ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ထူးဆန္းေသာသစ္သား႐ုပ္ထုေလး
ဆယ္တန္းကလည္းေအာင္ပီးခါစ လတ္လ်ားလတ္လ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ေ၀ေလေလလုပ္ေနစဥ္ကာလေတြေပါ့ဗ်ာ။
အဲ့ဒီေရွးေခတ္အခါက သိတဲ့အတိုင္း ေခတ္မွီအိမ္သာေတြမေပၚေသးေတာ့ ျခံက်ယ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေနေလ့ရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ကေလးက ျခံေနာက္ေဖးေထာင့္ေတြမွာ အိမ္သာကို တြင္းအနက္ႀကီးတူးပီး ေရေလာင္းအိမ္သာ
ေဆာက္ထားေလ့ရွိတယ္ဗ်။ ႏွစ္အတန္ႀကာလို႔က်င္း
ျပည့္ပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ျခံေထာင့္တစ္ခုမွာ တြင္းအသစ္တူး အိမ္သာကို အလံုးလိုက္ျဖဳတ္ပီး ေရြ႕လိုက္ရံုေပါ့။
အဲ့ဒီေန႔က က်ေနာ္တို႔ အိမ္ကအိမ္သာ တြင္းကျပည့္ခါနီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းတြင္းအသစ္တူးဖို႔ စီစဥ္ရတယ္။
လူငွါးဖို႔ဘာညာဆိုတာက လည္းအဲ့ဒီေခတ္အခါအရ မလိုဘူးဗ်။ က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေခါင္းကို အေႀကာင္းႀကားလိုက္ရံုပဲ။ သူက ေမာင္းထုလိုက္ရင္လူငယ္ခ်ာတိတ္မွန္သမွ် အကုန္လံုးရပ္ကြက္ထိပ္က
မီးကင္းတဲကို အေရာက္လာႀကရတာကိုး။ ေရာက္လာ
ေတာ့မွ သူက ဟိုေကာင္နဲ႔ဒီေကာင္ ေရာ့! ဒီမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဇရပ္ ေသာ့ ယူသြား၊ ရပ္ကြက္ပိုင္ပစၥည္းေတြထဲက တူရြင္း၊ေဂၚျပား၊ေပါက္ျပားေတြသြားယူေခ်၊ မင္းနဲ႔မင္းက ျခံေထာင့္က ျခံဳကိုသြားရွင္းထားႏွင့္၊
ငါနဲ႔ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က လိုက္ခဲ့ ဘုရားငုတ္တို
နားမွာ ၀ါးသြားခုတ္မယ္။ ပီးမွ" ျခင္း"(တြင္းမျပိဳေအာင္ကာတဲ့ ၀ါးနဲ႔လုပ္ထားတယ္) ယက္ရမယ္ ဘာညာအစရွိသျဖင့္စီစဥ္ေတာ့တာပါပဲ။
အခေႀကးေငြရယ္လို႔ အိမ္ရွင္ဖက္က ေပးစရာမလိုပါဘူး။ ထမင္းဟင္းေလးတစ္ႏွပ္ေလာက္ခ်က္ေကၽြး။ တတ္ႏိုင္ရင္ ေန႔ခင္းပိုင္း လက္ဖက္ရည္အခ်ိဳနဲ႔ ေခါပုတ္ကင္ေလးတိုက္ေကၽြးလိုက္ရင္ပီးသြားတာပါပဲ။ အဲ!ေဆးေပါ့
လိပ္ကေလး တစ္စည္းေလာက္ေတာ့ပါ
ရတာေပါ့ေလ။ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ (အိမ္ေဆာက္ရင္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပါပဲ ၀ိုင္းကူႀကတာဗ်)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မနက္မိုးလင္းမ်က္လံုးပြင့္လာေတာ့ အသံခပ္ေအာေအာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေအာ္ဟစ္ေနသံႀကားရလို႔ အိပ္ယာထဲမွာ ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္ေနရင္းက ျပံဳးေနမိတယ္။
တေလာကလံုး ဒင္းအသံႀကီးပဲလို႔ စိတ္ထဲက ေျပာမိရင္း ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ ေအာ္ေနတဲ့ သူ႔အသံေႀကာင့္ ဆက္မအိပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ထလာပီး အိမ္ေနာက္ေဖး ၀ရံတာကေန ျခံထဲကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲ
က လူငယ္လူရြယ္ေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနႀကတာကို
ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေအးစိမ့္စိမ့္ မနက္ခင္းမွာ စြပ္က်ယ္စကာေပါက္ခပ္ႀကပ္ႀကပ္နဲ႔ ပုဆိုးတိုတိုစည္းထားရင္း ဟိုေကာင္ ဟိုဟာလုပ္ ဒီေကာင္ဒီဟာလုပ္ ဆိုပီး အမိန္႔ေပးေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔
ဆရာသမားက လွမ္းႀကည့္ပီး ေအေဘးေလး! ခုမွထတယ္
ဟတ္လား လို႔ က်ေနာ့္ကိုလွမ္းဆဲလာတယ္။
ဘယ္သူရွိရဦးမလဲဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ရတဲ့ကာလသားေခါင္း "ကိုေရႊဘ" ေပါ့။ ေရႊသြားတ၀င္း၀င္းနဲ႔ တရွီးရွီးဆဲရင္း ဟိုေကာင္ေတြကို ျခံဳရွင္းခိုင္းေနတာ ျခံေထာင့္က ေတာထေနတာေတြေတာင္ အေတာ္ေျပာင္
သြားေနပီဗ်။
က်ေနာ္လည္း အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာပီး မ်က္နာသစ္သြားတိုက္လိုက္တယ္။ ပီးမွ အေမ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဒန္ခ်ိဳင့္ႀကီးကို မ ပီး အလုပ္မ်ားေနတဲ့ လူေတြဆီသယ္လာခဲ့တယ္။
ဆရာသမားေတြ အုန္းထမင္းနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဖန္ခ်ိဳ တဲ့ဗ်ိဳ႕ ..
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
စားေသာက္ပီး ေဆးေပါ့လိပ္ကေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ ခဏႏွပ္ရင္း ျခံေထာင့္မွာ ေထြရာေလးပါး က်ေနာ္တို႔လူငယ္တစ္စု အာလူးဖုတ္ေနႀကေသးတယ္။
အာလူးဖုတ္ႀကတယ္ဆိုတာ ကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့အတိုင္း က်ေနာ္တို႔ ေျပာတာက နည္းနည္း ကိုေရႊဘ ရဲ႕ ေလေႀကာမွာ အားလံုးေမွ်ာေနႀကတာခ်ည္းပဲဗ်။ ခုက်ေနာ္တို႔ ျခံႀကီးရဲ႕ရာဇ၀င္ကို သူက ေရွ႕မွီေနာက္မွီဆို
ေတာ့ လူႀကီးသူမေတြေျပာဖူးတာအကုန္ႀကားခဲ့တယ္
ဆိုတာကိုး။
ဖိုးသက္တို႔ ျခံက ငါတို႔ခ်ာတိတ္ဘ၀က ဆို ေတာ္ရံု၀င္မေဆာ့ရဲဘူးဆရာ
အမ္! ဘာလို႔လဲကိုေရႊဘ?
ဟ ေန႔ခင္းေႀကာင္ေတာင္ႀကီးေတာင္ ေက်ာစိမ့္စရာေကာင္းတာေလ.. ဒီေနရာကေန လွမ္းႀကည့္လိုက္ ဟိုကုန္းကမူေလး ေတြ႔တယ္မလား အဲ့ဒါ ရာဇ၀င္ထဲကနာမည္ေက်ာ္ "ေမာင္ေဖငယ္" ကို ကားစင္တင္ပီးသတ္တဲ့
ေနရာကြ
ေႀသာ္!
ဒီထက္ထူးတာက ဒီေနရာတည့္တည့္က ဒုတိယကမၻာစစ္က မဟာမိတ္ေတြစခန္းခ်တဲ့ ခံတပ္တစ္ခုကြ၊ဟိုးအရင္ကဆို တင့္ကားအပ်က္၄-၅စီးေလာက္ဒီျခံထဲမွာက်န္ခဲ့လို႔ ငါတို႔တက္ေဆာ့ေနႀက ငါတို႔ခု အိမ္သာတြင္း
တူးရင္ အုတ္ခဲ အျပာေရာင္အႀကီးႀကီးေတြ က်ည္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာလိမ့္မယ္ .. အရင္တစ္ခါကဆို ေတာ္မီဂန္း ၄လက္
ေလာက္ရဖူးတယ္.. ေနာက္ထပ္ထူးျခားတာ ထပ္ေျပာရရင္ ငါတို႔ကေလးဘ၀က အင္မတန္နာမည္ႀကီးတဲ့ ေအာက္လမ္းဆရာ "ဦးလူႀကီး" ဆိုတာ အဲ့ဒီတံုးက ဗံုးႀကဲခံထားရလို႔ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ျပိဳက်ေနတဲ့ ေဟာ့ဒီေနရာ
တည့္တည့္မွာရွိေလာက္တဲ့ မဟာမိတ္ခံတပ္အေဟာင္း
ႀကီးထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနသြားဖူးတယ္ဟ.. ဒါေတြမင္းတို႔ဘယ္သိမွာလဲ.. မင္းတို႔မေမြးခင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ျဖစ္ခဲ့တာေတြကိုး
ကိုေရႊဘ ေျပာမွပဲ ကိုယ့္ျခံထဲကိုယ္လမ္းေတာင္ေလွ်ာက္ရမွာခပ္လန္႔လန္႔ဗ်ာ ဟီးဟီး
ကဲ! အာလူးဖုတ္တာမ်ားသြားပီ စမယ္စမယ္ .. ဒီေန႔ညေနမေစာင္းခင္ အားလံုး ကြန္ပလိ ျဖစ္ေအာင္ ခ်လို္က္ႀကစို႔ ..
ေပါက္ျပား၊တူရြင္း၊ေဂၚျပားမ်ားကို ယူငင္ကာ ရပ္ကြက္ထဲက လူငယ္မ်ားလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖင့္ တြင္းစတူးရန္ျပင္ဆင္ႀကေလပီ။
အကုန္လံုးက က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့လူငယ္ေတြဆိုေတာ့ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာကို တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ပဲ ၀င္တူးရေသးတယ္ တြင္းကရုပ္လံုးေပၚစျပဳလာတယ္။
ဒါေပမယ့္ တစ္ေထာင့္ထြာေလာက္အနက္ အေရာက္မွာ ေျမလႊာအေပ်ာ့မဟုတ္ေတာ့ပဲ အုတ္ခဲေတြကိုစတူးမိပီ။ ေပါက္ျပား၊တူရြင္းျပားေတြေဘးခ်ပီး သံတိုင္(သံတူရြင္းအခၽြန္) ကိုင္ပီး၆လက္မပတ္လည္ အုတ္အျပာေတြ
ကို ကေလာ္ထုတ္ပီးတူးေနရတယ္။ ေဆးေပါ့လိပ္ကိုက္
ပီး စကားေဟာင္ဖြာဖြာနဲ႔ ကိုေရႊဘက စီစဥ္ညႊန္ႀကားေနတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္နဲ႔ေနာက္ထပ္ ခ်ာတိတ္၂ေကာင္က အသင့္ခုတ္ပီးယူလာတဲ့ တင္း၀ါးေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာပီး တြင္းထဲခ်ဖို႔ ျခင္းႀကားယက္ေနႀကတယ္။
ခ်ထား ငါ့ေကာင္ေတြ ဒီအုတ္ခဲႀကီးေတြရွိတဲ့အလႊာေက်ာ္သြားရင္ ေျမေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြလာေတာ့မွာ ေအးေဆးျဖစ္သြားပီ.. ကံေကာင္းရင္ က်ည္ဆံေသတၱာေတြ ေသနတ္ေတြပါ ရႏိုင္တယ္
... ... ...
အရင္တစ္ခါ ေတာ္မီဂန္း၄လက္နဲ႔ က်ည္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရတံုးက တပ္ကိုသြားအပ္လိုက္တာ ဘဲငန္း၃ေကာင္လက္ေဆာင္ရလို႔ ခ်က္စားလိုက္ရဖူးတယ္.. ယမ္းထုပ္ ေတြရလာရင္လည္း ျမစ္ထဲသြားပီး ငါး မိုင္းခြဲလို႔ရတယ္
..
ကိုေရႊဘ ရဲ႕မစားရ၀ခမန္း ေျမွာက္ေပးသံေႀကာင့္ တြင္းတူးေနတဲ့ လူငယ္ေတြ တေဟးေဟး တဟားဟားနဲ႔ တက္တက္ျကြျကြျဖစ္လာႀကတယ္။ ၀ါးျခမ္းေတြကိုအေခ်ာသပ္ရင္း ျခင္းယက္ေနရာကေန က်ေနာ္ကိုေရႊဘကို
လွမ္းစကားေျပာလိုက္တယ္။
ကိုေရႊဘ.. ဟိုးအရင္တစ္ခါက ဦးစိန္တို႔ အိမ္မွာ အိမ္သာတြင္းတူးႀကတံုးက ေက်ာက္ေတြဘာေတြရဖူးတယ္ဆို?
ဟ..ဦးစိန္တို႔အိမ္ဆိုတာ စစ္ႀကီးမျဖစ္ခင္က တရုတ္ေက်ာက္သူေဌးေတြေနသြားဖူးတာတဲ့.. ေက်ာက္ခံုေထာင္သြားဖူးတာေပါ့.. အဲ့မွာ ငါနဲ႔ခ်ီးဗူး ၂ေကာင္တြင္းထဲဆင္းတူးရင္းရတာေပါ့
အင္း..
အိမ္ရွင္သိရင္ ရွယ္ယာခြဲရမွာစိုးလို႔ ခါးပံုစထဲထည့္ပီးဖြက္ ဘယ္သူ႔မွအသိမေပးပဲ အသာေလး၀ိုက္လာႀကတာ.. သြားေရာင္းစားေတာ့ အဲ့ဒီေခတ္က ပိုက္ဆံနဲ႔ ၄၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္.. ခ်ီးဗူးနဲ႔ငါတစ္ေယာက္
၂၀၀၀ေလာက္စီေပါ့
ဟာ..အမ်ားႀကီးေပါ့ အဲ့ဒီေခတ္ကဆိုေတာ့?
မသံုးလိုက္ရပါဘူးကြာ.. ကိုယ္နဲ႔မွမထိုက္တာခ်ီး!
ဖဲရႈံးသြားလို႔လားဗ်?
ေနာက္ေန႔မွာအစိုးရက ပိုက္ဆံေတြတရားမ၀င္ေႀကျငာေတာ့ အကုန္ပါသြားပါေလေရာ တစ္ျပားမွကိုမသံုးလိုက္ရတာ ေတာက္! ေတြးမိတိုင္းအသည္းနာတယ္ကြာ
ဟားဟားဟား.. ေပါက္တီးေပါက္ရွာဗ်ာ
ဗ်ိဳး.. ကိုေရႊဘ ဒီမယ္ လာပီလာပီ လာႀကည့္ဦး
ခါးလည္ေလာက္ေရာက္ေနတဲ့ တြင္းတူးတဲ့လူေတြဆီက ေအာ္သံႀကားရလို႔ အားလံုး၀ုိင္းအံုႀကည့္လိုက္ႀကတယ္။ လာပါပီဗ်ာ။ အုတ္ခဲအျပာႀကီးေတြကုန္သြားတာနဲ႔ ေျမႀကီးကိုတူးလိုက္တိုင္း ထြက္လာတာေတြက
ပစၥည္းအစံုေတြ။ သံေခ်းကိုက္ေနတဲ့စစ္သံခေမာက္တစ္လံုး၊
ဘရင္းဂန္း က်ည္ဆံမဂၢဇင္းသံုးခု၊ ဘက္နက္၂ေခ်ာင္း၊ ေဂၚျပားနဲ႔ ေျမႀကီးကိုဖိဖိပီး ကေလာ္လိုက္တိုင္းထြက္လာတဲ့ က်ည္ဆံေတာင့္ေတြေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔။ လူေတြအားလံုးက တြင္းႏႈတ္ခမ္း၀မွာ စုျပံဳပီး စိတ္၀င္တစားရပ္
ႀကည့္ေနႀကတယ္။ မသိရင္ ရတနာသိုက္တစ္ခုကိုေဖာ္
ေနႀကတဲ့အတိုင္းပဲ။ သူတူးမယ္ငါတူးမယ္ဆိုပီး လုေနႀကေသးတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္အေရာက္မွာ ၁၁ေထာင္အနက္ရွိတဲ့ တြင္းကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္တူးလို႔ပီးသြားတယ္။ စစ္သံုးရိုင္ဖယ္၂လက္ရယ္၊ တင့္ကားဖ်က္မိုင္းလို အ၀ိုင္းႀကီးတစ္ခု၊ စစ္ခရာသံေခ်းကိုက္တစ္ခု၊
လူရိုးေခါင္းခြံတစ္ခု၊ က်ည္ဆံေသတၱာမဖြင့္ရေသး
တာတစ္ခုနဲ႔စာရင္းပိတ္သြားတယ္။ ေန႔လည္စာကို အေမခ်က္ေပးတဲ့ ၀က္သားနီခ်က္နဲ႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္ရည္၊ ခရမ္းသီးမီးဖုတ္သုတ္စပ္စပ္ကေလးနဲ႔ အားလံုးစားေသာက္ႀကပီး က်ေနာ္တို႔ျခံထဲက အရိပ္ေကာင္းတဲ့
ကုကၠိဳပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေအာက္မွာ ဖ်ာေလးေတြခင္းပီး အားလံုး
လွဲေလ်ာင္းရင္း တြင္းတူးရာက ထြက္လာတဲ့ပစၥည္းေတြအေႀကာင္း အာလူးဖုတ္ရင္းထမင္းလံုးစီေနႀကေလရဲ႕။
ခဏေနရင္ အိမ္သာကို တြင္းေဟာင္းကေနအလံုးလိုက္ျဖဳတ္ပီးေရြ႕ေတာ့မွာမို႔လို႔ တြင္းအသစ္ထဲ ျခင္းႀကားခ်ဖို႔ တာ၀န္ယူထားတဲ့က်ေနာ္ တြင္းပတ္ပတ္လည္ေျမသားညီမညီ စစ္ႀကည့္ဖို႔ တူးထားတဲ့ တြင္းဖက္ကိုတစ္
ေယာက္ထဲထြက္လာခဲ့တယ္။
တြင္းနံရံတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ မွာ ေျခကန္စရာ အရာ ကေလးေတြေပးထားေတာ့ က်ေနာ္ေပါင္ကိုကား ဟိုကန္ဒီေထာက္လုပ္ရင္း တြင္းထဲဆင္းခ်လာခဲ့တယ္။ ေျမႀကီးေအာက္ အနက္၁၁ေထာင္ေလာက္ဆိုေတာ့
နည္းနည္းေမွာင္ေႀကာင္ေႀကာင္ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ ေျမနံ႔ေလးက
သင္းေနတယ္။ တြင္းေအာက္ေျခေရာက္သြားေတာ့ အေပၚကိုေမာ့ႀကည့္ရင္း ျခင္းႀကားခ်ရင္ ေလွ်ာ၂ရွဴ၂ ျဖစ္မျဖစ္စူးစမ္းႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ အားလံုးအဆင္ေခ်ာေနတာမို႔ တြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚျပန္တက္ဖို႔ျပင္တယ္။
အေပၚကို တစ္ခ်က္ေမာ့ႀကည့္္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ေတြကနဲျဖစ္သြားပီ။
တြင္းအေပါက္ဘယ္မွာလဲဗ်? ဘာလို႔ရုတ္တရက္ေမွာင္အတိပီးေနရတာလဲ? ေဘးဘီ၀ဲယာကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ေမွာင္မည္းေနတာပဲ။ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားပီး ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ လက္က ေျမသားနံရံေတြကိုေလွ်ာက္
စမ္းႀကည့္မိတယ္။ ခုနက ေျခကန္ပီးဆင္းလာတဲ့
ေျခကန္နင္းစရာ အေပါက္ကေလးေတြကိုစမ္းမိတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေပၚကို ကမူးရွဴးတိုးတက္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူးဆိုတာ ငါေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္ခ်င္လာတာေနမယ္။ လူမျမင္သူျမင္နဲ႔ အသက္ရွဴႀကပ္ပီး
ေသေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္က ႀကီးစိုးလာပီးရုန္းရင္း
ဆန္ခတ္နဲ႔ အတင္းနံရံေတြကိုကုတ္ျခစ္ရင္းတြယ္တက္ေနမိပီ။ ဒါေပမယ့္ လူက အေပၚကိုသာတက္ေနတာ တြင္းႏႈတ္ခမ္းကို မေရာက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေမာလည္းေမာ၊ေႀကာက္လည္းေႀကာက္လာပီ။ နံရံ၂ဖက္ကို
ေျခကန္ထားရင္း ေနာက္ထပ္ ထပ္တက္ဖို႔ အေပၚတစ္ဆင့္
က နံရံအခြက္ကေလးကို လက္နဲ႔ဆြဲကိုင္ကုတ္တြယ္ပီးအားယူလုိက္ရာကေန ေျမသားက ပဲ့ပါလာပီး က်ေနာ္ေနာက္ျပန္ျပဳတ္က်သြားတယ္။
အင့္! ဘုန္း!
တြင္းေအာက္ေျခကို ေက်ာျပင္နဲ႔က်သြားေတာ့ လူလည္းအီစလံေ၀သြားတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ကေယာင္ကတမ္းကို္င္မိထားတဲ့ ေျမႀကီးေတြကိုဆုပ္ထားတံုး။ တအားႀကီးဆုပ္ကိုင္ထားတာေတာင္ ေျမႀကီးေတြက
ေႀကမသြားပဲခုိးလိုးခုလုျဖစ္ေနေသးလို႔ လက္နဲ႔အသာအယာ
ပြတ္ေခ်ပီး စမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အရုပ္ကေလးလိုလို၊လူရုပ္လိုလိုကေလးပါလား.. ဘာေလးတံုးဟ? လက္မနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ အသာအယာပြတ္စမ္းေနတံုးမွာပဲ..
ဖိုးသက္..
လို႔ခပ္တိုးတိုး နားရြက္နားကပ္ပီးတစ္စံုတစ္ေယာက္ကေခၚလိုက္သလိုအသံထြက္လာေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ခါသြားေတာင္လန္႔ဖ်န္႔သြားတယ္။ ႀကက္သီးေတြလည္း ျဖန္းကနဲ။ လက္ထဲကဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့အရုပ္ကေလး
ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားမိရင္း အသက္ရွဴ
ႀကပ္တာကလည္း ပိုဆိုးလာပီ။ အေမွာင္ထုႀကီးထဲမွ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အသံတစ္ခုက နားရြက္နားကေန ဖိုးသက္..ဖိုးသက္.. ဖိုးသက္ လို႔ ဆက္တိုက္ေခၚေနတာကို ေျခာက္ျခားလြန္းလို႔ တစ္ခုခု ထေအာ္ခ်င္ေနတာကို
ေအာ္လို႔ကိုမရဘူး။ က်ေနာ္ေသေတာ့မယ္လို႔ေတာင္ထင္
ေနမိပီ။
ေအေဘးေလး.. ဖိုးသက္ ေသေနပီလား..ဟေကာင္.. ေအာင္မာ ခ်ီးလုပ္ေနတာလားအဲ့ဒါ..
ဒါကိုေရႊဘအသံပဲဆိုတာသတိရသြားလို႔ အားတက္သြားတယ္။ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ေနရာကေန ဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္သာတြင္းႏႈတ္ခမ္းအ၀ကေန ကိုေရႊဘေကာ က်န္တဲ့လူေတြပါ၀ိုင္းအံုႀကည့္ေနတာေတြ႔လိုက္ရမွ
၀မ္းသာအားရထထိုင္လိုက္မိတယ္။ လက္ထဲမွာဆုပ္ထားမိ
တာကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ သစ္သားရုပ္ထုလိုလိုဘာလိုလိုေလး။ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲအသာထိုးထည့္ပီး တြင္းအေပၚဖက္ဆီ ခပ္သြက္သြက္ကေလးတြယ္တက္လာခဲ့မိတယ္။
စားေသာက္လို႔လည္းပီးေရာ တြင္းထဲဆင္းအိပ္ေနတယ္ဟုတ္လား.. ပီးေတာ့ အိပ္တာကလည္း ေသေနသလားမွတ္ရ မသာကေလး
ဟီးဟီး..
က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္မွန္းက်ေနာ္ပဲသိတယ္ဗ်။ တြင္းထဲျပဳတ္က်ပီး တက္လို႔မရျဖစ္ေနခဲ့မွန္းလည္း ေအာင့္ေနတဲ့ ေနာက္ေက်ာက သက္ေသခံေနတယ္။ ေျခာက္ျခားေနတဲ့စိတ္က ခုထိအရွိန္မေသေသးေပမယ့္
ဘာမွမေျဖရွင္းခ်င္ေတာ့လို႔ သြားျဖဲပီးတဟီးဟီးပဲ
ရယ္ျပေနလိုက္တယ္။ သူတို႔တာ အခ်ိန္မွီေရာက္မလာခဲ့ရင္ က်ေနာ္ေတာ့ အသက္ရွဴရပ္ ေျခာက္ျခားပီး ေသသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္ဗ်ာ။
ကဲ! ျခင္းႀကားခ်ဖို႔ျပင္.. ဟိုေကာင္ေတြ ဟိုဖက္က အိမ္သာကို ျဖဳတ္ပီး အလံုးလိုက္မဖို႔ ပ်ဥ္းကတိုးယက္မတန္း ေတြသြားယူခဲ့.. ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္ႀကစမ္း.. ဒါပီးမွ ျမစ္ထဲ ငါး မိုင္းခြဲဖို႔ ျမန္ျမန္လစ္ရမွာ..လုပ္ႀကလုပ္ႀက
ဒီေန႔ အိမ္သာအသစ္တည္ေဆာက္ေရး ေအာ္ပေရးရွင္းပီးဆံုးသြားလို႔ က်ေနာ္တို႔ အုပ္စုေလးေအာင္ပြဲခံေနႀကတယ္ဗ်။
ထံုးစံအတိုင္းရပ္ကြက္ထိပ္က မီးကင္းတဲမွာ ညဥ္႔အေတာ္နက္တဲ့အထိ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ ေဟးလား၀ါးလားေပါ့ေလ။ မီးကင္းတဲဆိုတာကလည္း တစ္ခါက က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးသလို ခေနာ္ခနဲ႔ေလးမဟုတ္ဘူး။
ႀကက္ခြပ္ပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေတြေအာက္မွာ ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုး
အေသအခ်ာႀကီးေဆာက္ပီး တစ္ျခမ္းက အခန္းေတာင္ဖြဲ႔ထားလိုက္ေသး။ က်န္တဲ့တစ္ျခမ္းက ကြပ္ပ်စ္အက်ယ္ႀကီးလိုပ်ဥ္ေခ်ာခင္းထားေသးတယ္။ လူငယ္ေတြေဂဟာေပါ့။ ေန႔လည္က အိမ္သာတြင္းတူးရင္း ရလာတဲ့
က်ည္ဆံေတြ၊ေသနတ္ေတြကို ျမိဳ႕ျပင္တပ္ထဲသြားပို႔
လိုက္ရာက ဂတ္ဘဲ၃ေကာင္ရလာတယ္။ အေမက ကေလးေတြစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ဆိုပီး ေဘးျခံက အိမ္ႀကက္၂ေကာင္၀ယ္၊ "ခတ္ခ်ိဳ" ရွမ္းဆန္အရက္ေမႊးေမႊးေလး သံပံုးေလးေထာင့္ပံုးနဲ႔တစ္ပံုးလက္ေဆာင္ရထားတာကိုစတို
ခန္းထဲက ထုတ္ေပးလိုက္ရင္း ကိုေရႊဘ ကို သိပ္
ပီးဆူဆူညံညံမလုပ္ႀကနဲ႔လို႔မွာလိုက္ေသးတယ္။ ညေနက က်ေနာ္တို႔အုပ္စု အလုပ္ေတြအပီး ျမစ္ထဲေရဆင္းခ်ိဳးရင္း မိုင္းခြဲရာက ရလာတဲ့တစ္ေတာင့္ထြာေလာက္ရွိတဲ့ "ငါးေခ်ာင္း" ၃-၄ေကာင္ဆူျဖိဳး၂ႀကီးေတြ၊ေရခ်ိဳ
ေက်ာက္ပုဇြန္ေကြးႀကီးေတြပါေသးသဗ်။ ငါးမိုင္းခြဲတာကို
အထူးအဆန္းလုပ္ပီးေျပာရရင္သိပ္မခက္ပါဘူး။ ျမိဳ႕ထဲမွာ အဲ့ဒီေခတ္က ဒီတိုေနတာ(စနက္တံ)လုပ္တဲ့ ယမ္းအေခ်ာင္းေလးက တစ္ခုမွ ငါးမတ္ေပးရတာ။ အိမ္သာတြင္းတူးရင္းရထားတဲ့ က်ည္ဆံေတြကို အသာေလးခ်ိဳးပီး
ယမ္းမႈန္႔ေတြထုတ္ လက္တိုဂ်င္ ႏို႔မႈန္႔သံဗူးထဲကို
ထုေခ်ထားတဲ့ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ေရာပီးသိပ္ထည့္ အဖုံးအုပ္ပီး စနက္တံတပ္လိုက္ရင္ အင္မတန္ျပင္းတဲ့ ငါးမိုင္းျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ငါးေတြခိုေအာင္းႏိုင္တဲ့ ကမ္းပါးလိႈဏ္ေခါင္းေနရာေတြကို သြား မီးရိႈႈ႕ပီး
ႏို႔မႈန္႔ဗူး မိုင္းကို ကန္ခ်လိုက္ရံုေပါ့။ တစ္ခုပဲရွိတယ္
လက္ဆေတာ့လိုတယ္။ မီးရႈိ႕ပီးခ်က္ခ်င္းပစ္ခ်လိုက္လို႔ကလည္းမျဖစ္၊ စနက္တံမီးစြဲလို႔ အေနေတာ္ေလးျဖစ္မွ ပစ္ခ်ပီးလွည့္ေျပးရတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ အေတာ္အႏၱရာယ္ေတာ့မ်ားသားဗ်။ ရိုးရိုး ငါးမိုင္းလက္ထဲကြဲရင္
လက္ျပတ္ေျချပတ္ေလာက္ပဲျဖစ္တယ္.. ခုလိုစပါယ္ရွယ္ႏို႔
မႈန္႔ဗူးမ်ိဳး လက္ထဲထကြဲလို႔ကေတာ့ အေသပဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွအနားမကပ္ဘူးဆရာေရ႕။ ဇာတ္လိုက္ႀကီး ဆရာေရႊဘပဲ ေဆးေပါ့လိပ္မီးတရဲရဲဖြာလို႔ သူပဲခြဲေနႀကေပါ့။ တခါတေလ စနက္တံက
တို၀င္သြားပီး မီးေသသြားတာမ်ိဳးမွာ မိုင္းႀကီးမ်က္နာနားကပ္
ေဆးလိပ္မီးနဲ႔ တို႔တို႔လိုက္ေသးတာ အသည္းယားစရာဗ်ာ။
ညမိုးအေတာ္ခ်ဳပ္မွ မီးကင္းတဲမွာခ်က္ႀကျပဳတ္ႀကတယ္။
ငါးေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပုဇြန္ေကြးေတြကိုမီးဖုတ္၊ ဘဲ၃ေကာင္ကို မီးခဲရဲရဲထည့္ထားတဲ့သံစည္ပိုင္းျပတ္နဲ႔ကင္၊ ႀကက္၂ေကာင္ကိုေတာ့ သေဘၤာသီးစိမ္းေတြနဲ႔ ကာလသားအရည္ေသာက္ခ်က္။ ရွမ္းအရက္ေလးတျမျမ၊
စားလိုက္ေသာက္လိုက္နဲ႔ အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ညဗ်။ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္
ေရာက္မွ အားလံုးစားေသာက္သိမ္းဆည္းလို႔ပီးသြားႀကတယ္။ ဗိုက္လည္းကား၊လူတိုင္းနီးပါးကလည္း ရီေ၀ေ၀နဲ႔ ကင္းတဲကြပ္ပ်စ္က်ယ္ႀကီးေပၚ ၀ိုင္းဖြဲ႔ထိုင္ရင္း လွဲေလ်ာင္းရင္း ေဆးေပါ့လိပ္ကေလး၊ဒူးယားစိမ္းေလးေတြ
ကိုယ္စီနဲ႔ ႏွပ္ရင္း ေရာက္တတ္ရာရာေလးေတြဟိုေျပာ
ဒီေျပာလုပ္ေနႀကတယ္။ ေႏြေႏွာင္းပိုင္းရက္ေတြေရာက္ေနပီဆိုေပမယ့္ မိုးကနည္းနည္းေလးမွမရြာေသးေတာ့ အေတာ္ပူတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေတြမွာထက္ ကင္းတဲကြပ္ပ်စ္ေလးက ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ဆိုေတာ့
ဇိမ္အေတာ္ေတြ႔သား။ ႀကက္ခြပ္ပင္ႀကီးေတြရဲ႕သစ္ရြက္
ေတြကို ေလတိုးသံတရွဲရွဲႀကားမွာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚဇိမ္နဲ႔ ႏွပ္၊ေဆးေပါ့လိပ္ကေလးေတြဖြာေနႀကရင္း အားလူးဖုတ္ရတဲ့ အဲ့ဒီအရသာကို ေနာင္ဆယ္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ႀကာသြားတဲ့အခ်ိန္ထိလြမ္းေကာင္းတံုး။ ရီေ၀ေ၀နဲ႔အေတာ္ေလး
မူးေနတဲ့အသံနဲ႔ ကိုေရႊဘအာလူးဖုတ္ေနတာကို လူ
ငယ္ေတြအကုန္လံုးစိတ္၀င္စားေနႀကတယ္။
ငါေန႔လည္ကေျပာတဲ့ ေမာင္ေဖငယ္ ကုန္းကတစ္ေခတ္တစ္ခါက အေတာ္နာမည္ႀကီးဆရာေရ႕
ဘယ္လိုနာမည္ႀကီးတာတံုးလုပ္ပါဦးဗ်
ဟ..လျပည့္ညေရာက္တိုင္း အဲ့ဒီကုန္းေပၚမွာ ထိုင္ထိုင္ေနတာတဲ့ဆရာ.. စစ္ႀကီးျဖစ္ပီးႏွစ္အေတာ္ႀကာတဲ့အထိရပ္ကြက္ထဲကလူတိုင္းနီးပါး ျမင္ခဲ့ဖူးတာတဲ့..အဲ့ဒီေနရာက ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ပါကြာ..ငါတို႔ခ်ာတိတ္ဘ၀အထိ
ဂ်ပန္စစ္သားသရဲတို႔၊ အရပ္၃ေပေလာက္
ပဲရွိတဲ့ မွင္စာေပါက္စေလးတို႔ဘာတို႔လည္း ရွိတယ္ဆိုပီးနာမည္ႀကီးဖူးတယ္..
ကိုေရႊဘေျပာမွပဲ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္က သရဲတေစၦေတြမ်ားလိုက္တာလို႔ယူဆရေတာ့မလိုျဖစ္ေနတယ္
ဟီဟိ..ငါေတာ့မေႀကာက္ေပါင္..ငါ့ေစာ္ႀကီးနဲ႔ငါႀကိဳက္တံုးကဆို ညဖက္ေတြမွာ အဲ့ဒီကုန္းေလွ်ာေလးက ခ်ံဳပုတ္ေတြထဲသြားသြားခ်ိန္းတာပဲ.. အေႏွာက္အယွက္ကိုကင္းေရာ..သရဲေျခာက္တယ္ဆိုပီး လူမွမလာရဲတာကိုးဟ
ဘယ္ေစာ္ႀကီးလဲ ကုိေရႊဘ?
ခုေက်ာင္းအုပ္လုပ္ေနတဲ့ဟိုဖက္ရပ္ကြက္က အပ်ိဳႀကီးပါကြာ.. သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက စူပါစတားေပါ့..ငါက ဆယ္ေက်ာ္သက္ခ်ာတိတ္အရြယ္မွာ ဆယ္တန္းက်ပီး ညေက်ာင္းတက္ရင္းျငွိႀကတာ.. မရဲ႕ေမာင္ေလးဇာတ္လမ္း
ဟီးဟီး
နည္းနည္းပါးပါး အညွီအေဟာက္ေလးေတြလုပ္ေလဗ်ာ.. ခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ခ်ံဳထဲက ကိစၥေလးေတြနားေထာင္ခ်င္တယ္..
ဟဲဟဲ..
ကိုေရႊဘက ေရႊသြားေတြတ၀င္း၀င္းေပၚတဲ့အထိ တဟဲဟဲရယ္လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္လာတယ္။
အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းက ဖန္တစ္ရာေတေအာင္ က်ေနာ္ႀကားဖူးပီးသားမဟုတ္လား။ သူကမူးမူးနဲ႔ ေခ်းေျခာက္ေရႏူးခ်င္ေနပီ။ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ အဲ့ဒီအေႀကာင္းေတြနားေထာင္ဖူးတဲ့က်ေနာ့္ အေရွ႕မွာဆိုေတာ့
က်န္တဲ့လူေတြကိုအာလူးဖုတ္ဖို႔ ခက္ေနဟန္တူပါရဲ႕။ အလုိက္တသိ
နဲ႔ မီးေသေနတဲ့ေဆးေပါ့လိပ္ကို မီးျငွိဖြာရိႈက္ရင္း ထိုင္ရာက က်ေနာ္ထလိုက္တယ္။
ကဲ.. ျပန္မယ္ကြာ.. ဗိုက္တင္းပီး အိပ္ငိုက္လာတယ္.. ကိုေရႊဘရဲ႕ ရင္သိမ့္တုန္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးကိုဆက္ပီးနားေထာင္ႀကေပေတာ့.. ငါေတာ့ျပန္ပီေဟ့
ေနပါဦး ဖိုးသက္ရ
အမေလး.. ခင္ဗ်ားဖာသာဆက္ေျပာပါ ငါ့ဆရာ.. က်ေနာ္အိပ္ခ်င္ေနပီ နက္ဖန္မနက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔လာႏိႈးဖို႔မေမ့နဲ႔ ျပန္ပီဒါပဲ..
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျခံ၀င္းတံခါးေစ့ထားတာကိုအသာတြန္းဖြင့္ပီး၀င္လိုက္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ျခံထဲမွာ အိမ္က၂ေဆာင္ေဆာက္ထားပီး က်ေနာ္အိပ္တာက ေျမာက္ဖက္က အိမ္တစ္လံုးမွာသပ္သပ္ဗ်။ အေမတို႔က ေတာင္ဖက္က အိမ္မႀကီးမွာ အားလံုးေနႀကပီး က်ေနာ္က အထက္တန္းေအာင္ပီးကထဲက
ဒီဖက္မွာ လြတ္၂လပ္၂ေနမယ္ဆိုပီးေရႊ႕အိပ္လာတာ
၄-၅လေလာက္ရွိေနပီ။ ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲက ေသာ့ကိုအသာစမ္းပီး အိမ္တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ အိမ္ထဲေရာက္သြားမွ နံရံက မီးခလုတ္ကိုအသာစမ္းပီးေဖ်ာက္ကနဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေလးေပမီးေခ်ာင္းအေရာင္ေႀကာင့္
ေဖြးကနဲလင္းထိန္သြားတယ္။ အိမ္အတြင္းဖက္ေလွခါးရင္း
နားက က်ေနာ့္ကုတင္နားကို ေရာက္ေတာ့ လူက အေတာ္ေလးမူးခ်င္သလိုျဖစ္လာလို႔ ျခင္ေထာင္ျမန္ျမန္ေထာင္လိုက္တယ္။ ပူသလိုလိုျဖစ္ေနလို႔ ျပဴတင္းေပါက္ေတြအကုန္ေလွ်ာက္ဖြင့္လိုက္မွ ေလေလးတျဖဴးျဖဴးတိုက္
လာလို႔ေနသာထိုင္သာရွိသြားတယ္။ မီးေခ်ာင္းကိုပိတ္
ေျခရင္းက မီးလံုး၀ါက်င့္က်င့္ေလးကိုဖြင့္ ကုတင္ေပၚတက္ဖို႔ျပင္တယ္။ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲကို မေတာ္တဆႏိႈက္လိုက္မိေတာ့ ခိုးလို႔ခုလုကေလးစမ္းမိတာနဲ႔ အသာဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ေန႔လည္က အိမ္သာတြင္းတူးရင္း
ရထားတဲ့ သစ္သားရုပ္ထုကေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာရယ္
မဟုတ္ပဲ ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚပစ္တင္လိုက္ပီး ျခင္ေထာင္ကိုအသာမ လို႔ အိပ္ယာထဲ၀င္လိုက္တယ္။ တေနကုန္ပင္ပန္းထားတာရယ္၊ဗိုက္ကားပီး အရက္မူးေနတာရယ္ေႀကာင့္ တစ္မိနစ္ေလာက္ေတာင္မႀကာလိုက္ဘူး
တံုးကနဲပဲ က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲပီ။
က်ေနာ့္ကုတင္ကို ဆြဲခါသလိုလႈပ္ရွားေနသလိုခံစားေနရတယ္။ လူကလည္း အေတာ္အိပ္ခ်င္ေနေတာ့ မ်က္လံုးဖြင့္မရဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ ကၽြတ္ ကနဲျမည္ေအာင္ျငဴစူသံေပးရင္း တစ္ဖက္ကိုလွည့္ပီးဆက္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစား
တယ္။ မရဘူး ကုတင္တစ္ခုလံုးခါရမ္းေနတယ္။
ဖိုးသက္.. ဖိုးသက္..ဖိုးသက္.. ထစမ္း..ေဟ့ေကာင္
အိပ္ေရးပ်က္ေအာင္ အလုပ္ခံရတာကို အလြန္မုန္းတီးတဲ့က်ေနာ္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆတ္ကနဲထထိုင္လိုက္တယ္။
ဘုရားဘုရား! ဘာႀကီးလဲဗ်? ၀ါက်င့္က်င့္မီးေရာင္နဲ႔ ကုတင္ေအာက္က ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ လူနီႀကီးကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ငါမ်ားအရက္အမူးလြန္ေနပီလားလို႔ ေတြးရင္း မ်က္လံုးကိုလက္၂ဖက္နဲ႔
ပြတ္ႀကည့္မိေသးတယ္။ က်ေနာ္အျမင္မွားတာမဟုတ္ဘူး။
လူနီနီႀကီး၊ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ေနတယ္။ ဆံပင္ေတြေတာင္ေထာင္ထလာမတတ္က်ေနာ္ေျခာက္ျခားသြားတယ္။ သတိမလႊတ္သြားေအာင္ထိန္းရင္း အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ကို စူးစိုက္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္က
အသာေလး ေခါင္းအံုးေအာက္ကိုစမ္းေနတယ္။ မာေက်ာ
ေက်ာ အရိုးတစ္ခုစမ္းမိမွ အသာအယာေလးဆြဲယူလိုက္ပီး ေက်ာမွာကပ္ထားလိုက္တယ္။ ဒါဟာဘယ္နည္းနဲ႔မွ လူမဟုတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ရိပ္မိလို႔ စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းရင္း ေက်ာမွာကပ္ထားတဲ့ ၉လက္မ
အသြားရွည္တဲ့ဓားေျမွာင္ကို ဓားအိမ္ကေနအသာေလး
ဆြဲခၽြတ္လိုက္ပီ။ ဘယ္ဖက္လက္က ျခင္ေထာင္ကိုအသာအယာဆြဲမ လိုက္ပီး ကုတင္ေအာက္ကိုအဆင္း ညာဖက္လက္နဲ႔ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့ ဓားေျမွာင္ကို အခၽြန္ဖက္နဲ႔ခ်ိန္ထားရင္း လူနီႀကီးဆီ ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တိုး၀င္လာတဲ့ က်ေနာ့္ဓားေျမွာင္
ကိုင္လက္ကို အဲ့ဒီလူနီႀကီးက အသာအယာပဲ လက္ေကာက္၀တ္ကေနဖမ္းကိုင္မိသြားတယ္ဗ်။ ဘယ္လိုမွဖိပီး ထိုးထိုး ဆက္ထိုးလို႔ကိုမရေတာ့တာ။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ က်န္တဲ့ က်ေနာ့္ဘယ္ဖက္လက္သီးနဲ႔ သူ႔မ်က္ခြက္ကို
လွမ္းပီးအရွိန္ျပင္းျပင္းထိုးခ်လိုက္တယ္။ ႀကိဳပီး
တြက္ဆထားတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ့္လက္သီးကို သူ႔လက္ဖ၀ါးႀကီးနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔လွမ္းအကိုင္မွာ သုိင္းေျပာင္းျပန္အတိုက္အကြက္အတိုင္း လက္သီးကို စိုက္ခ်လိုက္ပီး တေတာင္ဆစ္နဲ႔ မ်က္နာကိုဆက္ပီးရိုက္ခ်လိုက္တယ္။
ဖတ္ကနဲျမည္သံနဲ႔ အတူ က်ေနာ့္တေတာင္ကို သူ႔လက္ဖ်ံ
နဲ႔ အသာအယာေလး ပုတ္ထုတ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ေဒါသေထာင္းကနဲထြက္သြားပီ။ ဒီလူနီႀကီးက နာနာဘာ၀၊၀ိနာဘာ၀ ဘာညာေတြက်ေနာ္မသိေတာ့ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ခင္ဗ်ားႀကီးကအလာႀကီးေပါ့.. က်ဳပ္ကလည္း
တစ္နယ္လံုးသိတဲ့ သိုင္းေျပာင္းျပန္ဦးေက်ာက္တိုင္ရဲ႕တပည့္
ဆိုေတာ့ အေႀကာင္းျပရေသးတာေပါ့။
ညာဖက္လက္က ကိုင္ထားတဲ့ဓားေျမွာင္ကို လႊတ္ခ်လိုက္ပီး လက္ကိုလိမ္ပီးလွ်ိဳရင္း သူ႔လက္ေကာက္၀တ္ကိုဖမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ကိုင္မိပီဆိုတာနဲ႔ အားယူပီး မ်က္ခြက္တည့္တည့္ကိုမွန္းပီးညာ ဒူးပ်ံတစ္လံုးပစ္သြင္းလိုက္
တယ္။
ဖန္း! ကနဲျမည္ေအာင္လက္ဖ်ံနဲ႔ ကာထားရင္း က်ေနာ့္ဒူးကိုဖိခ်လာျပန္ပီ။ ေဒါသအေတာ္ထြက္ေနပီျဖစ္လို႔ က်ေနာ္ က်ား! ကနဲမာန္သြင္းပီး ေအာ္ရင္း ဒူးနဲ႔သူ႔ရင္ဘတ္ကိုဖိရင္း ၀င္လံုးတယ္။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ သူနဲ႔က်ေနာ္
လံုးေထြးရစ္ပတ္ကုန္ပီဗ်။ ပ်ိဳရြယ္ႏုပ်ိဳပီး သန္မာစအရြယ္
က်ေနာ့္ တစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြသာရႊဲရႊဲစိုလာတယ္ သူ႔ကိုခုထိ ထိထိေရာက္ေရာက္ မထိုးႏွက္ဘူး။ တေျဖးေျဖး အားကုန္သလိုေတာင္ျဖစ္စျပဳလာပီ။ နပန္းသတ္ရင္း ဆက္တိုက္ပစ္သြင္းေနတဲ့ တေတာင္ရိုက္ခ်က္ေတြ၊
လက္သီးေတြဟာ တစ္ခ်က္ကေလးမွေတာင္အရာမေရာက္
မွန္းသတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဆက္ပီး မခ်ေတာ့ပဲစိတ္ေလွ်ာ့သလိုလုပ္ရင္း ရပ္လိုက္တာနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုခ်ဳပ္ထားတဲ့သူ႔လက္ေတြကလည္း အလိုလိုေျပေလွ်ာ့သြားေရာဗ်။
ဖားဖိုႀကီးလို နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္နဲ႔ ေဟာဟဲလိုက္ေနတဲ့ ရင္အစံုေႀကာင့္ ေမာေမာနဲ႔ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ခဏ ပက္လက္လွန္ေနမိေသးတယ္။
အေမာေျပသြားေတာ့မွ လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ေဘးမွာထိုင္ေနတံုးပဲ။ အသက္အရြယ္ခန္႔မွန္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ ေရာင္ထံုးႀကီးနဲ႔ ေရွးေခတ္အဘိုးႀကီးဗ်။ ဒင္းကို က်ေနာ္ဘယ္လိုမွ ထိခို္က္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္
ေတာ့ဘူးဆိုတာေသခ်ာသြားလို႔ ကုတင္ေျခရင္းမွာခ်ထား
တဲ့ ဖန္ခ်ိဳင့္ထဲက ေရေအးေအးေလးတစ္ခြက္ေလာက္ ထပီးခပ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။ ဂလုဂလုျမည္ေအာင္ ေသာက္ခ်လိုက္ပီးမွ သူ႔ဖက္ကိုလွည့္ရင္း..
ဦးေလး.. ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကိုဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ.
... ... ....
ခင္ဗ်ား လူမဟုတ္မွန္းက်ေနာ္ရိပ္မိပါတယ္.. ၀ိဥာဥ္ႏႈတ္မလို႔ဆိုလည္း လာေလ.. က်ေနာ္မေႀကာက္တတ္ပါဘူး..
ခပ္တည္တည္နဲ႔သူ႔ကို မိုက္ႀကည့္ႀကည့္ရင္းေမးလိုက္တာကို ေခါင္းခါျပတယ္။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရာကေန အသာအယာထရင္း က်ေနာ့္လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လာရပ္တယ္။ အရပ္ငါးေပ
ဆယ္လက္မနီးနီးရွိတဲ့ က်ေနာ္နဲ႔လံုးတူရြယ္တူကိုယ္လံုးေလာက္
ရွိတာကိုသတိထားမိတယ္။ ထူးျခားတာက မ်က္နာက ေလးေထာင့္က်က်၊ လက္ဖ်ံေပၚမွာနဲ႔ အင္းက်ီမ၀တ္ထားတဲ့ကိုယ္လံုးေပၚမွာ အင္းကြက္ေတြအျပည့္ထိုးထားတာကိုဗ်။ ေအာက္ပိုင္းက ေပါင္ေပၚမွာလည္း
အင္းေတြခ်ည္းပဲ။ ပုဆိုးကိုခတ္တိုတိုစည္းေႏွာင္ထားတဲ့ခါးေနရာ
တစ္၀ိုက္ကလႊဲပီး တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အင္းေတြ၊ဘာေတြမွန္းမသိတဲ့စာလံုးေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတာ။ က်ေနာ့္ကိုနီရဲေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးစူးစူးေတြနဲ႔စိုက္ႀကည့္ရင္း လက္ဖ၀ါးကို မ်က္နာတည့္တည့္ဆန္႔တန္းထားရင္း
အနားကပ္လာတယ္။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခ်ရႏွက္ရ
ေအာင္လည္း စမ္းႀကည့္ပီးသေလာက္ မယွဥ္ႏိုင္ေတာ့မဲ့အတူတူ ဘုရားတရင္း က်ေနာ္မ်က္လံုးစံုမိွတ္လို႔ျငိမ္ျငိမ္ေလး ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ရပ္ထားေနမိတယ္။ စကၠန္႔၂၀ေလာက္ႀကာသြားမလားမသိဘူး။ တစ္ကိုယ္လံုးရွိန္းက
နဲျဖစ္သြားသလိုခံစားရပီး လူလည္းေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ကေလး
ျဖစ္လာသလိုခံစားရလို႔ မ်က္လံုးဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီလူနီႀကီးကို မျမင္ရေတာ့ဘူးဗ်။ ဟာ! ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ.. ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ႀကည့္မိေတာ့ ဘာဆိုဘာမွမေတြ႔ရဘူး။ ငါမ်ားအိပ္မက္ မက္ေနတာလားလို႔
စိတ္ကေတြကနဲျဖစ္သြားမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္အိပ္မက္
မက္ေနတာမဟုတ္မွန္း ခႏၶာကိုယ္က ေဖာ္ျပလာတယ္။
အျပင္ကိုထြက္လိုက္ပါ..
နားရြက္နားကပ္ပီးတစ္စံုတစ္ေယာက္က တီးတိုးေရရြတ္လိုက္သလိုအသံကိုႀကားလိုက္ရတာနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ဖာသာဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲ ပြင့္ေနတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ကေန အိမ္အျပင္ဖက္ကို ၀ုန္းကနဲခုန္ထြက္သြားမိပီ။
ဘုရားဘုရား! က်ေနာ့္ကိုယ္လံုးက သစ္ရြက္ကေလးအလား
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခုန္ထြက္သြားပါေရာလားဗ်ာ။ က်ေနာ္သိလိုက္ပီ။ ခုနက လူနီႀကီး က်ေနာ့္ကိုယ္ထဲ၀င္ေနပီ။ ဒါဆိုက်ေနာ္က ဘာလို႔ အကုန္သိေနရတာလဲ။ ဘာလို႔ က်ေနာ္ဟာ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္းေတြလိုက္လုပ္ေနမိတာလဲ။
ျ
ျခံအျပင္ကိုထြက္..
သူ႔စကားသံမွမဆံုးေသးဘူး ေျခလွမ္း၃-၄လွမ္းအားယူပီး က်ေနာ့္တို႔အိမ္အေနာက္ဖက္က ျခံကာထားတဲ့ ၆ေပေလာက္ျမင့္တဲ့ အုတ္တံတိုင္းေပၚကို က်ေနာ္ လႊားကနဲခုန္တက္လိုက္မိေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။
အုတ္တံတိုင္းေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း အျပင္ဖက္ကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့
ဟာကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ေမာင္ေဖငယ္ ကုန္းတ၀ိုက္ႀကယ္ေရာင္စံုအလင္းေအာက္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပါလားဗ်။ ဟာ.. တခစ္ခစ္ရယ္ေမာပီး ေျပးလႊားေနႀကတဲ့ ကေလးအရြယ္မွင္စာေလးေတြ၊ သံခေမာက္ေဆာင္းထား
တဲ့ မဟာမိတ္စစ္သားေတြ၊ ဘက္နက္အရွည္ႀကီးတပ္
ထားတဲ့ စစ္သံုးရိုင္ဖယ္ကိုလြယ္ထားတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သား၊ ေရႊ၀ါေရာင္ဆံပင္ရွည္ႀကီးနဲ႔ ဘိုမ ေထာ့က်ိဳးတစ္ေယာက္ဆတ္ေတာက္ဆတ္ေတာက္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ တေစၦေတြ၊သရဲေတြ
က်ေနာ္ျမင္ေနရပီ။ ေႀကာက္လန္႔သြားဖို႔ထက္ အံ့ႀသတႀကီးျဖစ္
လြန္းလို႔ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ က်ေနာ္ေငးေနမိတယ္။ ငါလူမဟုတ္ေတာ့ပဲ ေသမ်ားေသသြားတာလားလို႔ေတာင္ေတြးေနမိေသးတယ္။ သိပ္ႀကာႀကာမႀကည့္လိုက္ရဘူး ဆင္းလိုက္! ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ က်ေနာ္
အုတ္တံတိုင္းေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္ရတယ္။ လူနီႀကီးဟာ က်ေနာ့္ကို
ျမင္းတစ္ေကာင္လိုစီးႏွင္းေနပီဆိုတာ က်ေနာ္သိေနေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ဘ၀မဟုတ္လားဗ်ာ။
နားရြက္နားကပ္ပီး တီးတိုးသံနဲ႔ အမိန္႔ေပးတာနာခံရင္း ခုဆိုက်ေနာ္ဟာ ေလတိုးသံ တရႊီးရႊီးျမည္တာႀကားေနရတဲ့အထိ တရိပ္ရိပ္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေျပးေနရပီ။
ထူးျခားတာက က်ေနာ္လံုး၀မေမာသလို၊ ေျခသံကေလးမွမထြက္၊ ေလအတိုင္မွာလႊင့္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္တစ္ခုလို အင္မတန္ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိုင္း၀တၳဳေတြထဲက ကိုယ္ေဖာ့ပညာရွင္
လိုျဖစ္လာသလား၊ ဟိုလူနီႀကီးေႀကာင့္ပဲလားဆိုတာ ေ၀ခြဲလို႔မရႏိုင္
ဘူးျဖစ္လာတယ္။ ရပ္! ဆိုတဲ့အသံႀကားလို႔ က်ေနာ္တံု႔ကနဲရပ္ခ်လိုက္မိပီး ေဘးဘီ၀ဲယာကို အကဲခတ္လိုက္မိေတာ့ ျမိဳ႕အစြန္ရပ္ကြက္တစ္ခုကိုေရာက္ေနမွန္းသတိထားလိုက္မိတယ္။ကဲခတ္လိုက္
ေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕က နာမည္ေက်ာ္ ရူပေဗဒ က်ဴရွင္ျပတဲ့ အပ်ိဳႀကီး
ဆရာမ တစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ျဖစ္ေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္ဗ်။ ေခြးသမင္ႀကီးေတြ၄ေကာင္ေလာက္ေမြးထားတဲ့ အဲ့ဒီဆရာမအပ်ိဳႀကီးေပါက္စရဲ႕အိမ္ေပါက္၀မွာ က်ေနာ္ႀကာႀကာမရပ္လိုက္ရဘူး နားထဲမွာႀကားရတဲ့အမိန္႔အတိုင္း
အိမ္ေရွ႕ျခံစည္းရိုးနားကပ္ေပါက္ေနတဲ့ သရက္ပင္
ပင္စည္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေျခကန္ပီး အားယူရင္း ျခံထဲခုန္၀င္လိုက္တယ္။ ေျခခ်မိတယ္ဆိုတာနဲ႔ ၀ုန္းကနဲေျပးကပ္လာတဲ့ ေခြးအုပ္ႀကီးနဲ႔ရင္ဆိုင္မိပီ။ မေဟာင္ပဲ ေျပးကိုက္တတ္တဲ့ ေခြးေတြက က်ေနာ့္ကိုအနားေရာက္
တာနဲ႔ တအီအီျမည္ပီး ေျမႀကီးေပၚ၀ပ္က်သြားေရာဗ်။
ထူးဆန္းေပမယ့္ မထူးဆန္းေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ကိုယ္ထဲ၀င္ေနတဲ့ လူနီႀကီးရဲ႕ အစြမ္းပဲဆိုတာ က်ေနာ္သိလိုက္ပီ။ လူနီႀကီးရဲ႕တီးတိုးအမိန္႔ေပးသံကို ဆက္တိုက္နားေထာင္ရင္း ဆရာမရဲ႕ ႏွစ္ထပ္အိမ္ေဘးနားမွာကပ္ေပါက္
ေနတဲ့ မန္က်ည္းပင္ႀကီးကေနတဆင့္ ဖြင့္ထားတဲ့
အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚကို က်ေနာ္တြယ္တက္ရင္း ေရာက္သြားပီ။
ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကေန ေႀကာင္တစ္ေကာင္လို အသာအယာခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။
အင္မတန္ မ်က္နာေႀကာတင္းတဲ့ ဆရာမအပ်ိဳႀကီးေပါက္စရဲ႕ အခန္းထဲကို က်ေနာ္ေရာက္ေနပီ။ ေအာက္ထပ္မွာ ေတာနယ္က လာတဲ့ေက်ာင္းသူေတြေဘာ္ဒါေဆာင္ဖြင့္ပီး အိမ္အေပၚထပ္မွာတစ္ကိုယ္ထည္းေနတဲ့
ဆရာမ ခမ်ာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေမာက်ေနရွာတယ္။
ဆယ္တန္းတံုးက ရူပေဗဒက်ဴရွင္ျပတဲ့ အဲ့ဒီဆရာမဆီမွာ အတန္းတက္ရင္း ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို အျငင္းပြားမိပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္သြားမတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အံ့ႀသစရာေကာင္းတာက အိမ္ေက်ာ္နင္းမႈျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔
သူ႔အခန္းထဲ က်ေနာ္ေရာက္ေနတာကို ေႀကာက္ေန
ရမယ့္အစား ရဲစိတ္၀င္ပီး စိတ္လံုး၀မလႈပ္ရွားဘူးဗ်။ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ အကုန္လံုးကိုသိေနေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ေနမိမွန္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
၂ေယာက္အိပ္ ကုတင္အႀကီးႀကီးေပၚမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနတဲ့ အသက္၃၀ပတ္ခ်ာလည္အပ်ိဳႀကီးမေလး ကို မတ္တပ္ရပ္ပီးေသခ်ာငံု႔ႀကည့္ေနမိတယ္။
က်ဴရွင္မွာ တံုးက စာအသင္အျပေကာင္းသေလာက္ မရယ္မျပံဳးခပ္တည္တည္လုပ္လြန္းလို႔ သံစက္ရုပ္ဆရာမေလးလို႔နာမည္ႀကီးတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတာ က်ေနာ္နဲ႔ခု လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာေရာက္ေနပါလား။
ထမီကိုတိုတိုတင္းတင္းစည္းေႏွာင္ပီး ဗမာရင္ဖံုးအင္းက်ီခါးတို
ေလးေတြပဲ၀တ္၊ ဆံထံုးခပ္ႀကီးႀကီးထံုးထားတတ္တဲ့ ဆရာမကိုမျမင္တာေတာင္၂ႏွစ္ေလာက္ရွိေရာ့မယ္။ က်ဴရွင္မွာ စာျပရင္ ေက်ာင္းသားမွန္သမွ်က ေက်ာခိုင္းပီး ဘလက္ဘုတ္မွာ စာရွင္းျပေနတဲ့ ဆရာမရဲ႕
ထမီေအာက္က ေကာက္ေႀကာင္းတုန္တုန္ႀကီးကို ေငးပီး၀ိုင္းသြားရည္
က်၊ စာေရးခံုမွာ ထိုင္ေနတာကို စာရွင္းျပခိုင္းသလိုလုပ္ အေပၚစီးကေနမိုးပီး ဆရာမရဲ႕ ရင္ဖံုးအင္းက်ီေအာက္က ဆူျဖိဳးလွတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို ေက်ာင္းသားတိုင္းဥာဏ္မ်ားပီး ဂလုႀကတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးခဲ့ဖူးတယ္ေလ။
ရုတ္တရက္ဘာလုပ္လိုက္မွန္းမသိပဲ ကုတင္တိုင္မွာတြဲ
ေလ်ာင္းက်ေနတဲ့ ႀကိဳးခလုတ္ေလးကို ေဖ်ာက္ကနဲဆြဲလိုက္ေတာ့ ေခါင္းရင္းက ၂ေပမီးေခ်ာင္းေလးက ထိန္ကနဲလင္းသြားတယ္။
ဇာျခင္ေထာင္ထဲမွာ အခါတိုင္း ဆံထံုးအက္အက္နဲ႔ ျမင္ဖူးေနႀကဆရာမကို ေျပက်ေနတဲ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြႀကားထဲမွာ မ်က္ေတာင္ေလးေမွးစင္းပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနရွာတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ပူလို႔အိုက္လို႔လားမသိဘူး အေပၚပိုင္းက အင္းက်ီလံုး၀မ၀တ္ထားပဲ ေဘာ္လီပန္းေရာင္၊ ေအာက္ပိုင္းက ထမီက ဒေခါက္ေကြးေရာက္တဲ့အထိ ေလွ်ာက်ေနပီ။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ၀တ္ထားေတာ့ ျဖဴေဖြးေနတဲ့
ဖင္ေျပာင္ႀကီးက မီးေရာင္ေအာက္မွာ ၀င္းလက္ေနတာပဲဗ်ာ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္မထိန္းႏိုင္လိုက္ခင္ ဇာျခင္ေထာင္အနားစကိုအသာယာ မပီး ကုတင္ေပၚ ကိုလွမ္းတက္လိုက္မိတယ္။
ငါ.. ငါ ဘာေတြလုပ္ေနမိပါလိမ့္
အဲ့လိုအသိစိတ္တစ္ခ်က္ေလာက္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ လက္ေခ်ာင္းေတြက တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ေဘာ္လီပန္းေရာင္ရဲ႕ခ်ိပ္ေတြကိုျဖဳတ္ခ်ေနမိပီ။
ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္နဲ႔ ေဘာ္လီကိုခၽြတ္၊ ေျခဒေခါက္ေကြးေရာက္ေနတဲ့ထမီကို ပါ ေျခသလံုးေတြကို အသာမပီး ဂြင္းလံုးခၽြတ္ပီးယူလိုက္တယ္။ ေဘာ္လီနဲ႔ ထမီကို ကုတင္ေပၚကေနႀကမ္းျပင္ေပၚ ဖတ္ကနဲပစ္ခ်လိုက္ပီးတဲ့ေနာက္
မွာ ေမႊးေတးေတးရနံ႔ေလးသင္းေနတဲ့ ဆရာမရဲ႕ပါးျပင္
မို႔မို႔ေလးကို က်ေနာ္နမ္းရိႈက္ႀကည့္ေနမိတယ္။ အင္း..ကနဲ ျငီးသံတစ္ခ်က္ထြက္လာေပမယ့္ ျပန္ျငိမ္က်သြားတယ္။ အပ်ိဳနံ႕ေခၚမလား ယဥ္ယဥ္ကေလးနဲ႔ေမႊးတဲ့ ကိုယ္နံ႔တစ္ခုေႀကာင့္ က်ေနာ္စိတ္ဆင္ရိုင္းက ေထာင္းကနဲ
ထလာခဲ့တယ္ဗ်ာ။ ဆရာမ မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကရွည္လ်ား
နက္ေမွာင္တဲ့ ဆံႏြယ္ထူထူေလးေတြႀကားထဲမွာ ဖူးဖူးကေလး။ နီေထြးေထြးေလးျဖစ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာနဲ႔အသာ ဖိကပ္ပီးစုပ္ယူလိုက္ေတာ့ ခ်ိဳျမျမအရသာေလး။ ၃-၄ခ်က္ေလာက္
ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းစုပ္လိုက္ရင္ပဲ တအူးအူးတအားအားနဲ႔ ဆရာမအိပ္ေပ်ာ္ရာက
ႏိုးထသလိုျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ပဲ ဆက္တိုက္အတင္းစုပ္နမ္းေနမိပီ။
အူးး အြန္းး .. ဘယ္.. ဘယ္သူလဲ..ဘာလုပ္တာလဲ
အတင္းစုပ္နမ္းေနတဲ့ႀကားထဲက ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ အိပ္ယာကႏိုးလာတဲ့ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက လွမ္းေမးရင္း ရုန္းခ်င္သလိုကန္ခ်င္သလိုျဖစ္စျပဳလာတယ္။
က်ေနာ္က နမ္းစုပ္ေနရာက ခြာလိုက္ပီး မ်က္နာကိုမိုးရင္းအေပၚစီးက တက္ဖိထားလိုက္တယ္။ ေအာက္ကေနမ်ား ပါးလွမ္းရိုက္လိုက္မလားလို႔ေတြးထားေပမယ့္ ေႀကာက္စိတ္ေတာ့တစ္ခ်က္မွမရွိဘူး။ အိပ္ခ်င္မူးတူးမ်က္
လံုးေတြကေန ျပဴးက်ယ္စျပဳလာတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔
ပက္လက္ကေလး က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္ေနရာက တစ္ကိုယ္လံုးတံုးလံုးျဖစ္ပီး တက္ခြခံေနရတာကို သိသြားဟန္နဲ႔ မ်က္နာက ရွက္ေသြးေတြျဖန္းကနဲထသြားရွာတယ္။ ဟင္! ဆိုတဲ့အာေမဍိတ္ကေလးျမည္လာပီး သူ႕ရင္အံု
၂ဖက္ကို လက္ခုပ္ကေလးနဲ႔ အတင္းကာထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထြားႀကိဳင္းလြန္းတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို အျပည့္အ၀ေတာ့ မဖံုးကြယ္ႏိုင္ရွာဘူး။ က်ေနာ္လည္း မာန္ဖီေနတဲ့စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ လည္တိုင္ေဖာ့ေဖာ့ကေလးကို ရြရြကေလးငံု႔ပီးနမ္းလို္က္တယ္။ အို!
ဆိုတဲ့အသံေလးနဲ႔ တီေကာင္ဆားထိသလိုတစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔
လိမ္ပီးေခါင္းကိုဘယ္ညာခါရမ္းရင္း ေရွာင္တယ္။ က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ပဲ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္နမ္းစုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ေခၽြးေစးေလးေတြနဲ႔စံပယ္ပန္းအနံ႔ကေလးေရာထားတဲ့ အပ်ိဳႀကီးကိုယ္နံ႔ေႀကာင့္
က်ေနာ္စိတ္တအားထလာပီဗ်ာ။ လည္တိုင္ကိုစုပ္နမ္းေနရင္း
ဆရာမ လက္နဲ႔ကာထားလို႔မရတဲ့ ေပါင္လံုးတုတ္တုတ္ကေလးေတြကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ဆြရင္း အေမႊးေရးေရးကေလးထေနတဲ့ ပါကင္ပိတ္ေ-ာက္ဖုတ္ဆီကို လက္ကအလိုလိုေရာက္သြားပီ။ အာ..အာ.. လို႔ျမည္သံေလး
ထြက္လာသလို ႏို႔၂လံုးကိုဖံုးထားတဲ့လက္ကိုလႊတ္ခ်လိုက္
ရင္း အဖုတ္ကိုလွမ္းေဆာ့ေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ကို လက္ေကာက္၀တ္ကေနအတင္းလာဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ အခ်ိန္ကိုက္ပဲ အကာအကြယ္မဲ့သြားတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးရဲ႕ပန္းေသြးေရာင္ထေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို
ဘယ္ေကာညာပါ ဆက္တိုက္တျပြတ္ျပြတ္ျမည္ေအာင္ က်ေနာ္စို႔
ပစ္္လိုက္မိပီ။
ေယာက်္ားေတြနဲ႔ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနတတ္တယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ရူပေဗဒသင္တဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဒုကၡေတြ႔ေနရွာပီ။
ယင္ဖိုေတာင္မသမ္းဖူးဘူးဆိုတာလည္းမွန္ေႀကာင္း အေရေတြဒလေဟာထြက္က်လာတဲ့ အဖုတ္က သက္ေသခံေနရွာတယ္။ ခုဆို သူ႔ခမ်ာအိပ္စံုမႈန္မႊားမဟုတ္ေတာ့ပဲ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသိစိတ္၀င္ေနသလို
က်ေနာ္အတင္းဆြပီး သမ ေနတာကိုအံကေလးတင္းတင္းႀကိတ္ရင္း
ခံေနရွာတယ္။ မေတာ္မတရားအလုပ္ခံေနရတာကို ဘာလို႔မေအာ္ဟစ္တာလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း တသက္လံုးစိတ္ကူးထဲမထည့္ဖူးတဲ့ ခုလို သိကၡာရွိ ကိုယ့္ဆရာမ ေခတၱျဖစ္ဖူး
သူလို အတင္းအိပ္ယာေပၚတက္ပီးဒီလိုလုပ္ေနမိတာဘာေႀကာင့္
မွန္းကိုမသိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ျဖန္႔ခ်ထားလိုက္ရင္ တင္းပါးေအာက္အထိေရာက္တဲ့ ဆံပင္ရွည္နက္နက္တစ္ေထြးႀကီးေတြႀကားထဲမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ရွက္ေသြးဖ်ာ၊ ႏို႔စို႔ခံရင္း အဖုတ္ကိုလက္ေခ်ာင္းနဲ႔
အေမႊခံေနရွာတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက အသိစိတ္၀င္လာတာနဲ႔အမွ်
က်ေနာ္ဘယ္သူလဲဆိုတာကိုေကာ ေသေသခ်ာခ်ာသိသြားပီဆိုတာ သူ႔မ်က္၀န္းေတြကေဖာ္ျပေနတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ေႀကာက္လန္႔ရမယ့္အစား နာမည္ႀကီးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးဆရာမကို အားရပါးရ အသားကုန္တြယ္ပစ္
လိုက္ဖို႔ပဲ က်ေနာ့္ေသြးပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကတြန္းအား
ေပးေနတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီတိုကို ခပ္သြက္သြက္ကေလးေလွ်ာခ်လိုက္ေတာ့ အရမ္းႀကီးကို နီရဲမာတင္းေနတဲ့ တန္ဆာက ေဖ်ာင္းကနဲထြက္က်လာတယ္။ ခါတိုင္းနဲ႕မတူတာက သံပိုက္လံုးလိုက်စ္လစ္မာေက်ာ
ေနတဲ့အျပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါပီး ဟိုရမ္းဒီရမ္းနဲ႔ေဒါသထြက္
ေနတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္လိုျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ လန္႔သလိုျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းေထာင္ပီးလွမ္းႀကည့္ေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ.. မ်က္လံုးေလးအျပဴးသား ထိတ္လန္႔တႀကားလွမ္းႀကည့္
ေနတဲ့အျပင္ အို! လို႔ေတာင္အသံထြက္ပီး ေသြးပ်က္ေနရွာပီဗ်ာ။
အိ!
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားကေန ကေယာင္ကတမ္းႀကိတ္ေအာ္လိုက္သံေလး ထြက္က်လာသလို အသာဖိပီးထိုးထည့္လိုက္ရာက အရည္စိုရႊဲေနတဲ့ အဖုတ္အေျမာင္းလိုက္အတိုင္း ဇြိကနဲေလွ်ာတိုက္ပီးအေပၚကို
ေခ်ာ္ထြက္သြားတဲ့ က်ေနာ့္မာတင္းေနတဲ့ အေခ်ာင္း
ရဲ႕ထိပ္ဖူးဆီက က်ဥ္ကနဲျဖစ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။ သန္႔စင္တဲ့၀င္းမႊတ္မႊတ္ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို အသားကုန္အစို႔ခံထားရတာရယ္၊ အဖုတ္ကိုအဆြခံထားရတာရယ္ေႀကာင့္ ေပ်ာ့ေခြေနရွာတဲ့ သူမ ခမ်ာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း
ကို ျပတ္ထြက္သြားမတတ္ကိုက္ထားရင္း မ်က္ရည္
ေတြရစ္၀ိုင္းေနတဲ့ မ်က္၀န္းေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုအသနားခံသလိုေမာ့ႀကည့္ေနရွာတယ္။ ရာဂဘီလူးစီးေနတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ လိင္တံကို အရင္းကေနေသခ်ာကိုင္ပီး ေဖာင္းကားမို႔ေမာက္ပီး အရည္ေတြစိုအိေနတဲ့
အပ်ိဳႀကီးမမရဲ႕ အဖုတ္၀မွာေသခ်ာျပန္ေတ့လိုက္ပီ။
-စ္ ျမဳပ္ေအာင္ အသာယာဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ဟင္းးး ဆိုတဲ့သံရွည္ဆြဲပီးညည္းသံကေလးနဲ႔ ေပါင္လံုး၂ဖက္ကိုအသားကုန္ကားထားေပးလာတယ္။ ခါးအားကိုသံုးပီး က်ေနာ္ေရွ႕ကိုဆက္တိုးလိုက္ေတာ့ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးျဖစ္သြား
သလိုပဲ။ ေခၽြးေတြအေတာ္ရႊဲလာတာကိုသတိထား
မိလိုက္လို႔ အဖုတ္နဲ႔လိင္တံ တပ္ထားလွ်က္ကိုျပန္မခၽြတ္ပဲ က်ေနာ့္ရွပ္အင္းက်ီလက္တိုကို ႀကယ္သီးျဖဳတ္ပီး ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသးတယ္။ အကုန္လံုးလြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားေတာ့ မွ ျခေသ့ၤထိုင္ ထိုင္ရင္း ႏို႔၂လံုးဆီကိုလက္လွမ္း၊
ႏို႔သီးေခါင္းစူစူႀကီးေတြကို လက္ညွိဳးလက္မနဲ႔ညွပ္
ပီး ေခ်ေပးလိုက္တယ္။ အဲ့လိုျပန္ဆြေနရင္းမွာပဲ ေအာက္က ခါးကို ခပ္ဆဆ ကစားရင္းေရွ႕ဆက္တိုးႀကည့္တယ္။ ဘယ္လိုမွမရဘူးဗ်ာ။ တင္းႀကပ္ပီးစီးပိုင္လြန္းေနတယ္။ တအားဖိပီးထိုးသြင္းျပန္ေတာ့လည္း ဒီေလာက္မာ
ေတာင့္ေနတဲ့ အေခ်ာင္းႀကီးေတာင္ ေကြးေကာက္
သြားမတတ္ျဖစ္ပီး မ၀င္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ကဲ.. ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္တာဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ လိင္တံကို အရည္ေတြစိုပီး ႏူးအိေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းအ၀နားအထိ ဆြဲထုတ္ပီး ဇိကနဲခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့ ပူကနဲျဖစ္သြား
ပီး မ်က္လံုးထဲမွာ မီးေတာင္ပြင့္သြားသလားမွတ္ရတယ္။
အေမေရ!!
ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ဆရာမေလးေအာ္သံထြက္လာတာကို ေမွ်ာ္လင့္ပီးသားမို႔ အခ်ိန္မီ လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ပါးစပ္ကိုလွမ္းအုပ္လိုက္ရတယ္။ ခုဆိုရင္ က်ေနာ့္လိင္တံမာေတာင့္ေတာင့္ႀကီးဟာ သူမ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ
အဆံုးထိနစ္ျမဳပ္သြားပီး ဆီးခံုခ်င္းဂေဟဆက္ထားလိုက္
ႏိုင္ပီေပါ့။ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ အသာအယာျပန္ဆြဲထုတ္၊ျပန္ထိုးသြင္းနဲ႔ က်ေနာ္ပံုမွန္ နရီေလးနဲ႔ ေဆာင့္ေပးေနလိုက္တယ္။ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဖင္ေတြႏို႔ေတြႀကီးသေလာက္ သြယ္လ်လ်ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးခမ်ာ
တြန္႔လိမ္ပီး တုန္ခါေနရွာတယ္။ တခ်ိန္က အင္မတန္သြားရည္
ယိုခ်င္စရာေကာင္းလြန္းခဲ့တဲ့ အပ်ိဳႀကီးမမဆရာမေလးကို အုပ္ေနရပီဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္အင္မတန္စိတ္ျကြတက္လာတဲ့ အျပင္ လိင္တံကိုအသားကုန္ ညွစ္ထားသလိုျဖစ္ေနတဲ့ အပ်ိဳစင္အဖုတ္ႀကီးေႀကာင့္
က်ေနာ့္စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ခၽြန္းအုပ္ဖို႔မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေတာင္ေဆာင့္ေနမိပီဗ်။ ခုနက မာတင္းလြန္းတဲ့ လိင္တံေႀကာင့္ မခ်ိမဆံ့ခံရရွာတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ခမ်ာ သတိလက္လႊတ္ေအာ္မိခဲ့ေပမယ့္ ခုလိုဆက္တိုက္ႀကမ္းပီး အသားကုန္အေဆာင့္ခံေနရတာကို လံုး၀
ဂရုမစိုက္သလိုလုပ္ေနျပန္တယ္ဗ်။ ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံပင္
ရွည္ေတြႀကားထဲက မ်က္နာေလးကိုငံု႔ႀကည့္လိုက္တိုင္း အံေလးတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ လံုး၀အသံမထြက္ပဲ ႀကိတ္ခံေနတယ္။ ေယာက်္ားဆိုတာနဲ႔ ကင္းရွင္းလြန္းေႀကာင္းနာမည္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့သူမ ခမ်ာ ဘာမွေတာင္
အပ်ိဳးေလးမပါပဲ သူ႔တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က
တက္ပီး အုပ္ေနတာခံရရွာတယ္ ဆိုတဲ့အေျခေနႀကီးကို နားမလည္သလိုျဖစ္ေနမယ္မွန္း က်ေနာ္ရိပ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ က်ေနာ္လုပ္စရာရွိတာကိုဆက္လုပ္ေနလိုက္တယ္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက
တေျဖးေျဖးႀကမ္းလာေတာ့ သစ္သားကုတင္ႀကီးဆီက တကၽြီကၽြီ
ျမည္သံ ဆီးခံုခ်င္း တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ရိုက္ခတ္သံေတြသာ အခန္းေလးထဲဆူညံေနေတာ့တယ္။
အာ.. အာ...အာ.. အာ
အားရပါးရဆက္တိုက္ပဲေဆာင့္ေနရင္း ဘာရယ္မွန္းမသိတဲ့ ညည္းသံေလးေတြ ဆရာမေလးဆီက ထြက္လာပီး သူ႔ႏို႔၂လံုးကို စံုကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လက္ကိုအတင္းဖမ္းကိုင္ရင္း ေအာက္ကေနေကာ့ျပန္တက္လာတယ္။
က်ေနာ္သိလိုက္ပီ သူမ တအားေကာင္းသြားရွာပီ။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခါထဲမဟုတ္ဘူးဗ်။ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာကို ေနာက္တစ္ခါ..ေနာက္တစ္ခါ..ေနာက္တစ္ခါ ေကာ့ေကာ့တက္လာျပန္တယ္။
အဲ့ဒီေရွးေခတ္အခါက သိတဲ့အတိုင္း ေခတ္မွီအိမ္သာေတြမေပၚေသးေတာ့ ျခံက်ယ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေနေလ့ရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ကေလးက ျခံေနာက္ေဖးေထာင့္ေတြမွာ အိမ္သာကို တြင္းအနက္ႀကီးတူးပီး ေရေလာင္းအိမ္သာ
ေဆာက္ထားေလ့ရွိတယ္ဗ်။ ႏွစ္အတန္ႀကာလို႔က်င္း
ျပည့္ပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ျခံေထာင့္တစ္ခုမွာ တြင္းအသစ္တူး အိမ္သာကို အလံုးလိုက္ျဖဳတ္ပီး ေရြ႕လိုက္ရံုေပါ့။
အဲ့ဒီေန႔က က်ေနာ္တို႔ အိမ္ကအိမ္သာ တြင္းကျပည့္ခါနီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းတြင္းအသစ္တူးဖို႔ စီစဥ္ရတယ္။
လူငွါးဖို႔ဘာညာဆိုတာက လည္းအဲ့ဒီေခတ္အခါအရ မလိုဘူးဗ်။ က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေခါင္းကို အေႀကာင္းႀကားလိုက္ရံုပဲ။ သူက ေမာင္းထုလိုက္ရင္လူငယ္ခ်ာတိတ္မွန္သမွ် အကုန္လံုးရပ္ကြက္ထိပ္က
မီးကင္းတဲကို အေရာက္လာႀကရတာကိုး။ ေရာက္လာ
ေတာ့မွ သူက ဟိုေကာင္နဲ႔ဒီေကာင္ ေရာ့! ဒီမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဇရပ္ ေသာ့ ယူသြား၊ ရပ္ကြက္ပိုင္ပစၥည္းေတြထဲက တူရြင္း၊ေဂၚျပား၊ေပါက္ျပားေတြသြားယူေခ်၊ မင္းနဲ႔မင္းက ျခံေထာင့္က ျခံဳကိုသြားရွင္းထားႏွင့္၊
ငါနဲ႔ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က လိုက္ခဲ့ ဘုရားငုတ္တို
နားမွာ ၀ါးသြားခုတ္မယ္။ ပီးမွ" ျခင္း"(တြင္းမျပိဳေအာင္ကာတဲ့ ၀ါးနဲ႔လုပ္ထားတယ္) ယက္ရမယ္ ဘာညာအစရွိသျဖင့္စီစဥ္ေတာ့တာပါပဲ။
အခေႀကးေငြရယ္လို႔ အိမ္ရွင္ဖက္က ေပးစရာမလိုပါဘူး။ ထမင္းဟင္းေလးတစ္ႏွပ္ေလာက္ခ်က္ေကၽြး။ တတ္ႏိုင္ရင္ ေန႔ခင္းပိုင္း လက္ဖက္ရည္အခ်ိဳနဲ႔ ေခါပုတ္ကင္ေလးတိုက္ေကၽြးလိုက္ရင္ပီးသြားတာပါပဲ။ အဲ!ေဆးေပါ့
လိပ္ကေလး တစ္စည္းေလာက္ေတာ့ပါ
ရတာေပါ့ေလ။ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ (အိမ္ေဆာက္ရင္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပါပဲ ၀ိုင္းကူႀကတာဗ်)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မနက္မိုးလင္းမ်က္လံုးပြင့္လာေတာ့ အသံခပ္ေအာေအာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေအာ္ဟစ္ေနသံႀကားရလို႔ အိပ္ယာထဲမွာ ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္ေနရင္းက ျပံဳးေနမိတယ္။
တေလာကလံုး ဒင္းအသံႀကီးပဲလို႔ စိတ္ထဲက ေျပာမိရင္း ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ ေအာ္ေနတဲ့ သူ႔အသံေႀကာင့္ ဆက္မအိပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ထလာပီး အိမ္ေနာက္ေဖး ၀ရံတာကေန ျခံထဲကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲ
က လူငယ္လူရြယ္ေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနႀကတာကို
ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေအးစိမ့္စိမ့္ မနက္ခင္းမွာ စြပ္က်ယ္စကာေပါက္ခပ္ႀကပ္ႀကပ္နဲ႔ ပုဆိုးတိုတိုစည္းထားရင္း ဟိုေကာင္ ဟိုဟာလုပ္ ဒီေကာင္ဒီဟာလုပ္ ဆိုပီး အမိန္႔ေပးေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔
ဆရာသမားက လွမ္းႀကည့္ပီး ေအေဘးေလး! ခုမွထတယ္
ဟတ္လား လို႔ က်ေနာ့္ကိုလွမ္းဆဲလာတယ္။
ဘယ္သူရွိရဦးမလဲဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ရတဲ့ကာလသားေခါင္း "ကိုေရႊဘ" ေပါ့။ ေရႊသြားတ၀င္း၀င္းနဲ႔ တရွီးရွီးဆဲရင္း ဟိုေကာင္ေတြကို ျခံဳရွင္းခိုင္းေနတာ ျခံေထာင့္က ေတာထေနတာေတြေတာင္ အေတာ္ေျပာင္
သြားေနပီဗ်။
က်ေနာ္လည္း အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာပီး မ်က္နာသစ္သြားတိုက္လိုက္တယ္။ ပီးမွ အေမ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဒန္ခ်ိဳင့္ႀကီးကို မ ပီး အလုပ္မ်ားေနတဲ့ လူေတြဆီသယ္လာခဲ့တယ္။
ဆရာသမားေတြ အုန္းထမင္းနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဖန္ခ်ိဳ တဲ့ဗ်ိဳ႕ ..
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
စားေသာက္ပီး ေဆးေပါ့လိပ္ကေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ ခဏႏွပ္ရင္း ျခံေထာင့္မွာ ေထြရာေလးပါး က်ေနာ္တို႔လူငယ္တစ္စု အာလူးဖုတ္ေနႀကေသးတယ္။
အာလူးဖုတ္ႀကတယ္ဆိုတာ ကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့အတိုင္း က်ေနာ္တို႔ ေျပာတာက နည္းနည္း ကိုေရႊဘ ရဲ႕ ေလေႀကာမွာ အားလံုးေမွ်ာေနႀကတာခ်ည္းပဲဗ်။ ခုက်ေနာ္တို႔ ျခံႀကီးရဲ႕ရာဇ၀င္ကို သူက ေရွ႕မွီေနာက္မွီဆို
ေတာ့ လူႀကီးသူမေတြေျပာဖူးတာအကုန္ႀကားခဲ့တယ္
ဆိုတာကိုး။
ဖိုးသက္တို႔ ျခံက ငါတို႔ခ်ာတိတ္ဘ၀က ဆို ေတာ္ရံု၀င္မေဆာ့ရဲဘူးဆရာ
အမ္! ဘာလို႔လဲကိုေရႊဘ?
ဟ ေန႔ခင္းေႀကာင္ေတာင္ႀကီးေတာင္ ေက်ာစိမ့္စရာေကာင္းတာေလ.. ဒီေနရာကေန လွမ္းႀကည့္လိုက္ ဟိုကုန္းကမူေလး ေတြ႔တယ္မလား အဲ့ဒါ ရာဇ၀င္ထဲကနာမည္ေက်ာ္ "ေမာင္ေဖငယ္" ကို ကားစင္တင္ပီးသတ္တဲ့
ေနရာကြ
ေႀသာ္!
ဒီထက္ထူးတာက ဒီေနရာတည့္တည့္က ဒုတိယကမၻာစစ္က မဟာမိတ္ေတြစခန္းခ်တဲ့ ခံတပ္တစ္ခုကြ၊ဟိုးအရင္ကဆို တင့္ကားအပ်က္၄-၅စီးေလာက္ဒီျခံထဲမွာက်န္ခဲ့လို႔ ငါတို႔တက္ေဆာ့ေနႀက ငါတို႔ခု အိမ္သာတြင္း
တူးရင္ အုတ္ခဲ အျပာေရာင္အႀကီးႀကီးေတြ က်ည္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာလိမ့္မယ္ .. အရင္တစ္ခါကဆို ေတာ္မီဂန္း ၄လက္
ေလာက္ရဖူးတယ္.. ေနာက္ထပ္ထူးျခားတာ ထပ္ေျပာရရင္ ငါတို႔ကေလးဘ၀က အင္မတန္နာမည္ႀကီးတဲ့ ေအာက္လမ္းဆရာ "ဦးလူႀကီး" ဆိုတာ အဲ့ဒီတံုးက ဗံုးႀကဲခံထားရလို႔ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ျပိဳက်ေနတဲ့ ေဟာ့ဒီေနရာ
တည့္တည့္မွာရွိေလာက္တဲ့ မဟာမိတ္ခံတပ္အေဟာင္း
ႀကီးထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနသြားဖူးတယ္ဟ.. ဒါေတြမင္းတို႔ဘယ္သိမွာလဲ.. မင္းတို႔မေမြးခင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ျဖစ္ခဲ့တာေတြကိုး
ကိုေရႊဘ ေျပာမွပဲ ကိုယ့္ျခံထဲကိုယ္လမ္းေတာင္ေလွ်ာက္ရမွာခပ္လန္႔လန္႔ဗ်ာ ဟီးဟီး
ကဲ! အာလူးဖုတ္တာမ်ားသြားပီ စမယ္စမယ္ .. ဒီေန႔ညေနမေစာင္းခင္ အားလံုး ကြန္ပလိ ျဖစ္ေအာင္ ခ်လို္က္ႀကစို႔ ..
ေပါက္ျပား၊တူရြင္း၊ေဂၚျပားမ်ားကို ယူငင္ကာ ရပ္ကြက္ထဲက လူငယ္မ်ားလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖင့္ တြင္းစတူးရန္ျပင္ဆင္ႀကေလပီ။
အကုန္လံုးက က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့လူငယ္ေတြဆိုေတာ့ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာကို တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ပဲ ၀င္တူးရေသးတယ္ တြင္းကရုပ္လံုးေပၚစျပဳလာတယ္။
ဒါေပမယ့္ တစ္ေထာင့္ထြာေလာက္အနက္ အေရာက္မွာ ေျမလႊာအေပ်ာ့မဟုတ္ေတာ့ပဲ အုတ္ခဲေတြကိုစတူးမိပီ။ ေပါက္ျပား၊တူရြင္းျပားေတြေဘးခ်ပီး သံတိုင္(သံတူရြင္းအခၽြန္) ကိုင္ပီး၆လက္မပတ္လည္ အုတ္အျပာေတြ
ကို ကေလာ္ထုတ္ပီးတူးေနရတယ္။ ေဆးေပါ့လိပ္ကိုက္
ပီး စကားေဟာင္ဖြာဖြာနဲ႔ ကိုေရႊဘက စီစဥ္ညႊန္ႀကားေနတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္နဲ႔ေနာက္ထပ္ ခ်ာတိတ္၂ေကာင္က အသင့္ခုတ္ပီးယူလာတဲ့ တင္း၀ါးေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာပီး တြင္းထဲခ်ဖို႔ ျခင္းႀကားယက္ေနႀကတယ္။
ခ်ထား ငါ့ေကာင္ေတြ ဒီအုတ္ခဲႀကီးေတြရွိတဲ့အလႊာေက်ာ္သြားရင္ ေျမေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြလာေတာ့မွာ ေအးေဆးျဖစ္သြားပီ.. ကံေကာင္းရင္ က်ည္ဆံေသတၱာေတြ ေသနတ္ေတြပါ ရႏိုင္တယ္
... ... ...
အရင္တစ္ခါ ေတာ္မီဂန္း၄လက္နဲ႔ က်ည္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရတံုးက တပ္ကိုသြားအပ္လိုက္တာ ဘဲငန္း၃ေကာင္လက္ေဆာင္ရလို႔ ခ်က္စားလိုက္ရဖူးတယ္.. ယမ္းထုပ္ ေတြရလာရင္လည္း ျမစ္ထဲသြားပီး ငါး မိုင္းခြဲလို႔ရတယ္
..
ကိုေရႊဘ ရဲ႕မစားရ၀ခမန္း ေျမွာက္ေပးသံေႀကာင့္ တြင္းတူးေနတဲ့ လူငယ္ေတြ တေဟးေဟး တဟားဟားနဲ႔ တက္တက္ျကြျကြျဖစ္လာႀကတယ္။ ၀ါးျခမ္းေတြကိုအေခ်ာသပ္ရင္း ျခင္းယက္ေနရာကေန က်ေနာ္ကိုေရႊဘကို
လွမ္းစကားေျပာလိုက္တယ္။
ကိုေရႊဘ.. ဟိုးအရင္တစ္ခါက ဦးစိန္တို႔ အိမ္မွာ အိမ္သာတြင္းတူးႀကတံုးက ေက်ာက္ေတြဘာေတြရဖူးတယ္ဆို?
ဟ..ဦးစိန္တို႔အိမ္ဆိုတာ စစ္ႀကီးမျဖစ္ခင္က တရုတ္ေက်ာက္သူေဌးေတြေနသြားဖူးတာတဲ့.. ေက်ာက္ခံုေထာင္သြားဖူးတာေပါ့.. အဲ့မွာ ငါနဲ႔ခ်ီးဗူး ၂ေကာင္တြင္းထဲဆင္းတူးရင္းရတာေပါ့
အင္း..
အိမ္ရွင္သိရင္ ရွယ္ယာခြဲရမွာစိုးလို႔ ခါးပံုစထဲထည့္ပီးဖြက္ ဘယ္သူ႔မွအသိမေပးပဲ အသာေလး၀ိုက္လာႀကတာ.. သြားေရာင္းစားေတာ့ အဲ့ဒီေခတ္က ပိုက္ဆံနဲ႔ ၄၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္.. ခ်ီးဗူးနဲ႔ငါတစ္ေယာက္
၂၀၀၀ေလာက္စီေပါ့
ဟာ..အမ်ားႀကီးေပါ့ အဲ့ဒီေခတ္ကဆိုေတာ့?
မသံုးလိုက္ရပါဘူးကြာ.. ကိုယ္နဲ႔မွမထိုက္တာခ်ီး!
ဖဲရႈံးသြားလို႔လားဗ်?
ေနာက္ေန႔မွာအစိုးရက ပိုက္ဆံေတြတရားမ၀င္ေႀကျငာေတာ့ အကုန္ပါသြားပါေလေရာ တစ္ျပားမွကိုမသံုးလိုက္ရတာ ေတာက္! ေတြးမိတိုင္းအသည္းနာတယ္ကြာ
ဟားဟားဟား.. ေပါက္တီးေပါက္ရွာဗ်ာ
ဗ်ိဳး.. ကိုေရႊဘ ဒီမယ္ လာပီလာပီ လာႀကည့္ဦး
ခါးလည္ေလာက္ေရာက္ေနတဲ့ တြင္းတူးတဲ့လူေတြဆီက ေအာ္သံႀကားရလို႔ အားလံုး၀ုိင္းအံုႀကည့္လိုက္ႀကတယ္။ လာပါပီဗ်ာ။ အုတ္ခဲအျပာႀကီးေတြကုန္သြားတာနဲ႔ ေျမႀကီးကိုတူးလိုက္တိုင္း ထြက္လာတာေတြက
ပစၥည္းအစံုေတြ။ သံေခ်းကိုက္ေနတဲ့စစ္သံခေမာက္တစ္လံုး၊
ဘရင္းဂန္း က်ည္ဆံမဂၢဇင္းသံုးခု၊ ဘက္နက္၂ေခ်ာင္း၊ ေဂၚျပားနဲ႔ ေျမႀကီးကိုဖိဖိပီး ကေလာ္လိုက္တိုင္းထြက္လာတဲ့ က်ည္ဆံေတာင့္ေတြေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔။ လူေတြအားလံုးက တြင္းႏႈတ္ခမ္း၀မွာ စုျပံဳပီး စိတ္၀င္တစားရပ္
ႀကည့္ေနႀကတယ္။ မသိရင္ ရတနာသိုက္တစ္ခုကိုေဖာ္
ေနႀကတဲ့အတိုင္းပဲ။ သူတူးမယ္ငါတူးမယ္ဆိုပီး လုေနႀကေသးတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္အေရာက္မွာ ၁၁ေထာင္အနက္ရွိတဲ့ တြင္းကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္တူးလို႔ပီးသြားတယ္။ စစ္သံုးရိုင္ဖယ္၂လက္ရယ္၊ တင့္ကားဖ်က္မိုင္းလို အ၀ိုင္းႀကီးတစ္ခု၊ စစ္ခရာသံေခ်းကိုက္တစ္ခု၊
လူရိုးေခါင္းခြံတစ္ခု၊ က်ည္ဆံေသတၱာမဖြင့္ရေသး
တာတစ္ခုနဲ႔စာရင္းပိတ္သြားတယ္။ ေန႔လည္စာကို အေမခ်က္ေပးတဲ့ ၀က္သားနီခ်က္နဲ႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္ရည္၊ ခရမ္းသီးမီးဖုတ္သုတ္စပ္စပ္ကေလးနဲ႔ အားလံုးစားေသာက္ႀကပီး က်ေနာ္တို႔ျခံထဲက အရိပ္ေကာင္းတဲ့
ကုကၠိဳပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေအာက္မွာ ဖ်ာေလးေတြခင္းပီး အားလံုး
လွဲေလ်ာင္းရင္း တြင္းတူးရာက ထြက္လာတဲ့ပစၥည္းေတြအေႀကာင္း အာလူးဖုတ္ရင္းထမင္းလံုးစီေနႀကေလရဲ႕။
ခဏေနရင္ အိမ္သာကို တြင္းေဟာင္းကေနအလံုးလိုက္ျဖဳတ္ပီးေရြ႕ေတာ့မွာမို႔လို႔ တြင္းအသစ္ထဲ ျခင္းႀကားခ်ဖို႔ တာ၀န္ယူထားတဲ့က်ေနာ္ တြင္းပတ္ပတ္လည္ေျမသားညီမညီ စစ္ႀကည့္ဖို႔ တူးထားတဲ့ တြင္းဖက္ကိုတစ္
ေယာက္ထဲထြက္လာခဲ့တယ္။
တြင္းနံရံတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ မွာ ေျခကန္စရာ အရာ ကေလးေတြေပးထားေတာ့ က်ေနာ္ေပါင္ကိုကား ဟိုကန္ဒီေထာက္လုပ္ရင္း တြင္းထဲဆင္းခ်လာခဲ့တယ္။ ေျမႀကီးေအာက္ အနက္၁၁ေထာင္ေလာက္ဆိုေတာ့
နည္းနည္းေမွာင္ေႀကာင္ေႀကာင္ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ ေျမနံ႔ေလးက
သင္းေနတယ္။ တြင္းေအာက္ေျခေရာက္သြားေတာ့ အေပၚကိုေမာ့ႀကည့္ရင္း ျခင္းႀကားခ်ရင္ ေလွ်ာ၂ရွဴ၂ ျဖစ္မျဖစ္စူးစမ္းႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ အားလံုးအဆင္ေခ်ာေနတာမို႔ တြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚျပန္တက္ဖို႔ျပင္တယ္။
အေပၚကို တစ္ခ်က္ေမာ့ႀကည့္္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ေတြကနဲျဖစ္သြားပီ။
တြင္းအေပါက္ဘယ္မွာလဲဗ်? ဘာလို႔ရုတ္တရက္ေမွာင္အတိပီးေနရတာလဲ? ေဘးဘီ၀ဲယာကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ေမွာင္မည္းေနတာပဲ။ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားပီး ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ လက္က ေျမသားနံရံေတြကိုေလွ်ာက္
စမ္းႀကည့္မိတယ္။ ခုနက ေျခကန္ပီးဆင္းလာတဲ့
ေျခကန္နင္းစရာ အေပါက္ကေလးေတြကိုစမ္းမိတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေပၚကို ကမူးရွဴးတိုးတက္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူးဆိုတာ ငါေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္ခ်င္လာတာေနမယ္။ လူမျမင္သူျမင္နဲ႔ အသက္ရွဴႀကပ္ပီး
ေသေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္က ႀကီးစိုးလာပီးရုန္းရင္း
ဆန္ခတ္နဲ႔ အတင္းနံရံေတြကိုကုတ္ျခစ္ရင္းတြယ္တက္ေနမိပီ။ ဒါေပမယ့္ လူက အေပၚကိုသာတက္ေနတာ တြင္းႏႈတ္ခမ္းကို မေရာက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေမာလည္းေမာ၊ေႀကာက္လည္းေႀကာက္လာပီ။ နံရံ၂ဖက္ကို
ေျခကန္ထားရင္း ေနာက္ထပ္ ထပ္တက္ဖို႔ အေပၚတစ္ဆင့္
က နံရံအခြက္ကေလးကို လက္နဲ႔ဆြဲကိုင္ကုတ္တြယ္ပီးအားယူလုိက္ရာကေန ေျမသားက ပဲ့ပါလာပီး က်ေနာ္ေနာက္ျပန္ျပဳတ္က်သြားတယ္။
အင့္! ဘုန္း!
တြင္းေအာက္ေျခကို ေက်ာျပင္နဲ႔က်သြားေတာ့ လူလည္းအီစလံေ၀သြားတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ကေယာင္ကတမ္းကို္င္မိထားတဲ့ ေျမႀကီးေတြကိုဆုပ္ထားတံုး။ တအားႀကီးဆုပ္ကိုင္ထားတာေတာင္ ေျမႀကီးေတြက
ေႀကမသြားပဲခုိးလိုးခုလုျဖစ္ေနေသးလို႔ လက္နဲ႔အသာအယာ
ပြတ္ေခ်ပီး စမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အရုပ္ကေလးလိုလို၊လူရုပ္လိုလိုကေလးပါလား.. ဘာေလးတံုးဟ? လက္မနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ အသာအယာပြတ္စမ္းေနတံုးမွာပဲ..
ဖိုးသက္..
လို႔ခပ္တိုးတိုး နားရြက္နားကပ္ပီးတစ္စံုတစ္ေယာက္ကေခၚလိုက္သလိုအသံထြက္လာေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ခါသြားေတာင္လန္႔ဖ်န္႔သြားတယ္။ ႀကက္သီးေတြလည္း ျဖန္းကနဲ။ လက္ထဲကဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့အရုပ္ကေလး
ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားမိရင္း အသက္ရွဴ
ႀကပ္တာကလည္း ပိုဆိုးလာပီ။ အေမွာင္ထုႀကီးထဲမွ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အသံတစ္ခုက နားရြက္နားကေန ဖိုးသက္..ဖိုးသက္.. ဖိုးသက္ လို႔ ဆက္တိုက္ေခၚေနတာကို ေျခာက္ျခားလြန္းလို႔ တစ္ခုခု ထေအာ္ခ်င္ေနတာကို
ေအာ္လို႔ကိုမရဘူး။ က်ေနာ္ေသေတာ့မယ္လို႔ေတာင္ထင္
ေနမိပီ။
ေအေဘးေလး.. ဖိုးသက္ ေသေနပီလား..ဟေကာင္.. ေအာင္မာ ခ်ီးလုပ္ေနတာလားအဲ့ဒါ..
ဒါကိုေရႊဘအသံပဲဆိုတာသတိရသြားလို႔ အားတက္သြားတယ္။ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ေနရာကေန ဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္သာတြင္းႏႈတ္ခမ္းအ၀ကေန ကိုေရႊဘေကာ က်န္တဲ့လူေတြပါ၀ိုင္းအံုႀကည့္ေနတာေတြ႔လိုက္ရမွ
၀မ္းသာအားရထထိုင္လိုက္မိတယ္။ လက္ထဲမွာဆုပ္ထားမိ
တာကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ သစ္သားရုပ္ထုလိုလိုဘာလိုလိုေလး။ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲအသာထိုးထည့္ပီး တြင္းအေပၚဖက္ဆီ ခပ္သြက္သြက္ကေလးတြယ္တက္လာခဲ့မိတယ္။
စားေသာက္လို႔လည္းပီးေရာ တြင္းထဲဆင္းအိပ္ေနတယ္ဟုတ္လား.. ပီးေတာ့ အိပ္တာကလည္း ေသေနသလားမွတ္ရ မသာကေလး
ဟီးဟီး..
က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္မွန္းက်ေနာ္ပဲသိတယ္ဗ်။ တြင္းထဲျပဳတ္က်ပီး တက္လို႔မရျဖစ္ေနခဲ့မွန္းလည္း ေအာင့္ေနတဲ့ ေနာက္ေက်ာက သက္ေသခံေနတယ္။ ေျခာက္ျခားေနတဲ့စိတ္က ခုထိအရွိန္မေသေသးေပမယ့္
ဘာမွမေျဖရွင္းခ်င္ေတာ့လို႔ သြားျဖဲပီးတဟီးဟီးပဲ
ရယ္ျပေနလိုက္တယ္။ သူတို႔တာ အခ်ိန္မွီေရာက္မလာခဲ့ရင္ က်ေနာ္ေတာ့ အသက္ရွဴရပ္ ေျခာက္ျခားပီး ေသသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္ဗ်ာ။
ကဲ! ျခင္းႀကားခ်ဖို႔ျပင္.. ဟိုေကာင္ေတြ ဟိုဖက္က အိမ္သာကို ျဖဳတ္ပီး အလံုးလိုက္မဖို႔ ပ်ဥ္းကတိုးယက္မတန္း ေတြသြားယူခဲ့.. ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္ႀကစမ္း.. ဒါပီးမွ ျမစ္ထဲ ငါး မိုင္းခြဲဖို႔ ျမန္ျမန္လစ္ရမွာ..လုပ္ႀကလုပ္ႀက
ဒီေန႔ အိမ္သာအသစ္တည္ေဆာက္ေရး ေအာ္ပေရးရွင္းပီးဆံုးသြားလို႔ က်ေနာ္တို႔ အုပ္စုေလးေအာင္ပြဲခံေနႀကတယ္ဗ်။
ထံုးစံအတိုင္းရပ္ကြက္ထိပ္က မီးကင္းတဲမွာ ညဥ္႔အေတာ္နက္တဲ့အထိ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ ေဟးလား၀ါးလားေပါ့ေလ။ မီးကင္းတဲဆိုတာကလည္း တစ္ခါက က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးသလို ခေနာ္ခနဲ႔ေလးမဟုတ္ဘူး။
ႀကက္ခြပ္ပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေတြေအာက္မွာ ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုး
အေသအခ်ာႀကီးေဆာက္ပီး တစ္ျခမ္းက အခန္းေတာင္ဖြဲ႔ထားလိုက္ေသး။ က်န္တဲ့တစ္ျခမ္းက ကြပ္ပ်စ္အက်ယ္ႀကီးလိုပ်ဥ္ေခ်ာခင္းထားေသးတယ္။ လူငယ္ေတြေဂဟာေပါ့။ ေန႔လည္က အိမ္သာတြင္းတူးရင္း ရလာတဲ့
က်ည္ဆံေတြ၊ေသနတ္ေတြကို ျမိဳ႕ျပင္တပ္ထဲသြားပို႔
လိုက္ရာက ဂတ္ဘဲ၃ေကာင္ရလာတယ္။ အေမက ကေလးေတြစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ဆိုပီး ေဘးျခံက အိမ္ႀကက္၂ေကာင္၀ယ္၊ "ခတ္ခ်ိဳ" ရွမ္းဆန္အရက္ေမႊးေမႊးေလး သံပံုးေလးေထာင့္ပံုးနဲ႔တစ္ပံုးလက္ေဆာင္ရထားတာကိုစတို
ခန္းထဲက ထုတ္ေပးလိုက္ရင္း ကိုေရႊဘ ကို သိပ္
ပီးဆူဆူညံညံမလုပ္ႀကနဲ႔လို႔မွာလိုက္ေသးတယ္။ ညေနက က်ေနာ္တို႔အုပ္စု အလုပ္ေတြအပီး ျမစ္ထဲေရဆင္းခ်ိဳးရင္း မိုင္းခြဲရာက ရလာတဲ့တစ္ေတာင့္ထြာေလာက္ရွိတဲ့ "ငါးေခ်ာင္း" ၃-၄ေကာင္ဆူျဖိဳး၂ႀကီးေတြ၊ေရခ်ိဳ
ေက်ာက္ပုဇြန္ေကြးႀကီးေတြပါေသးသဗ်။ ငါးမိုင္းခြဲတာကို
အထူးအဆန္းလုပ္ပီးေျပာရရင္သိပ္မခက္ပါဘူး။ ျမိဳ႕ထဲမွာ အဲ့ဒီေခတ္က ဒီတိုေနတာ(စနက္တံ)လုပ္တဲ့ ယမ္းအေခ်ာင္းေလးက တစ္ခုမွ ငါးမတ္ေပးရတာ။ အိမ္သာတြင္းတူးရင္းရထားတဲ့ က်ည္ဆံေတြကို အသာေလးခ်ိဳးပီး
ယမ္းမႈန္႔ေတြထုတ္ လက္တိုဂ်င္ ႏို႔မႈန္႔သံဗူးထဲကို
ထုေခ်ထားတဲ့ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ေရာပီးသိပ္ထည့္ အဖုံးအုပ္ပီး စနက္တံတပ္လိုက္ရင္ အင္မတန္ျပင္းတဲ့ ငါးမိုင္းျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ငါးေတြခိုေအာင္းႏိုင္တဲ့ ကမ္းပါးလိႈဏ္ေခါင္းေနရာေတြကို သြား မီးရိႈႈ႕ပီး
ႏို႔မႈန္႔ဗူး မိုင္းကို ကန္ခ်လိုက္ရံုေပါ့။ တစ္ခုပဲရွိတယ္
လက္ဆေတာ့လိုတယ္။ မီးရႈိ႕ပီးခ်က္ခ်င္းပစ္ခ်လိုက္လို႔ကလည္းမျဖစ္၊ စနက္တံမီးစြဲလို႔ အေနေတာ္ေလးျဖစ္မွ ပစ္ခ်ပီးလွည့္ေျပးရတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ အေတာ္အႏၱရာယ္ေတာ့မ်ားသားဗ်။ ရိုးရိုး ငါးမိုင္းလက္ထဲကြဲရင္
လက္ျပတ္ေျချပတ္ေလာက္ပဲျဖစ္တယ္.. ခုလိုစပါယ္ရွယ္ႏို႔
မႈန္႔ဗူးမ်ိဳး လက္ထဲထကြဲလို႔ကေတာ့ အေသပဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွအနားမကပ္ဘူးဆရာေရ႕။ ဇာတ္လိုက္ႀကီး ဆရာေရႊဘပဲ ေဆးေပါ့လိပ္မီးတရဲရဲဖြာလို႔ သူပဲခြဲေနႀကေပါ့။ တခါတေလ စနက္တံက
တို၀င္သြားပီး မီးေသသြားတာမ်ိဳးမွာ မိုင္းႀကီးမ်က္နာနားကပ္
ေဆးလိပ္မီးနဲ႔ တို႔တို႔လိုက္ေသးတာ အသည္းယားစရာဗ်ာ။
ညမိုးအေတာ္ခ်ဳပ္မွ မီးကင္းတဲမွာခ်က္ႀကျပဳတ္ႀကတယ္။
ငါးေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပုဇြန္ေကြးေတြကိုမီးဖုတ္၊ ဘဲ၃ေကာင္ကို မီးခဲရဲရဲထည့္ထားတဲ့သံစည္ပိုင္းျပတ္နဲ႔ကင္၊ ႀကက္၂ေကာင္ကိုေတာ့ သေဘၤာသီးစိမ္းေတြနဲ႔ ကာလသားအရည္ေသာက္ခ်က္။ ရွမ္းအရက္ေလးတျမျမ၊
စားလိုက္ေသာက္လိုက္နဲ႔ အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ညဗ်။ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္
ေရာက္မွ အားလံုးစားေသာက္သိမ္းဆည္းလို႔ပီးသြားႀကတယ္။ ဗိုက္လည္းကား၊လူတိုင္းနီးပါးကလည္း ရီေ၀ေ၀နဲ႔ ကင္းတဲကြပ္ပ်စ္က်ယ္ႀကီးေပၚ ၀ိုင္းဖြဲ႔ထိုင္ရင္း လွဲေလ်ာင္းရင္း ေဆးေပါ့လိပ္ကေလး၊ဒူးယားစိမ္းေလးေတြ
ကိုယ္စီနဲ႔ ႏွပ္ရင္း ေရာက္တတ္ရာရာေလးေတြဟိုေျပာ
ဒီေျပာလုပ္ေနႀကတယ္။ ေႏြေႏွာင္းပိုင္းရက္ေတြေရာက္ေနပီဆိုေပမယ့္ မိုးကနည္းနည္းေလးမွမရြာေသးေတာ့ အေတာ္ပူတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေတြမွာထက္ ကင္းတဲကြပ္ပ်စ္ေလးက ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ဆိုေတာ့
ဇိမ္အေတာ္ေတြ႔သား။ ႀကက္ခြပ္ပင္ႀကီးေတြရဲ႕သစ္ရြက္
ေတြကို ေလတိုးသံတရွဲရွဲႀကားမွာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚဇိမ္နဲ႔ ႏွပ္၊ေဆးေပါ့လိပ္ကေလးေတြဖြာေနႀကရင္း အားလူးဖုတ္ရတဲ့ အဲ့ဒီအရသာကို ေနာင္ဆယ္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ႀကာသြားတဲ့အခ်ိန္ထိလြမ္းေကာင္းတံုး။ ရီေ၀ေ၀နဲ႔အေတာ္ေလး
မူးေနတဲ့အသံနဲ႔ ကိုေရႊဘအာလူးဖုတ္ေနတာကို လူ
ငယ္ေတြအကုန္လံုးစိတ္၀င္စားေနႀကတယ္။
ငါေန႔လည္ကေျပာတဲ့ ေမာင္ေဖငယ္ ကုန္းကတစ္ေခတ္တစ္ခါက အေတာ္နာမည္ႀကီးဆရာေရ႕
ဘယ္လိုနာမည္ႀကီးတာတံုးလုပ္ပါဦးဗ်
ဟ..လျပည့္ညေရာက္တိုင္း အဲ့ဒီကုန္းေပၚမွာ ထိုင္ထိုင္ေနတာတဲ့ဆရာ.. စစ္ႀကီးျဖစ္ပီးႏွစ္အေတာ္ႀကာတဲ့အထိရပ္ကြက္ထဲကလူတိုင္းနီးပါး ျမင္ခဲ့ဖူးတာတဲ့..အဲ့ဒီေနရာက ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ပါကြာ..ငါတို႔ခ်ာတိတ္ဘ၀အထိ
ဂ်ပန္စစ္သားသရဲတို႔၊ အရပ္၃ေပေလာက္
ပဲရွိတဲ့ မွင္စာေပါက္စေလးတို႔ဘာတို႔လည္း ရွိတယ္ဆိုပီးနာမည္ႀကီးဖူးတယ္..
ကိုေရႊဘေျပာမွပဲ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္က သရဲတေစၦေတြမ်ားလိုက္တာလို႔ယူဆရေတာ့မလိုျဖစ္ေနတယ္
ဟီဟိ..ငါေတာ့မေႀကာက္ေပါင္..ငါ့ေစာ္ႀကီးနဲ႔ငါႀကိဳက္တံုးကဆို ညဖက္ေတြမွာ အဲ့ဒီကုန္းေလွ်ာေလးက ခ်ံဳပုတ္ေတြထဲသြားသြားခ်ိန္းတာပဲ.. အေႏွာက္အယွက္ကိုကင္းေရာ..သရဲေျခာက္တယ္ဆိုပီး လူမွမလာရဲတာကိုးဟ
ဘယ္ေစာ္ႀကီးလဲ ကုိေရႊဘ?
ခုေက်ာင္းအုပ္လုပ္ေနတဲ့ဟိုဖက္ရပ္ကြက္က အပ်ိဳႀကီးပါကြာ.. သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက စူပါစတားေပါ့..ငါက ဆယ္ေက်ာ္သက္ခ်ာတိတ္အရြယ္မွာ ဆယ္တန္းက်ပီး ညေက်ာင္းတက္ရင္းျငွိႀကတာ.. မရဲ႕ေမာင္ေလးဇာတ္လမ္း
ဟီးဟီး
နည္းနည္းပါးပါး အညွီအေဟာက္ေလးေတြလုပ္ေလဗ်ာ.. ခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ခ်ံဳထဲက ကိစၥေလးေတြနားေထာင္ခ်င္တယ္..
ဟဲဟဲ..
ကိုေရႊဘက ေရႊသြားေတြတ၀င္း၀င္းေပၚတဲ့အထိ တဟဲဟဲရယ္လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္လာတယ္။
အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းက ဖန္တစ္ရာေတေအာင္ က်ေနာ္ႀကားဖူးပီးသားမဟုတ္လား။ သူကမူးမူးနဲ႔ ေခ်းေျခာက္ေရႏူးခ်င္ေနပီ။ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ အဲ့ဒီအေႀကာင္းေတြနားေထာင္ဖူးတဲ့က်ေနာ့္ အေရွ႕မွာဆိုေတာ့
က်န္တဲ့လူေတြကိုအာလူးဖုတ္ဖို႔ ခက္ေနဟန္တူပါရဲ႕။ အလုိက္တသိ
နဲ႔ မီးေသေနတဲ့ေဆးေပါ့လိပ္ကို မီးျငွိဖြာရိႈက္ရင္း ထိုင္ရာက က်ေနာ္ထလိုက္တယ္။
ကဲ.. ျပန္မယ္ကြာ.. ဗိုက္တင္းပီး အိပ္ငိုက္လာတယ္.. ကိုေရႊဘရဲ႕ ရင္သိမ့္တုန္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးကိုဆက္ပီးနားေထာင္ႀကေပေတာ့.. ငါေတာ့ျပန္ပီေဟ့
ေနပါဦး ဖိုးသက္ရ
အမေလး.. ခင္ဗ်ားဖာသာဆက္ေျပာပါ ငါ့ဆရာ.. က်ေနာ္အိပ္ခ်င္ေနပီ နက္ဖန္မနက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔လာႏိႈးဖို႔မေမ့နဲ႔ ျပန္ပီဒါပဲ..
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျခံ၀င္းတံခါးေစ့ထားတာကိုအသာတြန္းဖြင့္ပီး၀င္လိုက္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ျခံထဲမွာ အိမ္က၂ေဆာင္ေဆာက္ထားပီး က်ေနာ္အိပ္တာက ေျမာက္ဖက္က အိမ္တစ္လံုးမွာသပ္သပ္ဗ်။ အေမတို႔က ေတာင္ဖက္က အိမ္မႀကီးမွာ အားလံုးေနႀကပီး က်ေနာ္က အထက္တန္းေအာင္ပီးကထဲက
ဒီဖက္မွာ လြတ္၂လပ္၂ေနမယ္ဆိုပီးေရႊ႕အိပ္လာတာ
၄-၅လေလာက္ရွိေနပီ။ ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲက ေသာ့ကိုအသာစမ္းပီး အိမ္တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ အိမ္ထဲေရာက္သြားမွ နံရံက မီးခလုတ္ကိုအသာစမ္းပီးေဖ်ာက္ကနဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေလးေပမီးေခ်ာင္းအေရာင္ေႀကာင့္
ေဖြးကနဲလင္းထိန္သြားတယ္။ အိမ္အတြင္းဖက္ေလွခါးရင္း
နားက က်ေနာ့္ကုတင္နားကို ေရာက္ေတာ့ လူက အေတာ္ေလးမူးခ်င္သလိုျဖစ္လာလို႔ ျခင္ေထာင္ျမန္ျမန္ေထာင္လိုက္တယ္။ ပူသလိုလိုျဖစ္ေနလို႔ ျပဴတင္းေပါက္ေတြအကုန္ေလွ်ာက္ဖြင့္လိုက္မွ ေလေလးတျဖဴးျဖဴးတိုက္
လာလို႔ေနသာထိုင္သာရွိသြားတယ္။ မီးေခ်ာင္းကိုပိတ္
ေျခရင္းက မီးလံုး၀ါက်င့္က်င့္ေလးကိုဖြင့္ ကုတင္ေပၚတက္ဖို႔ျပင္တယ္။ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲကို မေတာ္တဆႏိႈက္လိုက္မိေတာ့ ခိုးလို႔ခုလုကေလးစမ္းမိတာနဲ႔ အသာဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ေန႔လည္က အိမ္သာတြင္းတူးရင္း
ရထားတဲ့ သစ္သားရုပ္ထုကေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာရယ္
မဟုတ္ပဲ ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚပစ္တင္လိုက္ပီး ျခင္ေထာင္ကိုအသာမ လို႔ အိပ္ယာထဲ၀င္လိုက္တယ္။ တေနကုန္ပင္ပန္းထားတာရယ္၊ဗိုက္ကားပီး အရက္မူးေနတာရယ္ေႀကာင့္ တစ္မိနစ္ေလာက္ေတာင္မႀကာလိုက္ဘူး
တံုးကနဲပဲ က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲပီ။
က်ေနာ့္ကုတင္ကို ဆြဲခါသလိုလႈပ္ရွားေနသလိုခံစားေနရတယ္။ လူကလည္း အေတာ္အိပ္ခ်င္ေနေတာ့ မ်က္လံုးဖြင့္မရဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ ကၽြတ္ ကနဲျမည္ေအာင္ျငဴစူသံေပးရင္း တစ္ဖက္ကိုလွည့္ပီးဆက္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစား
တယ္။ မရဘူး ကုတင္တစ္ခုလံုးခါရမ္းေနတယ္။
ဖိုးသက္.. ဖိုးသက္..ဖိုးသက္.. ထစမ္း..ေဟ့ေကာင္
အိပ္ေရးပ်က္ေအာင္ အလုပ္ခံရတာကို အလြန္မုန္းတီးတဲ့က်ေနာ္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆတ္ကနဲထထိုင္လိုက္တယ္။
ဘုရားဘုရား! ဘာႀကီးလဲဗ်? ၀ါက်င့္က်င့္မီးေရာင္နဲ႔ ကုတင္ေအာက္က ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ လူနီႀကီးကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ငါမ်ားအရက္အမူးလြန္ေနပီလားလို႔ ေတြးရင္း မ်က္လံုးကိုလက္၂ဖက္နဲ႔
ပြတ္ႀကည့္မိေသးတယ္။ က်ေနာ္အျမင္မွားတာမဟုတ္ဘူး။
လူနီနီႀကီး၊ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ေနတယ္။ ဆံပင္ေတြေတာင္ေထာင္ထလာမတတ္က်ေနာ္ေျခာက္ျခားသြားတယ္။ သတိမလႊတ္သြားေအာင္ထိန္းရင္း အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ကို စူးစိုက္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္က
အသာေလး ေခါင္းအံုးေအာက္ကိုစမ္းေနတယ္။ မာေက်ာ
ေက်ာ အရိုးတစ္ခုစမ္းမိမွ အသာအယာေလးဆြဲယူလိုက္ပီး ေက်ာမွာကပ္ထားလိုက္တယ္။ ဒါဟာဘယ္နည္းနဲ႔မွ လူမဟုတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ရိပ္မိလို႔ စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းရင္း ေက်ာမွာကပ္ထားတဲ့ ၉လက္မ
အသြားရွည္တဲ့ဓားေျမွာင္ကို ဓားအိမ္ကေနအသာေလး
ဆြဲခၽြတ္လိုက္ပီ။ ဘယ္ဖက္လက္က ျခင္ေထာင္ကိုအသာအယာဆြဲမ လိုက္ပီး ကုတင္ေအာက္ကိုအဆင္း ညာဖက္လက္နဲ႔ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့ ဓားေျမွာင္ကို အခၽြန္ဖက္နဲ႔ခ်ိန္ထားရင္း လူနီႀကီးဆီ ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တိုး၀င္လာတဲ့ က်ေနာ့္ဓားေျမွာင္
ကိုင္လက္ကို အဲ့ဒီလူနီႀကီးက အသာအယာပဲ လက္ေကာက္၀တ္ကေနဖမ္းကိုင္မိသြားတယ္ဗ်။ ဘယ္လိုမွဖိပီး ထိုးထိုး ဆက္ထိုးလို႔ကိုမရေတာ့တာ။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ က်န္တဲ့ က်ေနာ့္ဘယ္ဖက္လက္သီးနဲ႔ သူ႔မ်က္ခြက္ကို
လွမ္းပီးအရွိန္ျပင္းျပင္းထိုးခ်လိုက္တယ္။ ႀကိဳပီး
တြက္ဆထားတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ့္လက္သီးကို သူ႔လက္ဖ၀ါးႀကီးနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔လွမ္းအကိုင္မွာ သုိင္းေျပာင္းျပန္အတိုက္အကြက္အတိုင္း လက္သီးကို စိုက္ခ်လိုက္ပီး တေတာင္ဆစ္နဲ႔ မ်က္နာကိုဆက္ပီးရိုက္ခ်လိုက္တယ္။
ဖတ္ကနဲျမည္သံနဲ႔ အတူ က်ေနာ့္တေတာင္ကို သူ႔လက္ဖ်ံ
နဲ႔ အသာအယာေလး ပုတ္ထုတ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ေဒါသေထာင္းကနဲထြက္သြားပီ။ ဒီလူနီႀကီးက နာနာဘာ၀၊၀ိနာဘာ၀ ဘာညာေတြက်ေနာ္မသိေတာ့ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ခင္ဗ်ားႀကီးကအလာႀကီးေပါ့.. က်ဳပ္ကလည္း
တစ္နယ္လံုးသိတဲ့ သိုင္းေျပာင္းျပန္ဦးေက်ာက္တိုင္ရဲ႕တပည့္
ဆိုေတာ့ အေႀကာင္းျပရေသးတာေပါ့။
ညာဖက္လက္က ကိုင္ထားတဲ့ဓားေျမွာင္ကို လႊတ္ခ်လိုက္ပီး လက္ကိုလိမ္ပီးလွ်ိဳရင္း သူ႔လက္ေကာက္၀တ္ကိုဖမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ကိုင္မိပီဆိုတာနဲ႔ အားယူပီး မ်က္ခြက္တည့္တည့္ကိုမွန္းပီးညာ ဒူးပ်ံတစ္လံုးပစ္သြင္းလိုက္
တယ္။
ဖန္း! ကနဲျမည္ေအာင္လက္ဖ်ံနဲ႔ ကာထားရင္း က်ေနာ့္ဒူးကိုဖိခ်လာျပန္ပီ။ ေဒါသအေတာ္ထြက္ေနပီျဖစ္လို႔ က်ေနာ္ က်ား! ကနဲမာန္သြင္းပီး ေအာ္ရင္း ဒူးနဲ႔သူ႔ရင္ဘတ္ကိုဖိရင္း ၀င္လံုးတယ္။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ သူနဲ႔က်ေနာ္
လံုးေထြးရစ္ပတ္ကုန္ပီဗ်။ ပ်ိဳရြယ္ႏုပ်ိဳပီး သန္မာစအရြယ္
က်ေနာ့္ တစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြသာရႊဲရႊဲစိုလာတယ္ သူ႔ကိုခုထိ ထိထိေရာက္ေရာက္ မထိုးႏွက္ဘူး။ တေျဖးေျဖး အားကုန္သလိုေတာင္ျဖစ္စျပဳလာပီ။ နပန္းသတ္ရင္း ဆက္တိုက္ပစ္သြင္းေနတဲ့ တေတာင္ရိုက္ခ်က္ေတြ၊
လက္သီးေတြဟာ တစ္ခ်က္ကေလးမွေတာင္အရာမေရာက္
မွန္းသတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဆက္ပီး မခ်ေတာ့ပဲစိတ္ေလွ်ာ့သလိုလုပ္ရင္း ရပ္လိုက္တာနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုခ်ဳပ္ထားတဲ့သူ႔လက္ေတြကလည္း အလိုလိုေျပေလွ်ာ့သြားေရာဗ်။
ဖားဖိုႀကီးလို နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္နဲ႔ ေဟာဟဲလိုက္ေနတဲ့ ရင္အစံုေႀကာင့္ ေမာေမာနဲ႔ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ခဏ ပက္လက္လွန္ေနမိေသးတယ္။
အေမာေျပသြားေတာ့မွ လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ေဘးမွာထိုင္ေနတံုးပဲ။ အသက္အရြယ္ခန္႔မွန္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ ေရာင္ထံုးႀကီးနဲ႔ ေရွးေခတ္အဘိုးႀကီးဗ်။ ဒင္းကို က်ေနာ္ဘယ္လိုမွ ထိခို္က္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္
ေတာ့ဘူးဆိုတာေသခ်ာသြားလို႔ ကုတင္ေျခရင္းမွာခ်ထား
တဲ့ ဖန္ခ်ိဳင့္ထဲက ေရေအးေအးေလးတစ္ခြက္ေလာက္ ထပီးခပ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။ ဂလုဂလုျမည္ေအာင္ ေသာက္ခ်လိုက္ပီးမွ သူ႔ဖက္ကိုလွည့္ရင္း..
ဦးေလး.. ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကိုဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ.
... ... ....
ခင္ဗ်ား လူမဟုတ္မွန္းက်ေနာ္ရိပ္မိပါတယ္.. ၀ိဥာဥ္ႏႈတ္မလို႔ဆိုလည္း လာေလ.. က်ေနာ္မေႀကာက္တတ္ပါဘူး..
ခပ္တည္တည္နဲ႔သူ႔ကို မိုက္ႀကည့္ႀကည့္ရင္းေမးလိုက္တာကို ေခါင္းခါျပတယ္။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရာကေန အသာအယာထရင္း က်ေနာ့္လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လာရပ္တယ္။ အရပ္ငါးေပ
ဆယ္လက္မနီးနီးရွိတဲ့ က်ေနာ္နဲ႔လံုးတူရြယ္တူကိုယ္လံုးေလာက္
ရွိတာကိုသတိထားမိတယ္။ ထူးျခားတာက မ်က္နာက ေလးေထာင့္က်က်၊ လက္ဖ်ံေပၚမွာနဲ႔ အင္းက်ီမ၀တ္ထားတဲ့ကိုယ္လံုးေပၚမွာ အင္းကြက္ေတြအျပည့္ထိုးထားတာကိုဗ်။ ေအာက္ပိုင္းက ေပါင္ေပၚမွာလည္း
အင္းေတြခ်ည္းပဲ။ ပုဆိုးကိုခတ္တိုတိုစည္းေႏွာင္ထားတဲ့ခါးေနရာ
တစ္၀ိုက္ကလႊဲပီး တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အင္းေတြ၊ဘာေတြမွန္းမသိတဲ့စာလံုးေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတာ။ က်ေနာ့္ကိုနီရဲေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးစူးစူးေတြနဲ႔စိုက္ႀကည့္ရင္း လက္ဖ၀ါးကို မ်က္နာတည့္တည့္ဆန္႔တန္းထားရင္း
အနားကပ္လာတယ္။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခ်ရႏွက္ရ
ေအာင္လည္း စမ္းႀကည့္ပီးသေလာက္ မယွဥ္ႏိုင္ေတာ့မဲ့အတူတူ ဘုရားတရင္း က်ေနာ္မ်က္လံုးစံုမိွတ္လို႔ျငိမ္ျငိမ္ေလး ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ရပ္ထားေနမိတယ္။ စကၠန္႔၂၀ေလာက္ႀကာသြားမလားမသိဘူး။ တစ္ကိုယ္လံုးရွိန္းက
နဲျဖစ္သြားသလိုခံစားရပီး လူလည္းေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ကေလး
ျဖစ္လာသလိုခံစားရလို႔ မ်က္လံုးဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီလူနီႀကီးကို မျမင္ရေတာ့ဘူးဗ်။ ဟာ! ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ.. ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ႀကည့္မိေတာ့ ဘာဆိုဘာမွမေတြ႔ရဘူး။ ငါမ်ားအိပ္မက္ မက္ေနတာလားလို႔
စိတ္ကေတြကနဲျဖစ္သြားမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္အိပ္မက္
မက္ေနတာမဟုတ္မွန္း ခႏၶာကိုယ္က ေဖာ္ျပလာတယ္။
အျပင္ကိုထြက္လိုက္ပါ..
နားရြက္နားကပ္ပီးတစ္စံုတစ္ေယာက္က တီးတိုးေရရြတ္လိုက္သလိုအသံကိုႀကားလိုက္ရတာနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ဖာသာဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲ ပြင့္ေနတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ကေန အိမ္အျပင္ဖက္ကို ၀ုန္းကနဲခုန္ထြက္သြားမိပီ။
ဘုရားဘုရား! က်ေနာ့္ကိုယ္လံုးက သစ္ရြက္ကေလးအလား
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခုန္ထြက္သြားပါေရာလားဗ်ာ။ က်ေနာ္သိလိုက္ပီ။ ခုနက လူနီႀကီး က်ေနာ့္ကိုယ္ထဲ၀င္ေနပီ။ ဒါဆိုက်ေနာ္က ဘာလို႔ အကုန္သိေနရတာလဲ။ ဘာလို႔ က်ေနာ္ဟာ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္းေတြလိုက္လုပ္ေနမိတာလဲ။
ျ
ျခံအျပင္ကိုထြက္..
သူ႔စကားသံမွမဆံုးေသးဘူး ေျခလွမ္း၃-၄လွမ္းအားယူပီး က်ေနာ့္တို႔အိမ္အေနာက္ဖက္က ျခံကာထားတဲ့ ၆ေပေလာက္ျမင့္တဲ့ အုတ္တံတိုင္းေပၚကို က်ေနာ္ လႊားကနဲခုန္တက္လိုက္မိေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။
အုတ္တံတိုင္းေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း အျပင္ဖက္ကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့
ဟာကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ေမာင္ေဖငယ္ ကုန္းတ၀ိုက္ႀကယ္ေရာင္စံုအလင္းေအာက္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပါလားဗ်။ ဟာ.. တခစ္ခစ္ရယ္ေမာပီး ေျပးလႊားေနႀကတဲ့ ကေလးအရြယ္မွင္စာေလးေတြ၊ သံခေမာက္ေဆာင္းထား
တဲ့ မဟာမိတ္စစ္သားေတြ၊ ဘက္နက္အရွည္ႀကီးတပ္
ထားတဲ့ စစ္သံုးရိုင္ဖယ္ကိုလြယ္ထားတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သား၊ ေရႊ၀ါေရာင္ဆံပင္ရွည္ႀကီးနဲ႔ ဘိုမ ေထာ့က်ိဳးတစ္ေယာက္ဆတ္ေတာက္ဆတ္ေတာက္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ တေစၦေတြ၊သရဲေတြ
က်ေနာ္ျမင္ေနရပီ။ ေႀကာက္လန္႔သြားဖို႔ထက္ အံ့ႀသတႀကီးျဖစ္
လြန္းလို႔ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ က်ေနာ္ေငးေနမိတယ္။ ငါလူမဟုတ္ေတာ့ပဲ ေသမ်ားေသသြားတာလားလို႔ေတာင္ေတြးေနမိေသးတယ္။ သိပ္ႀကာႀကာမႀကည့္လိုက္ရဘူး ဆင္းလိုက္! ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ က်ေနာ္
အုတ္တံတိုင္းေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္ရတယ္။ လူနီႀကီးဟာ က်ေနာ့္ကို
ျမင္းတစ္ေကာင္လိုစီးႏွင္းေနပီဆိုတာ က်ေနာ္သိေနေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ဘ၀မဟုတ္လားဗ်ာ။
နားရြက္နားကပ္ပီး တီးတိုးသံနဲ႔ အမိန္႔ေပးတာနာခံရင္း ခုဆိုက်ေနာ္ဟာ ေလတိုးသံ တရႊီးရႊီးျမည္တာႀကားေနရတဲ့အထိ တရိပ္ရိပ္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေျပးေနရပီ။
ထူးျခားတာက က်ေနာ္လံုး၀မေမာသလို၊ ေျခသံကေလးမွမထြက္၊ ေလအတိုင္မွာလႊင့္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္တစ္ခုလို အင္မတန္ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိုင္း၀တၳဳေတြထဲက ကိုယ္ေဖာ့ပညာရွင္
လိုျဖစ္လာသလား၊ ဟိုလူနီႀကီးေႀကာင့္ပဲလားဆိုတာ ေ၀ခြဲလို႔မရႏိုင္
ဘူးျဖစ္လာတယ္။ ရပ္! ဆိုတဲ့အသံႀကားလို႔ က်ေနာ္တံု႔ကနဲရပ္ခ်လိုက္မိပီး ေဘးဘီ၀ဲယာကို အကဲခတ္လိုက္မိေတာ့ ျမိဳ႕အစြန္ရပ္ကြက္တစ္ခုကိုေရာက္ေနမွန္းသတိထားလိုက္မိတယ္။ကဲခတ္လိုက္
ေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕က နာမည္ေက်ာ္ ရူပေဗဒ က်ဴရွင္ျပတဲ့ အပ်ိဳႀကီး
ဆရာမ တစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ျဖစ္ေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္ဗ်။ ေခြးသမင္ႀကီးေတြ၄ေကာင္ေလာက္ေမြးထားတဲ့ အဲ့ဒီဆရာမအပ်ိဳႀကီးေပါက္စရဲ႕အိမ္ေပါက္၀မွာ က်ေနာ္ႀကာႀကာမရပ္လိုက္ရဘူး နားထဲမွာႀကားရတဲ့အမိန္႔အတိုင္း
အိမ္ေရွ႕ျခံစည္းရိုးနားကပ္ေပါက္ေနတဲ့ သရက္ပင္
ပင္စည္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေျခကန္ပီး အားယူရင္း ျခံထဲခုန္၀င္လိုက္တယ္။ ေျခခ်မိတယ္ဆိုတာနဲ႔ ၀ုန္းကနဲေျပးကပ္လာတဲ့ ေခြးအုပ္ႀကီးနဲ႔ရင္ဆိုင္မိပီ။ မေဟာင္ပဲ ေျပးကိုက္တတ္တဲ့ ေခြးေတြက က်ေနာ့္ကိုအနားေရာက္
တာနဲ႔ တအီအီျမည္ပီး ေျမႀကီးေပၚ၀ပ္က်သြားေရာဗ်။
ထူးဆန္းေပမယ့္ မထူးဆန္းေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ကိုယ္ထဲ၀င္ေနတဲ့ လူနီႀကီးရဲ႕ အစြမ္းပဲဆိုတာ က်ေနာ္သိလိုက္ပီ။ လူနီႀကီးရဲ႕တီးတိုးအမိန္႔ေပးသံကို ဆက္တိုက္နားေထာင္ရင္း ဆရာမရဲ႕ ႏွစ္ထပ္အိမ္ေဘးနားမွာကပ္ေပါက္
ေနတဲ့ မန္က်ည္းပင္ႀကီးကေနတဆင့္ ဖြင့္ထားတဲ့
အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚကို က်ေနာ္တြယ္တက္ရင္း ေရာက္သြားပီ။
ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကေန ေႀကာင္တစ္ေကာင္လို အသာအယာခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။
အင္မတန္ မ်က္နာေႀကာတင္းတဲ့ ဆရာမအပ်ိဳႀကီးေပါက္စရဲ႕ အခန္းထဲကို က်ေနာ္ေရာက္ေနပီ။ ေအာက္ထပ္မွာ ေတာနယ္က လာတဲ့ေက်ာင္းသူေတြေဘာ္ဒါေဆာင္ဖြင့္ပီး အိမ္အေပၚထပ္မွာတစ္ကိုယ္ထည္းေနတဲ့
ဆရာမ ခမ်ာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေမာက်ေနရွာတယ္။
ဆယ္တန္းတံုးက ရူပေဗဒက်ဴရွင္ျပတဲ့ အဲ့ဒီဆရာမဆီမွာ အတန္းတက္ရင္း ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို အျငင္းပြားမိပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္သြားမတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အံ့ႀသစရာေကာင္းတာက အိမ္ေက်ာ္နင္းမႈျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔
သူ႔အခန္းထဲ က်ေနာ္ေရာက္ေနတာကို ေႀကာက္ေန
ရမယ့္အစား ရဲစိတ္၀င္ပီး စိတ္လံုး၀မလႈပ္ရွားဘူးဗ်။ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ အကုန္လံုးကိုသိေနေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ေနမိမွန္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
၂ေယာက္အိပ္ ကုတင္အႀကီးႀကီးေပၚမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနတဲ့ အသက္၃၀ပတ္ခ်ာလည္အပ်ိဳႀကီးမေလး ကို မတ္တပ္ရပ္ပီးေသခ်ာငံု႔ႀကည့္ေနမိတယ္။
က်ဴရွင္မွာ တံုးက စာအသင္အျပေကာင္းသေလာက္ မရယ္မျပံဳးခပ္တည္တည္လုပ္လြန္းလို႔ သံစက္ရုပ္ဆရာမေလးလို႔နာမည္ႀကီးတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတာ က်ေနာ္နဲ႔ခု လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာေရာက္ေနပါလား။
ထမီကိုတိုတိုတင္းတင္းစည္းေႏွာင္ပီး ဗမာရင္ဖံုးအင္းက်ီခါးတို
ေလးေတြပဲ၀တ္၊ ဆံထံုးခပ္ႀကီးႀကီးထံုးထားတတ္တဲ့ ဆရာမကိုမျမင္တာေတာင္၂ႏွစ္ေလာက္ရွိေရာ့မယ္။ က်ဴရွင္မွာ စာျပရင္ ေက်ာင္းသားမွန္သမွ်က ေက်ာခိုင္းပီး ဘလက္ဘုတ္မွာ စာရွင္းျပေနတဲ့ ဆရာမရဲ႕
ထမီေအာက္က ေကာက္ေႀကာင္းတုန္တုန္ႀကီးကို ေငးပီး၀ိုင္းသြားရည္
က်၊ စာေရးခံုမွာ ထိုင္ေနတာကို စာရွင္းျပခိုင္းသလိုလုပ္ အေပၚစီးကေနမိုးပီး ဆရာမရဲ႕ ရင္ဖံုးအင္းက်ီေအာက္က ဆူျဖိဳးလွတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို ေက်ာင္းသားတိုင္းဥာဏ္မ်ားပီး ဂလုႀကတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးခဲ့ဖူးတယ္ေလ။
ရုတ္တရက္ဘာလုပ္လိုက္မွန္းမသိပဲ ကုတင္တိုင္မွာတြဲ
ေလ်ာင္းက်ေနတဲ့ ႀကိဳးခလုတ္ေလးကို ေဖ်ာက္ကနဲဆြဲလိုက္ေတာ့ ေခါင္းရင္းက ၂ေပမီးေခ်ာင္းေလးက ထိန္ကနဲလင္းသြားတယ္။
ဇာျခင္ေထာင္ထဲမွာ အခါတိုင္း ဆံထံုးအက္အက္နဲ႔ ျမင္ဖူးေနႀကဆရာမကို ေျပက်ေနတဲ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြႀကားထဲမွာ မ်က္ေတာင္ေလးေမွးစင္းပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနရွာတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ပူလို႔အိုက္လို႔လားမသိဘူး အေပၚပိုင္းက အင္းက်ီလံုး၀မ၀တ္ထားပဲ ေဘာ္လီပန္းေရာင္၊ ေအာက္ပိုင္းက ထမီက ဒေခါက္ေကြးေရာက္တဲ့အထိ ေလွ်ာက်ေနပီ။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ၀တ္ထားေတာ့ ျဖဴေဖြးေနတဲ့
ဖင္ေျပာင္ႀကီးက မီးေရာင္ေအာက္မွာ ၀င္းလက္ေနတာပဲဗ်ာ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္မထိန္းႏိုင္လိုက္ခင္ ဇာျခင္ေထာင္အနားစကိုအသာယာ မပီး ကုတင္ေပၚ ကိုလွမ္းတက္လိုက္မိတယ္။
ငါ.. ငါ ဘာေတြလုပ္ေနမိပါလိမ့္
အဲ့လိုအသိစိတ္တစ္ခ်က္ေလာက္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ လက္ေခ်ာင္းေတြက တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ေဘာ္လီပန္းေရာင္ရဲ႕ခ်ိပ္ေတြကိုျဖဳတ္ခ်ေနမိပီ။
ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္နဲ႔ ေဘာ္လီကိုခၽြတ္၊ ေျခဒေခါက္ေကြးေရာက္ေနတဲ့ထမီကို ပါ ေျခသလံုးေတြကို အသာမပီး ဂြင္းလံုးခၽြတ္ပီးယူလိုက္တယ္။ ေဘာ္လီနဲ႔ ထမီကို ကုတင္ေပၚကေနႀကမ္းျပင္ေပၚ ဖတ္ကနဲပစ္ခ်လိုက္ပီးတဲ့ေနာက္
မွာ ေမႊးေတးေတးရနံ႔ေလးသင္းေနတဲ့ ဆရာမရဲ႕ပါးျပင္
မို႔မို႔ေလးကို က်ေနာ္နမ္းရိႈက္ႀကည့္ေနမိတယ္။ အင္း..ကနဲ ျငီးသံတစ္ခ်က္ထြက္လာေပမယ့္ ျပန္ျငိမ္က်သြားတယ္။ အပ်ိဳနံ႕ေခၚမလား ယဥ္ယဥ္ကေလးနဲ႔ေမႊးတဲ့ ကိုယ္နံ႔တစ္ခုေႀကာင့္ က်ေနာ္စိတ္ဆင္ရိုင္းက ေထာင္းကနဲ
ထလာခဲ့တယ္ဗ်ာ။ ဆရာမ မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကရွည္လ်ား
နက္ေမွာင္တဲ့ ဆံႏြယ္ထူထူေလးေတြႀကားထဲမွာ ဖူးဖူးကေလး။ နီေထြးေထြးေလးျဖစ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာနဲ႔အသာ ဖိကပ္ပီးစုပ္ယူလိုက္ေတာ့ ခ်ိဳျမျမအရသာေလး။ ၃-၄ခ်က္ေလာက္
ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းစုပ္လိုက္ရင္ပဲ တအူးအူးတအားအားနဲ႔ ဆရာမအိပ္ေပ်ာ္ရာက
ႏိုးထသလိုျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ပဲ ဆက္တိုက္အတင္းစုပ္နမ္းေနမိပီ။
အူးး အြန္းး .. ဘယ္.. ဘယ္သူလဲ..ဘာလုပ္တာလဲ
အတင္းစုပ္နမ္းေနတဲ့ႀကားထဲက ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ အိပ္ယာကႏိုးလာတဲ့ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက လွမ္းေမးရင္း ရုန္းခ်င္သလိုကန္ခ်င္သလိုျဖစ္စျပဳလာတယ္။
က်ေနာ္က နမ္းစုပ္ေနရာက ခြာလိုက္ပီး မ်က္နာကိုမိုးရင္းအေပၚစီးက တက္ဖိထားလိုက္တယ္။ ေအာက္ကေနမ်ား ပါးလွမ္းရိုက္လိုက္မလားလို႔ေတြးထားေပမယ့္ ေႀကာက္စိတ္ေတာ့တစ္ခ်က္မွမရွိဘူး။ အိပ္ခ်င္မူးတူးမ်က္
လံုးေတြကေန ျပဴးက်ယ္စျပဳလာတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔
ပက္လက္ကေလး က်ေနာ့္ကိုေမာ့ႀကည့္ေနရာက တစ္ကိုယ္လံုးတံုးလံုးျဖစ္ပီး တက္ခြခံေနရတာကို သိသြားဟန္နဲ႔ မ်က္နာက ရွက္ေသြးေတြျဖန္းကနဲထသြားရွာတယ္။ ဟင္! ဆိုတဲ့အာေမဍိတ္ကေလးျမည္လာပီး သူ႕ရင္အံု
၂ဖက္ကို လက္ခုပ္ကေလးနဲ႔ အတင္းကာထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထြားႀကိဳင္းလြန္းတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို အျပည့္အ၀ေတာ့ မဖံုးကြယ္ႏိုင္ရွာဘူး။ က်ေနာ္လည္း မာန္ဖီေနတဲ့စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ လည္တိုင္ေဖာ့ေဖာ့ကေလးကို ရြရြကေလးငံု႔ပီးနမ္းလို္က္တယ္။ အို!
ဆိုတဲ့အသံေလးနဲ႔ တီေကာင္ဆားထိသလိုတစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔
လိမ္ပီးေခါင္းကိုဘယ္ညာခါရမ္းရင္း ေရွာင္တယ္။ က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ပဲ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္နမ္းစုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ေခၽြးေစးေလးေတြနဲ႔စံပယ္ပန္းအနံ႔ကေလးေရာထားတဲ့ အပ်ိဳႀကီးကိုယ္နံ႔ေႀကာင့္
က်ေနာ္စိတ္တအားထလာပီဗ်ာ။ လည္တိုင္ကိုစုပ္နမ္းေနရင္း
ဆရာမ လက္နဲ႔ကာထားလို႔မရတဲ့ ေပါင္လံုးတုတ္တုတ္ကေလးေတြကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ဆြရင္း အေမႊးေရးေရးကေလးထေနတဲ့ ပါကင္ပိတ္ေ-ာက္ဖုတ္ဆီကို လက္ကအလိုလိုေရာက္သြားပီ။ အာ..အာ.. လို႔ျမည္သံေလး
ထြက္လာသလို ႏို႔၂လံုးကိုဖံုးထားတဲ့လက္ကိုလႊတ္ခ်လိုက္
ရင္း အဖုတ္ကိုလွမ္းေဆာ့ေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ကို လက္ေကာက္၀တ္ကေနအတင္းလာဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ အခ်ိန္ကိုက္ပဲ အကာအကြယ္မဲ့သြားတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးရဲ႕ပန္းေသြးေရာင္ထေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို
ဘယ္ေကာညာပါ ဆက္တိုက္တျပြတ္ျပြတ္ျမည္ေအာင္ က်ေနာ္စို႔
ပစ္္လိုက္မိပီ။
ေယာက်္ားေတြနဲ႔ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနတတ္တယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ရူပေဗဒသင္တဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဒုကၡေတြ႔ေနရွာပီ။
ယင္ဖိုေတာင္မသမ္းဖူးဘူးဆိုတာလည္းမွန္ေႀကာင္း အေရေတြဒလေဟာထြက္က်လာတဲ့ အဖုတ္က သက္ေသခံေနရွာတယ္။ ခုဆို သူ႔ခမ်ာအိပ္စံုမႈန္မႊားမဟုတ္ေတာ့ပဲ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသိစိတ္၀င္ေနသလို
က်ေနာ္အတင္းဆြပီး သမ ေနတာကိုအံကေလးတင္းတင္းႀကိတ္ရင္း
ခံေနရွာတယ္။ မေတာ္မတရားအလုပ္ခံေနရတာကို ဘာလို႔မေအာ္ဟစ္တာလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း တသက္လံုးစိတ္ကူးထဲမထည့္ဖူးတဲ့ ခုလို သိကၡာရွိ ကိုယ့္ဆရာမ ေခတၱျဖစ္ဖူး
သူလို အတင္းအိပ္ယာေပၚတက္ပီးဒီလိုလုပ္ေနမိတာဘာေႀကာင့္
မွန္းကိုမသိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ျဖန္႔ခ်ထားလိုက္ရင္ တင္းပါးေအာက္အထိေရာက္တဲ့ ဆံပင္ရွည္နက္နက္တစ္ေထြးႀကီးေတြႀကားထဲမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ရွက္ေသြးဖ်ာ၊ ႏို႔စို႔ခံရင္း အဖုတ္ကိုလက္ေခ်ာင္းနဲ႔
အေမႊခံေနရွာတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက အသိစိတ္၀င္လာတာနဲ႔အမွ်
က်ေနာ္ဘယ္သူလဲဆိုတာကိုေကာ ေသေသခ်ာခ်ာသိသြားပီဆိုတာ သူ႔မ်က္၀န္းေတြကေဖာ္ျပေနတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ေႀကာက္လန္႔ရမယ့္အစား နာမည္ႀကီးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးဆရာမကို အားရပါးရ အသားကုန္တြယ္ပစ္
လိုက္ဖို႔ပဲ က်ေနာ့္ေသြးပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကတြန္းအား
ေပးေနတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီတိုကို ခပ္သြက္သြက္ကေလးေလွ်ာခ်လိုက္ေတာ့ အရမ္းႀကီးကို နီရဲမာတင္းေနတဲ့ တန္ဆာက ေဖ်ာင္းကနဲထြက္က်လာတယ္။ ခါတိုင္းနဲ႕မတူတာက သံပိုက္လံုးလိုက်စ္လစ္မာေက်ာ
ေနတဲ့အျပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါပီး ဟိုရမ္းဒီရမ္းနဲ႔ေဒါသထြက္
ေနတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္လိုျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ လန္႔သလိုျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းေထာင္ပီးလွမ္းႀကည့္ေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ.. မ်က္လံုးေလးအျပဴးသား ထိတ္လန္႔တႀကားလွမ္းႀကည့္
ေနတဲ့အျပင္ အို! လို႔ေတာင္အသံထြက္ပီး ေသြးပ်က္ေနရွာပီဗ်ာ။
အိ!
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားကေန ကေယာင္ကတမ္းႀကိတ္ေအာ္လိုက္သံေလး ထြက္က်လာသလို အသာဖိပီးထိုးထည့္လိုက္ရာက အရည္စိုရႊဲေနတဲ့ အဖုတ္အေျမာင္းလိုက္အတိုင္း ဇြိကနဲေလွ်ာတိုက္ပီးအေပၚကို
ေခ်ာ္ထြက္သြားတဲ့ က်ေနာ့္မာတင္းေနတဲ့ အေခ်ာင္း
ရဲ႕ထိပ္ဖူးဆီက က်ဥ္ကနဲျဖစ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။ သန္႔စင္တဲ့၀င္းမႊတ္မႊတ္ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို အသားကုန္အစို႔ခံထားရတာရယ္၊ အဖုတ္ကိုအဆြခံထားရတာရယ္ေႀကာင့္ ေပ်ာ့ေခြေနရွာတဲ့ သူမ ခမ်ာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း
ကို ျပတ္ထြက္သြားမတတ္ကိုက္ထားရင္း မ်က္ရည္
ေတြရစ္၀ိုင္းေနတဲ့ မ်က္၀န္းေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုအသနားခံသလိုေမာ့ႀကည့္ေနရွာတယ္။ ရာဂဘီလူးစီးေနတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ လိင္တံကို အရင္းကေနေသခ်ာကိုင္ပီး ေဖာင္းကားမို႔ေမာက္ပီး အရည္ေတြစိုအိေနတဲ့
အပ်ိဳႀကီးမမရဲ႕ အဖုတ္၀မွာေသခ်ာျပန္ေတ့လိုက္ပီ။
-စ္ ျမဳပ္ေအာင္ အသာယာဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ဟင္းးး ဆိုတဲ့သံရွည္ဆြဲပီးညည္းသံကေလးနဲ႔ ေပါင္လံုး၂ဖက္ကိုအသားကုန္ကားထားေပးလာတယ္။ ခါးအားကိုသံုးပီး က်ေနာ္ေရွ႕ကိုဆက္တိုးလိုက္ေတာ့ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးျဖစ္သြား
သလိုပဲ။ ေခၽြးေတြအေတာ္ရႊဲလာတာကိုသတိထား
မိလိုက္လို႔ အဖုတ္နဲ႔လိင္တံ တပ္ထားလွ်က္ကိုျပန္မခၽြတ္ပဲ က်ေနာ့္ရွပ္အင္းက်ီလက္တိုကို ႀကယ္သီးျဖဳတ္ပီး ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသးတယ္။ အကုန္လံုးလြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားေတာ့ မွ ျခေသ့ၤထိုင္ ထိုင္ရင္း ႏို႔၂လံုးဆီကိုလက္လွမ္း၊
ႏို႔သီးေခါင္းစူစူႀကီးေတြကို လက္ညွိဳးလက္မနဲ႔ညွပ္
ပီး ေခ်ေပးလိုက္တယ္။ အဲ့လိုျပန္ဆြေနရင္းမွာပဲ ေအာက္က ခါးကို ခပ္ဆဆ ကစားရင္းေရွ႕ဆက္တိုးႀကည့္တယ္။ ဘယ္လိုမွမရဘူးဗ်ာ။ တင္းႀကပ္ပီးစီးပိုင္လြန္းေနတယ္။ တအားဖိပီးထိုးသြင္းျပန္ေတာ့လည္း ဒီေလာက္မာ
ေတာင့္ေနတဲ့ အေခ်ာင္းႀကီးေတာင္ ေကြးေကာက္
သြားမတတ္ျဖစ္ပီး မ၀င္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ကဲ.. ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္တာဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ လိင္တံကို အရည္ေတြစိုပီး ႏူးအိေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းအ၀နားအထိ ဆြဲထုတ္ပီး ဇိကနဲခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့ ပူကနဲျဖစ္သြား
ပီး မ်က္လံုးထဲမွာ မီးေတာင္ပြင့္သြားသလားမွတ္ရတယ္။
အေမေရ!!
ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ဆရာမေလးေအာ္သံထြက္လာတာကို ေမွ်ာ္လင့္ပီးသားမို႔ အခ်ိန္မီ လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ပါးစပ္ကိုလွမ္းအုပ္လိုက္ရတယ္။ ခုဆိုရင္ က်ေနာ့္လိင္တံမာေတာင့္ေတာင့္ႀကီးဟာ သူမ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ
အဆံုးထိနစ္ျမဳပ္သြားပီး ဆီးခံုခ်င္းဂေဟဆက္ထားလိုက္
ႏိုင္ပီေပါ့။ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ အသာအယာျပန္ဆြဲထုတ္၊ျပန္ထိုးသြင္းနဲ႔ က်ေနာ္ပံုမွန္ နရီေလးနဲ႔ ေဆာင့္ေပးေနလိုက္တယ္။ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဖင္ေတြႏို႔ေတြႀကီးသေလာက္ သြယ္လ်လ်ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးခမ်ာ
တြန္႔လိမ္ပီး တုန္ခါေနရွာတယ္။ တခ်ိန္က အင္မတန္သြားရည္
ယိုခ်င္စရာေကာင္းလြန္းခဲ့တဲ့ အပ်ိဳႀကီးမမဆရာမေလးကို အုပ္ေနရပီဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္အင္မတန္စိတ္ျကြတက္လာတဲ့ အျပင္ လိင္တံကိုအသားကုန္ ညွစ္ထားသလိုျဖစ္ေနတဲ့ အပ်ိဳစင္အဖုတ္ႀကီးေႀကာင့္
က်ေနာ့္စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ခၽြန္းအုပ္ဖို႔မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေတာင္ေဆာင့္ေနမိပီဗ်။ ခုနက မာတင္းလြန္းတဲ့ လိင္တံေႀကာင့္ မခ်ိမဆံ့ခံရရွာတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ခမ်ာ သတိလက္လႊတ္ေအာ္မိခဲ့ေပမယ့္ ခုလိုဆက္တိုက္ႀကမ္းပီး အသားကုန္အေဆာင့္ခံေနရတာကို လံုး၀
ဂရုမစိုက္သလိုလုပ္ေနျပန္တယ္ဗ်။ ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံပင္
ရွည္ေတြႀကားထဲက မ်က္နာေလးကိုငံု႔ႀကည့္လိုက္တိုင္း အံေလးတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ လံုး၀အသံမထြက္ပဲ ႀကိတ္ခံေနတယ္။ ေယာက်္ားဆိုတာနဲ႔ ကင္းရွင္းလြန္းေႀကာင္းနာမည္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့သူမ ခမ်ာ ဘာမွေတာင္
အပ်ိဳးေလးမပါပဲ သူ႔တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က
တက္ပီး အုပ္ေနတာခံရရွာတယ္ ဆိုတဲ့အေျခေနႀကီးကို နားမလည္သလိုျဖစ္ေနမယ္မွန္း က်ေနာ္ရိပ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ က်ေနာ္လုပ္စရာရွိတာကိုဆက္လုပ္ေနလိုက္တယ္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက
တေျဖးေျဖးႀကမ္းလာေတာ့ သစ္သားကုတင္ႀကီးဆီက တကၽြီကၽြီ
ျမည္သံ ဆီးခံုခ်င္း တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ရိုက္ခတ္သံေတြသာ အခန္းေလးထဲဆူညံေနေတာ့တယ္။
အာ.. အာ...အာ.. အာ
အားရပါးရဆက္တိုက္ပဲေဆာင့္ေနရင္း ဘာရယ္မွန္းမသိတဲ့ ညည္းသံေလးေတြ ဆရာမေလးဆီက ထြက္လာပီး သူ႔ႏို႔၂လံုးကို စံုကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လက္ကိုအတင္းဖမ္းကိုင္ရင္း ေအာက္ကေနေကာ့ျပန္တက္လာတယ္။
က်ေနာ္သိလိုက္ပီ သူမ တအားေကာင္းသြားရွာပီ။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခါထဲမဟုတ္ဘူးဗ်။ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာကို ေနာက္တစ္ခါ..ေနာက္တစ္ခါ..ေနာက္တစ္ခါ ေကာ့ေကာ့တက္လာျပန္တယ္။
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားရင္း ခါးက်င္က်င္ေလးကို
လိမ္ရင္း ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ပီးဆံုးျခင္းေတြရေန
တယ္ဆိုတာကို အဖုတ္အတြင္းသားေတြရဲ႕ လိင္တံကို အတင္းဆြဲညွစ္တာဆက္တိုက္ခံေနရတဲ့က်ေနာ္သိေနတယ္။
ရင္ဘတ္ထဲမွာ...ရင္ဘတ္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္နဲ႔ေသေတာ့မယ္.. ရပ္ေပးပါေတာ့.. အေမေရ..အေမ
အပ်ိဳႀကီးမမခမ်ာ တစ္ခါမွမခံစားဖူးရွာတဲ့ ဆက္တိုက္ကာမပန္းတိုင္ေရာက္ေနတာကို အလူးအလွိမ့္ခံစားေနရင္း သတိလက္လႊတ္ေအာ္ျမည္လာပီ မို႔ က်ေနာ္သူ႔ ႏို႔၂လံုးကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကိုလႊတ္၊ သူ႔ကိုယ္လံုး
ေလးေပၚေမွာက္အိပ္ရင္း မေအာ္ႏိုင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္း
ဖူးဖူးေလးကို ငံုစုပ္ထားရင္း တစ္ကိုယ္လံုးအားနဲ႔ ေဆာင့္ -ိုး ခ်လိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးပူရွိန္းေနတဲ့ ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကာမအဆိပ္ေတြတဖ်င္းဖ်င္းတက္လာရင္း လိင္တံထိပ္ဖ်ားက က်င္ဆိမ့္ဆိမ့္အရသာနဲ႔ အတူ ပူေႏြးတဲ့
အခ်စ္ရည္ေတြကို ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕အဖုတ္
ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ အားရပါးရပန္းထုတ္လိုက္မိတယ္ဗ်ာ။
xxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx
၁၅မိနစ္ေလာက္တိတ္ဆိတ္မႈေတြႀကီးစိုးသြားတဲ့ အခန္းေလးထဲမွာ ရူပေဗဒသင္တဲ့ ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ကာယကံေျမာက္က်ဴးလြန္မိေႀကာင္း အသိ၀င္လာမိေပမယ့္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းေတာင္မသိျဖစ္ေနလို႔
ေတာင္းပန္တဲ့မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႔ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လဲေလ်ာင္း
ေနရင္း ေငးႀကည့္ေနမိတယ္။ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြ ကပိုကရိုဖံုးအုပ္ေနတဲ့ မ်က္နာေလးကို ေသခ်ာမျမင္ရလို႔ လက္နဲ႔အသာေလးသပ္ေပးရင္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္စက္ကေလးေတြ မ်က္လံုးေထာင့္ကေန
တြဲလဲခိုေနရွာပီေကာ။ က်ေနာ့္ကို ခပ္တင္းတင္းပဲႀကည့္ေနတဲ့
သူ႔မ်က္၀န္းေတြကို တစ္စံုတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရသလို ျပဴးက်ယ္သြားျပန္ေတာ့မွ သူႀကည့္ေနတဲ့ ေနရာကိုသတိထားလိုက္မိတယ္။ ဟုတ္ပါ့.. က်ေနာ့္လိင္တံက ေအာက္မွာ နီရဲမာေတာင့္ေနဆဲပဲပါလား။ ဒီေလာက္အႀကာ
ႀကီး အားရပါးရေဆာင့္ပီး ခပ္ျပင္းျပင္းပီးသြားတာေတာင္
မေလ်ာ့ေသးဘူး။ မတ္ပီးမာေတာင့္ေနတံုးပဲ။ ငါ့ကိုဒီေကာင္ေလး ထပ္အုပ္ျပန္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ ဆရာမရဲ႕အႀကည့္မွာ ေႀကာက္စိတ္ေတြ ရွက္ေသြးျဖာမႈေတြေရာယွက္ေနမွန္းက်ေနာ္သိပါတယ္။ ရုတ္တရက္ ဆတ္ကနဲ
မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေခြအိပ္ေနရာကေန တစ္ဖက္ကိုလွည့္ပီး
ေက်ာေပးသြားတယ္။ ဆံပင္အရွည္နက္နက္ႀကီးရယ္ ျဖဴ၀င္းတင္းကား အိစက္တဲ့ ဖင္တံုးႀကီးက မီးေခ်ာင္းေအာက္မွာ ထင္းေနတာပဲ။ အားရပါးရထပ္ပီး လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္က ေထာင္းကနဲ က်ေနာ့္ကို ဆူေ၀လာ
ေစျပန္ပီမို႔ အသာ အယာပဲ တိုးကပ္သြားရင္း တစ္ဖက္ကိုလွည့္
ထားတဲ့ ဆရာမ ဂုတ္သားမႊတ္မႊတ္ကေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ခပ္ရြရြေလးနမ္းရင္းက ႏို႔ေတြကို လွမ္းပီး လက္ဖ၀ါးနဲ႔အုပ္ကိုင္ရင္း ေဘးတစ္ေစာင္းကားထြက္ေနတဲ့ ဖင္ေျပာင္ႀကီး ၂ျခမ္းအလယ္က အရည္ေတြစိုအိေနဆဲ
အဖုတ္၀ မွာက်ေနာ့္လိင္တံကို ေတ့ထားရင္း ပုဇြန္တုပ္ေကြး
ပိုေဇရွင္နဲ႔ က်ေနာ္ ေနရာယူလိုက္တယ္။ ဒီညေတာ့ ဆရာမေလးခမ်ာ အလူးအလဲအခ်စ္ဒဏ္သင့္ရွာေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားပီေလ။
xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx
မနက္မိုးလင္းေတာ့ က်ေနာ္အိပ္ယာက ႀကည္ႀကည္လင္လင္ပဲႏိုးလာတယ္။ မေန႔ညက ကိစၥဟာ အိပ္မက္ မက္တာေနမွာပါလို႔ေတြးရင္း ပ်င္းရိေလးတြဲ႔စြာနဲ႔ အိပ္ယာကထပီး အိမ္သာဆီ ေျပးလာခဲ့တယ္။ လူတစ္ကိုယ္လံုး
ကိုင္ရိုက္ထားသလို နာေနတာကေတာ့ မေန႔ကျပဴ
တင္းေပါက္ဖြင့္ပီး အိပ္လိုက္မိလို႔ အေအးမိသြားတာလားမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ေသးေပါက္မယ္လုပ္ရင္း က်ေနာ့္ပစၥည္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ထိပ္ဖူးက တအားႀကီး က်ိန္းစပ္ေနတာသတိထားမိတယ္။ ညက
လိင္ဆက္ဆံတဲ့အိပ္မက္ မက္ပီး အိပ္ယာကိုေမွာက္လွ်က္အိပ္ရင္း
ဖိပီး ေဆာင့္ေနမိေလသလားလို႔ အေတြးေပါက္မိသြားပီး ကိုယ့္ဖာကိုယ္ျပံဳးေနမိေသးတယ္။ ျပႆနာက မနက္ေစာေစာ တိုဟူးေႏြး စားတတ္တဲ့ က်ေနာ့္အေမက ေစ်းမွာ တိုဟူးေႏြးသြား၀ယ္ ခိုင္းရာကစတာဗ်ာ။
မ်က္နာသစ္အ၀တ္အစားလဲ စက္ဘီးေလးထုတ္ပီး ျခံထဲက
ထြက္လာေတာ့ အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးက အဟန္ရႈပ္ တရုတ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ဆိုတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာ ကိုေရႊဘက အင္းက်ီခၽြတ္ႀကီးနဲ႔ ဗလျပပီး တဖံုးဖံုးနဲ႔ နံျပားရိုက္ေနတယ္
အရက္သမားေလး.. ထပီလား ဘယ္တံုး?
ဇိုးသမားႀကီး.. ျမန္ျမန္ရိုက္ထားႏွင့္ ေစ်းသြားပီး အေမ့အတြက္ မုန္႔သြား၀ယ္လိုက္ဦးမယ္.. ျပန္လာရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သြားရေအာင္..
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ထားေပမယ့္ တျခားလက္ဖက္ရည္ဆိုင္တကာ တစ္မနက္လံုးလိုက္ပတ္ပီး ထိုင္ေနႀက ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္က မနက္တိုင္းဒီလိုပဲ။ သူနံျပားရိုက္ပီးေအာင္ေစာင့္ရင္းလစ္ေနႀက။ သူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္ရင္း
နံျပား၀ယ္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္ကိုျမင္မိေတာ့
ျပံဳးျပရင္း..
ဖိုးေထြးေလး.. နင္ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ပီလဲဟ
ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းေျဖမယ္ အကိုဖိုးသက္..
ပိုင္ပီလား..စာေတြ?
ရူပေဗဒ မရဘူးဗ်ာ.. အကိုဖိုးသက္က ဖီးဆစ္စ္မွာ ဆရာႀကီးဆို က်ေနာ္တို႔ဆရာမနဲ႔ေတာင္ ပုစၦာတြက္ရင္း ရန္ျဖစ္ေသးတယ္ဆိုလား.. က်ေနာ့္ကိုသင္ေပးမလားဗ်?
နင့္ဆရာမက ဘယ္သူလဲဟ
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမေလ.. ဆရာမေလးကိုေျပာတာဗ်
အဲ..အင္း.. နင္သူ႔က်ဴရွင္တက္ေနတာေပါ့ဟုတ္လား? ဒီမနက္ေကာ မသြားရဘူးလား
ပိတ္တယ္အကို.. ဆရာမေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ယာထဲက မထႏိုင္ဘူးဆိုလား
ဟင္!
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲမ်က္နာ ခပ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ စက္ဘီးကိုနင္းရင္း ေစ်းဖက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါဆိုမေန႔ညက တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ က်ေနာ္သြားေသာင္းက်န္းခဲ့တဲ့ဒဏ္ေႀကာင့္ထေတာင္မထႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသလို ငါေတာ့မုဒိန္းမႈ၊အိမ္ေက်ာ္
နင္းမႈဘာညာေတြနဲ႔ ရဲကဘယ္အခ်ိန္လာေခၚမလဲဆိုတာေတြပဲ ေတြးရင္း ငိုင္ေတြေတြျဖစ္သြားမိတယ္။ အို.. တိုက္ဆိုင္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ေလ။ သူ႔ဖာသူေနမေကာင္းတာေနမွာေပါ့။ စိတ္က ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာ
လို႔ လမ္းေဘးကြမ္းယာဆိုင္မွာ မြန္ထရီစီးကရက္တစ္လိပ္
ေလာက္၀ယ္ပီး ေကာက္ဖြာလိုက္မိေသးတယ္။ ေျမပဲေထာင္းနဲ႔ အီႀကာေကြးညွပ္ထည့္ထားတဲ့ တိုဟူးေႏြးပါဆယ္ထုပ္ကေလး ကိုလွမ္းယူ၊ မုန္႔ဖိုးပို္က္ဆံေပးလိုက္ရင္း လူေတြႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့ ေစ်းအလယ္ေခါင္က
မုန္႔တန္းကေန အတင္းတိုးအထြက္မွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔
တိုက္မိသြားပီး ေျခတုန္လက္တုန္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ထဲက တိုဟူးေႏြးထုပ္ကေလး ခြပ္ကနဲ လႊတ္က်သြားတယ္။ စိတ္ကေထာင္းကနဲထသြားလို႔ ၀င္တိုက္သူကို ေဒါသ တႀကီးေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့..
ဘုရားဘုရား.. ရူပေဗဒက်ဴရွင္ျပတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
မနက္ေစာေစာထပီး အလုပ္ လုပ္ထားတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ယူကလစ္ပင္ေတြေအာက္မွာဖြင့္ထားတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔လက္ဖက္ရည္တြဲေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေရွ႕ကြက္လပ္ စားပြဲခံုပုေလးမွာ အမဲလံုးနဲ႔ဘဲေသြးႏိႈင္းခ်င္းထည့္
ထားတဲ့ ဆန္ျပားေခါက္ဆြဲကို
အားရပါးရ ရွလူးရွလူးနဲ႔တြယ္ေနတာ ၂ပြဲရွိေနပီ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမွစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပဲ ကာဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကိုတက်ိဳက္ခ်င္းေသာက္ရင္း စီးကရက္ေတြတစ္လိပ္ပီးတစ္လိပ္ထိုင္ဖြာေနမိတယ္။ ခုနက ေစ်းထဲမွာ
ပက္ပင္းတိုးခဲ့တဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမကိုပဲ
မ်က္လံုးထဲျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ က်ေနာ္သူ႔ကိုေႀကာင္ေငးမိခဲ့တာဗ်။ ေတာ္ေတာ္လည္း လန္႔ျဖန္႔သြားတယ္။ ငါ့မ်ားေစ်းလယ္ေကာင္ ပါးဆြဲခ်ေတာ့မလားေပါ့။ အခါတိုင္းလမ္းမွာေတြ႔လိုက္
ရင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ကေလးျမင္ေနႀကဆရာမေလး
ခမ်ာ ေနေလာင္ထားတဲ့ ေမျမိဳ႕ပန္းကေလးအတိုင္းပဲ ႏြမ္းယဲ့ယဲ့ကေလး။ မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္က်လို႔ (မေန႔ညက က်ေနာ္ အဆက္မျပတ္လုပ္ေပးလိုက္တာ မိုးလင္းခါနီး လင္းႀကက္တြန္သံႀကားတဲ့အခ်ိန္မွာ အသံေတာင္
က်ယ္က်ယ္ထြက္ပီး မညည္းညဴႏိုင္ေတာ့တာကို
၀ိုးတ၀ါးမွတ္မိသလိုလို) က်ေနာ့္ကို တစ္ခ်က္စူးကနဲႀကည့္ပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔တစ္ခ်က္ ကိုက္ရင္း ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားေတာ့မွ က်ေနာ္သတိ၀င္လာတယ္။ လွည့္အထြက္မွာ ၀ဲကနဲျဖစ္သြားတဲ့
ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ႀကည့္ပီးလွလိုက္တာ
လို႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္ေသးတယ္။ အ၀ါေရာင္ထမီေအာက္က ခါးက်င္က်င္ေလးနဲ႔ တင္းရင္းလွပလြန္းတဲ့ တင္သားဆိုင္ေတြကိုက်ေနာ္ တေမ့တေမာေငးႀကည့္ရင္း လူေတြႀကားထဲသူမ ေပ်ာက္ကြယ္သြား
မွ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ခ်ရင္း လူေတြအံုေနတဲ့
မုန္႔ဆိုင္တန္းထဲ ခုနက လႊတ္က်သြားတဲ့အေမ့အတြက္ တိုဟူးေႏြးေနာက္ထပ္တစ္ပြဲ ထပ္၀ယ္ဖို႔ ေျခဦးျပန္လွည့္လိုက္ခဲ့တယ္။
ဟေကာင္!
ဗ်ာ?
ဘာျဖစ္တာလဲ .. ဒီမနက္မင့္ပံုႀကည့္ရတာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး.. အရက္နာက်တာလား
ဟုတ္ပါဘူး ကိုေရႊဘရာ လူက အိပ္ယာထကထဲက မလန္းတာ.. ေနရထုိင္ရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးဗ်ာ
ဒါဆိုလည္း မထူးပါဘူးကြာ ျမိဳ႕ျပင္ထြက္ပီး ခေလာက္အင္းထဲ ငါးမွ်ားရင္း ေခါင္ရည္သြားေသာက္ရေအာင္..ဘယ္လိုလဲ?
ဘယ္မွာလဲ ငါးမွ်ားတံေတြဘာေတြက?
အိမ္ျပန္ပီးသြားယူရမွာေပါ့ဟ.. ထထလစ္မယ္.. ေဟ့ပိုက္ဆံရွင္းမယ္ ဒီ၀ိုင္းကဘယ္ေလာက္က်သလဲ
xxxxx xxxxx xxxxx
ခေလာက္အင္းထဲဲမွာ ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ ငါးမွ်ားတံကိုယ္စီနဲ႔ ေခါင္ရည္၀ါးဆစ္တစ္ဖက္ပိတ္ကိုယ္စီလြယ္လို႔ ေရစပ္ သစ္ပင္အရိပ္ေကာင္းေကာင္းမွာ ေသာက္လိုက္ငါးထိုင္မွ်ားလိုက္နဲ႔ ေန႔လည္ေလာက္ေရာက္သြားတယ္။
အင္းႀကီးပတ္ပတ္လည္က အရိပ္ေကာင္းေကာင္း အပင္ႀကီးေတြ၀ိုင္းထားေတာ့ ခုလိုေႏြဖက္မွာ အေတာ္ဇိမ္က်တဲ့ေနရာႀကီးဗ်။ အေပ်ာ္တမ္းငါးလာမွ်ားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ အင္းသူႀကီးကို တစ္ေယာက္၁၅က်ပ္စီေပးရတယ္။
ငါးကေတာ့ မွ်ားလို႔ရသေလာက္အိမ္ျပန္ယူခြင့္ေပးထား
တယ္။ တစ္ေယာက္ကို ပလိုင္းတစ္လံုးေလာက္စီ ငါးေတြလည္းအျပည့္ရ၊ လူေတြလည္း ေခါင္ရည္အရွိန္အေတာ္တက္လာေတာ့မွ ဗို္က္ဆာရမွန္းသိေတာ့တယ္။ မြန္းကလည္းတိမ္းစျပဳေနပီဆိုေတာ့ ငါးမွ်ားတံေလးေတြ
ကိုယ္စီသိမ္းပီး ျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ စက္ဘီးထား ခဲ့တဲ့ေရစပ္
နားက အင္းသူႀကီးရဲ႕ေျခတံရွည္အိမ္ႀကီးဆီျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း အမူးသမားတို႔ထံုးစံအတိုင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လာခဲ့တာ မနက္က စိတ္ညစ္ေနတာေတြေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ အိမ္နားေရာက္မွ
အင္းသူႀကီး ဘိုးေတာ္ႀကီးက ေလတျဖဴးျဖဴးမွာ အိမ္ေအာက္
ထပ္ လဟာျပင္ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ပုလင္းေထာင္ေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ျပန္ေတာ့မလို႔လား.. ဆရာေရႊဘတို႔.. ဒီမွာ ငါးအံုးနဲ႔ ပုဇြန္အစိမ္းသုပ္ကေလးျမည္းသြားပါဦးလား ဟဲဟဲ.. တစ္ခြက္တစ္ေလလည္း ေမာ့လို႔ရပါတယ္ အာမီရမ္ေလးလက္ေဆာင္ရထားလို႔ခ်ေနတာ တစ္ေယာက္ထဲ..
လာႀကပါဟ
ဒါမ်ိဳးဆိုလက္မေနွးတဲ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္သား တဟီးဟီးနဲ႔ ကြပ္ပ်စ္ေပၚခ်က္ခ်င္းတက္သြားပီး ၀င္အုပ္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အင္းသူႀကီးအိမ္ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း အျမည္းပိုင္းဆိုင္ရာက အလွ်ံပယ္ဆိုေတာ့ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔
အျမည္းကိုေကာင္းေကာင္းစား
အေသာက္ကေလးကလည္း ခြက္ကိုဆက္ေအာင္ေသာက္၊ ထံုးစံအတိုင္း အာလူးေကာင္းတဲ့ ကိုေရႊဘရဲ႕ ေလလံုးေလးေတြႀကားထဲ အဘိုးႀကီးက ေမွ်ာသြားတဲ့ေနာက္၊ အိမ္အေပၚထပ္က အဘိုးႀကီးရဲ႕ ဘာေတာ္မွန္းမသိတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ခမ်ာလည္း ခဏခဏ ငါးေႀကာ္ေပးရ၊
ပုဇြန္ထပ္သုပ္ေပးရ၊ ေျမပဲေလးေလွာ္ေပးရနဲ႔ တက္လို္က္ဆင္းလိုက္ျဖစ္ေနရွာတယ္။ အာမီရမ္ပုလင္းႀကီးလည္း ေျပာင္၊ က်ေနာ္တို႔လည္းဗို္က္ကားသြားေတာ့မွ အဘိုးႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းဘာညာေတြေတာ္ကီပစ္ပီး
၂ေကာင္သားျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ ပ်င္းရင္ေနာက္လည္းငါးလာမွ်ား
ႀကဖို႔ အဘိုးႀကီးက အထပ္ထပ္မွာလိုက္ေသးတယ္။ ငါးေတြထည့္ထားတဲ့ ပလိုင္း၂လံုးရယ္၊ ငါးမွ်ားတံ၂ေခ်ာင္းရယ္၊ စက္ဘီးတစ္စီးရယ္၊ လူ၂ေယာက္ရယ္ ရီေ၀ေ၀ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲဖက္ကို ျပန္ခ်ီတက္လာရင္း
ကိုယ့္ရပ္ကြက္ဖက္ကိုယ္မနည္းေရာက္ေအာင္ျပန္လာ
ခဲ့ရတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲေရာက္လာေတာ့ အိမ္ကိုတန္းမျပန္ရဲဘူး။ ၂ေယာက္စလံုးက အေတာ္မူးေနႀကတာ သိသာေနပီ။ ရပ္ကြက္ထိပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းထဲ တိတ္တိတ္ေလး၀င္ပီး မရမ္းပင္ႀကီးေတြေအာက္က
ေစတီေလးရဲ႕ ရင္ျပင္ေပၚမွာ ေလကေလးတျဖဴးျဖဴးနဲ႔အမူးေျပေအာင္
၀င္အိပ္ေနႀကတာ.. ညေနေစာင္းမွပဲႏိုးေတာ့တယ္။ ၂ေကာင္သားလူးလဲထပီး အိမ္ျပန္ႀကတယ္။ တေနကုန္ေပ်ာက္ေနလို႔ အဆူခံထိေတာ့မွာေသခ်ာေနပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရင္တအားပူလာလို႔ ညသန္းေခါင္မွာ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
အားးး ေရဆာလိုက္တာဗ်ာ။ တေနကုန္ေသာက္ထားတာေတြမ်ားသြားတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အဆူခံမထိေအာင္ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ကူ၊ ကုန္ကားေတြေပၚ ကုန္အတင္အခ်လုပ္ေနတာ ၀င္ပီးစာရင္းမွတ္ေပးဟို
လုပ္ဒီလုပ္၊ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွ ေရမိုးခ်ိဳးထမင္း၀၀စားပီးအိပ္
ယာတန္း၀င္လိုက္တာ တံုးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ခုမွႏိုးလာပီး အိပ္ယာကထ ရင္တအားပူလာလို႔ ေရကို၂ခြက္ဆင့္ေသာက္ခ်လိုက္ရတယ္။ ေရဖန္ခ်ိဳင့္ကို စားပြဲေပၚျပန္တင္ပီး အိပ္ယာဖက္ကို မ်က္နာလွည့္လိုက္ေတာ့
လူကဒိန္းကနဲလန္႔သြားတယ္။
လူနီႀကီး!
ဘုရားဘုရား လာျပန္ပီဗ်ာ။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ပီး က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနျပန္ပီ။ ဒုကၡပါပဲ။ ဒီေရွးေခတ္အဘိုးႀကီးက ခုလိုပဲညတိုင္းေရာက္ေရာက္လာေတာ့မွာလားမသိဘူး။ က်ေနာ္လည္းလူမသိသူမသိ
မုဒိန္းေကာင္ဘ၀ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ရေတာ့မယ္။
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆီကို သြားပီးလုပ္ခိုင္းျပန္ဦးမလားပဲ။ မနက္ကေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဂုဏ္သေရရွိဆရာမေလးရဲ႕ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့ ပံုစံကေလးကိုျမင္ပီး သနားစိတ္ျဖစ္သြားခဲ့တာဗ်ာ။ ရင္ထဲကိုမေကာင္းဘူး။ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။
ဦးေလး.. ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကိုဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကို သတ္ခ်င္လည္းသတ္သြားလိုက္.. အဲ့လိုမ်ိဳး ယုတ္ယုတ္မာမာေတြထပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ေနာက္ထပ္ခိုင္းမယ့္အစား ခင္ဗ်ားစြမ္းတယ္ဆို ၀ိဥာဥ္သာႏႈတ္
သြားလိုက္..
စူးရွေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးစိမ္းႀကီးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုစူးစိုက္ႀကည့္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လာပီဗ်ာ။
လက္ဖ၀ါးေထာင္ က်ေနာ့္ဖက္ကိုခ်ိန္ရြယ္ရင္းတိုးကပ္ လာတဲ့လူနီႀကီးကိုတြန္းထုတ္ ဖို႔ က်ေနာ္ဟန္ျပင္လိုက္တံုးမွာပဲ ရိပ္ကနဲျဖစ္ပီး လူက မိုက္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ မေန႔ညကလိုပဲ လူက ေပါ့ပါးသြက္လက္သြားပီး
အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန ခုန္ထြက္သြားမိျပန္ပီ။ က်ေနာ့္ကို
က်ေနာ္သိေနေပမယ့္ ခုနကလို စိတ္ေသာကေရာက္ေနတာေတြဘာေတြမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လွစ္ကနဲလွစ္ကနဲေနေအာင္ လမ္းမႀကီးအတိုင္း က်ေနာ္ အားသြန္ပီးေျပးေနမိပီ။ ေျခသံတေဖ်ာက္ေဖ်ာင္ေတာင္မထြက္တဲ့ အျပင္
လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ အုပ္လိုက္သင္းလိုက္ရွိေနတတ္တဲ့
ေခြးေလေခြးလႊင့္အုပ္လိုက္ႀကီးေတြက ေျပးလာတဲ့က်ေနာ့္ကို ျမင္တိုင္း တအီအီျမည္ပီး ကတၱရာလမ္းမေပၚ ၀ပ္ဆင္းသြားႀကတယ္။ က်ေနာ္အေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားမွ အု..၀ု..၀ု..၀ူ ဆိုပီး အူသံေပးရင္း
က်န္ရစ္ခဲ့ႀကတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ေန႔ဖက္မွာသာမန္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပီး
သန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္ေတြမွာ လူနီႀကီးခိုင္းေစတဲ့အတိုင္း လုပ္ေနရတဲ့ လိင္သရဲတစ္ေကာင္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနရပီဆိုတာ မယံုတစ္၀က္ယံုတစ္၀က္နဲ႔လက္ခံလိုက္ရပီဗ်ာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေႏြေႏွာင္းမိုးက
လွ်ပ္စီးေတြလက္ရင္း ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲပီးရြာခ်လာတယ္။ မိုးေရထဲမွာေျပးလႊား
ေနတဲ့ က်ေနာ့္ပံုရိပ္ဟာ လွ်ပ္စီးေတြလက္လိုက္တိုင္းေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းေနမယ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
တံခါးပိတ္ထားတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ကို က်ေနာ္လက္ဖ၀ါးနဲ႔အသာ ပုတ္လိုက္ရံုနဲ႔ ကလန္႔ျပဳတ္ပီးပြင့္သြားတယ္။
အင္းေလ..မထူးဆန္းပါဘူး။ က်ေနာ္က လူမွမဟုတ္ေတာ့တာ။ အခန္းထဲကိုေရာက္သြားတာနဲ႔ျပဴတင္းေပါက္ကိုျပန္ပိတ္ စိုရႊဲေနတဲ့ အ၀တ္ေတြကိုခၽြတ္ခ်လို္က္တယ္။ လူကတစ္ကိုယ္လံုးအ၀တ္မပါ တံုးလံုးႀကီးျဖစ္သြားသလို.
. ဘာမွမျဖစ္ရေသးပါပဲနဲ႔ ေအာက္က လိင္တံႀကီး
ကလည္း ေတာင္မတ္ပီးတရမ္းရမ္းျဖစ္ေနတာကို အံ့ႀသတႀကီးေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အသိစိတ္၀င္တစ္ခ်က္ မ၀င္တစ္ခ်က္နဲ႔ မိုးသံေလသံေတြႀကားထဲမွာ အခန္းေထာင့္က ကုတင္ဆီကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားမိပီ။
ဟာ! က်ေနာ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေႀကာင့္ လူကအံ့ႀသ
သြားသလို လန္႔ဖ်န္႔သြားတယ္။
မိုးေတြေလေတြႀကားထဲ လူနီႀကီးခိုင္းတဲ့ အတိုင္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ပီး ေျပးလႊားလာခဲ့ရတာရယ္၊ အသိစိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္တစ္ခ်က္ကပ္တစ္ခ်က္ျဖစ္ခဲ့တာရယ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္ဘယ္ကိုေရာက္လာမွန္းေသခ်ာမသိခဲ့ဘူးဗ်။
အခန္းထဲမွာ ထြန္းထားတဲ့၄၀အားမီးလံုး ၀ါက်င့္က်င့္ေအာက္မွာ ျမင္ေနရတာက ေန႔လည္က ငါးသြားမွ်ားတဲ့ ခေလာက္အင္းထဲက အင္းသူႀကီးရဲ႕ သမီး အလတ္မဗ်။ ခုတင္ေပၚမွာ ခ်ည္ေစာင္ေလးျခံဳပီး ေကြးေကြးေလးအိပ္
ေနရွာတယ္။ ေန႔လည္က က်ေနာ္တို႔ေသာက္ႀကစားႀက
တာကို အျမည္းလာလာခ်ေပးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလ။ အရပ္က ခပ္ျပတ္ျပတ္၊ လံုးႀကီးေပါက္လွ မ်က္နာက ခပ္သြယ္သြယ္ဆိုတာ ေန႔လည္က မူးမူးနဲ႔ သတိေတာ့အထားမိသား။ အျပန္မွာကိုေရႊဘေျပာျပခ်က္အရ မန္းေလးက
ေန အီးေမဂ်ာနဲ႔ဘြဲ႔ရလို႔ အိမ္ျပန္လာတာမႀကာေသးဘူးဆိုပဲ။
အရက္၀ိုင္းမွာ အျမည္းလာခ်ေပးရင္း က်ေနာ့္ကိုေတာင္ ေမာင္ေလး.. နင္ ကိုေရႊဘႀကီးနဲ႔ ႀကပ္ႀကပ္ေပါင္း ပ်က္စီးမယ္သိလားဆိုပီး မ်က္ေစာင္းထိုးမူႏြဲ႔ပီး ေဟာက္သြားေသးသဗ်။ ငါေတာ့ေသာက္ျပႆနာတက္ျပန္ေတာ့
မယ္လို႔ေတြးေနတံုးပဲရွိေသးတယ္ က်ေနာ့္လက္ေတြက
အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေစာင္ကို ဆြဲဖယ္မိေနပီ။ ငါမလုပ္ခ်င္ဘူး.. ငါမလုပ္သင့္ဘူးလို႔ စိတ္ကျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ခႏၶာကိုယ္က ကုတင္ေပၚကိုေရာက္သြားပီဗ်ာ။ ေရေတြစိုရႊဲေနတဲ့ က်ေနာ္ သူ႔အေပၚမွာ မာန္ဖီေနတဲ့လိင္
တံႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ အုပ္မိုးေနမိပီ။
ဂ်ိမ္း.. ဒလိန္း..
မိုးႀကိဳးပစ္သံက ေႀကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆူညံသြားတယ္။ အနီးအနားက သစ္ပင္တစ္ပင္ကိုမ်ားပစ္ခ်လိုက္သလားမသိဘူး။ အိမ္တစ္ခုလံုးေတာင္ သိမ့္သိမ့္တုန္သြားသလိုပဲ။ မိုးေတြကလည္း တေ၀ါေ၀ါတဟဲ
ဟဲ နဲ႔ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေအာင္ရြာခ်ေနသလို
လွ်ပ္စီးလက္တာေတြက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ေျခာက္ျခားဖြယ္ပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ည။
ေစာင္ကိုဆြဲဖယ္လိုက္တာခံလိုက္ရေတာ့ ေအးလာတာရယ္၊ က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚက ေရစက္ေတြတေတာက္ေတာက္သူ႔မ်က္နာေပၚက်ေနတာရယ္ေႀကာင့္လားမသိဘူး အဲ့ဒီအမႀကီး မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္
ရင္း ႏိုးလာတယ္။
သူ႔ကိုမိုးထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေမာ့ႀကည့္ပီး အင္မတန္ထိတ္လန္႔သြားဟန္နဲ႔ မ်က္လံုးစံုမိွိတ္ပီး ေႀကာက္လန္႔တႀကား ေအာ္ဟစ္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ က်ေနာ့္လက္ဖ၀ါးက အလိုလိုေနရင္း သူမပါးစပ္ကို ဆတ္ကနဲလွမ္းပိတ္လိုက္မိ
ေတာ့ အသံကထြက္မလာပဲ တအုအုနဲ႔ မတိုးမက်ယ္
အသံေလာက္ပဲထြက္လာႏိုင္ပီး မိုးသံေလသံေတြႀကားထဲေပ်ာက္သြားတယ္။ ပထမေတာ့ ၁မိနစ္ေလာက္ႀကာေအာင္ သူ႔ကိုယ္သူဘာလုပ္မိမွန္းမသိတဲ့ အေနထားနဲ႔ ကိုယ္ကိုတြန္႔လိမ္ရင္း ရုန္းထဖို႔ႀကိဳးစားေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အေပၚမွာခြစီးပီး ဖိထားတဲ့က်ေနာ့္အားကိုမယွဥ္
ႏိုင္ေတာ့ ျငိမ္က်သြားေရာ။ ရုန္းလည္းမရုန္းေတာ့ပဲ ျပဴးက်ယ္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို အံ့ႀသတႀကီး ပက္လက္ကေလး ေမာ့ပီးႀကည့္ရင္း က်ေနာ္ဘယ္သူလည္းဆိုတာ မွတ္မိတဲ့ပံုစံေပၚလာတယ္။ သူ႔အခန္းထဲကို
ေရာက္ေနပီး မီးလံုး၀ါက်င့္က်င့္ေအာက္မွာ အင္းက်ီခၽြတ္
ႀကီးနဲ႔ ခြစီးထားတာခံေနရတာကိုေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ဟန္ေပါက္ေနတယ္။
ရုတ္တရက္ က်ေနာ့္ေသြးေတြဖ်င္းကနဲျဖစ္လာပီး သူ႔ပါးစပ္ကိုဖိကပ္ထားတဲ့ လက္ဖ၀ါးကိုရုတ္လိုက္တယ္။
ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပဲ သူ႔ရင္ကြဲအင္းက်ီႏွိပ္စိေလးေတြကို တေဖာက္ေဖာက္ျမည္ေအာင္ ဆြဲျဖဴတ္ပစ္လိုက္မိပီ။ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားပီး ေအာက္မွာ ဘာမွမ၀တ္ထားေတာ့ ဆူျဖိဳးလြန္းတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးက မီးေရာင္
ေအာက္မွာ၀င္းလက္ေနတာပဲ။ သာမန္ထက္အတန္ငယ္
ပိုႀကီးေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြက ၀ိုင္းစက္ေနပီး ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳႀကီးေတြက အျပင္ကိုအေတာ္ထြက္ေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။ ခါးက ေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ထမီေလးကိုလည္း ဆတ္ကနဲဆြဲခၽြတ္လိုက္တာ ျမန္လြန္းေတာ့
သူ႔ခမ်ာရုန္းကန္ဖို႔ေတာင္မရလိုက္ရွာဘူး။ ေန႔လည္ကအရက္
၀ိုင္းမွာ အျမည္းေတြလာလာခ်ေပးတံုးက အရပ္ခပ္ျပတ္ျပတ္ေပမယ့္ ႏို႔ႀကီးႀကီး၊ခါးသိမ္သိမ္၊ဖင္ကားကားႀကီးနဲ႔ လံုးႀကီးေပါက္လွ အမႀကီးပဲဆိုတာေတာ့သတိထားမိတယ္။ ခုေလာက္ႀကီး ထြားလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မထင္ထားမိ
ဘူး။ သူ႔ခမ်ာရင္တုန္ရလြန္းလို႔လားမသိဘူး ရင္ဘတ္
ကေလးက နိမ့္ကာျမင့္ကာနဲ႔ အသက္ရႈျပင္းေနရွာတယ္။ က်ေနာ့္လက္ေတြကဇိုးကနဲဇတ္ကနဲပဲ ထမီေတြ၊အင္းက်ီေတြကိုအတင္းဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တာကိုး။ ၀မ္းဗိုက္ရွပ္ရွပ္ကေလးမွာ မဲွ႔နီနီကေလးေတြ၃-၄လံုးေလာက္ရွိ
ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ေအာက္မွာေတာ့ မဲနက္
ေနတဲ့ အေမႊးႀကမ္းႀကမ္းေတြက စမူဆာလို သံုးဖက္ခၽြန္ပံုစံနဲ႔။ အဲ့ဒီေအာက္မွာမွ ေ-ာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ျပဴစစႀကီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ ထင္းေနတယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုယ္တြယ္
ပြတ္သပ္ေနတာကို ေတာင့္ေတာင့္ကေလးပဲခံေနရွာပီး
မရုန္းမကန္ရဲရွာဘူး။
လက္တစ္ဖက္က လက္ဖ၀ါးနဲ႔အုပ္ကိုင္လို႔မွ မအုပ္မိေလာက္ေအာင္ ထြားက်ိဳင္းလြန္းလွတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို တစ္လွည့္ဆီ ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြေနသလို ေနာက္လက္တစ္ဖက္က ရွည္လ်ားပီး မာေတာင့္လြန္းေနတဲ့ က်ေနာ့္
လိင္တံကို အရင္းကေနကိုင္ပီး အဖုတ္ေဖာင္း
ေဖာင္းႀကီးကို -စ္ထိပ္ဖူးနဲ႔ ပြတ္ဆြဲရင္း ကစားေနတာကို ခံေနရရွာတာကိုး။ ေန႔လည္က အမႀကီးပံုစံနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုမူႏြဲ႕ႏြဲ႕လုပ္ျပပီး အရက္ေသာက္ေနတာကိုဆံုးမခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီအသက္အစိတ္ေလာက္ရွိတဲ့ အမႀကီးခမ်ာ
ခုက်ေနာ္လိုခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္က သူ႔ကိုတက္ပီး အုပ္ဖို႔ျပင္
ေနတာကို အလူးအလွိမ့္ခံေနရရွာပီ။ အစိနဲ႔ ထိပ္ဖူးကိုဖြဖြေလးဖိကပ္ထားပီး ေခ်ေပးလိုက္၊ အဖုတ္အေျမာင္းလိုက္ပြတ္ေပးလိုက္၊ အ၀တည့္တည့္ကိုေတ့ပီး ထိုးထည့္ေတာ့မလိုဟန္ျပင္ရင္းေမႊေႏွာက္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္
တာ နည္းနည္းႀကာလာေတာ့ အရည္ေတြေတာက္ေတာက္ယို
က်လာပီဗ်။
ဟင္း... အာ့.. အာ့.. အာ့
ကေယာင္ကတမ္း ညည္းသံေလးေတြသူမ ႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာပီး က်ေနာ့္ကို ရွက္ဟန္မတူေတာ့ပဲ ရမၼက္လႊမ္းတဲ့ အႀကည့္ေတြနဲ႔ေတာင္ ႀကည့္လာစျပဳလာတယ္။ က်ေနာ္လည္းအခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ သူ႔ေပါင္၂ေခ်ာင္း
ကိုဒူးနဲ႔ရင္ဘတ္ကပ္မိေအာင္ အတင္းတြန္းတင္လိုက္
ရင္း ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။သူ႔ ဒေခါက္ေကြး၂ခုကို လက္၂ဖက္နဲ႔တြန္းကိုင္ထားရင္း ေအာက္က အရည္ေတြစိုအိေနတဲ့ သူ႔အဖုတ္၀တည့္တည့္ကို က်ေနာ့္ လိင္တံနဲ႔ေသခ်ာေတ့ရင္း ေရွ႕ကိုအသာဖိခ်လိုက္တယ္။
ရွီးးးး
စီးကနဲပဲဗ်ာ။ ေကာင္းလိုက္တာ။ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆံုးထိေရာက္ေအာက္ထိုးထည့္ပစ္လိုက္တာ နင့္ကနဲေနေအာင္ အရသာရွိသြားတယ္။ ဒီအမႀကီးက အပ်ိဳစင္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္။ ဒီေလာက္
ေႀကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မာတင္းပီးထြားက်ိဳင္းလြန္း
ေနတဲ့ က်ေနာ့္ လိင္တံႀကီးနဲ႔ထည့္လိုက္တာတစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆံုးထိေရာက္သြားတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ပါးစပ္ကလည္း အာ့ ကနဲေတာ့တစ္ခ်က္အသံထြက္လာတယ္။ အရည္ေတြတအားရႊဲလြန္းလို႔ပဲ၀င္သြားတာလားေတာ့
မသိဘူး။ သူ႔ကိုယ္လံုးကလည္း သာမန္မိန္းကေလးေတြ
လိုခပ္သြယ္သြယ္မဟုတ္ပဲ ေတာင့္ေတာင့္ထြားထြားျဖစ္ေနတာေႀကာင့္ပဲလားမသိဘူး။ ၂ခ်က္၃ခ်က္ေလာက္ ဆြဲထုတ္ဆြဲသြင္းလုပ္ပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္ ႀကမ္းလို႔ရသြားပီ။ အျပင္က မိုးသံေလသံေတြနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ ေဆာင့္ -ိုး
ခ်က္ေတြကလည္း ေႀကာက္ခမန္းလိလိပဲဗ်။ တစ္ခ်က္
တစ္ခ်က္ က်ေနာ္အားနဲ႔ေဆာင့္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေဖာင္းကားေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးေတာင္ ျပားကနဲျပားကနဲျဖစ္သြားတာကို ငံု႔ႀကည့္လိုက္တိုင္းျမင္ေနရတယ္။ လူကခပ္ထြားထြားဆိုေတာ့ အဖုတ္ကလည္း အေတာ္စီးပိုင္
လြန္းေနတယ္။ အိကနဲအိကနဲေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္းခံစားေန
ရတဲ့အရသာက က်ေနာ့္ကိုအဆက္မျပတ္ႀကမ္းပစ္ဖို႔အားေပးေနသလိုပဲ။
၁၀မိနစ္ေလာက္ဆက္တိုက္ေဆာင့္ -ိုးေနရင္းက သူ႔မ်က္နာကိုအေသခ်ာငံု႔ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အင္မတန္ေက်နပ္ပီး ဖီးလ္တက္လာေနတာကို အလိုလိုရိပ္မိလိုက္တယ္။
ေဆာင့္ေနတာကို ခဏရပ္လိုက္ပီး လိင္တံကို ပလြတ္ကနဲေနေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ဟာကနဲျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္နာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို နားမလည္တဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေမာ့ႀကည့္လာတယ္။ ပက္လက္လွန္ အတင္း
ေကာ့ပီးခံေနတဲ့ သူမ ကိုက်ေနာ္ဆြဲထူလိုက္ပီး စကားတစ္ခြန္း
မွမဆိုပဲ ေလးဖက္ေထာက္ပီး ဖင္ကုန္းတဲ့ ပိုေဇရွင္ရေအာင္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ျပင္ယူလိုက္တယ္။ ကုတင္ေခါင္းရင္း နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ သစ္သားတန္းကေလးကို လက္၂ဖက္နဲ႔အားျပဳကိုင္ထားရင္း ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို
ေကြးေကာက္ပီး တင္ပါးကို ျပဴထြက္ေနေအာင္ကုန္းေပး
ထားေတာ့မွ အေနာက္ဖက္မွာ က်ေနာ္ဒူးမေဒါက္ပဲ၊ ဒူးေကြးပီး ခပ္ကုန္းကုန္းမတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ စြင့္ကားလြန္းတဲ့ တင္ပါးျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး၂ျခမ္းကို ျဖဲရင္း အဖုတ္ထဲကို လိင္တံထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ကုန္းထားတဲ့ သူမရဲ႕
ခါးေလးက ပိုေကြးသြားပီ အိ! ကနဲညည္းသံေလးထြက္
လာတယ္။ က်ေနာ္က ပုခံုးေက်ာ္ရံုေလး၀ဲက်ေနတဲ့ သူမ ဆံပင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးေတြကို ခပ္တင္းတင္းလွမ္းဆုပ္ပီး ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုင္သလိုအေနာက္ဖက္ကိုဆြဲတင္းထားလိုက္တယ္။ အားေနတဲ့လက္တစ္ဖက္က တြဲလဲျဖစ္
ေနတဲ့ သူမႏို႔ေတြအေပၚမွာ တစ္လွည့္စီအုပ္ကိုင္ရင္း
ခပ္ဆဆေလး အရွိန္တင္ပီး ေဆာင့္ -ိုးစျပဳတယ္။ ေဘာ္ဒီခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ခါးသိမ္သိမ္ ႏို႔ႀကီးႀကီး ဖင္ႀကီးႀကီး အမႀကီးတစ္ေယာက္ကို တက္ပီး စိတ္ရွိလိုက္ရွိ ေလးဖက္ေထာက္ -ိုး ေနရတာဘယ္ေလာက္အရသာရွိသလဲ
ဆိုတာ ခုက်ေနာ္သိလိုက္ရပီ။
မိုးသံေလသံဆူညံညံေတြႀကားထဲမွာ သူ႔ခမ်ာလည္း အံႀကိတ္ပီး မခံႏိုင္ရွာေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕ အားးး.. ရွီး.. အင့္..အင့္ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြကို စိတ္လႊတ္ကိုယ္လႊတ္ေအာ္ျမည္စျပဳလာပီ။
က်ေနာ္လည္း အင္မတန္ဇိမ္ရွိလွတဲ့ တင္ပဆံုႀကီးကို ခြစီးပီး တက္ -ိုးေနရတာမို႔ ႀကာႀကာ မခံႏိုင္လာေတာ့ဘူး။ အရမ္းက်င္ဆိမ့္ပီး ေကာင္းလာပီမို႔ ဆံပင္ေတြကို တအားဆြဲ၊ ႏို႔ႀကီးေတြကို တအားဆုပ္ေခ်ရင္း မီးပြင့္ထြက္မ
တတ္ တဖန္းဖန္းေဆာင့္ -ိုးရင္း ဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးထဲ
သုတ္ရည္ေတြကို တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ ပန္းထုတ္ပလိုက္မိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးေတြေလေတြက နည္းနည္းစဲသြားေပမယ့္။ မိုးေပါက္က်သံေတြက တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေတာ့ျမည္ေနတံုးပဲ။
ကုတင္ေပၚမွာ က်ေနာ္က ပက္လက္လွန္ပီး အေမာေျဖေနတယ္။ ရာသီဥတုက ေအးစက္ေနေပမယ့္ အားရပါးရ လိင္ဆက္ဆံပစ္လိုက္ရလို႔ က်ေနာ္မခ်မ္းႏိုင္ဘူး။ နာရီ၀က္နီးပါးဆက္တိုက္ ႀကမ္းလိုက္ရလို႔ လူလည္း
နည္းနည္းဟိုက္သြားတယ္။ က်ေနာ့္လက္ခ်က္မိသြားတဲ့
အမႀကီးခမ်ာလည္း က်ေနာ္လည္းသုတ္ရည္ပန္းထုတ္ပီး လိင္တံအရင္းထိထိုးထည့္ထားရင္း ဖိခ်လိုက္ေရာ ဒူးေထာက္ပီး ေလးဖက္ကုန္းထားရာက ကုတင္ေပၚကို ေမွာက္လွ်က္ကေလး ၀ုန္းကနဲေခြက်သြားရွာတယ္။
နာရီ၀က္ေလာက္ မာတင္းေနတဲ့ လိင္တံနဲ႔အဆက္မျပတ္
အေဆာင့္ -ိုး ခံလိုက္ရရွာေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ပီးသြားမွန္းမသိပဲ ေမွ်ာ့ေနရွာပီလို႔ထင္တာပါပဲ။
က်ေနာ္ခဏနားေနလိုက္တာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ႀကာသြားေတာ့မွ အေမာေျပသလိုလိုျဖစ္သြားတယ္။
လူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အာသာမေျပေသးသလိုပဲ။ ပက္လက္လွန္ပီး မိွန္းေနရာကေန ဟိုအမႀကီးကို သတိရလို႔ ေဘးကိုေစာင္းငဲ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေခြေခြကေလးက်ေနာ့္ေဘးမွာ အိပ္ရင္း သနားစရာမ်က္လံုးေလးနဲ႔
ရီေ၀ေ၀ေငးေနရွာတယ္။ အသိစိတ္တစ္ခ်က္ေလာက္၀င္
သြားမိေတာ့ သနားစရာေကာင္းရွာတယ္လို႔ေတြကနဲျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ လုပ္သမွ်ကို ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို ဒီအမေကာ ဘာျဖစ္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာမျငင္းဆန္မရုန္းကန္ႀကတာကေတာ့ နည္းနည္းထူးဆန္းေန
သလးလို႔။ နဖူးေပၚ၀ဲက်ေနတဲ့ သူမရဲ႕ဆံႏြယ္မွ်င္ေလး
ေတြကို သပ္တင္ေပးရင္းေစာင္အပါးေလးလႊမ္းထားတဲ့ သူ႔ကိုယ္လံုးကို အတင္းဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းကေလးတိုးေခြ႕လာပီး ျငိမ္က်သြားရွာတယ္။ ေမႊးေတးေတးအနံ႔ယဥ္ယဥ္ကေလးရေနတဲ့
ဆံႏြယ္ေတြကို တစ္ခ်က္နမ္းရိႈက္လိုက္ရင္း ေစာင္ပါးေလးေအာက္
ကႏို႔ႀကီးေတြကို လွ်ိဳပီး ႏိႈက္လိုက္မိတယ္။ ဆတ္ကနဲ တုန္တက္သြားပီး အသနားခံေနတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုရင္ခြင္ထဲကေန ေမာ့ႀကည့္လာေပမယ့္ ေစာင္ကိုဆတ္ကနဲခြာခ်လိုက္ရင္း မာတင္းေတာင္မတ္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ လိင္တံအေပၚသူ႔လက္ကေလးတင္ေပးလိုက္တယ္။
ခြင့္လႊတ္ပါ အမႀကီးရယ္.. က်ေနာ္ဟာ လူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ လိင္သရဲတစ္ေကာင္ပါ.. က်ေနာ္မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ဒီညေတာ့ အမကို ေမွ်ာ့သြားေအာင္ မထႏိုင္ေအာင္ အားရပါးရ -ိုး ပစ္လိုက္ဖို႔ ဘာမွန္းမသိတဲ့
လူနီႀကီးရဲ႕ေစခိုင္းမႈအရ က်ေနာ္ အႏိုင္အထက္ျပဳရပါေတာ့မယ္လို႔စိတ္ထဲက
ေတာင္းပန္ရင္း သူမႏို႔တစ္လံုးကို ငံုခဲပီး စို႔လိုက္ေတာ့ သူမလက္ေတြက က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းေမာေလးခ်လိုက္တာကို ႀကားျဖစ္ေအာင္ႀကားလိုက္ရေသးတယ္။ မိုးေတြက
တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္သည္းလာျပန္ပီ။ မိုးေတြေလေတြနဲ႔အတူ
ေဟာ့ဒီအခန္းေလးထဲမွာ အခ်စ္လွ်ပ္စီးေတြျပက္၊ အခ်စ္မိုးႀကိဳးေတြ တျခိမ္းျခိမ္းပစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ္ခု အိမ္ျပန္မအိပ္တာ ၄ရက္ရွိခဲ့ပီဗ်။
ဘာကိုမွနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ျပန္မအိပ္တဲ့ရက္ေတြမွာ ညဖက္ လိင္စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ သရဲလိုလိုအေကာင္ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းတာမ်ိဳးလံုး၀ ထပ္ျဖစ္မလာဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ အိမ္မွာ မအိပ္ေတာ့
ဘယ္သြားအိပ္တာလဲ လို႔ေမးရင္ ေလာေလဆယ္ရပ္ကြက္
ထဲမွာ နာေရးတစ္ခုရွိေနေတာ့ အဲ့ဒီ အသုဘ အိမ္မွာပဲ ညတိုင္းေစာင့္အိပ္သလိုလိုလုပ္ရင္း အိပ္ရေတာ့တာေပါ့။ ေန႔ခင္းဖက္ အိမ္ျပန္လာပီး အိမ္အလုပ္ကူလုပ္၊ ညေနေစာင္းေရမိုးခ်ိဳးပီးတာနဲ႔ အသုဘအိမ္မွာ သြားပီး
သတင္းလာေမးတဲ့ဧည့္သည္ေတြစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ စီစဥ္ခ်က္ျပဳတ္
ရတာေတြ၊ အသုဘခ်ဖို႔ အေခါင္းပ်ဥ္စပ္တာက အစ၊ ဖဲ၀ိုင္းက ဆရာသမားေတြညလယ္စာ စားဖို႔တစ္ဖံု အကုန္ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း ဆူညံေနတဲ့ဖဲ၀ိုင္းေတြေဘးမွာ ပဲေကြးေကြးေလး ထိုးအိပ္ရင္း မိုးလင္းလင္းသြားရတာ
ညအေတာ္မ်ားလာပီ။ ကိုယ့္ဒုကၡႀကီးက ဘယ္သူ႔မွဖြင့္ဟတိုင္
ပင္လို႔လည္းမရတာကိုးဗ်။ ရက္ဆက္ျဖစ္လာေတာ့ လူကလည္း အိပ္ေရးမ၀ပဲ မ်က္နာက ခဏေလးနဲ႔ ေခ်ာင္က်လာကေရာ။
ဒီႀကားထဲတစ္ဖက္ရပ္ကြက္က အေမ့ညီမ အငယ္ဆံုး က်ေနာ့္ေဒၚေလးက အိမ္ေထာင္ျပဳပါေလေရာလား။
အဲ့ဒီမဂၤလာေဆာင္မွာ ႀကိဳဆိုဧည့္ခံေနလိုက္ေသးတယ္။ လူက အိပ္ခ်င္မူးတူးရုပ္နဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ စားပြဲ၀ိုင္းတကာ လိုက္ျဖည့္ေပးရင္း လူနည္းနည္းရွင္းသြားတဲ့ မြန္းတည့္ခ်ိန္ေရာက္မွ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ မဂၤလာမဏၰပ္
ေထာင့္က်က်စားပြဲတစ္ခုမွာ ထမင္းနဲ႔ဟင္းေတြကို က်က်နနျပင္
ပီး တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ႀကိတ္ဖို႔ျပင္ဆင္၊ ကိုယ့္ရပ္ကြက္မဟုတ္ေတာ့ ကာလသား အုပ္စုနဲ႔ ခပ္ေရာေရာမလုပ္မိပဲ တစ္ေယာက္ထဲေပါ့ေလ။
ေဟး! သူငယ္ခ်င္း ေနာက္က်လွေခ်လား? လာလာဒီဖက္ကို.. ငါ့တူေလးနဲ႔ တူတူ၀င္စားလိုက္ေတာ့
က်ေနာ့္ေဒၚေလးရဲ႕ အသံတစာစာကိုႀကားလိုက္ရလို႔ ဆာဆာနဲ႔ ထမင္းငံု႔ေလြးေနရာက ပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔ေမာ့ႀကည့္လိုက္မိတယ္။ ဟိုက္! ေသေရာဗ်ာ
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ.. အထက္ေအာက္ အစိမ္းႏုေရာင္၀မ္းဆက္ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ကေလးနဲ႔ လွတပတေလး၀တ္စားထားတဲ့ ရူပေဗဒ သင္တဲ့ဆရာမေလး။ ဆံပင္အရွည္ႀကီးကို က်စ္ဆံျမီး တုတ္တုတ္ႀကီးက်စ္ပီး အေရွ႕ဖက္ကိုခ်ထား
တယ္။ က်ေနာ့္ေဒၚေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးကိုးဗ်။
စားလက္စ ထမင္းလုတ္ေတာ္ မ်ိဳခ်လို႔မရေအာင္ လည္ေခ်ာင္းထဲတစ္ဆို႔သြားတယ္။ သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ က်ေနာ့္မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာ ေစြ႔ကနဲ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
သားဖိုးသက္.. နင့္မမ ဆရာမကို ဟင္းေတြထည့္ေပးလိုက္ဦး.. သူငယ္ခ်င္းအားရပါးရစားေနာ္.. ငါဟိုဖက္က ဧည့္သည္ေတြကိုသြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးမယ္..
သတို႔သမီး က်ေနာ့္ေဒၚေလးက လစ္ကနဲထြက္သြားတယ္။ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ကေလး ထိုင္ေနတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရယ္၊ ေခါင္းငံု႔ပီး ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိငူတူတူျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္ရယ္ စားပြဲဟိုဖက္ဒီဖက္ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္
ထိုင္ရင္းက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုပီး ရဲစိတ္ေမြးရင္း တုန္ေနတဲ့လက္ေတြကို မသိသာေအာင္ထိန္းရင္း ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲ ထမင္းအုပ္ထဲက ထမင္းေတြခူးပီး ဇြန္းခရင္းေတြတပ္၊ သူ႔ေရွ႕မွာခ်ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္နာကိုေသခ်ာေမာ့
မႀကည့္ရဲေတာ့ သြယ္လ်လ်လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးေတြက
က်ေနာ္ျပင္ေပးလိုက္တဲ့ ထမင္းပန္းကန္ကိုဆြဲယူပီး ဇြန္းခရင္းေတြကိုကိုင္လိုက္တာကိုပဲျမင္ေနရတယ္။
အဲ့ဒီနားက ခရမ္းသီးသုတ္ပန္းကန္ေလးေပးပါ.. ၀က္သားနီခ်က္ နည္းနည္းလွမ္း
.... .... .... .....
က်ေနာ္လံုး၀ေမာ့မႀကည့္ရဲပဲ သူေတာင္းတဲ့ ဟင္းပန္းကန္ေတြကို လွမ္းလွမ္းပီးယူေပးေနလိုက္တယ္။ ခ်ိဳျမျမသူမရဲ႕ အသံေလးေတြထဲမွာ ေလွာင္ေျပာင္ေနသံေတြက အျပည့္ဆိုတာ က်ေနာ္ရိပ္မိေနတယ္။ စိတ္ကို
တည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းထားေပမယ့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကထိန္းလို႔မရဘူး။
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ ဟန္မပ်က္ဆက္ပီး စားေနရေပမယ့္ ၀ါးေနတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြက ဘာအရသာမွန္းေတာင္မသိေတာ့ေလာက္ေအာင္ အေနရခက္ေနပီ။ တတ္ႏိုင္ရင္ က်ေနာ္ ဖတ္ကနဲ ကိုယ္ေပ်ာက္ပီး
ထြက္ေျပးသြားခ်င္တယ္။ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးႀကေတာ့ ဟိုလူနီႀကီးကလာမကယ္
ဘူးသတဲ့လားလို႔ေတြးလိုက္မိပီး စိတ္ကဒင္းအေပၚမ်က္ကနဲျဖစ္သြားမိေသးတယ္။ ထမင္းစားေသာက္ပီးသြားေတာ့ ေက်ာက္ေက်ာ၊နႏြင္းမကင္းနဲ႔လက္ဖက္ ပန္းကန္ေလးေတြသူ႔ဖက္ကို တိုးေပးလိုက္ရင္း ေရေႏြးႀကမ္းခြက္
ကေလးထဲေရေႏြးငဲ့ေပးေနတံုး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကစကားစေျပာလာတယ္။
ဘာလဲ.. သိပ္ေႀကာက္ေနတာမ်ိဳးလား.. (ေငါက္ငမ္းသလိုစလာတဲ့သူမရဲ႕ေလသံမာမာကို ႀကားရေပမယ့္ ေခါင္းေမာ့ပီး မႀကည့္ရဲေသးဘူး)
........ .........
ဟိုတေန႔ညကေတာ့ မင့္ပံုစံက အင္မတန္ရဲရင့္တဲ့ က်ားဆိုးေလးပါ.. ခုလူေရွ႕သူေရွ႕ႀကမွ ယုန္သူငယ္ေလးလို ေျခတုန္လက္တုန္လုပ္ျပမေနစမ္းပါနဲ႔ ဟဟ
........ .........
မင္းေယာက်္ားမဟုတ္ဘူးလားကြ.. လုပ္ရဲရင္ခံရဲရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား... ငါနဲ႔မင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ျပႆနာက ေက်ာင္းသားနဲ႔ဆရာမႀကားကကိစၥ.. ဒါကိုမင္းက အင္မတန္လူမဆန္တဲ့နည္းနဲ႔ ငါ့ကိုလက္စားေခ်တာေပါ့ေလ
ဟုတ္စ?
....... ..........
ငါ့ကို ပန္းေကာင္းအညႊန္႔ခ်ိဳးလိုက္တာေပါ့ ဟုတ္လား ဖိုးသက္? နင့္ေဒၚေလးကို ငါအမွန္တိုင္းေျပာလိုက္ရင္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မယ္ထင္သလဲ?
သူဟိန္းေဟာက္သမွ် ေမာ့မႀကည့္ရဲပဲေခါင္းငံု႔ပီးခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ခ်ိဳေမေရ.. ဆိုပီး က်ေနာ့္ေဒၚေလးက အနားျပန္ေရာက္လာတယ္။ တိုင္ေျပာေတာ့မလားဆိုတဲ့ စိတ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္လန္႔ဖ်န္႔သြားပီး ဆတ္ကနဲ
ေမာ့ႀကည့္လိုက္တယ္။ အစိမ္းေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ႔ ျမန္မာဆန္ဆန္
က်က္သေရရွိစြာလွပေနတဲ့ သူမ ခမ်ာ မ်က္ရည္ေတြရစ္၀ဲေနရင္း က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုသြားစြယ္ေလးနဲ႔ ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားတာကိုႀကည့္ရတာ အေတာ္နာက်ည္းေနပံုရတယ္။
ေတာင္းပန္တိုးရိႈးသလို ျပန္ေငးႀကည့္ရံုကလႊဲပီး က်ေနာ္ဘာမွ
မတတ္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
ခင္ခက္ေရ.. နင့္ သတို႔သားက အေခ်ာစားႀကီးပဲဟ..
အဟိ.. နင္လည္းငါ့ကိုအားက်ရင္ အျမန္ရွာလိုက္ေလဟာ. ခြိ
က်ေနာ့္ေဒၚေလးအနားေရာက္လာတာနဲ႔ သူတို႔ခ်င္းစကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ကုန္ပီး က်ေနာ့္ကို ဖုတ္ေလတဲ့ငပိမရွိေတာ့သလိုလုပ္သြားျပန္တယ္။
၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့မွ ျပန္ေတာ့မလိုလုပ္ပီး စားပြဲ၀ိုင္းက ထတယ္။ သူ႔ခါးႀကား ထမီအထက္ဆင့္နားမွာ ညွပ္လာတဲ့ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ လက္ကို္င္ပု၀ါေလးနဲ႔ ဆီေတြေပေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးကို ဖိကပ္ပီးသုတ္
လိုက္ရင္း ထခါနီးေလးမွာ က်ေနာ့္ကို ခပ္စူးစူးတစ္ခ်က္ႀကည့္
ရင္း "မင္းနဲ႔ငါ စာရင္းရွင္းစရာက်န္ေသးတယ္" လို႔ ခပ္တိုးတိုးေလး ေဒၚေလးမႀကားေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလး လႈပ္ရံုေရရြတ္သြားေသးတယ္။ ပီးေတာ့မွ ေဒၚေလးနဲ႔လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီး ထြက္သြားႀကတယ္။ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္
အရွည္ႀကီးက ထမီအစိမ္းႏုေရာင္ေအာက္က တင္ပါး၀ိုင္း၀ိုင္း
ႀကီးနားမွာ ဟိုရမ္းဒီရမ္းေ၀့ရမ္းေနတာကို ေနာက္ေက်ာဖက္ကေနေငးေမာရင္း က်ေနာ္ေခၽြးေတြျပန္ပီး စိုရႊဲေနတယ္ဆိုတာ ခုမွသတိထား မိတယ္ေလ။
တေနကုန္မႀကည္လင္တဲ့မ်က္နာနဲ႔ က်ေနာ္စိတ္ညစ္ညဴးေနတာ လူတိုင္းက ရိပ္မိေနပံုရတယ္ဗ်။
ဟေကာင္.. ေနမေကာင္းဘူးလားလို႔ ေတြ႔တဲ့လူတိုင္းက ၀ိုင္းေမးႀကတာကိုခံေနရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း အိမ္သားေတြက အခါတိုင္း ျပံဳးျဖီးျဖီးလုပ္ေနတဲ့က်ေနာ္ မိႈင္ေတြေတြျဖစ္ေနလို႔ အံ့ႀသေနႀကေသး
တယ္။ ညေနေစာင္းေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္စားလဲပီး
ပိုလိုစပို႔ရွပ္အျဖဴစင္းနဲ႔ ဂ်င္းပန္အျပာတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ရင္း ေခါင္းကိုေသေသခ်ာခ်ာဖီး၊ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးအနက္ေရာင္ေလးကိုထုတ္၊ ျမိဳ႕အစြန္နားက ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ အိမ္ဖက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ သရက္ပင္ေတြ
မန္က်ည္းပင္အုပ္အုပ္ေတြရွိတဲ့ျခံ၀ိုင္းထဲကို ၀င္လာခဲ့ေတာ့
က်ဴရွင္ခ်ိန္ပီးသြားလို႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးေတြ အိမ္ျပန္ဖို႔ေ၀ါကနဲ ထြက္လာႀကတာမို႔ ခဏရပ္ေစာင့္ေနလိုက္ေသးတယ္။ အိမ္ေအာက္ထပ္က က်ဴရွင္သင္တဲ့ေနရာမွာ အေဆာင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူ
ေလးေတြ ထမင္း၀ိုင္းဖြဲ႔စားဖို႔ျပင္ဆင္ေနႀကတာေတြ႔လို႔
ေမးႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာမေလး ေရမိုးခ်ိဳးေနတယ္လို႔ ျပန္ေျဖလာတယ္။ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္က ခဏေနာ္..အကို လို႔ေျပာပီး အိမ္အေနာက္ေဖးေရတြင္းဖက္ကို လွစ္ကနဲေျပးသြားပီး အေႀကာင္းသြားႀကားေပး
တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ဴရွင္သင္တဲ့ ခံုရွည္ကိုမွီတြယ္လို႔
ေခါင္းငံု႔ရင္း ငူတူတူရပ္ေနလိုက္တယ္။ မိနစ္၂၀ေလာက္ႀကာေတာ့ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႔နဲ႔ တေရာ္ကင္မြန္းနံ႔ သင္းသင္းေလးေတြေရာယွက္ထားတဲ့ ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ေလးရလာလို႔ ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့... သနပ္ခါးပါးပါးေလး
လူးပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ပီးစ ဆံႏြယ္ခက္ခက္ရွည္ရွည္ေလးေတြ
ကိုဖားလ်ားခ်ထားတဲ့ ဆရာမေလးက လက္ကေလးပိုက္လို႔ က်ေနာ့္ေဘးမွာေရာက္ေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ တရုတ္စြပ္က်ယ္လက္စက ေလးနဲ႔ အနက္ေရာင္တစ္ပတ္ႏြမ္းထမီေလးကို ၀တ္ထားတဲ့ အိမ္ေနရင္းအ၀တ္အ
စား
နဲ႔ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမက ဒီလိုပံုစံေလးနဲ႔လဲ
ယဥ္ယဥ္ကေလးႀကည့္ေကာင္းတာပါပဲေလ။ တစ္ခုပဲရွိတယ္.. က်ေနာ့္ကိုႀကည့္ေနတဲ့ မ်က္နာေလးက အဆမတန္ တင္းမာလြန္းေနတာပါပဲ။ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ သူ႔ကိုေငးႀကည့္ေနမိပီး သူကလည္း လက္ပိုက္ပီး
က်ေနာ့္ကိုရႈတည္တည္လုပ္ေနတာ နည္းနည္းႀကာသြား
ေတာ့ သူ႔အေဆာင္ေနတဲ့ တပည့္မေလးေတြက ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ ဆိုတဲ့ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ လွမ္းႀကည့္ရင္း တီးတိုးသဖန္းပိုးလုပ္ကုန္ႀကပီ။ တိတ္ဆိတ္ပီး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေတြ ရပ္ေနႀကတာကို
မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက က်ေနာ့္ကိုေလသံ
တင္းတင္းနဲ႔ စကားစေျပာတယ္။
ဘာလာလုပ္တာလဲ လူယုတ္မာေလး?
... ... ... (က်ေနာ့္မ်က္နာတစ္ခုလံုး ထူပူသြားတယ္ ဟိုဖက္က ေက်ာင္းသူေတြမ်ားႀကားကုန္ပီလားမသိဘူးဗ်ာ)
ေျပာေလ! ဘာကိစၥလဲ?
က်ေနာ္ ဆရာမေလးနဲ႔ ၂ေယာက္ခ်င္းစကားေျပာလို႔ရမလား ခင္ဗ်.. ေက်ာင္းသူေတြေရွ႕ဆိုေတာ့.. ဟိုေလ..
သိပ္အရွက္အေႀကာက္ႀကီးေနတယ္ေပါ့.. ရတယ္ရတယ္.. လာ မီးဖိုေဆာင္ဖက္လိုက္ခဲ့..
ေငါ့ေတာ့ေတာ့ေလသံနဲ႔ အိမ္မႀကီးရဲ႕ေဘးဖက္မွာ သပ္သပ္ေဆာက္ထားတဲ့ မီးဖိုေဆာင္ဖက္ကို ဦးေဆာင္ပီး ေခၚထုတ္သြားတယ္။
က်ေနာ္လည္း စူးစမ္းတဲ့ အႀကည့္ေတြနဲ႔ ၀ိုင္းေငးေနႀကတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းက ေက်ာင္းသူေတြကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးျပံဳးျပရင္း ဆရာမေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့တယ္။ တစ္ထပ္မီးဖိုေဆာင္ကေလးရဲ႕ အေနာက္ဖက္ စကားျဖဴပန္းပင္
ေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚတက္ပီး ဆရာမေလး
က ေျခခ်ထိုင္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာမအေရွ႕မွာပဲ လက္ကေလးပိုက္ပီး ခပ္မတ္မတ္ရပ္ရင္း ေျမႀကီးေပၚ ျဖဴေဖြးေနေအာင္ ေႀကြက်ေနတဲ့ စကားပန္းေတြကို တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္သံုးပြင့္ေလးပြင့္ ဆိုပီး ေခါင္းငံု႔ႀကည့္
ပီး ေရတြက္ေနမိတယ္။ မိနစ္အတန္ႀကာေအာင္တိတ္ဆိတ္
ေနရင္း မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး အေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေပၚေျခခ်ထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ေမာ့ႀကည့္ပီး မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္လိုက္တယ္။ ၀င္းအိေခ်ာမြတ္ေနတဲ့ ဆင္စြယ္ႏွစ္ေရာင္ လက္ေမာင္းေလး၂ဖက္ကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ပြတ္ေနရင္း
ေဒါသအေရာင္ေတြလက္ေနတဲ့ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုစိုက္
ႀကည့္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရလို႔ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မထူးေတာ့ပီးမို႔ အရဲစြန္႔ပီး စကားစေျပာလိုက္တယ္။
က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ.. အမွန္က က်ေနာ္လံုး၀ မရည္ရြယ္ပါဘူး
ဘာကို မရည္ရြယ္တာလဲ တိတိက်က်ေျပာပါ
က်ေနာ္ ဆရာမကို က်ဴးလြန္မိတာေတြကိုေျပာတာပါခင္ဗ်ာ.. အမွန္က အဲ့ဒါက်ေနာ္မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲမသိေတာ့ပါဘူး က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပး .. ... ..
နင္မဟုတ္လို႔ဘယ္သူလဲ ေခြးေကာင္ရဲ႕ ... ငါ့ကိုေခြးလိုက်င့္ႀကံသြားတာ နင္မဟုတ္လို႔ ဘယ္က လူယုတ္မာေလးလဲ ေျပာစမ္းပါ ဟင္.. ေျပာေလ
ဆရာမ.. မဟုတ္ဘူးဗ်ာ.. က်ေနာ္ေလ.. က်ေနာ္
ေတာ္ပါေတာ့.. နင္က မိေကာင္းဖခင္သားသမီးဆို... နင့္အေဒၚကအစ ငါ့သူငယ္ခ်င္း.. နင့္မိဘေတြက ျမိဳ႕မ်က္နာဖံုးေတြ.. ဒါေပမယ့္နင္ကေတာ့ မုဒိန္းေကာင္.. သိလား... နင့္အေႀကာင္းနင့္မိဘေတြသိရင္ရွက္လြန္းလို႔
သတ္ေသမယ္..
...... ..... .....
ငိုသံလံုး၀မပါပဲ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေငါက္ေနေပမယ့္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြတစ္ေပါက္ေပါက္က်လာေနပီဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကို လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးပီး ရန္ေတြ႔ရင္းတုန္ခါေနတဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳ
ေမကို က်ေနာ္ ညွိဳး၂ငယ္၂
မ်က္နာနဲ႔ ေငးႀကည့္ရင္း သနားႀကင္နာစိတ္ေတြလိႈက္ကနဲတက္လာတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်ဥ္ကနဲတစ္ခ်က္ထျဖစ္တယ္။ ဘုရားေရ.. က်ေနာ္ဆရာမေလးကို အတင္းဆြဲေပြ႕ပီး ဖက္ထားေပးခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာ
ပါလား။ ဒါက ႀကင္နာခ်င္တာေပါ့။ သာမန္ေတာင္းပန္
ခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ တုန္ခါေနတဲ့ကိုယ္လံုးေလးကို အတင္းဆြဲေပြ႕ပီး ေခါင္းေလးကို ပြတ္၊ က်ေနာ့္ကို နာက်ဥ္ေအာင္တစ္ခုခုလုပ္လာရင္လည္း ေပေတခံပီး သူအျပစ္ေပးသမွ်ခံယူခ်င္လာတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါဆို က်ေနာ္
ခုေဟာ့ဒီ ရူပေဗဒသင္တဲ့ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကိုုခ်စ္
မိသြားတာမ်ိဳးလားဗ်ာ။ ေပါက္တီးေပါက္ရွာျဖစ္ကုန္ပီထင္တယ္။ ဆရာမေလးက က်ေနာ့္ထက္၁၀ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ႀကီးတာေလ.. က်ေနာ့္ေဒၚေလးအရြယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ခုေလာေလာဆယ္ ျမင္ေနတာက ေဒါသထြက္ပီး
နာက်ည္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါလား။
က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြရႈပ္ရွက္ခတ္ေနသလို မ်က္ရည္ေတြေပါက္ေပါက္က်ရင္း ဆရာမေလးက က်ေနာ့္ကို ဆက္တိုက္ရန္ေတြ႔ေနတယ္။
နင္ငါ့ကို ျပႆနာရွာသြားခဲ့တဲ့ ငါ့ေက်ာင္းသားဘ၀တံုးက ဒီေကာင္ေလး လူသာငယ္တယ္ စာအေတာ္ဖတ္တဲ့ကေလးဆိုပီး ငါအထင္ႀကီးခဲ့ဖူးတယ္.. ဆရာကိုလူေရွ႕မွာ အရွက္ခြဲတယ္လို႔ ခံစားရလို႔သာ ရွက္ရမ္းရမ္းခဲ့တာ..
နင္ဟာလူေတာ္ေလးလို႔ သူမ်ားေတြကို၀န္ခံဖူးပါတယ္
.... .... ....
ခုေတာ့ နင္က ေခြးထက္ေတာင္မိုက္တယ္.. အျငွိဳးတႀကီး ငါ့ကိုလက္စားေခ်တယ္
.... .... .....
နင္မွတ္ထား.. ေယာက်္ားနဲ႔မိန္းမ တူတူအိပ္တယ္ဆိုတာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေႀကာင့္သိလား ... နင္ငါ့ကိုလုပ္သြားခဲ့တာေတြက လူမဆန္ပဲရက္စက္လြန္းတဲ့ လုပ္ရပ္.. ငါ့ကိုတန္ဖိုးမဲ့တဲ့ ေႀကးစားမိန္းမတစ္ေယာက္လို
အိမ္ေပၚတက္ပီးဆက္ဆံတယ္..တသက္ခြင့္မလႊတ္ဘူးးးး
.... ..... ...
ငါ့ျမိဳ႕မွာက်န္ခဲ့တဲ့ အေမအိုႀကီးကို လုပ္ေကၽြးစရာက်န္ေသးလို႔ မဟုတ္ရင္ ငါ့ကိုယ္ငါသတ္ေသပစ္လိုက္ခ်င္ပီ နင္သိလား ေခြးေကာင္.. တသက္လံုးသန္႔ရွင္းစင္ႀကယ္ခဲ့သမွ် နင့္ေႀကာင့္ ညစ္ပတ္ကုန္ပီသိသလားဟဲ့
သိသလား
ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ အဆက္မျပတ္က်ေနာ့္ကို ရန္ေတြ႔ေနတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ။ မာန္တင္းထားေပမယ့္ ျပိဳဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စေလးေတြရယ္။ ရွင္းျပလို႔မရေတာ့တဲ့ အေျခေနေတြရယ္။ က်ေနာ္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူးေလ။
သူမ သတိမထားလိုက္မိခင္ေလးတင္ က်ေနာ္ဆတ္ကနဲ တိုးကပ္ရင္း ကြပ္ပ်စ္ေပၚထိုင္ေနတဲ့ သူမ ပုခံုးေျပေျပေလး၂ခုကို စံုကိုင္လိုက္ပီး နဖူး၀င္း၀င္းေလးနဲ႔ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ႀကင္ႀကင္နာနာနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္သလို
ေမႊးေမႊးေပးလိုက္မိတယ္။ ရုတ္တရက္က်ေနာ္အဲ့လိုလုပ္
မယ္မွန္းမေမွ်ာ္လင့္ထားမိတဲ့ သူမ အငိုက္မိသြားဟန္နဲ႔ ျငိမ္ျငိမ္ေလးခံေနတယ္။ အားရပါးရ ေမႊးႀကဴလိုက္ပီးမွ အေနာက္ကို ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ပီး ရင္ေကာ့လို႔ ဂ်င္းပန္အိပ္ကပ္ထဲလက္ႏိႈက္လိုက္တယ္။ ေန၀င္ရီတေရာ
မွာ မ်က္ရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ ဆရာမေလးမ်က္နာမွာ ထိတ္လန္႔
သြားတာေတြက်ေနာ္ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဆင္စြယ္ေရာင္ အရိုးတပ္ ေမာင္းခ်ဓားေလး က်ေနာ့္လက္ထဲမွာဗ်။
ဆရာမေလး က်ေနာ့္ေႀကာင့္ နစ္နာခဲ့ရသမွ် ေရာ့.. ဒီမွာ လက္စားေခ်ပစ္လိုက္ပါ
.... ... .... (ငိုေနတာ ခ်က္ခ်င္းရပ္သြားပီး ျပဴးက်ယ္လြန္းတဲ့ မ်က္လံုးကေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေငးေနတယ္)
က်ေနာ္ မွားပါတယ္ခင္ဗ်ာ.. က်ေနာ္ရွင္းျပလို႔လဲမတတ္ေတာ့လို႔ပါ.. အင့္ ယူလိုက္.. ဒီဓားနဲ႔တစ္ခ်က္ထဲ ထိုးပစ္လိုက္.. လုပ္ပါဗ်ာ မုဒိန္းေကာင္ေလးကို ထိုးပစ္လိုက္
.... ... .... (ဆရာမေလး ဆီက ဘာသံမွ ထြက္မလာေတာ့ပဲ ဆံပင္ရွည္တခ်ိဳ႕ကို ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာထဲ ညွပ္ပီး ဖိကပ္ထားရင္း က်ေနာ့္ကို မႀကည့္ေတာ့ပဲ မ်က္နာလႊဲထားတယ္)
ေမာင္းခ်ဓားေလးကို အသြားဖက္က ကိုင္ပီး ဆရာမေလးဆီကိုလွမ္းေပးေနတဲ့ က်ေနာ္ရယ္.. ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚက ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲမွာ မ်က္နာကို ကြယ္၀ွက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးရယ္ႀကားထဲမွာ
တိတ္ဆိတ္မႈက ႀကီးစိုးလြန္းသြားျပန္ပီ။
ေလေျပကေလးက တ၀ွီး၀ွီးတိုက္ခတ္လာေတာ့ စကားပင္ႀကီးေပၚကေန စကားပြင့္ျဖဴျဖဴေမႊးေမႊးေလးေတြက က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ အႀကားကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေျကြက်လာတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူမ က်ေနာ့္ကိုခိုးခိုးႀကည့္
ေနေပမယ့္ မႀကည့္သလိုဟန္ေဆာင္ပီး မ်က္နာကို
လႊဲထားတယ္။ က်ေနာ္လွမ္းေပးေနတာ ေမာင္းခ်ဓားေလးမဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ေနာ့္ႏွလံုးသား။ လတ္ဆတ္ပူေႏြးေနတဲ့ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားဆိုတာ တုန္ခါေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ေတြက သက္ေသျပေနတယ္။ အဲ့ဒါကိုလည္း
မယံုမရဲခိုးခိုးႀကည့္ေနတဲ့သူမ ရိပ္မိပံုရပါတယ္။ ခုနကေဒါေဖာင္း
ေနတဲ့ ဆရာမေလးကေန ခုေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ခ်စ္ေရးဆိုတာ ခံရခါနီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ အပ်ိဳေပါက္မေလးလိုေျပာင္းလဲသြားတယ္။
ျပန္ဖို႔ေကာင္းပီ!
က်ေနာ့္ကိုေသခ်ာမႀကည့္ပဲ သူ႔ဖာသာေရရြတ္သလို ခပ္တိုးတိုးေျပာရင္း ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚက လွစ္ကနဲထပီး ယုန္ေပါက္စေလးလိုပဲ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမေျပးထြက္သြားတဲ့ေနာက္ ေမာင္းခ်ဓားကို ကိုင္တျဖဳတ္ျဖဳတ္
ေႀကြက်ေနတဲ့ စကားပြင့္ျဖဴေတြနဲ႔
က်ေနာ္ ေႀကာင္အအေလးက်န္ရစ္ခဲ့ေပါ့။
ကိုေရႊဘရဲ႕ ေဆးေပါ့လိပ္နံ႔နံလြန္းတဲ့ အိပ္ယာမွာ ၀င္၀င္အိပ္တာ ၄-၅ရက္ႀကာလာပီဗ်။
ဟိုေန႔က ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို အိမ္တိုင္ရာေရာက္ သြားေတာင္းပန္ပီးကထဲက ဒိန္းဒလိန္းနတ္ဖမ္းစားတာ လူပ်ိဳေပါက္ကေလး က်ေနာ္စပီးခံစားေနရပီကိုးေလ။ အိမ္ျပန္အိပ္ရင္လည္း လူနီႀကီးညဖက္လာႏိုးမွာ
ေႀကာက္ရတာမို႔ ကိုေရႊဘတို႔ အိမ္မွာ ရူးသလိုလိုေပါ
သလိုလိုလုပ္ပီး သူနဲ႔တူတူအိပ္ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက အသုဘကလည္းပီးသြားေတာ့ အိပ္စရာဘံုေပ်ာက္သြားတာေလ။ ခုရက္ပိုင္း မိုးတြင္းေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ေန႔ေရာညပါ မိုးက
တေ၀ါေ၀ါရြာေနတာဆိုေတာ့ အေတာ္ပ်င္းစရာေကာင္း
တဲ့ကာလျဖစ္ေနတယ္။ ဒီႀကားထဲ က်ေနာ္ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကိုယ္လံုးေလးရယ္၊ မဟာဆန္တဲ့ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြရယ္၊ ဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းလွတဲ့ မ်က္နာေႀကာတင္းတင္းေလးေတြရယ္ကို အေတြးထဲတ၀ဲလည္
လည္ျပန္ျမင္ျမင္ေရာင္ပီး အခ်စ္ေရာဂါထေနမိတယ္။
ကိုေရႊဘအခန္းထဲက ရႈပ္ပြေနတဲ့ စာအုပ္ပံုေတြႀကားထဲ ပ်င္းပ်င္းရွိတိုင္း ဟိုစာအုပ္ဒီစာအုပ္ေတြေမႊေနွာက္ပီးေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း( အဲ့ဒီစာအုပ္ေတြကသူ႔ဟာေတြမဟုတ္ဘူး ရပ္ကြက္စာႀကည့္တိုက္ပ်က္သြားေတာ့
ခပ္တည္တည္နဲ႔ အိမ္သယ္ထားတဲ့ဟာေတြ) ခုတေလာဖတ္မိ
ေနတာေတြကလည္း ေရွးေခတ္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္က ဆရာသမားေတြေရးတဲ့ မမ၊မမျမင့္ အစရွိတဲ့ မမနဲ႔ခ်ာတိတ္၀တၳဳေတြဆိုေတာ့ ဖီလင္က ပိုပိုတက္လာတယ္ဗ်ာ။ ခ်စ္စိတ္ျကြတာက တစ္ဖက္၊ ဟိုတညဆီက
ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းဆက္ဆံခဲ့မိ
တာေလးေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း လိင္စိတ္ျကြတာက တစ္ဖက္နဲ႔ လူကိုစိတ္မသက္မသာသလိုႀကီးျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီႀကားထဲ ကိုေရႊဘက အလုိက္ကမ္းဆိုးမသိ ခေလာက္အင္းဖက္သြားပီး မိုးတဖြဲဖြဲမွာ အပ်င္းေျပငါးသြား
မွ်ားရေအာင္ဆိုပီး ေလသံပစ္ေနလို႔ မသြားခ်င္ပါဘူး
ဗ်ာဆိုပီး ဇြတ္ျငင္းေနရတယ္။ ဟိုအင္းသူႀကီးသမီးအမႀကီးကို ဘယ္လိုမွမ်က္နာမျပရဲေတာ့တာ ဒင္းမွမသိပဲဗ်။ အဲ့ဒီျပႆနာကလည္း တစ္ေမွာင့္။ ခပ္ေ၀းေ၀းေရွာင္ေနတာပဲ ေကာင္းမယ္။ မလြယ္ပါလားေနာ္ ဘ၀ဘ၀။
ဒီေန႔လည္း တေနကုန္မိုးေစြေနတာ မနက္ကထဲက။
အိမ္ကေန ေန႔လည္စာ စားပီး ကိုေရႊဘတို႔ အိမ္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔အိမ္က အုတ္ပတ္ကားတက္ထားတဲ့ ၂ထပ္အိမ္အႀကီးႀကီးဗ်။ သူနဲ႔ သူ႔အကို ကိုေရႊ၀င္းတို႔ လူပ်ိဳႀကီး၂ေယာက္ပဲ အိမ္အေပၚထပ္မွာလြတ္၂လပ္
၂ေနႀကတာ။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ တရုတ္အဘုိးႀကီး
နဲ႔ အဘြားႀကီးပဲေတြ႕လို႔ ရယ္ျပႏႈတ္ဆက္ပီး အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့တယ္။ ကိုေရႊဘအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာသမားကိုမေတြ႔ဘူး။ သူ႔ကုတင္ေပၚတက္လွဲေနရင္း အိပ္ယာေပၚမွာ ပြစိတက္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြကို
ေလွ်ာက္ႀကည့္ေနမိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ၀တၳဳစာအုပ္အရြယ္
၀ါက်င့္က်င့္စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ေတြ႔တာနဲ႔ ဘာရယ္မဟုတ္လွန္ဖတ္ႀကည့္ေနမိတယ္။ စာအုပ္နာမည္ပါတဲ့ အဖံုးေလးက ျပဲစုတ္ေနပီမို႔ ဘာစာအုပ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္ေရွးက်တဲ့ ေအာစာအုပ္တစ္အုပ္
ဗ် (ကိုေကာင္းျမတ္ထြန္း ခင္ဗ်ားဆီမွာရွိရင္ရိုက္ပီး
တင္ေပးစမ္းပါဗ်ာ ဟီးဟီး က်ေနာ္ေတာ့ ဘယ္မွာမွျပန္ရွာလို႔မရေတာ့ဘူး) ထြက္ရပ္ေပါက္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ဘိုးေတာ္ ဆိုပီး နယ္တကာလွည့္ပီး မိန္းမေတြကို လိုက္အုပ္တဲ့ဇာတ္လမ္း.. အခါတိုင္းဖတ္ဖူးေနႀက မန္းေလးညေစ်း
တန္းမွာေရာင္းတဲ့ စာအုပ္ကေလးေတြလိုပါးပါးေလး
မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္အထူႀကီး ဇာတ္လမ္းကလည္းအရွည္ႀကီး။ လူပ်ိဳေပါက္စိတ္ျကြစ အရြယ္ဆိုေတာ့ ဖတ္ပီးသိပ္မႀကာလိုက္ဘူး ေလာင္က တီး လာပါေလေရာ။ ေဂြလွိမ့္ရေအာင္လည္း သူမ်ားအိမ္ဆိုေတာ့ မျဖစ္ဘူး။
ဒါနဲ႔ဖတ္ေနတာ ခဏရပ္လိုက္ပီး ေခါင္းရင္းက ေဆးေပါ့
လိပ္စည္းတင္ထားတဲ့ဆီကေန ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လိပ္ဆြဲယူပီး ျပဴတင္းေပါက္နား မတ္တပ္ရပ္ပီး စိတ္အာရံုလႊဲတဲ့အေနနဲ႔ ဖြာေနမိတယ္။ ကိုေရႊဘ အိပ္ခန္းက အိမ္အေနာက္ဖက္ျခံစည္းရိုးနားမွာဆိုေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္က
ေနေအာက္ကို ႀကည့္လိုက္ရင္ တစ္ဖက္အိမ္ကိုျမင္
ေနရတယ္။ မိုးတဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ႀကားထဲမွာ တစ္ဖက္အိမ္က လူတစ္ေယာက္ ေရတြင္းနဲ႔ကပ္လွ်က္ ေက်ာက္စည္ေရကန္အ၀ိုင္းနားမွာ ေရခ်ိဳးေနတာျမင္လိုက္ရတယ္။ အမွန္က ေရခ်ိဳးခန္းသေဘာမ်ိဳး သံျပားေတြနဲ႔
ပတ္ပတ္လည္ကာထားတာ .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က အိမ္အေပၚ
ထပ္မွာဆိုေတာ့ အေပၚစီး ကေနကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ေနရတယ္။
အဲ့ဒီအိမ္က အျငိမ္းစား ဘီအိုစီ မန္ေနဂ်ာ အဘိုးႀကီးရယ္ သူ႔သမီးရယ္၂ေယာက္ထဲေနတဲ့အိမ္ဗ်။
သူ႔သမီး မမ၀ါက ဘဏ္ကစာေရးမ။ အိမ္ေထာင္က်ပီး သူ႔ေယာက်္ားေနာက္လိုက္သြားေတာ့ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တာ တျမန္တႏွစ္က ေယာက်ာ္းနဲ႔ကြဲပီး ျပန္ေရာက္လာပါေလေရာလား။ ဘာျဖစ္္လာတာလဲ
ေတာ့ မသိဘူး။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသား၀ါ၀ါ ကိုယ္လံုးကိုယ္
ေပါက္လွလွနဲ႔ အပ်ိဳရံႈးေလာက္တဲ့ရုပ္မ်ိဳး။ ကိုေရႊဘေတာင္ ႀကိတ္ပီးႀကံေနတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကိုတခါက ေျပာဖူးေသးတယ္။ ထမီရင္လ်ားနဲ႔ မိုးတဖြဲဖြဲေအာက္မွာ ေရခ်ိဳးေနတာကို ဂရင္းစတင္းကေန က်ေနာ္ႀကည့္ေကာင္း
ေကာင္းနဲ႔ႀကည့္ေနမိတယ္။ ေက်ာလယ္ေလာက္ရွိတဲ့ဆံပင္
ေတြကို လိွမ္ညွစ္ပီး ပုခံုးတစ္ဖက္ကိုခ်ထားရင္း မတ္တပ္ရပ္လွ်က္နဲ႔ ေက်ာက္စည္ထဲက ေရေတြကို ခပ္ခပ္ပီးေလာင္းခ်ိဳးေနတာ အသားအရည္ ၀ါ၀ါ၀င္း၀င္းနဲ႔ ေအာက္ခံေရလဲ ထမီအနီေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ စိတ္ျကြစရာေလး
ေပါ့ဗ်ာ။ ႀကည့္ေနရင္းနဲ႔ လူကိုဟာကနဲျဖစ္သြားတယ္။
မမ၀ါက ထမီရင္လ်ားကိုေျဖခ်လိုက္ပီး ခါးေနရာေလာက္မွာ စည္းလိုက္ရင္း ဟိုဟိုဒီဒီႀကည့္ ႏို႔ျဖဴျဖဴေထြးေထြးႀကီးေတြကို ဆပ္ျပာတိုက္လိုက္တာကိုး။ ခုနက ေအာစာအုပ္အရွိန္နဲ႔လူက စိတ္ျကြေနတာဆိုေတာ့ ေအာက္က
က်ေနာ့္ေကာင္ကလည္း ေျဖာင္းကနဲကိုေထာင္ထလာ
ေတာ့တာေပါ့။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေလာင္လာသလို တံေတြးေတြလဲမ်ိဳခ်ေနရတယ္။ ႏို႔ေတြကို ဆပ္ျပာျမွဳပ္ေတြေဖြးေဖြးထေအာင္ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေႀကာပီးတာနဲ႔ ေရစင္ေအာင္ေဆး၊ ပီးေတာ့မွ ထမီအနီေလးကို အသာေလး
လွန္ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ အဖုတ္ကို တဗြမ္းဗြမ္းေဆး
ေႀကာေနျပန္တယ္။ အဖုတ္ကိုေဆးတာကိုေတာ့ နည္းနည္းလွမ္းသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ အေသအခ်ာမျမင္ရဘူး မဲမဲထေနတဲ့ အဖုတ္ေမႊးေတြေလာက္ပဲလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူကေတာ့ အေတာ္ေလးဖီးလ္တက္ေန
ပီဗ်။ က်ေနာ္လည္းနတ္ပူးသလိုတုန္တုန္ရီရီကိုျဖစ္စျပဳလာပီ။
အရင္က ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေမာင္ေလးဖိုးသက္ ဆိုပီး ပုခံုးဖက္ပီး ခ်စ္စႏိုးဆြဲရမ္းတတ္တဲ့ အဲ့ဒီအရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ မမ၀ါကို အင္မတန္ေခ်ာပီးႀကည့္လို႔ေကာင္းတယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲသေဘာထားတာဗ်။ သူအိမ္ေထာင္ကြဲလာ
တယ္ႀကားေတာ့လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပီး ေႀသာ္ ငါတို႔မမ၀ါကံမေကာင္း
ပါလားလို႔ပဲေတြးေနမိတာ။ ခုလို သူေရခ်ိဳးေနတဲ့ ၀တ္လစ္စလစ္နီးပါး ကိုယ္လံုးကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္က အေတာ္ေဖာက္ျပန္မိေနတယ္။ မမ၀ါကေတာ္ေတာ္လွတာပဲ.. မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုေပမယ့္ စိတ္ကတအားထပီး
ထိန္းရခက္လိုက္တာဗ်ာ။
ေအေဘးေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. နင့္အိမ္မွာ ငရဲပြက္ေနပီ
ခင္္ဗ်ာ.. ကိုေရႊဘ
အေရးေကာင္းဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဆိုသလိုပဲ ကိုေရႊဘရဲ႕အသံေအာေအာႀကီး ႀကားလိုက္ရလို႔ လူလည္းလန္႔ဖ်တ္သြားတယ္။ အခန္း၀နားကေန ကပ္ေအာ္လိုက္တဲ့ ကိုေရႊဘအသံျဗဲႀကီးေႀကာင့္ ဟိုဖက္ျခံက မမ၀ါကလည္း
ဒီဖက္ အိမ္အေပၚထပ္ကိုလွမ္းႀကည့္လာေတာ့
သူခိုးလူမိျဖစ္သြားပီ။ ႏို႔၂လံုးက ဟာလာဟင္းလင္းႀကီးနဲ႔ အဖုတ္ေခ်းခၽြတ္ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေႀကာေနရာကေန ျပဴတင္းေပါက္က က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားေတာ့ ကဗ်ာကရာေလး ဆတ္ကနဲထမီကို ရင္ေခါင္းလ်ားသြားတယ္။
ငယ္ငယ္ကထဲက အမလိုရင္းႏွီးခဲ့ရသူဆိုေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္း
က်ေနာ့္ဖက္ကို လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးရင္း ေသခ်င္ေနတာလား? ဆိုတဲ့ပံုစံလုပ္ျပလာေတာ့ က်ေနာ္လန္႔ပီး ႀကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ ငါေတာ့သြားပါပီဆိုပီး ရွက္စိတ္က ႀကီးစိုးသြားပီဗ်ာ။ အလိုက္ကန္းဆိုးမ
သိတဲ့ ကိုေရႊဘက ေအာ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲဖိုးသက္ ဆိုပီးေအာ္
ေနေသးလို႔ သူ႔ပါးစပ္ကို အတင္းလွမ္းပိတ္လိုက္ရေသးတယ္။
xxxxxx xxxxxx xxxxxxx
အိမ္မွာ လူေတြျပည့္ႀကပ္ေနတာပဲဗ်ာ။ က်ေနာ့္အဘြားေပါ့ ေသြးတက္ပီး မူးလဲ သြားတာ။ ခ်က္ခ်င္းဆရာ၀န္ေခၚ အရပ္ကူပါလူ၀ိုင္းပါေတြျဖစ္ကုန္လို႔ ကိုေရႊဘေကာ က်ေနာ္ပါ အျမန္ေျပးလိုက္ရတယ္။
ခုေတာ့ နာရီပိုင္းအတြင္းသက္သာသြားရွာပါပီ။ မသက္သာတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြေပါ့။ က်ေနာ့္အဘြားက ဒီရပ္ကြက္၊ဒီနယ္တ၀ိုက္ အင္မတန္ ႀသဇာေညာင္းခဲ့တဲ့ အဘြားႀကီးဆိုေတာ့ အေမခင္ ေနမေကာင္းလို႔
တဲ့ေဟ့ဆိုပီး တစ္ရပ္ကြက္လံုးေရာက္လာႀကပါေလေရာလား။
အဲ့ဒီမွာ လူနာက ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ျပံဳးရႊင္ေနပီ လူနာလာေမးႀကတဲ့လူစုက မ်ားျပားလာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ရွင္ က်ေနာ္တို႔မွာ တစ္ရပ္ကြက္လံုးကို လာသမွ်ဧည့္ခံ (အိမ္ကႀကီးလို႔ေတာ္ပါေသးလား) လက္ဖက္သုတ္၊
ဂ်င္းသုတ္၊ေရေႏြးႀကမ္း၊ ေဆးေပါ့လိပ္၊ကြမ္းေဆးေတြအျပင္
အာလူးထမင္းလက္သုတ္၊သေဘၤာသီးသုတ္စပ္စပ္ကေလးေတြပါ အကုန္လုပ္ေကၽြးပီး ဧည့္ခံေနရတာေပါ့။ အဘြားကလည္း ခုနကသာ ေနမေကာင္းတာ ခုလိုတစ္ရပ္ကြက္လံုးက လူကုန္ေရာက္လာပီး သူေရွ႕ေရာက္လာ
ေတာ့ တျပံဳးျပံဳးျဖစ္ပီး လာသမွ်လူ စားစရာေကၽြးလႊတ္ခ်င္ေန
ေတာ့ကာ အလွဴလုပ္တာႀကေနတာပဲ။ ေရာက္လာတဲ့လူေတြကလည္း မိုးေအးေအးမွာ လူနာလာေမးရာကေန ဟိုဟာေလးဒီဟာေလးစားရင္း ေသာက္တင္းအုပ္ပီး တ၀ါး၀ါးတဟားဟားနဲ႔ ျဖစ္ေနႀကတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔
အိမ္သားေတြမွာေတာ့ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနေအာင္ မီးဖိုခန္းနဲ႔ အိမ္မႀကီး
ဟိုဖက္ဒီဖက္ေျပးလႊားေနရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အင္မတန္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းသားဗ်။ ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းတဲ့ဓေလ့မဟုတ္လားဗ်။
နင္ ငါေရခ်ိဳးေနတာေခ်ာင္းေနတယ္ ဟုတ္လား မသာေလး? အသတ္ခံခ်င္ေနတယ္ဟုတ္လား
မ..မဟုတ္ပါဘူး မမ၀ါ.. မေတာ္တဆပါ အားးး နာတယ္ဗ်
ငါလုပ္လိုက္ရေသေတာ့မယ္.. လူကျဖင့္လက္ေတာင့္ေလာက္ကေလးရွိေသးတယ္.. ႏွာဗူးထေနတယ္ ေရႊဘနဲ႔ေပါင္းပီး ဟင္းဟင္းေနာ္ဟင္းဟင္း
အဘြားေနမေကာင္းဘူးဆိုတာ ဟိုအိမ္ဒီအိမ္ေအာ္ဟစ္အသိေပးႀကရင္း မမ၀ါတို႔ သားအဖလည္းသတင္းေမးေရာက္လာႀကတယ္။ လူႀကီးေတြစကား၀ိုင္းဖြဲ႔ေျပာေနတာကို ထားခဲ့ရင္း မီးဖိုထဲ အေကၽြးအေမြးကိစၥေလးေတြ
လာ၀င္ကူေပးေနတဲ့ မမ၀ါက က်ေနာ့္ကို ပထမေတာ့
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသးတယ္။ လူနည္းနည္းလစ္သြားမွ အသာေလးအနားကပ္လာပီး နားရြက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲပီး နားရင္းရိုက္တယ္ဗ်ာ။ ငယ္ေႀကာက္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေမာ့မႀကည့္ရဲေလာက္ေအာင္
ေႀကာက္ရတာမို႔ သူလုပ္သမွ်ခံေနရတာေပါ့။ နားရင္းအအုပ္ခံရတာေကာ
ရွက္တာေရာေႀကာင့္ လူကိုထူပူေနတာပဲ။ သူက က်ေနာ္ေပါက္စနေလးကထဲက ထိန္းေက်ာင္းလာတာဆိုေတာ့ မလြယ္ဘူးေလ။ သူ႔လက္ကလႊတ္တာနဲ႔ ထြက္ေျပးပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲေနေတာ့တာေတာင္ မ်က္နာခ်င္း
ဆိုင္မိရင္ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာေတာင္ ဟင္းဟင္းေနာ္ဆိုပီး ျခိမ္းေျခာက္ေန
ေတာ့တာ တစ္ညလံုးပါပဲဗ်ာ။ ညဆယ္နာရီေလာက္မွ လူေတြရွင္းသြားလို႔ သူတို႔သားအဖလည္း ျပန္ဖို႔ျပင္တယ္ ျပန္ခါနီးေတာင္ သူ႔အေဖကိုတြဲထားရင္း သတိထားဆိုတဲ့အမူအရာလုပ္ျပသြားေသးတယ္။ မုိးအေတာ္ခ်ဳပ္သြား
မွ ေဆးေႀကာသိမ္းဆည္းပီးသြားလို႔ေမာေမာနဲ႔ မအိပ္တာႀကာပီျဖစ္တဲ့
ကိုယ့္အိပ္ယာေလးထဲ၀င္ပီး ၀င္လွဲေနမိတယ္။ မမ၀ါက ခုနက ဘီးကုတ္၀ါ၀ါေလး ေခါင္းမွာပန္ပီး က်ေနာ့္ကို တခ်ိန္လံုးေဟာက္ေနပံုေလးကို ျပန္ျမင္ပီး ရယ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ ငါ့အမက ေခ်ာေတာ့ အေတာ္
ေခ်ာသားလို႔စိတ္ထဲက အမွတ္ေပးလိုက္မိရင္း ပင္ပန္းတာနဲ႔ တံုးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္။
xxxxxx xxxxxxx xxxxxxxx
ရႈပ္ရွက္ခတ္သြားတဲ့ ဒီေန႔ညေနက ကိစၥေတြေႀကာင့္ က်ေနာ္သတိတစ္ခ်က္လႊတ္သြားခဲ့တယ္ဗ်ာ။
ခုက်ေနာ္ ဒုကၡေရာက္ေနပီသိလား။ ေခြးျဖစ္ေတာ့မယ္ အေျခေနႀကီး။ ဘာမွလည္းမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လူနီႀကီးကိုက်ေနာ္ေမ့သြားတယ္ေလ။ ပင္ပန္းပီးလူက အိပ္ခ်င္ေနေတာ့ ဘာမွမေတြးေတာ့ပဲထိုးအိပ္ပလိုက္တာကိုး။
ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ့္ကို လူနီႀကီးဒုကၡေပးထားပီ။
မိုးက တ၀ုန္း၀ုန္းရြာခ်ေနတဲ့ႀကားထဲမွာ က်ေနာ့္ကို အျပင္ထြက္ခိုင္းတယ္။ အေ၀းႀကီးလည္း မဟုတ္ဘူး တစ္အိမ္ေက်ာ္အေရွ႕ဖက္က အိမ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ခု က်ေနာ္ မမ၀ါရဲ႕ အခန္းထဲကို ဘယ္လိုေရာက္ေနမွန္းမ
သိပဲေရာက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမ၀ါမရွိဘူးဗ်။ သူ႔အေဖ
ႀကီး အိပ္ခါနီးမို႔ ေဆးေတြဘာေတြသြားတိုက္ေနတာလားမသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္ကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုတြယ္တက္ပီးေရာက္လာသလဲမသိဘူး သူ႔အခန္းထဲမွာ မိုးေရေတြစက္လက္နဲ႔ ေရာက္ေနပီ။
သနပ္ခါးပါးကြက္က်ားေလးနဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကို ၀င္လာတယ္။
ဒါေပမယ့္ အ၀င္ေပါက္တံခါးနဲ႔ကပ္လွ်က္ နံရံကို ေက်ာမွီပီး ကပ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကို ခ်က္ခ်င္းမျမင္ဘူး။ အိပ္ခန္းထဲက ၂ေပမီးေခ်ာင္းေလး ေအာက္တည့္တည့္က မွန္တင္ခံုအေရွ႕မွာ ခဏ၀င္ထိုင္ပီး ဘီးကုတ္အ၀ါေရာင္ေလး
ကိုျဖဳတ္ခ်ရင္း သူ႔ဆံပင္ေက်ာလည္ေလာက္ကို
အသာအယာ လက္နဲ႔သပ္ေနရင္း မွန္ထဲေနတဆင့္ က်ေနာ့္ကိုလွမ္းေတြ႔သြားေတာ့ ထိတ္လန္႔တႀကားျဖစ္ဟန္ေလးနဲ႔ တစ္ကို္ယ္လံုးတုန္၊ ရင္ဘတ္ကို လက္ကေလးနဲ႔ဖိလို႔ လွည့္ႀကည့္လာတယ္။ေဘာင္းဘီတို ရွပ္လက္တို
ေလးနဲ႔ မိုးေရေတြစိုရႊဲပီး လိင္ဆက္ဆံလိုစိတ္ျပင္းျပ
လြန္းလို႔ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုေသေသခ်ာခ်ာျမင္လိုက္ရမွ တျခားလူမဟုတ္မွန္းသိသြားဟန္တူတယ္။ မမ၀ါမ်က္နာႀကည့္ရတာ ပထမေတာ့ လူစိမ္းထင္ပီး လန္႔သြားေသးတယ္။ က်ေနာ္မွန္းလဲသိေရာ
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ပီး ဆတ္ကနဲထရပ္ပီး
ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲနဲ႔ အနားကပ္လာတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမယ္ လူမမယ္ကေလးဘ၀ေလးထဲက ယုယုယယေထြးေပြ႕ထိန္းေက်ာင္းခဲ့တဲ့ ေမာင္ေလးလို႔ပဲ ျမင္ေနရွာမွာေပါ့။ က်ေနာ္ဟာ အဆမတန္ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ လိင္တံႀကီးနဲ႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေအာင္ ရာဂမီးေလာင္ျမိွဳက္ခံ
ေနရတဲ့ ေကာင္တစ္ေကာင္ဆိုတာ လံုး၀ရိပ္မိပံုမေပၚဘူး။ အိမ္ေအာက္ထပ္က သူ႔အေဖႀကီး ႀကားသြားမွာစိုးတဲ့ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့မ်က္နာေပးနဲ႔ အခန္းတံခါးမႀကီးကို ဆြဲပိတ္လိုက္ပီး ကလန္႔ထိုးလိုက္တယ္။ ပီးေတာ့မွ
အသံအုပ္အုပ္နဲ႔ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ခါးက်င္က်င္ေလးေပၚလက္
ႏွစ္ဖက္ေထာက္ပီး
ေသခ်င္လို႔ ဒီအခန္းထဲထိ၀င္လာတာလား မသာေကာင္ေလး? နားရင္းအတီးခံရရံုတင္မကဘူး ပါးပါ အခ်ခံခ်င္တယ္ဟုတ္လား?
...... ...... .......
သြား! နင္တက္လာတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ျပန္ဆင္းပီး အိမ္ျပန္ေခ် .. ကိုယ့္အမႀကီး အရြယ္တသက္လံုးေမာ့မႀကည့္ရဲတဲ့သူအေပၚမ်ား နင္က ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ဟင္း ငါလုပ္လိုက္ရေသေတာ့မယ္..
က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ခါးကေလးေထာက္ ဆံႏြယ္ေလးတခါခါနဲ႔ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဆူေငါက္ေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ဘာျဖစ္ေနမွန္းအေသခ်ာမသိရွာဘူး။
ညအိပ္၀တ္မယ့္ ဘေလာက္အင္းက်ီအျပာေလးေအာက္က ရင္အစံုမို႔မို႔ဟာ ေဒါသစိတ္ေႀကာင့္ အသက္ရွဴျမန္လာသံနဲ႔အတူ ႏွိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနတာကိုပဲ က်ေနာ္လိုက္ႀကည့္ေနမိတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း
အာေစး ထည့္ထားသလို ဘာမွေျပာမထြက္မိဘူး။
ရမၼက္ေတြနဲ႔ စူးရွေျပာင္လက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြကို မမ၀ါသတိထားမိဟန္နဲ႔နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ဟန္တူတယ္။ ဆက္တိုက္ဆူပူေနတဲ့ ေလသံက ေပ်ာ့က်သြားတယ္။ သက္ျပင္းေမာ တစ္ခ်က္ခ်လိုက္
ရင္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ေခါင္းကိုဘယ္ညာ
ရမ္းခါလိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးပီး ျပဴတင္းေပါက္ဆီေလွ်ာက္သြားတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္တံခါး ဂ်က္ကို ျဖဳတ္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္တယ္။ ေလရဲ႕လွ်င္ျမန္မႈမ်ိဳးနဲ႔ သူမေနာက္ေက်ာဖက္ကိုေရာက္သြားတဲ့ က်ေနာ္
အေနာက္ဖက္ကေနသိုင္းဖက္ပီး ဆြဲေပြ႔လိုက္ေတာ့ ေစြ႔ကနဲ
ပါလာတယ္။
ဖိုးသက္! မွားမယ္ကြာ.. ကၽြတ္! မင္းကို မမ၀ါေျပာေနတယ္.. လႊတ္စမ္းကေလး.. အဲ့လိုမလုပ္ရဘူး အိုကြယ္ ... ဟဲ့ဟဲ့ မလုပ္နဲ႔လို႔
ဂလြမ္း!
ဟဲ့ သမီး အေပၚမွာ ဘာျဖစ္တာလဲ
ဘာ.. ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အေဖ သမီးေရခြက္တိုက္ခ်မိတာ.. ဘာမွမျဖစ္ဘူး
တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ရီေနတဲ့ က်ေနာ္အတင္းဆြဲေပြ႕တာကို ရုန္းအထြက္မွာ မွန္တင္ခံုေပၚက ေရခြက္ကို လံုးေထြးရင္းတိုက္ခ်မိလို႔ ဆူညံသြားတယ္။ ေအာက္ထပ္က သူ႔အေဖႀကီးလွမ္းေမးတာကို နည္းနည္းတုန္ေနတဲ့
အသံနဲ႔ျပန္ေအာ္ေျပာရင္း မမ၀ါတစ္ေယာက္အတင္း
ရုန္းကန္ရွာတယ္။ လံုးေထြးရုန္းကန္ရင္း မွန္တင္ခံုေဘးက အိပ္ယာေပၚကို၂ေယာက္သား ထပ္လွ်က္လဲက်သြားႀကတယ္။ ဘေလာက္အင္းက်ီ ႏွိပ္စိေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္ေအာင္ က်ေနာ့္လက္ႀကမ္းႀကီးက ဆြဲဖြင့္
လိုက္ေတာ့ အနက္ေရာင္ ေဘာ္လီႀကီးနဲ႔ ေဖြးဥေနတဲ့ရင္ညႊန္႔သား
ေလးေတြက ၀င္းကနဲေပၚလာပီ။ လိင္စိတ္တအားထန္ပီး မုန္ယိုေနတဲ့ က်ေနာ္ မမ၀ါရဲ႕ ရင္ညႊန္႔အကြဲေႀကာင္းေလးအေပၚဖက္နားကို အတင္းနမ္းတယ္။ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို ေဘာ္လီေပၚကေန လက္ဖ၀ါး၂ဖက္နဲ႔စံုကိုင္ပီး
အတင္းညွစ္ေခ်ေနပီ။ မမ၀ါကေတာ့ က်ေနာ့္ ဆံပင္ေတြကို
ဆြဲပီး အတင္းတြန္းထုတ္တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ႀကာတဲ့အထိ တြန္းထိုးရုန္းကန္ရင္း စိတ္ညစ္လာဟန္တူတဲ့ မမ၀ါအားေပ်ာ့စျပဳလာတယ္။ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ခါးကိုမတ္ရင္း ေအာက္ကေဘာင္းဘီတိုကို က်ေနာ္ခၽြတ္
ခ်ပီး ႀကမ္းျပင္ေအာက္ကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ လူကေတာ့
မမ၀ါရဲ႕ ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ေလးအေပၚမွာ ခြစီးထားလွ်က္ပဲ။ နီရဲပီး မိုးေပၚကိုေထာင္မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးက ထိပ္မွာ အရည္ႀကည္ေလးေတြေတာင္စို႔ထြက္ေနပီ။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္
လိုက္ရတာမို႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးေလးအ၀ိုင္း
သားနဲ႔ အို! ဆိုတဲ့ ကေယာင္ကတမ္းျမည္သံေလးေတာင္ ေအာ္လာတယ္။ ရုန္းကန္မယ့္ဟန္မေပၚေတာ့ပဲ ျငိမ္က်သြားပီး ပက္လက္ကေလး က်ေနာ့္ကို ေမာ့ႀကည့္ရင္း သနားသလိုျဖစ္သြားဟန္တူရဲ႕။ ကိုယ္လံုးေလးကို
လိမ္ ခါးမတ္ပီး လက္ေထာက္ထထိုင္တလာတယ္။
ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကိုသူ႔ဖာသာ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဆူျဖိဳးလွပလြန္းတဲ့ ေန႔လည္က အေ၀းကပဲျမင္လိုက္ရတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးက မီးေရာင္ေအာင္မွာ ထင္းေနတာပဲဗ်ာ။ အေပၚပို္င္းဗလာျဖစ္သြားတာနဲ႔ ေပါက္ကြဲမတတ္ေထာင္
မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံအေပၚလက္ေခ်ာင္းေလး
ေတြနဲ႔ဖြဖြဆုပ္ကိုင္လာပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ေပးလာတယ္။
ေမာင္ေလး! မမ၀ါက အပ်ိဳမဟုတ္ဘူးကြာ .. မင္းအဲ့ေလာက္ႀကီးျဖစ္ေနရင္လဲ သက္သာေအာင္ မမ၀ါလုပ္ေပးမယ္.. ဟိုလိုႀကီးေတာ့ မလုပ္ရဘူး ဟုတ္ပီလား ကေလးက လိမၼာပါတယ္ေနာ္
သနားေနတဲ့ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ ဒူးေထာက္ပီးခြထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို ႀကည့္ရင္း အဲ့လိုလွမ္းေျပာလာတယ္။ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူပီး သူ႔ႏို႔ေတြေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။
ပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္ လိင္တံနီရဲႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖူးကို အသာေလးကိုယ္ကိုကိုင္းပီး ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ စုပ္ေပးရွာတယ္။ ရွီး! ကနဲ ျမည္ေအာင္ ျငီးျငဴလိုက္ရင္း မမ၀ါရဲ႕ဆံပင္ေတြကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၊ ႏို႔ကိုဆုပ္ေခ်ရင္း
အလုိက္သင့္ကေလး ခါးကိုေကာ့ထားေပးတယ္။ လိင္ဆိပ္တက္
ေနေပမယ့္ အသိစိတ္တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္၀င္လာတဲ့ က်ေနာ္ ရာဂဘီလူးစီးေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ကို သနားပီး အလိုလိုက္ေနရွာတဲ့ မမ၀ါကို စိတ္ထဲမွာ သနားပီး ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာလို႔ ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္
ကေတာ့ အင္မတန္ရိုင္းစိုင္းႀကမ္းတမ္းစြာနဲ႔ မမ၀ါရဲ႕ေခါင္းကေလး
ကိုကိုင္ပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ပီး သြင္းရင္း အရွိန္တအားတက္လာပီ။
ဖိုးသက္! ကၽြတ္! မလုပ္ရဘူးဆိုကြာ.. အာကြာ.. မမ၀ါက တစ္ခုလပ္ႀကီး.. မင္းက လူပ်ိဳေပါက္စေလး အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္ႀကရင္ လူေတြက ဘာေျပာ... အေမ့ ... ဟဲ့
၅မိနစ္ေလာက္ လိင္တံကို ႀကင္ႀကင္နာနာစုပ္ေပးေနတာကို ျငိမ္ခံမိေနေပမယ့္ တအားတင္းႀကပ္တဲ့စိတ္ေႀကာင့္ လူက မမ၀ါရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက လိင္တံႀကီးကို ျပြတ္ကနဲဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္မိတယ္။
ကုတင္ေအာက္ကို ဆင္းလိုက္ပီး မမ၀ါရဲ႕ ထမီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္လိုက္မိပီ။ မို႔ေမာက္ပီး ခံုးျကြေနတဲ့ မမ၀ါရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက အရည္ေလးေတြစို႔ေနရွာတာ အဖုတ္ေမႊးနက္နက္ကေလးေတြမွာေတာင္
အရည္ေလးေတြသီးေနတယ္။ အဖုတ္ကိုလက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ကာ
ထား၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကို တတြတ္တြတ္ေျဖာင္းဖ် ဖို႔ႀကိဳးစားေနရွာတဲ့ သူမရဲ႕ လက္ေတြကို အတင္းဆြဲဖယ္လိုက္ပီး တံေတြးေတြနဲ႔ေျပာင္လက္နီရဲေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံထိပ္ဖူးကို သူမ အဖုတ္၀မွာေတ့ပီး
ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ဖိခ်လိုက္ေတာ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ကေယာင္
ကတမ္းေလး ေအာ္ရွာတယ္။ ႀကီးမားေဖာင္းကားတဲ့ အဖုတ္ႀကီးက စီးပိုင္က်ပ္သိပ္လြန္းေနတာမို႔ တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေအာင္မနည္းႀကီး အားစိုက္ထိုးသြင္းလိုက္ရတယ္။ အဆံုးထိေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုတင္
ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ကုတင္ေအာက္
ကေန သူ႔ကိုယ္ေပၚ ကိုင္းပီး အဖုတ္ထဲ လိင္တံထိုးသြင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ လက္ေမာင္း၂ဖက္ကို တအားဖမ္းဆုပ္ပီး တြန္းထားေနရွာပီ။
အားးး မဆန္႔ဘူးကြာ.. မလုပ္ရဘူးလို႔ မင့္ကို မမ၀ါေျပာေနတယ္ေလ ... နားမေထာင္ေတာ့ဘူးလား.. အာကြာ.. အိုးးး ျပန္ထုတ္ကြာ မမ၀ါမင့္ကို လက္နဲ႔လုပ္ေပးမယ္ဆို မွားကုန္ေတာ့မွာပဲ ေျပာလို႔လဲမရေတာ့ဘူး
ဒီကေလး အိအိ.. ရွီးးး
ဆတ္ကနဲသူမ ထထိုင္လာတယ္။ က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးက ပူေႏြးစီးပိုင္လြန္းတဲ့ သူမ အဖုတ္ႀကီးထဲ အဆံုးထိ၀င္သြားပီ။
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားပီး ခုထက္ထိ က်ေနာ့္ကိုေျဖာင္းျဖ ေနဆဲသူမ ကို က်ေနာ္ေသခ်ာမႀကည့္ေတာ့ပဲ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို ေခ်ဆုပ္ပီး ေဆာင့္ -ိုးပစ္လိုက္တယ္။ အသံထြက္ပီး ေအာ္မိမွာ
စိုးရွာတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြႀကား
ထဲကေန လွမ္းႀကည့္ရင္း အံႀကိတ္ပီး ခံေနရွာတယ္။ ခုနက တေဖ်ာက္ဖ်ာက္ရြာေနတဲ့ မိုးက တအံုးအံုးသည္းခ်လာပီ။ က်ေနာ့္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း ရက္စက္ႀကမ္းတမ္းလြန္းလာတယ္။
အားးး .. ရွီးး ... ေဖာက္ေဖာက္! ေျဖာင္း.. ပတ္ပတ္. ေဖာက္
လူပ်ိဳေပါက္ကေလး က်ေနာ္ရဲ႕ အားပါလွတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ပထမေတာ့ အံႀကိတ္ပီး ခံေနရွာေပမယ့္။ အရွိန္ရလာေတာ့ အိမ္ေထာင္က်ဖူးတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ လက္ျပန္ေထာက္ပီးေကာ့ရင္း စိတ္ပါလက္ပါ
ဆက္ဆံစျပဳလာပီ။
အရပ္ရွည္ရွည္ ႏို႔ထြားထြားနဲ႔ တင္ပါးကားကားႀကီးေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ မမ၀ါကို က်ေနာ္မညွာတာေတာ့ပဲ အသားကုန္ေဆာင့္ -ိုးေပးလိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မွ မႀကာဘူး က်ေနာ့္ဂုတ္ကုိ အတင္းဆြဲပီး တြယ္တက္လာသလို
လုပ္ရင္း တြန္႔လိမ္ပီး ပီးသြားရွာတယ္။ ၀ုန္းကနဲ ကုတင္ေပၚ
ပက္လက္လွန္က်သြားတဲ့ မမ၀ါကို ေဘးတိုက္အိပ္အေနထားျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္ ျပင္ေပးလိုက္ပီး ခပ္ေကြးေကြးေနထားတဲ့ ပိုေဇရွင္မွာ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီး တစ္ျခမ္းကို အသာမလို႔ က်ေနာ္ေဆာင့္ -ိုးေနလိုက္ေသးတယ္။
မိုးသံနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြတအားျပင္းထန္
လာတဲ့ေနာက္ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ မမ၀ါရဲ႕အဖုတ္ထဲကို က်ေနာ့္ သုတ္ရည္ေတြ တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ ပန္းထည့္ေပးလိုက္မိေတာ့တယ္။
xxxxxx xxxxxx xxxxxxx
မွားကုန္ပီကြာ .. ငါေတာ့ေသတာေသခ်င္ေတာ့တာပဲ ေမာင္ေလးရာ.. ျပန္ေတာ့ေနာ္ လိမၼာတယ္..
တခ်ီပီးသြားလို႔ မမ၀ါကိုဖက္ပီး ခဏျငိမ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို နဖူးေလးပြတ္၊ ဆံပင္ေတြသပ္ေပးရင္း မမ၀ါက ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ ေျပာေနရွာတယ္။ က်ေနာ္က ဘာမွျပန္စကားမဆိုပဲ ႏို႔၂လံုးရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို
လက္ညွိဳးလက္မနဲ႔ ေခ်ကစားရင္း အလုပ္မ်ားေနတံုး။ လူနီႀကီး
ရဲ႕ေစခိုင္းခ်က္အရ မိုးလင္းခါနီးထိ ဆက္တိုက္ က်ေနာ္ -ိုးရလိမ့္မယ္ဆိုတာ မမ၀ါတစ္ေယာက္မသိရွာဘူး။ သနားပါတယ္ဗ်ာ။
ေဟာေတာ့! နင့္ဟာ ႀကီးကလည္း ျပန္မာေနျပန္ပီ.. နင္နဲ႔ေတာ့ ခက္ေတာ့တာပဲကြာ.. ကဲ ကိုယ္ေတာ္ေလး ရွင့္ေဒါသေတြျမန္ျမန္ေလွ်ာ့ခ်င္တယ္ဆိုလည္း ေလွ်ာ့ပီး အိမ္ျပန္ေတာ့ က်မ ရွိႀကီးခိုးပါတယ္..
စိတ္အိုက္ေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔ မမ၀ါျမည္တမ္းေရရြတ္ေနတာေတြကို က်ေနာ္ ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘူး။
ကုတင္ေပၚမွာတင္ ေလးဖက္ေထာက္ ဖင္ကုန္းအေနထားျဖစ္ေအာင္ သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို ေနခိုင္းလိုက္ပီး တင္ပါးအေနာက္ဖက္မွာ ဒူးေထာက္ရင္းေနရာယူလိုက္တယ္။ ကားစြင့္လြန္းတဲ့ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီး ၂ျခမ္းကို
ဆြဲျဖဲလိုက္ရင္း အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႔ အိစက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီး
ထဲ က်ေနာ့္လိင္တံကို ဖိပီး ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ခါးေလးေကာ့ ေခါင္းေလးေမာ့ပီး အီးးး ကနဲျဖစ္သြားရွာတယ္။ ခါးက်င္က်င္ေလးကို လက္၂ဖက္နဲ႔စံုကိုင္ပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တင္ပီး က်ေနာ္
ေဆာင့္သြင္းေနပီ။ တခ်က္တခ်က္ က်ေနာ္အေဆာင့္နဲ႔ မမ၀ါက အေနာက္ကို
ျပန္အေကာ့ေတြ႔လိုက္ရင္ တဖန္းဖန္းျမည္သံေလးေတြက ဆူညံပီး၊ ဖင္ကုန္းပီး အ -ိုး ခံေနရရွာတဲ့ မမ၀ါဆီက တရွီးရွီး၊ တအီးအီး ညည္းသံနဲ႔ ေရာလို႔ မိုးသံေလသံႀကားထဲ က်ေနာ့္စိတ္ကိုပိုလို႔ေတာင္ တက္ျကြေစေနပါ
လားဗ်ာ။
လင္းႀကက္တြန္သံခပ္အုပ္အုပ္ႀကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္လက္ခ်က္နဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ေမွ်ာ့ေနရွာပါပီေကာဗ်ာ။
မိုးေတြလည္းတိတ္စျပဳေနပီ။ ကုတင္ေပၚက အသာယာေလးဆင္းလိုက္ပီး ငယ္ကထဲက သံေယာဇဥ္ႀကီးရွာတဲ့ မမ၀ါကို တစ္ခ်က္လွမ္းအႀကည့္မွာ အသိစိတ္က တစ္ခ်က္၀င္လာမိေသးတယ္။ တစ္ညလံုး ေလးဖက္ေထာက္
ပီးေဆာ္၊ေပြ႔ပီး ထိုင္လွ်က္ -ိုး ၊ တစ္ေပါင္ေက်ာ္၊
တစ္တီတူးမုိးေမွ်ာ္၊ သူႀကီးေသနတ္ထမ္း၊က်ားႀကီးေရေသာက္၊ ျခေသၤ့ထိုင္ .. အဲ့လိုပံုစံ စံုစိေနေအာင္ က်ေနာ္ လုပ္ေပးလိုက္တာ အိမ္ေထာင္က်ဖူးေပမယ့္ အလွမပ်က္ေသးတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ မီးသင့္သြားတဲ့ ငွက
ေပ်ာညႊန္႔ကေလးလို ေပ်ာ့ဖတ္ပီး ကုတင္ေပၚမွာ ေခြေခြ
ေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနရွာပီ။ ႀကမ္းျပင္ေပၚက ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ျပန္ေကာက္စြပ္၊ အင္းက်ီ၀တ္ပီးတာနဲ႔ အသိစိတ္၀င္တစ္ခ်က္မ၀င္တစ္ခ်က္နဲ႔ အိမ္အေပၚထပ္ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးဖြင့္ပီး က်ေနာ္ခုန္ခ်လိုက္တာ ၀ဲကန
ဲေျမႀကီးေပၚ စကၠဴတစ္ရြက္လို အသာအယာက်သြားတယ္။
ေျမႀကီးေပၚေရာက္တာနဲ႔ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ အလိုလိုေျပးထြက္လာရင္း လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ့ ျခံစည္းရိုးကိုပါ ဆတ္ကနဲခုန္ေက်ာ္လႊားသြားျပန္တယ္။
က်ေနာ့္အိမ္ထဲ ျပန္ခုန္၀င္လာမိတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အခါတိုင္းေန႔ေတြလို ေပ်ာ့ေခြသြားပီး အိပ္ယာေပၚတက္ ေမွးကနဲအိပ္မေပ်ာ္သြားေအာင္ စိတ္ကိုတင္းထားမိတယ္။
က်ေနာ္သိခ်င္တာက ဒီလူနီႀကီး ဘာလဲ။ ဘယ္ကေပၚေပၚလာတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ အတင္းတြန္းပို႔ေနတာလဲ။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေခါင္းထဲမွာ စီတန္းလို႔ေနတယ္။ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အာရံုကို
စုစည္းထားပီး သတိလက္လႊတ္မျဖစ္သြားေအာင္ထိန္း
ေနတယ္။ က်ေနာ့္ကုတင္နား အေရာက္မွာ လူက မူးေ၀ေ၀တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားပီး ေပ်ာ့ေခြသြားတယ္။ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္ပီး တံုးကနဲမအိပ္ပဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ပီး လူနီႀကီးကိုရွာလိုက္ေတာ့ ရႈတည္တည္ႀကီး ထိုင္ေနတဲ့
လူနီႀကီးကို ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ တစ္ကိုယ္
လံုး အားအင္မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ့ေခြေနေပမယ့္ အားတင္းထားရင္း က်ေနာ္ သူ႔ကိုစကားလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
ဦးေလး ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲဗ်? ဘာျဖစ္လို႔ က်ေနာ့္ကိုဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ေစခိုင္းေနရတာလဲ?
.... .... ....
ေဟ့လူ! ေျပာေလဗ်ာ က်ဳပ္ႀကာရင္ရူးသြားေတာ့မယ္ .. ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ.. ဘယ္ကေနေပၚေပၚလာတာလဲ?
ငါလား? ငါဘယ္သူမွ မဟုတ္ဘူး .. ငါ့ကို စီရင္ထားတဲ့ အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေနရတဲ့သူ .. တကယ္ေတာ့ ငါဆိုတာ မရွိဘူး
ခင္ဗ်ား ဘာေတြေျပာေနတာလဲဗ် က်ေနာ္နားမလည္ဘူး က်ေနာ့္ကိုဒီလိုလုပ္ခိုင္းဖို႔ ဘယ္သူက ခိုင္းထားလို႔လဲ က်ဳပ္ေသခ်င္တယ္ဗ်ာ.. က်ဳပ္မုဒိန္းေကာင္ျဖစ္ေနပီ ေတာက္!
အက္ကြဲကြဲနဲ႔ေလသံ အနိမ့္အျမင့္မရွိတဲ့ အသံနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စကားျပန္ေျပာရင္း နီရဲေတာက္ေျပာင္လြန္းတဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔စိုက္ႀကည့္ေနတယ္။
သူ႔မ်က္နာမွာ ခံစားခ်က္မရွိဘူး။ လူေသေကာင္ႀကီးလိုပဲ။ ေတာင္းပန္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ သူ႔ကိုစို္က္ႀကည့္ရင္း သူဘယ္သူလဲဆိုတာ စဥ္းစားႀကည့္မိေနေပမယ့္ ေခါင္းက ခ်ာခ်ာလည္လာတယ္။
ဒါဆိုလည္း က်ေနာ့္ကိုဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ ဦးေလးရာ .. ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဘာကိစၥ အဲ့လိုမိန္းမတကာ ကို အဓမၼက်င့္ခိုင္းေနရတာလဲဗ်ာ?
မင့္ကို ငါဘာမွဒုကၡမေပးဘူး .. ငါဟာ စီရင္ထားျခင္းခံရတဲ့ အရာတစ္ခုသာျဖစ္တယ္.. ငါဟာ ေဆာင္ရြက္သူ သက္သက္သာျဖစ္တယ္..
ဟာဗ်ာ! ဘာေတြေျပာေနတာလဲ က်ဳပ္နားမလည္ေတာ့ဘူး ဘာေျပာတာလဲ ရွင္းေအာင္လုပ္ဗ်ာ
ငါဟာ ငါ့ကိုပို္င္ဆိုင္သူ အတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးရသူျဖစ္တယ္.. ငါ့အရွင္သခင္ရဲ႕ စိတ္ေဇာဆႏၵတိုင္း ဘာမဆို ေဆာင္ရြက္မယ္
ခင္ဗ်ာ့ အရွင္သခင္က က်ဳပ္လား? ဘယ္ကေန ဘယ္လိုက်ေနာ္က??? ဟာ! ရူးခ်င္တယ္ဗ်ာ
အဲ့ဒီမိန္းမေတြ အကုန္လံုးဟာ မင္းကိုယ္တိုင္ ကာမဆက္ဆံခ်င္သူေတြျဖစ္တယ္.. သူတို႔ဆီကို မင့္စိတ္အလိုက် ငါေခၚေဆာင္ေပးတယ္.. သူမတူေအာင္ ရာဂမီးေတာက္ေလာင္ေအာင္ ငါကူညီတယ္.. သူတို႔ေတြဟာ
မင့္လိင္ဆႏၵကို အလိုလိုက္ခဲ့ရတယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မင့္ကိုျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ.. မင္းသူတို႔ကို
တပ္မက္သလို သူတို႔မင့္ကိုတပ္မက္ေစေအာင္ ငါႀကံေဆာင္ခဲ့တယ္ .. ငါဟာစီရင္ထားျခင္းခံရတဲ့ အရာတစ္ခုသာျဖစ္တယ္.. ငါဟာ ေဆာင္ရြက္သူ သက္သက္သာျဖစ္တယ္..
ဗ်ာ????
ဒီလူနီႀကီးေျပာတဲ့စကားေတြကို က်ေနာ္နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ေလွ်ာ့ပီး ကုတင္ေပၚကို ၀ုန္းကနဲ ပက္လက္လွန္ခ်ပီး အိပ္ဖို႔ျပင္တယ္။ မ်က္လံုးကို ေမွးထားလိုက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာေပမယ့္
သတိလက္လႊတ္အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး။
က်ေနာ့္မွာ အႀကံတစ္ခုရွိေသးတယ္။ အသက္ကို ခပ္မွန္မွန္ရွဴေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သလိုလုပ္ျပလိုက္ပီး မိနစ္အနည္းငယ္အႀကာမွာ ႀကမ္းျပင္ေပၚက လူနီႀကီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္တာကို ေမွးထားတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ေခ်ာင္းႀကည့္ထား
ပီ။ က်ေနာ့္ ကုတင္နားကို အသာေလးကပ္လာပီး
ဆတ္ကနဲ ခုန္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္အေပၚခုန္အုပ္လိုက္ပီလို႔ ထင္ေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ျခင္ေထာင္ အမိုးေပၚကို ေပါ့ေပါ့ကေလးခုန္တက္သြားတာဗ်။ ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚတက္သြားေပမယ့္ ျခင္ေထာင္က လႈပ္ေတာင္မလႈပ္
ဘူးဆုိတာ သတိထားလိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒါကိုေနာက္ဆံုး
ျမင္လိုက္ရပီး က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
မနက္၇နာရီေလာက္ ျခံ၀ိုင္းထဲက ဂိုေထာင္မွာ ကုန္ေတြလာတင္တဲ့ ဟီးႏိုးကားသံေတြေႀကာင့္က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။ ေခါင္းက တဆစ္ဆစ္ကိုက္ပီး အိပ္ေရးလံုး၀ မ၀ဘူးဗ်ာ။
ဘယ္လိုမွဆက္အိပ္လို႔မရေအာင္ ဆူညံေနတာမို႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အိပ္ယာက ထလာမိတယ္။ ညက ေလေတြမိုးေတြအေတာ္ခ်ထားလို႔ ျခံထဲမွာ သရက္သီးအကင္းေလးေတြ ျပန္႔က်ဲေနတာပဲ။ ျခံေထာင့္က အုတ္ေရကန္
ေလးဆီထြက္လာခဲ့ပီး ေစာေစာစီးစီးေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္
လိုက္တယ္။ အ၀တ္အစားလဲရင္း မေန႔ညက ကိစၥစဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ စိတ္ေတြေလးလံသြားျပန္တယ္။ တစ္ရပ္ကြပ္သားခ်င္း အမႀကီးလိုခင္တဲ့သူ အေပၚက်ဴးလြန္မိသြားပီဆိုတဲ့ အေတြးက လူကိုဒုကၡေပးေနပီ။ အိပ္ယာ
သိမ္း၊ေစာင္ေခါက္ဖို႔ ဒီဖက္အိမ္ထဲျပန္၀င္လာရင္း မိုးလင္း
ခါနီး လူနီႀကီး က်ေနာ့္ျခင္ေထာင္အေပၚကို ခုန္တက္သြားတာသတိရမိတယ္။ ေအေဘးႀကီးက ထုတ္တန္းေပၚတက္ေနတာလားမိသိဘူးဗ်။ ျခင္ေထာင္အေပၚက မ်က္နာႀကက္ကို ေမာ့ပီး ဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္ ႀကည့္ေနမိေသး
တယ္။ ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚမွာ အရုပ္ကေလးတစ္ခုေတြ႔
လို႔ အသာေလးေကာက္ယူလိုက္မိေတာ့မွ လူကို ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ သစ္သားရုပ္ထုေလးက ဟိုလူနီႀကီးနဲ႔ တစ္ေထရာ ထဲျဖစ္ေနပါလားဗ်ာ။
ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္အိပ္ရင္း အံ့ႀသတုန္လႈပ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ သစ္သားရုပ္ထုကေလးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ရင္း အနီးကပ္ ေလ့လာႀကည့္မိေနတယ္။
ေရွးေခတ္ အဘိုးႀကီး ရုပ္နဲ႔ ရုပ္ထုေပၚမွာ အင္းကြက္ေတြ၊ လက္ေရးအတြန္႔အတက္နဲ႔ စာလံုးေသးေသးေလးေတြထြင္းထားတယ္ဗ်။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ စာလံုးေလးေတြက ပ်က္ယြင္းပီး ေျပာင္ေခ်ာေနေပမယ့္ တခ်ိဳ႕
ေနရာက စာလံုးေတြကဖတ္လို႔ရေသးတယ္။
စိတ္ရွိတိုင္းႀက၊ံ ႀကံသမွ်ပီး xxxx xxxxx လိုတိုင္းတက ပီးေျမွာက္ေစရန္
သံမေနသား၊ကသစ္သား xxx ေႀကာင္နက္ဂမုန္း xxx နဂါးပုတ္အန္ဖတ္ xxx
ေျမဖုတ္ဘီလူး၊ ေဇာ္ဂနီေဇာ္ဂနက္ေခ်းစားစုန္းမက်န္ ေ၀ဒအတတ္တကာျဖင့္ xxx ထိုထိုစီရင္ ငါအႀကင္၏ ေျမေလွ်ာက္၀ိဇၨာ အသညာကား သစ္သားရုပ္၌ တည္ေစေသာ္၀္
ေနလစႀကၤာ ဆရာသခင္ ဦးလူႀကီး
(xxxxx ျပထားေသာေနရာမ်ားတြင္ စာလံုးမ်ားပ်က္ကာ ေခ်ာမႊတ္ေနသျဖင့္ဖတ္မရပါ)(အမွန္က ေလွ်ာက္ရႊီးမလို႔ အကိုးအကားရွာရမွာ ပ်င္းလို႔မေရးေတာ့တာ ဟီဟိ :D )
က်ေနာ္ ခုမွတစိမ့္စိမ့္ေတြးရင္း အရာရာကိုနားလည္သေဘာေပါက္စျပဳလာပါပီ။
လူနီႀကီးဆိုတာ ေဟာ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးက ထြက္လာတာပါလား။ က်ေနာ္ အတင္းသြားပီး အႏိုင္ထက္ျပဳခဲ့တဲ့မိန္းမေတြဆိုတာ ကေကာ? ဟုတ္ပါပီေလ... က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ မသိစိတ္က ေဖာက္ျပန္မိခဲ့တဲ့မိန္းမေတြပဲ
မဟုတ္လားဗ်ာ။ ပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက ဘာလို႔က်ေနာ္
လိင္ဆက္ဆံဖို႔ႀကိဳးစားခ်ိန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာမျငင္းဆန္ႀကတာလဲ။ တစ္ညလံုးဘာလို႔ က်ေနာ့္စိတ္တိုင္းႀကအဆက္ဆံခံႀကတာလဲ။ ဘာလို႔ ေနာက္တေန႔မွာ ရဲစခန္းသြားမတုိင္ႀကတာလဲ ဆိုတာ ခုတေရးေရးနားလည္လာ
ပီ။ လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းေႀကာင့္ က်ေနာ္လိင္စိတ္ထသလို
သူတို႔လည္း လိင္စိတ္၀င္ေနႀကတာကိုးဗ်။ ဒါေႀကာင့္ အခြင့္အေရးရွိလွ်က္နဲ႔ (ဥပမာ ရူပေဗဒဆရာမေလး ဆိုရင္ က်ေနာ့္ကို အေသမုန္းတဲ့သူပဲ ေသခ်ာေပါက္ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ရင္ က်ေနာ္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ၊
အံႀကိတ္ပီးခံေနေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ လိင္ဆက္ဆံတဲ့အရသာကို
အားရပါးရ တပ္မက္စြာခံစားခဲ့တာ ဒီရုပ္ထုေလးရဲ႕အစြမ္းပါလား၊ ဟိုအင္းသူႀကီးသမီး အလတ္မနဲ႔တံုးကဆို ပထမ၂ခ်ီေလာက္လုပ္ပီးတာေတာင္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက တက္တက္ျကြျကြနဲ႔ ခရီးဆက္ခ်င္ေနခဲ့တာ ဒါေႀကာင့္ကိုး)
မမ၀ါကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ငယ္ငယ္ကထဲက သံေယာဇဥ္
ရွိရွာလို႔ အလိုလိုက္တယ္ပဲထား.. ေနာက္ပိုင္းမွာ တက္ညီလက္ညီေတာင္ ပင့္ေပးေကာ့ေပးတဲ့အျပင္ ေပြ႔ပီး ထိုင္လွ်က္ -ိုး ႀကတံုးက က်ေနာ့္ဂုတ္ကိုအတင္းသိုင္းဖက္ပီး သူကိုယ္တိုင္က တက္ေဆာင့္ခဲ့တာေလ။
ေအာက္လမ္းဆရာ ဦးလူႀကီးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ခ်ာတိတ္အရြယ္ေတြႀကားဖူးရံုႀကားဖူးတာ မီမွမမီလိုက္တာဆိုေတာ့ ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးကို ဘယ္လိုအစြမ္းေတြသြင္းခဲ့သလဲမသိပါဘူးဗ်ာ။
ေလာေလာဆယ္ ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလားေတာ့ က်ေနာ္စဥ္းစားလို႔ မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္က (အုပ္ခ်င္စရာေကာင္းလိုက္တာလို႔) မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုပစ္မွားလိုက္မိရင္ လူနီႀကီးက က်ေနာ့္စိတ္အ
လိုက် လိုက္လုပ္ေပးေနတာ ဆိုတာမ်ိဳးကိုေကာင္းေကာင္း
နားလည္သေဘာေပါက္လိုက္ပီ။ သစ္သားရုပ္ထုေလးကို ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚပစ္တင္လိုက္ပီး လက္ဖက္ရည္ထိုင္ဖို႔ ကိုေရႊဘကို ၀င္ေခၚမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကို တြန္းရင္း အိမ္က ထြက္လာခဲ့တယ္။
ေဟး! ေမာင္ေလး
ခင္ဗ်ာ!
မမ၀ါ စက္ဘီးခ်ိန္းႀကိဳးျပတ္ေနလို႔ ဆိုင္သြားပို႔လိုက္ရတယ္ ... အလုပ္ကိုလိုက္ပို႔ပါ..
ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ မမ၀ါ
က်ေနာ္တို႔အိမ္ေရွ႕ခေရပင္ႀကီးေအာက္မွာ ႀကိမ္ျခင္းေလးကို ကိုင္ပီး ဘဏ္၀တ္စံုေလးနဲ႔ မမ၀ါက ျပံဳးတံု႔၂ေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာနဲ႔ပက္ပင္းတိုးတာ လူကိုလန္႔သြားတယ္။
ဆံပင္ေတြကို ပို္က္ကြန္အနက္ကေလးအုပ္ပီး ဆံထံုးကစ္ကစ္ေလးထံုးထားတဲ့ မမ၀ါက ျပံဳးစိစိလုပ္ရင္း ျခင္းေတာင္းေလးကို လွမ္းေပးေတာ့ က်ေနာ့္လက္လွမ္းလိုက္ရတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီး ေရွ႕
ေဘာင္တန္းေပၚတင္ပါးလႊဲေလးတက္ထိုင္လာတာကို ဘာမွ
စကားမဆိုေတာ့ပဲ စက္ဘီးကိုနင္းထြက္လာခဲ့မိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလဲ ခါတိုင္းဒီလိုပဲသြားလာေနႀက က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကို ေသြးမေတာ္သားမစပ္ေပမယ့္ ေမာင္ႏွမလိုျမင္ပီးသားမို႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္မွာသာ
မေန႔ညက ကိစၥေႀကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲတဒိန္းဒိန္းခုန္ေန
မိတာဗ်ာ။ မနက္ေစာေစာ ေရမိုးခ်ိဳးသန္႔စင္ထားဟန္တူတဲ့ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲက မမ၀ါဆီက အေမႊးရနံ႔ကေလးေတြက ႏွာ၀ကိုခ်ဴေနတယ္။ စက္ဘီးနင္းေနရင္း မနက္ေစာေစာမို႔ လူသြားလူလာျပန္တဲ့ ဘိုတဲကုန္းနားက
မုန္႔တီဆိုင္ေလးနားေရာက္ေတာ့ မုန္႔စားမယ္ဆိုပီးရပ္ခိုင္းတယ္။
မုန္႔တီ၂ပြဲ ငါးဖယ္နဲ႔ ပဲေႀကာ္ထည့္မယ္ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ပါဆိုပီး လွမ္းမွာလိုက္ရင္း ဆိုင္အေနာက္နားက မန္က်ည္းပင္ေအာက္ စားပြဲပုေလးမွာ ၂ေယာက္သားထိုင္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္သူ႔ကို မ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ရဲဘူးဗ်။
ေဟ့ေရာင္!
ဗ်ာ
ဟင္းဟင္း .. မေန႔ညက သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ လူဆိုးေပါက္စနေလး .. ငါစိတ္ရွိလက္ရွိနားရင္းထအုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့ေလ ဟြန္း
မမ၀ါ.. က်ေနာ္ရွင္းျပမယ္.. ဟို.. အဲ့ဒါေလ..
မုန္႔တီပြဲေတြလာခ်ေတာ့ စကားစျပတ္သြားတယ္။ မုန္႔ပြဲေတြကို လက္နဲ႔ညႊန္ျပပီး အရင္စားစို႔ဆိုတဲ့ ဟန္နဲ႔ မမ၀ါက လုပ္ျပေတာ့ က်ေနာ္ တူ၂ေခ်ာင္းဆီလက္လွမ္းပီး မုန္႔တီေတြကိုစိတ္မပါလက္မပါစားေနမိတယ္။
မမ၀ါကေတာ့ ျပံဳးေနတဲ့မ်က္နာေပးနဲ႔ တရႊတ္ရႊတ္စားပစ္လိုက္တာ ခဏေလးနဲ႔ မုန္႔တီေတြေျပာင္သြားတယ္။ မုန္႔တီကို စိတ္မပါသလို တို႔ကနန္းဆိတ္ကနန္းစားေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ရယ္ခ်င္လွ်က္ပက္က်ိ မ်က္နာေပးနဲ႔
လွမ္းႀကည့္ရင္းစကားစေျပာတယ္။ဖိုးသက္ေလး မမ၀ါကို ဂတိတစ္ခုေပးပါ
ဟုတ္!
မုန္႔စားပီးသြားလို႔ ေရေႏြးခါးပူပူကို တဖူးဖူးမႈတ္ေသာက္ရင္း ေခါင္းငံု႔ထားရာက က်ေနာ္မ၀ံ့မရဲေမာ့ႀကည့္ပီး ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္။
အေပၚက ခါးတို အင္းက်ီအျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကေလးနဲ႔ ေအာက္က ထမီအစိမ္းႏုႏု ယူနီေဖာင္းေလးနဲ႔ မမ၀ါက လွပေက်ာ့ရွင္းလြန္းတာမို႔ က်ေနာ္ခပ္ေငးေငးေလးျဖစ္သြားမိေသးတယ္။ တခ်ိန္ကေတာ့ ကိုယ္အင္မတန္ခ်စ္ခင္
ရတဲ့ေသြးသားရင္းခ်ာ လိုသေဘာထားရသူဆိုေတာ့
ဒီလိုျဖဴ၀င္း၀င္း အသားအရည္နဲ႔ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အမႀကီးကို က်ေနာ္ေခ်ာမွန္းလွမွန္းေတာင္ေသခ်ာသတိမထားမိခဲ့ဘူးမဟုတ္လားဗ်ာ။ မေန႔ညကမွ တစ္ကိုယ္လံုးတံုးလံုးခၽြတ္ပီး စိတ္ရွိလက္ရွိေသာင္းက်န္းမိခဲ့ပီးမွ အင္မ
တန္မိန္းမပီသပီး လွပတဲ့ကိုယ္လံုးပိုင္ရွင္ေလးမွန္းသိလာ
ရတဲ့ေနာက္မွာ လူက ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ေနခဲ့ပီေလ။
မမ၀ါက အိမ္ေထာင္ပ်က္ဆိုတာ ေမာင္ေလးသိပီးသားေနာ္
သိပါတယ္ဗ်
အင္း.. မေန႔ညက ကိစၥကို ဘယ္သူသိတာမွ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး.. အဲ့ဒါဂတိေပးပါကြာ.. မင္းတအားခ်စ္တဲ့ မင့္လူ ေရႊဘကိုေတာင္မေျပာရဘူး မမ၀ါဘယ္ေယာက်္ားမွ မယံုဘူး ဘယ္လိုလဲ?
အာ. က်ေနာ္မေျပာပါဘူး မမ၀ါကလဲ..
ေအးပါ.. တသက္လံုး မမ၀ါကိုမင္းဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေႀကာက္ရိုေသလဲ ဆိုတာ သိပါတယ္.. မေန႔ညက မုန္ယိုပီးေသာင္းက်န္းျပတာကလႊဲလို႔ေပါ့ ခြိ
ဟာဗ်ာ!
ေနာက္တစ္ခုက .. မမ၀ါကို မင္းဘယ္ေတာ့မွ လိုခ်င္လွပါတယ္.. ခ်စ္သူလုပ္ခ်င္ပါတယ္ အဲ့လိုစိတ္ေတြေမြးမလာနဲ႔ အဲ့ဒါႀကိဳေျပာထားမယ္.. မင့္မိဘ အသိုင္း၀ိုင္းက ငါ့ကိုမုန္းႀကလိမ့္မယ္.. ကေလးကို ဖ်က္ဆီးပါတယ္လို႔
စြပ္စြဲႀကလိမ့္မယ္
.... ..... .....
မမ၀ါ ကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာကို ဒီတသက္စိတ္ကုန္ခဲ့ပီးပီ .. ဘယ္ေတာ့မွလဲေယာက်္ားထပ္ယူဖို႔မစဥ္းစားေတာ့ဘူးသိလား .. မင္းအထင္ေသးခ်င္ေသးပါေစေတာ့.. မျဖစ္သင့္မွန္းသိတယ္ ..ဒါေပမယ့္
မေန႔ညက မမ၀ါရဲ႕ ဘ၀မွာ အင္မတန္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့
ညျဖစ္ခဲ့တယ္ .. မင္းေလးရဲ႕ ဇြတ္တရြတ္ ဆိုးေပတာေလးေတြကို ေက်နပ္အားရတယ္.. ရွင္းရွင္းေျပာမယ္ကြာ ဘ၀မွာမေမ့ႏိုင္ေတာ့မယ့္ ညတစ္ည
မမ၀ါ ဘာေျပာေနတာလဲဟင္? က်ေနာ္နားမလည္ေတာ့ဘူးဗ်..
ေဟ့ေရာင္ဖိုးသက္ေလး! ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ မင္းနဲ႔ျဖစ္တာကို ႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာေနတာ ေတာက္! ငါေလငါ .. စိတ္ရွိလက္ရွိနားရင္းတီးလိုက္ရ ဒီမယ္ရွက္လို႔ေသေတာ့မယ္.. ထေတာ့ သြားမယ္ ရံုးေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ
မမ၀ါရံုးခ်ိန္မီေအာင္ စက္ဘီးကိုခပ္သြက္သြက္ကေလးနင္းထြက္လာခဲ့မိတယ္။ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲက စက္ဘီးေဘာင္တန္းေပၚမွာ တင္ပါးလႊဲကေလးထိုင္လာတဲ့ မမ၀ါက ဘဏ္နားေရာက္ခါနီး ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း
ကုန္းအဆင္း လူသူရွင္းလြန္းတဲ့ေနရာ
အေရာက္မွာ ေမာ့ပီး က်ေနာ့္ဂုတ္ကိုလက္ျပန္သိုင္းဖက္ဆြဲခ်ရင္း က်ေနာ့္နဖူးကို ျပြတ္ကနဲနမ္းရင္း ပါးခ်ိဳင့္ကေလး ေပၚေအာင္ျပံဳးလိုက္ေသးတယ္။ ဘဏ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးေပၚက ဆင္းသြားရင္း ေလသံတိုးတိုးနဲ႔
(ဟေရာင္! ေသခ်ာမွတ္ထားေနာ္ ငါမင့္ခ်စ္သူမဟုတ္
ဘူးဆိုတာ ေခါင္းထဲအျမဲမွတ္ထား) လို႔ ျပံဳးစိစိေျပာပီး သူ႔ရံုးထဲ၀င္သြားတယ္။
ရပ္ကြက္ထဲက အဟန္ရႈပ္ တရုတ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွာ စက္ဘီးေဒါက္ေထာက္ထားရင္း က်ေနာ္ကိုေရႊဘကို မနက္ခင္းလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔ ေစာင့္ေနလိုက္တာေစာစီးစီး ဘူပိတ္တဲ့အကြက္က ဆိုက္လာေသး
တယ္ဗ်။
ရပ္ကြက္ထဲက ဘူဒါးဘိုးေတာ္တစ္ေယာက္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲက နံျပားနဲ႔လက္ဖက္ရည္ ပါဆယ္ဆြဲပီး ထြက္အလာ က်ေနာ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ ခါးကေလးေထာက္ခါေထာက္ခါနဲ႔ ေတာ္ကီလာပြားတယ္။
ဟဲဟဲ.. ဖိုးသက္ မနက္အေစာႀကီးမင္းဘယ္ကေန ထြက္လာတာလဲ ငါျမင္လိုက္သလိုလိုအရွိသားေနာ့္
ဘာေျပာတာလဲဗ်?
မင့္ကိုယ္မင္း လည္လွပီထင္ေနတာကိုးကြ ငါရိပ္မိေနတယ္ေနာ့္ ..
"ဘႀကီးေထာင္" က်ေနာ့္ကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲဗ် ေျပာခ်င္ရင္ဒဲ့ေျပာေလဗ်ာ အဲ့လိုေ၀့၀ိုက္မေနနဲ႔
ေႀသာ္! ငါဒီေန႔မနက္ အေစာႀကီး ႏိုးေနတာကိုးကြ.. အဲ့ဒါနဲ႔ အိမ္ေရွ႕လမ္းမထြက္လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေမတၱာသုတ္ေလးဘာေလး ရြတ္ေနတာ ၀ါ၀ါေမ တို႔ျခံ၀င္းထဲက လူတစ္ေယာက္ ခုန္ထြက္လာတာလွမ္းျမင္လိုက္ရသ
လိုလိုဘာလိုလိုဟ ဟဲဟဲ
ဘႀကီးေထာင္က အသက္ႀကီးေနပါပီဗ်ာ မမ၀ါတို႔ အိမ္ျခံစည္းရိုးကို ဘယ္လိုလူက ခုန္ေက်ာ္ႏိုင္မွာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား.. ဒါနဲ႔ မနက္ေစာေစာထထပီး လမ္းမမွာ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္သလိုနဲ႔ ကုန္စိမ္းေတြေစ်းလာလာပို႔တဲ့
အထမ္းသမေလးေတြေခ်ာင္းေနတာကို
ေမတၱာသုတ္ရြတ္တယ္ဘာညာေတြ ေလွ်ာက္လိမ္မေနစမ္းပါနဲ႔ ဘႀကီးေထာင္ရာ.. အခ်င္းခ်င္းေတြကို.. ခုေလာေလာဆယ္ ပန္းသည္မေလး မေအးပြင့္ ကို ဘႀကီးေထာင္ ေခၚေခၚစားေနတယ္ဆိုပီး ဟိုဖက္ရပ္ကြက္မွာ
သတင္းထြက္ေနတယ္ ႀကည့္လုပ္ဦးဗ်..
ဟေကာင္! မင္းဘယ္ကႀကားလာတာလဲ တကယ္လား?
သူ႔အေႀကာင္းေတြအကုန္သိတဲ့ က်ေနာ္ ေလွ်ာက္ရႊီးပစ္လိုက္မွ ဘိုးေတာ္ႀကီး ပ်ာယာခတ္သြားတယ္။ တဟီးဟီးနဲ႔ စကားလမ္းေႀကာင္းလႊဲသြားေတာ့မွ က်ေနာ္လည္းသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆို သတိထားမွ
ဒီအဘိုးႀကီးနဲ႔မလြယ္ပါဘူးဗ်ာ။
ဒီဘဲႀကီးက အသက္အေတာ္ႀကီးပီ ဒါေပမယ့္ ႏွာကိစၥမွာ ဆရာတစ္ဆူခင္ဗ်။ အရင္ကေတာ့ တပ္ထဲက ခုေတာ့ အျငိမ္းစားေပါ့။ ရပ္ကြက္ထဲေျပာင္းလာတာ ၄-၅ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ "တပ္ႀကပ္ႀကီး" ဘ၀နဲ႔
အျငိမ္းစားယူလာတာလို႔ႀကားဖူးတာပဲ။ သူတို႔အရြယ္တူဘိုးေတာ္
အသိုင္းအ၀ုိင္းကေတာ့ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ရင္ "ေမာင္ေမာင္ရဲ" လို႔ ေခၚႀကတာႀကားဖူးေပမယ့္ ဦးရဲေထာင္ ဆိုတဲ့နာမည္ေႀကာင့္ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြက "ဘႀကီးေထာင္" လို႔ပဲႏႈတ္က်ိဳးေနႀကတာေပါ့ေလ။ သူ႔ ေက်ာင္း
အမႀကီးက ဆံုးသြားတာႀကာပီဆိုပဲ။ သားေတြပဲေမြးထားတာ
ဆိုေတာ့ ေခၽြးမေတြအမ်ားသားေလ။ ဒါေပမယ့္ သားေတြအလစ္မွာ အဲ့အဘိုးႀကီးက ေခၽြးမေတြနဲ႔ဘာလိုလို အပုပ္နံ႔က ထြက္ထြက္လာေသးတယ္။ အလုပ္မရွိ အျငိမ္းစား အားယားေနတာဆိုေတာ့ ဟိုေဆးေဖာ္ဒီေဆးေဖာ္
ေတြ သိပ္လုပ္တာဗ်။ ေဗဒင္လိုလို၊အင္းလိုလို၊ဘိုးေတာ္လိုလို
ေတြလည္း လုပ္။ ပီးရင္ ေတြ႔တဲ့မိန္းမ အကုန္ဆြဲစားတယ္ဆိုပီးနာမည္ႀကီး။ ကိုေရႊဘကေတာ့ အဲ့ဒီ ဘႀကီးေထာင္ကို ေတာ္ေတာ္စပ္ျမင္ကပ္ေနသတဲ့။ ခုလည္း သူ႔ဖာသာ မနက္ေစာေစာထ ပုတီးလက္က ကိုင္ပီး
ကုန္စိမ္းသမေလးေတြ ကိုဖန္ဖို႔ေခ်ာင္းေနတာကို တိုက္တို္က္ဆိုင္ဆိုင္
က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားေသးတယ္။ သတိထားမွျဖစ္မယ္။ ေျပာရရင္ မေကာင္းဘူး အဲ့ဒီဘိုးေတာ္က က်ေနာ့္ ေဒၚေလး အငယ္ဆံုးတစ္ေယာက္ကို ဗူးေနတာေလ။ က်ေနာ့္ေဒၚေလးက လွတပတေလး ကို ဒင္းက ျပီတီတီလုပ္
လုပ္ေနတာ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာႀကီးဗ်ာ။(ဘႀကီး စိတ္မဆိုးေႀကး
ေနာ္ ခင္ညား က်ေနာ့္ကို ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဘြားေတာ္ႀကီးနဲ႔ အုပ္ခိုင္းတာ လက္စားျပန္ေခ်လိုက္ပီ ခြိ)
xxxx xxxxx xxxxxx
ျမိဳ႕အစြန္မွာ လုပ္တဲ့ သီတင္းကၽြတ္ဘုရားပြဲကို တစ္ရပ္ကြက္လံုးက လူပ်ိဳအပ်ိဳကာလသားသမီးေတြ အုပ္စုလိုက္ခ်ီတက္လာႀကတယ္ဗ်။
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အစည္ကားဆံုးပြဲေတာ္ေပါ့။ ေကာင္မေလးေတြကို အလည္မွာထားပီး က်ေနာ္တို႔ေယာက်္ားေလးေတြက မ်က္ေျခမျပတ္ ပြဲခင္းထဲ အကဲခတ္ေနရတယ္။ လက္သရမ္းတာေတြ အမူးသမားဆြဲလားရမ္း
လားျဖစ္တာေတြကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ေပါ့။ ဘီးကုတ္၀ါ၀ါေလး
ပန္ပီး အျဖဴခံမွာ အနီေရာင္ အစက္ေျပာက္ကေလးေတြပါတဲ့ ၀မ္းဆက္ကေလးနဲ႔ မမ၀ါက အရမ္းလွေနေတာ့ ပြဲလာတဲ့ လူငယ္မွန္သမွ် ၀ိုင္းပီးေငးႀကည့္ေနႀကရတယ္။ မမ၀ါကေတာ့ လူႀကီးပီပီ တဟဲ့ဟဲ့နဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက
ေကာင္မေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေနရေပမယ့္ လူေတြ
ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ့္လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ထားတာ လံုး၀ မလႊတ္ဘူး။ လူအလစ္မွာ က်ေနာ့္ ေပါင္ႀကားကို မသိမသာေလး လက္ဖ၀ါးနဲ႔ဖိဖိကိုင္ပီး ညွစ္ေပးတယ္။ ပီးရင္သူမသိသလိုျပံဳးစိစိနဲ႔မ်က္နာ
လႊဲေနတတ္တယ္။ ဟိုတေန႔ညက သူနဲ႔က်ေနာ္ေျခလြန္လက္လြန္
ျဖစ္သြားပီးကထဲက ဘာမွထပ္မျဖစ္ခဲ့ႀကဘူးဗ်။ အမွန္တိုင္း၀န္ခံရရင္ က်ေနာ္ မမ၀ါကို အရမ္းထပ္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းေႀကာင့္ဆိုတာ ဖီးလ္မလာသလိုျဖစ္ေနလို႔ အိမ္ျပန္မအိပ္ပဲ ကိုေရႊဘ
အိမ္မွာပဲ အိပ္ျဖစ္ေနတာ။ ခုလို လူေတာတိုးရင္း က်ေနာ့္လက္ေမာင္း
နဲ႕ သူရင္ဘတ္က ႏို႔ႀကီးေတြရဲ႕ မထိတထိျဖစ္ (မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္သူက တမင္လုပ္ေနတာပါ) ရွက္ေႀကာက္ပီးျငိမ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လက္ေဆာ့ပီး လာလာဆြေနေတာ့ လူက ေသာက္ရမ္းတင္းေနပီ။ တခါတေလ
လူခ်င္းထပ္လွ်က္ျဖစ္ပီး အရပ္ျမင့္တဲ့ မမ၀ါရဲ႕တင္ပါးအိအိစက္စက္ႀကီးနဲ႔
က်ေနာ့္ လိင္တံက ထိကပ္ထားသလိုအႀကာႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ အခါမ်ိဳးဆို က်ေနာ့္ လက္၂ဖက္စလံုးကလည္း မမ၀ါ ဂ်ိဳင္းေအာက္ေနလွ်ိဳပီး ႏို႔၂လံုးကို အားရပါးရျမန္ျမန္ေလးဖမ္းကိုင္ပီး ၂-၃ခ်က္ေလာက္ ကပ္ေညွာင့္ေပးလိုက္
ရင္း ခ်က္ခ်င္း မသိသလိုလုပ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ အရွိန္က
ေတာ္ေတာ္တက္လာႀကပီဗ်။
ပြဲေစ်းတန္းလမ္းေလွ်ာက္ႀကရင္း ေမာလာႀကေတာ့ မုန္႔ဆိုင္တန္းေတြမွာ မုန္႔၀င္စားႀကတယ္။
စားေသာက္ပီးေတာ့မွ ပြဲလက္မွတ္သြားျဖတ္တဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ေမာႀကီးပန္းႀကီးျပန္ေရာက္လာတယ္။ မန္းေလးသိန္းေဇာ္ဆိုေတာ့ လက္မွတ္က အေတာ္အလုအယက္၀ယ္ရတာကိုးဗ်။ ေရႊဘ! ကေလးေတြကို
တာ၀န္ယူပီးထိန္းခဲ့.. ငါေခါင္းတအားကို္ကလာလို႔ျပန္ေတာ့
မယ္ ဖိုးသက္ေလး မမ၀ါကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပး ပီးမွ ဒီကိုျပန္လာ... ဆိုပီး မမ၀ါတစ္ေယာက္စကားစရင္း ဂြင္ဆင္ေနတာကို မသိနားမလည္တဲ့ အူတူတူပံုစံ ဖမ္းပီး ဟုတ္ကဲ့ မမ၀ါလို႔ ေဖာ္လို လိုက္ရင္း မုန္႔ဆိုင္ကေနခပ္
တည္တည္ တူတူထြက္ဖို႔ထလိုက္တယ္။ ခဏေနဦးဗ်! ဒီညမွာ က်ေနာ္
အႀကံအစီ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ က်ေနာ္၀တ္ထားတဲ့ ဖရီးဂ်က္ကက္ကို အသာေလးခၽြတ္ပီး ကိုေရႊဘကို ခဏယူ၀တ္ထားစမ္းပါဗ်ာ ဆိုပီး ပစ္ေပးထားခဲ့လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီဂ်က္ကက္ အိတ္ေထာင္ထဲမွာ ဘာပါတယ္ထင္လို႔လဲ?
ဟီးဟီး ဟိုသစ္သားရုပ္ထုေလးထည့္ေပးထားလိုက္တယ္ေလ။
လူနီႀကီးနဲ႔ကိုေရႊဘ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ့ မမ၀ါကို လက္ဆြဲပီး ပြဲခင္းထဲကေန အတင္းတိုးထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။ အိမ္အျပန္လမ္းမေပၚျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနပီဗ်ာ။ မမ၀ါကို က်ေနာ္
အားရပါးရ ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပီ။ လူနီႀကီးမပါပဲ သူ႔ကိုဖိုးသက္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလး
က ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းခ်စ္ျပတတ္ပါတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပခ်င္လြန္းလို႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာလဲ တုန္တုန္ရီရီႀကီး။ မမ၀ါလည္း က်ေနာ့္လိုပဲဆိုတာ သူ႔လက္ကေလးကို အတင္းဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ္ အလိုလိုသိေနတယ္။
ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနတဲ့ စံုတြဲေလးတစ္တြဲ ဘုရားပြဲအျပင္ဖက္ကိုတိုးထြက္လာရင္းတေျဖးေျဖးတိုးကပ္လာတယ္။
လူေတြႀကိတ္ႀကိတ္တိုးစည္ကားပီး ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ ကမၻာအျပင္ဖက္ကိုေရာက္သြားတာနဲ႔ အလိုလိုေနရင္း ေအးျမသြားသလိုပဲဗ်။ ျမစ္ကမ္းေဘးက လမ္းမႀကီးအတိုင္း တိတ္တဆိတ္လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီးေလွ်ာက္
လာႀကရင္း ၂ေယာက္စလံုးရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ ေတာက္
ေလာင္ေနတဲ့ ရမၼက္မီးေတြက တေျဖးေျဖးပိုလို႔သာ တိုးလာေနပီေပါ့ေလ။ စိန္ပန္းပင္ႀကီးေတြ စီစီရီရီေပါက္ေနတဲ့ ကမ္းနားလမ္းေပၚမွာ လူေတြကရွင္းေနသလို မိုးျမွဴအေငြ႕အသက္ေတြပါေနတဲ့ ေလညွင္းေလးေတြက
တေနာ့ေနာ့နဲ႔၀စ္လစ္စလစ္လမ္းကေလးေပၚမွာ (ဟီးဟီး
ခြင့္လႊတ္ပါ ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာခင္ဗ်ား)တိုက္ခတ္ေနေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔မမ၀ါတို႔ ကိုယ္လံုးေတြက ပိုလို႔ေတာင္ပူးကပ္သြားႀကပါပီ။ ဘယ္လိုမွမေအာင့္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ကစပီး လႈပ္ရွားလိုက္မိတယ္။ မမ၀ါရဲ႕
ခါးက်င္က်င္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းတြယ္ဖက္ရင္း ခပ္ေျပေျပနဖူး
၀င္း၀င္းေလးကို အားရပါးရနမ္းရိႈက္လိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ .. ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ၊ေနာက္.. နီေထြးေထြးႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးေပါ့။
အြန္းးး ဖိုးသက္ေလးကကြယ္ အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ဟ လမ္းေပၚႀကီးမွာ .. ကၽြတ္! ဟဲ့ မမ၀ါရင္ေတြအရမ္းတုန္လာပီေနာ္ ေျပာလို႔လဲမရ ဒုကၡပါလား..
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္နမ္းေနရာက ခြာလိုက္ပီး တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ထမီပါးကေလးအေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြရင္း မမ၀ါရဲ႕ လည္တိုင္ေဖာ့ေဖာ့ေလးတ၀ိုက္ အနမ္းစက္ေသနတ္ေတြနဲ႔ တရစပ္ေလွ်ာက္ပစ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကို
ခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္လာရင္း
စိတ္အိုက္ေနတဲ့ေလသံတုန္တုန္ကေလးနဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ညည္းညဴေနရွာေပမယ့္ ၀တ္ထားတဲ့ေသာ့တံဆိပ္ပုဆိုးအျပာေအာက္ကေန ခပ္ေငါေငါထြက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးကို ဖြဖြအုပ္ကိုင္ပီး အထက္ေအာက္
ပြတ္သပ္ေပးေနတာက သူကိုယ္တိုင္အားမလိုအားမရနဲ႔
စိတ္ထေနတာျဖစ္ေႀကာင္းေဖာ္ျပေနတာမဟုတ္ပါလားဗ်ာ။ လူသူကင္းရွင္းလြန္းလွတဲ့ကမ္းနားလမ္းျဖစ္ေပမယ့္ လမ္းမႀကီးေပၚဆိုေတာ့ လုပ္လို႔မေကာာင္းလွဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိလည္း က်ေနာ္မေအာင့္
ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ေမာင္ေလး.. အာကြာ ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ.. အိမ္ေရာက္ေအာင္အရင္ျပန္ႀကမယ္ကြာ .. အာ ဒီကေလးက ဇြတ္
ဖ်တ္ကနဲ သတိရသြားပီး မမ၀ါရဲ႕လက္ကေလးကို အတင္းဆြဲလို႔ ကမ္းနားလမ္းစိန္ပန္းပင္ႀကီးေတြရဲ႕တစ္ဖက္က ျမစ္ထဲဆင္းတဲ့ အုတ္ေလွကား အျမင့္ႀကီးကေန ႀကယ္ေရာင္၀ိုးတ၀ါးေအာက္မွာ က်ေနာ္ေအာက္ကိုဆင္းခ်
သြားေနမိတယ္။
မိုးဦးက်ကာလေလးျဖစ္လို႔ ျမစ္ေရျပင္က ဟိုးအေ၀းႀကီးမွာ။ ေလာေလာဆယ္ကမ္းပါးေအာက္ေျခမွာ ေရျပင္အစား သဲေသာင္ျပင္တေမွ်ာ္တေခၚႀကီးပဲရွိတာေလ။ ပီးေတာ့ ဒီေနရာမွာ လူေနအိမ္ေျခမရွိဘူးဆိုေတာ့
တိတ္ဆိတ္ပီး ဂ်က္ကာေကာင္းတဲ့ေနရာေပါ့။ ေအာက္ေျခေရာက္
သြားေတာ့လည္း ရပ္မေနပဲ သဲေသာင္ျပင္ႀကီးေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္ပီး မမ၀ါကိုဆြဲေခၚသြားမိတယ္။ တျငီးျငီးတျငဴျငဴနဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ဆြဲေခၚရာေနရာကို ပါလာရွာတယ္။ ေရစပ္နား ေရာက္သြားေတာ့မွ
ျမိဳ႕ဖက္က ကမ္းနားလမ္းဆီလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ေ၀းေ၀း
ေရာက္သြားပီ။ လူတစ္ေယာက္ေယာက္လာေနရင္လည္းျမင္ရသလို ေနာက္ေက်ာဖက္မွာလည္းေရျပင္ႀကီးဆိုေတာ့ အင္မတန္ လံုျခံဳစိတ္ခ်သြားရပီေပါ့။ စူတူတူမ်က္နာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ေနာက္ပါလာတဲ့ မမ၀ါကို
ဘာမွစကားေျပာမေနေတာ့ပဲ မတ္တပ္ရပ္ေနလွ်က္နဲ႔ ရင္ခ်င္းအပ္ႏႈတ္ခမ္း
ခ်င္းစစုပ္ေပးလိုက္တယ္။ တဟင္းဟင္းျမည္သံေတြက ျမစ္ေရ စီးသံနဲ႔အျပိဳင္ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ဆီက ထြက္က်လာေပမယ့္ လူသူကင္းလြန္းတဲ့ေနရာဆိုတာ ၂ေယာက္လံုးသိေနေတာ့ ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူးေလ။
နႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနရာက ပဲ က်ေနာ့္ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္တယ္။ မမ၀ါကို
တြန္းထုတ္လိုက္ရင္း သဲျပင္ေပၚမွာ ပုဆိုးကို ျဖန္႔ခင္းလိုက္တယ္။ မမ၀ါကိုယ္တိုင္ကလဲ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထေနရွာေတာ့ သူ႔ထမီကေလးကို သူ႔ဖာသာ ဂြင္းလံုးခၽြတ္ခ်ပီး က်ေနာ့္ပုဆိုးနဲ႔ ဆက္လွ်က္ကေလးျဖန္႔ခင္းရင္း
ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ဖိုးသက္ေလးေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ကြာ .. အဲ့လိုႀကီး လမ္းေဘးမွာ မမ၀ါလုပ္မိလိမ့္မယ္လို႔ တသက္လံုးမစဥ္းစားခဲ့.. အု၀ု!!
အခင္းေတြအေပၚဖင္ခ်ထိုင္ရင္း ေခါင္းက ဆံႏြယ္ကေလးေတြကို လက္နဲ႔သပ္၊ ပြစိပြစိေျပာေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ဗလံုးဗေထြးနဲ႔အသံတိတ္သြားတယ္။
အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်ပီး တင္းမာေပါက္ကြဲမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ လိင္တံႀကီးကို မမ၀ါရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးထဲ လက္နဲ႔ကိုင္ပီး က်ေနာ္ထိုးထည့္လိုက္တာကိုးဗ်။ က်ေနာ့္ဆီးခံုကို လက္နဲ႔အတင္းတြန္းထားရင္း
တအုအုနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ လိင္တံအသြင္းအထုတ္အလုပ္ခံေနရ
တဲ့မမ၀ါတစ္ေယာက္ စစခ်င္းေတာ့ နင္သလိုျဖစ္သြားပံုရေပမယ့္ ခဏႀကာေတာ့ ပံုမွန္ေလးစုပ္ယူေနရွာတယ္။ လိင္စိတ္ထေနတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ မမ၀ါကိုအားနာရေကာင္းမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ သူ႔ဆံပင္ေလး
ေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ဒူးေကြးလို႔ မတ္တပ္
ရပ္ထားရာက ေကာ့ေကာ့ပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ၃-၄မိနစ္ေလာက္ အဆက္မျပတ္လုပ္ပစ္လိုက္မိတယ္။
မမ၀ါ ေလးဖက္ေထာက္ေပးပါ.. က်ေနာ္တအား လုပ္ခ်င္ေနပီ ျမန္ျမန္ေလး
မင္းေနာ္.. တအားႏိုင္စားေပးတယ္.. ဇြတ္ႀကီးပဲ ဟြန္းးး
က်ေနာ့္လိင္တံကို ပါးစပ္ထဲက ဆြဲခၽြတ္တာခံလိုက္ရတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ က်ေနာ့္လိင္တံကို ကိုင္ထားရာက လက္လႊတ္လိုက္ပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ပီး
တစ္ဖက္လွည့္လို႔ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းထားေပးရွာ
တယ္။ ႀကယ္ေရာင္ျပိဳးပ်က္ေအာက္မွာ ဖင္တံုးအိအိႀကီးေတြက အားရစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တလက္လက္ပဲ။ မမ၀ါက ေျဖးေျဖးလုပ္လို႔ လွမ္းသတိေပးေနတာကို အင္းပါလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း က်ေနာ
္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ပီး မာတင္းေနတဲ့ လိင္တံနဲ႔ဖင္၂ျခမ္းအလည္
တည့္တည့္က အရည္ေတြရႊဲအိေနတဲ့ အဖုတ္၀တည့္တည့္ကို ေတ့ပီး ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ ေႏြးကနဲခံစားလိုက္ရပီး ေ-ာက္ဖုတ္နံရံေတြရဲ႕ အိစက္ညက္ေညာမႈကို လိင္တံတစ္ေလွ်ာက္ အားရေက်နပ္စြာခံစားလုိက္ရတယ္။
ခ်က္ခ်င္းတအားမေဆာင့္ေပးနဲ႔ေနာ္ ေမာင္ေလး မမ၀ါ ေအာင့္တယ္
အင္း .. အင္းက်ီႀကယ္သီးျဖဳတ္ေပး မမ၀ါ ႏို႔ေတြကို ကိုင္ပီး ေဆာင့္ခ်င္တယ္
တေျဖာက္ေျဖာက္ျမည္သံနဲ႔ အတူ အင္းက်ီႏွိပ္စိေတြကို ျဖဳတ္ေပးရင္း ႏို႔ႀကီးေတြကို ဘရာေအာက္ေနဆြဲထုတ္ေပးရွာတယ္။ ခါးကိုင္းလိုက္ပီးႏို႔၂လံုးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ညွစ္ေခ်ရင္း မမ၀ါကို ေျဖးေျဖးခ်င္း -ိုး
ေပးေနလိုက္တယ္။ -ိုး ေနရင္း မမ၀ါရဲ႕ေက်ာ
ျပင္ေပၚေမွာက္ခ်ထားပီး ဂုတ္သားေလးေတြေနရာကို သြားနဲ႔ ဖြဖြကိုက္လုိက္ နားရြက္ကေလးေတြကို ကိုက္ဆြဲလိုက္နဲ႔ ဆြေပးလိုက္ေတာ့ မမ၀ါက ဖိုးသက္ေလးရာ.. ဟင္း..ရွီးးး ဟင္းးး ဆိုပီး အသံထြက္ညည္းစျပဳလာ
တယ္ဗ်။ မမ၀ါရဲ႕ ဂုတ္သားေလးေနရာက ေမႊးပ်ံ႕သလိုလို
ေခၽြးနဲ႔သနပ္ခါးေရာထားတဲ့ အနံ႔ေလးေတြကို ရွဴရိႈက္ရင္း အေနာက္ကလည္း တင္သားအိအိႀကီးေတြနဲ႔ဆီးခံုတဖတ္ဖတ္ရိုက္တဲ့ အထိ ေဆာင့္ -ိုး ၊ လက္၂ဖက္ကလည္း လက္နဲ႔သိပ္မဆန္႔သလိုျဖစ္ေနတဲ့ ႏို႔စီးစီးပိုင္ပိုင္
ႀကီးေတြကိုေခ်။ က်ေနာ္ေတာ့ နတ္ျပည္ေရာက္ေနသလိုပါပဲလားဗ်ာ။
ျမစ္ေရစီးသံ ညင္ညင္သာသာေလး ေတြနဲ႔အတူ ေလးဖက္ေထာက္ပီး အ -ိုး ခံေနရရွာတဲ့ မမ၀ါဆီက တရွီးရွီး ညည္းသံ၊ တင္ပါးနဲ႔ ဆီးခံုေဆာင့္မိသံ တေျဖာက္ေျဖာက္.. က်ေနာ့္မာန္သြင္းသံ တအားအားေတြဟာ
တိတ္ဆိတ္တဲ့ညယံမွာ ဆူညံေနေပမယ့္ လူသူေလးပါး
ကင္းရွင္းလြန္းတဲ့ေနရာေလးဆိုေတာ့ စိတ္လႊတ္ကိုယ္လႊတ္ရွိလြန္းလွတယ္ေလ။ မိနစ္၂၀ေလာက္ ေလးဖက္ေထာက္ -ိုး ေနရာက ေညာင္းသလိုလိုျဖစ္လာေတာ့ အရည္ေတြတအားစိုေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲက
က်ေနာ့္လိင္တံကို ပလြတ္ကနဲဆြဲခၽြတ္လိုက္ရင္း ပက္လက္လွန္လွဲအိပ္ခိုင္း
လို္က္တယ္။ မမ၀ါရဲ႕ ကိုယ္လံုးေပၚက်ေနာ္ တက္ဖိလိုက္ရင္း အဖုတ္ထဲကို လိင္တံျပန္သြင္းေတာ့ ေခ်ာကနဲျပန္၀င္သြားတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ဖူးတဲ့ တစ္ခုလပ္ဆိုေပမယ့္ မမ၀ါရဲ႕ အဖုတ္ႀကီးက ႀကပ္ပီး စီးပိုင္ေနတံုးပဲဗ်။
ႏို႔၂လံုးကို စံုကိုင္ပီး တည့္တည့္ မသြင္းပဲ ခါးကိုနည္းနည္း
ကစားပီး ေမႊေႏွာက္လို႔ -ိုး လိုက္မိေတာ့
ဖိုးသက္ကြာ.. မမ၀ါေသေတာ့မယ္ အဲ့ဒါဘယ္လိုလုပ္ေနရျပန္တာေတာ့ ကၽြတ္ကၽြတ္.. အမေလးေနာ္.. မမ၀ါရင္ထဲမွာ တလွိမ့္လွိမ့္တက္လာတယ္.. အားး အားးး ပီးခ်င္လာပီ.. ပီးေတာ့မယ္.. အာဖိုးသက္...အာ
ဖိုးသက္.. မရပ္နဲ႔ေတာ့ ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္... ျမန္ျမန္..တအားေဆာင့္ေပး..လုပ္လုပ္
မမ၀ါရဲ႕ အဲ့ဒီလိုေတာင္းဆိုမႈေလးေတြနဲ႔ ျပန္ပီး ေကာ့ေကာ့တက္တာကို အားႀကိဳးမာန္တက္ ေမႊေနရာကေန ေပါင္၂လံုးကို တြန္းတင္လိုက္ပီး တစ္ကိုယ္လံုးတက္ဖိလို႔ တေျဗာင္း၂ျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ -ိုး ခ်ရင္း
အႀကမ္းတမ္းဆံုးနည္းနဲ႔ က်ေနာ္သမေနမိပီ။
ေနာက္ဆံုး ၁မိနစ္အတြင္းမွာတင္ က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္သြက္လက္လာပီး ေအာင့္ထားလို႔မရေတာ့ပဲ သုတ္ရည္ပူပူေတြကို တြန္႔လိမ္ေနတဲ့ မမ၀ါရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းအိအိႀကီးထဲ ဆက္တိုက္ပန္း
ထည့္ပစ္မိပီေပါ့
xxxxx xxxxxx xxxxxx
ေရစီးသံျငိမ့္ျငိမ့္ေလးကိုနားေထာင္ရင္း သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ မမ၀ါနဲ႔က်ေနာ္ဖက္ပီး လွဲအိပ္ေနတယ္။
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ မမ၀ါကို ခပ္တင္းတင္းေလးဖက္ထားေပးရင္း နဖူးေလးကိုေမႊးႀကဴေပးရင္း ခ်မ္းေနရွာမလားလို႔ လက္ေမာင္းသားေခ်ာမြတ္မြတ္ကေလးကို ပြတ္ေပးေနမိတယ္။
ဖိုးသက္ေလး.. မမ၀ါကို လမ္းေဘးမွာ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေပးတယ္ မေကာင္းဘူးကြာ လူဆိုးေလး
မေအာင့္နို္င္လို႔ပါဗ်ာ
ပီးေတာ့ တအားႀကမ္းပီး ရက္စက္လြန္းတယ္ကြာ.. ဘာမွမေျပာမဆိုနဲ႔ သူမ်ားပါးစပ္ထဲ သူ႔ဟာႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္တာ လူကိုနင္သြားတာပဲ
ကန္ေတာ့ပါ.. က်ေနာ္တအားစိတ္ထသြားတာ.. ကန္ေတာ့
ဟြန္း.. ပီးေတာ့ တအားေမႊပစ္လိုက္တာ လူကို ေသေတာ့မယ္သိလား
က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုလက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႔ထုပီး မူႏြဲ႕ေနေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုလုပ္တာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွန္း တဖက္လွည့္နဲ႔၀န္ခံေနတာက်ေနာ္သိပါတယ္ဗ်ာ။
ကဲ! ေတာ္ပီ.. ထေတာ့ ျပန္မွျဖစ္မယ္.. အ၀တ္ေတြျမန္ျမန္၀တ္ေတာ့ ေမာင္ေလး
ဟုတ္! အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ မမ၀ါကို က်ေနာ္ထပ္ခ်စ္ဦးမွာေနာ္ အဟီး မ၀ေသးဘူး
အလိုေတာ္! ရွင္ေလးကို ဘယ္သူက ခံမယ္ေျပာလို႔လဲ.. ေတာ္ပီ ေႀကာက္သြားပီ တာ့တာ
ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ ေလသံေလးနဲ႔ေအာ္ရင္း ထမီေလးကို ေကာက္စြပ္ပီး လွစ္ကနဲ သဲေသာင္ျပင္ေပၚေျပးဖို႔ျပင္ေနတဲ့ မမ၀ါကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီ၀တ္ပီး ပုဆိုးကိုစလြယ္သိုင္းထားတဲ့ က်ေနာ္က အတင္းလိုက္ဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားရင္း
ေျပးလိုက္သြားမိတယ္။
ဒီညေတာ့ မမ၀ါရဲ႕ အိပ္ယာေႏြးေႏြးေလးမွာ အိပ္ျဖစ္ဖို႔ေသခ်ာေနပါပီဗ်ာ။ ပြဲခင္းထဲက်န္ခဲ့တဲ့ သစ္သားရုပ္ထုေလးထည့္ထားတဲ့ ဖရီးဂ်က္ကက္၀တ္ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ဘာမ်ားျဖစ္ေနပီလဲဆိုတာ ကေတာ့ နက္ဖန္မွ
ပဲသိေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ေလ။ေနာက္တေန႔ မနက္ေ၀လီေ၀လင္းမွ မမ၀ါတို႔ အိမ္ကေန အသာေလး ခုိးေႀကာင္ခိုး၀ွက္ က်ေနာ္ျပန္ထြက္ပီး အိမ္ျပန္အိပ္ရတယ္။
သစ္သားရုပ္ထုေလးအကူအညီမပါေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္မမ၀ါရဲ႕အခန္းကေန ခုန္မခ်ႏိုင္ဘူး၊ျခံစည္းရိုးကိုလည္း ခုန္မေက်ာ္ႏို္င္ပါဘူး။ က်ေနာ့္မမ၀ါက တိတ္တိတ္ေလး တံခါးေတြလိုက္ဖြင့္ပီး လုိက္ပို႔တာေပါ့ဗ်ာ။ လူနီႀကီး
အကူအညီမပါေတာ့ စိတ္က အင္မတန္ေက်နပ္ႏွစ္
သိမ့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ္မေန႔ညက မမ၀ါနဲ႔သူ႔အခန္းထဲထိ တိတ္တိတ္ခိုး၀င္ပီး ႀကည္လင္တက္ျကြစြာနဲ႔ ခ်စ္ပြဲေတြဆင္ႏႊဲခဲ့ရတာေပါ့။ အိမ္ေထာင္ကြဲပီး ျပန္ေရာက္လာကထဲက ေယာက်္ားအရသာ ဆိုတာ လံုးလံုးေမ့ေလ်ာ
့ေနခဲ့တဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ အရင္တစ္ခါနဲ႔မတူေအာင္
တက္ျကြလြန္းတယ္ဗ်။ အထူးသျဖင့္ ဆက္ဆံေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကိုလွမ္းပီး အားေပးအားေျမွာက္ျပဳသလို တြန္းအားေပးတဲ့စကားသံေလးေတြအရမ္းေျပာတတ္တယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျဖစ္လြန္းတယ္ေပါ့။ အံ့ႀသစရာအင္မ
တန္ေကာင္းတဲ့ အခ်က္က သာမန္မိန္းမေတြလို ပီးဆံုး
ျခင္းဆိုတဲ့ အဆင့္ေရာက္တာ အခ်ိန္မယူဘူးဗ်။ နည္းနည္းဆြလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းရႊဲသြားသလို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရင္ တစ္ကိုယ္လံုး ကုတ္ေကြးတြန္႔လိမ္ပီး ခ်က္ခ်င္းပီးသြားတယ္။ အဲ့ဒီမွာ
မရပ္ပဲဆက္တိုက္ေဆာင့္ေလေလ ထပ္ခါထပ္ခါပီးေလေလ
ျဖစ္ပီး က်ေနာ့္ လိင္တံကို အဖုတ္ျကြက္သားေတြက လိမ္က်စ္ပီး ရႈံ႕ပြရႈံ႕ပြနဲ႔ အသားကုန္ညွစ္ညွစ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တအားမာတင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ အေခ်ာင္းႀကီးကို -စ္ေပၚတဲ့ အထိ ဆြဲဆြဲထုတ္ပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္
တိုင္း ဇြိကနဲ ဇြိကနဲေတြျဖစ္ျဖစ္သြားတာ လူကိုတစ္ကိုယ္
လံုး က်ဥ္က်ဥ္တက္သြားမတတ္ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကို ရိုးရိုးသားသား၀န္ခံရရင္ အဲ့ဒီေလာက္ လိင္တံကို အစုပ္ခံရတာသိပ္ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အရသာမ်ိဳးက်ေနာ္တစ္ခါမွမရဖူးသလို ဒီေလာက္
အေပးေကာင္းတဲ့ မိန္းမမ်ိဳးနဲ႔လဲ က်ေနာ္တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးေသးတာအမွန္
ပါ။ သူက အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ဖူးလို႔မ်ားလားမသိဘူး။ က်ေနာ္ ေလွႀကီးထိုး -ိုး ေနတာေတာင္ တျခားမိန္းမေတြလို ျငိမ္ခံပီး ဇိမ္မယူေနပဲ ေအာက္ကေန စေကာျပန္၀ိုင္းေပး၊ အလူးအလွိမ့္ေလး ဘယ္ညာရိမ္းပီး ထိရွပြတ္ခ်က္
ေတြ တစ္သတ္မွတ္ထဲျဖစ္မေနေအာင္ကို အေပးေကာင္း
တာေလ။ လူပ်ိဳေပါက္ကေလး က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆက္တိုက္ လုပ္ႏိုင္ပါေစ သူက မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ လံုး၀မျငင္းဘူးဗ်။ ဖိုးသက္! လုပ္ခ်င္ေသးလားဆိုပီး လိင္တံကို ဆြဆြေပးပီး စုပ္ေပး၊လွ်ာကစားေပးရင္
က်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကလဲ ခ်က္ခ်င္းကို ျပန္ျပန္ေတာင္လာတာ
မို႔ တက္ကုန္ရြက္ကုန္ ေလွာ္ခတ္မိခဲ့ႀကတာေပါ့။ ျပန္ခါနီးလိုက္ပို႔ေတာ့ ျခံေပါက္၀က ဇြန္ပန္းရံုႀကီးနားမွာ က်ေနာ့္ပုဆိုးကို အသာေလးေျဖခ်ပီး ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ က်ေနာ့္ လိင္တံကို အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးေပးပီး ၃-
၄ခ်က္ေလာက္ႏႈတ္ဆက္ အနမ္းေလးေပးေသးတယ္။ ပီးမွခ်စ္စရာပါးခ်ိဳင့္
ေလးေပၚေအာင္ျပံဳးပီး နက္ဖန္မလာခဲ့နဲ႔ သဘက္ခါည ျပန္ေတြ႔မယ္.. ေန႔တိုင္းဆို ရိုးသြားမယ္လို႔ တိုးတိုးေလးအမွာစကားေခၽြရင္း ျခံတံခါးအသာဟပီး ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာေပါ့။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးလင္းေတာ့ ယားလို႔ေတာင္မကုတ္အားတဲ့ အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔ေတြ႕သြားတယ္ဗ်ာ။
ကုန္ေတြ ဆက္တိုက္ေရာက္လာေတာ့ ဂိုေဒါင္ထဲ အတင္အခ်ေလးေတြမွာ စာရင္း၀င္မွတ္ဘာညာနဲ႔ မနက္စာမေျပာနဲ႔ေန႔လည္စာေတာင္လႊတ္သြားေရာ။ ေန႔လည္ ၃နာရီေလာက္မွ အလုပ္နည္းနည္းအားသြားလို႔
ထမင္းစားမယ္လုပ္တာကို အေမက ျမိဳ႕စြန္က အိမ္တစ္အိမ္မွာ
ဆီတစ္ေပပါ အေျကြးယူထားတာေလး အေျကြးသြားေတာင္းခိုင္းျပန္တယ္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ စက္ဘီးေကာက္နင္းပီး ခပ္သြက္သြက္ေလးဒိုးလာခဲ့တယ္။ ေျကြးေတာင္းတာရလာေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႔ေျခဦးအလွည့္ ဗိုက္က
ေတာ္ေတာ္ဆာလို႔ေအာင့္ေတာင္ေအာင့္ေနပီမို႔ မေန႔
ညက ဘုရားပြဲေစ်းကလည္း လမ္းႀကံဳေနေတာ့ မထူးပါဘူးကြာဆိုပီး ဆန္ေစးေခါက္ဆြဲ၀င္အုပ္လိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လူရွင္းေနတဲ့ပြဲလမ္းမဖက္ ေျခဦးလွည့္လိုက္တယ္။ ဘုရားကုန္းအတက္နားက ေခါက္ဆြဲဆိုင္
တန္းနားအေရာက္မွာ ဘယ္ဇရပ္ကအိပ္ပီးထလာမွန္းမသိတဲ့
ကိုေရႊဘရဲ႕ ႀကက္လည္လိမ္ထားတဲ့ အိပ္ေရးပ်က္မ်က္ခြက္ ငူတူတူႀကီးနဲ႔ မေန႔ညက က်ေနာ္ခၽြတ္ေပးလိုက္တဲ့ ဖရီးဂ်က္ကက္စစ္စိမ္းေရာင္ႀကီး ၀တ္ပီး ေျခဒရြတ္ဆြဲလမ္းေလွ်ာက္လာတာနဲ႔ ပက္ပင္းေတြ႔တယ္။
ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ပီလဲမသိဘူးလို႔ ေတြးမိပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းေအာင့္
ထားရတယ္။
ေဟ့လူ .. ခင္ဗ်ာ့ အတယ္ တရုတ္ႀကီး ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ေတာ့မွာပဲ ခုမွဘယ္ေခ်ာင္ကထြက္လာတာလဲ
ခ်ီးပဲ! မင္းကေကာ ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ မေန႔ညက?.. ေအေဘးေလး.. ခုဘာလုပ္မလို႔လဲ
ဒီနားအေျကြးလာေတာင္းရင္း ဗိုက္ဆာလို႔ ႀကက္ေပါင္းေခါက္ဆြဲ၀င္စားတာ.. ခင္ညားဗိုက္ဆာေနတယ္မလား သြားမယ္ေလ တူတူ၀ိုက္ပီး အိမ္ျပန္တာေပါ့
မင့္မွာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ပါလို႔လဲခု?
ပါ ပါတယ္ဗ် အ၀သာစား တစ္ေယာက္၃ပြဲစားလည္းရတယ္.. မေလာက္ရင္ အေျကြးေတာင္းလာတဲ့ ပိုက္ဆံ၂၀၀၀ပါေသးတယ္ ဟဲဟဲ
၂၀၀၀? ဟုတ္လား ဟေကာင္! အေကာင္၀င္ဖမ္းလိုက္မလား ဒါဆို.. တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ၀င္ပစ္လိုက္မယ္ေလ.. ငါတို႔ ရွပ္ကီဖိုးရံပံုေငြေပါ့
အဲ့ဒီေခတ္က ဘုရားပြဲလုပ္ရင္ အာ၀ါေဒး ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြက ပြဲေစ်းတန္းအေနာက္မွာ ေန႔ေရာညပါ ဆက္တိုက္ပါတတ္တာကိုးဗ်။ ခုလည္း အဲ့ဒီ၀ိုင္းေတြက ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြက ဒီေနရာကေနေတာင္ႀကားေနရ
တယ္။ ခုကိုေရႊဘက ေလးေကာင္ဂ်င္
၀င္ထိုးမလားလို႔ အတို႔အေထာင္လုပ္ေနတာဗ်။ ဖိုးသက္နဲ႔ေရႊဘ ဆိုတာကလည္း မေကာင္းတဲ့ဖက္မွာ ၂ခါညွိစရာမလိုဘူးဆိုေတာ့ ဗိုက္ဆာတာေတြဘာေတြခ်က္ခ်င္းေမ့သြားပီး လာေလ! ဆိုတာနဲ႔ ပါသြားေတာ့တာေပါ့။
ကိုေရႊဘက ေလးေကာင္ဂ်င္မွာ ဆရာသမားဗ်။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ထဲက
မသိေသးတဲ့လူေတြရွင္းေအာင္ လိုတိုရွင္းေျပာရရင္ ဖား၊ႀကက္၊၀က္၊ငါးရွဥ့္(ေရွာ) ဆိုတဲ့အေကာင္ေလးေကာင္ပါတဲ့ အံစာ ကိုလွည့္ပီး ခြက္နဲ႔အုပ္ ႀကိဳက္တဲ့အေကာင္ကိုခ်ထိုး၊ အံစာဖြင့္လို႔ ကိုယ္ထိုးထားတဲ့အေကာင္ဆို
၃ဆ အေလ်ာ္ရတဲ့ ကစားနည္းေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ အေပ်ာ္ထိုးတဲ့လူေတြက
တစ္ပိုင္း၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ထိုးတဲ့လူေတြမွာ ႀကေတာ့ ၂မ်ိဳးရွိတယ္ဗ်။ အသံသမားနဲ႔ လမ္းသမား။ အသံသမားဆိုတာက အံစာကိုလွည့္ပီး ခြက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္ပီးေနာက္.. အံစာရပ္သြားပီး ေအာက္ခံေျကြပန္းကန္နဲ႔
အံစာသီးထိခတ္မိတဲ့အသံကိုနားေထာင္ပီး အဲ့ဒါဘာအေကာင္ဆိုတာကို
နားနဲ႔မွတ္မိထိုးတဲ့လူမ်ိဳး။ လမ္းသမား ဆိုတာက အလက္တိုင္းမထိုးပဲ ထြက္သမွ်အေကာင္ေတြကိုပထမဆံုး လိုက္မွတ္ထားလိုုက္တယ္.. ဒီတစ္လက္ ဖား၊ေနာက္တစ္လက္ႀကက္၊ေနာက္တစ္လက္ႀကက္၊ေနာက္တစ္လက္
၀က္(ဖား၊ႀကက္၊ႀကက္၊၀က္) ႀကက္ႏွစ္ခါက်အပီးဆို ၀က္က်တတ္တယ္။
အဲ့လိုေလးေတြဆက္တိုက္ေရးမွတ္(စိတ္မွတ္) ထားပီး အေျခေနကိုေစာင့္ႀကည့္ရင္း သူ တြက္ခ်က္ထားတဲ့ လမ္းမွန္ပီလို႔ယူဆတဲ့အခ်ိန္မွာ အသံသမားလို လက္လီစိပ္ပီး ပို္္က္ဆံနည္းနည္းစီထိုးတာမဟုတ္ပဲ တစ္ခ်က္၊
၂ခ်က္ထဲနဲ႔ ပံုေအာပီး ခ်ထိုးပစ္လိုက္တယ္။ အေလ်ာ္ရရင္လည္း
ဆက္မထိုးေတာ့ပဲရပ္ပီး လစ္ေျပးသြားတာမ်ိဳး အပိုင္ခ်တတ္တဲ့ကစားသမားမ်ိဳးကို လမ္းသမားလို႔ေခၚတယ္ဗ်(သခ်ၤာလိုတြက္ထိုးတာမ်ိဳးပါ)။ အဲ့ဒီအမ်ိဳးအစားေတြထဲက က်ေနာ့္ဆရာသမားက လမ္းသမားဗ်။
ေတာ္ရံုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္၀င္ပစ္လိုက္ရင္မွန္တာခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္
ရဲ႕ အသံုးစားရိတ္က တစ္လႏွစ္လေတာ့ ဖူလံုေနႀကဆိုပါေတာ့။ က်ေနာ္က ပိုက္ဆံထက္စိတ္လႈပ္ရွားရတာကို အေတာ္သေဘာက်လို႔ကို သူ႔ေနာက္လိုက္တတ္တယ္ေလ။
တိုတိုေျပာရရင္ ကိုေရႊဘ လက္ထဲ ေျကြးေတာင္းလာတဲ့ ဆီတစ္ေပပါဖိုးေငြ၂၀၀၀(အဲ့ဒီေခတ္က) ထည့္ေပးလိုက္ပီး ေဘးကေန စီးကရက္ဖြာရင္း အကဲခတ္ေနလိုက္တယ္။
ထိုးသားေတြမ်ားလြန္းပီး အေလ်ာ္အစားအေတာ္ႀကီးတဲ့ ေလးေကာင္ဂ်င္ဒိုင္ဆိုေတာ့ ဆူညံေနတာေပါ့။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကိုေရႊဘ ပိုက္ဆံ၂၀၀၀ကို ၃လက္ေလာက္ေခ်ာင္းပီး ၀င္ပစ္လိုက္တာ ပလံုသြားပါေလေရာ
ဟီးဟီး (ေရႊဘလည္းအျမဲမႏိုင္ပါလားေပါ့) ခါလီျဖစ္သြားတဲ့
အိပ္ကပ္ကေလးေတြနဲ႔ စပ္ျဖဲျဖဲျဖစ္ပီး ေလာင္းကစား၀ိုင္းတန္းဖက္ကေန ပြဲခင္းဖက္ျပန္လွည့္လာႀကတာေပါ့။ အိမ္ျပန္ရင္ အေမ့အေျကြး၂၀၀၀ေတာ့ မရခဲ့ဘူးလို႔လိမ္ရေတာ့မယ္။ ကိုေရႊဘကေတာ့ ရႈံးသြားတာေတာင္
ႀကက္ အဆင္း ဖားအတက္ကြာ ေသခ်ာေပါက္အကြက္ႀကီး
ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္နဲ႔ ပြစိစိလုပ္လို႔ေကာင္းတံုး။ အိပ္ကပ္ထဲဟိုဟိုဒီဒီႏိႈက္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ေလးတစ္ရြက္က်န္ေသးတယ္။ ဗို္က္က ပိုဆာလာတာ တဂြီဂြီေတာင္ျမည္လာပီ။ ဒါနဲ႔ေခါက္ဆြဲဆိုင္
၀င္တယ္။ ေသာက္ရွက္ကြဲခ်င္ေတာ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔
စာေရးထားတာက ႀကက္ေပါင္းေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ(၂၅က်ပ္) တဲ့။ ပိုက္ဆံက၂ေယာက္ေပါင္း၅၀မျပည့္ေတာ့ဘူး ေတာက္! ကိုေရႊဘက ငါမစားေတာ့ဘူး မင္းပဲစားေတာ့ကြာဆိုပီး အလကားရတဲ့ ေရေႏြးႀကမ္းေတြငဲ့ေသာက္
ေနတယ္။ က်ေနာ္လည္းဗိုက္ဆာေနတာခ်င္းတူတူ တစ္ေယာက္ထဲ
ေတာ့မစားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ဘယ့္ႏွယ္မရွိအတူရွိအတူေတြဟာ။ ေခါက္ဆြဲလည္းမမွာျဖစ္ေသးပဲ ေရေႏြးတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္ရင္းနဲ႔မွ ကိုေရႊဘ ၀တ္ထားဆဲ က်ေနာ့္ ဖရီးဂ်က္ကက္ကို ေတြ႔လိုက္ရမွ အသိတစ္ခ်က္၀င္လာ
တယ္။ ဟိုအရုပ္ကေလး။ ဟုတ္တယ္ေလ..သူ႔အေပၚမွာထြင္းထားတဲ့
စာေတြက စိတ္အႀကံရွိသမွ်ေအာင္ေစမည္လို႔ေျပာထားတာ အဲ့ဒီအထဲမွာ ေလာင္းကစားပါခ်င္ပါမွာေပါ့ဗ်။ မိန္းမကိစၥပဲသက္သက္ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။
ကိုေရႊဘ.. က်ေနာ့္ဂ်က္ကက္ ခၽြတ္ေပးစမ္းပါဦး.. ပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား ဒီဆိုင္မယ္ ခဏထိုင္ေစာင့္ေနဦး က်ေနာ္ကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ ...
ဘာလဲဟ.. အိမ္ျပန္မယ္ေလ
ခဏေနစမ္းပါဦး ထိုင္ေနေအးေဆး
ကေသာကေမွ်ာနဲ႔ ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြဖက္ကို က်ေနာ္ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။ ဖရီးဂ်က္ကက္အတြင္းအိတ္ေထာင္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကိုလက္နဲ႔စမ္းပီး ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ရင္း ခုနက ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုိင္းကို
ျပန္ေရာက္လာျပန္ပီ။
လူနီႀကီးလည္း က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာမရပ္ပါလား။ စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္ အိတ္ကပ္ထဲက ထုတ္ပီးဖြာေနရင္း ခဏေငးေနေသးတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ အႏြမ္းကေလးကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္
ထားလို႔ေပါ့။ ရုတ္တရက္ နားထဲမွာ ဆူညံေနတဲ့
လူသံေတြကိုေဖာက္ထြက္လာတဲ့ အသံတစ္ခုႀကားလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ရင္းႏွီးတဲ့အသံ မွန္းရိပ္မိလိုက္တယ္။ "မင့္စိတ္ထဲကအတိုင္းဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္းႀကံတဲ့အတိုင္း" ႀကည္ႀကည္လင္လင္ႀကားလိုက္ရတဲ့ အသံအဆံုးမွာ
က်ေနာ့္လက္ထဲက ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ကေလးကို
ဇယားကြက္ေပၚက ၀က္အရုပ္ေပၚကို ပစ္တင္လိုက္တယ္။ တျခားထိုးသားေတြကလည္း ေငြစကၠဴေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ေအာင္ တျခားအရုပ္ေတြေပၚပစ္တင္ေနႀကပီ။
လက္ေရွာင္! ေပါက္ေကာင္ဖြင့္မယ္.. ဟိုင္း
၀က္ကုန္းးး
အံစာသီးကို အုပ္ထားတဲ့ ယြန္းခြက္ကေလးကို လွပ္လိုက္ေတာ့ ၀က္ဗ်။ က်ေနာ္အေလ်ာ္ရတယ္။ ၄၅က်ပ္ကို ၃ဆ ဆိုေတာ့ ၁၃၅က်ပ္ေလ်ာ္လာတယ္။ နဂိုရွိရင္းစြဲ အရင္းနဲ႔ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၁၈၀။ အေလ်ာ္အစားလုပ္တဲ့
လူေတြထဲကတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကို
ပိုက္ဆံလွမ္းေလ်ာ္ေပးေပမယ့္ ေခါင္းခါျပပီး ဆက္ထိုးထားဖို႔ လက္ျပလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္လက္ ထပ္ဖြင့္တယ္။ ၀က္ပဲဗ်။ ဒါတိုက္ဆိုင္မႈသက္သက္လား ဘာလား က်ေနာ္မသိေတာ့ဘူး။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ တအားလႈပ္ရွား
လာပီ။ ၁၈၀ကို၃ဆေလ်ာ္ အရင္းနဲ႔ေပါင္း ၇၂၀က်ပ္။
မယူေသးပဲ ဆက္ထိုးတယ္ဆိုေတာ့ အံ့ႀသသလို အႀကည့္ခံလိုက္ရပီ။ တတိယအႀကိမ္ဆက္ဖြင့္တယ္ ၀က္ပဲ။ က်ေနာ့္ရင္ေတြတစ္ခုလံုးဗေလာင္ဆူလာပီ။ ခုေတာ္သင့္ပီထင္တယ္။ က်ေနာ့္အရင္း ၂၀၀၀မကဘူးရထားပီမ
လား။ ၂၈၈၀က်ပ္ဆိုေတာ့ အေကာက္ႏႈတ္လိုက္ရင္ေတာင္
ပိုက္ဆံ ၈၀၀ေလာက္အျမတ္ထြက္ေနပီ။ ဟင့္အင္းဗ်ာ! မယူေသးဘူး ဆက္ထားလိုက္မယ္.. ေနာက္တစ္လက္ေပါ့ မယံုဘူး ဒါက ကံတရားသက္သက္ႀကီးပါ။ မယူဘူး ဆက္ထိုးတယ္ ေဟ့လူ!
xxxxx xxxxx xxxxxx
"စူပါစိန္-ေလးေကာင္ဂ်င္ ႀကိဳက္ထိုးႀကိဳက္ခံဒိုင္" ဆိုတဲ့နဖူးစည္း ေအာက္က ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုင္းမွာ လူအုပ္ႀကီးက ေႀကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတာ မယံုႏိုင္စရာပဲဗ်။
ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားႀကီးကို ဘာအသံမွမႀကားရေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ ရပ္ေနတဲ့ ေလးေကာင္ဂ်င္ထိုးေနသူ ရွမ္းအဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ ဒန္မီးျခစ္ႀကီးနဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္တစ္ေတာင္ေလာက္ကို မီးညွိဖို႔ႀကိဳးစားေန
တာ လက္တုန္ေနလို႔ မီးမစြဲဘူးျဖစ္ေနရွာတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွား
ေနတယ္ထင္ပါ့။ ခုအားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးက က်ေနာ့္ဆီေရာက္ေနႀကပီဗ်။ ခုေလာေလာဆယ္ ၀က္က်ေနတာ ဘယ္ႏွစ္လက္ရွိသြားပီလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူးဗ်။ ၁၂လက္ လား ၁၃ လက္လား? ေသေသခ်ာခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး။
ဇယားကြက္ေပၚက ၀က္အေပၚမွာေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြ၊
အုပ္လိုက္စီထားတဲ့ ၂၀၀တန္ေတြ အကုန္လံုးက က်ေနာ့္ပိုက္ဆံေတြခ်ည္းပဲ။ စပီးခ်ထိုးလိုက္ကထဲက ျပန္မေကာက္ေသးဘူး။ ဒိုင္က ပိုက္ဆံေတြကို အကပ္လိုက္ စင္ေပၚမွာ တင္ပီး အေလ်ာ္အစားလုပ္တဲ့ဒိုင္၊ ဒါေပမယ့္
ခုဘယ္သူ႔ကိုမွအထိုးမခံေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်င္း ခ်ကုန္ပီ။
က်န္တဲ့လူပိတ္တယ္ မင္းတစ္ေယာက္ထဲထိုး။ သတၱိရွိရင္ ဒီ ၀က္ပဲ ဆက္ထိုးေနဆိုပီး စိမ္ေခၚတာ ၇လက္ေလာက္ဆက္တိုက္ေလ်ာ္ပီးကထဲကဗ်။ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ ဖိုးသက္ကလည္း မိုက္တိမိုက္ကန္းခ်ာတိတ္ကေလးဆိုေတာ့
စီးကရက္ခဲပီး ျပံဳးမဲ့မဲ့နဲ႕ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွျပန္မႏႈတ္ပဲ ဆက္ထိုးေနလိုက္တာ
ခု ပိုက္ဆံအပံုႀကီးေႀကာက္စရာေကာင္းေအာင္ႀကီးလြန္းလာလို႔ တျခား၀ိုင္းက လူေတြပါ အံုပီးႀကည့္ေနႀကတာေလ။ သူတို႔ အံစာလွည့္တဲ့လူ၃ေယာက္ေျပာင္းပီးပီ ၀က္ ကေန ဘာမွမေျပာင္းဘူးဗ်။ ရုတ္တရက္လူေတြႀကား
ထဲ အတင္းတိုးပီး က်ေနာ့္ေဘးကို လူတစ္ေယာက္အတင္း၀င္လာတယ္။
ဟိုက္! ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ ဖိုးသက္?
က်ေနာ္ ဂ်င္ထိုးေနတာေလ ကိုေရႊဘ
ေတာ္ပီေလ.. ျပန္မယ္ ခ်ီး.. မင္းရူးေနတာလား ဒီေလာက္ႀကီးရထားပီ
အဲ့ဒီအပံုႀကီးထဲမွာ က်ေနာ့္ပိုက္ဆံက ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္ပဲပါတာေလ.. ကိုေရႊဘပဲသင္ထားတာ ဆက္တိုက္ရင္သူျပဳတ္ကိုယ္ျပဳတ္အေသတြယ္ရတယ္ဆို..
မင့္ မင့္ မင့္ (ကိုေရႊဘ စကားထစ္သလိုျဖစ္ေနတယ္) အရင္း ၂၀၀၀ ျပန္ယူထားပီးပီလား
ဟင့္အင္း .. မယူထားေသးဘူး
ဒါဆိုေနဦးကြာ.. အရင္း၂၀၀၀... ရံပံုေငြ၂၀၀၀ ႏႈတ္လိုုက္မယ္ က်န္တာ မင့္သေဘာ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ကုန္းကြကြလုပ္ပီး ပိုက္ဆံအပံုႀကီးထဲက ၂၀၀တန္၂အုပ္ ၃အုပ္ေလာက္လွမ္းႏိႈက္လိုက္တယ္။
ကဲ! ရပီေလ.. နင့္ဖာသာ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေတာ့ .. ပိုက္ဆံေတြကို ခါးပံုစထဲ သိပ္ထည့္ရင္း ကိုေရႊဘက က်ေနာ့္ကို ဆက္ထိုးခ်င္ထိုးေတာ့လို႔အခ်က္ျပတယ္။ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္လိုက္ရတယ္။ ဒီလို စိတ္တူ
ကိုယ္တူမိုက္လြန္းလို႔မ်ားအတြဲမိေနတာလားမသိပါဘူးဗ်ာ။
(ဖိုးသက္.. အဲ့ပိုက္ဆံအပံုႀကီးက ဂ်စ္ကား၂စီး၀ယ္လို႔ရေလာက္တယ္ေနာ့္) ကိုေရႊဘက သူမ်ားမႀကားေအာင္ က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး ေလသံကေလးနဲ႔တစ္ခ်က္သတိေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံေတာ္
၂ယူထားပီးပီမို႔ သိပ္ေတာ့ အေရးလုပ္ဟန္မတူေတာ့ဘူးဗ်။
ဒိုင္က ဂ်င္ကို မႊတ္ေနအာင္ထပ္လွည့္လိုက္ျပန္ပီ။ ယြန္းခြက္ကေလးနဲ႔ အံစာကိုအုပ္လိုက္ပီ။ လူေတြအကုန္လံုးက တိတ္ပီး ေစာင့္ႀကည့္ေနႀကတယ္။ အံစာ သီးရပ္ပီး ေအာက္ခံေျကြပန္းကန္နဲ႔ ထိခတ္သံထြက္လာေတာ့
တိတ္ဆိတ္ေနတာမို႔အက်ယ္ႀကီးပဲဗ်။
ခ်လြမ္!
ကဲ.. ထိုးသားေလး ၀က္ပဲဆက္ထိုးမွာ ဟုတ္လား??
ဒိုင္လုပ္တဲ့လူက ဂ်င္ကို အုပ္ထားတဲ့အုပ္ေဆာင္းကိုဖြင့္ေတာ့မလို ဟန္ေရးျပပီး "အာ" လိုက္သံေႀကာင့္ က်ေနာ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။
ဒီအသံကို က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတယ္ဗ်။ တရုတ္ေျပက လာတဲ့ OSLO: စာတမ္းပါတဲ့ ေကာင္းဘြိဳင္ဦးထုပ္ ေဆာင္းထားတဲ့ ဂ်င္လွည့္တဲ့ အဲ့ဒီလူက လူေျပာင္းလိုက္တဲ့သူအသစ္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိေတာ့
က်ေနာ့္အႀကည့္ကိုမယွဥ္ႏိုင္သလို မ်က္နာလႊဲသြားတယ္။
ဟုတ္ပီ! အဲ့ဒီ ဦးထုပ္ကိုဖယ္လိုက္ရင္ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ႀကီး ျမင္ရလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါ တင္ေဖ! မိုးပ်ံတင္ေဖ လို႔နာမည္ႀကီးတဲ့ ကိုတင္ေဖပဲ။ (ကိုနတ္ရဲ႕သိုင္း၀တၳဳေတြနဲ႔ေရာမွာစိုးလို႔ မိုးပ်ံတင္ေဖဆိုတာ
ရွင္းျပမွျဖစ္မယ္ထင္တယ္ဗ်။ ဒီနယ္ဖက္မွာ ဖဲ၀ိဇၨာ၂မ်ိဳး
ရွိတယ္။ အင္မတန္အလိမ္ေတာ္တဲ့လူေတြေပါ့။ ေျမလွ်ိဳး၊မိုးပ်ံဆိုပီး နာမည္ေပးႀကတယ္။ အေရာင္တူတဲ့ဖဲခ်ပ္ေတြ ဖြက္ယူလာပီး အေရးႀကံဳတိုင္း ၀ိုင္းထဲထည့္ရိုက္၊ မလိုေတာ့ရင္ျပန္ထုတ္ယူ.. အဲ့လိုလိမ္တာကၽြမ္းတဲ့လူ
ေတြက ေျမလွ်ိဳးဆိုတဲ့အမ်ိဳးအစား။ မိုးပ်ံဆိုတဲ့ေကာင္
ေတြက လက္လွည့္တာအင္မတန္ျမန္ပီး မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ဘာမွန္းမသိလိုက္ပဲ လိုခ်င္တာ လက္ထဲေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုဆြဲယူမွန္းမသိတာမ်ိဳး၊ ဘူႀကီးရိုက္ရင္ လက္တိုင္း ကုလား၅ေကာင္က်ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့အမ်ိဳး
အစားကိုဆိုလိုတာဗ်) ခုက်ေနာ္ေရွ႕က ဂ်င္လွည့္ေနတဲ့
ကိုတင္ေဖ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔မေမြးခင္ကထဲက ေလာင္းကစားေလာကမွက်င္လည္ေနတာဗ်။ ေလးေကာင္ဂ်င္မွာလဲ လိုခ်င္တဲ့အေကာင္ရေအာင္လွည့္ထားႏိုင္သလို.. အုပ္ေဆာင္းဖြင့္ခါနီး ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ ေတြလုပ္ပီး
နဂိုအံစာက်ထားတဲ့အေကာင္ကို အုပ္ေဆာင္းအလွပ္မွာ
ေျပာင္းပစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာပါ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
"ပန္းေတာ္" ဆိုတဲ့သေဘၤာေပၚမွာ မိုးပ်ံတင္ေဖတို႔ေတြ အစုန္အဆန္လိုက္ပီး ဆလြန္းခန္းထဲ ဖဲ၀ိုင္းေထာင္ အမဲဖမ္းႀကတာ ေရႊလီေခ်ာင္းဖ်ားမွာ သစ္ကုန္ကူးပီးျပန္လာတဲ့ ေတာသား တူ၀ရီး၂ေယာက္ ေငြတစ္သိန္းေက်ာ္
ေျပာင္သြားရွာတာ က်ေနာ္မ်က္၀ါးထင္ထင္
ျမင္ဖူးတယ္။ ဖဲရိုက္တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ လိမ္မရိုက္တတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုလိမ္ပီဆို ခ်က္ခ်င္းသိပီး ထဗ်င္းတတ္တဲ့ "၄ျမိဳ႕နယ္အိပ္ဖန္ေစာင့္" အသုဘတကာ၊က်ိတ္၀ိုင္းတကာ ပတ္ခ်ာလွည့္တတ္တဲ့ ေရႊဘနဲ႔ဖိုးသက္
ဆိုတာသူတို႔လည္းသိပံုရပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ မိုးပ်ံ
တင္ေဖတစ္ေယာက္ ထိပ္ေျပာင္ႀကီးကို ဘယ္ကဦးထုပ္ယူေဆာင္းပီး ကြယ္ထားတာလဲမသိဘူး။ က်ေနာ္က ၀က္ပဲဆက္ထိုးတယ္လို႔ ေျပာလိုက္မယ္ဆိုပါေတာ့ ... အံစာက ၀က္ပဲက်ေနပါေစဦး ဟိုေအာ္ဒီေအာ္လုပ္
အာရံုေျပာင္းပီး အုပ္ေဆာင္းကိုဆြဲဖြင့္လိမ့္မယ္။ သူမ်ားအျမင္
မွာေတာ့ ဒီတိုင္းဆြဲဖြင့္လိုက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္မဟုတ္ဘူး.. သူ႔ဖက္ကိုေစာင္းပီး အသာေလးဆြဲဖြင့္တာ ဘာအေကာင္လဲဆိုတာ သူအရင္ျမင္ရမယ္.. ၀က္ က်ေနတာျမင္တာနဲ႔ အုပ္ေဆာင္းကို ခတ္ပီး အံစာ ကိုလွည့္ပစ္
လိုက္တာ အသံမထြက္ ဘယ္သူမွကို ျမင္လုိက္ရမယ္မထင္ဘူး။
အဲ့ဒါေႀကာင့္ မိုးပ်ံဘြဲ႕ရထားတာေပါ့ေလ။ သာမန္လူေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ဘယ္လိုလုပ္လိုက္မွန္းမသိေတာ့ ယံုခ်င္မွယံုမယ္ က်ေနာ္တို႔က သူတို႔ေလာကသားေတြနဲ႔ ေရာေထြးယွက္တင္ေနခဲ့ဖူးေတာ့ ေကာင္းေကာင္း
သိတယ္။
ကဲ! မထိုးေတာ့ဘူးလား ႀကာေနပီ ... ေသြးေႀကာင္ရင္ေဘးေရွာင္ေနလိုက္ေတာ့ ဇ မရွိပဲ စူပါစိန္ဒိုင္နဲ႔လာမယွဥ္နဲ႔.. ကဲ..ကဲ
"အာ" သံေပးပီး စိန္ေခၚေနတာကို က်ေနာ္က ခပ္ျပံဳး၂မ်က္နာေပးနဲ႔ သူတို႔ခ်ပီးဧည့္ခံထားတဲ့ စီးကရက္ဗူးထဲက စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးျငွိလိုက္ေသးတယ္။ ပီးမွအသာေလးေဘးကိုေစာင္းငဲ့ပီးေလသံတိုးတိုးနဲ႔ကိုေရႊဘကို
သတိေပးလိုက္တယ္။
ကိုေရႊဘ အဲ့လူမိုးပ်ံတင္ေဖဗ်! က်ေနာ့္စကားေႀကာင့္ ပိုက္ဆံအပံုႀကီးကို ေငးေနတဲ့ကိုေရႊဘ ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ေငါ့ေတာ့ေတာ့ေလသံတမင္လုပ္ပီး က်ေနာ္ ဒိုင္လုပ္သူကို စကားလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
၀က္ပဲ ဆက္ထိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ .. ဒါေပမယ့္ အုပ္ေဆာင္းကို ခင္ဗ်ား မဖြင့္ေႀကး.. က်ေနာ့္လက္နဲ႔ဖြင့္မယ္ ရမလား?
ဘာဆိုင္လဲကြ! ငါကဒိုင္လား မင္းကဒိုင္လား?
ဟာဟ! ဒါဆို က်ေနာ္မဖြင့္ဘူး ေဘးက ထိုးသားထဲက တစ္ေယာက္ကိုဖြင့္ခိုင္းလိုက္မယ္ ဘယ္လိုလဲ?
ေဟ့ေကာင္ ေလးေကာင္ဂ်င္ေလာကမွာ ထိုးသားက အုပ္ေဆာင္းလွပ္တယ္ဆိုတာ ထံုးစံကိုမရွိဘူး လက္မခံဘူးကြာ
ဟားဟား
အျပန္အလွန္အခ်ီအခ်ေတြေျပာေနရင္း ၀ါးကြပ္ပ်စ္တစ္ဖက္က သူတို႔ဒိုင္အဖြဲ႕ကိုအကဲခတ္ႀကည့္ေနမိတယ္။
ပိုက္ဆံအေလ်ာ္အစားလုပ္တဲ့ေကာင္ေတြအပါအ၀င္ဂ်င္လွည့္တဲ့သူေတြေကာ စုစုေပါင္း၁၀ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္။ အေျခေနမေကာင္းရင္ ျပႆနာရွာတတ္တဲ့ဒီေကာင္ေတြရဲ႕လုပ္ကြက္ကိုလည္း ႀကားဖူးပီးသား။
က်ေနာ္တို႔ဖက္အျခမ္းက လူအုပ္ထဲမွာပါသူတို႔လူေတြ
ပါခ်င္ပါေနႏိုင္တယ္ဆိုတာပါ စိတ္ထဲကတြက္ထားမိပီ။ အႀကီးအက်ယ္၀ိုင္းျဖစ္လို႔ အခ်ီႀကီးေလ်ာ္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ညဖက္ကစားတဲ့ဂ်င္၀ိုင္းေတြမွာ ဒိုင္ရဲ႕ဒလန္ေကာင္ေတြက ၀ိုင္းအျပင္ကေန ေအာက္လင္းမီးအိမ္ကို
သစ္သားေခ်ာင္းနဲ႔လွမ္းေပါက္ပစ္ပီး ရႈပ္ရွက္ခတ္ေအာင္
လုပ္၊ အဲ့ဒီမွာ ဒိုင္က လံုး၀မေလ်ာ္ေတာ့ပဲ လူေတြဘာမွန္းမသိလိုက္ႏိုင္ခင္ အေမွာင္အက်နဲ႔ကြက္တိ သူတို႔ဖာသာ ပိုက္ဆံေတြျပန္လုပစ္တာမ်ိဳးအထိ လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္ေတြမွန္းက်ေနာ္သိပီးသား။ ခုလည္း
အေျခေနကတင္းမာစျပဳလာပီ။ မေတာ္တဆသူ႔ဖာသာ ဟုတ္ပီ!ထိုးတယ္
ေနာ္ဘာညာလုပ္ပစ္ပီး အုပ္ေဆာင္းကိုဆြဲလွန္လိုက္မွာစိုးေနရပီ။ မ်က္နာကို ခပ္တင္းတင္းထားရင္း က်ေနာ့္ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေအာက္က ေဘာလံုးကန္ေဘာင္းဘီအတိုေလးပါလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္။
ပုဆိုးကို ျဖန္႔ခင္းပီး ပိုက္ဆံအပံုႀကီးကို လက္၂ဖက္နဲ႔က်ံဳးထည့္
ပစ္လိုက္တာခပ္သြက္သြက္ကေလးပဲ။ လူေတြက အံ့ႀသသြားလို႔ တေ၀ါေ၀ါ ေ၀ဖန္သံေတြထြက္လာတယ္။
ေဟ့ေကာင္! ဒါဘာလုပ္တာလဲကြ
ဆက္မထိုးေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေပါ့ဗ်ာ
ပုဆိုးထဲပိုက္ဆံအပံုႀကီးေရာက္သြားတာနဲ႔ အနားစေတြကိုစုပီး လံုးခ်ည္လို္က္တယ္။ ျမန္ႏိုင္သေလာက္ျမန္ျမန္လစ္မွျဖစ္မယ္ေလ။
မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားတဲ့ ဒိုင္က ဆတ္ကနဲမတ္တပ္ထရပ္ပီး ရွဴးရွဴးရွားရွားလုပ္ဖို႔ျပင္တယ္။ သူ႔လူေတြကပါ ၀ရုန္းသံုးကား ထရပ္ပီး ကြပ္ပ်စ္ေပၚအထိတက္မယ့္ဟန္ျပင္အလာမွာ...
တစ္ေယာက္မွ မကပ္ခဲ့နဲ႔ေနာ္!!! ေသသြားမယ္ (xxx..သား)ကြ ေဟ့ေကာင္! တင္ေဖ မင္းေရႊဘအေႀကာင္းသိတယ္ေနာ္ တက္လာတဲ့ေကာင္အေသပဲ
ကိုေရႊဘရဲ႕ႀကံဳး၀ါးသံက ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ထြက္လာတယ္။ လူေတြအကုန္လံုးရွဲကနဲျဖစ္သြားပီး ဟိုဖက္က တင္ေဖတို႕အဖြဲ႕လည္း ကပ္မလာရဲဘူး။ ကိုေရႊဘလက္ထဲမွာ နယ္ေက်ာ္ပီးသြားတိုင္း ခါးႀကားထိုးတတ္တဲ့
အဲ့ဒီေခတ္က နာမည္ေက်ာ္ သိမ္းလီရြာပန္းပဲ
ဖိုကထြက္တဲ့ ဓားေျမွာင္က တလက္လက္ထလို႔။ ပိုက္ဆံထုပ္ႀကီးထမ္းပီး ထြက္ေျပးလာတဲ့ က်ေနာ္ကေရွ႕က ဓားေျမွာင္တရမ္းရမ္းနဲ႔ ကိုေရႊဘက အေနာက္က ကပ္လွ်က္ပါလာတယ္။ ပြဲခင္းလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဖုန္ေတ
တေထာင္းေထာင္းထတဲ့အထိ လူအုပ္ႀကီးက လိုက္ႀကည့္
ေနႀကတယ္။ ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္နဲ႔ျဖစ္ေနပီး ေဘာင္းဘီတိုေလးပဲ၀တ္ထားပီးရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေျပးေနတဲ့ ဖိုးသက္နဲ႔ အကာအကြယ္လုပ္ပီး ဆုတ္လာတဲ့ကိုေရႊဘ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္က တည့္တည့္ေလွ်ာက္
လာႀကတဲ့ လူအုပ္ႀကီးတစ္ခုနဲ႔ ထပ္ပီးပက္ပင္းတိုးမိတယ္။
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္းပြဲေတာ္ကာလ ညေနေစာင္းမွာ ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚလာပီး ၀တ္ရြတ္ႀကတဲ့ ဟံသာ၀တီ၀တ္ရြတ္စဥ္ အသင္းယူနီေဖာင္းနဲ႔ေကာင္မေလးေတြဆိုတာသတိထားမိေပမယ့္ မရွက္မေႀကာက္အား
ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ေဇာနဲ႔ကိုယ္မို႔ တည့္တည့္ႀကီးပဲဆက္ေျပးခဲ့မိတယ္။
ဘုရားဘုရား!
လက္တစ္ကမ္းအကြာေရာက္ခါနီးမွ အဲ့ဒီေကာင္မေလးေတြအုပ္စုကို ဦးေဆာင္လာတာ က်စ္ဆံျမီး အရွည္ႀကီးခ်လို႔ ေယာဂီ၀တ္စံုေလးနဲ႔ အင္မတန္၀ါ၀င္းစိုေျပတဲ့ အသားအရည္ပိုင္ရွင္ က်ေနာ့္အသက္ဗူး၊ က်ေနာ္ခ်စ္မိ
ေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ျဖစ္ေနပါ
ေပါ့လားဗ်ာ။ ေရွ႕က ေျပးလာတဲ့ ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ က်ေနာ္ရယ္၊ အေနာက္က ပါလာတဲ့ ဓားတရမ္းရမ္းကိုေရႊဘရယ္ေႀကာင့္ အကုန္ရပ္ပီး အံ့ႀသသလိုႀကည့္ေနႀကတယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ကေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ႀကည့္ေနပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္လံုးေတြကအေရာင္
ေျပာင္းသြားတာကို ေျပးရင္းလႊားရင္းပဲ က်ေနာ္ သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ အထင္ေသးရႊံရွာတဲ့ အႀကည့္၊ လူရမ္းကားေလးပါလား ဆိုတဲ့ အႀကည့္ဆိုတာ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ပဲ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ္သိလိုက္
ပါတယ္ဗ်ာ။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်င္ကနဲျဖစ္သြားေပမယ့္ေလာေလာ
ဆယ္အသည္းမကြဲအားေသးဘူးမို႔ ဆက္ေျပးခဲ့ရတာေပါ့။ ပြဲခင္းအ၀င္၀ ျမင္းလွည္းဂိတ္ေရာက္လာေတာ့မွ "ဘႀကီးေအာင္" လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေရးထားတဲ့ ျမင္းလွည္းေပၚကို ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ခုန္တက္ပီး ျမင္းလွည္းသမား
လည္းျဖစ္ ေဘာ္ဒါလည္းျဖစ္တဲ့ ကိုကိုေအာင္ ဆိုတဲ့ေကာင္ကို ေဟ့ေကာင္!
ေမာင္းေမာင္း ျမန္ျမန္ေလး ဆိုပီး အသည္းအသန္ေအာ္လိုက္ေတာ့ ျမင္းရိုက္ႀကာပြတ္သံ တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ ခုန္ေပါက္ပီး ျမင္းလွည္းေလးက ေဆာင့္ထြက္သြားေတာ့တယ္။ ကိုကိုေအာင္ရဲ႕ ဘာျဖစ္လာႀကျပန္ပီလဲ မင္းတို႔ဆရာ
တပည့္ေတြ ဆိုတဲ့အေမးကို ျပန္မေျဖႏိုင္ဘူး။ ေဟာဟဲ ျဖစ္ေနတာကို အေမာ
ေျဖရင္း ရင္ခြင္ထဲက ပိုက္ဆံထုပ္ ႀကီး(ပုဆိုးထုပ္ႀကီး) ကို ကိုေရႊဘဆီ လွမ္းေပးလိုက္ရင္း က်ေနာ္ငိုင္ေတြေတြျဖစ္ရင္း ျမင္းလွည္းေပၚပါလာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒ ဆရာမေလး ဘယ္ေတာ့မွ က်ေနာ့္ကို လက္ခံမွာ
မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးေလ ဆိုတဲ့အေတြးေႀကာင့္ ေရေရလည္လည္ေဆြးသြားပီဗ်ာ။
မိုးက တအံုးအံုးရြာခ်ေနတယ္။ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ရာသီဥတုေလးမုိ႔ေကြးလို႔ေကာင္းမယ့္ ညဦးပိုင္းေလးေပါ့။
ပလပ္..ပလက္.. ျပြတ္စ္.. ရွလွဴး..ကၽြတ္ကၽြတ္..ပလပ္
ဟင္းးး
ဂ်လြတ္.. ျပြတ္ျပြတ္
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ သင္ဖ်ဴးဖ်ာေလးခ်ပီး ေခါင္းအံုး၂လံုးနဲ႔ေခြရင္း ေလာကီထုပၸလူတို႔ဇာတ္ ဆိုတဲ့စြယ္စံုက်မ္းအတြဲတစ္ခုကို စိတ္မပါလက္မပါ ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ေနရာက ဆူညံလြန္းတဲ့ စားမာန္ခုတ္သံေတြေႀကာင့္ စိတ္ညစ္
ညစ္နဲ႔ေခါင္းေထာင္ထပီး ႀကည့္
လိုက္ေတာ့ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာ တင္ပလင္ေခြထိုင္ပီး ၀ါးေႀကာဖြင့္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘ က ဘာလဲဆိုတဲ့အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ မ်က္ခံုးပင့္ျပလာတယ္။
ခင္ဗ်ား အစားအေသာက္စားတာကလဲ ဆူညံေနတာပဲ အဆင့္ကိုမရွိတာ ကို္ယ့္ဖာကိုယ္စိတ္ေလေနရတဲ့အထဲ..
ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ငါစားခ်င္သလိုစားမယ္ကြာ .. မင့္ေသာက္ပူပါသလား.. မႀကားခ်င္ရင္ နားပိတ္ထားလိုက္.. ဒါဇိမ္ခံေနတာ
ဟုတ္ပါပီ ဘူဇြာႀကီးရယ္.. အပင္းဆို႔ေတာ္မူပါ.. မေသခင္ေလး၀ေအာင္စားသြားပါ အရင္ဘ၀ထဲက ငတ္လာတာလားမသိပါဘူး
ညေနေစာင္းဂ်င္၀ိုင္းက လစ္လာႀကပီး သူေဌးျဖစ္လာႀကေတာ့ ျမင္းလွည္းကို အိမ္တန္းမေမာင္းခိုင္းပဲ ျမိဳ႕ထဲဖက္ပတ္ပီး တရုတ္အရက္ဆိုင္ကေန ဘဲေပါင္းျမဴစြမ္၊ အေခါက္ကင္၊ႀကက္ဥမႀကက္တႀကက္ျပဳတ္အလံုး၂၀၊
နံကင္၊ႀကက္ေႀကာ္စားလို႔ရတာအကုန္၀ယ္
ရင္း ရွပ္ကီပုလင္းေလးပါ ပါဆယ္ဆြဲလာႀကတာေလ။ "ဘႀကီးေအာင္" ျမင္းလွည္းေမာင္းတဲ့ ကိုကိုေအာင္ကိုေတာ့ ရက္ေရာစြာနဲ႔ ေရာ့!ျမင္းလွည္းခဆိုပီး ၉၀တန္၁၀ရြက္ထုတ္ေပးရင္း ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့
က်ေနာ့္စက္ဘီးကို သြားယူပီးနက္ဖန္ျပန္လာပို႔ေပးဖို႔မွာလိုက္ခဲ့တယ္။
ေသခ်ာတယ္.. ဒီေကာင္ ျမင္းလွည္းတစ္ပတ္ေလာက္ထြက္မဆြဲပဲ အိမ္တြင္းေအာင္းပီး ဘူရွိန္း ေတာ့မွာ။ က်ေနာ့္ခ်စ္လွစြာေသာ အေပါင္းအသင္းေတြက အဲ့လို ကေဇာ္သမား၊ဘိန္းစားေတြကေန ျမိဳ႕နယ္ဆရာ၀န္ႀကီးအထိ
လူတန္းစားကိုစံုေနတာဗ်။ က်ေနာ္လည္းအိမ္မျပန္ျဖစ္
ေတာ့ပဲ ကိုေရႊဘအိမ္ကို လိုက္သြားပီး ေရမိုးခ်ိဳး သူ႔အ၀တ္တစ္စံုေလာက္ယူ၀တ္ပီး အဲ့မွာပဲ အိပ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ႔အခန္းထဲက စာအုပ္ဗီရိုႀကီး ေအာက္ဆံုးထပ္ ရပ္ကြက္စာႀကည့္တိုက္က သမ လာတဲ့ စြယ္စံုက်မ္း
ေတြကို အကုန္ဆြဲထုတ္ပီးႀကမ္းျပင္ေပၚကိုပံုထားလိုက္ရင္း
ပုဆိုးထုပ္္ႀကီးထဲက ပိုက္ဆံေတြကို ၂ေယာက္သား အူျမဴးစြာနဲ႔ ေသခ်ာစီစီရီရီထပ္ပီး ထည့္ထားလိုက္ႀကတယ္။
ပါဆယ္ဆြဲလာတဲ့ အစားအေသာက္ေတြဖြင့္ပီး စားေသာက္ႀကေတာ့မွ အရက္လည္းမေသာက္ခ်င္ေတာ့သလို အစားအေသာက္ကိုလည္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိေတာ့ဘူးဗ်။
ဟိုတို႔ဒီတို႔လုပ္ပီး ေလခံသြားတာလားမသိဘူးဗ်ာ ေတာ္ပီ ဆိုပီး ေဆးေပါ့လိပ္ကေလးတစ္လိပ္ေလာက္ဖြာရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေက်ာခင္းေနမိတယ္။ ကုိေရႊဘကေတာ့ ရွပ္ကီေလး တြတ္လိုက္၊ အျမည္းေတြသံစံုျမည္
ေအာင္စားလိုက္နဲ႔ မိုးေအးေအးညခ်မ္းမွာ စည္းစိမ္ခံေန
ေလရဲ႕။ ေလးေပဖန္ေခ်ာင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ေဆးေပါ့လိပ္မီးခိုးေတြ တလူလူထေအာင္ဖြာရင္း က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ တ၀ဲလည္လည္ျမင္ေနမိတာကေတာ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးရဲ႕ ညေနက အႀကည့္ေတြကိုပဲေပါ့ဗ်ာ။
မုဒိန္းေကာင္၊ဖဲသမား၊လမ္းသရဲ၊ဒုစရိုက္မႈေတြနဲ႔
ျပည့္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ကေလးကို မုန္းသြားပီေပါ့ေနာ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ ဆရာမကို တမင္ယုတ္မာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဘုရားသိပါတယ္ေလ။ ပီးေတာ့ ဆရာမထင္သလို က်ေနာ္ဟာ လူေပါ့လူသြမ္းေလးလည္း
မဟုတ္ရပါဘူး။ မိဘအလုပ္ကိုလည္းမလစ္ဟင္းေစရေအာင္
ႀကိဳးစားကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း လူငယ္ပီပီ အေပ်ာ္အပါးအစြန္႔အစားေလးေတြကို သေဘာက်မိတဲ့ သာမန္ေကာင္ငယ္ေလးပါ။ ပီးေတာ့ဆရာမေလးက ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွိပီး မာနခဲေလးမို႔ မသိစိတ္ကေန တြယ္တာ
မိရင္း အႏိုင္အထက္က်င့္မိသလိုျဖစ္သြားတာမို႔ ရင္မဆိုင္ရဲပဲေရွာင္ေနခဲ့မိတာပါ။
ခုေတာ့ က်ေနာ္ အသည္းကြဲေနရပါပီ ဆရာမရယ္။ ခ်စ္တယ္လို႔ေတာင္ မေျပာရဲခဲ့ရပဲ တိတ္တိတ္ေလးေဆြးရတယ္ေနာ္။ က်ေနာ့္ဆရာမနဲ႔မ်က္နာခ်င္းေတာင္မဆိုင္ရဲေတာ့ပါဘူး။ ရင္ေတြပူလိုက္တာဗ်ာ။ ဆရာမသာ
က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္လိမၼာပါ့မယ္လို႔ ဂတိေပးရဲပါတယ္။
ခုလို ဆိုးေပေတတဲ့ပံုေပါက္ေနရတာလည္း အေပါင္းအသင္းမေကာင္းလို႔ဆိုပီးေျပာရမလား?
အမယ္မယ္! ခ်ီး.. အေပါင္းအသင္းမေကာင္းတာလား ေအေဘးေလး ကဲ! ေရာ့
အင့္.. ဟာ ေဟ့လူ.. ေဆးလိပ္မီး.. အားး အားး
တင္ပလင္ေခြထိုင္ေနရာက ကိုေရႊဘက ဖ်တ္ကနဲ လွမ္းကန္တာကို လက္နဲ႔ကာလိုက္မိေတာ့ ေဆးေပါ့လိပ္မီးဖြားေတြ ရင္ဘတ္ေပၚက်လာလို႔ ခုန္ထပီး ခါထုတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။
အရက္ကေလး၂ပက္ေလာက္ေမာ့ပီး မူးေႀကာင္ရူးေႀကာင္နဲ႔ ငါ့ကိုေရွ႕ထားပီး ဒိုင္ေႀကာင္ေတြလာရြတ္ေနတယ္ ... ေသာက္ရူး..
ခင္ဗ်ား မႀကားဘူးထင္လို႔ပါ.. ပူလိုက္တာဗ်ာ .. ေဆးလိပ္မီးဖြားေတြ.. ေသာက္ရမ္းလုပ္ရသလားဗ်
ေနစမ္းပါဦး ဖိုးသက္! မင္းက အဲ့ဒီခင္ခ်ိဳေမကို ဘယ္တံုးက သြားႀကိဳက္မိတာတံုး?
က်ဳပ္ဖာက်ဳပ္ ဘယ္တံုးက ႀကိဳက္ႀကိဳက္ေပါ့ .. ခင္ဗ်ားညီမ မွမဟုတ္တာ.. ေအးေအးေနပါဗ်ာ
ဟုတ္ပါပီ! ခင္ခ်ိဳေမက ငါနဲ႔ေတာင္ သက္တူရြယ္တူ ဆယ္တန္းတူတူတက္ခဲ့တာ.. မင့္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးမယ္ ဘြားေတာ္ႀကီးအရြယ္ကိုမ်ား မင္းမို႔လို႔ကြာ
အာ! ခင္ဗ်ားလိုဟိုက ရြတ္တြေနတယ္မွတ္လို႔လား .. ႏုဖတ္ပီးစိုေျပေနတာ.. သူ႔တပည့္မေတြနဲ႔ အရြယ္တူေလာက္ပဲထင္ရတာႀကီး.. သူ႔ဖာသူႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ က်ေနာ္ေျကြတယ္ဗ်ာ..
ဒါကအျပင္အဆင္ေလးနဲ႔မို႔ပါဖိုးသက္ရာ.. အ၀တ္အစားေတြခၽြတ္ႀကည့္လိုက္ရင္ ဘာပံုေပါက္ေနမလဲမင္းသိလို႔လား .. ဒီမွာေဟ့ေကာင္ သူ႔ ေ-ာက္ဖုတ္ႀကီးက မင့္လက္၀ါးနဲ႔တစ္အုပ္စာေတာင္ မက ျဖစ္ေနေလာက္ပီ
ေ-ာက္စိႀကီးကလဲ ငါတို႔အိမ္ေရွ႕ဇီးျဖဴပင္ကေျကြေျကြက်တဲ့ ဇီးျဖဴသီးႀကီးေတြေလာက္က္က္
ကိုေရႊဘ! ခင္ဗ်ား မူးလာရင္ အဲ့လို ယုတ္ကန္းတာေတြေျပာပီ.. ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ .. က်ဳပ္ဆရာမေလးကို အဲ့လိုမဟုတ္တရုတ္ေတြမေျပာေပးနဲ႔ ေတာက္!
ဟားဟား! မင္းတကယ္ႀကိဳက္ေနရင္လည္း မင့္အဖြားကိုေျပာပီး သြားေတာင္းခိုင္းလိုက္ေလကြာ .. ပံုမွန္ေကာင္မေလးေတြလို ရည္းစားစကားေျပာ၊ စာေပးမယ္ေတာ့မႀကံနဲ႔ ဟိုက မင့္လိုဖဲသမားကို စိတ္ကူးထဲထည့္ေတာင္
မထည့္ဘူးမွတ္ထားဟီးဟီး
ေတာက္! အားတက္စရာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ အဲ့ဒါခင္ဗ်ားလို လူဆိုးဗိုလ္နဲ႔ေပါင္းမိလို႔ျဖစ္တာ ဖူးးးးးး
ဟေကာင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲ?
ျပန္မလို႔ေလ ... အိမ္ျပန္အိပ္မလို႔ က်ဳပ္ဖရီးဂ်က္ကက္ေကာ ဘယ္မွာလဲ?
မင့္ဖာမင္း ရွာလိုက္ေတာ့.. ေအ့ ေဂ့.. ငါေသာက္ရမ္းမူးလာပီ မင့္ဖာသာျပန္ခ်င္ျပန္မျပန္ခ်င္ေန ငါ့ကို ျခင္ေထာင္ခ်သြားေပးဦး
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကုတင္ေပၚတက္ပီး ၀ုန္းကနဲလွဲအိပ္ခ်လိုက္တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ကိုေရႊဘကို ေစာင္ပါးေလးျခံဳ၊ျခင္ေထာင္ခ်ေပးလိုက္ရေသးတယ္။
ပီးေတာ့မွ ႀကိဳးတန္းေပၚက က်ေနာ့္ ဖရီးဂ်က္ကက္ေလးကို ေကာက္စြပ္ပီး အခန္းမီးပိတ္ေပးခဲ့ရင္း အိမ္အေနာက္ဖက္ေလွကားကေန ဆင္းခ်လာခဲ့တယ္။ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ မိုးဖြဲေလးေတြက်ေနတာနဲ႔ ေခါင္းကို
ဂ်ာကင္နဲ႔ ဖံုးထားရင္း ခပ္သုတ္သုတ္ေလးေျပးခဲ့ရတယ္။
ေစ့ထားတဲ့ ျခံတံခါးကို အသာအယာတြန္းဖြင့္လိုက္ပီး က်ေနာ္အိပ္ေနက် ဒီဖက္အိမ္ေအာက္ထပ္တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္၀င္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ကိုေရႊဘနဲ႔မ အိပ္ပဲျပန္လာခဲ့တာဘာေႀကာင့္
လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဒီည ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမဆီသြားမလို႔
ေလ။ လူနီႀကီးက်ေနာ့္ကိုေခၚသြားလိမ့္မယ္။ ဟိုေရာက္သြားဖို႔ပဲ လိုတာေလ။ ဆရာမကို က်ေနာ္ေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဆရာမနဲ႔ နဖူးေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ပီး ရင္ခြင္ထဲတင္းက်ပ္က်ပ္ကေလးျဖစ္
ေအာင္အတင္းဖက္တြယ္ထားခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ေဒၚခင္
ခ်ိဳေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးကို က်ေနာ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔ဆီဒီညသြားမယ္။ လူနီႀကီးျမန္ျမန္လာပါ။ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူဆီေခၚသြားပါ။ အခုလာပါေတာ့။ ခုနက ရမ္၂ပက္ေလာက္ပဲ
ခ်ထားတာ တေနကုန္ဘာမွမစားထားလို႔လားမသိဘူးမူးရိပ္
ရိပ္ျဖစ္စျပဳလာလို႔ အိပ္ယာေပၚတက္ပီး ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္တာ မ်က္လံုးေတြခ်က္ခ်င္းစင္းက်သြားတယ္။ အသက္ရွဴမွန္မွန္နဲ႔ က်ေနာ္ေမွးကနဲျဖစ္သြားပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေရဆာလာလို႔ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
ေရထေသာက္ပီး အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ႀကီးျပန္အိပ္လို႔လဲ မရျဖစ္ေနတယ္။ လူနီႀကီးလည္းေပၚမလာပါလားဗ်ာ။ ေခါင္းရင္းက တိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂ်ာကင္အိတ္ကပ္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကို သြားႏိႈက္ယူ
လာခဲ့ပီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေထာင္ႀကည့္ေနမိတယ္။
လူနီႀကီး! ခင္ဗ်ားဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဗ်? က်ေနာ့္ကို ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမဆီ ေခၚသြားေပးပါဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို အရမ္းသတိရေနလို႔ပါ။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလးဆီေခၚသြားေပးပါ။ စိတ္ထဲက တတြတ္တြတ္ရြတ္
ပီးေတာင္းပန္ေနေပမယ့္ ဘာလူနီႀကီးမွထြက္မလာ
ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြတ္! ကနဲျမည္ေအာင္စုပ္သပ္လိုက္ရင္း အရုပ္ကေလးကို ျခင္ေထာင္ အမုိးေပၚေနာက္ျပန္ပစ္တင္လိုက္မိပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးေတြက တေ၀ါေ၀ါရြာခ်လာျပန္ပီ။ ခု က်ေနာ္ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမတို႔အိမ္ ျခံစည္းရိုးကိုေက်ာ္တက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ မိုးေရေတြရႊဲနစ္ေနတာရယ္၊စိတ္လႈပ္ရွားေနတာရယ္ေႀကာင့္ မနည္းကိုတြယ္တက္ေနရတယ္။ က်ေနာ္ဟာလူနီႀကီးပူးကပ္ေနတဲ့ ဖိုးသက္မဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္စိတ္ေတြျပင္း
ျပန္ေနတဲ့ မိုက္ရူးရဲခ်ာတိတ္ကေလးတစ္ေကာင္သာျဖစ္တယ္။
လူနီႀကီး အစြမ္းမပါပဲ က်ေနာ့္ဖာသာဆရာမေလးကို လာေတြ႔တာ။ ဒီညဆရာမနဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ရွင္းမယ္ဗ်ာ။ သူ႔ကိုက်ေနာ္ခ်စ္ေရးဆိုပစ္မယ္။ မေက်နပ္လို႔ ရဲတိုင္ရင္လည္းရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့။ ျခံထဲကို
ခုန္ခ်လိုက္ေတာ့ ေခြးသမင္ႀကီးေတြေျပးကိုက္မလားလို႔
လန္႔သြားမိေသးတယ္။ မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်ေနလို႔လားမသိဘူး တစ္ေကာင္မွကပ္မလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ဆရာမ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ရွိရာ အေပၚထပ္ကို ပထမတစ္ႀကိမ္တံုးကလိုပဲ ကပ္လွ်က္ေပါက္
ေနတဲ့ မန္က်ည္းပင္ႀကီးေပၚတြယ္တက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားမိတယ္။
မိုးေရေတြနဲ႔ေခ်ာေနတာမို႔ မနည္းတက္ရတယ္။ သစ္ကိုင္းေပၚကတဆင့္ ျပဴတင္းေပါက္နားေရာက္သြားေတာ့ လူကိုအေမာဆို႔သြားပီ။ မိုးရြာေနေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးပိတ္ထားတယ္ေလ။ အေပၚသစ္ကိုင္းတစ္ခုကို
ဆြဲထားရင္းျပဴတင္းေပါက္ကို ေစ့ထားမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္နဲ႔ လွမ္းဆြဲႀကည့္ေသးတယ္။ မရဘူး ကလန္႔ထိုးထားတယ္ဗ်။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ မိုးေရေတြစိုရႊဲပီး သစ္ကိုင္းေပၚမွာ ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္တစ္ေကာင္လို ငုတ္တုတ္ေလး။
ေဖ်ာက္!
မီးအလင္းေရာင္ျမင္လိုက္ရပီး ျပဴတင္းေပါက္ကလန္႔ျဖဳတ္လိုက္သံႀကားလိုက္ရလို႔ အလန္႔တႀကား လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးဟလာတာကိုေတြ႔လိုက္ရလို႔ လိႈက္ကနဲ၀မ္းသာသြားမိတယ္။
ယိစ္!
အမေလး.. ဘုရားဗုေဒၶါ!
၀ုန္း! အု!
လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းမပါေတာ့ သစ္ကိုင္းေပၚကေန လက္တစ္ကမ္းေလာက္ပဲေ၀းတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚကို အလြယ္တူတက္လို႔မရဘူး။ နည္းနည္းလွမ္းေနေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို စကားလွမ္းေျပာလိုက္ရင္
ေႀကာက္လန္႔ပီး ျပဴတင္းေပါက္ျပန္ပိတ္သြားႏိုင္
တာမို႔ ကီသြင္းပီး လွမ္းခုန္လိုက္တာ မမွီမကမ္းျဖစ္သြားေတာ့ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္နဲ႔ ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။ သတိရွိရွိခုန္လိုက္တာမို႔ လက္၂ဖက္က ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို ကိုင္မိလိုက္ေသးတယ္။
အေမွာင္ရိပ္ထဲကေန လူရိပ္တစ္ခု ရိပ္ကနဲထြက္လာပီး ခုန္ထြက္
လာတာမို႔ အရမ္းထိတ္လန္႔သြားရွာတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ရင္ဘတ္ကို ႀကက္ေျခခတ္လို လက္၂ဖက္ကေလးယွက္ပီးဖိကပ္ထားရင္း အေနာက္ဆုတ္ပီး ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ႀကက္ေသေသေနရွာပီ။ ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ကို
တေတာင္နဲ႔ခ်ိတ္ထားရင္းတြဲေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္
ေျခေထာက္၂ဖက္က ေလထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ပီး တန္းလန္းျဖစ္ေနရာက ကုတ္တြယ္ပီး တက္လို႔ရသြားတယ္။ ရင္ဘတ္ေတာ့ နည္းနည္းပြန္းသြားေပမယ့္ ဆရာမ အခန္းထဲကို ေရာက္သြားပီ။
ဆရာမ .. က်ေနာ္ဖိုးသက္ပါ.. အရမ္းလန္႔သြားေသးလား ကန္ေတာ့ပါဗ်ာ..က်ေနာ္ရွင္းျပစရာရွိ..
၀ွစ္! ဘံုး!
အင့္!
မိုးေရေတြစိုရႊဲေနတဲ့ျကြက္စုတ္ကေလး က်ေနာ္ အခန္းထဲေရာက္ေရာက္သြားခ်င္း မတ္တပ္ကေလးရပ္ပီး ေႀကာင္ႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုစကားလွမ္းေျပာလို႔မွမဆံုးေသးဘူး မွန္တင္ခံုေပၚက သနပ္ခါးတံုးႀကီးနဲ႔
လွမ္းထုလိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။
ရင္အံုတည့္တည့္ကြက္တိ ဘံုး ကနဲျမည္ေအာင္ မွန္သြားေတာ့ အင့္ကနဲအသံထြက္ေအာင္ ျငီးမိပီး မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ ေလာက္ေအာင္ အီစလံေ၀သြားပီး ႀကမ္းျပင္ေပၚကို စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ေခြက်သြားတယ္။ ငါေတာ့ ရဲစခန္းေရာက္ပီထင္တယ္ဆိုတဲ့အသိက
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြအိပ္ေနရင္းေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ ေအးေလ..လူနီႀကီးနဲ႔လာတာမွမဟုတ္တာ ဆရာမ လိင္စိတ္ဘယ္ျကြေနပါ့မလဲ ငါ့ကိုေဆာ္ေတာ့မွာေပါ့။ ခုေတာ့ အခ်စ္လူႀကမ္းေလး
ေထာင္ထဲသြားရံုေပါ့ဗ်ာ။ ရင္ဘတ္ကို ဆယ္ေပါင္တူနဲ႔အထုခံလိုက္
ရသလို ေအာင့္လြန္းတဲ့ေ၀ဒနာႀကားက အသည္းကြဲသလိုဖီလင္က တက္ေနလိုက္ေသးတယ္။ နာလြန္းလို႔ ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာေခြေနမိတယ္မသိဘူး ေမႊးေတးေတးရွင္မေတာင္ သနပ္ခါးရနံ႔ယဥ္ယဥ္ေလး ရသလိုျဖစ္
လာေတာ့မွ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေနရာက အသာေလး
ေမာ့ႀကည့္မိေတာ့ ရွက္စိတ္၊သနားႀကင္နာစိုးရိမ္စိတ္၊တုန္လႈပ္ေနတဲ့ဟန္ေတြေရာယွက္ေနတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ရင္း ငံု႔ႀကည့္ေနရွာတယ္။
ရင္ဘတ္ကေ၀ဒနာက ေခြေခြေလး မိနစ္အတန္ႀကာ
နားလိုက္ရေတာ့ အေတာ္ေလးသက္သာသြားေပမယ့္ ဆရာမေလးမ်ားသနားလာမလားဆိုပီး မ်က္နာကို ေသနတ္မွန္ပီး ေသေတာ့မယ့္ လူလိုရံႈ႕မဲ့ထားရင္း ေသခါနီးမွာတမ္းေခၽြသလို ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလသံေလးနဲ႔စကားလွမ္း
ေျပာေနမိတယ္။
ဆရာမ.. က်ေနာ္..အားး ေအာင့္လိုက္တာဗ်ာ.. က်ေနာ္ေလ က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ႀကံမိႀကံရာႀကံပီး မိုးေရထဲမွာ ဒီကိုအေရာက္လာခဲ့မိတာပါဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ
..... ...... .....(ဘာမွျပန္မေျပာေပမယ့္ မ်က္လံုး၀ိုင္းစက္စက္ကေလးေတြက မ်က္ရည္၀ဲေနရွာတာျမင္ရတယ္)
ညေနက ဆရာမ က်ေနာ့္ကို ႀကည့္သြားတဲ့ အႀကည့္ေတြကို က်ေနာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကိုရႊံရွာသြားပီမလား ... က်ေနာ္ဆရာမကို အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးသိလား.. အဟြတ္အဟြတ္.. အားး
..... ..... ......
က်ေနာ္ဘာမွလုပ္ဖို႔လာတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ... က်ေနာ္ဆရာမကို ခ်စ္..ခ်စ္မိေနပါပီ ဆိုတဲ့အေႀကာင္းေလးေျပာခ်င္လြန္းလို႔ စြန္႔စားမိတာပါ.. ဆရာမက်ေနာ့္ကို မုန္းေနတာလဲ က်ေနာ္သိပါတယ္.. ေမွ်ာ္လဲမေမွ်ာ္လင့္ရဲပါ
ဘူး
.... ...... ......
က်ေနာ့္ မိုက္ျပစ္ေတြအတြက္လဲ ခု၀န္ခံရဲပါတယ္ ... ဆရာမ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း မနက္မိုးလင္းရင္ က်ေနာ့္ကိုရဲတိုင္ပါ က်ေနာ္အမွန္တိုင္း၀န္ခံပါ့မယ္.. က်ေနာ္မုဒိန္းေကာင္ေလးဆိုတာ အားလံုးေရွ႕မွာ၀န္ခံမယ္.
.ဆရာမေက်နပ္တဲ့အထိေတာင္းပန္သြားပါတယ္..က်ေနာ့္ကိုေထာင္ထဲသာပို႔လိုက္ပါေတာ့
ဘာလဲ? မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာကို တရားရံုးမွာ အရွက္တကြဲနဲ႔ငါ့ကို ထြက္ဆိုခိုင္းဦးမလို႔လား လူမိုက္?
မဟုတ္! အဟြတ္ဟြတ္ ... မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမရာ.. က်ေနာ့္အျပစ္ကို ၀န္ခံခ်င္တာပါ.. ဆရာမအေပၚမိုက္ရိုင္းေစာ္ကားအႏိုင္က်င့္..
ေတာ္ေတာ့!
ေလသံအုပ္အုပ္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေဟာက္လာလို႔ လန္႔ပီး ျငိမ္ေနလိုက္မိတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားရင္း အေပၚစီးကေနမိုးႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက ဖို႔ရို႕ဖားယား ဆံႏြယ္အရွည္ႀကီးေတြႀကားထဲမွာ
မ်က္နာကို ကြယ္၀ွက္လိုက္ရင္းက ဟင္းးး ကနဲ
သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ မိုးေတြက တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ပိုပီးသည္းလာျပန္ပီမို႔ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးကို ျပန္ပိတ္ရင္း ကလန္႔ခ်လိုက္သံႀကားရတယ္။ ပီးေတာ့ေျခသံဖြဖြေလးႀကားေနရေပမယ့္
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေရစို အ၀တ္ေတြနဲ႔ ေခြေခြေလးလွဲ
ေနတဲ့ က်ေနာ္ မ်က္လံုးမိွိတ္ပီး မွိန္းေနရာက မထရဲေသးဘူး။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့လို႔ ေပေတပီးေခြအိပ္ေနမိတယ္။ ရင္ဘတ္က သနပ္ခါးတံုးမွန္ထားတဲ့ ေ၀ဒနာက သက္သာစျပဳေနေပမယ့္ ထမထိုင္ရဲေသး
ဘူး။ ေတာ္ႀကာက်ေနာ္သူ႕ကိုတစ္ခုခုလုပ္မယ္အထင္နဲ႔
ေနာက္ထပ္ ထပ္ထုလို႔ နဖူးမွန္ရင္ မစားသားဘူးဗ်။
ေရာ့! ေရေျခာက္ေအာင္သုတ္လိုက္ ဒါအသစ္.. မင့္အ၀တ္ေတြဟိုႀကိဳးတန္းေပၚလႊားထားလိုက္.. ျပန္၀တ္စရာ ေယာက်္ားအ၀တ္မရွိဘူး.. ဒီခ်ည္ေစာင္ကလည္းအသစ္ ခဏပတ္ထားလိုက္..
ေမႊးပြ သဘက္တစ္ထည္နဲ႔ေစာင္တစ္ထည္ကို က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ပစ္ခ်သြားေပးပီး က်ေနာ္လည္းထထိုင္လိုက္ေရာ အခန္းအျပင္ကို ေျခဖြေလွ်ာက္ရင္းထြက္သြားတဲ့ ဆရာမေလးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
အိပ္ခန္းတံခါးမႀကီးကိုေတာ့ ျပန္စိသြားေပးခဲ့တယ္။ သူျပန္မ၀င္လာပဲတစ္ျခားအခန္းတစ္ခုခုကို လစ္သြားပီထင္တယ္ဗ်။ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုပီး ေရစိုေနတဲ့ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ရွပ္အင္းက်ီကို ခၽြတ္ပီးလႊား တစ္ကိုယ္
လံုးေျခာက္ေအာင္သုတ္ပီး ဖင္တံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ္
လံုးကို ေစာင္နဲ႔ပတ္ထားရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့ဘူး။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဆူဆူညံညံလူသံေတြေႀကာင့္ ဆတ္ကနဲက်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းစဥ္းစားလို႔မရျဖစ္သြားေသးတယ္။
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတာသတိထားမိေတာ့မွ က်ေနာ္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အခန္းထဲမွာပါလားဆိုတာသတိထားမိလိုက္တယ္။ ညက အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ဘာမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး ေမွးကနဲျဖစ္သြားတာ
ကိုး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေခါင္းေအာက္မွာ ေခါင္းအံုးတစ္
လံုးေရာက္ေနပါလားဗ်။ ေသခ်ာပီ ဒါ မေန႔ည က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတံုး ဆရာမေလး လာႀကည့္သြားေသးတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အသံေတြေအာက္က တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ဆူညံလာျပန္ပီ။ ဟိုက္!
မိုးစင္စင္လင္းေနပီ။ ေသပါေလေရာကြာ ငါေတာ့ဒီအခန္း
ထဲမွာ ပိတ္မိေနပီ။ ဘယ္လိုအိမ္ျပန္မလဲ? ျပႆနာပါပဲ။ က်ဴရွင္သင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက ရာဂဏန္းေလာက္ရွိေနတာ ဘယ္လိုမွလစ္လို႔မလြယ္ေလာက္ဘူး။ ဒုကၡဒုကၡ။ ဖူးးးး
ကၽြိ!
ရုတ္တရက္ အိပ္ခန္းတံခါးပြင့္လာေတာ့ အင္မတန္ထိတ္လန္႔သြားတဲ့ က်ေနာ္ ႀကမ္းျပင္ေပၚကို ခ်က္ခ်င္းလွဲအိပ္ပီး ေခါင္းေဖာ္ထားရာက ေစာင္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္မိတယ္။
တံခါးကို ျပန္ပိတ္ရင္းကလန္႔ထိုးလိုက္တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက က်ေနာ့္ျဖစ္အင္ကို ျမင္ပီး ျပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားဟန္နဲ႔ အံကိုႀကိတ္ပီးေအာင့္ထားလိုက္တာကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္လွမ္းျမင္လိုက္ေသးတယ္။
ေႀကာက္တတ္သားပဲ!
.... .... .... (ဆရာမကို ေမာ့မႀကည့္ရဲပဲ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္ရင္း မ်က္လႊာခ်ထားမိတယ္)
ေရာ့! ဒီဇလံုထဲကေရနဲ႔ မ်က္နာသစ္၊ဒီမယ္သြားပြတ္တံ အသစ္နဲ႔သြားတိုက္ေဆး.. ကေလးေတြရွိေနတယ္ေနာ္.. ငါ့အရွက္ကိုေတာ့ ခြဲမယ္မႀကံနဲ႔
ဟုတ္ဆရာမ
ဆရာမျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ ေခါင္းေမာ့ရဲေတာ့တယ္။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ မ်က္နာသစ္ကိုယ္လက္သန္႔စင္စရာေတြနဲ႔အတူ လင္ပန္းအျဖဴေလးနဲ႔ထည့္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ မုန္႔ဗိုင္းေတာင့္ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္းတစ္ပန္း
ကန္ပါေသးတယ္။ မနက္စာေပါ့။
သြားတိုက္မ်က္နာသစ္၊ မနက္စာစား လက္ဖက္ရည္ေသာက္လိုက္တာ ဗိုက္ေတာင္ကားသြားတယ္။ မေန႔ညက ႀကိဳးတန္းေပၚလွမ္းထားတဲ့ အ၀တ္ေတြရွာႀကည့္တာမေတြ႔ဘူးဗ်။ ဒါနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ပီး ဗိုက္ေလးလို႔
ကုတင္ေပၚတက္ပီး ေစာင္ျခံဳထားရင္း မိုးေအးေအး
မနက္ေစာေစာမွာ ျပန္ေကြးရင္းေမွးကနဲျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္က က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနသလိုခံစားရလို႔ လန္႔ပီးႏိုးလာျပန္တယ္။
ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုေလးေတြက အခန္းထဲထိေရာက္ေနပီ။ ေနေတာင္အေတာ္ျမင့္ေနပါလား။ ပီးေတာ့ ေနေရာင္ျခည္မွ်င္တန္းေလးေတြအိပ္ခန္းထဲ ထိုးထားတဲ့ႀကားက က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးက ခပ္တည္တည္နဲ႔
ဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထားရင္း ကုတင္မွာတင္ပါးလႊဲေလးထိုင္လို႔
က်ေနာ္ အိပ္ေနတာကို ငံု႔ႀကည့္ေနပါလားဗ်ာ။ မ်က္နာက ေတာ့ ခပ္တင္းတင္းေလးပဲ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက အႀကင္နာရိပ္ေတြနဲ႔ အရည္လဲ့လို႔ေပါ့။
ဆရာမ.. က်ဴရွင္ေတြပီးသြားပီလား
အင္း ျပန္သြားကုန္ပီ ေက်ာင္းသားေတြ
က်ေနာ့္ အ၀တ္ေတြေကာ
မီးအိုးထိုးထားေပးတယ္ ဟိုဖက္အခန္းမွာ ယူေပးမယ္
က်ေနာ္ျပန္လို႔ျဖစ္ပီလား ဆရာမတပည့္မေလးေတြေကာ ေက်ာင္းသြားႀကပီလား? (က်ေနာ္ေမးတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး အေ၀းကိုေငးသလိုလုပ္ရင္း သူလုပ္ေနႀက ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာထဲညွပ္
ပီးကိုက္ေနျပန္တယ္)
မင္း ညတိုင္း ငါ့အခန္းျပဴတင္းေပါက္နား ေရာက္ေရာက္လာတယ္မလား?
ဟုတ္! က်ေနာ္ ဆရာမကို ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ (အခ်စ္စစ္တို႔မည္သည္ အာလူးဖုတ္တာမပါလွ်င္မျဖစ္ ဟီဟိ channko)
အဲ့ဒီလိုလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ငါရိပ္မိလို႔ မေန႔ညက တမင္ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ႀကည့္မိတာေလ..
က်ေနာ္ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါဗ်ာ..တကယ္ေျပာတာပါ..
မင္းကငါ့ကို ဖဲရိုက္ပီးရွာေကၽြးမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဟဟ
ဆရာမေလး က်ေနာ့္ကိုျပန္ခ်စ္မယ္ဆို မမိုက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ က်ေနာ္ဂတိေပးရဲပါတယ္
ေတာ္စမ္းပါလူမိုက္ရာ.. မေန႔ညက ဒဏ္ရာဘယ္လိုေနေသးလဲျပစမ္းခု
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ေစာင္ကိုလွပ္ပီး ရင္ဘတ္ကိုႀကည့္ဖို႔ျပင္တယ္။
သနပ္ခါးတံုးမွန္ထားတဲ့ေနရာက အညိဳေရာင္ ကြက္ႀကီးျဖစ္ေနတံုးပဲ။ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္နာေလးနဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားရင္း မရည္ရြယ္သလို လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြက က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ေပၚ
ေရာက္လာပီး ဒဏ္ရာေနရာအညိဳကြက္ကေလးကိုခပ္ရြရြ
ေလးလာပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားပီ။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေလး၀ဲ၀ဲနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို မသိစိတ္က လႈံ႕ေဆာ္မႈနဲ႔ ဆက္ပြတ္ေပးေနျပန္ေတာ့
ေစာင္ျခံဳထဲက က်ေနာ့္ ေအာက္က လိင္တံက ဖိုနဲ႔မအထိေတြ႔
ေႀကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲေထာင္ထလာပီ။ ဒီတိုင္းဆို က်ေနာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္သူစိတ္ဆိုးေအာင္ ေသာင္းက်န္းမိေတာ့မယ္မို႔ ႀကက္သီးဖ်န္းေနရာက ေန ဆရာမရဲ႕ လက္ေကာက္၀တ္ကေလးကို ဖမ္းကို္င္ထားလိုက္မိတယ္။
အဲ့ဒီမွာ ရူပေဗဒဆရာမေလးက်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္လာတယ္။
အဲဒီအႀကည့္ေတြက အဓိပၸါယ္ေတြအမ်ားႀကီးပါတယ္။ သနားႀကင္နာတာ၊ေမတၱာသက္၀င္တာ၊ခြင့္လႊတ္တာအစရွိသျဖင့္ အမ်ားႀကီးပဲ။ က်ေနာ္လည္းဘာလုပ္လို႔လုပ္မိမွန္းမသိခင္ ေနေရာင္ျခည္မွ်င္ေလးေတြ ထိုးထားတဲ့
ဆရာမရဲ႕ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ခက္ခက္ႀကီးေတြကိုအား
ေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲယူပီး မ်က္နာနားကပ္လို႔ ေမႊးႀကဴနမ္းရိႈက္ေနမိပီ။ အို! ဆိုတဲ့ ေယာင္တဲ့အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ရွက္၀ဲ၀ဲမ်က္နာေလးက မ်က္လႊာခ်သြားရွာတယ္။
က်ေနာ္ဆရာမကိုေလ.. က်ေနာ္..အရမ္းခ်စ္တယ္ သိလား
ဟင့္အင္း!
ဆရာမေလး ဟင့္အင္းလို႔ ျငင္းတာ က်ေနာ္ခ်စ္ေရးဆိုတာကိုလား ေျပာခ်င္တာေျပာပီး လည္တိုင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဖိကပ္ပီး ပြတ္ဆြဲလိုက္တဲ့ က်ေနာ့္လုပ္ရပ္ကိုေျပာတာလားဆိုတာ မသဲကြဲေတာ့ဘူး။
က်ေနာ့္စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ခၽြန္းအုပ္လို႔မရေတာ့ပါဘူးေလ။ အသက္ရွဴသံျပင္းေနတဲ့ ဆရာမေလး က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနပီဗ်ာ။ မွင္တက္ေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ေလးကို အတင္းဖက္တြက္ပီး က်ေနာ္ေသာင္းက်န္း
လိုက္မိပီ။ ခပ္ျမန္ျမန္ပါပဲ မ်က္နာအႏွံ႔၊နဖူးေလး၊
ပါးမို႔မို႔ေလး၊ ေမးေစ့ေလး၊လည္တိုင္ေလး အနမ္းေတြခပ္ႀကမ္းႀကမ္း၊ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးမႈန္မႈန္ေလးေတြက က်ေနာ့္ေႀကာင့္ အကုန္ပ်က္ျပယ္ကုန္ပီ။ တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔လိမ္စျပဳလာပီ။ ေနာက္ဆံုး ကုတင္ေပၚကို
ဆြဲလွဲခ်တာ ခံလိုက္ရရွာတဲ့ ဆရာမေလးဆီက ဖိုးသက္ေလး!
မင္းအရမ္းဆိုးလိုက္တာ ဆိုတာကို မပီ၀ိုးတ၀ါးပဲ။ ဆရာမေလးရဲ႕ ခပ္တင္းတင္းစည္းေႏွာင္ထားတဲ့ ထမီေလးက ေျပေလ်ာ့သြားရွာတယ္။ ထမီကို အသာေလး ေအာက္ကိုေလွ်ာခ်ရင္း အသာေလး အကဲခတ္လိုက္ေတာ့
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားပီးအသက္
ရွဴျပင္းျပင္းမႈတ္ထုတ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက မ်က္လံုးကိုစံုမိွတ္ထားရွာတယ္။ ထမီကို ေျခက်င္း၀တ္အထိေလွ်ာခ်လိုက္ပီး ဆရာမရဲ႕ အဖုတ္ေနရာကို က်ေနာ္လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖာင္းမို႔မို႔ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက
လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းမွာ နီရဲရဲအကြဲေလးနဲ႔ထင္းေနတယ္။
အကြဲေႀကာင္းတေလွ်ာက္မွာ အရည္ေလးေတြစို႔ေနရွာပီ။ က်ေနာ့္ဘ၀မွာတစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတဲ့ လုပ္ရပ္ကိုလုပ္မိလိုက္တယ္။
အာ! ဘာလုပ္.. အေမ့
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းမစုပ္၊ ႏို႔ကိုလံုး၀မထိမကိုင္ေသးပဲ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ေတ့ပီး စုပ္ယူတာခံလိုက္ရရွာတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ အိပ္ယာနဲ႔ေက်ာျပင္လႊတ္ထြက္သြားေအာင္ ခါးကေလးေကာ့တက္သြားပီး
ကေယာင္ကတမ္းေအာ္ရင္း က်ေနာ့္ေခါင္းကို
လက္၂ဖက္နဲ႔တြန္းထားေပမယ့္ က်ေနာ္က က်ားနာတစ္ေကာင္လို ငံုခဲထားတာကို လံုး၀လႊတ္ဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေတာ့ဘူး။အိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္ကေလးလွန္ပီး ဒူးေထာင္ထားတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ တီေကာင္ကိုဆားထိ
သလို အလူးအလွိမ့္ျဖစ္ေနရွာပီ။
အာ.. အာ.. ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ အမေလးေနာ္ ရွီးးး ေတာ္ပါေတာ့
ကေယာင္ကတမ္းေလွ်ာက္ေအာ္ေနတာေလးကို မႀကားတခ်က္ႀကားတခ်က္နဲ႔ အဖုတ္တစ္ျပင္လံုးကို မတတ္တတတ္နဲ႔ က်ေနာ္တပ်တ္ပ်တ္ျမည္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွ်က္ေပးရင္း ေလမထိေနမထိေဖြးဥပီးႏူးညံ့လွတဲ့ေပါင္
၂ေခ်ာင္းကို လက္၂ဖက္နဲ႔ဆြဲဆြဲျဖဲ
ေနရတယ္။ မဟုတ္ရင္ အဖုတ္ေပၚမ်က္နာအပ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေပါင္၂ေခ်ာင္းနဲ႔လိမ္က်စ္ပီးညွပ္ညွပ္လာလို႔ အသက္ရွဴရခက္ခက္ေနတာကိုးဗ်။ စစခ်င္းဘာမွေသခ်ာမစဥ္းစားပဲ အတင္း လွ်ာနဲ႔အျပားလိုက္ေလွ်ာက္
လွ်က္ေနမိပီးမွ သတိ၀င္လာလို႔ အရွိန္ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္
တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ အသာေလးမ်က္နာကို ခြာလိုက္ပီး အနီးကပ္ျမင္ေနရတဲ့ ဆီးခံုေမႊးႏုႏုေလးေတြကို ႏွာေခါင္းနဲ႔ေျဖးေျဖးသာသာေလး ဖိပီးရွဴရင္း ဘယ္ညာယိမ္းရင္းေအာက္ကိုေလွ်ာဆင္း အထက္ကိုျပန္တက္လုပ္
ႀကည့္မိေနတယ္။ နီရဲပီး ခံုးျကြေနတဲ့ အဖုတ္အကြဲေႀကာင္း
အဆံုးအေပၚနားေရာက္ေတာ့ လက္ညွိဳးလက္မနဲ႔ အသာအယာဆြဲဟလိုက္ေတာ့ အခ်စ္ခလုတ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အစိေလးကို ရွာေတြ႔တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ဖူးလို႔ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေႀကာင္ႀကည့္ေနမိေသးတယ္။ အဲ့ဒီမွာ
ခဏနားလိုက္လို႔ သတိ၀င္သလိုျဖစ္လာတဲ့ ဆရာမ
ေလးက သတိ၀င္လာသလို အိပ္ယာကိုလက္ျပန္ေထာက္ပီး ထထိုင္မလိုလုပ္လာမွ ခ်က္ခ်င္း က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာနဲ႔ အစိကေလးကို ဖြဖြေလး ညွပ္ထားလိုက္မွ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ထိုင္လွ်က္ကေလးနဲ႔ ဆရာမေလး
အားးး ကနဲျဖစ္သြားျပန္တယ္။ လွ်ာအဖ်ားေလးနဲ႔ အစိေလး
ကို ေမႊ႕ေပးေနလိုက္ေတာ့ ထြန္႔ထြန္႔လူးေအာင္ ျဖစ္သြားပီး ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို လႊတ္ခ်ပီး အိပ္ယာေပၚ ဗိုင္းကနဲျပဳတ္က်သြားျပန္တယ္။ လက္၂ဖက္က က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ပီး
ဘယ္ညာဆြဲကစားေနတာ သူ႔ဖာသူဘာလုပ္ေနမွန္းေတာင္
သတိထားမိဟန္မတူေတာ့ဘူး။ လွ်ာအေႀကာင္းေကာင္းေကာင္းမသိ၊ တစ္ခါမွ အဖုတ္အလွ်က္မခံဖူးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေပါက္စ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ အစိကုိလွ်ာနဲ႔ ဘယ္ညာခတ္ပီးကစားတာကိုခပ္ႀကာႀကာေတာင္
မေတာင့္ခံႏိုင္ရွာပါဘူးဗ်ာ။
ေမာလိုက္တာ... အေမေရ! ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာျပန္ပီ အေမ.. မရေတာ့ဘူး မရေတာ့ဘူး အားးးး
အာေခါင္ျခစ္ပီးႀကိတ္ေအာ္သံေလးနဲ႔ တြန္႔လိမ္လာပီး ကာမပန္းတိုင္ေရာက္သြားရွာတယ္။ ရုတ္တရက္ အဆံုးစြန္ေပါက္ကြဲပီး ပီးသြားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ အစိကို ဆက္ပီး အထိမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး က်င္တဲ့အရသာပဲရ
ေတာ့မွာမို႔ ဆက္မလုပ္ရဆိုတဲ့ (သူ႔ကိုသူ
ေ-ာက္ဖုတ္ေမွာ္ေအာင္ထားသူလို႔ ဘြဲ႕ေပးထားတဲ့) ကိုေရႊဘရဲ႕လက္ခ်ာကို သတိရသြားလို႔ ဘာမွဆက္မလုပ္ေတာ့ပဲ အပန္းေျဖတဲ့အေနနဲ႕ ဆရာမ ေပါင္တစ္ဖက္ေပၚ ပါးအပ္ရင္း အသက္ကိုမွန္မွန္ရွဴရင္း အေမာေျဖေန
မိတယ္။ အဖုတ္လွ်က္တယ္ဆိုတာကလဲ အေတာ္ပင္ပန္း
ပါလားဆိုတာ လက္ေတြ႔သိလိုက္ရတယ္။ ဘာမွဆက္မလုပ္ေပမယ့္ ပါးမအပ္ထားတဲ့ေပါင္လံုးေဖြးေဖြးႀကီးတစ္ဖက္ကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ပီးသြားတိုင္ ပြတ္သပ္ကလူက်ီစယ္
ေခ်ာ့ျမွဴပါဆိုတာလည္း ဟိုဆရာသမားရဲ႕လက္ခ်ာပါဗ်ာ။
ေပါင္အရင္းကေန ဟိုးေျခသလံုးသားအိအိေလးေတြအထိ အထက္ေအာက္အစံုအဆန္ပြတ္သပ္ေပးေနရင္း တခါတခါ အဖုတ္အကြဲေႀကာင္းထိပ္က ဆီးခံုေမႊးကေလးေတြကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ဆြဲ
လိမ္ရင္းေဆာ့ကစားေပးေနလိုက္ေသးတယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
ဆီက ဘာအသံမွထပ္မႀကားရေတာ့ပဲ အသက္ရွဴသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ၀မ္းဗို္က္ကေလးက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနတာကိုပဲသတိထားေနမိတယ္။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလး မွိန္းေမာေနရွာပီ။ ပထမဆံုးအဖုတ္လွ်က္မိခဲ့တဲ့
အေတြ႔အႀကံဳမွာ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ဆရာမေလးကို အရသာခံ
တတ္၊အဆံုးစြန္ထိေရာက္သြားေအာင္လုပ္ေပးလိုက္မိတာကိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႀကိတ္ပီး ဂုဏ္ယူမိေနတယ္ေလ။ မိနစ္ေတြအေတာ္ႀကာလာမွ ဆရာမေပါင္ေပၚပါးအပ္ထားရာက က်ေနာ္ ခြာလိုက္ပီး ေခါင္းေထာင္ထရင္း
အကဲခတ္လိုက္တယ္။ ဆံႏြယ္တေထြးႀကီးေတြ ဖရိုဖရဲ
ျဖစ္ေနတဲ့ႀကားထဲက ေခၽြးစက္ကေလးေတြစို႔ေနတဲ့ မ်က္နာေလးက အို! ဆိုပီး မ်က္နာဆတ္ကနဲလႊဲသြားတယ္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ရဲဟန္မတူဘူး။ အေပၚပိုင္းတစ္ကိုယ္လံုး အင္းက်ီ၀တ္စံုျပည့္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေအာက္ပို္င္း
ဗလာနဲ႔ အပ်ိဳႀကီး၊ အဖုတ္ကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္အလွ်က္
ခံလိုက္ရတာကို အင္မတန္ရွက္ေနရွာပီ။ ရွည္လ်ားလြန္းပီး ဖြာလံက်ဲေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြနဲ႔ အျပစ္ကင္းတဲ့ မ်က္နာဖူးဖူးေလးကို ဖံုးထားပီး အရွက္သည္းေနရွာျပန္တယ္ဗ်ာ။ ဘယ္ကသတၱိေတြ၀င္လာမွန္းမသိပဲ
က်ေနာ္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမအေပၚမွာ တစ္ကိုယ္လံုးမိုးပီး
မ်က္နာ၂ခု၆လက္မေလာက္ပဲကြာတဲ့ အထိတိုးကပ္ပီး စူးစိုက္ေငးႀကည့္ေနမိပီ။ ဆရာမေလးကေတာ့ မ်က္နာကိုဖံုးထားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲမွာ ပုန္းေနဆဲပဲ။ စိတ္ယားလာတဲ့ က်ေနာ္ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆံႏြယ္
ေတြကို ဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့မွ လမင္းေလးနဲ႔တူတဲ့မ်က္နာေလး
ဘြားကနဲေပၚထြက္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္နာေလးကပန္းေသြးေရာင္ျဖန္းကနဲ ထသြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး တအားစိုက္ႀကည့္ထားေပးလိုက္တယ္။
ဘာလဲကြာ! အဲ့လိုမႀကည့္ေပးနဲ႔ ... ေနရခက္တယ္..
က်ေနာ္ဆရာမကို အရမ္းခ်စ္တယ္ သိလား
ခ်စ္ရင္ အရိုင္းဆန္ရသလား ေျပာစမ္းပါဦး?
က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား ဟင္?
ႏိုး! က်မ ရွင့္ကို ဘာကိစၥျပန္ခ်စ္ရမွာတံုး (ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေလသံ ျပံဳးစိစိမ်က္နာေပးနဲ႔ ေျပာေနတယ္) ႏႈတ္ခမ္းမွာ အကုန္ေပပြေနတယ္ မရႊံဘူးလားကြာ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ ဒုကၡပဲ
ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ (ပါးစပ္က အဖုတ္ရည္ေတြကို စမ္းပီးသုတ္ရင္းနဲ႔ က်ေနာ္ ဆက္ပီးခ်စ္ေရးဆိုေနမိတယ္) က်ေနာ္ေလ.. ဘယ္.. ဘယ္မိန္းမကိုမွ အဲ့လိုမလုပ္ဖူးပါဘူးဗ်ာ... ဆရာမကို တအားခ်စ္လြန္းလို႔ ခုလို
ဟာဟ! ရြာမွာသြားေျပာေခ်.. ဒါမ်ိဳးေတြေျပာေျပာပီး ေကာင္မေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကိုမ်ား ????
၀ုန္း!
က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေအာင့္ကနဲျဖစ္သြားသလို မာနနဲ႔မခံခ်င္စိတ္က လိႈက္ကနဲထလာေတာ့ လူခ်င္းခြာပစ္လိုက္ပီး ကုတင္ေအာက္ကို ၀ုန္းကနဲဆင္းသြားမိလိုက္တယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အေျခေနမို႔
မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းပီး နားမလည္ႏိုင္တဲ့
ပံုေလးနဲ႔ ကုတင္ေပၚကေနလွမ္းႀကည့္ပီး ေျခရင္းမွာ အေခြလိုက္ကေလးျဖစ္ေနတဲ့ ထမီေလးကိုေကာက္၀တ္လိုက္တယ္။
စိတ္ဆိုးသြားတယ္ေပါ့ .. ဟာဟ ... မွန္ရာေတြေျပာေတာ့ မခံႏိုင္ရွာ
က်ေနာ့္အ၀တ္ေတြယူေပးပါ ဆရာမ..
သူမ်ား သမီးပ်ိဳေလးကို အႏိုင္အထက္လုပ္တာကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာရပဲ သူက ေဒါသထြက္ေသးတယ္ ဟာဟ
ဆရာမ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ က်ေနာ့္ကို ခင္ဗ်ားထင္ခ်င္သလိုထင္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္အ၀တ္ေတြယူေပးပါ.. က်ေနာ္ျပန္ခ်င္ပီ
ေႀသာ္! ဒါပဲလား? ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္... လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔၀သြားပီလား ရပါတယ္ ယူေပးမယ္
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚက ဖို႔ရို႕ဖားလ်ားေလးဆင္းခ်လာပီး ေဇာင့္ေဇာင့္ေဇာင့္ေဇာင့္နဲ႔ အခန္းအျပင္ဖက္ထြက္သြားတယ္။
ခ်က္ခ်င္းပဲျပန္ေရာက္လာပီး မီးပူတိုက္ပီးသား က်ေနာ့္ အ၀တ္ေတြကို ကုတင္ေပၚပစ္တင္ေပးတယ္။ ပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ကုတင္ေဘးနားက မွန္တင္ခံုေရွ႕မွာ သြားထိုင္ပီး ပြေနတဲ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ဘီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ရွင္းရင္း ေက်ာေပးထားတယ္။ ခ်စ္လြန္းလို႔ မိန္းမ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဖုတ္ကို လွ်က္လိုက္မိတာကို အေစာ္ကားခံလိုက္ရတယ္လို႔ ေဒါေဖာင္းေနတဲ့ က်ေနာ္ ကိုယ္မွာပတ္ထားတဲ့ေစာင္ကို ခြာခ်ပီး အ၀တ္ေတြျမန္ျမန္ေကာက္၀တ္ပစ္လိုက္တယ္။ ပီးတာနဲ႔ ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္း
နဲ႔ အခန္းအျပင္ကိုထြက္ခ်သြားလိုက္တယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
ကို က်ေနာ္ ႏႈတ္လဲမဆက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမတကာရဲ႕ အဖုတ္ကိုလိုက္လွ်က္ေနတဲ့ေကာင္လို႔ က်ေနာ့္ကို ထင္ျမင္ယူဆ သြားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကိုျပန္ခ်စ္လာပါ့မယ္လို႔လဲ မထင္ေတာ့သလို အရာရာကို
ဆံုးရံႈးသြားတဲ့စိတ္ပဲႀကီးစိုးထားခဲ့ပီ။ အိမ္အေပၚထပ္ကေန
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခ်လာေပမယ့္ ေက်ာင္းသူမေလးေတြရွိေနမလားဆိုပီးေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဆာင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူေလးေတြေက်ာင္းသြားခ်ိန္ မနက္၉နာရီခြဲေလာက္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်ပဲ
ေလွကားအတိုင္းဆင္းသြားမိတယ္။ ေအာက္ဆံုးအထစ္ေရာက္
ခါနီးမွာ ဂူးဂဲ ျမည္သံေတြမပါပဲ ရိပ္ကနဲ ေျပးလာတဲ့ ေခြးသမင္ႀကီးေတြကို လွမ္းျမင္လိုက္လို႔ အိမ္ေပၚကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပးတက္လိုက္ရတယ္။
ဘာလဲ?
ေအာက္ထပ္မွာ ေခြးေတြ.. လာႀကည့္ထားေပးဦး ျပန္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနလို႔
အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္သြားေတာ့ မွန္တင္ခံုမွာထိုင္ေနဆဲ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက ဘာလဲဆိုပီး လွမ္းေမးတယ္။ ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့က်ေနာ့္ စကားသံအဆံုးမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမ်ိဳသိပ္ထားတဲ့ဟန္နဲ႔
ထရပ္လိုက္ပီး ေအာက္ထပ္ကို လိုက္ပို႔တယ္။
ျခံအ၀ေရာက္တဲ့အထိ ၂ေယာက္လံုးခပ္တည္တည္ မာနႀကီးေနႀကပီး ဘယ္သူကမွစကားစမေျပာျဖစ္ႀကေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္ဟာ လူဆိုးပါ.. ခင္ဗ်ားထင္သလို လူေပါ့သြမ္းေလးပါ.. ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရွိသင့္တဲ့ မာနေတာ့ အျပည့္ရွိေသးတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားလိုက္!
ေႀသာ! ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ မွတ္ထားပါတယ္.. ခုလို အိမ္တိုင္ယာေရာက္ မာနတရားအေႀကာင္း သက္ေသလာျပေပးတာ ေက်းဇူးေနာ္ ကိုဖိုးသက္.. မခင္ခ်ိဳေမက ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူးဆိုတာေလးပါမွတ္ထားေပးပါဦးရွင္
က်ေနာ့္ကို ရႊဲ႕သလိုျပန္ေျပာရင္း လက္၂ဖက္ကို အေနာက္ပစ္ ရင္ေလးေကာ့ေတာ့ေတာ့ မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးတမင္လုပ္ေနတဲ့ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို မ်က္နာလႊဲရင္း လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ခပ္ျပင္းျပင္း ေခါက္လိုက္တဲ့
က်ေနာ့္ ေတာက္! ေခါက္သံက အင္မတန္က်ယ္ေလာင္
လြန္းတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္သတိထားမိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဖိုးသက္ တစ္မနက္လံုး လိုက္ရွာလိုက္ရတာ ... မင္းဘယ္မွာ သြားေသေနတာလဲ ေအေဘးေလးရ? ေသာက္ခြက္ကလဲ စူပုပ္ေနလိုက္တာ ဘယ္ျဖစ္လာျပန္ပီလဲဟ?
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိမ္မွာသြားအိပ္တာေလ
ဟုတ္လား? မွန္းစမ္း ဗိုက္မွာ ဓားထိုးမခံခဲ့ရဘူးလား ဟီးဟီး ယံုေအာင္လဲ ရႊီးစမ္းပါ ငါ့ေကာင္ရာ ငါနင့္ဆရာပါ ခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတာ ဘယ္လိုမိန္းကေလးလဲဆိုတာ အတန္းေဖာ္ျဖစ္ဖူးလို႔ငါသိပါ့ကြာ ဗိုက္ေကာင္းလို႔ဓားေတာင္း
ေနတယ္ မင္းေတာ့ ခြိ
ခင္ဗ်ား လက္ထဲက အိတ္က ဘာလုပ္မို႔လဲ?
ခရီးထြက္မလို႔ေလ မင့္ကိုဒါေႀကာင့္လိုက္ရွာေနတာ .. မင့္အဖြားကို ငါေျပာခဲ့ပီးပီ ေရႊဘ နင္တာ၀န္ခံတယ္ဆိုပီးေရာတဲ့ လစ္ႀကစို႔
မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုေရႊဘ.. ဘယ္သြားမွာလဲ အရင္ေျပာဦးေလ
ဗိုက္ပူျမင့္ေအာင္ တို႔ေကာင္ေတြနဲ႔ အလယ္ကၽြန္းရြာမွာငါတို႔ရပ္ကြက္က ေအာင္သိန္း မဂၤလာေဆာင္ရွိတယ္ အဲ့မွာ ဘုရားပြဲလည္းလုပ္ေနတာတဲ့ လိုက္သြားစို႔ေလ.. ဒီေကာင္ေတြ အိမ္ကစက္ေလွႀကီးနဲ႔ တစ္ရပ္ကြက္လံုးက
လူငယ္ေတြအကုန္ အသင့္ျဖစ္ေနပီ
က်ေနာ့္ အ၀တ္အစားေတြေကာ ... ပိုက္ဆံ??
လွ်ာမရွည္နဲ႔ ငါ့အ၀တ္ပိုေတြပါတယ္.. ပိုက္ဆံက ဟိုအပံုႀကီးထဲက ၅ေထာင္တိတိယူလာတယ္... ပြဲခ်ီ ၅ညက်န္တဲ့ဟာ ဘယ္ေလာက္သံုးသံုး ေသာက္ေသာက္ သူေဌးလိုေနပစ္လို႔ရေနပီ ဟုတ္ပီလား လစ္မယ္လစ္မယ္..
ကမ္းနားလမ္းကေန ၂ေယာက္သား ခပ္သုတ္သုတ္ကမ္းပါးက ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းေျပးဆင္းသြားေတာ့ တရုတ္နီအင္ဂ်င္ ၂လံုးတပ္ထားတဲ့ စက္ေလွႀကီးက စက္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းႏိုးေနပီ။
စက္ေလွ အမိုးေပၚမွာ ၀မ္းဗိုက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားအကုန္နီးပါးထိုင္ေနႀကတယ္။ အူျမဴးသြားတဲ့စိတ္နဲ႔အတူ စက္ေလွေပၚခုန္တက္ရင္း ေဟးးး ကနဲေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေရျပင္ခရီးနဲ႔ ၆နာရီ
ေလာက္ႀကာေအာင္သြားရတဲ့ အလယ္ကၽြန္း ဘုရားပြဲ
နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္၂ခုပူး ေပ်ာ္ရတာမို႔ တစ္အုပ္တစ္မႀကီး စက္ေလွေပၚမွာ အူျမဴးလို႔ပါသြားႀကေလရဲ႕။ ျမိဳ႕ကေလး ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ ရမ္ပုလင္းေတြ၊ဖဲထုတ္ေတြက စက္ေလွေပၚမွာေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔ေပါ့။
စီးကရက္ဖြာလိုက္ မတ္ခြက္ထဲက ရမ္ေလးက်ိဳက္လိုက္နဲ႕
ျမစ္ျပင္ေပၚက တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလႏုေအးေအးေလးရဲ႕ အရသာကို ခံစားရင္း ခ်ာတိတ္ေတြနဲ႔ အျပိဳင္ျငင္းခုန္ရင္း ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ဖဲ၀ိုင္းက ကို္ေရႊဘ ရဲ႕အသံေအာေအာႀကီးက ႀကားတစ္ခ်က္မႀကားတစ္ခ်က္ပဲ။
က်ေနာ္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရေနတာလားဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေရလယ္ကၽြန္းဘုရားပြဲမွာ သြားေသာင္းက်န္းပီး အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ တစ္ပတ္တိတိအလုပ္မ်ားေနတယ္ဗ်ာ။ မိုးတြင္းႀကီးမွာကို အိမ္အလုပ္ေတြက ျပန္မ်ားလာျပန္တယ္။
လူနီႀကီးကိုလဲ စတိုခန္းထဲပို႔ထားလိုက္တယ္။ မဟုတ္ရင္ဒင္းဒုကၡေပးမွာစိုးလို႔ ဂ်ပ္စကၠဴဗူးထဲထည့္ပီး စတိုခန္းထဲသြားပစ္ထားလိုက္တယ္။ ဒီဖက္အိမ္မႀကီးမွာပဲ ျပန္အိပ္ျဖစ္ေနတာႀကာပီ။ ခုတေလာ ကိုေရႊဘလည္း
ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနေတာ့ ဟိုေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္
ကိုေတာင္ စကားႏိႈက္ပီး အင္တာဗ်ဴးဖို႔ေမ့သလိုျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ အိမ္ေရွ႕ ျခံ၀ိုင္းထဲမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလး ဖိုးေထြးကို ခဏကြာလို႔ေျပာပီး လုပ္လက္စ ကုန္စာရင္းေတြကို ျမန္ျမန္ျဖတ္ေနမိတယ္။
ဒီေကာင္က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနတာဗ်။ ရပ္ကြက္ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနႀကဆိုေတာ့ ခုလည္း ေရစက္ပ်က္တာ လာလုပ္ေပးပါဦး ကိုဖိုးသက္ဆိုလို႔ လိုက္သြားေပး
ရဦးမယ္။
က်ေနာ္က တစ္ျမိဳ႕လံုးသံုးတတ္တဲ့ တရုတ္ေရစက္ေတြကို ဟိုႏိႈက္ဒီႏိႈက္ျပင္တတ္တာကိုး။ သူ႔အိမ္ကမဟုတ္ဘူး။ သူ႔အသိအိမ္က စက္ပ်က္ေနတာ ကူညီပါဗ်ာဆိုေတာ့ ရပါတယ္ဆိုပီး အလုပ္လက္စသတ္ပီးတာနဲ႔
ေကာက္လိုက္သြားမိတယ္။ သူ႔စက္ဘီးေနာက္က ခြထိုင္ပီး
ဂြအိတ္ကေလးလြယ္ပီးပါသြားလိုက္တာ ျခံတစ္ျခံအ၀ကိုေရာက္သြားေတာ့မွ ဒါေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိမ္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သတိထားလိုက္မိတယ္ဗ်။
ဖိုးေထြး!
ဗ်ာ အကို
မင္းက ခ်ီးျဖစ္လို႔ ငါ့ကို ဒီဆရာမအိမ္ဆိုတာ ႀကိဳမေျပာတာလဲကြ?
မ.. မဟုတ္ဘူး အကိုဖိုးသက္ ... ဆရာမက ဘာမွမေျပာပဲေခၚခဲ့တဲ့ က်ေနာ္လည္း အကို႔ကိုမညာခ်င္ပါဘူးဗ်ာ.. ဒုကၡ
အျပန္အလွန္အခ်ီအခ်ေျပာေနရင္း ျခံ၀င္းထဲကို ေရာက္သြားႀကပီ။ ေက်ာင္းသားေတြရွင္းေနတဲ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ဗ်။
သားဖိုးေထြး ေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ္မလား ... သြားေတာ့ေနာ္ ရပီ ေက်းဇူးတင္တယ္ကြယ္
ဟုတ္! ဆရာမ .. အကိုဖိုးသက္ က်ေနာ္ လစ္မယ္ဗ်ာ
ေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္လုပ္ပီး ဖိုးေထြးတစ္ေယာက္ ျပန္လစ္သြားတယ္။ ဂြအိတ္ကေလးကိုင္ပီး ငူတူတူနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ရယ္ ၊ မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေပးနဲ႔ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရယ္ ၂ေယာက္ထဲ အိမ္ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ပီး
ျငိမ္ေနႀကတယ္။
ဘယ္မွာလဲ ေရစက္က?
ေရစက္ပါဆို ... ေရတြင္းေဘးမွာေပါ့ရွင္... ေလသံကလဲ မာနအင္မတန္ႀကီးလိုက္တာ အိမ္ေနာက္ေဖးကို ျကြေတာ္မူပါ ရွင့္
ျပံဳးစိစိနဲ႔ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အေနာက္ကေန က်ေနာ္ ခပ္တင္းတင္းမ်က္နာေပးနဲ႔လိုက္သြားမိတယ္။ အနက္ေရာင္ အိမ္ေနရင္း တစ္ပတ္ႏြမ္း ထမီေလးက ခါးက်င္က်င္ေလးမွာ စည္းေႏွာင္ထားေတာ့
ေအာက္က ကားထြက္ေနတဲ့
တင္ပါး အိစက္စက္ႀကီးေတြက လွမ္းလို္က္တိုင္း အိကနဲအိကနဲ လိႈင္းကေလးေတြထလို႔ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးက ဘယ္ညာခါရမ္းေနတာကို မသိမသာေလး ခိုးႀကည့္ရင္း စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းလႈပ္ရွားလာေပ
မယ့္ ဒီေလာက္ ေသာက္ေက်ာတင္းတဲ့ မိန္းမကို
အဖက္မလုပ္ပဲ ေနျပမယ္ဆိုတဲ့ မာနစိတ္က တင္းကနဲပဲ။
အိမ္ေနာက္ေဖးျခံ၀ိုင္းထဲမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ တစ္ထပ္မီးဖိုေဆာင္ေလး အေနာက္ဖက္နားဆီက ေရတြင္းနားေရာက္ေတာ့ ေရစက္ကို လက္ညွိဳးထိုးျပရင္း ဒီမွာ! လို႔အေျပာ..
အေနာက္က လိုက္လာရင္း ႏွိမ့္တုန္ျမင့္တုန္တင္ပါးဆံု အိအိႀကီးေတြကို မ်က္စိအစာေကၽြးေနမိတဲ့ က်ေနာ္သူခိုးလူမိျဖစ္သြားေသးတယ္။ သူ႔ထမီေအာက္က တင္ပါးလွလွႀကီးေတြကို ေငးေနမွန္းသိသြားေတာ့ ခစ္
ကနဲအသံတိုးတိုးေလးထြက္ပီး ရယ္လိုက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္
ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲမ်က္နာထားကိုတင္းပစ္လိုက္ပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။ ဂြအိတ္ကေလးကို ခ်ပီး မန္းကီးဂြနဲ႔၁၃-၁၄ ဂြေတြကိုထုတ္ပီး ပန္႔ကိုျဖဳတ္ခ် ပီးေရဘားေတြကို ေလလံုမလို စစ္ႀကည့္ရင္း
အလုပ္ရႈပ္ေနေပမယ့္ ယင္းမာဖိနပ္ပါးကေလးေပၚက ေျခဖမိုး
ျဖဴလြလြကေလးေတြနဲ႔ ေျခေခ်ာင္းလွလွေလးေတြကို ျမင္ေနရေတာ့ ေမာ့ႀကည့္စရာမလိုပဲ သူမ က်ေနာ့္ေဘးကေနရပ္ႀကည့္ေနတယ္ဆိုတာ သိေနတယ္။ လူက စိတ္မျငိမ္မွန္းေတာ္ေတာ္သိသာေနတယ္ဗ်ာ။ ခုလဲ
မန္းကီးကို အားနဲ႔ဖိပီးလွည့္လိုက္တာ အရွိန္လြန္သြားလို႔ ပိုက္
က ေဆာင့္ျဖဳတ္ခ်လိုက္သလိုျဖစ္ပီး ေရက်န္ေတြ ဗြမ္းကနဲ ထြက္လာေတာ့ ကုန္းကြကြလုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္နာေတြေကာ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး စိုရႊဲကုန္တယ္။
အို!ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ စက္ဆရာေလးရယ္.. လူလည္းျကြက္စုတ္ျဖစ္သြားရွာပီ.. သနားပါတယ္
.... ..... .....
ဘာမွေျပာမေျပာပဲ ၀တ္လာတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီကို ခၽြတ္ပီး မ်က္နာနဲ႔ ရင္ဘတ္ကိုသုတ္.. ဂြအိတ္ထဲအသင့္ပါလာတဲ့ ကားကၽြတ္စ ကိုထုတ္ပီး ကက္ေႀကးနဲ႔ ညွပ္ပီး ေရဘားေလလံုေအာင္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးျပန္တပ္ေပးလိုက္
တယ္။
အားလံုးျပန္တပ္ပီးေတာ့မွ ေရတြင္း တိုင္က ေရစက္ခလုတ္ကို ဖြင့္ႀကည့္ပီးစမ္းလိုက္ေတာ့ ၀ေရာကနဲ ျမည္လာပီး ေဘးက အုတ္ကန္ထဲကို ေရေတြ တဗြမ္းဗြမ္းက်လာတယ္။
ေဟးး ေရလာပီကြ .. ေတာ္တယ္ေတာ္တယ္ ေျဖာင္းေျဖာင္း!
က်ေနာ္ အံံ့ႀသတႀကီးေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ရူပေဗဒဆရာမ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဟာ က်ေနာ္သိခဲ့တဲ့ ရႈတည္တည္ မ်က္နာေႀကာတင္းတင္းနဲ႔ အပ်ိဳႀကီးမဟုတ္ေတာ့ပဲ ခုန္ေပါက္ရင္းလက္ခုပ္တီးေနတဲ့ အပ်ိဳေပါက္မေလးျဖစ္ေန
တယ္ေကာဗ်။
အထူးသျဖင့္ ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ့ မ်က္နာႏုႏုကေလးရယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေထြးေထြးေလးကို တမင္ စူတူတူ ေထာ္ေတာ္ေတာ္ေလးလုပ္ထားပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ဟန္ပန္ေလးျဖစ္ေနတာရယ္ကို သတိထားမိတယ္။ အနီးအနားမွာ
ဘယ္သူမွမရွိေနလို႔မ်ား ဂုဏ္သေရရွိ ဆရာမဟန္မေပါက္
ေတာ့တာမ်ားလားဗ်ာ။ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ရင္း သူ႔ကို သတိလက္လႊတ္ေငးေမာေနတဲ့ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ခုန္ေပါက္ရင္း လက္ခုပ္တီးေနရာက က်ေနာ္ အံ့ႀသတႀကီး ေငးေနမွန္းသတိလည္းထားမိေရာ လွ်ာကေလးတစ္လစ္
လုပ္ပီးေျပာင္ျပေနျပန္ေရာ။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲမသိေတာ့ပါဘူးေလ။
ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္ျပလာမွ သတိ၀င္လာပီး ကိုယ့္ပစၥည္းေတြကိုယ္အိတ္ထဲျပန္ထည့္ပီး သိမ္းလိုက္မိတယ္။ ေရေတြစိုသြားတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီကိုေတာ့ ျပန္မ၀တ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ပုခံုးေပၚတင္ထားလိုက္ပီး ဂြအိတ္ကို
လြယ္ရင္း ျပန္ဖို႔မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ကိုလည္း
မ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ေတာ့ပဲ ခ်ာကနဲလွည့္အထြက္မွာ ဂြေတြထည့္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ႀကိဳးကို လွမ္းဆြဲထားတာ ခံလိုက္ရလို႔ ဆတ္ကနဲလွည့္ႀကည့္လိုက္တယ္။
ဘာလဲဗ်?
အမေလး ... စက္ဆရာေလးရယ္ ေအာ္လိုက္တာ.. ေႀကာက္ပါတယ္ .. ဟိုစက္ျပင္ခ ဘယ္ေလာက္က်ပါသလဲရွင္ (ေလသံက မူႏြဲ႕ေနသလို မ်က္နာကလည္း မ်က္စမ်က္နေတြခ်ီပင့္ပီးျပံဳးစိစိနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္)
က်ဳပ္ ပိုက္ဆံနဲ႔ျပင္စားတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး ... ခင္ဗ်ာ့အိမ္မွန္းသိရင္ လာေတာင္မလာဘူး ဟုတ္ပီလား?
ေႀသာ! ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေမ့လို႔ ... ဆရာေလးက စက္ကိုအေပ်ာ္ျပင္ပီး ဖဲပဲရိုက္စားတာဆိုလား အဟိ
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ!!
ရွင္!
ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို.... ..... (ေဒါသတႀကီးနဲ႔ မ်က္နာကို လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးရင္း တစ္ခုခုေျပာဖို႔ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ညွိဳးကို ခပ္တင္းတင္းဖမ္းဆုပ္ကိုင္လာလို႔ က်ေနာ္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး)
ရွဴးး ရွဴးး ရႊတ္ (သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းတင္ပီး တိတ္ေတာ့ဆိုတဲ့ပံုစံေလးနဲ႔ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြကို တမင္ျပဴးျပေနေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ အမူအရာေလးမို႔ က်ေနာ္ျငိမ္က်သြားရတယ္)
က်ေနာ့္လက္ညွိဳးကိုဆုပ္ထားတာ မလႊတ္ပဲခပ္တင္းတင္းေလး ကိုင္ထားရင္း ေရတြင္းနားက မီးဖိုေဆာင္ကေလးထဲကို အတင္းဆြဲေခၚသြားေတာ့ ဒရန္႔ဒရန္႔နဲ႔ က်ေနာ္ေပကပ္ကပ္လုပ္ရင္းပါသြားတယ္။
မီးဖိုခန္းထဲေရာက္သြားေတာ့ ထမင္းစား စားပြဲမွာ အတင္းဆြဲထိုင္ခိုင္းပီး ေနရာခ်ထားလိုက္တယ္။ မီးဖိုေပၚက ခရားအိုးႀကီးထဲက ႏွပ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးေလးကို မတ္ခြက္အႀကီးတစ္ခုထဲငွဲ႕ပီး ဂြပ္ကနဲ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ
လာခ်ေပးတယ္။ ေကာ္ဖီျမင္ရင္မေနႏိုင္၊ အနံ႔ရွဳရတာနဲ႔
တင္ေသာက္ခ်င္ေနေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေကာက္ယူလိုက္ပီး တစိမ့္စိမ့္ က်ိဳက္ေနမိတယ္။ ေႀကာင္အိမ္ထဲက ထုတ္လာတဲ့ ေျကြပန္းကန္ျပားနဲ႔ထည့္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာေထာပတ္ေႀကာ္ ၀၀အိအိေလးေတြလည္း
ခ်ေကၽြးလာေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ခပ္တည္တည္နဲ႔
ယူပီး စားပစ္လိုက္လိုက္ေတာ့ ခ်ိဳစိမ့္ပီး အရသာတကယ္ရွိတယ္ဗ်။ တေနကုန္ထံုးစံအတိုင္းအလုပ္မ်ားေနခဲ့ေတာ့ ေန႔လည္စာ မစားရေသးဘူး။ ဖီးႀကမ္းငွက္ေပ်ာသီးကို ေထာပတ္ေတြနဲ႔ အိေနေအာင္ေႀကာ္ထားတာကို
ေကာ္ဖီေမႊးခါးခါးေလးနဲ႔ တြဲပီးျမည္းေနရေတာ့ အားရပါးရ
ကိုဇိမ္ယူပီး စားပစ္လိုက္မိတယ္။ အင္မတန္အရသာထူးတဲ့ အစားအေသာက္နဲ႔ေတြ႔ေနေတာ့ ခုနက စိတ္တိုေနတာေတြေတာင္ ဘာမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ေကာ္ဖီမတ္ခြက္ႀကီးလည္း ေျပာင္သြားေအာင္ ေသာက္ပစ္လိုက္သ
လို ပန္းကန္ထဲက ငွက္ေပ်ာေႀကာ္ေတြလည္း အကုန္စား
ပစ္လိုက္မိတယ္။ ေကာ္ဖီကို အကုန္ေမာ့ပီး စားပြဲေပၚခြက္ကို ခ်လိုက္တာနဲ႔ ေစာ္ဘြားႏႈတ္ခမ္းေမႊး လက္ဖက္ေျခာက္ခတ္ထားတဲ့ ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းေျကြပန္းကန္ေလးက ေရွ႕ေရာက္လာျပန္ေရာ။
ေရေႏြးႀကမ္းဖန္ခါးခါးေလးကို အရသာခံ မႈတ္ေသာက္ေနရင္း ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာ
မတ္တပ္ရပ္ လက္ကေလးပိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကို "က ကေလးငယ္ ခ်စ္စဖြယ္" ေလးပါလား ဆိုတဲ့ အႀကင္နာအႀကည့္ ေလးေတြနဲ႔ စိုက္ႀကည့္ေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး။ ဗိုက္၀သလိုျဖစ္သြားလို႔လားမသိဘူး။ ခုနက
စိတ္တိုေနတာ၊ မာန္မာနထားေနတာေတြေပ်ာက္ကုန္သလိုလို။
ဗိုက္အေတာ္ဆာေနရွာတယ္.. ကေလးေလးႀကေနတာပဲ စားေနတာႀကည့္ပီး အားရစရာေနာ္ ... ေန႔လည္စာမစားရေသးဘူးဟုတ္လား?
အိမ္ အလုပ္နည္းနည္းရႈပ္ေနလို႔ စားဖို႔ေမ့ေနတာဗ်
ဟ.. ဟုတ္လွေခ်လား? အိမ္အလုပ္တကယ္ကူလုပ္တယ္ေပါ့ေလ
ခင္ဗ်ား.. က်ေနာ့္ကို ဘာထင္ထင္ဗ်ာ ဂရုမစိုက္...
ေဟးးး ရွဴး ရွဴး အဲ့လိုစိတ္မဆတ္ေႀကးကြာ ေနာက္လို႔မရဘူးလား ရွင့္ေဒၚေလး ခင္ခက္ က်မကို အျမဲေျပာပါ့ ငါ့တူေလးက သူ႔ဖာသူ အျပင္မွာဆိုးတာ အိမ္မွာေတာ့ အင္မတန္အားကိုးရတဲ့ေကာင္တဲ့ သိပါတယ္ေတာ္
.... ..... ....
ေကာ္ဖီႏွပ္ထားတာ ေကာင္းတယ္မလား ... ငွက္ေပ်ာေထာပတ္လွိမ့္ေႀကာ္ေလးေကာ ႀကိဳက္တယ္ေနာ္ .. စားလိုက္တာ ပလုတ္ပေလာင္း ..
တအားေကာင္းတယ္ဗ်.. တသက္လံုးဒီေလာက္အရသာရွိတဲ့ ေကာ္ဖီနဲ႔ ငွက္ေပ်ာေႀကာ္မေတြ႔ဖူးေသးဘူး.. ဆရာမစားဖို႔ေတာင္ မခ်န္လိုက္မိဘူး ေဆာရီးေနာ္
ႀကိဳက္တယ္ေပါ့?
ဟုတ္!
အျမဲစားခ်င္သြားသလား
ဗ်ာ!
တသက္လံုးစားမလားလို႔ေမးေနတာ
..... ..... ..... (က်ေနာ္သူ႔ကိုေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္အမူအရာမေတြ႔ရပဲ မ်က္၀န္းညိဳေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနတယ္ဗ်)
ဘယ္လိုလဲ? ေမးေနတယ္
..... ..... ..... (ရင္ခုန္သံေတြတအားျမန္လာလို႔ က်ေနာ္စကားနဲ႔ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ကေလး ျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္)
ရွင္ေလးကို ရွင္ခ်စ္တဲ့ မိန္းမက မဆိုးမမိုက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုရင္ လိုက္ေလ်ာမွာေပါ့ ဟုတ္လား?
..... ..... ..... (အာေစးမိေနတဲ့လူလိုပဲ က်ေနာ္ ေခါင္းပဲတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပႏိုင္တယ္ လူက ထူပူေနပီဗ် ရင္တုန္လိုက္တာဗ်ာ)
က်စ္ဆံျမီးအရွည္ႀကီးက ရင္ဘတ္အေရွ႕နား တြဲေလ်ာင္းျဖစ္ေနတာကို ၀ဲကနဲ ေနာက္ေက်ာဖက္ကို လႊဲတင္လိုက္ရင္း ရူပေဗဒဆရာမေလး ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္အနားကို တိုးကပ္လာတယ္။ က်ေနာ့္ပုခံုးကို
စံုကိုင္လာတယ္။ ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့
သူမ ခမ်ာလည္း တစ္ကိုယ္လံုးကို တုန္ခါေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။ မႀကာခင္ပဲ ေခြလဲက်သြားေတာ့မလိုပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းနီနီေလးေတြက တဆတ္ဆတ္ခါေနရွာတယ္။ က်ေနာ္ ၀ုန္းကနဲထရပ္လိုက္ေတာ့ ဒူးေပ်ာ့ပီးေခြက်
သြားဟန္တူတဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမတစ္ေယာက္
က်ေနာ့္ ပုခံုးေပၚ မ်က္နာေလးကို ထိုးအပ္လာလို႔ အလိုက္သင့္ကေလး ခါးက်င္က်င္ေလးကိုတစ္ဖက္ ပုခံုးသားအိအိေလးကို တစ္ဖက္ ထိန္းထားရင္းေပြ႕ဖက္လိုက္ရတယ္။ ကိုယ္လံုးေလးက တသိမ့္သိမ့္တုန္တက္လာမွ
ခါးက်င္က်င္ေလးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း သူ႔မ်က္နာေလး
ကိုခြာႀကည့္လိုက္ေတာ့ အင္မတန္မ်က္နာေႀကာတင္းတဲ့ဆရာမေလးရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါးမႈန္မႈန္ေလးေတြက မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းေလးေတြေႀကာင့္ ပ်က္ျပယ္စျပဳေနရွာပီ။ ေဟာဗ်ာ! က်ေနာ့္ဆရာမေလးက
ခ်စ္စဖြယ္ေလးျပံဳးရင္း မ်က္ရည္က်ေနပါေကာလားေလ။
နဖူးခ်င္း တိုက္ထားရင္း မ်က္နာခ်င္းကပ္ထားရင္ခ်င္း အပ္ထားလိုက္ႀကတာ တစ္ေယာက္ရင္ခုန္သံတစ္ေယာက္ႀကားေနရတယ္။
လူဆိုး လူရမ္းကား... ရွင္ေလး မေကာင္းဘူး "ခ်ိဳ႕" ကိုခ်စ္တယ္လို႔လည္းေျပာေသးတယ္ ေရွာင္ေနတယ္ .. ၀မ္းနည္းတယ္ဟာ!
က်ေနာ့္ကို ဆို႔နင့္နင့္ အသံေလးနဲ႔ တိုးတိုးေလးခၽြဲရင္း မ်က္ရည္က်ေနတာ ဆရာမေလးမွဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ။
က်ေနာ္ခုထိ ဆရာမေလးကို စကားျပန္မေျပာျဖစ္ေသးဘူး။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေလထဲေျမွာက္ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ တကယ္ရသြားပီ ဆိုတဲ့ ၀မ္းသာစိတ္ရယ္။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလး
ခုေတာ့ က်ေနာ့္ကို အရမ္းတြယ္တာေနပီဆိုတာကိုသိလိုက္
ရတာရယ္အကုန္ေပါင္းပီး လူက အိပ္မက္လိုလိုဘာလိုလိုႀကီးေလ။
"ခ်ိဳ" ကပဲ အရွက္မရွိ တပည့္တစ္ေယာက္လႊတ္ပီး အေခၚခိုင္းရတယ္တဲ့ .... ရွင္ ခ်ိဳ႕ ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ မယံုပါဘူး..ေတာ္ပါပီ (ေျပာရင္း အသံက တိမ္၀င္သြားရွာတယ္)
က် ... က်ေနာ္ .. အ.. အရမ္းရွက္သြားလို႔ပါ ဆရာမေလးရာ မခ်စ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ တိတ္.. တိတ္
ခ်ိဳ ေတာ့ တသက္လံုးႏိုင္စား မယ့္ေကာင္ေလးကို တအားတြယ္တာမိသြားပီ ... ဒုကၡေရာက္ပီေနမယ္
အာ! မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမေလးရာ .. က်ေနာ္ေနာက္ကို အဲ့လို မလုပ္ေတာ့ဘူးေနာ္ .. ဟုတ္ပီလား တိတ္ေတာ့
တသိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ့ ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးရင္းေခ်ာ့ေပးေနလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ အင္မတန္ လင္းျမ တဲ့ခံစားခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ လူကို တလွပ္လွပ္နဲ႔ဗ်ာ။
က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလး ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္တဲ့။ ဟားဟား! ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။ ဖိုးသက္ကြ.. မာနခဲ ဆရာမေခ်ာေခ်ာေလးရဲ႕ ခ်စ္သူကြ လို႔ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဆူညံေနေအာင္ေအာ္ဟစ္ေနမိတယ္။
ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ေပးေနရာက မ်က္နာဖူးဖူးေလးကို
လက္ဖ၀ါး၂ခုထဲညွပ္ထားပီး ေသခ်ာအနီးကပ္စိုက္ႀကည့္ထားေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေႀကာင္ေပါက္စကေလး
လိမ္ရင္း ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ပီးဆံုးျခင္းေတြရေန
တယ္ဆိုတာကို အဖုတ္အတြင္းသားေတြရဲ႕ လိင္တံကို အတင္းဆြဲညွစ္တာဆက္တိုက္ခံေနရတဲ့က်ေနာ္သိေနတယ္။
ရင္ဘတ္ထဲမွာ...ရင္ဘတ္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္နဲ႔ေသေတာ့မယ္.. ရပ္ေပးပါေတာ့.. အေမေရ..အေမ
အပ်ိဳႀကီးမမခမ်ာ တစ္ခါမွမခံစားဖူးရွာတဲ့ ဆက္တိုက္ကာမပန္းတိုင္ေရာက္ေနတာကို အလူးအလွိမ့္ခံစားေနရင္း သတိလက္လႊတ္ေအာ္ျမည္လာပီ မို႔ က်ေနာ္သူ႔ ႏို႔၂လံုးကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကိုလႊတ္၊ သူ႔ကိုယ္လံုး
ေလးေပၚေမွာက္အိပ္ရင္း မေအာ္ႏိုင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္း
ဖူးဖူးေလးကို ငံုစုပ္ထားရင္း တစ္ကိုယ္လံုးအားနဲ႔ ေဆာင့္ -ိုး ခ်လိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးပူရွိန္းေနတဲ့ ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကာမအဆိပ္ေတြတဖ်င္းဖ်င္းတက္လာရင္း လိင္တံထိပ္ဖ်ားက က်င္ဆိမ့္ဆိမ့္အရသာနဲ႔ အတူ ပူေႏြးတဲ့
အခ်စ္ရည္ေတြကို ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕အဖုတ္
ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ အားရပါးရပန္းထုတ္လိုက္မိတယ္ဗ်ာ။
xxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx
၁၅မိနစ္ေလာက္တိတ္ဆိတ္မႈေတြႀကီးစိုးသြားတဲ့ အခန္းေလးထဲမွာ ရူပေဗဒသင္တဲ့ ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ကာယကံေျမာက္က်ဴးလြန္မိေႀကာင္း အသိ၀င္လာမိေပမယ့္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းေတာင္မသိျဖစ္ေနလို႔
ေတာင္းပန္တဲ့မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႔ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လဲေလ်ာင္း
ေနရင္း ေငးႀကည့္ေနမိတယ္။ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြ ကပိုကရိုဖံုးအုပ္ေနတဲ့ မ်က္နာေလးကို ေသခ်ာမျမင္ရလို႔ လက္နဲ႔အသာေလးသပ္ေပးရင္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္စက္ကေလးေတြ မ်က္လံုးေထာင့္ကေန
တြဲလဲခိုေနရွာပီေကာ။ က်ေနာ့္ကို ခပ္တင္းတင္းပဲႀကည့္ေနတဲ့
သူ႔မ်က္၀န္းေတြကို တစ္စံုတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရသလို ျပဴးက်ယ္သြားျပန္ေတာ့မွ သူႀကည့္ေနတဲ့ ေနရာကိုသတိထားလိုက္မိတယ္။ ဟုတ္ပါ့.. က်ေနာ့္လိင္တံက ေအာက္မွာ နီရဲမာေတာင့္ေနဆဲပဲပါလား။ ဒီေလာက္အႀကာ
ႀကီး အားရပါးရေဆာင့္ပီး ခပ္ျပင္းျပင္းပီးသြားတာေတာင္
မေလ်ာ့ေသးဘူး။ မတ္ပီးမာေတာင့္ေနတံုးပဲ။ ငါ့ကိုဒီေကာင္ေလး ထပ္အုပ္ျပန္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ ဆရာမရဲ႕အႀကည့္မွာ ေႀကာက္စိတ္ေတြ ရွက္ေသြးျဖာမႈေတြေရာယွက္ေနမွန္းက်ေနာ္သိပါတယ္။ ရုတ္တရက္ ဆတ္ကနဲ
မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေခြအိပ္ေနရာကေန တစ္ဖက္ကိုလွည့္ပီး
ေက်ာေပးသြားတယ္။ ဆံပင္အရွည္နက္နက္ႀကီးရယ္ ျဖဴ၀င္းတင္းကား အိစက္တဲ့ ဖင္တံုးႀကီးက မီးေခ်ာင္းေအာက္မွာ ထင္းေနတာပဲ။ အားရပါးရထပ္ပီး လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္က ေထာင္းကနဲ က်ေနာ့္ကို ဆူေ၀လာ
ေစျပန္ပီမို႔ အသာ အယာပဲ တိုးကပ္သြားရင္း တစ္ဖက္ကိုလွည့္
ထားတဲ့ ဆရာမ ဂုတ္သားမႊတ္မႊတ္ကေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ခပ္ရြရြေလးနမ္းရင္းက ႏို႔ေတြကို လွမ္းပီး လက္ဖ၀ါးနဲ႔အုပ္ကိုင္ရင္း ေဘးတစ္ေစာင္းကားထြက္ေနတဲ့ ဖင္ေျပာင္ႀကီး ၂ျခမ္းအလယ္က အရည္ေတြစိုအိေနဆဲ
အဖုတ္၀ မွာက်ေနာ့္လိင္တံကို ေတ့ထားရင္း ပုဇြန္တုပ္ေကြး
ပိုေဇရွင္နဲ႔ က်ေနာ္ ေနရာယူလိုက္တယ္။ ဒီညေတာ့ ဆရာမေလးခမ်ာ အလူးအလဲအခ်စ္ဒဏ္သင့္ရွာေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားပီေလ။
xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx
မနက္မိုးလင္းေတာ့ က်ေနာ္အိပ္ယာက ႀကည္ႀကည္လင္လင္ပဲႏိုးလာတယ္။ မေန႔ညက ကိစၥဟာ အိပ္မက္ မက္တာေနမွာပါလို႔ေတြးရင္း ပ်င္းရိေလးတြဲ႔စြာနဲ႔ အိပ္ယာကထပီး အိမ္သာဆီ ေျပးလာခဲ့တယ္။ လူတစ္ကိုယ္လံုး
ကိုင္ရိုက္ထားသလို နာေနတာကေတာ့ မေန႔ကျပဴ
တင္းေပါက္ဖြင့္ပီး အိပ္လိုက္မိလို႔ အေအးမိသြားတာလားမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ေသးေပါက္မယ္လုပ္ရင္း က်ေနာ့္ပစၥည္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ထိပ္ဖူးက တအားႀကီး က်ိန္းစပ္ေနတာသတိထားမိတယ္။ ညက
လိင္ဆက္ဆံတဲ့အိပ္မက္ မက္ပီး အိပ္ယာကိုေမွာက္လွ်က္အိပ္ရင္း
ဖိပီး ေဆာင့္ေနမိေလသလားလို႔ အေတြးေပါက္မိသြားပီး ကိုယ့္ဖာကိုယ္ျပံဳးေနမိေသးတယ္။ ျပႆနာက မနက္ေစာေစာ တိုဟူးေႏြး စားတတ္တဲ့ က်ေနာ့္အေမက ေစ်းမွာ တိုဟူးေႏြးသြား၀ယ္ ခိုင္းရာကစတာဗ်ာ။
မ်က္နာသစ္အ၀တ္အစားလဲ စက္ဘီးေလးထုတ္ပီး ျခံထဲက
ထြက္လာေတာ့ အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးက အဟန္ရႈပ္ တရုတ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ဆိုတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာ ကိုေရႊဘက အင္းက်ီခၽြတ္ႀကီးနဲ႔ ဗလျပပီး တဖံုးဖံုးနဲ႔ နံျပားရိုက္ေနတယ္
အရက္သမားေလး.. ထပီလား ဘယ္တံုး?
ဇိုးသမားႀကီး.. ျမန္ျမန္ရိုက္ထားႏွင့္ ေစ်းသြားပီး အေမ့အတြက္ မုန္႔သြား၀ယ္လိုက္ဦးမယ္.. ျပန္လာရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သြားရေအာင္..
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ထားေပမယ့္ တျခားလက္ဖက္ရည္ဆိုင္တကာ တစ္မနက္လံုးလိုက္ပတ္ပီး ထိုင္ေနႀက ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္က မနက္တိုင္းဒီလိုပဲ။ သူနံျပားရိုက္ပီးေအာင္ေစာင့္ရင္းလစ္ေနႀက။ သူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္ရင္း
နံျပား၀ယ္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္ကိုျမင္မိေတာ့
ျပံဳးျပရင္း..
ဖိုးေထြးေလး.. နင္ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ပီလဲဟ
ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းေျဖမယ္ အကိုဖိုးသက္..
ပိုင္ပီလား..စာေတြ?
ရူပေဗဒ မရဘူးဗ်ာ.. အကိုဖိုးသက္က ဖီးဆစ္စ္မွာ ဆရာႀကီးဆို က်ေနာ္တို႔ဆရာမနဲ႔ေတာင္ ပုစၦာတြက္ရင္း ရန္ျဖစ္ေသးတယ္ဆိုလား.. က်ေနာ့္ကိုသင္ေပးမလားဗ်?
နင့္ဆရာမက ဘယ္သူလဲဟ
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမေလ.. ဆရာမေလးကိုေျပာတာဗ်
အဲ..အင္း.. နင္သူ႔က်ဴရွင္တက္ေနတာေပါ့ဟုတ္လား? ဒီမနက္ေကာ မသြားရဘူးလား
ပိတ္တယ္အကို.. ဆရာမေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ယာထဲက မထႏိုင္ဘူးဆိုလား
ဟင္!
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲမ်က္နာ ခပ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ စက္ဘီးကိုနင္းရင္း ေစ်းဖက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါဆိုမေန႔ညက တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ က်ေနာ္သြားေသာင္းက်န္းခဲ့တဲ့ဒဏ္ေႀကာင့္ထေတာင္မထႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသလို ငါေတာ့မုဒိန္းမႈ၊အိမ္ေက်ာ္
နင္းမႈဘာညာေတြနဲ႔ ရဲကဘယ္အခ်ိန္လာေခၚမလဲဆိုတာေတြပဲ ေတြးရင္း ငိုင္ေတြေတြျဖစ္သြားမိတယ္။ အို.. တိုက္ဆိုင္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ေလ။ သူ႔ဖာသူေနမေကာင္းတာေနမွာေပါ့။ စိတ္က ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာ
လို႔ လမ္းေဘးကြမ္းယာဆိုင္မွာ မြန္ထရီစီးကရက္တစ္လိပ္
ေလာက္၀ယ္ပီး ေကာက္ဖြာလိုက္မိေသးတယ္။ ေျမပဲေထာင္းနဲ႔ အီႀကာေကြးညွပ္ထည့္ထားတဲ့ တိုဟူးေႏြးပါဆယ္ထုပ္ကေလး ကိုလွမ္းယူ၊ မုန္႔ဖိုးပို္က္ဆံေပးလိုက္ရင္း လူေတြႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့ ေစ်းအလယ္ေခါင္က
မုန္႔တန္းကေန အတင္းတိုးအထြက္မွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔
တိုက္မိသြားပီး ေျခတုန္လက္တုန္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ထဲက တိုဟူးေႏြးထုပ္ကေလး ခြပ္ကနဲ လႊတ္က်သြားတယ္။ စိတ္ကေထာင္းကနဲထသြားလို႔ ၀င္တိုက္သူကို ေဒါသ တႀကီးေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့..
ဘုရားဘုရား.. ရူပေဗဒက်ဴရွင္ျပတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
မနက္ေစာေစာထပီး အလုပ္ လုပ္ထားတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ယူကလစ္ပင္ေတြေအာက္မွာဖြင့္ထားတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔လက္ဖက္ရည္တြဲေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေရွ႕ကြက္လပ္ စားပြဲခံုပုေလးမွာ အမဲလံုးနဲ႔ဘဲေသြးႏိႈင္းခ်င္းထည့္
ထားတဲ့ ဆန္ျပားေခါက္ဆြဲကို
အားရပါးရ ရွလူးရွလူးနဲ႔တြယ္ေနတာ ၂ပြဲရွိေနပီ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမွစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပဲ ကာဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကိုတက်ိဳက္ခ်င္းေသာက္ရင္း စီးကရက္ေတြတစ္လိပ္ပီးတစ္လိပ္ထိုင္ဖြာေနမိတယ္။ ခုနက ေစ်းထဲမွာ
ပက္ပင္းတိုးခဲ့တဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမကိုပဲ
မ်က္လံုးထဲျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ က်ေနာ္သူ႔ကိုေႀကာင္ေငးမိခဲ့တာဗ်။ ေတာ္ေတာ္လည္း လန္႔ျဖန္႔သြားတယ္။ ငါ့မ်ားေစ်းလယ္ေကာင္ ပါးဆြဲခ်ေတာ့မလားေပါ့။ အခါတိုင္းလမ္းမွာေတြ႔လိုက္
ရင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ကေလးျမင္ေနႀကဆရာမေလး
ခမ်ာ ေနေလာင္ထားတဲ့ ေမျမိဳ႕ပန္းကေလးအတိုင္းပဲ ႏြမ္းယဲ့ယဲ့ကေလး။ မ်က္တြင္းေတြေခ်ာင္က်လို႔ (မေန႔ညက က်ေနာ္ အဆက္မျပတ္လုပ္ေပးလိုက္တာ မိုးလင္းခါနီး လင္းႀကက္တြန္သံႀကားတဲ့အခ်ိန္မွာ အသံေတာင္
က်ယ္က်ယ္ထြက္ပီး မညည္းညဴႏိုင္ေတာ့တာကို
၀ိုးတ၀ါးမွတ္မိသလိုလို) က်ေနာ့္ကို တစ္ခ်က္စူးကနဲႀကည့္ပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔တစ္ခ်က္ ကိုက္ရင္း ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားေတာ့မွ က်ေနာ္သတိ၀င္လာတယ္။ လွည့္အထြက္မွာ ၀ဲကနဲျဖစ္သြားတဲ့
ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ႀကည့္ပီးလွလိုက္တာ
လို႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္ေသးတယ္။ အ၀ါေရာင္ထမီေအာက္က ခါးက်င္က်င္ေလးနဲ႔ တင္းရင္းလွပလြန္းတဲ့ တင္သားဆိုင္ေတြကိုက်ေနာ္ တေမ့တေမာေငးႀကည့္ရင္း လူေတြႀကားထဲသူမ ေပ်ာက္ကြယ္သြား
မွ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ခ်ရင္း လူေတြအံုေနတဲ့
မုန္႔ဆိုင္တန္းထဲ ခုနက လႊတ္က်သြားတဲ့အေမ့အတြက္ တိုဟူးေႏြးေနာက္ထပ္တစ္ပြဲ ထပ္၀ယ္ဖို႔ ေျခဦးျပန္လွည့္လိုက္ခဲ့တယ္။
ဟေကာင္!
ဗ်ာ?
ဘာျဖစ္တာလဲ .. ဒီမနက္မင့္ပံုႀကည့္ရတာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး.. အရက္နာက်တာလား
ဟုတ္ပါဘူး ကိုေရႊဘရာ လူက အိပ္ယာထကထဲက မလန္းတာ.. ေနရထုိင္ရတာတစ္မ်ိဳးႀကီးဗ်ာ
ဒါဆိုလည္း မထူးပါဘူးကြာ ျမိဳ႕ျပင္ထြက္ပီး ခေလာက္အင္းထဲ ငါးမွ်ားရင္း ေခါင္ရည္သြားေသာက္ရေအာင္..ဘယ္လိုလဲ?
ဘယ္မွာလဲ ငါးမွ်ားတံေတြဘာေတြက?
အိမ္ျပန္ပီးသြားယူရမွာေပါ့ဟ.. ထထလစ္မယ္.. ေဟ့ပိုက္ဆံရွင္းမယ္ ဒီ၀ိုင္းကဘယ္ေလာက္က်သလဲ
xxxxx xxxxx xxxxx
ခေလာက္အင္းထဲဲမွာ ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ ငါးမွ်ားတံကိုယ္စီနဲ႔ ေခါင္ရည္၀ါးဆစ္တစ္ဖက္ပိတ္ကိုယ္စီလြယ္လို႔ ေရစပ္ သစ္ပင္အရိပ္ေကာင္းေကာင္းမွာ ေသာက္လိုက္ငါးထိုင္မွ်ားလိုက္နဲ႔ ေန႔လည္ေလာက္ေရာက္သြားတယ္။
အင္းႀကီးပတ္ပတ္လည္က အရိပ္ေကာင္းေကာင္း အပင္ႀကီးေတြ၀ိုင္းထားေတာ့ ခုလိုေႏြဖက္မွာ အေတာ္ဇိမ္က်တဲ့ေနရာႀကီးဗ်။ အေပ်ာ္တမ္းငါးလာမွ်ားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ အင္းသူႀကီးကို တစ္ေယာက္၁၅က်ပ္စီေပးရတယ္။
ငါးကေတာ့ မွ်ားလို႔ရသေလာက္အိမ္ျပန္ယူခြင့္ေပးထား
တယ္။ တစ္ေယာက္ကို ပလိုင္းတစ္လံုးေလာက္စီ ငါးေတြလည္းအျပည့္ရ၊ လူေတြလည္း ေခါင္ရည္အရွိန္အေတာ္တက္လာေတာ့မွ ဗို္က္ဆာရမွန္းသိေတာ့တယ္။ မြန္းကလည္းတိမ္းစျပဳေနပီဆိုေတာ့ ငါးမွ်ားတံေလးေတြ
ကိုယ္စီသိမ္းပီး ျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ စက္ဘီးထား ခဲ့တဲ့ေရစပ္
နားက အင္းသူႀကီးရဲ႕ေျခတံရွည္အိမ္ႀကီးဆီျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း အမူးသမားတို႔ထံုးစံအတိုင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လာခဲ့တာ မနက္က စိတ္ညစ္ေနတာေတြေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ အိမ္နားေရာက္မွ
အင္းသူႀကီး ဘိုးေတာ္ႀကီးက ေလတျဖဴးျဖဴးမွာ အိမ္ေအာက္
ထပ္ လဟာျပင္ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ပုလင္းေထာင္ေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ျပန္ေတာ့မလို႔လား.. ဆရာေရႊဘတို႔.. ဒီမွာ ငါးအံုးနဲ႔ ပုဇြန္အစိမ္းသုပ္ကေလးျမည္းသြားပါဦးလား ဟဲဟဲ.. တစ္ခြက္တစ္ေလလည္း ေမာ့လို႔ရပါတယ္ အာမီရမ္ေလးလက္ေဆာင္ရထားလို႔ခ်ေနတာ တစ္ေယာက္ထဲ..
လာႀကပါဟ
ဒါမ်ိဳးဆိုလက္မေနွးတဲ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္သား တဟီးဟီးနဲ႔ ကြပ္ပ်စ္ေပၚခ်က္ခ်င္းတက္သြားပီး ၀င္အုပ္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အင္းသူႀကီးအိမ္ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း အျမည္းပိုင္းဆိုင္ရာက အလွ်ံပယ္ဆိုေတာ့ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔
အျမည္းကိုေကာင္းေကာင္းစား
အေသာက္ကေလးကလည္း ခြက္ကိုဆက္ေအာင္ေသာက္၊ ထံုးစံအတိုင္း အာလူးေကာင္းတဲ့ ကိုေရႊဘရဲ႕ ေလလံုးေလးေတြႀကားထဲ အဘိုးႀကီးက ေမွ်ာသြားတဲ့ေနာက္၊ အိမ္အေပၚထပ္က အဘိုးႀကီးရဲ႕ ဘာေတာ္မွန္းမသိတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ခမ်ာလည္း ခဏခဏ ငါးေႀကာ္ေပးရ၊
ပုဇြန္ထပ္သုပ္ေပးရ၊ ေျမပဲေလးေလွာ္ေပးရနဲ႔ တက္လို္က္ဆင္းလိုက္ျဖစ္ေနရွာတယ္။ အာမီရမ္ပုလင္းႀကီးလည္း ေျပာင္၊ က်ေနာ္တို႔လည္းဗို္က္ကားသြားေတာ့မွ အဘိုးႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းဘာညာေတြေတာ္ကီပစ္ပီး
၂ေကာင္သားျပန္ဖို႔ျပင္တယ္။ ပ်င္းရင္ေနာက္လည္းငါးလာမွ်ား
ႀကဖို႔ အဘိုးႀကီးက အထပ္ထပ္မွာလိုက္ေသးတယ္။ ငါးေတြထည့္ထားတဲ့ ပလိုင္း၂လံုးရယ္၊ ငါးမွ်ားတံ၂ေခ်ာင္းရယ္၊ စက္ဘီးတစ္စီးရယ္၊ လူ၂ေယာက္ရယ္ ရီေ၀ေ၀ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲဖက္ကို ျပန္ခ်ီတက္လာရင္း
ကိုယ့္ရပ္ကြက္ဖက္ကိုယ္မနည္းေရာက္ေအာင္ျပန္လာ
ခဲ့ရတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲေရာက္လာေတာ့ အိမ္ကိုတန္းမျပန္ရဲဘူး။ ၂ေယာက္စလံုးက အေတာ္မူးေနႀကတာ သိသာေနပီ။ ရပ္ကြက္ထိပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းထဲ တိတ္တိတ္ေလး၀င္ပီး မရမ္းပင္ႀကီးေတြေအာက္က
ေစတီေလးရဲ႕ ရင္ျပင္ေပၚမွာ ေလကေလးတျဖဴးျဖဴးနဲ႔အမူးေျပေအာင္
၀င္အိပ္ေနႀကတာ.. ညေနေစာင္းမွပဲႏိုးေတာ့တယ္။ ၂ေကာင္သားလူးလဲထပီး အိမ္ျပန္ႀကတယ္။ တေနကုန္ေပ်ာက္ေနလို႔ အဆူခံထိေတာ့မွာေသခ်ာေနပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရင္တအားပူလာလို႔ ညသန္းေခါင္မွာ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
အားးး ေရဆာလိုက္တာဗ်ာ။ တေနကုန္ေသာက္ထားတာေတြမ်ားသြားတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အဆူခံမထိေအာင္ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ကူ၊ ကုန္ကားေတြေပၚ ကုန္အတင္အခ်လုပ္ေနတာ ၀င္ပီးစာရင္းမွတ္ေပးဟို
လုပ္ဒီလုပ္၊ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွ ေရမိုးခ်ိဳးထမင္း၀၀စားပီးအိပ္
ယာတန္း၀င္လိုက္တာ တံုးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ခုမွႏိုးလာပီး အိပ္ယာကထ ရင္တအားပူလာလို႔ ေရကို၂ခြက္ဆင့္ေသာက္ခ်လိုက္ရတယ္။ ေရဖန္ခ်ိဳင့္ကို စားပြဲေပၚျပန္တင္ပီး အိပ္ယာဖက္ကို မ်က္နာလွည့္လိုက္ေတာ့
လူကဒိန္းကနဲလန္႔သြားတယ္။
လူနီႀကီး!
ဘုရားဘုရား လာျပန္ပီဗ်ာ။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ပီး က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနျပန္ပီ။ ဒုကၡပါပဲ။ ဒီေရွးေခတ္အဘိုးႀကီးက ခုလိုပဲညတိုင္းေရာက္ေရာက္လာေတာ့မွာလားမသိဘူး။ က်ေနာ္လည္းလူမသိသူမသိ
မုဒိန္းေကာင္ဘ၀ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ရေတာ့မယ္။
ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆီကို သြားပီးလုပ္ခိုင္းျပန္ဦးမလားပဲ။ မနက္ကေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဂုဏ္သေရရွိဆရာမေလးရဲ႕ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့ ပံုစံကေလးကိုျမင္ပီး သနားစိတ္ျဖစ္သြားခဲ့တာဗ်ာ။ ရင္ထဲကိုမေကာင္းဘူး။ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။
ဦးေလး.. ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကိုဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကို သတ္ခ်င္လည္းသတ္သြားလိုက္.. အဲ့လိုမ်ိဳး ယုတ္ယုတ္မာမာေတြထပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ေနာက္ထပ္ခိုင္းမယ့္အစား ခင္ဗ်ားစြမ္းတယ္ဆို ၀ိဥာဥ္သာႏႈတ္
သြားလိုက္..
စူးရွေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးစိမ္းႀကီးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုစူးစိုက္ႀကည့္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လာပီဗ်ာ။
လက္ဖ၀ါးေထာင္ က်ေနာ့္ဖက္ကိုခ်ိန္ရြယ္ရင္းတိုးကပ္ လာတဲ့လူနီႀကီးကိုတြန္းထုတ္ ဖို႔ က်ေနာ္ဟန္ျပင္လိုက္တံုးမွာပဲ ရိပ္ကနဲျဖစ္ပီး လူက မိုက္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ မေန႔ညကလိုပဲ လူက ေပါ့ပါးသြက္လက္သြားပီး
အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန ခုန္ထြက္သြားမိျပန္ပီ။ က်ေနာ့္ကို
က်ေနာ္သိေနေပမယ့္ ခုနကလို စိတ္ေသာကေရာက္ေနတာေတြဘာေတြမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လွစ္ကနဲလွစ္ကနဲေနေအာင္ လမ္းမႀကီးအတိုင္း က်ေနာ္ အားသြန္ပီးေျပးေနမိပီ။ ေျခသံတေဖ်ာက္ေဖ်ာင္ေတာင္မထြက္တဲ့ အျပင္
လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ အုပ္လိုက္သင္းလိုက္ရွိေနတတ္တဲ့
ေခြးေလေခြးလႊင့္အုပ္လိုက္ႀကီးေတြက ေျပးလာတဲ့က်ေနာ့္ကို ျမင္တိုင္း တအီအီျမည္ပီး ကတၱရာလမ္းမေပၚ ၀ပ္ဆင္းသြားႀကတယ္။ က်ေနာ္အေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားမွ အု..၀ု..၀ု..၀ူ ဆိုပီး အူသံေပးရင္း
က်န္ရစ္ခဲ့ႀကတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ေန႔ဖက္မွာသာမန္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပီး
သန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္ေတြမွာ လူနီႀကီးခိုင္းေစတဲ့အတိုင္း လုပ္ေနရတဲ့ လိင္သရဲတစ္ေကာင္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနရပီဆိုတာ မယံုတစ္၀က္ယံုတစ္၀က္နဲ႔လက္ခံလိုက္ရပီဗ်ာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေႏြေႏွာင္းမိုးက
လွ်ပ္စီးေတြလက္ရင္း ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲပီးရြာခ်လာတယ္။ မိုးေရထဲမွာေျပးလႊား
ေနတဲ့ က်ေနာ့္ပံုရိပ္ဟာ လွ်ပ္စီးေတြလက္လိုက္တိုင္းေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းေနမယ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
တံခါးပိတ္ထားတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ကို က်ေနာ္လက္ဖ၀ါးနဲ႔အသာ ပုတ္လိုက္ရံုနဲ႔ ကလန္႔ျပဳတ္ပီးပြင့္သြားတယ္။
အင္းေလ..မထူးဆန္းပါဘူး။ က်ေနာ္က လူမွမဟုတ္ေတာ့တာ။ အခန္းထဲကိုေရာက္သြားတာနဲ႔ျပဴတင္းေပါက္ကိုျပန္ပိတ္ စိုရႊဲေနတဲ့ အ၀တ္ေတြကိုခၽြတ္ခ်လို္က္တယ္။ လူကတစ္ကိုယ္လံုးအ၀တ္မပါ တံုးလံုးႀကီးျဖစ္သြားသလို.
. ဘာမွမျဖစ္ရေသးပါပဲနဲ႔ ေအာက္က လိင္တံႀကီး
ကလည္း ေတာင္မတ္ပီးတရမ္းရမ္းျဖစ္ေနတာကို အံ့ႀသတႀကီးေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အသိစိတ္၀င္တစ္ခ်က္ မ၀င္တစ္ခ်က္နဲ႔ မိုးသံေလသံေတြႀကားထဲမွာ အခန္းေထာင့္က ကုတင္ဆီကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားမိပီ။
ဟာ! က်ေနာ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေႀကာင့္ လူကအံ့ႀသ
သြားသလို လန္႔ဖ်န္႔သြားတယ္။
မိုးေတြေလေတြႀကားထဲ လူနီႀကီးခိုင္းတဲ့ အတိုင္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ပီး ေျပးလႊားလာခဲ့ရတာရယ္၊ အသိစိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္တစ္ခ်က္ကပ္တစ္ခ်က္ျဖစ္ခဲ့တာရယ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္ဘယ္ကိုေရာက္လာမွန္းေသခ်ာမသိခဲ့ဘူးဗ်။
အခန္းထဲမွာ ထြန္းထားတဲ့၄၀အားမီးလံုး ၀ါက်င့္က်င့္ေအာက္မွာ ျမင္ေနရတာက ေန႔လည္က ငါးသြားမွ်ားတဲ့ ခေလာက္အင္းထဲက အင္းသူႀကီးရဲ႕ သမီး အလတ္မဗ်။ ခုတင္ေပၚမွာ ခ်ည္ေစာင္ေလးျခံဳပီး ေကြးေကြးေလးအိပ္
ေနရွာတယ္။ ေန႔လည္က က်ေနာ္တို႔ေသာက္ႀကစားႀက
တာကို အျမည္းလာလာခ်ေပးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလ။ အရပ္က ခပ္ျပတ္ျပတ္၊ လံုးႀကီးေပါက္လွ မ်က္နာက ခပ္သြယ္သြယ္ဆိုတာ ေန႔လည္က မူးမူးနဲ႔ သတိေတာ့အထားမိသား။ အျပန္မွာကိုေရႊဘေျပာျပခ်က္အရ မန္းေလးက
ေန အီးေမဂ်ာနဲ႔ဘြဲ႔ရလို႔ အိမ္ျပန္လာတာမႀကာေသးဘူးဆိုပဲ။
အရက္၀ိုင္းမွာ အျမည္းလာခ်ေပးရင္း က်ေနာ့္ကိုေတာင္ ေမာင္ေလး.. နင္ ကိုေရႊဘႀကီးနဲ႔ ႀကပ္ႀကပ္ေပါင္း ပ်က္စီးမယ္သိလားဆိုပီး မ်က္ေစာင္းထိုးမူႏြဲ႔ပီး ေဟာက္သြားေသးသဗ်။ ငါေတာ့ေသာက္ျပႆနာတက္ျပန္ေတာ့
မယ္လို႔ေတြးေနတံုးပဲရွိေသးတယ္ က်ေနာ့္လက္ေတြက
အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေစာင္ကို ဆြဲဖယ္မိေနပီ။ ငါမလုပ္ခ်င္ဘူး.. ငါမလုပ္သင့္ဘူးလို႔ စိတ္ကျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ခႏၶာကိုယ္က ကုတင္ေပၚကိုေရာက္သြားပီဗ်ာ။ ေရေတြစိုရႊဲေနတဲ့ က်ေနာ္ သူ႔အေပၚမွာ မာန္ဖီေနတဲ့လိင္
တံႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ အုပ္မိုးေနမိပီ။
ဂ်ိမ္း.. ဒလိန္း..
မိုးႀကိဳးပစ္သံက ေႀကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆူညံသြားတယ္။ အနီးအနားက သစ္ပင္တစ္ပင္ကိုမ်ားပစ္ခ်လိုက္သလားမသိဘူး။ အိမ္တစ္ခုလံုးေတာင္ သိမ့္သိမ့္တုန္သြားသလိုပဲ။ မိုးေတြကလည္း တေ၀ါေ၀ါတဟဲ
ဟဲ နဲ႔ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေအာင္ရြာခ်ေနသလို
လွ်ပ္စီးလက္တာေတြက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ေျခာက္ျခားဖြယ္ပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ည။
ေစာင္ကိုဆြဲဖယ္လိုက္တာခံလိုက္ရေတာ့ ေအးလာတာရယ္၊ က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚက ေရစက္ေတြတေတာက္ေတာက္သူ႔မ်က္နာေပၚက်ေနတာရယ္ေႀကာင့္လားမသိဘူး အဲ့ဒီအမႀကီး မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္
ရင္း ႏိုးလာတယ္။
သူ႔ကိုမိုးထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေမာ့ႀကည့္ပီး အင္မတန္ထိတ္လန္႔သြားဟန္နဲ႔ မ်က္လံုးစံုမိွိတ္ပီး ေႀကာက္လန္႔တႀကား ေအာ္ဟစ္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ က်ေနာ့္လက္ဖ၀ါးက အလိုလိုေနရင္း သူမပါးစပ္ကို ဆတ္ကနဲလွမ္းပိတ္လိုက္မိ
ေတာ့ အသံကထြက္မလာပဲ တအုအုနဲ႔ မတိုးမက်ယ္
အသံေလာက္ပဲထြက္လာႏိုင္ပီး မိုးသံေလသံေတြႀကားထဲေပ်ာက္သြားတယ္။ ပထမေတာ့ ၁မိနစ္ေလာက္ႀကာေအာင္ သူ႔ကိုယ္သူဘာလုပ္မိမွန္းမသိတဲ့ အေနထားနဲ႔ ကိုယ္ကိုတြန္႔လိမ္ရင္း ရုန္းထဖို႔ႀကိဳးစားေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အေပၚမွာခြစီးပီး ဖိထားတဲ့က်ေနာ့္အားကိုမယွဥ္
ႏိုင္ေတာ့ ျငိမ္က်သြားေရာ။ ရုန္းလည္းမရုန္းေတာ့ပဲ ျပဴးက်ယ္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို အံ့ႀသတႀကီး ပက္လက္ကေလး ေမာ့ပီးႀကည့္ရင္း က်ေနာ္ဘယ္သူလည္းဆိုတာ မွတ္မိတဲ့ပံုစံေပၚလာတယ္။ သူ႔အခန္းထဲကို
ေရာက္ေနပီး မီးလံုး၀ါက်င့္က်င့္ေအာက္မွာ အင္းက်ီခၽြတ္
ႀကီးနဲ႔ ခြစီးထားတာခံေနရတာကိုေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ဟန္ေပါက္ေနတယ္။
ရုတ္တရက္ က်ေနာ့္ေသြးေတြဖ်င္းကနဲျဖစ္လာပီး သူ႔ပါးစပ္ကိုဖိကပ္ထားတဲ့ လက္ဖ၀ါးကိုရုတ္လိုက္တယ္။
ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပဲ သူ႔ရင္ကြဲအင္းက်ီႏွိပ္စိေလးေတြကို တေဖာက္ေဖာက္ျမည္ေအာင္ ဆြဲျဖဴတ္ပစ္လိုက္မိပီ။ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားပီး ေအာက္မွာ ဘာမွမ၀တ္ထားေတာ့ ဆူျဖိဳးလြန္းတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးက မီးေရာင္
ေအာက္မွာ၀င္းလက္ေနတာပဲ။ သာမန္ထက္အတန္ငယ္
ပိုႀကီးေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြက ၀ိုင္းစက္ေနပီး ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳႀကီးေတြက အျပင္ကိုအေတာ္ထြက္ေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။ ခါးက ေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ထမီေလးကိုလည္း ဆတ္ကနဲဆြဲခၽြတ္လိုက္တာ ျမန္လြန္းေတာ့
သူ႔ခမ်ာရုန္းကန္ဖို႔ေတာင္မရလိုက္ရွာဘူး။ ေန႔လည္ကအရက္
၀ိုင္းမွာ အျမည္းေတြလာလာခ်ေပးတံုးက အရပ္ခပ္ျပတ္ျပတ္ေပမယ့္ ႏို႔ႀကီးႀကီး၊ခါးသိမ္သိမ္၊ဖင္ကားကားႀကီးနဲ႔ လံုးႀကီးေပါက္လွ အမႀကီးပဲဆိုတာေတာ့သတိထားမိတယ္။ ခုေလာက္ႀကီး ထြားလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မထင္ထားမိ
ဘူး။ သူ႔ခမ်ာရင္တုန္ရလြန္းလို႔လားမသိဘူး ရင္ဘတ္
ကေလးက နိမ့္ကာျမင့္ကာနဲ႔ အသက္ရႈျပင္းေနရွာတယ္။ က်ေနာ့္လက္ေတြကဇိုးကနဲဇတ္ကနဲပဲ ထမီေတြ၊အင္းက်ီေတြကိုအတင္းဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တာကိုး။ ၀မ္းဗိုက္ရွပ္ရွပ္ကေလးမွာ မဲွ႔နီနီကေလးေတြ၃-၄လံုးေလာက္ရွိ
ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ေအာက္မွာေတာ့ မဲနက္
ေနတဲ့ အေမႊးႀကမ္းႀကမ္းေတြက စမူဆာလို သံုးဖက္ခၽြန္ပံုစံနဲ႔။ အဲ့ဒီေအာက္မွာမွ ေ-ာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ျပဴစစႀကီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ ထင္းေနတယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုယ္တြယ္
ပြတ္သပ္ေနတာကို ေတာင့္ေတာင့္ကေလးပဲခံေနရွာပီး
မရုန္းမကန္ရဲရွာဘူး။
လက္တစ္ဖက္က လက္ဖ၀ါးနဲ႔အုပ္ကိုင္လို႔မွ မအုပ္မိေလာက္ေအာင္ ထြားက်ိဳင္းလြန္းလွတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို တစ္လွည့္ဆီ ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြေနသလို ေနာက္လက္တစ္ဖက္က ရွည္လ်ားပီး မာေတာင့္လြန္းေနတဲ့ က်ေနာ့္
လိင္တံကို အရင္းကေနကိုင္ပီး အဖုတ္ေဖာင္း
ေဖာင္းႀကီးကို -စ္ထိပ္ဖူးနဲ႔ ပြတ္ဆြဲရင္း ကစားေနတာကို ခံေနရရွာတာကိုး။ ေန႔လည္က အမႀကီးပံုစံနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုမူႏြဲ႕ႏြဲ႕လုပ္ျပပီး အရက္ေသာက္ေနတာကိုဆံုးမခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီအသက္အစိတ္ေလာက္ရွိတဲ့ အမႀကီးခမ်ာ
ခုက်ေနာ္လိုခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္က သူ႔ကိုတက္ပီး အုပ္ဖို႔ျပင္
ေနတာကို အလူးအလွိမ့္ခံေနရရွာပီ။ အစိနဲ႔ ထိပ္ဖူးကိုဖြဖြေလးဖိကပ္ထားပီး ေခ်ေပးလိုက္၊ အဖုတ္အေျမာင္းလိုက္ပြတ္ေပးလိုက္၊ အ၀တည့္တည့္ကိုေတ့ပီး ထိုးထည့္ေတာ့မလိုဟန္ျပင္ရင္းေမႊေႏွာက္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္
တာ နည္းနည္းႀကာလာေတာ့ အရည္ေတြေတာက္ေတာက္ယို
က်လာပီဗ်။
ဟင္း... အာ့.. အာ့.. အာ့
ကေယာင္ကတမ္း ညည္းသံေလးေတြသူမ ႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္က်လာပီး က်ေနာ့္ကို ရွက္ဟန္မတူေတာ့ပဲ ရမၼက္လႊမ္းတဲ့ အႀကည့္ေတြနဲ႔ေတာင္ ႀကည့္လာစျပဳလာတယ္။ က်ေနာ္လည္းအခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ သူ႔ေပါင္၂ေခ်ာင္း
ကိုဒူးနဲ႔ရင္ဘတ္ကပ္မိေအာင္ အတင္းတြန္းတင္လိုက္
ရင္း ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။သူ႔ ဒေခါက္ေကြး၂ခုကို လက္၂ဖက္နဲ႔တြန္းကိုင္ထားရင္း ေအာက္က အရည္ေတြစိုအိေနတဲ့ သူ႔အဖုတ္၀တည့္တည့္ကို က်ေနာ့္ လိင္တံနဲ႔ေသခ်ာေတ့ရင္း ေရွ႕ကိုအသာဖိခ်လိုက္တယ္။
ရွီးးးး
စီးကနဲပဲဗ်ာ။ ေကာင္းလိုက္တာ။ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆံုးထိေရာက္ေအာက္ထိုးထည့္ပစ္လိုက္တာ နင့္ကနဲေနေအာင္ အရသာရွိသြားတယ္။ ဒီအမႀကီးက အပ်ိဳစင္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္။ ဒီေလာက္
ေႀကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မာတင္းပီးထြားက်ိဳင္းလြန္း
ေနတဲ့ က်ေနာ့္ လိင္တံႀကီးနဲ႔ထည့္လိုက္တာတစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆံုးထိေရာက္သြားတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ပါးစပ္ကလည္း အာ့ ကနဲေတာ့တစ္ခ်က္အသံထြက္လာတယ္။ အရည္ေတြတအားရႊဲလြန္းလို႔ပဲ၀င္သြားတာလားေတာ့
မသိဘူး။ သူ႔ကိုယ္လံုးကလည္း သာမန္မိန္းကေလးေတြ
လိုခပ္သြယ္သြယ္မဟုတ္ပဲ ေတာင့္ေတာင့္ထြားထြားျဖစ္ေနတာေႀကာင့္ပဲလားမသိဘူး။ ၂ခ်က္၃ခ်က္ေလာက္ ဆြဲထုတ္ဆြဲသြင္းလုပ္ပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္ ႀကမ္းလို႔ရသြားပီ။ အျပင္က မိုးသံေလသံေတြနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ ေဆာင့္ -ိုး
ခ်က္ေတြကလည္း ေႀကာက္ခမန္းလိလိပဲဗ်။ တစ္ခ်က္
တစ္ခ်က္ က်ေနာ္အားနဲ႔ေဆာင့္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေဖာင္းကားေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးေတာင္ ျပားကနဲျပားကနဲျဖစ္သြားတာကို ငံု႔ႀကည့္လိုက္တိုင္းျမင္ေနရတယ္။ လူကခပ္ထြားထြားဆိုေတာ့ အဖုတ္ကလည္း အေတာ္စီးပိုင္
လြန္းေနတယ္။ အိကနဲအိကနဲေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္းခံစားေန
ရတဲ့အရသာက က်ေနာ့္ကိုအဆက္မျပတ္ႀကမ္းပစ္ဖို႔အားေပးေနသလိုပဲ။
၁၀မိနစ္ေလာက္ဆက္တိုက္ေဆာင့္ -ိုးေနရင္းက သူ႔မ်က္နာကိုအေသခ်ာငံု႔ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အင္မတန္ေက်နပ္ပီး ဖီးလ္တက္လာေနတာကို အလိုလိုရိပ္မိလိုက္တယ္။
ေဆာင့္ေနတာကို ခဏရပ္လိုက္ပီး လိင္တံကို ပလြတ္ကနဲေနေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ဟာကနဲျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္နာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို နားမလည္တဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေမာ့ႀကည့္လာတယ္။ ပက္လက္လွန္ အတင္း
ေကာ့ပီးခံေနတဲ့ သူမ ကိုက်ေနာ္ဆြဲထူလိုက္ပီး စကားတစ္ခြန္း
မွမဆိုပဲ ေလးဖက္ေထာက္ပီး ဖင္ကုန္းတဲ့ ပိုေဇရွင္ရေအာင္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ျပင္ယူလိုက္တယ္။ ကုတင္ေခါင္းရင္း နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ သစ္သားတန္းကေလးကို လက္၂ဖက္နဲ႔အားျပဳကိုင္ထားရင္း ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို
ေကြးေကာက္ပီး တင္ပါးကို ျပဴထြက္ေနေအာင္ကုန္းေပး
ထားေတာ့မွ အေနာက္ဖက္မွာ က်ေနာ္ဒူးမေဒါက္ပဲ၊ ဒူးေကြးပီး ခပ္ကုန္းကုန္းမတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ စြင့္ကားလြန္းတဲ့ တင္ပါးျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး၂ျခမ္းကို ျဖဲရင္း အဖုတ္ထဲကို လိင္တံထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ကုန္းထားတဲ့ သူမရဲ႕
ခါးေလးက ပိုေကြးသြားပီ အိ! ကနဲညည္းသံေလးထြက္
လာတယ္။ က်ေနာ္က ပုခံုးေက်ာ္ရံုေလး၀ဲက်ေနတဲ့ သူမ ဆံပင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးေတြကို ခပ္တင္းတင္းလွမ္းဆုပ္ပီး ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုင္သလိုအေနာက္ဖက္ကိုဆြဲတင္းထားလိုက္တယ္။ အားေနတဲ့လက္တစ္ဖက္က တြဲလဲျဖစ္
ေနတဲ့ သူမႏို႔ေတြအေပၚမွာ တစ္လွည့္စီအုပ္ကိုင္ရင္း
ခပ္ဆဆေလး အရွိန္တင္ပီး ေဆာင့္ -ိုးစျပဳတယ္။ ေဘာ္ဒီခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ခါးသိမ္သိမ္ ႏို႔ႀကီးႀကီး ဖင္ႀကီးႀကီး အမႀကီးတစ္ေယာက္ကို တက္ပီး စိတ္ရွိလိုက္ရွိ ေလးဖက္ေထာက္ -ိုး ေနရတာဘယ္ေလာက္အရသာရွိသလဲ
ဆိုတာ ခုက်ေနာ္သိလိုက္ရပီ။
မိုးသံေလသံဆူညံညံေတြႀကားထဲမွာ သူ႔ခမ်ာလည္း အံႀကိတ္ပီး မခံႏိုင္ရွာေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕ အားးး.. ရွီး.. အင့္..အင့္ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြကို စိတ္လႊတ္ကိုယ္လႊတ္ေအာ္ျမည္စျပဳလာပီ။
က်ေနာ္လည္း အင္မတန္ဇိမ္ရွိလွတဲ့ တင္ပဆံုႀကီးကို ခြစီးပီး တက္ -ိုးေနရတာမို႔ ႀကာႀကာ မခံႏိုင္လာေတာ့ဘူး။ အရမ္းက်င္ဆိမ့္ပီး ေကာင္းလာပီမို႔ ဆံပင္ေတြကို တအားဆြဲ၊ ႏို႔ႀကီးေတြကို တအားဆုပ္ေခ်ရင္း မီးပြင့္ထြက္မ
တတ္ တဖန္းဖန္းေဆာင့္ -ိုးရင္း ဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးထဲ
သုတ္ရည္ေတြကို တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ ပန္းထုတ္ပလိုက္မိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးေတြေလေတြက နည္းနည္းစဲသြားေပမယ့္။ မိုးေပါက္က်သံေတြက တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေတာ့ျမည္ေနတံုးပဲ။
ကုတင္ေပၚမွာ က်ေနာ္က ပက္လက္လွန္ပီး အေမာေျဖေနတယ္။ ရာသီဥတုက ေအးစက္ေနေပမယ့္ အားရပါးရ လိင္ဆက္ဆံပစ္လိုက္ရလို႔ က်ေနာ္မခ်မ္းႏိုင္ဘူး။ နာရီ၀က္နီးပါးဆက္တိုက္ ႀကမ္းလိုက္ရလို႔ လူလည္း
နည္းနည္းဟိုက္သြားတယ္။ က်ေနာ့္လက္ခ်က္မိသြားတဲ့
အမႀကီးခမ်ာလည္း က်ေနာ္လည္းသုတ္ရည္ပန္းထုတ္ပီး လိင္တံအရင္းထိထိုးထည့္ထားရင္း ဖိခ်လိုက္ေရာ ဒူးေထာက္ပီး ေလးဖက္ကုန္းထားရာက ကုတင္ေပၚကို ေမွာက္လွ်က္ကေလး ၀ုန္းကနဲေခြက်သြားရွာတယ္။
နာရီ၀က္ေလာက္ မာတင္းေနတဲ့ လိင္တံနဲ႔အဆက္မျပတ္
အေဆာင့္ -ိုး ခံလိုက္ရရွာေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ပီးသြားမွန္းမသိပဲ ေမွ်ာ့ေနရွာပီလို႔ထင္တာပါပဲ။
က်ေနာ္ခဏနားေနလိုက္တာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ႀကာသြားေတာ့မွ အေမာေျပသလိုလိုျဖစ္သြားတယ္။
လူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အာသာမေျပေသးသလိုပဲ။ ပက္လက္လွန္ပီး မိွန္းေနရာကေန ဟိုအမႀကီးကို သတိရလို႔ ေဘးကိုေစာင္းငဲ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေခြေခြကေလးက်ေနာ့္ေဘးမွာ အိပ္ရင္း သနားစရာမ်က္လံုးေလးနဲ႔
ရီေ၀ေ၀ေငးေနရွာတယ္။ အသိစိတ္တစ္ခ်က္ေလာက္၀င္
သြားမိေတာ့ သနားစရာေကာင္းရွာတယ္လို႔ေတြကနဲျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ လုပ္သမွ်ကို ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို ဒီအမေကာ ဘာျဖစ္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာမျငင္းဆန္မရုန္းကန္ႀကတာကေတာ့ နည္းနည္းထူးဆန္းေန
သလးလို႔။ နဖူးေပၚ၀ဲက်ေနတဲ့ သူမရဲ႕ဆံႏြယ္မွ်င္ေလး
ေတြကို သပ္တင္ေပးရင္းေစာင္အပါးေလးလႊမ္းထားတဲ့ သူ႔ကိုယ္လံုးကို အတင္းဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းကေလးတိုးေခြ႕လာပီး ျငိမ္က်သြားရွာတယ္။ ေမႊးေတးေတးအနံ႔ယဥ္ယဥ္ကေလးရေနတဲ့
ဆံႏြယ္ေတြကို တစ္ခ်က္နမ္းရိႈက္လိုက္ရင္း ေစာင္ပါးေလးေအာက္
ကႏို႔ႀကီးေတြကို လွ်ိဳပီး ႏိႈက္လိုက္မိတယ္။ ဆတ္ကနဲ တုန္တက္သြားပီး အသနားခံေနတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုရင္ခြင္ထဲကေန ေမာ့ႀကည့္လာေပမယ့္ ေစာင္ကိုဆတ္ကနဲခြာခ်လိုက္ရင္း မာတင္းေတာင္မတ္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ လိင္တံအေပၚသူ႔လက္ကေလးတင္ေပးလိုက္တယ္။
ခြင့္လႊတ္ပါ အမႀကီးရယ္.. က်ေနာ္ဟာ လူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ လိင္သရဲတစ္ေကာင္ပါ.. က်ေနာ္မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ဒီညေတာ့ အမကို ေမွ်ာ့သြားေအာင္ မထႏိုင္ေအာင္ အားရပါးရ -ိုး ပစ္လိုက္ဖို႔ ဘာမွန္းမသိတဲ့
လူနီႀကီးရဲ႕ေစခိုင္းမႈအရ က်ေနာ္ အႏိုင္အထက္ျပဳရပါေတာ့မယ္လို႔စိတ္ထဲက
ေတာင္းပန္ရင္း သူမႏို႔တစ္လံုးကို ငံုခဲပီး စို႔လိုက္ေတာ့ သူမလက္ေတြက က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းေမာေလးခ်လိုက္တာကို ႀကားျဖစ္ေအာင္ႀကားလိုက္ရေသးတယ္။ မိုးေတြက
တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္သည္းလာျပန္ပီ။ မိုးေတြေလေတြနဲ႔အတူ
ေဟာ့ဒီအခန္းေလးထဲမွာ အခ်စ္လွ်ပ္စီးေတြျပက္၊ အခ်စ္မိုးႀကိဳးေတြ တျခိမ္းျခိမ္းပစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ္ခု အိမ္ျပန္မအိပ္တာ ၄ရက္ရွိခဲ့ပီဗ်။
ဘာကိုမွနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ျပန္မအိပ္တဲ့ရက္ေတြမွာ ညဖက္ လိင္စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ သရဲလိုလိုအေကာင္ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းတာမ်ိဳးလံုး၀ ထပ္ျဖစ္မလာဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ အိမ္မွာ မအိပ္ေတာ့
ဘယ္သြားအိပ္တာလဲ လို႔ေမးရင္ ေလာေလဆယ္ရပ္ကြက္
ထဲမွာ နာေရးတစ္ခုရွိေနေတာ့ အဲ့ဒီ အသုဘ အိမ္မွာပဲ ညတိုင္းေစာင့္အိပ္သလိုလိုလုပ္ရင္း အိပ္ရေတာ့တာေပါ့။ ေန႔ခင္းဖက္ အိမ္ျပန္လာပီး အိမ္အလုပ္ကူလုပ္၊ ညေနေစာင္းေရမိုးခ်ိဳးပီးတာနဲ႔ အသုဘအိမ္မွာ သြားပီး
သတင္းလာေမးတဲ့ဧည့္သည္ေတြစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ စီစဥ္ခ်က္ျပဳတ္
ရတာေတြ၊ အသုဘခ်ဖို႔ အေခါင္းပ်ဥ္စပ္တာက အစ၊ ဖဲ၀ိုင္းက ဆရာသမားေတြညလယ္စာ စားဖို႔တစ္ဖံု အကုန္ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း ဆူညံေနတဲ့ဖဲ၀ိုင္းေတြေဘးမွာ ပဲေကြးေကြးေလး ထိုးအိပ္ရင္း မိုးလင္းလင္းသြားရတာ
ညအေတာ္မ်ားလာပီ။ ကိုယ့္ဒုကၡႀကီးက ဘယ္သူ႔မွဖြင့္ဟတိုင္
ပင္လို႔လည္းမရတာကိုးဗ်။ ရက္ဆက္ျဖစ္လာေတာ့ လူကလည္း အိပ္ေရးမ၀ပဲ မ်က္နာက ခဏေလးနဲ႔ ေခ်ာင္က်လာကေရာ။
ဒီႀကားထဲတစ္ဖက္ရပ္ကြက္က အေမ့ညီမ အငယ္ဆံုး က်ေနာ့္ေဒၚေလးက အိမ္ေထာင္ျပဳပါေလေရာလား။
အဲ့ဒီမဂၤလာေဆာင္မွာ ႀကိဳဆိုဧည့္ခံေနလိုက္ေသးတယ္။ လူက အိပ္ခ်င္မူးတူးရုပ္နဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ စားပြဲ၀ိုင္းတကာ လိုက္ျဖည့္ေပးရင္း လူနည္းနည္းရွင္းသြားတဲ့ မြန္းတည့္ခ်ိန္ေရာက္မွ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ မဂၤလာမဏၰပ္
ေထာင့္က်က်စားပြဲတစ္ခုမွာ ထမင္းနဲ႔ဟင္းေတြကို က်က်နနျပင္
ပီး တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ႀကိတ္ဖို႔ျပင္ဆင္၊ ကိုယ့္ရပ္ကြက္မဟုတ္ေတာ့ ကာလသား အုပ္စုနဲ႔ ခပ္ေရာေရာမလုပ္မိပဲ တစ္ေယာက္ထဲေပါ့ေလ။
ေဟး! သူငယ္ခ်င္း ေနာက္က်လွေခ်လား? လာလာဒီဖက္ကို.. ငါ့တူေလးနဲ႔ တူတူ၀င္စားလိုက္ေတာ့
က်ေနာ့္ေဒၚေလးရဲ႕ အသံတစာစာကိုႀကားလိုက္ရလို႔ ဆာဆာနဲ႔ ထမင္းငံု႔ေလြးေနရာက ပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔ေမာ့ႀကည့္လိုက္မိတယ္။ ဟိုက္! ေသေရာဗ်ာ
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ.. အထက္ေအာက္ အစိမ္းႏုေရာင္၀မ္းဆက္ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ကေလးနဲ႔ လွတပတေလး၀တ္စားထားတဲ့ ရူပေဗဒ သင္တဲ့ဆရာမေလး။ ဆံပင္အရွည္ႀကီးကို က်စ္ဆံျမီး တုတ္တုတ္ႀကီးက်စ္ပီး အေရွ႕ဖက္ကိုခ်ထား
တယ္။ က်ေနာ့္ေဒၚေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးကိုးဗ်။
စားလက္စ ထမင္းလုတ္ေတာ္ မ်ိဳခ်လို႔မရေအာင္ လည္ေခ်ာင္းထဲတစ္ဆို႔သြားတယ္။ သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ က်ေနာ့္မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာ ေစြ႔ကနဲ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
သားဖိုးသက္.. နင့္မမ ဆရာမကို ဟင္းေတြထည့္ေပးလိုက္ဦး.. သူငယ္ခ်င္းအားရပါးရစားေနာ္.. ငါဟိုဖက္က ဧည့္သည္ေတြကိုသြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးမယ္..
သတို႔သမီး က်ေနာ့္ေဒၚေလးက လစ္ကနဲထြက္သြားတယ္။ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ကေလး ထိုင္ေနတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရယ္၊ ေခါင္းငံု႔ပီး ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိငူတူတူျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္ရယ္ စားပြဲဟိုဖက္ဒီဖက္ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္
ထိုင္ရင္းက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုပီး ရဲစိတ္ေမြးရင္း တုန္ေနတဲ့လက္ေတြကို မသိသာေအာင္ထိန္းရင္း ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲ ထမင္းအုပ္ထဲက ထမင္းေတြခူးပီး ဇြန္းခရင္းေတြတပ္၊ သူ႔ေရွ႕မွာခ်ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္နာကိုေသခ်ာေမာ့
မႀကည့္ရဲေတာ့ သြယ္လ်လ်လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးေတြက
က်ေနာ္ျပင္ေပးလိုက္တဲ့ ထမင္းပန္းကန္ကိုဆြဲယူပီး ဇြန္းခရင္းေတြကိုကိုင္လိုက္တာကိုပဲျမင္ေနရတယ္။
အဲ့ဒီနားက ခရမ္းသီးသုတ္ပန္းကန္ေလးေပးပါ.. ၀က္သားနီခ်က္ နည္းနည္းလွမ္း
.... .... .... .....
က်ေနာ္လံုး၀ေမာ့မႀကည့္ရဲပဲ သူေတာင္းတဲ့ ဟင္းပန္းကန္ေတြကို လွမ္းလွမ္းပီးယူေပးေနလိုက္တယ္။ ခ်ိဳျမျမသူမရဲ႕ အသံေလးေတြထဲမွာ ေလွာင္ေျပာင္ေနသံေတြက အျပည့္ဆိုတာ က်ေနာ္ရိပ္မိေနတယ္။ စိတ္ကို
တည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းထားေပမယ့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကထိန္းလို႔မရဘူး။
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ ဟန္မပ်က္ဆက္ပီး စားေနရေပမယ့္ ၀ါးေနတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြက ဘာအရသာမွန္းေတာင္မသိေတာ့ေလာက္ေအာင္ အေနရခက္ေနပီ။ တတ္ႏိုင္ရင္ က်ေနာ္ ဖတ္ကနဲ ကိုယ္ေပ်ာက္ပီး
ထြက္ေျပးသြားခ်င္တယ္။ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးႀကေတာ့ ဟိုလူနီႀကီးကလာမကယ္
ဘူးသတဲ့လားလို႔ေတြးလိုက္မိပီး စိတ္ကဒင္းအေပၚမ်က္ကနဲျဖစ္သြားမိေသးတယ္။ ထမင္းစားေသာက္ပီးသြားေတာ့ ေက်ာက္ေက်ာ၊နႏြင္းမကင္းနဲ႔လက္ဖက္ ပန္းကန္ေလးေတြသူ႔ဖက္ကို တိုးေပးလိုက္ရင္း ေရေႏြးႀကမ္းခြက္
ကေလးထဲေရေႏြးငဲ့ေပးေနတံုး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကစကားစေျပာလာတယ္။
ဘာလဲ.. သိပ္ေႀကာက္ေနတာမ်ိဳးလား.. (ေငါက္ငမ္းသလိုစလာတဲ့သူမရဲ႕ေလသံမာမာကို ႀကားရေပမယ့္ ေခါင္းေမာ့ပီး မႀကည့္ရဲေသးဘူး)
........ .........
ဟိုတေန႔ညကေတာ့ မင့္ပံုစံက အင္မတန္ရဲရင့္တဲ့ က်ားဆိုးေလးပါ.. ခုလူေရွ႕သူေရွ႕ႀကမွ ယုန္သူငယ္ေလးလို ေျခတုန္လက္တုန္လုပ္ျပမေနစမ္းပါနဲ႔ ဟဟ
........ .........
မင္းေယာက်္ားမဟုတ္ဘူးလားကြ.. လုပ္ရဲရင္ခံရဲရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား... ငါနဲ႔မင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ျပႆနာက ေက်ာင္းသားနဲ႔ဆရာမႀကားကကိစၥ.. ဒါကိုမင္းက အင္မတန္လူမဆန္တဲ့နည္းနဲ႔ ငါ့ကိုလက္စားေခ်တာေပါ့ေလ
ဟုတ္စ?
....... ..........
ငါ့ကို ပန္းေကာင္းအညႊန္႔ခ်ိဳးလိုက္တာေပါ့ ဟုတ္လား ဖိုးသက္? နင့္ေဒၚေလးကို ငါအမွန္တိုင္းေျပာလိုက္ရင္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မယ္ထင္သလဲ?
သူဟိန္းေဟာက္သမွ် ေမာ့မႀကည့္ရဲပဲေခါင္းငံု႔ပီးခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ခ်ိဳေမေရ.. ဆိုပီး က်ေနာ့္ေဒၚေလးက အနားျပန္ေရာက္လာတယ္။ တိုင္ေျပာေတာ့မလားဆိုတဲ့ စိတ္ေႀကာင့္ က်ေနာ္လန္႔ဖ်န္႔သြားပီး ဆတ္ကနဲ
ေမာ့ႀကည့္လိုက္တယ္။ အစိမ္းေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ႔ ျမန္မာဆန္ဆန္
က်က္သေရရွိစြာလွပေနတဲ့ သူမ ခမ်ာ မ်က္ရည္ေတြရစ္၀ဲေနရင္း က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုသြားစြယ္ေလးနဲ႔ ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားတာကိုႀကည့္ရတာ အေတာ္နာက်ည္းေနပံုရတယ္။
ေတာင္းပန္တိုးရိႈးသလို ျပန္ေငးႀကည့္ရံုကလႊဲပီး က်ေနာ္ဘာမွ
မတတ္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
ခင္ခက္ေရ.. နင့္ သတို႔သားက အေခ်ာစားႀကီးပဲဟ..
အဟိ.. နင္လည္းငါ့ကိုအားက်ရင္ အျမန္ရွာလိုက္ေလဟာ. ခြိ
က်ေနာ့္ေဒၚေလးအနားေရာက္လာတာနဲ႔ သူတို႔ခ်င္းစကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ကုန္ပီး က်ေနာ့္ကို ဖုတ္ေလတဲ့ငပိမရွိေတာ့သလိုလုပ္သြားျပန္တယ္။
၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့မွ ျပန္ေတာ့မလိုလုပ္ပီး စားပြဲ၀ိုင္းက ထတယ္။ သူ႔ခါးႀကား ထမီအထက္ဆင့္နားမွာ ညွပ္လာတဲ့ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ လက္ကို္င္ပု၀ါေလးနဲ႔ ဆီေတြေပေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးကို ဖိကပ္ပီးသုတ္
လိုက္ရင္း ထခါနီးေလးမွာ က်ေနာ့္ကို ခပ္စူးစူးတစ္ခ်က္ႀကည့္
ရင္း "မင္းနဲ႔ငါ စာရင္းရွင္းစရာက်န္ေသးတယ္" လို႔ ခပ္တိုးတိုးေလး ေဒၚေလးမႀကားေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလး လႈပ္ရံုေရရြတ္သြားေသးတယ္။ ပီးေတာ့မွ ေဒၚေလးနဲ႔လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီး ထြက္သြားႀကတယ္။ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္
အရွည္ႀကီးက ထမီအစိမ္းႏုေရာင္ေအာက္က တင္ပါး၀ိုင္း၀ိုင္း
ႀကီးနားမွာ ဟိုရမ္းဒီရမ္းေ၀့ရမ္းေနတာကို ေနာက္ေက်ာဖက္ကေနေငးေမာရင္း က်ေနာ္ေခၽြးေတြျပန္ပီး စိုရႊဲေနတယ္ဆိုတာ ခုမွသတိထား မိတယ္ေလ။
တေနကုန္မႀကည္လင္တဲ့မ်က္နာနဲ႔ က်ေနာ္စိတ္ညစ္ညဴးေနတာ လူတိုင္းက ရိပ္မိေနပံုရတယ္ဗ်။
ဟေကာင္.. ေနမေကာင္းဘူးလားလို႔ ေတြ႔တဲ့လူတိုင္းက ၀ိုင္းေမးႀကတာကိုခံေနရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း အိမ္သားေတြက အခါတိုင္း ျပံဳးျဖီးျဖီးလုပ္ေနတဲ့က်ေနာ္ မိႈင္ေတြေတြျဖစ္ေနလို႔ အံ့ႀသေနႀကေသး
တယ္။ ညေနေစာင္းေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္စားလဲပီး
ပိုလိုစပို႔ရွပ္အျဖဴစင္းနဲ႔ ဂ်င္းပန္အျပာတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ရင္း ေခါင္းကိုေသေသခ်ာခ်ာဖီး၊ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးအနက္ေရာင္ေလးကိုထုတ္၊ ျမိဳ႕အစြန္နားက ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ အိမ္ဖက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ သရက္ပင္ေတြ
မန္က်ည္းပင္အုပ္အုပ္ေတြရွိတဲ့ျခံ၀ိုင္းထဲကို ၀င္လာခဲ့ေတာ့
က်ဴရွင္ခ်ိန္ပီးသြားလို႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးေတြ အိမ္ျပန္ဖို႔ေ၀ါကနဲ ထြက္လာႀကတာမို႔ ခဏရပ္ေစာင့္ေနလိုက္ေသးတယ္။ အိမ္ေအာက္ထပ္က က်ဴရွင္သင္တဲ့ေနရာမွာ အေဆာင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူ
ေလးေတြ ထမင္း၀ိုင္းဖြဲ႔စားဖို႔ျပင္ဆင္ေနႀကတာေတြ႔လို႔
ေမးႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာမေလး ေရမိုးခ်ိဳးေနတယ္လို႔ ျပန္ေျဖလာတယ္။ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္က ခဏေနာ္..အကို လို႔ေျပာပီး အိမ္အေနာက္ေဖးေရတြင္းဖက္ကို လွစ္ကနဲေျပးသြားပီး အေႀကာင္းသြားႀကားေပး
တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ဴရွင္သင္တဲ့ ခံုရွည္ကိုမွီတြယ္လို႔
ေခါင္းငံု႔ရင္း ငူတူတူရပ္ေနလိုက္တယ္။ မိနစ္၂၀ေလာက္ႀကာေတာ့ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႔နဲ႔ တေရာ္ကင္မြန္းနံ႔ သင္းသင္းေလးေတြေရာယွက္ထားတဲ့ ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ေလးရလာလို႔ ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့... သနပ္ခါးပါးပါးေလး
လူးပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ပီးစ ဆံႏြယ္ခက္ခက္ရွည္ရွည္ေလးေတြ
ကိုဖားလ်ားခ်ထားတဲ့ ဆရာမေလးက လက္ကေလးပိုက္လို႔ က်ေနာ့္ေဘးမွာေရာက္ေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ တရုတ္စြပ္က်ယ္လက္စက ေလးနဲ႔ အနက္ေရာင္တစ္ပတ္ႏြမ္းထမီေလးကို ၀တ္ထားတဲ့ အိမ္ေနရင္းအ၀တ္အ
စား
နဲ႔ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမက ဒီလိုပံုစံေလးနဲ႔လဲ
ယဥ္ယဥ္ကေလးႀကည့္ေကာင္းတာပါပဲေလ။ တစ္ခုပဲရွိတယ္.. က်ေနာ့္ကိုႀကည့္ေနတဲ့ မ်က္နာေလးက အဆမတန္ တင္းမာလြန္းေနတာပါပဲ။ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ သူ႔ကိုေငးႀကည့္ေနမိပီး သူကလည္း လက္ပိုက္ပီး
က်ေနာ့္ကိုရႈတည္တည္လုပ္ေနတာ နည္းနည္းႀကာသြား
ေတာ့ သူ႔အေဆာင္ေနတဲ့ တပည့္မေလးေတြက ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ ဆိုတဲ့ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ လွမ္းႀကည့္ရင္း တီးတိုးသဖန္းပိုးလုပ္ကုန္ႀကပီ။ တိတ္ဆိတ္ပီး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေတြ ရပ္ေနႀကတာကို
မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက က်ေနာ့္ကိုေလသံ
တင္းတင္းနဲ႔ စကားစေျပာတယ္။
ဘာလာလုပ္တာလဲ လူယုတ္မာေလး?
... ... ... (က်ေနာ့္မ်က္နာတစ္ခုလံုး ထူပူသြားတယ္ ဟိုဖက္က ေက်ာင္းသူေတြမ်ားႀကားကုန္ပီလားမသိဘူးဗ်ာ)
ေျပာေလ! ဘာကိစၥလဲ?
က်ေနာ္ ဆရာမေလးနဲ႔ ၂ေယာက္ခ်င္းစကားေျပာလို႔ရမလား ခင္ဗ်.. ေက်ာင္းသူေတြေရွ႕ဆိုေတာ့.. ဟိုေလ..
သိပ္အရွက္အေႀကာက္ႀကီးေနတယ္ေပါ့.. ရတယ္ရတယ္.. လာ မီးဖိုေဆာင္ဖက္လိုက္ခဲ့..
ေငါ့ေတာ့ေတာ့ေလသံနဲ႔ အိမ္မႀကီးရဲ႕ေဘးဖက္မွာ သပ္သပ္ေဆာက္ထားတဲ့ မီးဖိုေဆာင္ဖက္ကို ဦးေဆာင္ပီး ေခၚထုတ္သြားတယ္။
က်ေနာ္လည္း စူးစမ္းတဲ့ အႀကည့္ေတြနဲ႔ ၀ိုင္းေငးေနႀကတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းက ေက်ာင္းသူေတြကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးျပံဳးျပရင္း ဆရာမေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့တယ္။ တစ္ထပ္မီးဖိုေဆာင္ကေလးရဲ႕ အေနာက္ဖက္ စကားျဖဴပန္းပင္
ေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚတက္ပီး ဆရာမေလး
က ေျခခ်ထိုင္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာမအေရွ႕မွာပဲ လက္ကေလးပိုက္ပီး ခပ္မတ္မတ္ရပ္ရင္း ေျမႀကီးေပၚ ျဖဴေဖြးေနေအာင္ ေႀကြက်ေနတဲ့ စကားပန္းေတြကို တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္သံုးပြင့္ေလးပြင့္ ဆိုပီး ေခါင္းငံု႔ႀကည့္
ပီး ေရတြက္ေနမိတယ္။ မိနစ္အတန္ႀကာေအာင္တိတ္ဆိတ္
ေနရင္း မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး အေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေပၚေျခခ်ထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ေမာ့ႀကည့္ပီး မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္လိုက္တယ္။ ၀င္းအိေခ်ာမြတ္ေနတဲ့ ဆင္စြယ္ႏွစ္ေရာင္ လက္ေမာင္းေလး၂ဖက္ကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ပြတ္ေနရင္း
ေဒါသအေရာင္ေတြလက္ေနတဲ့ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုစိုက္
ႀကည့္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရလို႔ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မထူးေတာ့ပီးမို႔ အရဲစြန္႔ပီး စကားစေျပာလိုက္တယ္။
က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ.. အမွန္က က်ေနာ္လံုး၀ မရည္ရြယ္ပါဘူး
ဘာကို မရည္ရြယ္တာလဲ တိတိက်က်ေျပာပါ
က်ေနာ္ ဆရာမကို က်ဴးလြန္မိတာေတြကိုေျပာတာပါခင္ဗ်ာ.. အမွန္က အဲ့ဒါက်ေနာ္မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲမသိေတာ့ပါဘူး က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပး .. ... ..
နင္မဟုတ္လို႔ဘယ္သူလဲ ေခြးေကာင္ရဲ႕ ... ငါ့ကိုေခြးလိုက်င့္ႀကံသြားတာ နင္မဟုတ္လို႔ ဘယ္က လူယုတ္မာေလးလဲ ေျပာစမ္းပါ ဟင္.. ေျပာေလ
ဆရာမ.. မဟုတ္ဘူးဗ်ာ.. က်ေနာ္ေလ.. က်ေနာ္
ေတာ္ပါေတာ့.. နင္က မိေကာင္းဖခင္သားသမီးဆို... နင့္အေဒၚကအစ ငါ့သူငယ္ခ်င္း.. နင့္မိဘေတြက ျမိဳ႕မ်က္နာဖံုးေတြ.. ဒါေပမယ့္နင္ကေတာ့ မုဒိန္းေကာင္.. သိလား... နင့္အေႀကာင္းနင့္မိဘေတြသိရင္ရွက္လြန္းလို႔
သတ္ေသမယ္..
...... ..... .....
ငိုသံလံုး၀မပါပဲ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေငါက္ေနေပမယ့္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြတစ္ေပါက္ေပါက္က်လာေနပီဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကို လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးပီး ရန္ေတြ႔ရင္းတုန္ခါေနတဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳ
ေမကို က်ေနာ္ ညွိဳး၂ငယ္၂
မ်က္နာနဲ႔ ေငးႀကည့္ရင္း သနားႀကင္နာစိတ္ေတြလိႈက္ကနဲတက္လာတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်ဥ္ကနဲတစ္ခ်က္ထျဖစ္တယ္။ ဘုရားေရ.. က်ေနာ္ဆရာမေလးကို အတင္းဆြဲေပြ႕ပီး ဖက္ထားေပးခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာ
ပါလား။ ဒါက ႀကင္နာခ်င္တာေပါ့။ သာမန္ေတာင္းပန္
ခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ တုန္ခါေနတဲ့ကိုယ္လံုးေလးကို အတင္းဆြဲေပြ႕ပီး ေခါင္းေလးကို ပြတ္၊ က်ေနာ့္ကို နာက်ဥ္ေအာင္တစ္ခုခုလုပ္လာရင္လည္း ေပေတခံပီး သူအျပစ္ေပးသမွ်ခံယူခ်င္လာတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါဆို က်ေနာ္
ခုေဟာ့ဒီ ရူပေဗဒသင္တဲ့ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကိုုခ်စ္
မိသြားတာမ်ိဳးလားဗ်ာ။ ေပါက္တီးေပါက္ရွာျဖစ္ကုန္ပီထင္တယ္။ ဆရာမေလးက က်ေနာ့္ထက္၁၀ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ႀကီးတာေလ.. က်ေနာ့္ေဒၚေလးအရြယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ခုေလာေလာဆယ္ ျမင္ေနတာက ေဒါသထြက္ပီး
နာက်ည္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါလား။
က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြရႈပ္ရွက္ခတ္ေနသလို မ်က္ရည္ေတြေပါက္ေပါက္က်ရင္း ဆရာမေလးက က်ေနာ့္ကို ဆက္တိုက္ရန္ေတြ႔ေနတယ္။
နင္ငါ့ကို ျပႆနာရွာသြားခဲ့တဲ့ ငါ့ေက်ာင္းသားဘ၀တံုးက ဒီေကာင္ေလး လူသာငယ္တယ္ စာအေတာ္ဖတ္တဲ့ကေလးဆိုပီး ငါအထင္ႀကီးခဲ့ဖူးတယ္.. ဆရာကိုလူေရွ႕မွာ အရွက္ခြဲတယ္လို႔ ခံစားရလို႔သာ ရွက္ရမ္းရမ္းခဲ့တာ..
နင္ဟာလူေတာ္ေလးလို႔ သူမ်ားေတြကို၀န္ခံဖူးပါတယ္
.... .... ....
ခုေတာ့ နင္က ေခြးထက္ေတာင္မိုက္တယ္.. အျငွိဳးတႀကီး ငါ့ကိုလက္စားေခ်တယ္
.... .... .....
နင္မွတ္ထား.. ေယာက်္ားနဲ႔မိန္းမ တူတူအိပ္တယ္ဆိုတာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေႀကာင့္သိလား ... နင္ငါ့ကိုလုပ္သြားခဲ့တာေတြက လူမဆန္ပဲရက္စက္လြန္းတဲ့ လုပ္ရပ္.. ငါ့ကိုတန္ဖိုးမဲ့တဲ့ ေႀကးစားမိန္းမတစ္ေယာက္လို
အိမ္ေပၚတက္ပီးဆက္ဆံတယ္..တသက္ခြင့္မလႊတ္ဘူးးးး
.... ..... ...
ငါ့ျမိဳ႕မွာက်န္ခဲ့တဲ့ အေမအိုႀကီးကို လုပ္ေကၽြးစရာက်န္ေသးလို႔ မဟုတ္ရင္ ငါ့ကိုယ္ငါသတ္ေသပစ္လိုက္ခ်င္ပီ နင္သိလား ေခြးေကာင္.. တသက္လံုးသန္႔ရွင္းစင္ႀကယ္ခဲ့သမွ် နင့္ေႀကာင့္ ညစ္ပတ္ကုန္ပီသိသလားဟဲ့
သိသလား
ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ အဆက္မျပတ္က်ေနာ့္ကို ရန္ေတြ႔ေနတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ။ မာန္တင္းထားေပမယ့္ ျပိဳဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စေလးေတြရယ္။ ရွင္းျပလို႔မရေတာ့တဲ့ အေျခေနေတြရယ္။ က်ေနာ္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူးေလ။
သူမ သတိမထားလိုက္မိခင္ေလးတင္ က်ေနာ္ဆတ္ကနဲ တိုးကပ္ရင္း ကြပ္ပ်စ္ေပၚထိုင္ေနတဲ့ သူမ ပုခံုးေျပေျပေလး၂ခုကို စံုကိုင္လိုက္ပီး နဖူး၀င္း၀င္းေလးနဲ႔ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ႀကင္ႀကင္နာနာနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္သလို
ေမႊးေမႊးေပးလိုက္မိတယ္။ ရုတ္တရက္က်ေနာ္အဲ့လိုလုပ္
မယ္မွန္းမေမွ်ာ္လင့္ထားမိတဲ့ သူမ အငိုက္မိသြားဟန္နဲ႔ ျငိမ္ျငိမ္ေလးခံေနတယ္။ အားရပါးရ ေမႊးႀကဴလိုက္ပီးမွ အေနာက္ကို ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ပီး ရင္ေကာ့လို႔ ဂ်င္းပန္အိပ္ကပ္ထဲလက္ႏိႈက္လိုက္တယ္။ ေန၀င္ရီတေရာ
မွာ မ်က္ရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ ဆရာမေလးမ်က္နာမွာ ထိတ္လန္႔
သြားတာေတြက်ေနာ္ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဆင္စြယ္ေရာင္ အရိုးတပ္ ေမာင္းခ်ဓားေလး က်ေနာ့္လက္ထဲမွာဗ်။
ဆရာမေလး က်ေနာ့္ေႀကာင့္ နစ္နာခဲ့ရသမွ် ေရာ့.. ဒီမွာ လက္စားေခ်ပစ္လိုက္ပါ
.... ... .... (ငိုေနတာ ခ်က္ခ်င္းရပ္သြားပီး ျပဴးက်ယ္လြန္းတဲ့ မ်က္လံုးကေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေငးေနတယ္)
က်ေနာ္ မွားပါတယ္ခင္ဗ်ာ.. က်ေနာ္ရွင္းျပလို႔လဲမတတ္ေတာ့လို႔ပါ.. အင့္ ယူလိုက္.. ဒီဓားနဲ႔တစ္ခ်က္ထဲ ထိုးပစ္လိုက္.. လုပ္ပါဗ်ာ မုဒိန္းေကာင္ေလးကို ထိုးပစ္လိုက္
.... ... .... (ဆရာမေလး ဆီက ဘာသံမွ ထြက္မလာေတာ့ပဲ ဆံပင္ရွည္တခ်ိဳ႕ကို ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာထဲ ညွပ္ပီး ဖိကပ္ထားရင္း က်ေနာ့္ကို မႀကည့္ေတာ့ပဲ မ်က္နာလႊဲထားတယ္)
ေမာင္းခ်ဓားေလးကို အသြားဖက္က ကိုင္ပီး ဆရာမေလးဆီကိုလွမ္းေပးေနတဲ့ က်ေနာ္ရယ္.. ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚက ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲမွာ မ်က္နာကို ကြယ္၀ွက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးရယ္ႀကားထဲမွာ
တိတ္ဆိတ္မႈက ႀကီးစိုးလြန္းသြားျပန္ပီ။
ေလေျပကေလးက တ၀ွီး၀ွီးတိုက္ခတ္လာေတာ့ စကားပင္ႀကီးေပၚကေန စကားပြင့္ျဖဴျဖဴေမႊးေမႊးေလးေတြက က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ အႀကားကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေျကြက်လာတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူမ က်ေနာ့္ကိုခိုးခိုးႀကည့္
ေနေပမယ့္ မႀကည့္သလိုဟန္ေဆာင္ပီး မ်က္နာကို
လႊဲထားတယ္။ က်ေနာ္လွမ္းေပးေနတာ ေမာင္းခ်ဓားေလးမဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ေနာ့္ႏွလံုးသား။ လတ္ဆတ္ပူေႏြးေနတဲ့ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားဆိုတာ တုန္ခါေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ေတြက သက္ေသျပေနတယ္။ အဲ့ဒါကိုလည္း
မယံုမရဲခိုးခိုးႀကည့္ေနတဲ့သူမ ရိပ္မိပံုရပါတယ္။ ခုနကေဒါေဖာင္း
ေနတဲ့ ဆရာမေလးကေန ခုေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ခ်စ္ေရးဆိုတာ ခံရခါနီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ အပ်ိဳေပါက္မေလးလိုေျပာင္းလဲသြားတယ္။
ျပန္ဖို႔ေကာင္းပီ!
က်ေနာ့္ကိုေသခ်ာမႀကည့္ပဲ သူ႔ဖာသာေရရြတ္သလို ခပ္တိုးတိုးေျပာရင္း ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚက လွစ္ကနဲထပီး ယုန္ေပါက္စေလးလိုပဲ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမေျပးထြက္သြားတဲ့ေနာက္ ေမာင္းခ်ဓားကို ကိုင္တျဖဳတ္ျဖဳတ္
ေႀကြက်ေနတဲ့ စကားပြင့္ျဖဴေတြနဲ႔
က်ေနာ္ ေႀကာင္အအေလးက်န္ရစ္ခဲ့ေပါ့။
ကိုေရႊဘရဲ႕ ေဆးေပါ့လိပ္နံ႔နံလြန္းတဲ့ အိပ္ယာမွာ ၀င္၀င္အိပ္တာ ၄-၅ရက္ႀကာလာပီဗ်။
ဟိုေန႔က ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို အိမ္တိုင္ရာေရာက္ သြားေတာင္းပန္ပီးကထဲက ဒိန္းဒလိန္းနတ္ဖမ္းစားတာ လူပ်ိဳေပါက္ကေလး က်ေနာ္စပီးခံစားေနရပီကိုးေလ။ အိမ္ျပန္အိပ္ရင္လည္း လူနီႀကီးညဖက္လာႏိုးမွာ
ေႀကာက္ရတာမို႔ ကိုေရႊဘတို႔ အိမ္မွာ ရူးသလိုလိုေပါ
သလိုလိုလုပ္ပီး သူနဲ႔တူတူအိပ္ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက အသုဘကလည္းပီးသြားေတာ့ အိပ္စရာဘံုေပ်ာက္သြားတာေလ။ ခုရက္ပိုင္း မိုးတြင္းေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ေန႔ေရာညပါ မိုးက
တေ၀ါေ၀ါရြာေနတာဆိုေတာ့ အေတာ္ပ်င္းစရာေကာင္း
တဲ့ကာလျဖစ္ေနတယ္။ ဒီႀကားထဲ က်ေနာ္ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကိုယ္လံုးေလးရယ္၊ မဟာဆန္တဲ့ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြရယ္၊ ဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းလွတဲ့ မ်က္နာေႀကာတင္းတင္းေလးေတြရယ္ကို အေတြးထဲတ၀ဲလည္
လည္ျပန္ျမင္ျမင္ေရာင္ပီး အခ်စ္ေရာဂါထေနမိတယ္။
ကိုေရႊဘအခန္းထဲက ရႈပ္ပြေနတဲ့ စာအုပ္ပံုေတြႀကားထဲ ပ်င္းပ်င္းရွိတိုင္း ဟိုစာအုပ္ဒီစာအုပ္ေတြေမႊေနွာက္ပီးေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း( အဲ့ဒီစာအုပ္ေတြကသူ႔ဟာေတြမဟုတ္ဘူး ရပ္ကြက္စာႀကည့္တိုက္ပ်က္သြားေတာ့
ခပ္တည္တည္နဲ႔ အိမ္သယ္ထားတဲ့ဟာေတြ) ခုတေလာဖတ္မိ
ေနတာေတြကလည္း ေရွးေခတ္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္က ဆရာသမားေတြေရးတဲ့ မမ၊မမျမင့္ အစရွိတဲ့ မမနဲ႔ခ်ာတိတ္၀တၳဳေတြဆိုေတာ့ ဖီလင္က ပိုပိုတက္လာတယ္ဗ်ာ။ ခ်စ္စိတ္ျကြတာက တစ္ဖက္၊ ဟိုတညဆီက
ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းဆက္ဆံခဲ့မိ
တာေလးေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း လိင္စိတ္ျကြတာက တစ္ဖက္နဲ႔ လူကိုစိတ္မသက္မသာသလိုႀကီးျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီႀကားထဲ ကိုေရႊဘက အလုိက္ကမ္းဆိုးမသိ ခေလာက္အင္းဖက္သြားပီး မိုးတဖြဲဖြဲမွာ အပ်င္းေျပငါးသြား
မွ်ားရေအာင္ဆိုပီး ေလသံပစ္ေနလို႔ မသြားခ်င္ပါဘူး
ဗ်ာဆိုပီး ဇြတ္ျငင္းေနရတယ္။ ဟိုအင္းသူႀကီးသမီးအမႀကီးကို ဘယ္လိုမွမ်က္နာမျပရဲေတာ့တာ ဒင္းမွမသိပဲဗ်။ အဲ့ဒီျပႆနာကလည္း တစ္ေမွာင့္။ ခပ္ေ၀းေ၀းေရွာင္ေနတာပဲ ေကာင္းမယ္။ မလြယ္ပါလားေနာ္ ဘ၀ဘ၀။
ဒီေန႔လည္း တေနကုန္မိုးေစြေနတာ မနက္ကထဲက။
အိမ္ကေန ေန႔လည္စာ စားပီး ကိုေရႊဘတို႔ အိမ္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔အိမ္က အုတ္ပတ္ကားတက္ထားတဲ့ ၂ထပ္အိမ္အႀကီးႀကီးဗ်။ သူနဲ႔ သူ႔အကို ကိုေရႊ၀င္းတို႔ လူပ်ိဳႀကီး၂ေယာက္ပဲ အိမ္အေပၚထပ္မွာလြတ္၂လပ္
၂ေနႀကတာ။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ တရုတ္အဘုိးႀကီး
နဲ႔ အဘြားႀကီးပဲေတြ႕လို႔ ရယ္ျပႏႈတ္ဆက္ပီး အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့တယ္။ ကိုေရႊဘအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာသမားကိုမေတြ႔ဘူး။ သူ႔ကုတင္ေပၚတက္လွဲေနရင္း အိပ္ယာေပၚမွာ ပြစိတက္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြကို
ေလွ်ာက္ႀကည့္ေနမိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ၀တၳဳစာအုပ္အရြယ္
၀ါက်င့္က်င့္စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ေတြ႔တာနဲ႔ ဘာရယ္မဟုတ္လွန္ဖတ္ႀကည့္ေနမိတယ္။ စာအုပ္နာမည္ပါတဲ့ အဖံုးေလးက ျပဲစုတ္ေနပီမို႔ ဘာစာအုပ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္ေရွးက်တဲ့ ေအာစာအုပ္တစ္အုပ္
ဗ် (ကိုေကာင္းျမတ္ထြန္း ခင္ဗ်ားဆီမွာရွိရင္ရိုက္ပီး
တင္ေပးစမ္းပါဗ်ာ ဟီးဟီး က်ေနာ္ေတာ့ ဘယ္မွာမွျပန္ရွာလို႔မရေတာ့ဘူး) ထြက္ရပ္ေပါက္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ဘိုးေတာ္ ဆိုပီး နယ္တကာလွည့္ပီး မိန္းမေတြကို လိုက္အုပ္တဲ့ဇာတ္လမ္း.. အခါတိုင္းဖတ္ဖူးေနႀက မန္းေလးညေစ်း
တန္းမွာေရာင္းတဲ့ စာအုပ္ကေလးေတြလိုပါးပါးေလး
မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္အထူႀကီး ဇာတ္လမ္းကလည္းအရွည္ႀကီး။ လူပ်ိဳေပါက္စိတ္ျကြစ အရြယ္ဆိုေတာ့ ဖတ္ပီးသိပ္မႀကာလိုက္ဘူး ေလာင္က တီး လာပါေလေရာ။ ေဂြလွိမ့္ရေအာင္လည္း သူမ်ားအိမ္ဆိုေတာ့ မျဖစ္ဘူး။
ဒါနဲ႔ဖတ္ေနတာ ခဏရပ္လိုက္ပီး ေခါင္းရင္းက ေဆးေပါ့
လိပ္စည္းတင္ထားတဲ့ဆီကေန ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လိပ္ဆြဲယူပီး ျပဴတင္းေပါက္နား မတ္တပ္ရပ္ပီး စိတ္အာရံုလႊဲတဲ့အေနနဲ႔ ဖြာေနမိတယ္။ ကိုေရႊဘ အိပ္ခန္းက အိမ္အေနာက္ဖက္ျခံစည္းရိုးနားမွာဆိုေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္က
ေနေအာက္ကို ႀကည့္လိုက္ရင္ တစ္ဖက္အိမ္ကိုျမင္
ေနရတယ္။ မိုးတဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ႀကားထဲမွာ တစ္ဖက္အိမ္က လူတစ္ေယာက္ ေရတြင္းနဲ႔ကပ္လွ်က္ ေက်ာက္စည္ေရကန္အ၀ိုင္းနားမွာ ေရခ်ိဳးေနတာျမင္လိုက္ရတယ္။ အမွန္က ေရခ်ိဳးခန္းသေဘာမ်ိဳး သံျပားေတြနဲ႔
ပတ္ပတ္လည္ကာထားတာ .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က အိမ္အေပၚ
ထပ္မွာဆိုေတာ့ အေပၚစီး ကေနကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ေနရတယ္။
အဲ့ဒီအိမ္က အျငိမ္းစား ဘီအိုစီ မန္ေနဂ်ာ အဘိုးႀကီးရယ္ သူ႔သမီးရယ္၂ေယာက္ထဲေနတဲ့အိမ္ဗ်။
သူ႔သမီး မမ၀ါက ဘဏ္ကစာေရးမ။ အိမ္ေထာင္က်ပီး သူ႔ေယာက်္ားေနာက္လိုက္သြားေတာ့ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တာ တျမန္တႏွစ္က ေယာက်ာ္းနဲ႔ကြဲပီး ျပန္ေရာက္လာပါေလေရာလား။ ဘာျဖစ္္လာတာလဲ
ေတာ့ မသိဘူး။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသား၀ါ၀ါ ကိုယ္လံုးကိုယ္
ေပါက္လွလွနဲ႔ အပ်ိဳရံႈးေလာက္တဲ့ရုပ္မ်ိဳး။ ကိုေရႊဘေတာင္ ႀကိတ္ပီးႀကံေနတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကိုတခါက ေျပာဖူးေသးတယ္။ ထမီရင္လ်ားနဲ႔ မိုးတဖြဲဖြဲေအာက္မွာ ေရခ်ိဳးေနတာကို ဂရင္းစတင္းကေန က်ေနာ္ႀကည့္ေကာင္း
ေကာင္းနဲ႔ႀကည့္ေနမိတယ္။ ေက်ာလယ္ေလာက္ရွိတဲ့ဆံပင္
ေတြကို လိွမ္ညွစ္ပီး ပုခံုးတစ္ဖက္ကိုခ်ထားရင္း မတ္တပ္ရပ္လွ်က္နဲ႔ ေက်ာက္စည္ထဲက ေရေတြကို ခပ္ခပ္ပီးေလာင္းခ်ိဳးေနတာ အသားအရည္ ၀ါ၀ါ၀င္း၀င္းနဲ႔ ေအာက္ခံေရလဲ ထမီအနီေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ စိတ္ျကြစရာေလး
ေပါ့ဗ်ာ။ ႀကည့္ေနရင္းနဲ႔ လူကိုဟာကနဲျဖစ္သြားတယ္။
မမ၀ါက ထမီရင္လ်ားကိုေျဖခ်လိုက္ပီး ခါးေနရာေလာက္မွာ စည္းလိုက္ရင္း ဟိုဟိုဒီဒီႀကည့္ ႏို႔ျဖဴျဖဴေထြးေထြးႀကီးေတြကို ဆပ္ျပာတိုက္လိုက္တာကိုး။ ခုနက ေအာစာအုပ္အရွိန္နဲ႔လူက စိတ္ျကြေနတာဆိုေတာ့ ေအာက္က
က်ေနာ့္ေကာင္ကလည္း ေျဖာင္းကနဲကိုေထာင္ထလာ
ေတာ့တာေပါ့။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေလာင္လာသလို တံေတြးေတြလဲမ်ိဳခ်ေနရတယ္။ ႏို႔ေတြကို ဆပ္ျပာျမွဳပ္ေတြေဖြးေဖြးထေအာင္ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေႀကာပီးတာနဲ႔ ေရစင္ေအာင္ေဆး၊ ပီးေတာ့မွ ထမီအနီေလးကို အသာေလး
လွန္ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ အဖုတ္ကို တဗြမ္းဗြမ္းေဆး
ေႀကာေနျပန္တယ္။ အဖုတ္ကိုေဆးတာကိုေတာ့ နည္းနည္းလွမ္းသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ အေသအခ်ာမျမင္ရဘူး မဲမဲထေနတဲ့ အဖုတ္ေမႊးေတြေလာက္ပဲလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူကေတာ့ အေတာ္ေလးဖီးလ္တက္ေန
ပီဗ်။ က်ေနာ္လည္းနတ္ပူးသလိုတုန္တုန္ရီရီကိုျဖစ္စျပဳလာပီ။
အရင္က ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေမာင္ေလးဖိုးသက္ ဆိုပီး ပုခံုးဖက္ပီး ခ်စ္စႏိုးဆြဲရမ္းတတ္တဲ့ အဲ့ဒီအရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ မမ၀ါကို အင္မတန္ေခ်ာပီးႀကည့္လို႔ေကာင္းတယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲသေဘာထားတာဗ်။ သူအိမ္ေထာင္ကြဲလာ
တယ္ႀကားေတာ့လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပီး ေႀသာ္ ငါတို႔မမ၀ါကံမေကာင္း
ပါလားလို႔ပဲေတြးေနမိတာ။ ခုလို သူေရခ်ိဳးေနတဲ့ ၀တ္လစ္စလစ္နီးပါး ကိုယ္လံုးကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္က အေတာ္ေဖာက္ျပန္မိေနတယ္။ မမ၀ါကေတာ္ေတာ္လွတာပဲ.. မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုေပမယ့္ စိတ္ကတအားထပီး
ထိန္းရခက္လိုက္တာဗ်ာ။
ေအေဘးေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. နင့္အိမ္မွာ ငရဲပြက္ေနပီ
ခင္္ဗ်ာ.. ကိုေရႊဘ
အေရးေကာင္းဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဆိုသလိုပဲ ကိုေရႊဘရဲ႕အသံေအာေအာႀကီး ႀကားလိုက္ရလို႔ လူလည္းလန္႔ဖ်တ္သြားတယ္။ အခန္း၀နားကေန ကပ္ေအာ္လိုက္တဲ့ ကိုေရႊဘအသံျဗဲႀကီးေႀကာင့္ ဟိုဖက္ျခံက မမ၀ါကလည္း
ဒီဖက္ အိမ္အေပၚထပ္ကိုလွမ္းႀကည့္လာေတာ့
သူခိုးလူမိျဖစ္သြားပီ။ ႏို႔၂လံုးက ဟာလာဟင္းလင္းႀကီးနဲ႔ အဖုတ္ေခ်းခၽြတ္ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေႀကာေနရာကေန ျပဴတင္းေပါက္က က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားေတာ့ ကဗ်ာကရာေလး ဆတ္ကနဲထမီကို ရင္ေခါင္းလ်ားသြားတယ္။
ငယ္ငယ္ကထဲက အမလိုရင္းႏွီးခဲ့ရသူဆိုေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္း
က်ေနာ့္ဖက္ကို လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးရင္း ေသခ်င္ေနတာလား? ဆိုတဲ့ပံုစံလုပ္ျပလာေတာ့ က်ေနာ္လန္႔ပီး ႀကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ ငါေတာ့သြားပါပီဆိုပီး ရွက္စိတ္က ႀကီးစိုးသြားပီဗ်ာ။ အလိုက္ကန္းဆိုးမ
သိတဲ့ ကိုေရႊဘက ေအာ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲဖိုးသက္ ဆိုပီးေအာ္
ေနေသးလို႔ သူ႔ပါးစပ္ကို အတင္းလွမ္းပိတ္လိုက္ရေသးတယ္။
xxxxxx xxxxxx xxxxxxx
အိမ္မွာ လူေတြျပည့္ႀကပ္ေနတာပဲဗ်ာ။ က်ေနာ့္အဘြားေပါ့ ေသြးတက္ပီး မူးလဲ သြားတာ။ ခ်က္ခ်င္းဆရာ၀န္ေခၚ အရပ္ကူပါလူ၀ိုင္းပါေတြျဖစ္ကုန္လို႔ ကိုေရႊဘေကာ က်ေနာ္ပါ အျမန္ေျပးလိုက္ရတယ္။
ခုေတာ့ နာရီပိုင္းအတြင္းသက္သာသြားရွာပါပီ။ မသက္သာတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြေပါ့။ က်ေနာ့္အဘြားက ဒီရပ္ကြက္၊ဒီနယ္တ၀ိုက္ အင္မတန္ ႀသဇာေညာင္းခဲ့တဲ့ အဘြားႀကီးဆိုေတာ့ အေမခင္ ေနမေကာင္းလို႔
တဲ့ေဟ့ဆိုပီး တစ္ရပ္ကြက္လံုးေရာက္လာႀကပါေလေရာလား။
အဲ့ဒီမွာ လူနာက ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ျပံဳးရႊင္ေနပီ လူနာလာေမးႀကတဲ့လူစုက မ်ားျပားလာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ရွင္ က်ေနာ္တို႔မွာ တစ္ရပ္ကြက္လံုးကို လာသမွ်ဧည့္ခံ (အိမ္ကႀကီးလို႔ေတာ္ပါေသးလား) လက္ဖက္သုတ္၊
ဂ်င္းသုတ္၊ေရေႏြးႀကမ္း၊ ေဆးေပါ့လိပ္၊ကြမ္းေဆးေတြအျပင္
အာလူးထမင္းလက္သုတ္၊သေဘၤာသီးသုတ္စပ္စပ္ကေလးေတြပါ အကုန္လုပ္ေကၽြးပီး ဧည့္ခံေနရတာေပါ့။ အဘြားကလည္း ခုနကသာ ေနမေကာင္းတာ ခုလိုတစ္ရပ္ကြက္လံုးက လူကုန္ေရာက္လာပီး သူေရွ႕ေရာက္လာ
ေတာ့ တျပံဳးျပံဳးျဖစ္ပီး လာသမွ်လူ စားစရာေကၽြးလႊတ္ခ်င္ေန
ေတာ့ကာ အလွဴလုပ္တာႀကေနတာပဲ။ ေရာက္လာတဲ့လူေတြကလည္း မိုးေအးေအးမွာ လူနာလာေမးရာကေန ဟိုဟာေလးဒီဟာေလးစားရင္း ေသာက္တင္းအုပ္ပီး တ၀ါး၀ါးတဟားဟားနဲ႔ ျဖစ္ေနႀကတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔
အိမ္သားေတြမွာေတာ့ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနေအာင္ မီးဖိုခန္းနဲ႔ အိမ္မႀကီး
ဟိုဖက္ဒီဖက္ေျပးလႊားေနရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အင္မတန္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းသားဗ်။ ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းတဲ့ဓေလ့မဟုတ္လားဗ်။
နင္ ငါေရခ်ိဳးေနတာေခ်ာင္းေနတယ္ ဟုတ္လား မသာေလး? အသတ္ခံခ်င္ေနတယ္ဟုတ္လား
မ..မဟုတ္ပါဘူး မမ၀ါ.. မေတာ္တဆပါ အားးး နာတယ္ဗ်
ငါလုပ္လိုက္ရေသေတာ့မယ္.. လူကျဖင့္လက္ေတာင့္ေလာက္ကေလးရွိေသးတယ္.. ႏွာဗူးထေနတယ္ ေရႊဘနဲ႔ေပါင္းပီး ဟင္းဟင္းေနာ္ဟင္းဟင္း
အဘြားေနမေကာင္းဘူးဆိုတာ ဟိုအိမ္ဒီအိမ္ေအာ္ဟစ္အသိေပးႀကရင္း မမ၀ါတို႔ သားအဖလည္းသတင္းေမးေရာက္လာႀကတယ္။ လူႀကီးေတြစကား၀ိုင္းဖြဲ႔ေျပာေနတာကို ထားခဲ့ရင္း မီးဖိုထဲ အေကၽြးအေမြးကိစၥေလးေတြ
လာ၀င္ကူေပးေနတဲ့ မမ၀ါက က်ေနာ့္ကို ပထမေတာ့
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသးတယ္။ လူနည္းနည္းလစ္သြားမွ အသာေလးအနားကပ္လာပီး နားရြက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲပီး နားရင္းရိုက္တယ္ဗ်ာ။ ငယ္ေႀကာက္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေမာ့မႀကည့္ရဲေလာက္ေအာင္
ေႀကာက္ရတာမို႔ သူလုပ္သမွ်ခံေနရတာေပါ့။ နားရင္းအအုပ္ခံရတာေကာ
ရွက္တာေရာေႀကာင့္ လူကိုထူပူေနတာပဲ။ သူက က်ေနာ္ေပါက္စနေလးကထဲက ထိန္းေက်ာင္းလာတာဆိုေတာ့ မလြယ္ဘူးေလ။ သူ႔လက္ကလႊတ္တာနဲ႔ ထြက္ေျပးပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲေနေတာ့တာေတာင္ မ်က္နာခ်င္း
ဆိုင္မိရင္ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာေတာင္ ဟင္းဟင္းေနာ္ဆိုပီး ျခိမ္းေျခာက္ေန
ေတာ့တာ တစ္ညလံုးပါပဲဗ်ာ။ ညဆယ္နာရီေလာက္မွ လူေတြရွင္းသြားလို႔ သူတို႔သားအဖလည္း ျပန္ဖို႔ျပင္တယ္ ျပန္ခါနီးေတာင္ သူ႔အေဖကိုတြဲထားရင္း သတိထားဆိုတဲ့အမူအရာလုပ္ျပသြားေသးတယ္။ မုိးအေတာ္ခ်ဳပ္သြား
မွ ေဆးေႀကာသိမ္းဆည္းပီးသြားလို႔ေမာေမာနဲ႔ မအိပ္တာႀကာပီျဖစ္တဲ့
ကိုယ့္အိပ္ယာေလးထဲ၀င္ပီး ၀င္လွဲေနမိတယ္။ မမ၀ါက ခုနက ဘီးကုတ္၀ါ၀ါေလး ေခါင္းမွာပန္ပီး က်ေနာ့္ကို တခ်ိန္လံုးေဟာက္ေနပံုေလးကို ျပန္ျမင္ပီး ရယ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ ငါ့အမက ေခ်ာေတာ့ အေတာ္
ေခ်ာသားလို႔စိတ္ထဲက အမွတ္ေပးလိုက္မိရင္း ပင္ပန္းတာနဲ႔ တံုးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္။
xxxxxx xxxxxxx xxxxxxxx
ရႈပ္ရွက္ခတ္သြားတဲ့ ဒီေန႔ညေနက ကိစၥေတြေႀကာင့္ က်ေနာ္သတိတစ္ခ်က္လႊတ္သြားခဲ့တယ္ဗ်ာ။
ခုက်ေနာ္ ဒုကၡေရာက္ေနပီသိလား။ ေခြးျဖစ္ေတာ့မယ္ အေျခေနႀကီး။ ဘာမွလည္းမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လူနီႀကီးကိုက်ေနာ္ေမ့သြားတယ္ေလ။ ပင္ပန္းပီးလူက အိပ္ခ်င္ေနေတာ့ ဘာမွမေတြးေတာ့ပဲထိုးအိပ္ပလိုက္တာကိုး။
ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ့္ကို လူနီႀကီးဒုကၡေပးထားပီ။
မိုးက တ၀ုန္း၀ုန္းရြာခ်ေနတဲ့ႀကားထဲမွာ က်ေနာ့္ကို အျပင္ထြက္ခိုင္းတယ္။ အေ၀းႀကီးလည္း မဟုတ္ဘူး တစ္အိမ္ေက်ာ္အေရွ႕ဖက္က အိမ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ခု က်ေနာ္ မမ၀ါရဲ႕ အခန္းထဲကို ဘယ္လိုေရာက္ေနမွန္းမ
သိပဲေရာက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမ၀ါမရွိဘူးဗ်။ သူ႔အေဖ
ႀကီး အိပ္ခါနီးမို႔ ေဆးေတြဘာေတြသြားတိုက္ေနတာလားမသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္ကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုတြယ္တက္ပီးေရာက္လာသလဲမသိဘူး သူ႔အခန္းထဲမွာ မိုးေရေတြစက္လက္နဲ႔ ေရာက္ေနပီ။
သနပ္ခါးပါးကြက္က်ားေလးနဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကို ၀င္လာတယ္။
ဒါေပမယ့္ အ၀င္ေပါက္တံခါးနဲ႔ကပ္လွ်က္ နံရံကို ေက်ာမွီပီး ကပ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကို ခ်က္ခ်င္းမျမင္ဘူး။ အိပ္ခန္းထဲက ၂ေပမီးေခ်ာင္းေလး ေအာက္တည့္တည့္က မွန္တင္ခံုအေရွ႕မွာ ခဏ၀င္ထိုင္ပီး ဘီးကုတ္အ၀ါေရာင္ေလး
ကိုျဖဳတ္ခ်ရင္း သူ႔ဆံပင္ေက်ာလည္ေလာက္ကို
အသာအယာ လက္နဲ႔သပ္ေနရင္း မွန္ထဲေနတဆင့္ က်ေနာ့္ကိုလွမ္းေတြ႔သြားေတာ့ ထိတ္လန္႔တႀကားျဖစ္ဟန္ေလးနဲ႔ တစ္ကို္ယ္လံုးတုန္၊ ရင္ဘတ္ကို လက္ကေလးနဲ႔ဖိလို႔ လွည့္ႀကည့္လာတယ္။ေဘာင္းဘီတို ရွပ္လက္တို
ေလးနဲ႔ မိုးေရေတြစိုရႊဲပီး လိင္ဆက္ဆံလိုစိတ္ျပင္းျပ
လြန္းလို႔ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုေသေသခ်ာခ်ာျမင္လိုက္ရမွ တျခားလူမဟုတ္မွန္းသိသြားဟန္တူတယ္။ မမ၀ါမ်က္နာႀကည့္ရတာ ပထမေတာ့ လူစိမ္းထင္ပီး လန္႔သြားေသးတယ္။ က်ေနာ္မွန္းလဲသိေရာ
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ပီး ဆတ္ကနဲထရပ္ပီး
ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲနဲ႔ အနားကပ္လာတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမယ္ လူမမယ္ကေလးဘ၀ေလးထဲက ယုယုယယေထြးေပြ႕ထိန္းေက်ာင္းခဲ့တဲ့ ေမာင္ေလးလို႔ပဲ ျမင္ေနရွာမွာေပါ့။ က်ေနာ္ဟာ အဆမတန္ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ လိင္တံႀကီးနဲ႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေအာင္ ရာဂမီးေလာင္ျမိွဳက္ခံ
ေနရတဲ့ ေကာင္တစ္ေကာင္ဆိုတာ လံုး၀ရိပ္မိပံုမေပၚဘူး။ အိမ္ေအာက္ထပ္က သူ႔အေဖႀကီး ႀကားသြားမွာစိုးတဲ့ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့မ်က္နာေပးနဲ႔ အခန္းတံခါးမႀကီးကို ဆြဲပိတ္လိုက္ပီး ကလန္႔ထိုးလိုက္တယ္။ ပီးေတာ့မွ
အသံအုပ္အုပ္နဲ႔ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ခါးက်င္က်င္ေလးေပၚလက္
ႏွစ္ဖက္ေထာက္ပီး
ေသခ်င္လို႔ ဒီအခန္းထဲထိ၀င္လာတာလား မသာေကာင္ေလး? နားရင္းအတီးခံရရံုတင္မကဘူး ပါးပါ အခ်ခံခ်င္တယ္ဟုတ္လား?
...... ...... .......
သြား! နင္တက္လာတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ျပန္ဆင္းပီး အိမ္ျပန္ေခ် .. ကိုယ့္အမႀကီး အရြယ္တသက္လံုးေမာ့မႀကည့္ရဲတဲ့သူအေပၚမ်ား နင္က ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ဟင္း ငါလုပ္လိုက္ရေသေတာ့မယ္..
က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ခါးကေလးေထာက္ ဆံႏြယ္ေလးတခါခါနဲ႔ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဆူေငါက္ေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ဘာျဖစ္ေနမွန္းအေသခ်ာမသိရွာဘူး။
ညအိပ္၀တ္မယ့္ ဘေလာက္အင္းက်ီအျပာေလးေအာက္က ရင္အစံုမို႔မို႔ဟာ ေဒါသစိတ္ေႀကာင့္ အသက္ရွဴျမန္လာသံနဲ႔အတူ ႏွိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနတာကိုပဲ က်ေနာ္လိုက္ႀကည့္ေနမိတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း
အာေစး ထည့္ထားသလို ဘာမွေျပာမထြက္မိဘူး။
ရမၼက္ေတြနဲ႔ စူးရွေျပာင္လက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြကို မမ၀ါသတိထားမိဟန္နဲ႔နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ဟန္တူတယ္။ ဆက္တိုက္ဆူပူေနတဲ့ ေလသံက ေပ်ာ့က်သြားတယ္။ သက္ျပင္းေမာ တစ္ခ်က္ခ်လိုက္
ရင္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ေခါင္းကိုဘယ္ညာ
ရမ္းခါလိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးပီး ျပဴတင္းေပါက္ဆီေလွ်ာက္သြားတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္တံခါး ဂ်က္ကို ျဖဳတ္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္တယ္။ ေလရဲ႕လွ်င္ျမန္မႈမ်ိဳးနဲ႔ သူမေနာက္ေက်ာဖက္ကိုေရာက္သြားတဲ့ က်ေနာ္
အေနာက္ဖက္ကေနသိုင္းဖက္ပီး ဆြဲေပြ႔လိုက္ေတာ့ ေစြ႔ကနဲ
ပါလာတယ္။
ဖိုးသက္! မွားမယ္ကြာ.. ကၽြတ္! မင္းကို မမ၀ါေျပာေနတယ္.. လႊတ္စမ္းကေလး.. အဲ့လိုမလုပ္ရဘူး အိုကြယ္ ... ဟဲ့ဟဲ့ မလုပ္နဲ႔လို႔
ဂလြမ္း!
ဟဲ့ သမီး အေပၚမွာ ဘာျဖစ္တာလဲ
ဘာ.. ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အေဖ သမီးေရခြက္တိုက္ခ်မိတာ.. ဘာမွမျဖစ္ဘူး
တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ရီေနတဲ့ က်ေနာ္အတင္းဆြဲေပြ႕တာကို ရုန္းအထြက္မွာ မွန္တင္ခံုေပၚက ေရခြက္ကို လံုးေထြးရင္းတိုက္ခ်မိလို႔ ဆူညံသြားတယ္။ ေအာက္ထပ္က သူ႔အေဖႀကီးလွမ္းေမးတာကို နည္းနည္းတုန္ေနတဲ့
အသံနဲ႔ျပန္ေအာ္ေျပာရင္း မမ၀ါတစ္ေယာက္အတင္း
ရုန္းကန္ရွာတယ္။ လံုးေထြးရုန္းကန္ရင္း မွန္တင္ခံုေဘးက အိပ္ယာေပၚကို၂ေယာက္သား ထပ္လွ်က္လဲက်သြားႀကတယ္။ ဘေလာက္အင္းက်ီ ႏွိပ္စိေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္ေအာင္ က်ေနာ့္လက္ႀကမ္းႀကီးက ဆြဲဖြင့္
လိုက္ေတာ့ အနက္ေရာင္ ေဘာ္လီႀကီးနဲ႔ ေဖြးဥေနတဲ့ရင္ညႊန္႔သား
ေလးေတြက ၀င္းကနဲေပၚလာပီ။ လိင္စိတ္တအားထန္ပီး မုန္ယိုေနတဲ့ က်ေနာ္ မမ၀ါရဲ႕ ရင္ညႊန္႔အကြဲေႀကာင္းေလးအေပၚဖက္နားကို အတင္းနမ္းတယ္။ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို ေဘာ္လီေပၚကေန လက္ဖ၀ါး၂ဖက္နဲ႔စံုကိုင္ပီး
အတင္းညွစ္ေခ်ေနပီ။ မမ၀ါကေတာ့ က်ေနာ့္ ဆံပင္ေတြကို
ဆြဲပီး အတင္းတြန္းထုတ္တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ႀကာတဲ့အထိ တြန္းထိုးရုန္းကန္ရင္း စိတ္ညစ္လာဟန္တူတဲ့ မမ၀ါအားေပ်ာ့စျပဳလာတယ္။ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ခါးကိုမတ္ရင္း ေအာက္ကေဘာင္းဘီတိုကို က်ေနာ္ခၽြတ္
ခ်ပီး ႀကမ္းျပင္ေအာက္ကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ လူကေတာ့
မမ၀ါရဲ႕ ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ေလးအေပၚမွာ ခြစီးထားလွ်က္ပဲ။ နီရဲပီး မိုးေပၚကိုေထာင္မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးက ထိပ္မွာ အရည္ႀကည္ေလးေတြေတာင္စို႔ထြက္ေနပီ။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္
လိုက္ရတာမို႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးေလးအ၀ိုင္း
သားနဲ႔ အို! ဆိုတဲ့ ကေယာင္ကတမ္းျမည္သံေလးေတာင္ ေအာ္လာတယ္။ ရုန္းကန္မယ့္ဟန္မေပၚေတာ့ပဲ ျငိမ္က်သြားပီး ပက္လက္ကေလး က်ေနာ့္ကို ေမာ့ႀကည့္ရင္း သနားသလိုျဖစ္သြားဟန္တူရဲ႕။ ကိုယ္လံုးေလးကို
လိမ္ ခါးမတ္ပီး လက္ေထာက္ထထိုင္တလာတယ္။
ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကိုသူ႔ဖာသာ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဆူျဖိဳးလွပလြန္းတဲ့ ေန႔လည္က အေ၀းကပဲျမင္လိုက္ရတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးက မီးေရာင္ေအာင္မွာ ထင္းေနတာပဲဗ်ာ။ အေပၚပို္င္းဗလာျဖစ္သြားတာနဲ႔ ေပါက္ကြဲမတတ္ေထာင္
မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံအေပၚလက္ေခ်ာင္းေလး
ေတြနဲ႔ဖြဖြဆုပ္ကိုင္လာပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ေပးလာတယ္။
ေမာင္ေလး! မမ၀ါက အပ်ိဳမဟုတ္ဘူးကြာ .. မင္းအဲ့ေလာက္ႀကီးျဖစ္ေနရင္လဲ သက္သာေအာင္ မမ၀ါလုပ္ေပးမယ္.. ဟိုလိုႀကီးေတာ့ မလုပ္ရဘူး ဟုတ္ပီလား ကေလးက လိမၼာပါတယ္ေနာ္
သနားေနတဲ့ အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ ဒူးေထာက္ပီးခြထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို ႀကည့္ရင္း အဲ့လိုလွမ္းေျပာလာတယ္။ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူပီး သူ႔ႏို႔ေတြေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။
ပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္ လိင္တံနီရဲႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖူးကို အသာေလးကိုယ္ကိုကိုင္းပီး ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ စုပ္ေပးရွာတယ္။ ရွီး! ကနဲ ျမည္ေအာင္ ျငီးျငဴလိုက္ရင္း မမ၀ါရဲ႕ဆံပင္ေတြကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၊ ႏို႔ကိုဆုပ္ေခ်ရင္း
အလုိက္သင့္ကေလး ခါးကိုေကာ့ထားေပးတယ္။ လိင္ဆိပ္တက္
ေနေပမယ့္ အသိစိတ္တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္၀င္လာတဲ့ က်ေနာ္ ရာဂဘီလူးစီးေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ကို သနားပီး အလိုလိုက္ေနရွာတဲ့ မမ၀ါကို စိတ္ထဲမွာ သနားပီး ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာလို႔ ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္
ကေတာ့ အင္မတန္ရိုင္းစိုင္းႀကမ္းတမ္းစြာနဲ႔ မမ၀ါရဲ႕ေခါင္းကေလး
ကိုကိုင္ပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ပီး သြင္းရင္း အရွိန္တအားတက္လာပီ။
ဖိုးသက္! ကၽြတ္! မလုပ္ရဘူးဆိုကြာ.. အာကြာ.. မမ၀ါက တစ္ခုလပ္ႀကီး.. မင္းက လူပ်ိဳေပါက္စေလး အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္ႀကရင္ လူေတြက ဘာေျပာ... အေမ့ ... ဟဲ့
၅မိနစ္ေလာက္ လိင္တံကို ႀကင္ႀကင္နာနာစုပ္ေပးေနတာကို ျငိမ္ခံမိေနေပမယ့္ တအားတင္းႀကပ္တဲ့စိတ္ေႀကာင့္ လူက မမ၀ါရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက လိင္တံႀကီးကို ျပြတ္ကနဲဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္မိတယ္။
ကုတင္ေအာက္ကို ဆင္းလိုက္ပီး မမ၀ါရဲ႕ ထမီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္လိုက္မိပီ။ မို႔ေမာက္ပီး ခံုးျကြေနတဲ့ မမ၀ါရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက အရည္ေလးေတြစို႔ေနရွာတာ အဖုတ္ေမႊးနက္နက္ကေလးေတြမွာေတာင္
အရည္ေလးေတြသီးေနတယ္။ အဖုတ္ကိုလက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ကာ
ထား၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကို တတြတ္တြတ္ေျဖာင္းဖ် ဖို႔ႀကိဳးစားေနရွာတဲ့ သူမရဲ႕ လက္ေတြကို အတင္းဆြဲဖယ္လိုက္ပီး တံေတြးေတြနဲ႔ေျပာင္လက္နီရဲေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံထိပ္ဖူးကို သူမ အဖုတ္၀မွာေတ့ပီး
ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ဖိခ်လိုက္ေတာ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ကေယာင္
ကတမ္းေလး ေအာ္ရွာတယ္။ ႀကီးမားေဖာင္းကားတဲ့ အဖုတ္ႀကီးက စီးပိုင္က်ပ္သိပ္လြန္းေနတာမို႔ တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေအာင္မနည္းႀကီး အားစိုက္ထိုးသြင္းလိုက္ရတယ္။ အဆံုးထိေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုတင္
ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ကုတင္ေအာက္
ကေန သူ႔ကိုယ္ေပၚ ကိုင္းပီး အဖုတ္ထဲ လိင္တံထိုးသြင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ လက္ေမာင္း၂ဖက္ကို တအားဖမ္းဆုပ္ပီး တြန္းထားေနရွာပီ။
အားးး မဆန္႔ဘူးကြာ.. မလုပ္ရဘူးလို႔ မင့္ကို မမ၀ါေျပာေနတယ္ေလ ... နားမေထာင္ေတာ့ဘူးလား.. အာကြာ.. အိုးးး ျပန္ထုတ္ကြာ မမ၀ါမင့္ကို လက္နဲ႔လုပ္ေပးမယ္ဆို မွားကုန္ေတာ့မွာပဲ ေျပာလို႔လဲမရေတာ့ဘူး
ဒီကေလး အိအိ.. ရွီးးး
ဆတ္ကနဲသူမ ထထိုင္လာတယ္။ က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးက ပူေႏြးစီးပိုင္လြန္းတဲ့ သူမ အဖုတ္ႀကီးထဲ အဆံုးထိ၀င္သြားပီ။
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားပီး ခုထက္ထိ က်ေနာ့္ကိုေျဖာင္းျဖ ေနဆဲသူမ ကို က်ေနာ္ေသခ်ာမႀကည့္ေတာ့ပဲ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို ေခ်ဆုပ္ပီး ေဆာင့္ -ိုးပစ္လိုက္တယ္။ အသံထြက္ပီး ေအာ္မိမွာ
စိုးရွာတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြႀကား
ထဲကေန လွမ္းႀကည့္ရင္း အံႀကိတ္ပီး ခံေနရွာတယ္။ ခုနက တေဖ်ာက္ဖ်ာက္ရြာေနတဲ့ မိုးက တအံုးအံုးသည္းခ်လာပီ။ က်ေနာ့္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း ရက္စက္ႀကမ္းတမ္းလြန္းလာတယ္။
အားးး .. ရွီးး ... ေဖာက္ေဖာက္! ေျဖာင္း.. ပတ္ပတ္. ေဖာက္
လူပ်ိဳေပါက္ကေလး က်ေနာ္ရဲ႕ အားပါလွတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ပထမေတာ့ အံႀကိတ္ပီး ခံေနရွာေပမယ့္။ အရွိန္ရလာေတာ့ အိမ္ေထာင္က်ဖူးတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ လက္ျပန္ေထာက္ပီးေကာ့ရင္း စိတ္ပါလက္ပါ
ဆက္ဆံစျပဳလာပီ။
အရပ္ရွည္ရွည္ ႏို႔ထြားထြားနဲ႔ တင္ပါးကားကားႀကီးေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ မမ၀ါကို က်ေနာ္မညွာတာေတာ့ပဲ အသားကုန္ေဆာင့္ -ိုးေပးလိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မွ မႀကာဘူး က်ေနာ့္ဂုတ္ကုိ အတင္းဆြဲပီး တြယ္တက္လာသလို
လုပ္ရင္း တြန္႔လိမ္ပီး ပီးသြားရွာတယ္။ ၀ုန္းကနဲ ကုတင္ေပၚ
ပက္လက္လွန္က်သြားတဲ့ မမ၀ါကို ေဘးတိုက္အိပ္အေနထားျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္ ျပင္ေပးလိုက္ပီး ခပ္ေကြးေကြးေနထားတဲ့ ပိုေဇရွင္မွာ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီး တစ္ျခမ္းကို အသာမလို႔ က်ေနာ္ေဆာင့္ -ိုးေနလိုက္ေသးတယ္။
မိုးသံနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြတအားျပင္းထန္
လာတဲ့ေနာက္ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ မမ၀ါရဲ႕အဖုတ္ထဲကို က်ေနာ့္ သုတ္ရည္ေတြ တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ ပန္းထည့္ေပးလိုက္မိေတာ့တယ္။
xxxxxx xxxxxx xxxxxxx
မွားကုန္ပီကြာ .. ငါေတာ့ေသတာေသခ်င္ေတာ့တာပဲ ေမာင္ေလးရာ.. ျပန္ေတာ့ေနာ္ လိမၼာတယ္..
တခ်ီပီးသြားလို႔ မမ၀ါကိုဖက္ပီး ခဏျငိမ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို နဖူးေလးပြတ္၊ ဆံပင္ေတြသပ္ေပးရင္း မမ၀ါက ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ ေျပာေနရွာတယ္။ က်ေနာ္က ဘာမွျပန္စကားမဆိုပဲ ႏို႔၂လံုးရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို
လက္ညွိဳးလက္မနဲ႔ ေခ်ကစားရင္း အလုပ္မ်ားေနတံုး။ လူနီႀကီး
ရဲ႕ေစခိုင္းခ်က္အရ မိုးလင္းခါနီးထိ ဆက္တိုက္ က်ေနာ္ -ိုးရလိမ့္မယ္ဆိုတာ မမ၀ါတစ္ေယာက္မသိရွာဘူး။ သနားပါတယ္ဗ်ာ။
ေဟာေတာ့! နင့္ဟာ ႀကီးကလည္း ျပန္မာေနျပန္ပီ.. နင္နဲ႔ေတာ့ ခက္ေတာ့တာပဲကြာ.. ကဲ ကိုယ္ေတာ္ေလး ရွင့္ေဒါသေတြျမန္ျမန္ေလွ်ာ့ခ်င္တယ္ဆိုလည္း ေလွ်ာ့ပီး အိမ္ျပန္ေတာ့ က်မ ရွိႀကီးခိုးပါတယ္..
စိတ္အိုက္ေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔ မမ၀ါျမည္တမ္းေရရြတ္ေနတာေတြကို က်ေနာ္ ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘူး။
ကုတင္ေပၚမွာတင္ ေလးဖက္ေထာက္ ဖင္ကုန္းအေနထားျဖစ္ေအာင္ သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို ေနခိုင္းလိုက္ပီး တင္ပါးအေနာက္ဖက္မွာ ဒူးေထာက္ရင္းေနရာယူလိုက္တယ္။ ကားစြင့္လြန္းတဲ့ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီး ၂ျခမ္းကို
ဆြဲျဖဲလိုက္ရင္း အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႔ အိစက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီး
ထဲ က်ေနာ့္လိင္တံကို ဖိပီး ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ခါးေလးေကာ့ ေခါင္းေလးေမာ့ပီး အီးးး ကနဲျဖစ္သြားရွာတယ္။ ခါးက်င္က်င္ေလးကို လက္၂ဖက္နဲ႔စံုကိုင္ပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တင္ပီး က်ေနာ္
ေဆာင့္သြင္းေနပီ။ တခ်က္တခ်က္ က်ေနာ္အေဆာင့္နဲ႔ မမ၀ါက အေနာက္ကို
ျပန္အေကာ့ေတြ႔လိုက္ရင္ တဖန္းဖန္းျမည္သံေလးေတြက ဆူညံပီး၊ ဖင္ကုန္းပီး အ -ိုး ခံေနရရွာတဲ့ မမ၀ါဆီက တရွီးရွီး၊ တအီးအီး ညည္းသံနဲ႔ ေရာလို႔ မိုးသံေလသံႀကားထဲ က်ေနာ့္စိတ္ကိုပိုလို႔ေတာင္ တက္ျကြေစေနပါ
လားဗ်ာ။
လင္းႀကက္တြန္သံခပ္အုပ္အုပ္ႀကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္လက္ခ်က္နဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ေမွ်ာ့ေနရွာပါပီေကာဗ်ာ။
မိုးေတြလည္းတိတ္စျပဳေနပီ။ ကုတင္ေပၚက အသာယာေလးဆင္းလိုက္ပီး ငယ္ကထဲက သံေယာဇဥ္ႀကီးရွာတဲ့ မမ၀ါကို တစ္ခ်က္လွမ္းအႀကည့္မွာ အသိစိတ္က တစ္ခ်က္၀င္လာမိေသးတယ္။ တစ္ညလံုး ေလးဖက္ေထာက္
ပီးေဆာ္၊ေပြ႔ပီး ထိုင္လွ်က္ -ိုး ၊ တစ္ေပါင္ေက်ာ္၊
တစ္တီတူးမုိးေမွ်ာ္၊ သူႀကီးေသနတ္ထမ္း၊က်ားႀကီးေရေသာက္၊ ျခေသၤ့ထိုင္ .. အဲ့လိုပံုစံ စံုစိေနေအာင္ က်ေနာ္ လုပ္ေပးလိုက္တာ အိမ္ေထာင္က်ဖူးေပမယ့္ အလွမပ်က္ေသးတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ မီးသင့္သြားတဲ့ ငွက
ေပ်ာညႊန္႔ကေလးလို ေပ်ာ့ဖတ္ပီး ကုတင္ေပၚမွာ ေခြေခြ
ေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနရွာပီ။ ႀကမ္းျပင္ေပၚက ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ျပန္ေကာက္စြပ္၊ အင္းက်ီ၀တ္ပီးတာနဲ႔ အသိစိတ္၀င္တစ္ခ်က္မ၀င္တစ္ခ်က္နဲ႔ အိမ္အေပၚထပ္ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးဖြင့္ပီး က်ေနာ္ခုန္ခ်လိုက္တာ ၀ဲကန
ဲေျမႀကီးေပၚ စကၠဴတစ္ရြက္လို အသာအယာက်သြားတယ္။
ေျမႀကီးေပၚေရာက္တာနဲ႔ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ အလိုလိုေျပးထြက္လာရင္း လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ့ ျခံစည္းရိုးကိုပါ ဆတ္ကနဲခုန္ေက်ာ္လႊားသြားျပန္တယ္။
က်ေနာ့္အိမ္ထဲ ျပန္ခုန္၀င္လာမိတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အခါတိုင္းေန႔ေတြလို ေပ်ာ့ေခြသြားပီး အိပ္ယာေပၚတက္ ေမွးကနဲအိပ္မေပ်ာ္သြားေအာင္ စိတ္ကိုတင္းထားမိတယ္။
က်ေနာ္သိခ်င္တာက ဒီလူနီႀကီး ဘာလဲ။ ဘယ္ကေပၚေပၚလာတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ အတင္းတြန္းပို႔ေနတာလဲ။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေခါင္းထဲမွာ စီတန္းလို႔ေနတယ္။ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အာရံုကို
စုစည္းထားပီး သတိလက္လႊတ္မျဖစ္သြားေအာင္ထိန္း
ေနတယ္။ က်ေနာ့္ကုတင္နား အေရာက္မွာ လူက မူးေ၀ေ၀တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားပီး ေပ်ာ့ေခြသြားတယ္။ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္ပီး တံုးကနဲမအိပ္ပဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ပီး လူနီႀကီးကိုရွာလိုက္ေတာ့ ရႈတည္တည္ႀကီး ထိုင္ေနတဲ့
လူနီႀကီးကို ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ တစ္ကိုယ္
လံုး အားအင္မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ့ေခြေနေပမယ့္ အားတင္းထားရင္း က်ေနာ္ သူ႔ကိုစကားလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
ဦးေလး ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲဗ်? ဘာျဖစ္လို႔ က်ေနာ့္ကိုဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ေစခိုင္းေနရတာလဲ?
.... .... ....
ေဟ့လူ! ေျပာေလဗ်ာ က်ဳပ္ႀကာရင္ရူးသြားေတာ့မယ္ .. ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ.. ဘယ္ကေနေပၚေပၚလာတာလဲ?
ငါလား? ငါဘယ္သူမွ မဟုတ္ဘူး .. ငါ့ကို စီရင္ထားတဲ့ အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေနရတဲ့သူ .. တကယ္ေတာ့ ငါဆိုတာ မရွိဘူး
ခင္ဗ်ား ဘာေတြေျပာေနတာလဲဗ် က်ေနာ္နားမလည္ဘူး က်ေနာ့္ကိုဒီလိုလုပ္ခိုင္းဖို႔ ဘယ္သူက ခိုင္းထားလို႔လဲ က်ဳပ္ေသခ်င္တယ္ဗ်ာ.. က်ဳပ္မုဒိန္းေကာင္ျဖစ္ေနပီ ေတာက္!
အက္ကြဲကြဲနဲ႔ေလသံ အနိမ့္အျမင့္မရွိတဲ့ အသံနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စကားျပန္ေျပာရင္း နီရဲေတာက္ေျပာင္လြန္းတဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔စိုက္ႀကည့္ေနတယ္။
သူ႔မ်က္နာမွာ ခံစားခ်က္မရွိဘူး။ လူေသေကာင္ႀကီးလိုပဲ။ ေတာင္းပန္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ သူ႔ကိုစို္က္ႀကည့္ရင္း သူဘယ္သူလဲဆိုတာ စဥ္းစားႀကည့္မိေနေပမယ့္ ေခါင္းက ခ်ာခ်ာလည္လာတယ္။
ဒါဆိုလည္း က်ေနာ့္ကိုဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ ဦးေလးရာ .. ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဘာကိစၥ အဲ့လိုမိန္းမတကာ ကို အဓမၼက်င့္ခိုင္းေနရတာလဲဗ်ာ?
မင့္ကို ငါဘာမွဒုကၡမေပးဘူး .. ငါဟာ စီရင္ထားျခင္းခံရတဲ့ အရာတစ္ခုသာျဖစ္တယ္.. ငါဟာ ေဆာင္ရြက္သူ သက္သက္သာျဖစ္တယ္..
ဟာဗ်ာ! ဘာေတြေျပာေနတာလဲ က်ဳပ္နားမလည္ေတာ့ဘူး ဘာေျပာတာလဲ ရွင္းေအာင္လုပ္ဗ်ာ
ငါဟာ ငါ့ကိုပို္င္ဆိုင္သူ အတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးရသူျဖစ္တယ္.. ငါ့အရွင္သခင္ရဲ႕ စိတ္ေဇာဆႏၵတိုင္း ဘာမဆို ေဆာင္ရြက္မယ္
ခင္ဗ်ာ့ အရွင္သခင္က က်ဳပ္လား? ဘယ္ကေန ဘယ္လိုက်ေနာ္က??? ဟာ! ရူးခ်င္တယ္ဗ်ာ
အဲ့ဒီမိန္းမေတြ အကုန္လံုးဟာ မင္းကိုယ္တိုင္ ကာမဆက္ဆံခ်င္သူေတြျဖစ္တယ္.. သူတို႔ဆီကို မင့္စိတ္အလိုက် ငါေခၚေဆာင္ေပးတယ္.. သူမတူေအာင္ ရာဂမီးေတာက္ေလာင္ေအာင္ ငါကူညီတယ္.. သူတို႔ေတြဟာ
မင့္လိင္ဆႏၵကို အလိုလိုက္ခဲ့ရတယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မင့္ကိုျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ.. မင္းသူတို႔ကို
တပ္မက္သလို သူတို႔မင့္ကိုတပ္မက္ေစေအာင္ ငါႀကံေဆာင္ခဲ့တယ္ .. ငါဟာစီရင္ထားျခင္းခံရတဲ့ အရာတစ္ခုသာျဖစ္တယ္.. ငါဟာ ေဆာင္ရြက္သူ သက္သက္သာျဖစ္တယ္..
ဗ်ာ????
ဒီလူနီႀကီးေျပာတဲ့စကားေတြကို က်ေနာ္နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ေလွ်ာ့ပီး ကုတင္ေပၚကို ၀ုန္းကနဲ ပက္လက္လွန္ခ်ပီး အိပ္ဖို႔ျပင္တယ္။ မ်က္လံုးကို ေမွးထားလိုက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာေပမယ့္
သတိလက္လႊတ္အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး။
က်ေနာ့္မွာ အႀကံတစ္ခုရွိေသးတယ္။ အသက္ကို ခပ္မွန္မွန္ရွဴေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သလိုလုပ္ျပလိုက္ပီး မိနစ္အနည္းငယ္အႀကာမွာ ႀကမ္းျပင္ေပၚက လူနီႀကီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္တာကို ေမွးထားတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ေခ်ာင္းႀကည့္ထား
ပီ။ က်ေနာ့္ ကုတင္နားကို အသာေလးကပ္လာပီး
ဆတ္ကနဲ ခုန္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္အေပၚခုန္အုပ္လိုက္ပီလို႔ ထင္ေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ျခင္ေထာင္ အမိုးေပၚကို ေပါ့ေပါ့ကေလးခုန္တက္သြားတာဗ်။ ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚတက္သြားေပမယ့္ ျခင္ေထာင္က လႈပ္ေတာင္မလႈပ္
ဘူးဆုိတာ သတိထားလိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒါကိုေနာက္ဆံုး
ျမင္လိုက္ရပီး က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
မနက္၇နာရီေလာက္ ျခံ၀ိုင္းထဲက ဂိုေထာင္မွာ ကုန္ေတြလာတင္တဲ့ ဟီးႏိုးကားသံေတြေႀကာင့္က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။ ေခါင္းက တဆစ္ဆစ္ကိုက္ပီး အိပ္ေရးလံုး၀ မ၀ဘူးဗ်ာ။
ဘယ္လိုမွဆက္အိပ္လို႔မရေအာင္ ဆူညံေနတာမို႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အိပ္ယာက ထလာမိတယ္။ ညက ေလေတြမိုးေတြအေတာ္ခ်ထားလို႔ ျခံထဲမွာ သရက္သီးအကင္းေလးေတြ ျပန္႔က်ဲေနတာပဲ။ ျခံေထာင့္က အုတ္ေရကန္
ေလးဆီထြက္လာခဲ့ပီး ေစာေစာစီးစီးေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္
လိုက္တယ္။ အ၀တ္အစားလဲရင္း မေန႔ညက ကိစၥစဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ စိတ္ေတြေလးလံသြားျပန္တယ္။ တစ္ရပ္ကြပ္သားခ်င္း အမႀကီးလိုခင္တဲ့သူ အေပၚက်ဴးလြန္မိသြားပီဆိုတဲ့ အေတြးက လူကိုဒုကၡေပးေနပီ။ အိပ္ယာ
သိမ္း၊ေစာင္ေခါက္ဖို႔ ဒီဖက္အိမ္ထဲျပန္၀င္လာရင္း မိုးလင္း
ခါနီး လူနီႀကီး က်ေနာ့္ျခင္ေထာင္အေပၚကို ခုန္တက္သြားတာသတိရမိတယ္။ ေအေဘးႀကီးက ထုတ္တန္းေပၚတက္ေနတာလားမိသိဘူးဗ်။ ျခင္ေထာင္အေပၚက မ်က္နာႀကက္ကို ေမာ့ပီး ဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္ ႀကည့္ေနမိေသး
တယ္။ ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚမွာ အရုပ္ကေလးတစ္ခုေတြ႔
လို႔ အသာေလးေကာက္ယူလိုက္မိေတာ့မွ လူကို ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ သစ္သားရုပ္ထုေလးက ဟိုလူနီႀကီးနဲ႔ တစ္ေထရာ ထဲျဖစ္ေနပါလားဗ်ာ။
ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္အိပ္ရင္း အံ့ႀသတုန္လႈပ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ သစ္သားရုပ္ထုကေလးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ရင္း အနီးကပ္ ေလ့လာႀကည့္မိေနတယ္။
ေရွးေခတ္ အဘိုးႀကီး ရုပ္နဲ႔ ရုပ္ထုေပၚမွာ အင္းကြက္ေတြ၊ လက္ေရးအတြန္႔အတက္နဲ႔ စာလံုးေသးေသးေလးေတြထြင္းထားတယ္ဗ်။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ စာလံုးေလးေတြက ပ်က္ယြင္းပီး ေျပာင္ေခ်ာေနေပမယ့္ တခ်ိဳ႕
ေနရာက စာလံုးေတြကဖတ္လို႔ရေသးတယ္။
စိတ္ရွိတိုင္းႀက၊ံ ႀကံသမွ်ပီး xxxx xxxxx လိုတိုင္းတက ပီးေျမွာက္ေစရန္
သံမေနသား၊ကသစ္သား xxx ေႀကာင္နက္ဂမုန္း xxx နဂါးပုတ္အန္ဖတ္ xxx
ေျမဖုတ္ဘီလူး၊ ေဇာ္ဂနီေဇာ္ဂနက္ေခ်းစားစုန္းမက်န္ ေ၀ဒအတတ္တကာျဖင့္ xxx ထိုထိုစီရင္ ငါအႀကင္၏ ေျမေလွ်ာက္၀ိဇၨာ အသညာကား သစ္သားရုပ္၌ တည္ေစေသာ္၀္
ေနလစႀကၤာ ဆရာသခင္ ဦးလူႀကီး
(xxxxx ျပထားေသာေနရာမ်ားတြင္ စာလံုးမ်ားပ်က္ကာ ေခ်ာမႊတ္ေနသျဖင့္ဖတ္မရပါ)(အမွန္က ေလွ်ာက္ရႊီးမလို႔ အကိုးအကားရွာရမွာ ပ်င္းလို႔မေရးေတာ့တာ ဟီဟိ :D )
က်ေနာ္ ခုမွတစိမ့္စိမ့္ေတြးရင္း အရာရာကိုနားလည္သေဘာေပါက္စျပဳလာပါပီ။
လူနီႀကီးဆိုတာ ေဟာ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးက ထြက္လာတာပါလား။ က်ေနာ္ အတင္းသြားပီး အႏိုင္ထက္ျပဳခဲ့တဲ့မိန္းမေတြဆိုတာ ကေကာ? ဟုတ္ပါပီေလ... က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ မသိစိတ္က ေဖာက္ျပန္မိခဲ့တဲ့မိန္းမေတြပဲ
မဟုတ္လားဗ်ာ။ ပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက ဘာလို႔က်ေနာ္
လိင္ဆက္ဆံဖို႔ႀကိဳးစားခ်ိန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာမျငင္းဆန္ႀကတာလဲ။ တစ္ညလံုးဘာလို႔ က်ေနာ့္စိတ္တိုင္းႀကအဆက္ဆံခံႀကတာလဲ။ ဘာလို႔ ေနာက္တေန႔မွာ ရဲစခန္းသြားမတုိင္ႀကတာလဲ ဆိုတာ ခုတေရးေရးနားလည္လာ
ပီ။ လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းေႀကာင့္ က်ေနာ္လိင္စိတ္ထသလို
သူတို႔လည္း လိင္စိတ္၀င္ေနႀကတာကိုးဗ်။ ဒါေႀကာင့္ အခြင့္အေရးရွိလွ်က္နဲ႔ (ဥပမာ ရူပေဗဒဆရာမေလး ဆိုရင္ က်ေနာ့္ကို အေသမုန္းတဲ့သူပဲ ေသခ်ာေပါက္ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ရင္ က်ေနာ္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ၊
အံႀကိတ္ပီးခံေနေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ လိင္ဆက္ဆံတဲ့အရသာကို
အားရပါးရ တပ္မက္စြာခံစားခဲ့တာ ဒီရုပ္ထုေလးရဲ႕အစြမ္းပါလား၊ ဟိုအင္းသူႀကီးသမီး အလတ္မနဲ႔တံုးကဆို ပထမ၂ခ်ီေလာက္လုပ္ပီးတာေတာင္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက တက္တက္ျကြျကြနဲ႔ ခရီးဆက္ခ်င္ေနခဲ့တာ ဒါေႀကာင့္ကိုး)
မမ၀ါကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ငယ္ငယ္ကထဲက သံေယာဇဥ္
ရွိရွာလို႔ အလိုလိုက္တယ္ပဲထား.. ေနာက္ပိုင္းမွာ တက္ညီလက္ညီေတာင္ ပင့္ေပးေကာ့ေပးတဲ့အျပင္ ေပြ႔ပီး ထိုင္လွ်က္ -ိုး ႀကတံုးက က်ေနာ့္ဂုတ္ကိုအတင္းသိုင္းဖက္ပီး သူကိုယ္တိုင္က တက္ေဆာင့္ခဲ့တာေလ။
ေအာက္လမ္းဆရာ ဦးလူႀကီးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ခ်ာတိတ္အရြယ္ေတြႀကားဖူးရံုႀကားဖူးတာ မီမွမမီလိုက္တာဆိုေတာ့ ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးကို ဘယ္လိုအစြမ္းေတြသြင္းခဲ့သလဲမသိပါဘူးဗ်ာ။
ေလာေလာဆယ္ ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလားေတာ့ က်ေနာ္စဥ္းစားလို႔ မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္က (အုပ္ခ်င္စရာေကာင္းလိုက္တာလို႔) မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုပစ္မွားလိုက္မိရင္ လူနီႀကီးက က်ေနာ့္စိတ္အ
လိုက် လိုက္လုပ္ေပးေနတာ ဆိုတာမ်ိဳးကိုေကာင္းေကာင္း
နားလည္သေဘာေပါက္လိုက္ပီ။ သစ္သားရုပ္ထုေလးကို ျခင္ေထာင္အမိုးေပၚပစ္တင္လိုက္ပီး လက္ဖက္ရည္ထိုင္ဖို႔ ကိုေရႊဘကို ၀င္ေခၚမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကို တြန္းရင္း အိမ္က ထြက္လာခဲ့တယ္။
ေဟး! ေမာင္ေလး
ခင္ဗ်ာ!
မမ၀ါ စက္ဘီးခ်ိန္းႀကိဳးျပတ္ေနလို႔ ဆိုင္သြားပို႔လိုက္ရတယ္ ... အလုပ္ကိုလိုက္ပို႔ပါ..
ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ မမ၀ါ
က်ေနာ္တို႔အိမ္ေရွ႕ခေရပင္ႀကီးေအာက္မွာ ႀကိမ္ျခင္းေလးကို ကိုင္ပီး ဘဏ္၀တ္စံုေလးနဲ႔ မမ၀ါက ျပံဳးတံု႔၂ေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာနဲ႔ပက္ပင္းတိုးတာ လူကိုလန္႔သြားတယ္။
ဆံပင္ေတြကို ပို္က္ကြန္အနက္ကေလးအုပ္ပီး ဆံထံုးကစ္ကစ္ေလးထံုးထားတဲ့ မမ၀ါက ျပံဳးစိစိလုပ္ရင္း ျခင္းေတာင္းေလးကို လွမ္းေပးေတာ့ က်ေနာ့္လက္လွမ္းလိုက္ရတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီး ေရွ႕
ေဘာင္တန္းေပၚတင္ပါးလႊဲေလးတက္ထိုင္လာတာကို ဘာမွ
စကားမဆိုေတာ့ပဲ စက္ဘီးကိုနင္းထြက္လာခဲ့မိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလဲ ခါတိုင္းဒီလိုပဲသြားလာေနႀက က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကို ေသြးမေတာ္သားမစပ္ေပမယ့္ ေမာင္ႏွမလိုျမင္ပီးသားမို႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္မွာသာ
မေန႔ညက ကိစၥေႀကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲတဒိန္းဒိန္းခုန္ေန
မိတာဗ်ာ။ မနက္ေစာေစာ ေရမိုးခ်ိဳးသန္႔စင္ထားဟန္တူတဲ့ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲက မမ၀ါဆီက အေမႊးရနံ႔ကေလးေတြက ႏွာ၀ကိုခ်ဴေနတယ္။ စက္ဘီးနင္းေနရင္း မနက္ေစာေစာမို႔ လူသြားလူလာျပန္တဲ့ ဘိုတဲကုန္းနားက
မုန္႔တီဆိုင္ေလးနားေရာက္ေတာ့ မုန္႔စားမယ္ဆိုပီးရပ္ခိုင္းတယ္။
မုန္႔တီ၂ပြဲ ငါးဖယ္နဲ႔ ပဲေႀကာ္ထည့္မယ္ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ပါဆိုပီး လွမ္းမွာလိုက္ရင္း ဆိုင္အေနာက္နားက မန္က်ည္းပင္ေအာက္ စားပြဲပုေလးမွာ ၂ေယာက္သားထိုင္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္သူ႔ကို မ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ရဲဘူးဗ်။
ေဟ့ေရာင္!
ဗ်ာ
ဟင္းဟင္း .. မေန႔ညက သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ လူဆိုးေပါက္စနေလး .. ငါစိတ္ရွိလက္ရွိနားရင္းထအုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့ေလ ဟြန္း
မမ၀ါ.. က်ေနာ္ရွင္းျပမယ္.. ဟို.. အဲ့ဒါေလ..
မုန္႔တီပြဲေတြလာခ်ေတာ့ စကားစျပတ္သြားတယ္။ မုန္႔ပြဲေတြကို လက္နဲ႔ညႊန္ျပပီး အရင္စားစို႔ဆိုတဲ့ ဟန္နဲ႔ မမ၀ါက လုပ္ျပေတာ့ က်ေနာ္ တူ၂ေခ်ာင္းဆီလက္လွမ္းပီး မုန္႔တီေတြကိုစိတ္မပါလက္မပါစားေနမိတယ္။
မမ၀ါကေတာ့ ျပံဳးေနတဲ့မ်က္နာေပးနဲ႔ တရႊတ္ရႊတ္စားပစ္လိုက္တာ ခဏေလးနဲ႔ မုန္႔တီေတြေျပာင္သြားတယ္။ မုန္႔တီကို စိတ္မပါသလို တို႔ကနန္းဆိတ္ကနန္းစားေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ရယ္ခ်င္လွ်က္ပက္က်ိ မ်က္နာေပးနဲ႔
လွမ္းႀကည့္ရင္းစကားစေျပာတယ္။ဖိုးသက္ေလး မမ၀ါကို ဂတိတစ္ခုေပးပါ
ဟုတ္!
မုန္႔စားပီးသြားလို႔ ေရေႏြးခါးပူပူကို တဖူးဖူးမႈတ္ေသာက္ရင္း ေခါင္းငံု႔ထားရာက က်ေနာ္မ၀ံ့မရဲေမာ့ႀကည့္ပီး ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္။
အေပၚက ခါးတို အင္းက်ီအျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကေလးနဲ႔ ေအာက္က ထမီအစိမ္းႏုႏု ယူနီေဖာင္းေလးနဲ႔ မမ၀ါက လွပေက်ာ့ရွင္းလြန္းတာမို႔ က်ေနာ္ခပ္ေငးေငးေလးျဖစ္သြားမိေသးတယ္။ တခ်ိန္ကေတာ့ ကိုယ္အင္မတန္ခ်စ္ခင္
ရတဲ့ေသြးသားရင္းခ်ာ လိုသေဘာထားရသူဆိုေတာ့
ဒီလိုျဖဴ၀င္း၀င္း အသားအရည္နဲ႔ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အမႀကီးကို က်ေနာ္ေခ်ာမွန္းလွမွန္းေတာင္ေသခ်ာသတိမထားမိခဲ့ဘူးမဟုတ္လားဗ်ာ။ မေန႔ညကမွ တစ္ကိုယ္လံုးတံုးလံုးခၽြတ္ပီး စိတ္ရွိလက္ရွိေသာင္းက်န္းမိခဲ့ပီးမွ အင္မ
တန္မိန္းမပီသပီး လွပတဲ့ကိုယ္လံုးပိုင္ရွင္ေလးမွန္းသိလာ
ရတဲ့ေနာက္မွာ လူက ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ေနခဲ့ပီေလ။
မမ၀ါက အိမ္ေထာင္ပ်က္ဆိုတာ ေမာင္ေလးသိပီးသားေနာ္
သိပါတယ္ဗ်
အင္း.. မေန႔ညက ကိစၥကို ဘယ္သူသိတာမွ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး.. အဲ့ဒါဂတိေပးပါကြာ.. မင္းတအားခ်စ္တဲ့ မင့္လူ ေရႊဘကိုေတာင္မေျပာရဘူး မမ၀ါဘယ္ေယာက်္ားမွ မယံုဘူး ဘယ္လိုလဲ?
အာ. က်ေနာ္မေျပာပါဘူး မမ၀ါကလဲ..
ေအးပါ.. တသက္လံုး မမ၀ါကိုမင္းဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေႀကာက္ရိုေသလဲ ဆိုတာ သိပါတယ္.. မေန႔ညက မုန္ယိုပီးေသာင္းက်န္းျပတာကလႊဲလို႔ေပါ့ ခြိ
ဟာဗ်ာ!
ေနာက္တစ္ခုက .. မမ၀ါကို မင္းဘယ္ေတာ့မွ လိုခ်င္လွပါတယ္.. ခ်စ္သူလုပ္ခ်င္ပါတယ္ အဲ့လိုစိတ္ေတြေမြးမလာနဲ႔ အဲ့ဒါႀကိဳေျပာထားမယ္.. မင့္မိဘ အသိုင္း၀ိုင္းက ငါ့ကိုမုန္းႀကလိမ့္မယ္.. ကေလးကို ဖ်က္ဆီးပါတယ္လို႔
စြပ္စြဲႀကလိမ့္မယ္
.... ..... .....
မမ၀ါ ကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာကို ဒီတသက္စိတ္ကုန္ခဲ့ပီးပီ .. ဘယ္ေတာ့မွလဲေယာက်္ားထပ္ယူဖို႔မစဥ္းစားေတာ့ဘူးသိလား .. မင္းအထင္ေသးခ်င္ေသးပါေစေတာ့.. မျဖစ္သင့္မွန္းသိတယ္ ..ဒါေပမယ့္
မေန႔ညက မမ၀ါရဲ႕ ဘ၀မွာ အင္မတန္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့
ညျဖစ္ခဲ့တယ္ .. မင္းေလးရဲ႕ ဇြတ္တရြတ္ ဆိုးေပတာေလးေတြကို ေက်နပ္အားရတယ္.. ရွင္းရွင္းေျပာမယ္ကြာ ဘ၀မွာမေမ့ႏိုင္ေတာ့မယ့္ ညတစ္ည
မမ၀ါ ဘာေျပာေနတာလဲဟင္? က်ေနာ္နားမလည္ေတာ့ဘူးဗ်..
ေဟ့ေရာင္ဖိုးသက္ေလး! ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ မင္းနဲ႔ျဖစ္တာကို ႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာေနတာ ေတာက္! ငါေလငါ .. စိတ္ရွိလက္ရွိနားရင္းတီးလိုက္ရ ဒီမယ္ရွက္လို႔ေသေတာ့မယ္.. ထေတာ့ သြားမယ္ ရံုးေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ
မမ၀ါရံုးခ်ိန္မီေအာင္ စက္ဘီးကိုခပ္သြက္သြက္ကေလးနင္းထြက္လာခဲ့မိတယ္။ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲက စက္ဘီးေဘာင္တန္းေပၚမွာ တင္ပါးလႊဲကေလးထိုင္လာတဲ့ မမ၀ါက ဘဏ္နားေရာက္ခါနီး ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း
ကုန္းအဆင္း လူသူရွင္းလြန္းတဲ့ေနရာ
အေရာက္မွာ ေမာ့ပီး က်ေနာ့္ဂုတ္ကိုလက္ျပန္သိုင္းဖက္ဆြဲခ်ရင္း က်ေနာ့္နဖူးကို ျပြတ္ကနဲနမ္းရင္း ပါးခ်ိဳင့္ကေလး ေပၚေအာင္ျပံဳးလိုက္ေသးတယ္။ ဘဏ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးေပၚက ဆင္းသြားရင္း ေလသံတိုးတိုးနဲ႔
(ဟေရာင္! ေသခ်ာမွတ္ထားေနာ္ ငါမင့္ခ်စ္သူမဟုတ္
ဘူးဆိုတာ ေခါင္းထဲအျမဲမွတ္ထား) လို႔ ျပံဳးစိစိေျပာပီး သူ႔ရံုးထဲ၀င္သြားတယ္။
ရပ္ကြက္ထဲက အဟန္ရႈပ္ တရုတ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွာ စက္ဘီးေဒါက္ေထာက္ထားရင္း က်ေနာ္ကိုေရႊဘကို မနက္ခင္းလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔ ေစာင့္ေနလိုက္တာေစာစီးစီး ဘူပိတ္တဲ့အကြက္က ဆိုက္လာေသး
တယ္ဗ်။
ရပ္ကြက္ထဲက ဘူဒါးဘိုးေတာ္တစ္ေယာက္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲက နံျပားနဲ႔လက္ဖက္ရည္ ပါဆယ္ဆြဲပီး ထြက္အလာ က်ေနာ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ ခါးကေလးေထာက္ခါေထာက္ခါနဲ႔ ေတာ္ကီလာပြားတယ္။
ဟဲဟဲ.. ဖိုးသက္ မနက္အေစာႀကီးမင္းဘယ္ကေန ထြက္လာတာလဲ ငါျမင္လိုက္သလိုလိုအရွိသားေနာ့္
ဘာေျပာတာလဲဗ်?
မင့္ကိုယ္မင္း လည္လွပီထင္ေနတာကိုးကြ ငါရိပ္မိေနတယ္ေနာ့္ ..
"ဘႀကီးေထာင္" က်ေနာ့္ကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲဗ် ေျပာခ်င္ရင္ဒဲ့ေျပာေလဗ်ာ အဲ့လိုေ၀့၀ိုက္မေနနဲ႔
ေႀသာ္! ငါဒီေန႔မနက္ အေစာႀကီး ႏိုးေနတာကိုးကြ.. အဲ့ဒါနဲ႔ အိမ္ေရွ႕လမ္းမထြက္လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေမတၱာသုတ္ေလးဘာေလး ရြတ္ေနတာ ၀ါ၀ါေမ တို႔ျခံ၀င္းထဲက လူတစ္ေယာက္ ခုန္ထြက္လာတာလွမ္းျမင္လိုက္ရသ
လိုလိုဘာလိုလိုဟ ဟဲဟဲ
ဘႀကီးေထာင္က အသက္ႀကီးေနပါပီဗ်ာ မမ၀ါတို႔ အိမ္ျခံစည္းရိုးကို ဘယ္လိုလူက ခုန္ေက်ာ္ႏိုင္မွာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား.. ဒါနဲ႔ မနက္ေစာေစာထထပီး လမ္းမမွာ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္သလိုနဲ႔ ကုန္စိမ္းေတြေစ်းလာလာပို႔တဲ့
အထမ္းသမေလးေတြေခ်ာင္းေနတာကို
ေမတၱာသုတ္ရြတ္တယ္ဘာညာေတြ ေလွ်ာက္လိမ္မေနစမ္းပါနဲ႔ ဘႀကီးေထာင္ရာ.. အခ်င္းခ်င္းေတြကို.. ခုေလာေလာဆယ္ ပန္းသည္မေလး မေအးပြင့္ ကို ဘႀကီးေထာင္ ေခၚေခၚစားေနတယ္ဆိုပီး ဟိုဖက္ရပ္ကြက္မွာ
သတင္းထြက္ေနတယ္ ႀကည့္လုပ္ဦးဗ်..
ဟေကာင္! မင္းဘယ္ကႀကားလာတာလဲ တကယ္လား?
သူ႔အေႀကာင္းေတြအကုန္သိတဲ့ က်ေနာ္ ေလွ်ာက္ရႊီးပစ္လိုက္မွ ဘိုးေတာ္ႀကီး ပ်ာယာခတ္သြားတယ္။ တဟီးဟီးနဲ႔ စကားလမ္းေႀကာင္းလႊဲသြားေတာ့မွ က်ေနာ္လည္းသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆို သတိထားမွ
ဒီအဘိုးႀကီးနဲ႔မလြယ္ပါဘူးဗ်ာ။
ဒီဘဲႀကီးက အသက္အေတာ္ႀကီးပီ ဒါေပမယ့္ ႏွာကိစၥမွာ ဆရာတစ္ဆူခင္ဗ်။ အရင္ကေတာ့ တပ္ထဲက ခုေတာ့ အျငိမ္းစားေပါ့။ ရပ္ကြက္ထဲေျပာင္းလာတာ ၄-၅ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ "တပ္ႀကပ္ႀကီး" ဘ၀နဲ႔
အျငိမ္းစားယူလာတာလို႔ႀကားဖူးတာပဲ။ သူတို႔အရြယ္တူဘိုးေတာ္
အသိုင္းအ၀ုိင္းကေတာ့ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ရင္ "ေမာင္ေမာင္ရဲ" လို႔ ေခၚႀကတာႀကားဖူးေပမယ့္ ဦးရဲေထာင္ ဆိုတဲ့နာမည္ေႀကာင့္ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြက "ဘႀကီးေထာင္" လို႔ပဲႏႈတ္က်ိဳးေနႀကတာေပါ့ေလ။ သူ႔ ေက်ာင္း
အမႀကီးက ဆံုးသြားတာႀကာပီဆိုပဲ။ သားေတြပဲေမြးထားတာ
ဆိုေတာ့ ေခၽြးမေတြအမ်ားသားေလ။ ဒါေပမယ့္ သားေတြအလစ္မွာ အဲ့အဘိုးႀကီးက ေခၽြးမေတြနဲ႔ဘာလိုလို အပုပ္နံ႔က ထြက္ထြက္လာေသးတယ္။ အလုပ္မရွိ အျငိမ္းစား အားယားေနတာဆိုေတာ့ ဟိုေဆးေဖာ္ဒီေဆးေဖာ္
ေတြ သိပ္လုပ္တာဗ်။ ေဗဒင္လိုလို၊အင္းလိုလို၊ဘိုးေတာ္လိုလို
ေတြလည္း လုပ္။ ပီးရင္ ေတြ႔တဲ့မိန္းမ အကုန္ဆြဲစားတယ္ဆိုပီးနာမည္ႀကီး။ ကိုေရႊဘကေတာ့ အဲ့ဒီ ဘႀကီးေထာင္ကို ေတာ္ေတာ္စပ္ျမင္ကပ္ေနသတဲ့။ ခုလည္း သူ႔ဖာသာ မနက္ေစာေစာထ ပုတီးလက္က ကိုင္ပီး
ကုန္စိမ္းသမေလးေတြ ကိုဖန္ဖို႔ေခ်ာင္းေနတာကို တိုက္တို္က္ဆိုင္ဆိုင္
က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားေသးတယ္။ သတိထားမွျဖစ္မယ္။ ေျပာရရင္ မေကာင္းဘူး အဲ့ဒီဘိုးေတာ္က က်ေနာ့္ ေဒၚေလး အငယ္ဆံုးတစ္ေယာက္ကို ဗူးေနတာေလ။ က်ေနာ့္ေဒၚေလးက လွတပတေလး ကို ဒင္းက ျပီတီတီလုပ္
လုပ္ေနတာ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာႀကီးဗ်ာ။(ဘႀကီး စိတ္မဆိုးေႀကး
ေနာ္ ခင္ညား က်ေနာ့္ကို ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဘြားေတာ္ႀကီးနဲ႔ အုပ္ခိုင္းတာ လက္စားျပန္ေခ်လိုက္ပီ ခြိ)
xxxx xxxxx xxxxxx
ျမိဳ႕အစြန္မွာ လုပ္တဲ့ သီတင္းကၽြတ္ဘုရားပြဲကို တစ္ရပ္ကြက္လံုးက လူပ်ိဳအပ်ိဳကာလသားသမီးေတြ အုပ္စုလိုက္ခ်ီတက္လာႀကတယ္ဗ်။
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အစည္ကားဆံုးပြဲေတာ္ေပါ့။ ေကာင္မေလးေတြကို အလည္မွာထားပီး က်ေနာ္တို႔ေယာက်္ားေလးေတြက မ်က္ေျခမျပတ္ ပြဲခင္းထဲ အကဲခတ္ေနရတယ္။ လက္သရမ္းတာေတြ အမူးသမားဆြဲလားရမ္း
လားျဖစ္တာေတြကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ေပါ့။ ဘီးကုတ္၀ါ၀ါေလး
ပန္ပီး အျဖဴခံမွာ အနီေရာင္ အစက္ေျပာက္ကေလးေတြပါတဲ့ ၀မ္းဆက္ကေလးနဲ႔ မမ၀ါက အရမ္းလွေနေတာ့ ပြဲလာတဲ့ လူငယ္မွန္သမွ် ၀ိုင္းပီးေငးႀကည့္ေနႀကရတယ္။ မမ၀ါကေတာ့ လူႀကီးပီပီ တဟဲ့ဟဲ့နဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက
ေကာင္မေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေနရေပမယ့္ လူေတြ
ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ့္လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ထားတာ လံုး၀ မလႊတ္ဘူး။ လူအလစ္မွာ က်ေနာ့္ ေပါင္ႀကားကို မသိမသာေလး လက္ဖ၀ါးနဲ႔ဖိဖိကိုင္ပီး ညွစ္ေပးတယ္။ ပီးရင္သူမသိသလိုျပံဳးစိစိနဲ႔မ်က္နာ
လႊဲေနတတ္တယ္။ ဟိုတေန႔ညက သူနဲ႔က်ေနာ္ေျခလြန္လက္လြန္
ျဖစ္သြားပီးကထဲက ဘာမွထပ္မျဖစ္ခဲ့ႀကဘူးဗ်။ အမွန္တိုင္း၀န္ခံရရင္ က်ေနာ္ မမ၀ါကို အရမ္းထပ္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းေႀကာင့္ဆိုတာ ဖီးလ္မလာသလိုျဖစ္ေနလို႔ အိမ္ျပန္မအိပ္ပဲ ကိုေရႊဘ
အိမ္မွာပဲ အိပ္ျဖစ္ေနတာ။ ခုလို လူေတာတိုးရင္း က်ေနာ့္လက္ေမာင္း
နဲ႕ သူရင္ဘတ္က ႏို႔ႀကီးေတြရဲ႕ မထိတထိျဖစ္ (မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္သူက တမင္လုပ္ေနတာပါ) ရွက္ေႀကာက္ပီးျငိမ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လက္ေဆာ့ပီး လာလာဆြေနေတာ့ လူက ေသာက္ရမ္းတင္းေနပီ။ တခါတေလ
လူခ်င္းထပ္လွ်က္ျဖစ္ပီး အရပ္ျမင့္တဲ့ မမ၀ါရဲ႕တင္ပါးအိအိစက္စက္ႀကီးနဲ႔
က်ေနာ့္ လိင္တံက ထိကပ္ထားသလိုအႀကာႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ အခါမ်ိဳးဆို က်ေနာ့္ လက္၂ဖက္စလံုးကလည္း မမ၀ါ ဂ်ိဳင္းေအာက္ေနလွ်ိဳပီး ႏို႔၂လံုးကို အားရပါးရျမန္ျမန္ေလးဖမ္းကိုင္ပီး ၂-၃ခ်က္ေလာက္ ကပ္ေညွာင့္ေပးလိုက္
ရင္း ခ်က္ခ်င္း မသိသလိုလုပ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ အရွိန္က
ေတာ္ေတာ္တက္လာႀကပီဗ်။
ပြဲေစ်းတန္းလမ္းေလွ်ာက္ႀကရင္း ေမာလာႀကေတာ့ မုန္႔ဆိုင္တန္းေတြမွာ မုန္႔၀င္စားႀကတယ္။
စားေသာက္ပီးေတာ့မွ ပြဲလက္မွတ္သြားျဖတ္တဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ေမာႀကီးပန္းႀကီးျပန္ေရာက္လာတယ္။ မန္းေလးသိန္းေဇာ္ဆိုေတာ့ လက္မွတ္က အေတာ္အလုအယက္၀ယ္ရတာကိုးဗ်။ ေရႊဘ! ကေလးေတြကို
တာ၀န္ယူပီးထိန္းခဲ့.. ငါေခါင္းတအားကို္ကလာလို႔ျပန္ေတာ့
မယ္ ဖိုးသက္ေလး မမ၀ါကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပး ပီးမွ ဒီကိုျပန္လာ... ဆိုပီး မမ၀ါတစ္ေယာက္စကားစရင္း ဂြင္ဆင္ေနတာကို မသိနားမလည္တဲ့ အူတူတူပံုစံ ဖမ္းပီး ဟုတ္ကဲ့ မမ၀ါလို႔ ေဖာ္လို လိုက္ရင္း မုန္႔ဆိုင္ကေနခပ္
တည္တည္ တူတူထြက္ဖို႔ထလိုက္တယ္။ ခဏေနဦးဗ်! ဒီညမွာ က်ေနာ္
အႀကံအစီ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ က်ေနာ္၀တ္ထားတဲ့ ဖရီးဂ်က္ကက္ကို အသာေလးခၽြတ္ပီး ကိုေရႊဘကို ခဏယူ၀တ္ထားစမ္းပါဗ်ာ ဆိုပီး ပစ္ေပးထားခဲ့လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီဂ်က္ကက္ အိတ္ေထာင္ထဲမွာ ဘာပါတယ္ထင္လို႔လဲ?
ဟီးဟီး ဟိုသစ္သားရုပ္ထုေလးထည့္ေပးထားလိုက္တယ္ေလ။
လူနီႀကီးနဲ႔ကိုေရႊဘ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ့ မမ၀ါကို လက္ဆြဲပီး ပြဲခင္းထဲကေန အတင္းတိုးထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။ အိမ္အျပန္လမ္းမေပၚျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနပီဗ်ာ။ မမ၀ါကို က်ေနာ္
အားရပါးရ ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပီ။ လူနီႀကီးမပါပဲ သူ႔ကိုဖိုးသက္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလး
က ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းခ်စ္ျပတတ္ပါတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပခ်င္လြန္းလို႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာလဲ တုန္တုန္ရီရီႀကီး။ မမ၀ါလည္း က်ေနာ့္လိုပဲဆိုတာ သူ႔လက္ကေလးကို အတင္းဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ္ အလိုလိုသိေနတယ္။
ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနတဲ့ စံုတြဲေလးတစ္တြဲ ဘုရားပြဲအျပင္ဖက္ကိုတိုးထြက္လာရင္းတေျဖးေျဖးတိုးကပ္လာတယ္။
လူေတြႀကိတ္ႀကိတ္တိုးစည္ကားပီး ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ ကမၻာအျပင္ဖက္ကိုေရာက္သြားတာနဲ႔ အလိုလိုေနရင္း ေအးျမသြားသလိုပဲဗ်။ ျမစ္ကမ္းေဘးက လမ္းမႀကီးအတိုင္း တိတ္တဆိတ္လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီးေလွ်ာက္
လာႀကရင္း ၂ေယာက္စလံုးရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ ေတာက္
ေလာင္ေနတဲ့ ရမၼက္မီးေတြက တေျဖးေျဖးပိုလို႔သာ တိုးလာေနပီေပါ့ေလ။ စိန္ပန္းပင္ႀကီးေတြ စီစီရီရီေပါက္ေနတဲ့ ကမ္းနားလမ္းေပၚမွာ လူေတြကရွင္းေနသလို မိုးျမွဴအေငြ႕အသက္ေတြပါေနတဲ့ ေလညွင္းေလးေတြက
တေနာ့ေနာ့နဲ႔၀စ္လစ္စလစ္လမ္းကေလးေပၚမွာ (ဟီးဟီး
ခြင့္လႊတ္ပါ ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာခင္ဗ်ား)တိုက္ခတ္ေနေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔မမ၀ါတို႔ ကိုယ္လံုးေတြက ပိုလို႔ေတာင္ပူးကပ္သြားႀကပါပီ။ ဘယ္လိုမွမေအာင့္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ကစပီး လႈပ္ရွားလိုက္မိတယ္။ မမ၀ါရဲ႕
ခါးက်င္က်င္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းတြယ္ဖက္ရင္း ခပ္ေျပေျပနဖူး
၀င္း၀င္းေလးကို အားရပါးရနမ္းရိႈက္လိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ .. ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ၊ေနာက္.. နီေထြးေထြးႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးေပါ့။
အြန္းးး ဖိုးသက္ေလးကကြယ္ အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ဟ လမ္းေပၚႀကီးမွာ .. ကၽြတ္! ဟဲ့ မမ၀ါရင္ေတြအရမ္းတုန္လာပီေနာ္ ေျပာလို႔လဲမရ ဒုကၡပါလား..
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္နမ္းေနရာက ခြာလိုက္ပီး တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ထမီပါးကေလးအေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြရင္း မမ၀ါရဲ႕ လည္တိုင္ေဖာ့ေဖာ့ေလးတ၀ိုက္ အနမ္းစက္ေသနတ္ေတြနဲ႔ တရစပ္ေလွ်ာက္ပစ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကို
ခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္လာရင္း
စိတ္အိုက္ေနတဲ့ေလသံတုန္တုန္ကေလးနဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ညည္းညဴေနရွာေပမယ့္ ၀တ္ထားတဲ့ေသာ့တံဆိပ္ပုဆိုးအျပာေအာက္ကေန ခပ္ေငါေငါထြက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးကို ဖြဖြအုပ္ကိုင္ပီး အထက္ေအာက္
ပြတ္သပ္ေပးေနတာက သူကိုယ္တိုင္အားမလိုအားမရနဲ႔
စိတ္ထေနတာျဖစ္ေႀကာင္းေဖာ္ျပေနတာမဟုတ္ပါလားဗ်ာ။ လူသူကင္းရွင္းလြန္းလွတဲ့ကမ္းနားလမ္းျဖစ္ေပမယ့္ လမ္းမႀကီးေပၚဆိုေတာ့ လုပ္လို႔မေကာာင္းလွဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိလည္း က်ေနာ္မေအာင့္
ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ေမာင္ေလး.. အာကြာ ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ.. အိမ္ေရာက္ေအာင္အရင္ျပန္ႀကမယ္ကြာ .. အာ ဒီကေလးက ဇြတ္
ဖ်တ္ကနဲ သတိရသြားပီး မမ၀ါရဲ႕လက္ကေလးကို အတင္းဆြဲလို႔ ကမ္းနားလမ္းစိန္ပန္းပင္ႀကီးေတြရဲ႕တစ္ဖက္က ျမစ္ထဲဆင္းတဲ့ အုတ္ေလွကား အျမင့္ႀကီးကေန ႀကယ္ေရာင္၀ိုးတ၀ါးေအာက္မွာ က်ေနာ္ေအာက္ကိုဆင္းခ်
သြားေနမိတယ္။
မိုးဦးက်ကာလေလးျဖစ္လို႔ ျမစ္ေရျပင္က ဟိုးအေ၀းႀကီးမွာ။ ေလာေလာဆယ္ကမ္းပါးေအာက္ေျခမွာ ေရျပင္အစား သဲေသာင္ျပင္တေမွ်ာ္တေခၚႀကီးပဲရွိတာေလ။ ပီးေတာ့ ဒီေနရာမွာ လူေနအိမ္ေျခမရွိဘူးဆိုေတာ့
တိတ္ဆိတ္ပီး ဂ်က္ကာေကာင္းတဲ့ေနရာေပါ့။ ေအာက္ေျခေရာက္
သြားေတာ့လည္း ရပ္မေနပဲ သဲေသာင္ျပင္ႀကီးေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္ပီး မမ၀ါကိုဆြဲေခၚသြားမိတယ္။ တျငီးျငီးတျငဴျငဴနဲ႔ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ဆြဲေခၚရာေနရာကို ပါလာရွာတယ္။ ေရစပ္နား ေရာက္သြားေတာ့မွ
ျမိဳ႕ဖက္က ကမ္းနားလမ္းဆီလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ေ၀းေ၀း
ေရာက္သြားပီ။ လူတစ္ေယာက္ေယာက္လာေနရင္လည္းျမင္ရသလို ေနာက္ေက်ာဖက္မွာလည္းေရျပင္ႀကီးဆိုေတာ့ အင္မတန္ လံုျခံဳစိတ္ခ်သြားရပီေပါ့။ စူတူတူမ်က္နာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ေနာက္ပါလာတဲ့ မမ၀ါကို
ဘာမွစကားေျပာမေနေတာ့ပဲ မတ္တပ္ရပ္ေနလွ်က္နဲ႔ ရင္ခ်င္းအပ္ႏႈတ္ခမ္း
ခ်င္းစစုပ္ေပးလိုက္တယ္။ တဟင္းဟင္းျမည္သံေတြက ျမစ္ေရ စီးသံနဲ႔အျပိဳင္ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ဆီက ထြက္က်လာေပမယ့္ လူသူကင္းလြန္းတဲ့ေနရာဆိုတာ ၂ေယာက္လံုးသိေနေတာ့ ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူးေလ။
နႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနရာက ပဲ က်ေနာ့္ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္တယ္။ မမ၀ါကို
တြန္းထုတ္လိုက္ရင္း သဲျပင္ေပၚမွာ ပုဆိုးကို ျဖန္႔ခင္းလိုက္တယ္။ မမ၀ါကိုယ္တိုင္ကလဲ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထေနရွာေတာ့ သူ႔ထမီကေလးကို သူ႔ဖာသာ ဂြင္းလံုးခၽြတ္ခ်ပီး က်ေနာ့္ပုဆိုးနဲ႔ ဆက္လွ်က္ကေလးျဖန္႔ခင္းရင္း
ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ဖိုးသက္ေလးေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ကြာ .. အဲ့လိုႀကီး လမ္းေဘးမွာ မမ၀ါလုပ္မိလိမ့္မယ္လို႔ တသက္လံုးမစဥ္းစားခဲ့.. အု၀ု!!
အခင္းေတြအေပၚဖင္ခ်ထိုင္ရင္း ေခါင္းက ဆံႏြယ္ကေလးေတြကို လက္နဲ႔သပ္၊ ပြစိပြစိေျပာေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ဗလံုးဗေထြးနဲ႔အသံတိတ္သြားတယ္။
အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်ပီး တင္းမာေပါက္ကြဲမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ လိင္တံႀကီးကို မမ၀ါရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအိအိကေလးထဲ လက္နဲ႔ကိုင္ပီး က်ေနာ္ထိုးထည့္လိုက္တာကိုးဗ်။ က်ေနာ့္ဆီးခံုကို လက္နဲ႔အတင္းတြန္းထားရင္း
တအုအုနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ လိင္တံအသြင္းအထုတ္အလုပ္ခံေနရ
တဲ့မမ၀ါတစ္ေယာက္ စစခ်င္းေတာ့ နင္သလိုျဖစ္သြားပံုရေပမယ့္ ခဏႀကာေတာ့ ပံုမွန္ေလးစုပ္ယူေနရွာတယ္။ လိင္စိတ္ထေနတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ မမ၀ါကိုအားနာရေကာင္းမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ သူ႔ဆံပင္ေလး
ေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ဒူးေကြးလို႔ မတ္တပ္
ရပ္ထားရာက ေကာ့ေကာ့ပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ၃-၄မိနစ္ေလာက္ အဆက္မျပတ္လုပ္ပစ္လိုက္မိတယ္။
မမ၀ါ ေလးဖက္ေထာက္ေပးပါ.. က်ေနာ္တအား လုပ္ခ်င္ေနပီ ျမန္ျမန္ေလး
မင္းေနာ္.. တအားႏိုင္စားေပးတယ္.. ဇြတ္ႀကီးပဲ ဟြန္းးး
က်ေနာ့္လိင္တံကို ပါးစပ္ထဲက ဆြဲခၽြတ္တာခံလိုက္ရတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ က်ေနာ့္လိင္တံကို ကိုင္ထားရာက လက္လႊတ္လိုက္ပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ပီး
တစ္ဖက္လွည့္လို႔ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းထားေပးရွာ
တယ္။ ႀကယ္ေရာင္ျပိဳးပ်က္ေအာက္မွာ ဖင္တံုးအိအိႀကီးေတြက အားရစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တလက္လက္ပဲ။ မမ၀ါက ေျဖးေျဖးလုပ္လို႔ လွမ္းသတိေပးေနတာကို အင္းပါလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း က်ေနာ
္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ပီး မာတင္းေနတဲ့ လိင္တံနဲ႔ဖင္၂ျခမ္းအလည္
တည့္တည့္က အရည္ေတြရႊဲအိေနတဲ့ အဖုတ္၀တည့္တည့္ကို ေတ့ပီး ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ ေႏြးကနဲခံစားလိုက္ရပီး ေ-ာက္ဖုတ္နံရံေတြရဲ႕ အိစက္ညက္ေညာမႈကို လိင္တံတစ္ေလွ်ာက္ အားရေက်နပ္စြာခံစားလုိက္ရတယ္။
ခ်က္ခ်င္းတအားမေဆာင့္ေပးနဲ႔ေနာ္ ေမာင္ေလး မမ၀ါ ေအာင့္တယ္
အင္း .. အင္းက်ီႀကယ္သီးျဖဳတ္ေပး မမ၀ါ ႏို႔ေတြကို ကိုင္ပီး ေဆာင့္ခ်င္တယ္
တေျဖာက္ေျဖာက္ျမည္သံနဲ႔ အတူ အင္းက်ီႏွိပ္စိေတြကို ျဖဳတ္ေပးရင္း ႏို႔ႀကီးေတြကို ဘရာေအာက္ေနဆြဲထုတ္ေပးရွာတယ္။ ခါးကိုင္းလိုက္ပီးႏို႔၂လံုးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ညွစ္ေခ်ရင္း မမ၀ါကို ေျဖးေျဖးခ်င္း -ိုး
ေပးေနလိုက္တယ္။ -ိုး ေနရင္း မမ၀ါရဲ႕ေက်ာ
ျပင္ေပၚေမွာက္ခ်ထားပီး ဂုတ္သားေလးေတြေနရာကို သြားနဲ႔ ဖြဖြကိုက္လုိက္ နားရြက္ကေလးေတြကို ကိုက္ဆြဲလိုက္နဲ႔ ဆြေပးလိုက္ေတာ့ မမ၀ါက ဖိုးသက္ေလးရာ.. ဟင္း..ရွီးးး ဟင္းးး ဆိုပီး အသံထြက္ညည္းစျပဳလာ
တယ္ဗ်။ မမ၀ါရဲ႕ ဂုတ္သားေလးေနရာက ေမႊးပ်ံ႕သလိုလို
ေခၽြးနဲ႔သနပ္ခါးေရာထားတဲ့ အနံ႔ေလးေတြကို ရွဴရိႈက္ရင္း အေနာက္ကလည္း တင္သားအိအိႀကီးေတြနဲ႔ဆီးခံုတဖတ္ဖတ္ရိုက္တဲ့ အထိ ေဆာင့္ -ိုး ၊ လက္၂ဖက္ကလည္း လက္နဲ႔သိပ္မဆန္႔သလိုျဖစ္ေနတဲ့ ႏို႔စီးစီးပိုင္ပိုင္
ႀကီးေတြကိုေခ်။ က်ေနာ္ေတာ့ နတ္ျပည္ေရာက္ေနသလိုပါပဲလားဗ်ာ။
ျမစ္ေရစီးသံ ညင္ညင္သာသာေလး ေတြနဲ႔အတူ ေလးဖက္ေထာက္ပီး အ -ိုး ခံေနရရွာတဲ့ မမ၀ါဆီက တရွီးရွီး ညည္းသံ၊ တင္ပါးနဲ႔ ဆီးခံုေဆာင့္မိသံ တေျဖာက္ေျဖာက္.. က်ေနာ့္မာန္သြင္းသံ တအားအားေတြဟာ
တိတ္ဆိတ္တဲ့ညယံမွာ ဆူညံေနေပမယ့္ လူသူေလးပါး
ကင္းရွင္းလြန္းတဲ့ေနရာေလးဆိုေတာ့ စိတ္လႊတ္ကိုယ္လႊတ္ရွိလြန္းလွတယ္ေလ။ မိနစ္၂၀ေလာက္ ေလးဖက္ေထာက္ -ိုး ေနရာက ေညာင္းသလိုလိုျဖစ္လာေတာ့ အရည္ေတြတအားစိုေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲက
က်ေနာ့္လိင္တံကို ပလြတ္ကနဲဆြဲခၽြတ္လိုက္ရင္း ပက္လက္လွန္လွဲအိပ္ခိုင္း
လို္က္တယ္။ မမ၀ါရဲ႕ ကိုယ္လံုးေပၚက်ေနာ္ တက္ဖိလိုက္ရင္း အဖုတ္ထဲကို လိင္တံျပန္သြင္းေတာ့ ေခ်ာကနဲျပန္၀င္သြားတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ဖူးတဲ့ တစ္ခုလပ္ဆိုေပမယ့္ မမ၀ါရဲ႕ အဖုတ္ႀကီးက ႀကပ္ပီး စီးပိုင္ေနတံုးပဲဗ်။
ႏို႔၂လံုးကို စံုကိုင္ပီး တည့္တည့္ မသြင္းပဲ ခါးကိုနည္းနည္း
ကစားပီး ေမႊေႏွာက္လို႔ -ိုး လိုက္မိေတာ့
ဖိုးသက္ကြာ.. မမ၀ါေသေတာ့မယ္ အဲ့ဒါဘယ္လိုလုပ္ေနရျပန္တာေတာ့ ကၽြတ္ကၽြတ္.. အမေလးေနာ္.. မမ၀ါရင္ထဲမွာ တလွိမ့္လွိမ့္တက္လာတယ္.. အားး အားးး ပီးခ်င္လာပီ.. ပီးေတာ့မယ္.. အာဖိုးသက္...အာ
ဖိုးသက္.. မရပ္နဲ႔ေတာ့ ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္... ျမန္ျမန္..တအားေဆာင့္ေပး..လုပ္လုပ္
မမ၀ါရဲ႕ အဲ့ဒီလိုေတာင္းဆိုမႈေလးေတြနဲ႔ ျပန္ပီး ေကာ့ေကာ့တက္တာကို အားႀကိဳးမာန္တက္ ေမႊေနရာကေန ေပါင္၂လံုးကို တြန္းတင္လိုက္ပီး တစ္ကိုယ္လံုးတက္ဖိလို႔ တေျဗာင္း၂ျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ -ိုး ခ်ရင္း
အႀကမ္းတမ္းဆံုးနည္းနဲ႔ က်ေနာ္သမေနမိပီ။
ေနာက္ဆံုး ၁မိနစ္အတြင္းမွာတင္ က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္သြက္လက္လာပီး ေအာင့္ထားလို႔မရေတာ့ပဲ သုတ္ရည္ပူပူေတြကို တြန္႔လိမ္ေနတဲ့ မမ၀ါရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းအိအိႀကီးထဲ ဆက္တိုက္ပန္း
ထည့္ပစ္မိပီေပါ့
xxxxx xxxxxx xxxxxx
ေရစီးသံျငိမ့္ျငိမ့္ေလးကိုနားေထာင္ရင္း သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ မမ၀ါနဲ႔က်ေနာ္ဖက္ပီး လွဲအိပ္ေနတယ္။
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ မမ၀ါကို ခပ္တင္းတင္းေလးဖက္ထားေပးရင္း နဖူးေလးကိုေမႊးႀကဴေပးရင္း ခ်မ္းေနရွာမလားလို႔ လက္ေမာင္းသားေခ်ာမြတ္မြတ္ကေလးကို ပြတ္ေပးေနမိတယ္။
ဖိုးသက္ေလး.. မမ၀ါကို လမ္းေဘးမွာ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေပးတယ္ မေကာင္းဘူးကြာ လူဆိုးေလး
မေအာင့္နို္င္လို႔ပါဗ်ာ
ပီးေတာ့ တအားႀကမ္းပီး ရက္စက္လြန္းတယ္ကြာ.. ဘာမွမေျပာမဆိုနဲ႔ သူမ်ားပါးစပ္ထဲ သူ႔ဟာႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္တာ လူကိုနင္သြားတာပဲ
ကန္ေတာ့ပါ.. က်ေနာ္တအားစိတ္ထသြားတာ.. ကန္ေတာ့
ဟြန္း.. ပီးေတာ့ တအားေမႊပစ္လိုက္တာ လူကို ေသေတာ့မယ္သိလား
က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုလက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႔ထုပီး မူႏြဲ႕ေနေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုလုပ္တာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွန္း တဖက္လွည့္နဲ႔၀န္ခံေနတာက်ေနာ္သိပါတယ္ဗ်ာ။
ကဲ! ေတာ္ပီ.. ထေတာ့ ျပန္မွျဖစ္မယ္.. အ၀တ္ေတြျမန္ျမန္၀တ္ေတာ့ ေမာင္ေလး
ဟုတ္! အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ မမ၀ါကို က်ေနာ္ထပ္ခ်စ္ဦးမွာေနာ္ အဟီး မ၀ေသးဘူး
အလိုေတာ္! ရွင္ေလးကို ဘယ္သူက ခံမယ္ေျပာလို႔လဲ.. ေတာ္ပီ ေႀကာက္သြားပီ တာ့တာ
ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ ေလသံေလးနဲ႔ေအာ္ရင္း ထမီေလးကို ေကာက္စြပ္ပီး လွစ္ကနဲ သဲေသာင္ျပင္ေပၚေျပးဖို႔ျပင္ေနတဲ့ မမ၀ါကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီ၀တ္ပီး ပုဆိုးကိုစလြယ္သိုင္းထားတဲ့ က်ေနာ္က အတင္းလိုက္ဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားရင္း
ေျပးလိုက္သြားမိတယ္။
ဒီညေတာ့ မမ၀ါရဲ႕ အိပ္ယာေႏြးေႏြးေလးမွာ အိပ္ျဖစ္ဖို႔ေသခ်ာေနပါပီဗ်ာ။ ပြဲခင္းထဲက်န္ခဲ့တဲ့ သစ္သားရုပ္ထုေလးထည့္ထားတဲ့ ဖရီးဂ်က္ကက္၀တ္ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ဘာမ်ားျဖစ္ေနပီလဲဆိုတာ ကေတာ့ နက္ဖန္မွ
ပဲသိေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ေလ။ေနာက္တေန႔ မနက္ေ၀လီေ၀လင္းမွ မမ၀ါတို႔ အိမ္ကေန အသာေလး ခုိးေႀကာင္ခိုး၀ွက္ က်ေနာ္ျပန္ထြက္ပီး အိမ္ျပန္အိပ္ရတယ္။
သစ္သားရုပ္ထုေလးအကူအညီမပါေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္မမ၀ါရဲ႕အခန္းကေန ခုန္မခ်ႏိုင္ဘူး၊ျခံစည္းရိုးကိုလည္း ခုန္မေက်ာ္ႏို္င္ပါဘူး။ က်ေနာ့္မမ၀ါက တိတ္တိတ္ေလး တံခါးေတြလိုက္ဖြင့္ပီး လုိက္ပို႔တာေပါ့ဗ်ာ။ လူနီႀကီး
အကူအညီမပါေတာ့ စိတ္က အင္မတန္ေက်နပ္ႏွစ္
သိမ့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ္မေန႔ညက မမ၀ါနဲ႔သူ႔အခန္းထဲထိ တိတ္တိတ္ခိုး၀င္ပီး ႀကည္လင္တက္ျကြစြာနဲ႔ ခ်စ္ပြဲေတြဆင္ႏႊဲခဲ့ရတာေပါ့။ အိမ္ေထာင္ကြဲပီး ျပန္ေရာက္လာကထဲက ေယာက်္ားအရသာ ဆိုတာ လံုးလံုးေမ့ေလ်ာ
့ေနခဲ့တဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ အရင္တစ္ခါနဲ႔မတူေအာင္
တက္ျကြလြန္းတယ္ဗ်။ အထူးသျဖင့္ ဆက္ဆံေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကိုလွမ္းပီး အားေပးအားေျမွာက္ျပဳသလို တြန္းအားေပးတဲ့စကားသံေလးေတြအရမ္းေျပာတတ္တယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျဖစ္လြန္းတယ္ေပါ့။ အံ့ႀသစရာအင္မ
တန္ေကာင္းတဲ့ အခ်က္က သာမန္မိန္းမေတြလို ပီးဆံုး
ျခင္းဆိုတဲ့ အဆင့္ေရာက္တာ အခ်ိန္မယူဘူးဗ်။ နည္းနည္းဆြလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းရႊဲသြားသလို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရင္ တစ္ကိုယ္လံုး ကုတ္ေကြးတြန္႔လိမ္ပီး ခ်က္ခ်င္းပီးသြားတယ္။ အဲ့ဒီမွာ
မရပ္ပဲဆက္တိုက္ေဆာင့္ေလေလ ထပ္ခါထပ္ခါပီးေလေလ
ျဖစ္ပီး က်ေနာ့္ လိင္တံကို အဖုတ္ျကြက္သားေတြက လိမ္က်စ္ပီး ရႈံ႕ပြရႈံ႕ပြနဲ႔ အသားကုန္ညွစ္ညွစ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တအားမာတင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ အေခ်ာင္းႀကီးကို -စ္ေပၚတဲ့ အထိ ဆြဲဆြဲထုတ္ပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္
တိုင္း ဇြိကနဲ ဇြိကနဲေတြျဖစ္ျဖစ္သြားတာ လူကိုတစ္ကိုယ္
လံုး က်ဥ္က်ဥ္တက္သြားမတတ္ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကို ရိုးရိုးသားသား၀န္ခံရရင္ အဲ့ဒီေလာက္ လိင္တံကို အစုပ္ခံရတာသိပ္ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အရသာမ်ိဳးက်ေနာ္တစ္ခါမွမရဖူးသလို ဒီေလာက္
အေပးေကာင္းတဲ့ မိန္းမမ်ိဳးနဲ႔လဲ က်ေနာ္တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးေသးတာအမွန္
ပါ။ သူက အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ဖူးလို႔မ်ားလားမသိဘူး။ က်ေနာ္ ေလွႀကီးထိုး -ိုး ေနတာေတာင္ တျခားမိန္းမေတြလို ျငိမ္ခံပီး ဇိမ္မယူေနပဲ ေအာက္ကေန စေကာျပန္၀ိုင္းေပး၊ အလူးအလွိမ့္ေလး ဘယ္ညာရိမ္းပီး ထိရွပြတ္ခ်က္
ေတြ တစ္သတ္မွတ္ထဲျဖစ္မေနေအာင္ကို အေပးေကာင္း
တာေလ။ လူပ်ိဳေပါက္ကေလး က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆက္တိုက္ လုပ္ႏိုင္ပါေစ သူက မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ လံုး၀မျငင္းဘူးဗ်။ ဖိုးသက္! လုပ္ခ်င္ေသးလားဆိုပီး လိင္တံကို ဆြဆြေပးပီး စုပ္ေပး၊လွ်ာကစားေပးရင္
က်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကလဲ ခ်က္ခ်င္းကို ျပန္ျပန္ေတာင္လာတာ
မို႔ တက္ကုန္ရြက္ကုန္ ေလွာ္ခတ္မိခဲ့ႀကတာေပါ့။ ျပန္ခါနီးလိုက္ပို႔ေတာ့ ျခံေပါက္၀က ဇြန္ပန္းရံုႀကီးနားမွာ က်ေနာ့္ပုဆိုးကို အသာေလးေျဖခ်ပီး ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ က်ေနာ့္ လိင္တံကို အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးေပးပီး ၃-
၄ခ်က္ေလာက္ႏႈတ္ဆက္ အနမ္းေလးေပးေသးတယ္။ ပီးမွခ်စ္စရာပါးခ်ိဳင့္
ေလးေပၚေအာင္ျပံဳးပီး နက္ဖန္မလာခဲ့နဲ႔ သဘက္ခါည ျပန္ေတြ႔မယ္.. ေန႔တိုင္းဆို ရိုးသြားမယ္လို႔ တိုးတိုးေလးအမွာစကားေခၽြရင္း ျခံတံခါးအသာဟပီး ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာေပါ့။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးလင္းေတာ့ ယားလို႔ေတာင္မကုတ္အားတဲ့ အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔ေတြ႕သြားတယ္ဗ်ာ။
ကုန္ေတြ ဆက္တိုက္ေရာက္လာေတာ့ ဂိုေဒါင္ထဲ အတင္အခ်ေလးေတြမွာ စာရင္း၀င္မွတ္ဘာညာနဲ႔ မနက္စာမေျပာနဲ႔ေန႔လည္စာေတာင္လႊတ္သြားေရာ။ ေန႔လည္ ၃နာရီေလာက္မွ အလုပ္နည္းနည္းအားသြားလို႔
ထမင္းစားမယ္လုပ္တာကို အေမက ျမိဳ႕စြန္က အိမ္တစ္အိမ္မွာ
ဆီတစ္ေပပါ အေျကြးယူထားတာေလး အေျကြးသြားေတာင္းခိုင္းျပန္တယ္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ စက္ဘီးေကာက္နင္းပီး ခပ္သြက္သြက္ေလးဒိုးလာခဲ့တယ္။ ေျကြးေတာင္းတာရလာေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႔ေျခဦးအလွည့္ ဗိုက္က
ေတာ္ေတာ္ဆာလို႔ေအာင့္ေတာင္ေအာင့္ေနပီမို႔ မေန႔
ညက ဘုရားပြဲေစ်းကလည္း လမ္းႀကံဳေနေတာ့ မထူးပါဘူးကြာဆိုပီး ဆန္ေစးေခါက္ဆြဲ၀င္အုပ္လိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လူရွင္းေနတဲ့ပြဲလမ္းမဖက္ ေျခဦးလွည့္လိုက္တယ္။ ဘုရားကုန္းအတက္နားက ေခါက္ဆြဲဆိုင္
တန္းနားအေရာက္မွာ ဘယ္ဇရပ္ကအိပ္ပီးထလာမွန္းမသိတဲ့
ကိုေရႊဘရဲ႕ ႀကက္လည္လိမ္ထားတဲ့ အိပ္ေရးပ်က္မ်က္ခြက္ ငူတူတူႀကီးနဲ႔ မေန႔ညက က်ေနာ္ခၽြတ္ေပးလိုက္တဲ့ ဖရီးဂ်က္ကက္စစ္စိမ္းေရာင္ႀကီး ၀တ္ပီး ေျခဒရြတ္ဆြဲလမ္းေလွ်ာက္လာတာနဲ႔ ပက္ပင္းေတြ႔တယ္။
ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ပီလဲမသိဘူးလို႔ ေတြးမိပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းေအာင့္
ထားရတယ္။
ေဟ့လူ .. ခင္ဗ်ာ့ အတယ္ တရုတ္ႀကီး ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ေတာ့မွာပဲ ခုမွဘယ္ေခ်ာင္ကထြက္လာတာလဲ
ခ်ီးပဲ! မင္းကေကာ ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ မေန႔ညက?.. ေအေဘးေလး.. ခုဘာလုပ္မလို႔လဲ
ဒီနားအေျကြးလာေတာင္းရင္း ဗိုက္ဆာလို႔ ႀကက္ေပါင္းေခါက္ဆြဲ၀င္စားတာ.. ခင္ညားဗိုက္ဆာေနတယ္မလား သြားမယ္ေလ တူတူ၀ိုက္ပီး အိမ္ျပန္တာေပါ့
မင့္မွာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ပါလို႔လဲခု?
ပါ ပါတယ္ဗ် အ၀သာစား တစ္ေယာက္၃ပြဲစားလည္းရတယ္.. မေလာက္ရင္ အေျကြးေတာင္းလာတဲ့ ပိုက္ဆံ၂၀၀၀ပါေသးတယ္ ဟဲဟဲ
၂၀၀၀? ဟုတ္လား ဟေကာင္! အေကာင္၀င္ဖမ္းလိုက္မလား ဒါဆို.. တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ၀င္ပစ္လိုက္မယ္ေလ.. ငါတို႔ ရွပ္ကီဖိုးရံပံုေငြေပါ့
အဲ့ဒီေခတ္က ဘုရားပြဲလုပ္ရင္ အာ၀ါေဒး ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြက ပြဲေစ်းတန္းအေနာက္မွာ ေန႔ေရာညပါ ဆက္တိုက္ပါတတ္တာကိုးဗ်။ ခုလည္း အဲ့ဒီ၀ိုင္းေတြက ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြက ဒီေနရာကေနေတာင္ႀကားေနရ
တယ္။ ခုကိုေရႊဘက ေလးေကာင္ဂ်င္
၀င္ထိုးမလားလို႔ အတို႔အေထာင္လုပ္ေနတာဗ်။ ဖိုးသက္နဲ႔ေရႊဘ ဆိုတာကလည္း မေကာင္းတဲ့ဖက္မွာ ၂ခါညွိစရာမလိုဘူးဆိုေတာ့ ဗိုက္ဆာတာေတြဘာေတြခ်က္ခ်င္းေမ့သြားပီး လာေလ! ဆိုတာနဲ႔ ပါသြားေတာ့တာေပါ့။
ကိုေရႊဘက ေလးေကာင္ဂ်င္မွာ ဆရာသမားဗ်။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ထဲက
မသိေသးတဲ့လူေတြရွင္းေအာင္ လိုတိုရွင္းေျပာရရင္ ဖား၊ႀကက္၊၀က္၊ငါးရွဥ့္(ေရွာ) ဆိုတဲ့အေကာင္ေလးေကာင္ပါတဲ့ အံစာ ကိုလွည့္ပီး ခြက္နဲ႔အုပ္ ႀကိဳက္တဲ့အေကာင္ကိုခ်ထိုး၊ အံစာဖြင့္လို႔ ကိုယ္ထိုးထားတဲ့အေကာင္ဆို
၃ဆ အေလ်ာ္ရတဲ့ ကစားနည္းေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ အေပ်ာ္ထိုးတဲ့လူေတြက
တစ္ပိုင္း၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ထိုးတဲ့လူေတြမွာ ႀကေတာ့ ၂မ်ိဳးရွိတယ္ဗ်။ အသံသမားနဲ႔ လမ္းသမား။ အသံသမားဆိုတာက အံစာကိုလွည့္ပီး ခြက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္ပီးေနာက္.. အံစာရပ္သြားပီး ေအာက္ခံေျကြပန္းကန္နဲ႔
အံစာသီးထိခတ္မိတဲ့အသံကိုနားေထာင္ပီး အဲ့ဒါဘာအေကာင္ဆိုတာကို
နားနဲ႔မွတ္မိထိုးတဲ့လူမ်ိဳး။ လမ္းသမား ဆိုတာက အလက္တိုင္းမထိုးပဲ ထြက္သမွ်အေကာင္ေတြကိုပထမဆံုး လိုက္မွတ္ထားလိုုက္တယ္.. ဒီတစ္လက္ ဖား၊ေနာက္တစ္လက္ႀကက္၊ေနာက္တစ္လက္ႀကက္၊ေနာက္တစ္လက္
၀က္(ဖား၊ႀကက္၊ႀကက္၊၀က္) ႀကက္ႏွစ္ခါက်အပီးဆို ၀က္က်တတ္တယ္။
အဲ့လိုေလးေတြဆက္တိုက္ေရးမွတ္(စိတ္မွတ္) ထားပီး အေျခေနကိုေစာင့္ႀကည့္ရင္း သူ တြက္ခ်က္ထားတဲ့ လမ္းမွန္ပီလို႔ယူဆတဲ့အခ်ိန္မွာ အသံသမားလို လက္လီစိပ္ပီး ပို္္က္ဆံနည္းနည္းစီထိုးတာမဟုတ္ပဲ တစ္ခ်က္၊
၂ခ်က္ထဲနဲ႔ ပံုေအာပီး ခ်ထိုးပစ္လိုက္တယ္။ အေလ်ာ္ရရင္လည္း
ဆက္မထိုးေတာ့ပဲရပ္ပီး လစ္ေျပးသြားတာမ်ိဳး အပိုင္ခ်တတ္တဲ့ကစားသမားမ်ိဳးကို လမ္းသမားလို႔ေခၚတယ္ဗ်(သခ်ၤာလိုတြက္ထိုးတာမ်ိဳးပါ)။ အဲ့ဒီအမ်ိဳးအစားေတြထဲက က်ေနာ့္ဆရာသမားက လမ္းသမားဗ်။
ေတာ္ရံုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္၀င္ပစ္လိုက္ရင္မွန္တာခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္
ရဲ႕ အသံုးစားရိတ္က တစ္လႏွစ္လေတာ့ ဖူလံုေနႀကဆိုပါေတာ့။ က်ေနာ္က ပိုက္ဆံထက္စိတ္လႈပ္ရွားရတာကို အေတာ္သေဘာက်လို႔ကို သူ႔ေနာက္လိုက္တတ္တယ္ေလ။
တိုတိုေျပာရရင္ ကိုေရႊဘ လက္ထဲ ေျကြးေတာင္းလာတဲ့ ဆီတစ္ေပပါဖိုးေငြ၂၀၀၀(အဲ့ဒီေခတ္က) ထည့္ေပးလိုက္ပီး ေဘးကေန စီးကရက္ဖြာရင္း အကဲခတ္ေနလိုက္တယ္။
ထိုးသားေတြမ်ားလြန္းပီး အေလ်ာ္အစားအေတာ္ႀကီးတဲ့ ေလးေကာင္ဂ်င္ဒိုင္ဆိုေတာ့ ဆူညံေနတာေပါ့။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကိုေရႊဘ ပိုက္ဆံ၂၀၀၀ကို ၃လက္ေလာက္ေခ်ာင္းပီး ၀င္ပစ္လိုက္တာ ပလံုသြားပါေလေရာ
ဟီးဟီး (ေရႊဘလည္းအျမဲမႏိုင္ပါလားေပါ့) ခါလီျဖစ္သြားတဲ့
အိပ္ကပ္ကေလးေတြနဲ႔ စပ္ျဖဲျဖဲျဖစ္ပီး ေလာင္းကစား၀ိုင္းတန္းဖက္ကေန ပြဲခင္းဖက္ျပန္လွည့္လာႀကတာေပါ့။ အိမ္ျပန္ရင္ အေမ့အေျကြး၂၀၀၀ေတာ့ မရခဲ့ဘူးလို႔လိမ္ရေတာ့မယ္။ ကိုေရႊဘကေတာ့ ရႈံးသြားတာေတာင္
ႀကက္ အဆင္း ဖားအတက္ကြာ ေသခ်ာေပါက္အကြက္ႀကီး
ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္နဲ႔ ပြစိစိလုပ္လို႔ေကာင္းတံုး။ အိပ္ကပ္ထဲဟိုဟိုဒီဒီႏိႈက္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ေလးတစ္ရြက္က်န္ေသးတယ္။ ဗို္က္က ပိုဆာလာတာ တဂြီဂြီေတာင္ျမည္လာပီ။ ဒါနဲ႔ေခါက္ဆြဲဆိုင္
၀င္တယ္။ ေသာက္ရွက္ကြဲခ်င္ေတာ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔
စာေရးထားတာက ႀကက္ေပါင္းေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ(၂၅က်ပ္) တဲ့။ ပိုက္ဆံက၂ေယာက္ေပါင္း၅၀မျပည့္ေတာ့ဘူး ေတာက္! ကိုေရႊဘက ငါမစားေတာ့ဘူး မင္းပဲစားေတာ့ကြာဆိုပီး အလကားရတဲ့ ေရေႏြးႀကမ္းေတြငဲ့ေသာက္
ေနတယ္။ က်ေနာ္လည္းဗိုက္ဆာေနတာခ်င္းတူတူ တစ္ေယာက္ထဲ
ေတာ့မစားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ဘယ့္ႏွယ္မရွိအတူရွိအတူေတြဟာ။ ေခါက္ဆြဲလည္းမမွာျဖစ္ေသးပဲ ေရေႏြးတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္ရင္းနဲ႔မွ ကိုေရႊဘ ၀တ္ထားဆဲ က်ေနာ့္ ဖရီးဂ်က္ကက္ကို ေတြ႔လိုက္ရမွ အသိတစ္ခ်က္၀င္လာ
တယ္။ ဟိုအရုပ္ကေလး။ ဟုတ္တယ္ေလ..သူ႔အေပၚမွာထြင္းထားတဲ့
စာေတြက စိတ္အႀကံရွိသမွ်ေအာင္ေစမည္လို႔ေျပာထားတာ အဲ့ဒီအထဲမွာ ေလာင္းကစားပါခ်င္ပါမွာေပါ့ဗ်။ မိန္းမကိစၥပဲသက္သက္ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။
ကိုေရႊဘ.. က်ေနာ့္ဂ်က္ကက္ ခၽြတ္ေပးစမ္းပါဦး.. ပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား ဒီဆိုင္မယ္ ခဏထိုင္ေစာင့္ေနဦး က်ေနာ္ကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ ...
ဘာလဲဟ.. အိမ္ျပန္မယ္ေလ
ခဏေနစမ္းပါဦး ထိုင္ေနေအးေဆး
ကေသာကေမွ်ာနဲ႔ ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြဖက္ကို က်ေနာ္ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။ ဖရီးဂ်က္ကက္အတြင္းအိတ္ေထာင္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကိုလက္နဲ႔စမ္းပီး ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ရင္း ခုနက ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုိင္းကို
ျပန္ေရာက္လာျပန္ပီ။
လူနီႀကီးလည္း က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာမရပ္ပါလား။ စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္ အိတ္ကပ္ထဲက ထုတ္ပီးဖြာေနရင္း ခဏေငးေနေသးတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ အႏြမ္းကေလးကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္
ထားလို႔ေပါ့။ ရုတ္တရက္ နားထဲမွာ ဆူညံေနတဲ့
လူသံေတြကိုေဖာက္ထြက္လာတဲ့ အသံတစ္ခုႀကားလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ရင္းႏွီးတဲ့အသံ မွန္းရိပ္မိလိုက္တယ္။ "မင့္စိတ္ထဲကအတိုင္းဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္းႀကံတဲ့အတိုင္း" ႀကည္ႀကည္လင္လင္ႀကားလိုက္ရတဲ့ အသံအဆံုးမွာ
က်ေနာ့္လက္ထဲက ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ကေလးကို
ဇယားကြက္ေပၚက ၀က္အရုပ္ေပၚကို ပစ္တင္လိုက္တယ္။ တျခားထိုးသားေတြကလည္း ေငြစကၠဴေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ေအာင္ တျခားအရုပ္ေတြေပၚပစ္တင္ေနႀကပီ။
လက္ေရွာင္! ေပါက္ေကာင္ဖြင့္မယ္.. ဟိုင္း
၀က္ကုန္းးး
အံစာသီးကို အုပ္ထားတဲ့ ယြန္းခြက္ကေလးကို လွပ္လိုက္ေတာ့ ၀က္ဗ်။ က်ေနာ္အေလ်ာ္ရတယ္။ ၄၅က်ပ္ကို ၃ဆ ဆိုေတာ့ ၁၃၅က်ပ္ေလ်ာ္လာတယ္။ နဂိုရွိရင္းစြဲ အရင္းနဲ႔ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၁၈၀။ အေလ်ာ္အစားလုပ္တဲ့
လူေတြထဲကတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကို
ပိုက္ဆံလွမ္းေလ်ာ္ေပးေပမယ့္ ေခါင္းခါျပပီး ဆက္ထိုးထားဖို႔ လက္ျပလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္လက္ ထပ္ဖြင့္တယ္။ ၀က္ပဲဗ်။ ဒါတိုက္ဆိုင္မႈသက္သက္လား ဘာလား က်ေနာ္မသိေတာ့ဘူး။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ တအားလႈပ္ရွား
လာပီ။ ၁၈၀ကို၃ဆေလ်ာ္ အရင္းနဲ႔ေပါင္း ၇၂၀က်ပ္။
မယူေသးပဲ ဆက္ထိုးတယ္ဆိုေတာ့ အံ့ႀသသလို အႀကည့္ခံလိုက္ရပီ။ တတိယအႀကိမ္ဆက္ဖြင့္တယ္ ၀က္ပဲ။ က်ေနာ့္ရင္ေတြတစ္ခုလံုးဗေလာင္ဆူလာပီ။ ခုေတာ္သင့္ပီထင္တယ္။ က်ေနာ့္အရင္း ၂၀၀၀မကဘူးရထားပီမ
လား။ ၂၈၈၀က်ပ္ဆိုေတာ့ အေကာက္ႏႈတ္လိုက္ရင္ေတာင္
ပိုက္ဆံ ၈၀၀ေလာက္အျမတ္ထြက္ေနပီ။ ဟင့္အင္းဗ်ာ! မယူေသးဘူး ဆက္ထားလိုက္မယ္.. ေနာက္တစ္လက္ေပါ့ မယံုဘူး ဒါက ကံတရားသက္သက္ႀကီးပါ။ မယူဘူး ဆက္ထိုးတယ္ ေဟ့လူ!
xxxxx xxxxx xxxxxx
"စူပါစိန္-ေလးေကာင္ဂ်င္ ႀကိဳက္ထိုးႀကိဳက္ခံဒိုင္" ဆိုတဲ့နဖူးစည္း ေအာက္က ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုင္းမွာ လူအုပ္ႀကီးက ေႀကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတာ မယံုႏိုင္စရာပဲဗ်။
ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားႀကီးကို ဘာအသံမွမႀကားရေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ ရပ္ေနတဲ့ ေလးေကာင္ဂ်င္ထိုးေနသူ ရွမ္းအဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ ဒန္မီးျခစ္ႀကီးနဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္တစ္ေတာင္ေလာက္ကို မီးညွိဖို႔ႀကိဳးစားေန
တာ လက္တုန္ေနလို႔ မီးမစြဲဘူးျဖစ္ေနရွာတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွား
ေနတယ္ထင္ပါ့။ ခုအားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးက က်ေနာ့္ဆီေရာက္ေနႀကပီဗ်။ ခုေလာေလာဆယ္ ၀က္က်ေနတာ ဘယ္ႏွစ္လက္ရွိသြားပီလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူးဗ်။ ၁၂လက္ လား ၁၃ လက္လား? ေသေသခ်ာခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး။
ဇယားကြက္ေပၚက ၀က္အေပၚမွာေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြ၊
အုပ္လိုက္စီထားတဲ့ ၂၀၀တန္ေတြ အကုန္လံုးက က်ေနာ့္ပိုက္ဆံေတြခ်ည္းပဲ။ စပီးခ်ထိုးလိုက္ကထဲက ျပန္မေကာက္ေသးဘူး။ ဒိုင္က ပိုက္ဆံေတြကို အကပ္လိုက္ စင္ေပၚမွာ တင္ပီး အေလ်ာ္အစားလုပ္တဲ့ဒိုင္၊ ဒါေပမယ့္
ခုဘယ္သူ႔ကိုမွအထိုးမခံေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်င္း ခ်ကုန္ပီ။
က်န္တဲ့လူပိတ္တယ္ မင္းတစ္ေယာက္ထဲထိုး။ သတၱိရွိရင္ ဒီ ၀က္ပဲ ဆက္ထိုးေနဆိုပီး စိမ္ေခၚတာ ၇လက္ေလာက္ဆက္တိုက္ေလ်ာ္ပီးကထဲကဗ်။ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ ဖိုးသက္ကလည္း မိုက္တိမိုက္ကန္းခ်ာတိတ္ကေလးဆိုေတာ့
စီးကရက္ခဲပီး ျပံဳးမဲ့မဲ့နဲ႕ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွျပန္မႏႈတ္ပဲ ဆက္ထိုးေနလိုက္တာ
ခု ပိုက္ဆံအပံုႀကီးေႀကာက္စရာေကာင္းေအာင္ႀကီးလြန္းလာလို႔ တျခား၀ိုင္းက လူေတြပါ အံုပီးႀကည့္ေနႀကတာေလ။ သူတို႔ အံစာလွည့္တဲ့လူ၃ေယာက္ေျပာင္းပီးပီ ၀က္ ကေန ဘာမွမေျပာင္းဘူးဗ်။ ရုတ္တရက္လူေတြႀကား
ထဲ အတင္းတိုးပီး က်ေနာ့္ေဘးကို လူတစ္ေယာက္အတင္း၀င္လာတယ္။
ဟိုက္! ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ ဖိုးသက္?
က်ေနာ္ ဂ်င္ထိုးေနတာေလ ကိုေရႊဘ
ေတာ္ပီေလ.. ျပန္မယ္ ခ်ီး.. မင္းရူးေနတာလား ဒီေလာက္ႀကီးရထားပီ
အဲ့ဒီအပံုႀကီးထဲမွာ က်ေနာ့္ပိုက္ဆံက ေလးဆယ့္ငါးက်ပ္ပဲပါတာေလ.. ကိုေရႊဘပဲသင္ထားတာ ဆက္တိုက္ရင္သူျပဳတ္ကိုယ္ျပဳတ္အေသတြယ္ရတယ္ဆို..
မင့္ မင့္ မင့္ (ကိုေရႊဘ စကားထစ္သလိုျဖစ္ေနတယ္) အရင္း ၂၀၀၀ ျပန္ယူထားပီးပီလား
ဟင့္အင္း .. မယူထားေသးဘူး
ဒါဆိုေနဦးကြာ.. အရင္း၂၀၀၀... ရံပံုေငြ၂၀၀၀ ႏႈတ္လိုုက္မယ္ က်န္တာ မင့္သေဘာ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ကုန္းကြကြလုပ္ပီး ပိုက္ဆံအပံုႀကီးထဲက ၂၀၀တန္၂အုပ္ ၃အုပ္ေလာက္လွမ္းႏိႈက္လိုက္တယ္။
ကဲ! ရပီေလ.. နင့္ဖာသာ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေတာ့ .. ပိုက္ဆံေတြကို ခါးပံုစထဲ သိပ္ထည့္ရင္း ကိုေရႊဘက က်ေနာ့္ကို ဆက္ထိုးခ်င္ထိုးေတာ့လို႔အခ်က္ျပတယ္။ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္လိုက္ရတယ္။ ဒီလို စိတ္တူ
ကိုယ္တူမိုက္လြန္းလို႔မ်ားအတြဲမိေနတာလားမသိပါဘူးဗ်ာ။
(ဖိုးသက္.. အဲ့ပိုက္ဆံအပံုႀကီးက ဂ်စ္ကား၂စီး၀ယ္လို႔ရေလာက္တယ္ေနာ့္) ကိုေရႊဘက သူမ်ားမႀကားေအာင္ က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး ေလသံကေလးနဲ႔တစ္ခ်က္သတိေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံေတာ္
၂ယူထားပီးပီမို႔ သိပ္ေတာ့ အေရးလုပ္ဟန္မတူေတာ့ဘူးဗ်။
ဒိုင္က ဂ်င္ကို မႊတ္ေနအာင္ထပ္လွည့္လိုက္ျပန္ပီ။ ယြန္းခြက္ကေလးနဲ႔ အံစာကိုအုပ္လိုက္ပီ။ လူေတြအကုန္လံုးက တိတ္ပီး ေစာင့္ႀကည့္ေနႀကတယ္။ အံစာ သီးရပ္ပီး ေအာက္ခံေျကြပန္းကန္နဲ႔ ထိခတ္သံထြက္လာေတာ့
တိတ္ဆိတ္ေနတာမို႔အက်ယ္ႀကီးပဲဗ်။
ခ်လြမ္!
ကဲ.. ထိုးသားေလး ၀က္ပဲဆက္ထိုးမွာ ဟုတ္လား??
ဒိုင္လုပ္တဲ့လူက ဂ်င္ကို အုပ္ထားတဲ့အုပ္ေဆာင္းကိုဖြင့္ေတာ့မလို ဟန္ေရးျပပီး "အာ" လိုက္သံေႀကာင့္ က်ေနာ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။
ဒီအသံကို က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတယ္ဗ်။ တရုတ္ေျပက လာတဲ့ OSLO: စာတမ္းပါတဲ့ ေကာင္းဘြိဳင္ဦးထုပ္ ေဆာင္းထားတဲ့ ဂ်င္လွည့္တဲ့ အဲ့ဒီလူက လူေျပာင္းလိုက္တဲ့သူအသစ္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိေတာ့
က်ေနာ့္အႀကည့္ကိုမယွဥ္ႏိုင္သလို မ်က္နာလႊဲသြားတယ္။
ဟုတ္ပီ! အဲ့ဒီ ဦးထုပ္ကိုဖယ္လိုက္ရင္ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ႀကီး ျမင္ရလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါ တင္ေဖ! မိုးပ်ံတင္ေဖ လို႔နာမည္ႀကီးတဲ့ ကိုတင္ေဖပဲ။ (ကိုနတ္ရဲ႕သိုင္း၀တၳဳေတြနဲ႔ေရာမွာစိုးလို႔ မိုးပ်ံတင္ေဖဆိုတာ
ရွင္းျပမွျဖစ္မယ္ထင္တယ္ဗ်။ ဒီနယ္ဖက္မွာ ဖဲ၀ိဇၨာ၂မ်ိဳး
ရွိတယ္။ အင္မတန္အလိမ္ေတာ္တဲ့လူေတြေပါ့။ ေျမလွ်ိဳး၊မိုးပ်ံဆိုပီး နာမည္ေပးႀကတယ္။ အေရာင္တူတဲ့ဖဲခ်ပ္ေတြ ဖြက္ယူလာပီး အေရးႀကံဳတိုင္း ၀ိုင္းထဲထည့္ရိုက္၊ မလိုေတာ့ရင္ျပန္ထုတ္ယူ.. အဲ့လိုလိမ္တာကၽြမ္းတဲ့လူ
ေတြက ေျမလွ်ိဳးဆိုတဲ့အမ်ိဳးအစား။ မိုးပ်ံဆိုတဲ့ေကာင္
ေတြက လက္လွည့္တာအင္မတန္ျမန္ပီး မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ဘာမွန္းမသိလိုက္ပဲ လိုခ်င္တာ လက္ထဲေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုဆြဲယူမွန္းမသိတာမ်ိဳး၊ ဘူႀကီးရိုက္ရင္ လက္တိုင္း ကုလား၅ေကာင္က်ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့အမ်ိဳး
အစားကိုဆိုလိုတာဗ်) ခုက်ေနာ္ေရွ႕က ဂ်င္လွည့္ေနတဲ့
ကိုတင္ေဖ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔မေမြးခင္ကထဲက ေလာင္းကစားေလာကမွက်င္လည္ေနတာဗ်။ ေလးေကာင္ဂ်င္မွာလဲ လိုခ်င္တဲ့အေကာင္ရေအာင္လွည့္ထားႏိုင္သလို.. အုပ္ေဆာင္းဖြင့္ခါနီး ဟိုေအာ္ဒီေအာ္ ေတြလုပ္ပီး
နဂိုအံစာက်ထားတဲ့အေကာင္ကို အုပ္ေဆာင္းအလွပ္မွာ
ေျပာင္းပစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာပါ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
"ပန္းေတာ္" ဆိုတဲ့သေဘၤာေပၚမွာ မိုးပ်ံတင္ေဖတို႔ေတြ အစုန္အဆန္လိုက္ပီး ဆလြန္းခန္းထဲ ဖဲ၀ိုင္းေထာင္ အမဲဖမ္းႀကတာ ေရႊလီေခ်ာင္းဖ်ားမွာ သစ္ကုန္ကူးပီးျပန္လာတဲ့ ေတာသား တူ၀ရီး၂ေယာက္ ေငြတစ္သိန္းေက်ာ္
ေျပာင္သြားရွာတာ က်ေနာ္မ်က္၀ါးထင္ထင္
ျမင္ဖူးတယ္။ ဖဲရိုက္တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ လိမ္မရိုက္တတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုလိမ္ပီဆို ခ်က္ခ်င္းသိပီး ထဗ်င္းတတ္တဲ့ "၄ျမိဳ႕နယ္အိပ္ဖန္ေစာင့္" အသုဘတကာ၊က်ိတ္၀ိုင္းတကာ ပတ္ခ်ာလွည့္တတ္တဲ့ ေရႊဘနဲ႔ဖိုးသက္
ဆိုတာသူတို႔လည္းသိပံုရပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ မိုးပ်ံ
တင္ေဖတစ္ေယာက္ ထိပ္ေျပာင္ႀကီးကို ဘယ္ကဦးထုပ္ယူေဆာင္းပီး ကြယ္ထားတာလဲမသိဘူး။ က်ေနာ္က ၀က္ပဲဆက္ထိုးတယ္လို႔ ေျပာလိုက္မယ္ဆိုပါေတာ့ ... အံစာက ၀က္ပဲက်ေနပါေစဦး ဟိုေအာ္ဒီေအာ္လုပ္
အာရံုေျပာင္းပီး အုပ္ေဆာင္းကိုဆြဲဖြင့္လိမ့္မယ္။ သူမ်ားအျမင္
မွာေတာ့ ဒီတိုင္းဆြဲဖြင့္လိုက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္မဟုတ္ဘူး.. သူ႔ဖက္ကိုေစာင္းပီး အသာေလးဆြဲဖြင့္တာ ဘာအေကာင္လဲဆိုတာ သူအရင္ျမင္ရမယ္.. ၀က္ က်ေနတာျမင္တာနဲ႔ အုပ္ေဆာင္းကို ခတ္ပီး အံစာ ကိုလွည့္ပစ္
လိုက္တာ အသံမထြက္ ဘယ္သူမွကို ျမင္လုိက္ရမယ္မထင္ဘူး။
အဲ့ဒါေႀကာင့္ မိုးပ်ံဘြဲ႕ရထားတာေပါ့ေလ။ သာမန္လူေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ဘယ္လိုလုပ္လိုက္မွန္းမသိေတာ့ ယံုခ်င္မွယံုမယ္ က်ေနာ္တို႔က သူတို႔ေလာကသားေတြနဲ႔ ေရာေထြးယွက္တင္ေနခဲ့ဖူးေတာ့ ေကာင္းေကာင္း
သိတယ္။
ကဲ! မထိုးေတာ့ဘူးလား ႀကာေနပီ ... ေသြးေႀကာင္ရင္ေဘးေရွာင္ေနလိုက္ေတာ့ ဇ မရွိပဲ စူပါစိန္ဒိုင္နဲ႔လာမယွဥ္နဲ႔.. ကဲ..ကဲ
"အာ" သံေပးပီး စိန္ေခၚေနတာကို က်ေနာ္က ခပ္ျပံဳး၂မ်က္နာေပးနဲ႔ သူတို႔ခ်ပီးဧည့္ခံထားတဲ့ စီးကရက္ဗူးထဲက စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးျငွိလိုက္ေသးတယ္။ ပီးမွအသာေလးေဘးကိုေစာင္းငဲ့ပီးေလသံတိုးတိုးနဲ႔ကိုေရႊဘကို
သတိေပးလိုက္တယ္။
ကိုေရႊဘ အဲ့လူမိုးပ်ံတင္ေဖဗ်! က်ေနာ့္စကားေႀကာင့္ ပိုက္ဆံအပံုႀကီးကို ေငးေနတဲ့ကိုေရႊဘ ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ေငါ့ေတာ့ေတာ့ေလသံတမင္လုပ္ပီး က်ေနာ္ ဒိုင္လုပ္သူကို စကားလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
၀က္ပဲ ဆက္ထိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ .. ဒါေပမယ့္ အုပ္ေဆာင္းကို ခင္ဗ်ား မဖြင့္ေႀကး.. က်ေနာ့္လက္နဲ႔ဖြင့္မယ္ ရမလား?
ဘာဆိုင္လဲကြ! ငါကဒိုင္လား မင္းကဒိုင္လား?
ဟာဟ! ဒါဆို က်ေနာ္မဖြင့္ဘူး ေဘးက ထိုးသားထဲက တစ္ေယာက္ကိုဖြင့္ခိုင္းလိုက္မယ္ ဘယ္လိုလဲ?
ေဟ့ေကာင္ ေလးေကာင္ဂ်င္ေလာကမွာ ထိုးသားက အုပ္ေဆာင္းလွပ္တယ္ဆိုတာ ထံုးစံကိုမရွိဘူး လက္မခံဘူးကြာ
ဟားဟား
အျပန္အလွန္အခ်ီအခ်ေတြေျပာေနရင္း ၀ါးကြပ္ပ်စ္တစ္ဖက္က သူတို႔ဒိုင္အဖြဲ႕ကိုအကဲခတ္ႀကည့္ေနမိတယ္။
ပိုက္ဆံအေလ်ာ္အစားလုပ္တဲ့ေကာင္ေတြအပါအ၀င္ဂ်င္လွည့္တဲ့သူေတြေကာ စုစုေပါင္း၁၀ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္။ အေျခေနမေကာင္းရင္ ျပႆနာရွာတတ္တဲ့ဒီေကာင္ေတြရဲ႕လုပ္ကြက္ကိုလည္း ႀကားဖူးပီးသား။
က်ေနာ္တို႔ဖက္အျခမ္းက လူအုပ္ထဲမွာပါသူတို႔လူေတြ
ပါခ်င္ပါေနႏိုင္တယ္ဆိုတာပါ စိတ္ထဲကတြက္ထားမိပီ။ အႀကီးအက်ယ္၀ိုင္းျဖစ္လို႔ အခ်ီႀကီးေလ်ာ္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ညဖက္ကစားတဲ့ဂ်င္၀ိုင္းေတြမွာ ဒိုင္ရဲ႕ဒလန္ေကာင္ေတြက ၀ိုင္းအျပင္ကေန ေအာက္လင္းမီးအိမ္ကို
သစ္သားေခ်ာင္းနဲ႔လွမ္းေပါက္ပစ္ပီး ရႈပ္ရွက္ခတ္ေအာင္
လုပ္၊ အဲ့ဒီမွာ ဒိုင္က လံုး၀မေလ်ာ္ေတာ့ပဲ လူေတြဘာမွန္းမသိလိုက္ႏိုင္ခင္ အေမွာင္အက်နဲ႔ကြက္တိ သူတို႔ဖာသာ ပိုက္ဆံေတြျပန္လုပစ္တာမ်ိဳးအထိ လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္ေတြမွန္းက်ေနာ္သိပီးသား။ ခုလည္း
အေျခေနကတင္းမာစျပဳလာပီ။ မေတာ္တဆသူ႔ဖာသာ ဟုတ္ပီ!ထိုးတယ္
ေနာ္ဘာညာလုပ္ပစ္ပီး အုပ္ေဆာင္းကိုဆြဲလွန္လိုက္မွာစိုးေနရပီ။ မ်က္နာကို ခပ္တင္းတင္းထားရင္း က်ေနာ့္ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေအာက္က ေဘာလံုးကန္ေဘာင္းဘီအတိုေလးပါလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္။
ပုဆိုးကို ျဖန္႔ခင္းပီး ပိုက္ဆံအပံုႀကီးကို လက္၂ဖက္နဲ႔က်ံဳးထည့္
ပစ္လိုက္တာခပ္သြက္သြက္ကေလးပဲ။ လူေတြက အံ့ႀသသြားလို႔ တေ၀ါေ၀ါ ေ၀ဖန္သံေတြထြက္လာတယ္။
ေဟ့ေကာင္! ဒါဘာလုပ္တာလဲကြ
ဆက္မထိုးေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေပါ့ဗ်ာ
ပုဆိုးထဲပိုက္ဆံအပံုႀကီးေရာက္သြားတာနဲ႔ အနားစေတြကိုစုပီး လံုးခ်ည္လို္က္တယ္။ ျမန္ႏိုင္သေလာက္ျမန္ျမန္လစ္မွျဖစ္မယ္ေလ။
မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားတဲ့ ဒိုင္က ဆတ္ကနဲမတ္တပ္ထရပ္ပီး ရွဴးရွဴးရွားရွားလုပ္ဖို႔ျပင္တယ္။ သူ႔လူေတြကပါ ၀ရုန္းသံုးကား ထရပ္ပီး ကြပ္ပ်စ္ေပၚအထိတက္မယ့္ဟန္ျပင္အလာမွာ...
တစ္ေယာက္မွ မကပ္ခဲ့နဲ႔ေနာ္!!! ေသသြားမယ္ (xxx..သား)ကြ ေဟ့ေကာင္! တင္ေဖ မင္းေရႊဘအေႀကာင္းသိတယ္ေနာ္ တက္လာတဲ့ေကာင္အေသပဲ
ကိုေရႊဘရဲ႕ႀကံဳး၀ါးသံက ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ထြက္လာတယ္။ လူေတြအကုန္လံုးရွဲကနဲျဖစ္သြားပီး ဟိုဖက္က တင္ေဖတို႕အဖြဲ႕လည္း ကပ္မလာရဲဘူး။ ကိုေရႊဘလက္ထဲမွာ နယ္ေက်ာ္ပီးသြားတိုင္း ခါးႀကားထိုးတတ္တဲ့
အဲ့ဒီေခတ္က နာမည္ေက်ာ္ သိမ္းလီရြာပန္းပဲ
ဖိုကထြက္တဲ့ ဓားေျမွာင္က တလက္လက္ထလို႔။ ပိုက္ဆံထုပ္ႀကီးထမ္းပီး ထြက္ေျပးလာတဲ့ က်ေနာ္ကေရွ႕က ဓားေျမွာင္တရမ္းရမ္းနဲ႔ ကိုေရႊဘက အေနာက္က ကပ္လွ်က္ပါလာတယ္။ ပြဲခင္းလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဖုန္ေတ
တေထာင္းေထာင္းထတဲ့အထိ လူအုပ္ႀကီးက လိုက္ႀကည့္
ေနႀကတယ္။ ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္နဲ႔ျဖစ္ေနပီး ေဘာင္းဘီတိုေလးပဲ၀တ္ထားပီးရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေျပးေနတဲ့ ဖိုးသက္နဲ႔ အကာအကြယ္လုပ္ပီး ဆုတ္လာတဲ့ကိုေရႊဘ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္က တည့္တည့္ေလွ်ာက္
လာႀကတဲ့ လူအုပ္ႀကီးတစ္ခုနဲ႔ ထပ္ပီးပက္ပင္းတိုးမိတယ္။
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္းပြဲေတာ္ကာလ ညေနေစာင္းမွာ ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚလာပီး ၀တ္ရြတ္ႀကတဲ့ ဟံသာ၀တီ၀တ္ရြတ္စဥ္ အသင္းယူနီေဖာင္းနဲ႔ေကာင္မေလးေတြဆိုတာသတိထားမိေပမယ့္ မရွက္မေႀကာက္အား
ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ေဇာနဲ႔ကိုယ္မို႔ တည့္တည့္ႀကီးပဲဆက္ေျပးခဲ့မိတယ္။
ဘုရားဘုရား!
လက္တစ္ကမ္းအကြာေရာက္ခါနီးမွ အဲ့ဒီေကာင္မေလးေတြအုပ္စုကို ဦးေဆာင္လာတာ က်စ္ဆံျမီး အရွည္ႀကီးခ်လို႔ ေယာဂီ၀တ္စံုေလးနဲ႔ အင္မတန္၀ါ၀င္းစိုေျပတဲ့ အသားအရည္ပိုင္ရွင္ က်ေနာ့္အသက္ဗူး၊ က်ေနာ္ခ်စ္မိ
ေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ျဖစ္ေနပါ
ေပါ့လားဗ်ာ။ ေရွ႕က ေျပးလာတဲ့ ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ က်ေနာ္ရယ္၊ အေနာက္က ပါလာတဲ့ ဓားတရမ္းရမ္းကိုေရႊဘရယ္ေႀကာင့္ အကုန္ရပ္ပီး အံ့ႀသသလိုႀကည့္ေနႀကတယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ကေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ႀကည့္ေနပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္လံုးေတြကအေရာင္
ေျပာင္းသြားတာကို ေျပးရင္းလႊားရင္းပဲ က်ေနာ္ သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ အထင္ေသးရႊံရွာတဲ့ အႀကည့္၊ လူရမ္းကားေလးပါလား ဆိုတဲ့ အႀကည့္ဆိုတာ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ပဲ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ္သိလိုက္
ပါတယ္ဗ်ာ။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်င္ကနဲျဖစ္သြားေပမယ့္ေလာေလာ
ဆယ္အသည္းမကြဲအားေသးဘူးမို႔ ဆက္ေျပးခဲ့ရတာေပါ့။ ပြဲခင္းအ၀င္၀ ျမင္းလွည္းဂိတ္ေရာက္လာေတာ့မွ "ဘႀကီးေအာင္" လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေရးထားတဲ့ ျမင္းလွည္းေပၚကို ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ခုန္တက္ပီး ျမင္းလွည္းသမား
လည္းျဖစ္ ေဘာ္ဒါလည္းျဖစ္တဲ့ ကိုကိုေအာင္ ဆိုတဲ့ေကာင္ကို ေဟ့ေကာင္!
ေမာင္းေမာင္း ျမန္ျမန္ေလး ဆိုပီး အသည္းအသန္ေအာ္လိုက္ေတာ့ ျမင္းရိုက္ႀကာပြတ္သံ တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ ခုန္ေပါက္ပီး ျမင္းလွည္းေလးက ေဆာင့္ထြက္သြားေတာ့တယ္။ ကိုကိုေအာင္ရဲ႕ ဘာျဖစ္လာႀကျပန္ပီလဲ မင္းတို႔ဆရာ
တပည့္ေတြ ဆိုတဲ့အေမးကို ျပန္မေျဖႏိုင္ဘူး။ ေဟာဟဲ ျဖစ္ေနတာကို အေမာ
ေျဖရင္း ရင္ခြင္ထဲက ပိုက္ဆံထုပ္ ႀကီး(ပုဆိုးထုပ္ႀကီး) ကို ကိုေရႊဘဆီ လွမ္းေပးလိုက္ရင္း က်ေနာ္ငိုင္ေတြေတြျဖစ္ရင္း ျမင္းလွည္းေပၚပါလာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒ ဆရာမေလး ဘယ္ေတာ့မွ က်ေနာ့္ကို လက္ခံမွာ
မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးေလ ဆိုတဲ့အေတြးေႀကာင့္ ေရေရလည္လည္ေဆြးသြားပီဗ်ာ။
မိုးက တအံုးအံုးရြာခ်ေနတယ္။ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ရာသီဥတုေလးမုိ႔ေကြးလို႔ေကာင္းမယ့္ ညဦးပိုင္းေလးေပါ့။
ပလပ္..ပလက္.. ျပြတ္စ္.. ရွလွဴး..ကၽြတ္ကၽြတ္..ပလပ္
ဟင္းးး
ဂ်လြတ္.. ျပြတ္ျပြတ္
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ သင္ဖ်ဴးဖ်ာေလးခ်ပီး ေခါင္းအံုး၂လံုးနဲ႔ေခြရင္း ေလာကီထုပၸလူတို႔ဇာတ္ ဆိုတဲ့စြယ္စံုက်မ္းအတြဲတစ္ခုကို စိတ္မပါလက္မပါ ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ေနရာက ဆူညံလြန္းတဲ့ စားမာန္ခုတ္သံေတြေႀကာင့္ စိတ္ညစ္
ညစ္နဲ႔ေခါင္းေထာင္ထပီး ႀကည့္
လိုက္ေတာ့ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွာ တင္ပလင္ေခြထိုင္ပီး ၀ါးေႀကာဖြင့္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘ က ဘာလဲဆိုတဲ့အႀကည့္မ်ိဳးနဲ႔ မ်က္ခံုးပင့္ျပလာတယ္။
ခင္ဗ်ား အစားအေသာက္စားတာကလဲ ဆူညံေနတာပဲ အဆင့္ကိုမရွိတာ ကို္ယ့္ဖာကိုယ္စိတ္ေလေနရတဲ့အထဲ..
ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ငါစားခ်င္သလိုစားမယ္ကြာ .. မင့္ေသာက္ပူပါသလား.. မႀကားခ်င္ရင္ နားပိတ္ထားလိုက္.. ဒါဇိမ္ခံေနတာ
ဟုတ္ပါပီ ဘူဇြာႀကီးရယ္.. အပင္းဆို႔ေတာ္မူပါ.. မေသခင္ေလး၀ေအာင္စားသြားပါ အရင္ဘ၀ထဲက ငတ္လာတာလားမသိပါဘူး
ညေနေစာင္းဂ်င္၀ိုင္းက လစ္လာႀကပီး သူေဌးျဖစ္လာႀကေတာ့ ျမင္းလွည္းကို အိမ္တန္းမေမာင္းခိုင္းပဲ ျမိဳ႕ထဲဖက္ပတ္ပီး တရုတ္အရက္ဆိုင္ကေန ဘဲေပါင္းျမဴစြမ္၊ အေခါက္ကင္၊ႀကက္ဥမႀကက္တႀကက္ျပဳတ္အလံုး၂၀၊
နံကင္၊ႀကက္ေႀကာ္စားလို႔ရတာအကုန္၀ယ္
ရင္း ရွပ္ကီပုလင္းေလးပါ ပါဆယ္ဆြဲလာႀကတာေလ။ "ဘႀကီးေအာင္" ျမင္းလွည္းေမာင္းတဲ့ ကိုကိုေအာင္ကိုေတာ့ ရက္ေရာစြာနဲ႔ ေရာ့!ျမင္းလွည္းခဆိုပီး ၉၀တန္၁၀ရြက္ထုတ္ေပးရင္း ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့
က်ေနာ့္စက္ဘီးကို သြားယူပီးနက္ဖန္ျပန္လာပို႔ေပးဖို႔မွာလိုက္ခဲ့တယ္။
ေသခ်ာတယ္.. ဒီေကာင္ ျမင္းလွည္းတစ္ပတ္ေလာက္ထြက္မဆြဲပဲ အိမ္တြင္းေအာင္းပီး ဘူရွိန္း ေတာ့မွာ။ က်ေနာ့္ခ်စ္လွစြာေသာ အေပါင္းအသင္းေတြက အဲ့လို ကေဇာ္သမား၊ဘိန္းစားေတြကေန ျမိဳ႕နယ္ဆရာ၀န္ႀကီးအထိ
လူတန္းစားကိုစံုေနတာဗ်။ က်ေနာ္လည္းအိမ္မျပန္ျဖစ္
ေတာ့ပဲ ကိုေရႊဘအိမ္ကို လိုက္သြားပီး ေရမိုးခ်ိဳး သူ႔အ၀တ္တစ္စံုေလာက္ယူ၀တ္ပီး အဲ့မွာပဲ အိပ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ႔အခန္းထဲက စာအုပ္ဗီရိုႀကီး ေအာက္ဆံုးထပ္ ရပ္ကြက္စာႀကည့္တိုက္က သမ လာတဲ့ စြယ္စံုက်မ္း
ေတြကို အကုန္ဆြဲထုတ္ပီးႀကမ္းျပင္ေပၚကိုပံုထားလိုက္ရင္း
ပုဆိုးထုပ္္ႀကီးထဲက ပိုက္ဆံေတြကို ၂ေယာက္သား အူျမဴးစြာနဲ႔ ေသခ်ာစီစီရီရီထပ္ပီး ထည့္ထားလိုက္ႀကတယ္။
ပါဆယ္ဆြဲလာတဲ့ အစားအေသာက္ေတြဖြင့္ပီး စားေသာက္ႀကေတာ့မွ အရက္လည္းမေသာက္ခ်င္ေတာ့သလို အစားအေသာက္ကိုလည္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိေတာ့ဘူးဗ်။
ဟိုတို႔ဒီတို႔လုပ္ပီး ေလခံသြားတာလားမသိဘူးဗ်ာ ေတာ္ပီ ဆိုပီး ေဆးေပါ့လိပ္ကေလးတစ္လိပ္ေလာက္ဖြာရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေက်ာခင္းေနမိတယ္။ ကုိေရႊဘကေတာ့ ရွပ္ကီေလး တြတ္လိုက္၊ အျမည္းေတြသံစံုျမည္
ေအာင္စားလိုက္နဲ႔ မိုးေအးေအးညခ်မ္းမွာ စည္းစိမ္ခံေန
ေလရဲ႕။ ေလးေပဖန္ေခ်ာင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ေဆးေပါ့လိပ္မီးခိုးေတြ တလူလူထေအာင္ဖြာရင္း က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ တ၀ဲလည္လည္ျမင္ေနမိတာကေတာ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးရဲ႕ ညေနက အႀကည့္ေတြကိုပဲေပါ့ဗ်ာ။
မုဒိန္းေကာင္၊ဖဲသမား၊လမ္းသရဲ၊ဒုစရိုက္မႈေတြနဲ႔
ျပည့္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ကေလးကို မုန္းသြားပီေပါ့ေနာ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ ဆရာမကို တမင္ယုတ္မာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဘုရားသိပါတယ္ေလ။ ပီးေတာ့ ဆရာမထင္သလို က်ေနာ္ဟာ လူေပါ့လူသြမ္းေလးလည္း
မဟုတ္ရပါဘူး။ မိဘအလုပ္ကိုလည္းမလစ္ဟင္းေစရေအာင္
ႀကိဳးစားကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရင္း လူငယ္ပီပီ အေပ်ာ္အပါးအစြန္႔အစားေလးေတြကို သေဘာက်မိတဲ့ သာမန္ေကာင္ငယ္ေလးပါ။ ပီးေတာ့ဆရာမေလးက ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွိပီး မာနခဲေလးမို႔ မသိစိတ္ကေန တြယ္တာ
မိရင္း အႏိုင္အထက္က်င့္မိသလိုျဖစ္သြားတာမို႔ ရင္မဆိုင္ရဲပဲေရွာင္ေနခဲ့မိတာပါ။
ခုေတာ့ က်ေနာ္ အသည္းကြဲေနရပါပီ ဆရာမရယ္။ ခ်စ္တယ္လို႔ေတာင္ မေျပာရဲခဲ့ရပဲ တိတ္တိတ္ေလးေဆြးရတယ္ေနာ္။ က်ေနာ့္ဆရာမနဲ႔မ်က္နာခ်င္းေတာင္မဆိုင္ရဲေတာ့ပါဘူး။ ရင္ေတြပူလိုက္တာဗ်ာ။ ဆရာမသာ
က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္လိမၼာပါ့မယ္လို႔ ဂတိေပးရဲပါတယ္။
ခုလို ဆိုးေပေတတဲ့ပံုေပါက္ေနရတာလည္း အေပါင္းအသင္းမေကာင္းလို႔ဆိုပီးေျပာရမလား?
အမယ္မယ္! ခ်ီး.. အေပါင္းအသင္းမေကာင္းတာလား ေအေဘးေလး ကဲ! ေရာ့
အင့္.. ဟာ ေဟ့လူ.. ေဆးလိပ္မီး.. အားး အားး
တင္ပလင္ေခြထိုင္ေနရာက ကိုေရႊဘက ဖ်တ္ကနဲ လွမ္းကန္တာကို လက္နဲ႔ကာလိုက္မိေတာ့ ေဆးေပါ့လိပ္မီးဖြားေတြ ရင္ဘတ္ေပၚက်လာလို႔ ခုန္ထပီး ခါထုတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။
အရက္ကေလး၂ပက္ေလာက္ေမာ့ပီး မူးေႀကာင္ရူးေႀကာင္နဲ႔ ငါ့ကိုေရွ႕ထားပီး ဒိုင္ေႀကာင္ေတြလာရြတ္ေနတယ္ ... ေသာက္ရူး..
ခင္ဗ်ား မႀကားဘူးထင္လို႔ပါ.. ပူလိုက္တာဗ်ာ .. ေဆးလိပ္မီးဖြားေတြ.. ေသာက္ရမ္းလုပ္ရသလားဗ်
ေနစမ္းပါဦး ဖိုးသက္! မင္းက အဲ့ဒီခင္ခ်ိဳေမကို ဘယ္တံုးက သြားႀကိဳက္မိတာတံုး?
က်ဳပ္ဖာက်ဳပ္ ဘယ္တံုးက ႀကိဳက္ႀကိဳက္ေပါ့ .. ခင္ဗ်ားညီမ မွမဟုတ္တာ.. ေအးေအးေနပါဗ်ာ
ဟုတ္ပါပီ! ခင္ခ်ိဳေမက ငါနဲ႔ေတာင္ သက္တူရြယ္တူ ဆယ္တန္းတူတူတက္ခဲ့တာ.. မင့္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးမယ္ ဘြားေတာ္ႀကီးအရြယ္ကိုမ်ား မင္းမို႔လို႔ကြာ
အာ! ခင္ဗ်ားလိုဟိုက ရြတ္တြေနတယ္မွတ္လို႔လား .. ႏုဖတ္ပီးစိုေျပေနတာ.. သူ႔တပည့္မေတြနဲ႔ အရြယ္တူေလာက္ပဲထင္ရတာႀကီး.. သူ႔ဖာသူႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ က်ေနာ္ေျကြတယ္ဗ်ာ..
ဒါကအျပင္အဆင္ေလးနဲ႔မို႔ပါဖိုးသက္ရာ.. အ၀တ္အစားေတြခၽြတ္ႀကည့္လိုက္ရင္ ဘာပံုေပါက္ေနမလဲမင္းသိလို႔လား .. ဒီမွာေဟ့ေကာင္ သူ႔ ေ-ာက္ဖုတ္ႀကီးက မင့္လက္၀ါးနဲ႔တစ္အုပ္စာေတာင္ မက ျဖစ္ေနေလာက္ပီ
ေ-ာက္စိႀကီးကလဲ ငါတို႔အိမ္ေရွ႕ဇီးျဖဴပင္ကေျကြေျကြက်တဲ့ ဇီးျဖဴသီးႀကီးေတြေလာက္က္က္
ကိုေရႊဘ! ခင္ဗ်ား မူးလာရင္ အဲ့လို ယုတ္ကန္းတာေတြေျပာပီ.. ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ .. က်ဳပ္ဆရာမေလးကို အဲ့လိုမဟုတ္တရုတ္ေတြမေျပာေပးနဲ႔ ေတာက္!
ဟားဟား! မင္းတကယ္ႀကိဳက္ေနရင္လည္း မင့္အဖြားကိုေျပာပီး သြားေတာင္းခိုင္းလိုက္ေလကြာ .. ပံုမွန္ေကာင္မေလးေတြလို ရည္းစားစကားေျပာ၊ စာေပးမယ္ေတာ့မႀကံနဲ႔ ဟိုက မင့္လိုဖဲသမားကို စိတ္ကူးထဲထည့္ေတာင္
မထည့္ဘူးမွတ္ထားဟီးဟီး
ေတာက္! အားတက္စရာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ အဲ့ဒါခင္ဗ်ားလို လူဆိုးဗိုလ္နဲ႔ေပါင္းမိလို႔ျဖစ္တာ ဖူးးးးးး
ဟေကာင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲ?
ျပန္မလို႔ေလ ... အိမ္ျပန္အိပ္မလို႔ က်ဳပ္ဖရီးဂ်က္ကက္ေကာ ဘယ္မွာလဲ?
မင့္ဖာမင္း ရွာလိုက္ေတာ့.. ေအ့ ေဂ့.. ငါေသာက္ရမ္းမူးလာပီ မင့္ဖာသာျပန္ခ်င္ျပန္မျပန္ခ်င္ေန ငါ့ကို ျခင္ေထာင္ခ်သြားေပးဦး
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကုတင္ေပၚတက္ပီး ၀ုန္းကနဲလွဲအိပ္ခ်လိုက္တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ကိုေရႊဘကို ေစာင္ပါးေလးျခံဳ၊ျခင္ေထာင္ခ်ေပးလိုက္ရေသးတယ္။
ပီးေတာ့မွ ႀကိဳးတန္းေပၚက က်ေနာ့္ ဖရီးဂ်က္ကက္ေလးကို ေကာက္စြပ္ပီး အခန္းမီးပိတ္ေပးခဲ့ရင္း အိမ္အေနာက္ဖက္ေလွကားကေန ဆင္းခ်လာခဲ့တယ္။ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ မိုးဖြဲေလးေတြက်ေနတာနဲ႔ ေခါင္းကို
ဂ်ာကင္နဲ႔ ဖံုးထားရင္း ခပ္သုတ္သုတ္ေလးေျပးခဲ့ရတယ္။
ေစ့ထားတဲ့ ျခံတံခါးကို အသာအယာတြန္းဖြင့္လိုက္ပီး က်ေနာ္အိပ္ေနက် ဒီဖက္အိမ္ေအာက္ထပ္တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္၀င္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ကိုေရႊဘနဲ႔မ အိပ္ပဲျပန္လာခဲ့တာဘာေႀကာင့္
လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဒီည ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမဆီသြားမလို႔
ေလ။ လူနီႀကီးက်ေနာ့္ကိုေခၚသြားလိမ့္မယ္။ ဟိုေရာက္သြားဖို႔ပဲ လိုတာေလ။ ဆရာမကို က်ေနာ္ေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဆရာမနဲ႔ နဖူးေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ပီး ရင္ခြင္ထဲတင္းက်ပ္က်ပ္ကေလးျဖစ္
ေအာင္အတင္းဖက္တြယ္ထားခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ေဒၚခင္
ခ်ိဳေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးကို က်ေနာ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔ဆီဒီညသြားမယ္။ လူနီႀကီးျမန္ျမန္လာပါ။ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူဆီေခၚသြားပါ။ အခုလာပါေတာ့။ ခုနက ရမ္၂ပက္ေလာက္ပဲ
ခ်ထားတာ တေနကုန္ဘာမွမစားထားလို႔လားမသိဘူးမူးရိပ္
ရိပ္ျဖစ္စျပဳလာလို႔ အိပ္ယာေပၚတက္ပီး ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္တာ မ်က္လံုးေတြခ်က္ခ်င္းစင္းက်သြားတယ္။ အသက္ရွဴမွန္မွန္နဲ႔ က်ေနာ္ေမွးကနဲျဖစ္သြားပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေရဆာလာလို႔ က်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။
ေရထေသာက္ပီး အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ႀကီးျပန္အိပ္လို႔လဲ မရျဖစ္ေနတယ္။ လူနီႀကီးလည္းေပၚမလာပါလားဗ်ာ။ ေခါင္းရင္းက တိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂ်ာကင္အိတ္ကပ္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကို သြားႏိႈက္ယူ
လာခဲ့ပီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေထာင္ႀကည့္ေနမိတယ္။
လူနီႀကီး! ခင္ဗ်ားဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဗ်? က်ေနာ့္ကို ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမဆီ ေခၚသြားေပးပါဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို အရမ္းသတိရေနလို႔ပါ။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလးဆီေခၚသြားေပးပါ။ စိတ္ထဲက တတြတ္တြတ္ရြတ္
ပီးေတာင္းပန္ေနေပမယ့္ ဘာလူနီႀကီးမွထြက္မလာ
ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြတ္! ကနဲျမည္ေအာင္စုပ္သပ္လိုက္ရင္း အရုပ္ကေလးကို ျခင္ေထာင္ အမုိးေပၚေနာက္ျပန္ပစ္တင္လိုက္မိပီ။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးေတြက တေ၀ါေ၀ါရြာခ်လာျပန္ပီ။ ခု က်ေနာ္ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမတို႔အိမ္ ျခံစည္းရိုးကိုေက်ာ္တက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ မိုးေရေတြရႊဲနစ္ေနတာရယ္၊စိတ္လႈပ္ရွားေနတာရယ္ေႀကာင့္ မနည္းကိုတြယ္တက္ေနရတယ္။ က်ေနာ္ဟာလူနီႀကီးပူးကပ္ေနတဲ့ ဖိုးသက္မဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္စိတ္ေတြျပင္း
ျပန္ေနတဲ့ မိုက္ရူးရဲခ်ာတိတ္ကေလးတစ္ေကာင္သာျဖစ္တယ္။
လူနီႀကီး အစြမ္းမပါပဲ က်ေနာ့္ဖာသာဆရာမေလးကို လာေတြ႔တာ။ ဒီညဆရာမနဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ရွင္းမယ္ဗ်ာ။ သူ႔ကိုက်ေနာ္ခ်စ္ေရးဆိုပစ္မယ္။ မေက်နပ္လို႔ ရဲတိုင္ရင္လည္းရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့။ ျခံထဲကို
ခုန္ခ်လိုက္ေတာ့ ေခြးသမင္ႀကီးေတြေျပးကိုက္မလားလို႔
လန္႔သြားမိေသးတယ္။ မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်ေနလို႔လားမသိဘူး တစ္ေကာင္မွကပ္မလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ဆရာမ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ရွိရာ အေပၚထပ္ကို ပထမတစ္ႀကိမ္တံုးကလိုပဲ ကပ္လွ်က္ေပါက္
ေနတဲ့ မန္က်ည္းပင္ႀကီးေပၚတြယ္တက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားမိတယ္။
မိုးေရေတြနဲ႔ေခ်ာေနတာမို႔ မနည္းတက္ရတယ္။ သစ္ကိုင္းေပၚကတဆင့္ ျပဴတင္းေပါက္နားေရာက္သြားေတာ့ လူကိုအေမာဆို႔သြားပီ။ မိုးရြာေနေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးပိတ္ထားတယ္ေလ။ အေပၚသစ္ကိုင္းတစ္ခုကို
ဆြဲထားရင္းျပဴတင္းေပါက္ကို ေစ့ထားမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္နဲ႔ လွမ္းဆြဲႀကည့္ေသးတယ္။ မရဘူး ကလန္႔ထိုးထားတယ္ဗ်။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ မိုးေရေတြစိုရႊဲပီး သစ္ကိုင္းေပၚမွာ ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္တစ္ေကာင္လို ငုတ္တုတ္ေလး။
ေဖ်ာက္!
မီးအလင္းေရာင္ျမင္လိုက္ရပီး ျပဴတင္းေပါက္ကလန္႔ျဖဳတ္လိုက္သံႀကားလိုက္ရလို႔ အလန္႔တႀကား လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးဟလာတာကိုေတြ႔လိုက္ရလို႔ လိႈက္ကနဲ၀မ္းသာသြားမိတယ္။
ယိစ္!
အမေလး.. ဘုရားဗုေဒၶါ!
၀ုန္း! အု!
လူနီႀကီးရဲ႕အစြမ္းမပါေတာ့ သစ္ကိုင္းေပၚကေန လက္တစ္ကမ္းေလာက္ပဲေ၀းတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚကို အလြယ္တူတက္လို႔မရဘူး။ နည္းနည္းလွမ္းေနေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို စကားလွမ္းေျပာလိုက္ရင္
ေႀကာက္လန္႔ပီး ျပဴတင္းေပါက္ျပန္ပိတ္သြားႏိုင္
တာမို႔ ကီသြင္းပီး လွမ္းခုန္လိုက္တာ မမွီမကမ္းျဖစ္သြားေတာ့ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္နဲ႔ ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။ သတိရွိရွိခုန္လိုက္တာမို႔ လက္၂ဖက္က ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို ကိုင္မိလိုက္ေသးတယ္။
အေမွာင္ရိပ္ထဲကေန လူရိပ္တစ္ခု ရိပ္ကနဲထြက္လာပီး ခုန္ထြက္
လာတာမို႔ အရမ္းထိတ္လန္႔သြားရွာတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ရင္ဘတ္ကို ႀကက္ေျခခတ္လို လက္၂ဖက္ကေလးယွက္ပီးဖိကပ္ထားရင္း အေနာက္ဆုတ္ပီး ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ႀကက္ေသေသေနရွာပီ။ ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ကို
တေတာင္နဲ႔ခ်ိတ္ထားရင္းတြဲေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္
ေျခေထာက္၂ဖက္က ေလထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ပီး တန္းလန္းျဖစ္ေနရာက ကုတ္တြယ္ပီး တက္လို႔ရသြားတယ္။ ရင္ဘတ္ေတာ့ နည္းနည္းပြန္းသြားေပမယ့္ ဆရာမ အခန္းထဲကို ေရာက္သြားပီ။
ဆရာမ .. က်ေနာ္ဖိုးသက္ပါ.. အရမ္းလန္႔သြားေသးလား ကန္ေတာ့ပါဗ်ာ..က်ေနာ္ရွင္းျပစရာရွိ..
၀ွစ္! ဘံုး!
အင့္!
မိုးေရေတြစိုရႊဲေနတဲ့ျကြက္စုတ္ကေလး က်ေနာ္ အခန္းထဲေရာက္ေရာက္သြားခ်င္း မတ္တပ္ကေလးရပ္ပီး ေႀကာင္ႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုစကားလွမ္းေျပာလို႔မွမဆံုးေသးဘူး မွန္တင္ခံုေပၚက သနပ္ခါးတံုးႀကီးနဲ႔
လွမ္းထုလိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။
ရင္အံုတည့္တည့္ကြက္တိ ဘံုး ကနဲျမည္ေအာင္ မွန္သြားေတာ့ အင့္ကနဲအသံထြက္ေအာင္ ျငီးမိပီး မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ ေလာက္ေအာင္ အီစလံေ၀သြားပီး ႀကမ္းျပင္ေပၚကို စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ေခြက်သြားတယ္။ ငါေတာ့ ရဲစခန္းေရာက္ပီထင္တယ္ဆိုတဲ့အသိက
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြအိပ္ေနရင္းေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ ေအးေလ..လူနီႀကီးနဲ႔လာတာမွမဟုတ္တာ ဆရာမ လိင္စိတ္ဘယ္ျကြေနပါ့မလဲ ငါ့ကိုေဆာ္ေတာ့မွာေပါ့။ ခုေတာ့ အခ်စ္လူႀကမ္းေလး
ေထာင္ထဲသြားရံုေပါ့ဗ်ာ။ ရင္ဘတ္ကို ဆယ္ေပါင္တူနဲ႔အထုခံလိုက္
ရသလို ေအာင့္လြန္းတဲ့ေ၀ဒနာႀကားက အသည္းကြဲသလိုဖီလင္က တက္ေနလိုက္ေသးတယ္။ နာလြန္းလို႔ ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာေခြေနမိတယ္မသိဘူး ေမႊးေတးေတးရွင္မေတာင္ သနပ္ခါးရနံ႔ယဥ္ယဥ္ေလး ရသလိုျဖစ္
လာေတာ့မွ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေနရာက အသာေလး
ေမာ့ႀကည့္မိေတာ့ ရွက္စိတ္၊သနားႀကင္နာစိုးရိမ္စိတ္၊တုန္လႈပ္ေနတဲ့ဟန္ေတြေရာယွက္ေနတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ရင္း ငံု႔ႀကည့္ေနရွာတယ္။
ရင္ဘတ္ကေ၀ဒနာက ေခြေခြေလး မိနစ္အတန္ႀကာ
နားလိုက္ရေတာ့ အေတာ္ေလးသက္သာသြားေပမယ့္ ဆရာမေလးမ်ားသနားလာမလားဆိုပီး မ်က္နာကို ေသနတ္မွန္ပီး ေသေတာ့မယ့္ လူလိုရံႈ႕မဲ့ထားရင္း ေသခါနီးမွာတမ္းေခၽြသလို ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလသံေလးနဲ႔စကားလွမ္း
ေျပာေနမိတယ္။
ဆရာမ.. က်ေနာ္..အားး ေအာင့္လိုက္တာဗ်ာ.. က်ေနာ္ေလ က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ႀကံမိႀကံရာႀကံပီး မိုးေရထဲမွာ ဒီကိုအေရာက္လာခဲ့မိတာပါဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ
..... ...... .....(ဘာမွျပန္မေျပာေပမယ့္ မ်က္လံုး၀ိုင္းစက္စက္ကေလးေတြက မ်က္ရည္၀ဲေနရွာတာျမင္ရတယ္)
ညေနက ဆရာမ က်ေနာ့္ကို ႀကည့္သြားတဲ့ အႀကည့္ေတြကို က်ေနာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကိုရႊံရွာသြားပီမလား ... က်ေနာ္ဆရာမကို အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးသိလား.. အဟြတ္အဟြတ္.. အားး
..... ..... ......
က်ေနာ္ဘာမွလုပ္ဖို႔လာတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ... က်ေနာ္ဆရာမကို ခ်စ္..ခ်စ္မိေနပါပီ ဆိုတဲ့အေႀကာင္းေလးေျပာခ်င္လြန္းလို႔ စြန္႔စားမိတာပါ.. ဆရာမက်ေနာ့္ကို မုန္းေနတာလဲ က်ေနာ္သိပါတယ္.. ေမွ်ာ္လဲမေမွ်ာ္လင့္ရဲပါ
ဘူး
.... ...... ......
က်ေနာ့္ မိုက္ျပစ္ေတြအတြက္လဲ ခု၀န္ခံရဲပါတယ္ ... ဆရာမ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း မနက္မိုးလင္းရင္ က်ေနာ့္ကိုရဲတိုင္ပါ က်ေနာ္အမွန္တိုင္း၀န္ခံပါ့မယ္.. က်ေနာ္မုဒိန္းေကာင္ေလးဆိုတာ အားလံုးေရွ႕မွာ၀န္ခံမယ္.
.ဆရာမေက်နပ္တဲ့အထိေတာင္းပန္သြားပါတယ္..က်ေနာ့္ကိုေထာင္ထဲသာပို႔လိုက္ပါေတာ့
ဘာလဲ? မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာကို တရားရံုးမွာ အရွက္တကြဲနဲ႔ငါ့ကို ထြက္ဆိုခိုင္းဦးမလို႔လား လူမိုက္?
မဟုတ္! အဟြတ္ဟြတ္ ... မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမရာ.. က်ေနာ့္အျပစ္ကို ၀န္ခံခ်င္တာပါ.. ဆရာမအေပၚမိုက္ရိုင္းေစာ္ကားအႏိုင္က်င့္..
ေတာ္ေတာ့!
ေလသံအုပ္အုပ္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေဟာက္လာလို႔ လန္႔ပီး ျငိမ္ေနလိုက္မိတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားရင္း အေပၚစီးကေနမိုးႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက ဖို႔ရို႕ဖားယား ဆံႏြယ္အရွည္ႀကီးေတြႀကားထဲမွာ
မ်က္နာကို ကြယ္၀ွက္လိုက္ရင္းက ဟင္းးး ကနဲ
သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ မိုးေတြက တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ပိုပီးသည္းလာျပန္ပီမို႔ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးကို ျပန္ပိတ္ရင္း ကလန္႔ခ်လိုက္သံႀကားရတယ္။ ပီးေတာ့ေျခသံဖြဖြေလးႀကားေနရေပမယ့္
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေရစို အ၀တ္ေတြနဲ႔ ေခြေခြေလးလွဲ
ေနတဲ့ က်ေနာ္ မ်က္လံုးမိွိတ္ပီး မွိန္းေနရာက မထရဲေသးဘူး။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့လို႔ ေပေတပီးေခြအိပ္ေနမိတယ္။ ရင္ဘတ္က သနပ္ခါးတံုးမွန္ထားတဲ့ ေ၀ဒနာက သက္သာစျပဳေနေပမယ့္ ထမထိုင္ရဲေသး
ဘူး။ ေတာ္ႀကာက်ေနာ္သူ႕ကိုတစ္ခုခုလုပ္မယ္အထင္နဲ႔
ေနာက္ထပ္ ထပ္ထုလို႔ နဖူးမွန္ရင္ မစားသားဘူးဗ်။
ေရာ့! ေရေျခာက္ေအာင္သုတ္လိုက္ ဒါအသစ္.. မင့္အ၀တ္ေတြဟိုႀကိဳးတန္းေပၚလႊားထားလိုက္.. ျပန္၀တ္စရာ ေယာက်္ားအ၀တ္မရွိဘူး.. ဒီခ်ည္ေစာင္ကလည္းအသစ္ ခဏပတ္ထားလိုက္..
ေမႊးပြ သဘက္တစ္ထည္နဲ႔ေစာင္တစ္ထည္ကို က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ပစ္ခ်သြားေပးပီး က်ေနာ္လည္းထထိုင္လိုက္ေရာ အခန္းအျပင္ကို ေျခဖြေလွ်ာက္ရင္းထြက္သြားတဲ့ ဆရာမေလးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
အိပ္ခန္းတံခါးမႀကီးကိုေတာ့ ျပန္စိသြားေပးခဲ့တယ္။ သူျပန္မ၀င္လာပဲတစ္ျခားအခန္းတစ္ခုခုကို လစ္သြားပီထင္တယ္ဗ်။ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုပီး ေရစိုေနတဲ့ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ရွပ္အင္းက်ီကို ခၽြတ္ပီးလႊား တစ္ကိုယ္
လံုးေျခာက္ေအာင္သုတ္ပီး ဖင္တံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ္
လံုးကို ေစာင္နဲ႔ပတ္ထားရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့ဘူး။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဆူဆူညံညံလူသံေတြေႀကာင့္ ဆတ္ကနဲက်ေနာ္လန္႔ႏိုးလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းစဥ္းစားလို႔မရျဖစ္သြားေသးတယ္။
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတာသတိထားမိေတာ့မွ က်ေနာ္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အခန္းထဲမွာပါလားဆိုတာသတိထားမိလိုက္တယ္။ ညက အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ဘာမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး ေမွးကနဲျဖစ္သြားတာ
ကိုး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေခါင္းေအာက္မွာ ေခါင္းအံုးတစ္
လံုးေရာက္ေနပါလားဗ်။ ေသခ်ာပီ ဒါ မေန႔ည က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတံုး ဆရာမေလး လာႀကည့္သြားေသးတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အသံေတြေအာက္က တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ဆူညံလာျပန္ပီ။ ဟိုက္!
မိုးစင္စင္လင္းေနပီ။ ေသပါေလေရာကြာ ငါေတာ့ဒီအခန္း
ထဲမွာ ပိတ္မိေနပီ။ ဘယ္လိုအိမ္ျပန္မလဲ? ျပႆနာပါပဲ။ က်ဴရွင္သင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက ရာဂဏန္းေလာက္ရွိေနတာ ဘယ္လိုမွလစ္လို႔မလြယ္ေလာက္ဘူး။ ဒုကၡဒုကၡ။ ဖူးးးး
ကၽြိ!
ရုတ္တရက္ အိပ္ခန္းတံခါးပြင့္လာေတာ့ အင္မတန္ထိတ္လန္႔သြားတဲ့ က်ေနာ္ ႀကမ္းျပင္ေပၚကို ခ်က္ခ်င္းလွဲအိပ္ပီး ေခါင္းေဖာ္ထားရာက ေစာင္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္မိတယ္။
တံခါးကို ျပန္ပိတ္ရင္းကလန္႔ထိုးလိုက္တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက က်ေနာ့္ျဖစ္အင္ကို ျမင္ပီး ျပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားဟန္နဲ႔ အံကိုႀကိတ္ပီးေအာင့္ထားလိုက္တာကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္လွမ္းျမင္လိုက္ေသးတယ္။
ေႀကာက္တတ္သားပဲ!
.... .... .... (ဆရာမကို ေမာ့မႀကည့္ရဲပဲ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္ရင္း မ်က္လႊာခ်ထားမိတယ္)
ေရာ့! ဒီဇလံုထဲကေရနဲ႔ မ်က္နာသစ္၊ဒီမယ္သြားပြတ္တံ အသစ္နဲ႔သြားတိုက္ေဆး.. ကေလးေတြရွိေနတယ္ေနာ္.. ငါ့အရွက္ကိုေတာ့ ခြဲမယ္မႀကံနဲ႔
ဟုတ္ဆရာမ
ဆရာမျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ ေခါင္းေမာ့ရဲေတာ့တယ္။ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ မ်က္နာသစ္ကိုယ္လက္သန္႔စင္စရာေတြနဲ႔အတူ လင္ပန္းအျဖဴေလးနဲ႔ထည့္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ မုန္႔ဗိုင္းေတာင့္ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္းတစ္ပန္း
ကန္ပါေသးတယ္။ မနက္စာေပါ့။
သြားတိုက္မ်က္နာသစ္၊ မနက္စာစား လက္ဖက္ရည္ေသာက္လိုက္တာ ဗိုက္ေတာင္ကားသြားတယ္။ မေန႔ညက ႀကိဳးတန္းေပၚလွမ္းထားတဲ့ အ၀တ္ေတြရွာႀကည့္တာမေတြ႔ဘူးဗ်။ ဒါနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ပီး ဗိုက္ေလးလို႔
ကုတင္ေပၚတက္ပီး ေစာင္ျခံဳထားရင္း မိုးေအးေအး
မနက္ေစာေစာမွာ ျပန္ေကြးရင္းေမွးကနဲျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္က က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနသလိုခံစားရလို႔ လန္႔ပီးႏိုးလာျပန္တယ္။
ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုေလးေတြက အခန္းထဲထိေရာက္ေနပီ။ ေနေတာင္အေတာ္ျမင့္ေနပါလား။ ပီးေတာ့ ေနေရာင္ျခည္မွ်င္တန္းေလးေတြအိပ္ခန္းထဲ ထိုးထားတဲ့ႀကားက က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးက ခပ္တည္တည္နဲ႔
ဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထားရင္း ကုတင္မွာတင္ပါးလႊဲေလးထိုင္လို႔
က်ေနာ္ အိပ္ေနတာကို ငံု႔ႀကည့္ေနပါလားဗ်ာ။ မ်က္နာက ေတာ့ ခပ္တင္းတင္းေလးပဲ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက အႀကင္နာရိပ္ေတြနဲ႔ အရည္လဲ့လို႔ေပါ့။
ဆရာမ.. က်ဴရွင္ေတြပီးသြားပီလား
အင္း ျပန္သြားကုန္ပီ ေက်ာင္းသားေတြ
က်ေနာ့္ အ၀တ္ေတြေကာ
မီးအိုးထိုးထားေပးတယ္ ဟိုဖက္အခန္းမွာ ယူေပးမယ္
က်ေနာ္ျပန္လို႔ျဖစ္ပီလား ဆရာမတပည့္မေလးေတြေကာ ေက်ာင္းသြားႀကပီလား? (က်ေနာ္ေမးတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး အေ၀းကိုေငးသလိုလုပ္ရင္း သူလုပ္ေနႀက ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာထဲညွပ္
ပီးကိုက္ေနျပန္တယ္)
မင္း ညတိုင္း ငါ့အခန္းျပဴတင္းေပါက္နား ေရာက္ေရာက္လာတယ္မလား?
ဟုတ္! က်ေနာ္ ဆရာမကို ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ (အခ်စ္စစ္တို႔မည္သည္ အာလူးဖုတ္တာမပါလွ်င္မျဖစ္ ဟီဟိ channko)
အဲ့ဒီလိုလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ငါရိပ္မိလို႔ မေန႔ညက တမင္ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ႀကည့္မိတာေလ..
က်ေနာ္ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါဗ်ာ..တကယ္ေျပာတာပါ..
မင္းကငါ့ကို ဖဲရိုက္ပီးရွာေကၽြးမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဟဟ
ဆရာမေလး က်ေနာ့္ကိုျပန္ခ်စ္မယ္ဆို မမိုက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ က်ေနာ္ဂတိေပးရဲပါတယ္
ေတာ္စမ္းပါလူမိုက္ရာ.. မေန႔ညက ဒဏ္ရာဘယ္လိုေနေသးလဲျပစမ္းခု
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ေစာင္ကိုလွပ္ပီး ရင္ဘတ္ကိုႀကည့္ဖို႔ျပင္တယ္။
သနပ္ခါးတံုးမွန္ထားတဲ့ေနရာက အညိဳေရာင္ ကြက္ႀကီးျဖစ္ေနတံုးပဲ။ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္နာေလးနဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားရင္း မရည္ရြယ္သလို လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြက က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ေပၚ
ေရာက္လာပီး ဒဏ္ရာေနရာအညိဳကြက္ကေလးကိုခပ္ရြရြ
ေလးလာပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားပီ။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေလး၀ဲ၀ဲနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို မသိစိတ္က လႈံ႕ေဆာ္မႈနဲ႔ ဆက္ပြတ္ေပးေနျပန္ေတာ့
ေစာင္ျခံဳထဲက က်ေနာ့္ ေအာက္က လိင္တံက ဖိုနဲ႔မအထိေတြ႔
ေႀကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲေထာင္ထလာပီ။ ဒီတိုင္းဆို က်ေနာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္သူစိတ္ဆိုးေအာင္ ေသာင္းက်န္းမိေတာ့မယ္မို႔ ႀကက္သီးဖ်န္းေနရာက ေန ဆရာမရဲ႕ လက္ေကာက္၀တ္ကေလးကို ဖမ္းကို္င္ထားလိုက္မိတယ္။
အဲ့ဒီမွာ ရူပေဗဒဆရာမေလးက်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္လာတယ္။
အဲဒီအႀကည့္ေတြက အဓိပၸါယ္ေတြအမ်ားႀကီးပါတယ္။ သနားႀကင္နာတာ၊ေမတၱာသက္၀င္တာ၊ခြင့္လႊတ္တာအစရွိသျဖင့္ အမ်ားႀကီးပဲ။ က်ေနာ္လည္းဘာလုပ္လို႔လုပ္မိမွန္းမသိခင္ ေနေရာင္ျခည္မွ်င္ေလးေတြ ထိုးထားတဲ့
ဆရာမရဲ႕ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ခက္ခက္ႀကီးေတြကိုအား
ေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲယူပီး မ်က္နာနားကပ္လို႔ ေမႊးႀကဴနမ္းရိႈက္ေနမိပီ။ အို! ဆိုတဲ့ ေယာင္တဲ့အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ရွက္၀ဲ၀ဲမ်က္နာေလးက မ်က္လႊာခ်သြားရွာတယ္။
က်ေနာ္ဆရာမကိုေလ.. က်ေနာ္..အရမ္းခ်စ္တယ္ သိလား
ဟင့္အင္း!
ဆရာမေလး ဟင့္အင္းလို႔ ျငင္းတာ က်ေနာ္ခ်စ္ေရးဆိုတာကိုလား ေျပာခ်င္တာေျပာပီး လည္တိုင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဖိကပ္ပီး ပြတ္ဆြဲလိုက္တဲ့ က်ေနာ့္လုပ္ရပ္ကိုေျပာတာလားဆိုတာ မသဲကြဲေတာ့ဘူး။
က်ေနာ့္စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ခၽြန္းအုပ္လို႔မရေတာ့ပါဘူးေလ။ အသက္ရွဴသံျပင္းေနတဲ့ ဆရာမေလး က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနပီဗ်ာ။ မွင္တက္ေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ေလးကို အတင္းဖက္တြက္ပီး က်ေနာ္ေသာင္းက်န္း
လိုက္မိပီ။ ခပ္ျမန္ျမန္ပါပဲ မ်က္နာအႏွံ႔၊နဖူးေလး၊
ပါးမို႔မို႔ေလး၊ ေမးေစ့ေလး၊လည္တိုင္ေလး အနမ္းေတြခပ္ႀကမ္းႀကမ္း၊ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးမႈန္မႈန္ေလးေတြက က်ေနာ့္ေႀကာင့္ အကုန္ပ်က္ျပယ္ကုန္ပီ။ တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႔လိမ္စျပဳလာပီ။ ေနာက္ဆံုး ကုတင္ေပၚကို
ဆြဲလွဲခ်တာ ခံလိုက္ရရွာတဲ့ ဆရာမေလးဆီက ဖိုးသက္ေလး!
မင္းအရမ္းဆိုးလိုက္တာ ဆိုတာကို မပီ၀ိုးတ၀ါးပဲ။ ဆရာမေလးရဲ႕ ခပ္တင္းတင္းစည္းေႏွာင္ထားတဲ့ ထမီေလးက ေျပေလ်ာ့သြားရွာတယ္။ ထမီကို အသာေလး ေအာက္ကိုေလွ်ာခ်ရင္း အသာေလး အကဲခတ္လိုက္ေတာ့
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားပီးအသက္
ရွဴျပင္းျပင္းမႈတ္ထုတ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက မ်က္လံုးကိုစံုမိွတ္ထားရွာတယ္။ ထမီကို ေျခက်င္း၀တ္အထိေလွ်ာခ်လိုက္ပီး ဆရာမရဲ႕ အဖုတ္ေနရာကို က်ေနာ္လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖာင္းမို႔မို႔ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက
လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းမွာ နီရဲရဲအကြဲေလးနဲ႔ထင္းေနတယ္။
အကြဲေႀကာင္းတေလွ်ာက္မွာ အရည္ေလးေတြစို႔ေနရွာပီ။ က်ေနာ့္ဘ၀မွာတစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတဲ့ လုပ္ရပ္ကိုလုပ္မိလိုက္တယ္။
အာ! ဘာလုပ္.. အေမ့
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းမစုပ္၊ ႏို႔ကိုလံုး၀မထိမကိုင္ေသးပဲ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ေတ့ပီး စုပ္ယူတာခံလိုက္ရရွာတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ အိပ္ယာနဲ႔ေက်ာျပင္လႊတ္ထြက္သြားေအာင္ ခါးကေလးေကာ့တက္သြားပီး
ကေယာင္ကတမ္းေအာ္ရင္း က်ေနာ့္ေခါင္းကို
လက္၂ဖက္နဲ႔တြန္းထားေပမယ့္ က်ေနာ္က က်ားနာတစ္ေကာင္လို ငံုခဲထားတာကို လံုး၀လႊတ္ဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေတာ့ဘူး။အိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္ကေလးလွန္ပီး ဒူးေထာင္ထားတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ တီေကာင္ကိုဆားထိ
သလို အလူးအလွိမ့္ျဖစ္ေနရွာပီ။
အာ.. အာ.. ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ အမေလးေနာ္ ရွီးးး ေတာ္ပါေတာ့
ကေယာင္ကတမ္းေလွ်ာက္ေအာ္ေနတာေလးကို မႀကားတခ်က္ႀကားတခ်က္နဲ႔ အဖုတ္တစ္ျပင္လံုးကို မတတ္တတတ္နဲ႔ က်ေနာ္တပ်တ္ပ်တ္ျမည္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွ်က္ေပးရင္း ေလမထိေနမထိေဖြးဥပီးႏူးညံ့လွတဲ့ေပါင္
၂ေခ်ာင္းကို လက္၂ဖက္နဲ႔ဆြဲဆြဲျဖဲ
ေနရတယ္။ မဟုတ္ရင္ အဖုတ္ေပၚမ်က္နာအပ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေပါင္၂ေခ်ာင္းနဲ႔လိမ္က်စ္ပီးညွပ္ညွပ္လာလို႔ အသက္ရွဴရခက္ခက္ေနတာကိုးဗ်။ စစခ်င္းဘာမွေသခ်ာမစဥ္းစားပဲ အတင္း လွ်ာနဲ႔အျပားလိုက္ေလွ်ာက္
လွ်က္ေနမိပီးမွ သတိ၀င္လာလို႔ အရွိန္ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္
တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ အသာေလးမ်က္နာကို ခြာလိုက္ပီး အနီးကပ္ျမင္ေနရတဲ့ ဆီးခံုေမႊးႏုႏုေလးေတြကို ႏွာေခါင္းနဲ႔ေျဖးေျဖးသာသာေလး ဖိပီးရွဴရင္း ဘယ္ညာယိမ္းရင္းေအာက္ကိုေလွ်ာဆင္း အထက္ကိုျပန္တက္လုပ္
ႀကည့္မိေနတယ္။ နီရဲပီး ခံုးျကြေနတဲ့ အဖုတ္အကြဲေႀကာင္း
အဆံုးအေပၚနားေရာက္ေတာ့ လက္ညွိဳးလက္မနဲ႔ အသာအယာဆြဲဟလိုက္ေတာ့ အခ်စ္ခလုတ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အစိေလးကို ရွာေတြ႔တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ဖူးလို႔ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေႀကာင္ႀကည့္ေနမိေသးတယ္။ အဲ့ဒီမွာ
ခဏနားလိုက္လို႔ သတိ၀င္သလိုျဖစ္လာတဲ့ ဆရာမ
ေလးက သတိ၀င္လာသလို အိပ္ယာကိုလက္ျပန္ေထာက္ပီး ထထိုင္မလိုလုပ္လာမွ ခ်က္ခ်င္း က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာနဲ႔ အစိကေလးကို ဖြဖြေလး ညွပ္ထားလိုက္မွ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ထိုင္လွ်က္ကေလးနဲ႔ ဆရာမေလး
အားးး ကနဲျဖစ္သြားျပန္တယ္။ လွ်ာအဖ်ားေလးနဲ႔ အစိေလး
ကို ေမႊ႕ေပးေနလိုက္ေတာ့ ထြန္႔ထြန္႔လူးေအာင္ ျဖစ္သြားပီး ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို လႊတ္ခ်ပီး အိပ္ယာေပၚ ဗိုင္းကနဲျပဳတ္က်သြားျပန္တယ္။ လက္၂ဖက္က က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ပီး
ဘယ္ညာဆြဲကစားေနတာ သူ႔ဖာသူဘာလုပ္ေနမွန္းေတာင္
သတိထားမိဟန္မတူေတာ့ဘူး။ လွ်ာအေႀကာင္းေကာင္းေကာင္းမသိ၊ တစ္ခါမွ အဖုတ္အလွ်က္မခံဖူးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေပါက္စ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမခမ်ာ အစိကုိလွ်ာနဲ႔ ဘယ္ညာခတ္ပီးကစားတာကိုခပ္ႀကာႀကာေတာင္
မေတာင့္ခံႏိုင္ရွာပါဘူးဗ်ာ။
ေမာလိုက္တာ... အေမေရ! ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာျပန္ပီ အေမ.. မရေတာ့ဘူး မရေတာ့ဘူး အားးးး
အာေခါင္ျခစ္ပီးႀကိတ္ေအာ္သံေလးနဲ႔ တြန္႔လိမ္လာပီး ကာမပန္းတိုင္ေရာက္သြားရွာတယ္။ ရုတ္တရက္ အဆံုးစြန္ေပါက္ကြဲပီး ပီးသြားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ အစိကို ဆက္ပီး အထိမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး က်င္တဲ့အရသာပဲရ
ေတာ့မွာမို႔ ဆက္မလုပ္ရဆိုတဲ့ (သူ႔ကိုသူ
ေ-ာက္ဖုတ္ေမွာ္ေအာင္ထားသူလို႔ ဘြဲ႕ေပးထားတဲ့) ကိုေရႊဘရဲ႕လက္ခ်ာကို သတိရသြားလို႔ ဘာမွဆက္မလုပ္ေတာ့ပဲ အပန္းေျဖတဲ့အေနနဲ႕ ဆရာမ ေပါင္တစ္ဖက္ေပၚ ပါးအပ္ရင္း အသက္ကိုမွန္မွန္ရွဴရင္း အေမာေျဖေန
မိတယ္။ အဖုတ္လွ်က္တယ္ဆိုတာကလဲ အေတာ္ပင္ပန္း
ပါလားဆိုတာ လက္ေတြ႔သိလိုက္ရတယ္။ ဘာမွဆက္မလုပ္ေပမယ့္ ပါးမအပ္ထားတဲ့ေပါင္လံုးေဖြးေဖြးႀကီးတစ္ဖက္ကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ပီးသြားတိုင္ ပြတ္သပ္ကလူက်ီစယ္
ေခ်ာ့ျမွဴပါဆိုတာလည္း ဟိုဆရာသမားရဲ႕လက္ခ်ာပါဗ်ာ။
ေပါင္အရင္းကေန ဟိုးေျခသလံုးသားအိအိေလးေတြအထိ အထက္ေအာက္အစံုအဆန္ပြတ္သပ္ေပးေနရင္း တခါတခါ အဖုတ္အကြဲေႀကာင္းထိပ္က ဆီးခံုေမႊးကေလးေတြကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ဆြဲ
လိမ္ရင္းေဆာ့ကစားေပးေနလိုက္ေသးတယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
ဆီက ဘာအသံမွထပ္မႀကားရေတာ့ပဲ အသက္ရွဴသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ၀မ္းဗို္က္ကေလးက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနတာကိုပဲသတိထားေနမိတယ္။ က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလး မွိန္းေမာေနရွာပီ။ ပထမဆံုးအဖုတ္လွ်က္မိခဲ့တဲ့
အေတြ႔အႀကံဳမွာ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ဆရာမေလးကို အရသာခံ
တတ္၊အဆံုးစြန္ထိေရာက္သြားေအာင္လုပ္ေပးလိုက္မိတာကိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႀကိတ္ပီး ဂုဏ္ယူမိေနတယ္ေလ။ မိနစ္ေတြအေတာ္ႀကာလာမွ ဆရာမေပါင္ေပၚပါးအပ္ထားရာက က်ေနာ္ ခြာလိုက္ပီး ေခါင္းေထာင္ထရင္း
အကဲခတ္လိုက္တယ္။ ဆံႏြယ္တေထြးႀကီးေတြ ဖရိုဖရဲ
ျဖစ္ေနတဲ့ႀကားထဲက ေခၽြးစက္ကေလးေတြစို႔ေနတဲ့ မ်က္နာေလးက အို! ဆိုပီး မ်က္နာဆတ္ကနဲလႊဲသြားတယ္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ရဲဟန္မတူဘူး။ အေပၚပိုင္းတစ္ကိုယ္လံုး အင္းက်ီ၀တ္စံုျပည့္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေအာက္ပို္င္း
ဗလာနဲ႔ အပ်ိဳႀကီး၊ အဖုတ္ကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္အလွ်က္
ခံလိုက္ရတာကို အင္မတန္ရွက္ေနရွာပီ။ ရွည္လ်ားလြန္းပီး ဖြာလံက်ဲေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြနဲ႔ အျပစ္ကင္းတဲ့ မ်က္နာဖူးဖူးေလးကို ဖံုးထားပီး အရွက္သည္းေနရွာျပန္တယ္ဗ်ာ။ ဘယ္ကသတၱိေတြ၀င္လာမွန္းမသိပဲ
က်ေနာ္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမအေပၚမွာ တစ္ကိုယ္လံုးမိုးပီး
မ်က္နာ၂ခု၆လက္မေလာက္ပဲကြာတဲ့ အထိတိုးကပ္ပီး စူးစိုက္ေငးႀကည့္ေနမိပီ။ ဆရာမေလးကေတာ့ မ်က္နာကိုဖံုးထားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲမွာ ပုန္းေနဆဲပဲ။ စိတ္ယားလာတဲ့ က်ေနာ္ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆံႏြယ္
ေတြကို ဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့မွ လမင္းေလးနဲ႔တူတဲ့မ်က္နာေလး
ဘြားကနဲေပၚထြက္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္နာေလးကပန္းေသြးေရာင္ျဖန္းကနဲ ထသြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး တအားစိုက္ႀကည့္ထားေပးလိုက္တယ္။
ဘာလဲကြာ! အဲ့လိုမႀကည့္ေပးနဲ႔ ... ေနရခက္တယ္..
က်ေနာ္ဆရာမကို အရမ္းခ်စ္တယ္ သိလား
ခ်စ္ရင္ အရိုင္းဆန္ရသလား ေျပာစမ္းပါဦး?
က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား ဟင္?
ႏိုး! က်မ ရွင့္ကို ဘာကိစၥျပန္ခ်စ္ရမွာတံုး (ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေလသံ ျပံဳးစိစိမ်က္နာေပးနဲ႔ ေျပာေနတယ္) ႏႈတ္ခမ္းမွာ အကုန္ေပပြေနတယ္ မရႊံဘူးလားကြာ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ ဒုကၡပဲ
ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ (ပါးစပ္က အဖုတ္ရည္ေတြကို စမ္းပီးသုတ္ရင္းနဲ႔ က်ေနာ္ ဆက္ပီးခ်စ္ေရးဆိုေနမိတယ္) က်ေနာ္ေလ.. ဘယ္.. ဘယ္မိန္းမကိုမွ အဲ့လိုမလုပ္ဖူးပါဘူးဗ်ာ... ဆရာမကို တအားခ်စ္လြန္းလို႔ ခုလို
ဟာဟ! ရြာမွာသြားေျပာေခ်.. ဒါမ်ိဳးေတြေျပာေျပာပီး ေကာင္မေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကိုမ်ား ????
၀ုန္း!
က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေအာင့္ကနဲျဖစ္သြားသလို မာနနဲ႔မခံခ်င္စိတ္က လိႈက္ကနဲထလာေတာ့ လူခ်င္းခြာပစ္လိုက္ပီး ကုတင္ေအာက္ကို ၀ုန္းကနဲဆင္းသြားမိလိုက္တယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အေျခေနမို႔
မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းပီး နားမလည္ႏိုင္တဲ့
ပံုေလးနဲ႔ ကုတင္ေပၚကေနလွမ္းႀကည့္ပီး ေျခရင္းမွာ အေခြလိုက္ကေလးျဖစ္ေနတဲ့ ထမီေလးကိုေကာက္၀တ္လိုက္တယ္။
စိတ္ဆိုးသြားတယ္ေပါ့ .. ဟာဟ ... မွန္ရာေတြေျပာေတာ့ မခံႏိုင္ရွာ
က်ေနာ့္အ၀တ္ေတြယူေပးပါ ဆရာမ..
သူမ်ား သမီးပ်ိဳေလးကို အႏိုင္အထက္လုပ္တာကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာရပဲ သူက ေဒါသထြက္ေသးတယ္ ဟာဟ
ဆရာမ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ က်ေနာ့္ကို ခင္ဗ်ားထင္ခ်င္သလိုထင္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္အ၀တ္ေတြယူေပးပါ.. က်ေနာ္ျပန္ခ်င္ပီ
ေႀသာ္! ဒါပဲလား? ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္... လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔၀သြားပီလား ရပါတယ္ ယူေပးမယ္
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚက ဖို႔ရို႕ဖားလ်ားေလးဆင္းခ်လာပီး ေဇာင့္ေဇာင့္ေဇာင့္ေဇာင့္နဲ႔ အခန္းအျပင္ဖက္ထြက္သြားတယ္။
ခ်က္ခ်င္းပဲျပန္ေရာက္လာပီး မီးပူတိုက္ပီးသား က်ေနာ့္ အ၀တ္ေတြကို ကုတင္ေပၚပစ္တင္ေပးတယ္။ ပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ကုတင္ေဘးနားက မွန္တင္ခံုေရွ႕မွာ သြားထိုင္ပီး ပြေနတဲ့ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ဘီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ရွင္းရင္း ေက်ာေပးထားတယ္။ ခ်စ္လြန္းလို႔ မိန္းမ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဖုတ္ကို လွ်က္လိုက္မိတာကို အေစာ္ကားခံလိုက္ရတယ္လို႔ ေဒါေဖာင္းေနတဲ့ က်ေနာ္ ကိုယ္မွာပတ္ထားတဲ့ေစာင္ကို ခြာခ်ပီး အ၀တ္ေတြျမန္ျမန္ေကာက္၀တ္ပစ္လိုက္တယ္။ ပီးတာနဲ႔ ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္း
နဲ႔ အခန္းအျပင္ကိုထြက္ခ်သြားလိုက္တယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ
ကို က်ေနာ္ ႏႈတ္လဲမဆက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမတကာရဲ႕ အဖုတ္ကိုလိုက္လွ်က္ေနတဲ့ေကာင္လို႔ က်ေနာ့္ကို ထင္ျမင္ယူဆ သြားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကိုျပန္ခ်စ္လာပါ့မယ္လို႔လဲ မထင္ေတာ့သလို အရာရာကို
ဆံုးရံႈးသြားတဲ့စိတ္ပဲႀကီးစိုးထားခဲ့ပီ။ အိမ္အေပၚထပ္ကေန
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခ်လာေပမယ့္ ေက်ာင္းသူမေလးေတြရွိေနမလားဆိုပီးေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဆာင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူေလးေတြေက်ာင္းသြားခ်ိန္ မနက္၉နာရီခြဲေလာက္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်ပဲ
ေလွကားအတိုင္းဆင္းသြားမိတယ္။ ေအာက္ဆံုးအထစ္ေရာက္
ခါနီးမွာ ဂူးဂဲ ျမည္သံေတြမပါပဲ ရိပ္ကနဲ ေျပးလာတဲ့ ေခြးသမင္ႀကီးေတြကို လွမ္းျမင္လိုက္လို႔ အိမ္ေပၚကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပးတက္လိုက္ရတယ္။
ဘာလဲ?
ေအာက္ထပ္မွာ ေခြးေတြ.. လာႀကည့္ထားေပးဦး ျပန္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနလို႔
အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္သြားေတာ့ မွန္တင္ခံုမွာထိုင္ေနဆဲ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမက ဘာလဲဆိုပီး လွမ္းေမးတယ္။ ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့က်ေနာ့္ စကားသံအဆံုးမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ပီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမ်ိဳသိပ္ထားတဲ့ဟန္နဲ႔
ထရပ္လိုက္ပီး ေအာက္ထပ္ကို လိုက္ပို႔တယ္။
ျခံအ၀ေရာက္တဲ့အထိ ၂ေယာက္လံုးခပ္တည္တည္ မာနႀကီးေနႀကပီး ဘယ္သူကမွစကားစမေျပာျဖစ္ႀကေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္ဟာ လူဆိုးပါ.. ခင္ဗ်ားထင္သလို လူေပါ့သြမ္းေလးပါ.. ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရွိသင့္တဲ့ မာနေတာ့ အျပည့္ရွိေသးတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားလိုက္!
ေႀသာ! ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ မွတ္ထားပါတယ္.. ခုလို အိမ္တိုင္ယာေရာက္ မာနတရားအေႀကာင္း သက္ေသလာျပေပးတာ ေက်းဇူးေနာ္ ကိုဖိုးသက္.. မခင္ခ်ိဳေမက ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူးဆိုတာေလးပါမွတ္ထားေပးပါဦးရွင္
က်ေနာ့္ကို ရႊဲ႕သလိုျပန္ေျပာရင္း လက္၂ဖက္ကို အေနာက္ပစ္ ရင္ေလးေကာ့ေတာ့ေတာ့ မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးတမင္လုပ္ေနတဲ့ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမကို မ်က္နာလႊဲရင္း လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ခပ္ျပင္းျပင္း ေခါက္လိုက္တဲ့
က်ေနာ့္ ေတာက္! ေခါက္သံက အင္မတန္က်ယ္ေလာင္
လြန္းတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္သတိထားမိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဖိုးသက္ တစ္မနက္လံုး လိုက္ရွာလိုက္ရတာ ... မင္းဘယ္မွာ သြားေသေနတာလဲ ေအေဘးေလးရ? ေသာက္ခြက္ကလဲ စူပုပ္ေနလိုက္တာ ဘယ္ျဖစ္လာျပန္ပီလဲဟ?
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိမ္မွာသြားအိပ္တာေလ
ဟုတ္လား? မွန္းစမ္း ဗိုက္မွာ ဓားထိုးမခံခဲ့ရဘူးလား ဟီးဟီး ယံုေအာင္လဲ ရႊီးစမ္းပါ ငါ့ေကာင္ရာ ငါနင့္ဆရာပါ ခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတာ ဘယ္လိုမိန္းကေလးလဲဆိုတာ အတန္းေဖာ္ျဖစ္ဖူးလို႔ငါသိပါ့ကြာ ဗိုက္ေကာင္းလို႔ဓားေတာင္း
ေနတယ္ မင္းေတာ့ ခြိ
ခင္ဗ်ား လက္ထဲက အိတ္က ဘာလုပ္မို႔လဲ?
ခရီးထြက္မလို႔ေလ မင့္ကိုဒါေႀကာင့္လိုက္ရွာေနတာ .. မင့္အဖြားကို ငါေျပာခဲ့ပီးပီ ေရႊဘ နင္တာ၀န္ခံတယ္ဆိုပီးေရာတဲ့ လစ္ႀကစို႔
မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုေရႊဘ.. ဘယ္သြားမွာလဲ အရင္ေျပာဦးေလ
ဗိုက္ပူျမင့္ေအာင္ တို႔ေကာင္ေတြနဲ႔ အလယ္ကၽြန္းရြာမွာငါတို႔ရပ္ကြက္က ေအာင္သိန္း မဂၤလာေဆာင္ရွိတယ္ အဲ့မွာ ဘုရားပြဲလည္းလုပ္ေနတာတဲ့ လိုက္သြားစို႔ေလ.. ဒီေကာင္ေတြ အိမ္ကစက္ေလွႀကီးနဲ႔ တစ္ရပ္ကြက္လံုးက
လူငယ္ေတြအကုန္ အသင့္ျဖစ္ေနပီ
က်ေနာ့္ အ၀တ္အစားေတြေကာ ... ပိုက္ဆံ??
လွ်ာမရွည္နဲ႔ ငါ့အ၀တ္ပိုေတြပါတယ္.. ပိုက္ဆံက ဟိုအပံုႀကီးထဲက ၅ေထာင္တိတိယူလာတယ္... ပြဲခ်ီ ၅ညက်န္တဲ့ဟာ ဘယ္ေလာက္သံုးသံုး ေသာက္ေသာက္ သူေဌးလိုေနပစ္လို႔ရေနပီ ဟုတ္ပီလား လစ္မယ္လစ္မယ္..
ကမ္းနားလမ္းကေန ၂ေယာက္သား ခပ္သုတ္သုတ္ကမ္းပါးက ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းေျပးဆင္းသြားေတာ့ တရုတ္နီအင္ဂ်င္ ၂လံုးတပ္ထားတဲ့ စက္ေလွႀကီးက စက္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းႏိုးေနပီ။
စက္ေလွ အမိုးေပၚမွာ ၀မ္းဗိုက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားအကုန္နီးပါးထိုင္ေနႀကတယ္။ အူျမဴးသြားတဲ့စိတ္နဲ႔အတူ စက္ေလွေပၚခုန္တက္ရင္း ေဟးးး ကနဲေအာ္လိုက္မိတယ္။ ေရျပင္ခရီးနဲ႔ ၆နာရီ
ေလာက္ႀကာေအာင္သြားရတဲ့ အလယ္ကၽြန္း ဘုရားပြဲ
နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္၂ခုပူး ေပ်ာ္ရတာမို႔ တစ္အုပ္တစ္မႀကီး စက္ေလွေပၚမွာ အူျမဴးလို႔ပါသြားႀကေလရဲ႕။ ျမိဳ႕ကေလး ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ ရမ္ပုလင္းေတြ၊ဖဲထုတ္ေတြက စက္ေလွေပၚမွာေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔ေပါ့။
စီးကရက္ဖြာလိုက္ မတ္ခြက္ထဲက ရမ္ေလးက်ိဳက္လိုက္နဲ႕
ျမစ္ျပင္ေပၚက တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလႏုေအးေအးေလးရဲ႕ အရသာကို ခံစားရင္း ခ်ာတိတ္ေတြနဲ႔ အျပိဳင္ျငင္းခုန္ရင္း ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ဖဲ၀ိုင္းက ကို္ေရႊဘ ရဲ႕အသံေအာေအာႀကီးက ႀကားတစ္ခ်က္မႀကားတစ္ခ်က္ပဲ။
က်ေနာ္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရေနတာလားဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေရလယ္ကၽြန္းဘုရားပြဲမွာ သြားေသာင္းက်န္းပီး အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ တစ္ပတ္တိတိအလုပ္မ်ားေနတယ္ဗ်ာ။ မိုးတြင္းႀကီးမွာကို အိမ္အလုပ္ေတြက ျပန္မ်ားလာျပန္တယ္။
လူနီႀကီးကိုလဲ စတိုခန္းထဲပို႔ထားလိုက္တယ္။ မဟုတ္ရင္ဒင္းဒုကၡေပးမွာစိုးလို႔ ဂ်ပ္စကၠဴဗူးထဲထည့္ပီး စတိုခန္းထဲသြားပစ္ထားလိုက္တယ္။ ဒီဖက္အိမ္မႀကီးမွာပဲ ျပန္အိပ္ျဖစ္ေနတာႀကာပီ။ ခုတေလာ ကိုေရႊဘလည္း
ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနေတာ့ ဟိုေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္
ကိုေတာင္ စကားႏိႈက္ပီး အင္တာဗ်ဴးဖို႔ေမ့သလိုျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ အိမ္ေရွ႕ ျခံ၀ိုင္းထဲမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလး ဖိုးေထြးကို ခဏကြာလို႔ေျပာပီး လုပ္လက္စ ကုန္စာရင္းေတြကို ျမန္ျမန္ျဖတ္ေနမိတယ္။
ဒီေကာင္က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနတာဗ်။ ရပ္ကြက္ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနႀကဆိုေတာ့ ခုလည္း ေရစက္ပ်က္တာ လာလုပ္ေပးပါဦး ကိုဖိုးသက္ဆိုလို႔ လိုက္သြားေပး
ရဦးမယ္။
က်ေနာ္က တစ္ျမိဳ႕လံုးသံုးတတ္တဲ့ တရုတ္ေရစက္ေတြကို ဟိုႏိႈက္ဒီႏိႈက္ျပင္တတ္တာကိုး။ သူ႔အိမ္ကမဟုတ္ဘူး။ သူ႔အသိအိမ္က စက္ပ်က္ေနတာ ကူညီပါဗ်ာဆိုေတာ့ ရပါတယ္ဆိုပီး အလုပ္လက္စသတ္ပီးတာနဲ႔
ေကာက္လိုက္သြားမိတယ္။ သူ႔စက္ဘီးေနာက္က ခြထိုင္ပီး
ဂြအိတ္ကေလးလြယ္ပီးပါသြားလိုက္တာ ျခံတစ္ျခံအ၀ကိုေရာက္သြားေတာ့မွ ဒါေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိမ္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သတိထားလိုက္မိတယ္ဗ်။
ဖိုးေထြး!
ဗ်ာ အကို
မင္းက ခ်ီးျဖစ္လို႔ ငါ့ကို ဒီဆရာမအိမ္ဆိုတာ ႀကိဳမေျပာတာလဲကြ?
မ.. မဟုတ္ဘူး အကိုဖိုးသက္ ... ဆရာမက ဘာမွမေျပာပဲေခၚခဲ့တဲ့ က်ေနာ္လည္း အကို႔ကိုမညာခ်င္ပါဘူးဗ်ာ.. ဒုကၡ
အျပန္အလွန္အခ်ီအခ်ေျပာေနရင္း ျခံ၀င္းထဲကို ေရာက္သြားႀကပီ။ ေက်ာင္းသားေတြရွင္းေနတဲ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ဗ်။
သားဖိုးေထြး ေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ္မလား ... သြားေတာ့ေနာ္ ရပီ ေက်းဇူးတင္တယ္ကြယ္
ဟုတ္! ဆရာမ .. အကိုဖိုးသက္ က်ေနာ္ လစ္မယ္ဗ်ာ
ေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္လုပ္ပီး ဖိုးေထြးတစ္ေယာက္ ျပန္လစ္သြားတယ္။ ဂြအိတ္ကေလးကိုင္ပီး ငူတူတူနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ရယ္ ၊ မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေပးနဲ႔ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမရယ္ ၂ေယာက္ထဲ အိမ္ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ပီး
ျငိမ္ေနႀကတယ္။
ဘယ္မွာလဲ ေရစက္က?
ေရစက္ပါဆို ... ေရတြင္းေဘးမွာေပါ့ရွင္... ေလသံကလဲ မာနအင္မတန္ႀကီးလိုက္တာ အိမ္ေနာက္ေဖးကို ျကြေတာ္မူပါ ရွင့္
ျပံဳးစိစိနဲ႔ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အေနာက္ကေန က်ေနာ္ ခပ္တင္းတင္းမ်က္နာေပးနဲ႔လိုက္သြားမိတယ္။ အနက္ေရာင္ အိမ္ေနရင္း တစ္ပတ္ႏြမ္း ထမီေလးက ခါးက်င္က်င္ေလးမွာ စည္းေႏွာင္ထားေတာ့
ေအာက္က ကားထြက္ေနတဲ့
တင္ပါး အိစက္စက္ႀကီးေတြက လွမ္းလို္က္တိုင္း အိကနဲအိကနဲ လိႈင္းကေလးေတြထလို႔ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးက ဘယ္ညာခါရမ္းေနတာကို မသိမသာေလး ခိုးႀကည့္ရင္း စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းလႈပ္ရွားလာေပ
မယ့္ ဒီေလာက္ ေသာက္ေက်ာတင္းတဲ့ မိန္းမကို
အဖက္မလုပ္ပဲ ေနျပမယ္ဆိုတဲ့ မာနစိတ္က တင္းကနဲပဲ။
အိမ္ေနာက္ေဖးျခံ၀ိုင္းထဲမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ တစ္ထပ္မီးဖိုေဆာင္ေလး အေနာက္ဖက္နားဆီက ေရတြင္းနားေရာက္ေတာ့ ေရစက္ကို လက္ညွိဳးထိုးျပရင္း ဒီမွာ! လို႔အေျပာ..
အေနာက္က လိုက္လာရင္း ႏွိမ့္တုန္ျမင့္တုန္တင္ပါးဆံု အိအိႀကီးေတြကို မ်က္စိအစာေကၽြးေနမိတဲ့ က်ေနာ္သူခိုးလူမိျဖစ္သြားေသးတယ္။ သူ႔ထမီေအာက္က တင္ပါးလွလွႀကီးေတြကို ေငးေနမွန္းသိသြားေတာ့ ခစ္
ကနဲအသံတိုးတိုးေလးထြက္ပီး ရယ္လိုက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္
ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲမ်က္နာထားကိုတင္းပစ္လိုက္ပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။ ဂြအိတ္ကေလးကို ခ်ပီး မန္းကီးဂြနဲ႔၁၃-၁၄ ဂြေတြကိုထုတ္ပီး ပန္႔ကိုျဖဳတ္ခ် ပီးေရဘားေတြကို ေလလံုမလို စစ္ႀကည့္ရင္း
အလုပ္ရႈပ္ေနေပမယ့္ ယင္းမာဖိနပ္ပါးကေလးေပၚက ေျခဖမိုး
ျဖဴလြလြကေလးေတြနဲ႔ ေျခေခ်ာင္းလွလွေလးေတြကို ျမင္ေနရေတာ့ ေမာ့ႀကည့္စရာမလိုပဲ သူမ က်ေနာ့္ေဘးကေနရပ္ႀကည့္ေနတယ္ဆိုတာ သိေနတယ္။ လူက စိတ္မျငိမ္မွန္းေတာ္ေတာ္သိသာေနတယ္ဗ်ာ။ ခုလဲ
မန္းကီးကို အားနဲ႔ဖိပီးလွည့္လိုက္တာ အရွိန္လြန္သြားလို႔ ပိုက္
က ေဆာင့္ျဖဳတ္ခ်လိုက္သလိုျဖစ္ပီး ေရက်န္ေတြ ဗြမ္းကနဲ ထြက္လာေတာ့ ကုန္းကြကြလုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္နာေတြေကာ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး စိုရႊဲကုန္တယ္။
အို!ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ စက္ဆရာေလးရယ္.. လူလည္းျကြက္စုတ္ျဖစ္သြားရွာပီ.. သနားပါတယ္
.... ..... .....
ဘာမွေျပာမေျပာပဲ ၀တ္လာတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီကို ခၽြတ္ပီး မ်က္နာနဲ႔ ရင္ဘတ္ကိုသုတ္.. ဂြအိတ္ထဲအသင့္ပါလာတဲ့ ကားကၽြတ္စ ကိုထုတ္ပီး ကက္ေႀကးနဲ႔ ညွပ္ပီး ေရဘားေလလံုေအာင္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးျပန္တပ္ေပးလိုက္
တယ္။
အားလံုးျပန္တပ္ပီးေတာ့မွ ေရတြင္း တိုင္က ေရစက္ခလုတ္ကို ဖြင့္ႀကည့္ပီးစမ္းလိုက္ေတာ့ ၀ေရာကနဲ ျမည္လာပီး ေဘးက အုတ္ကန္ထဲကို ေရေတြ တဗြမ္းဗြမ္းက်လာတယ္။
ေဟးး ေရလာပီကြ .. ေတာ္တယ္ေတာ္တယ္ ေျဖာင္းေျဖာင္း!
က်ေနာ္ အံံ့ႀသတႀကီးေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ရူပေဗဒဆရာမ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဟာ က်ေနာ္သိခဲ့တဲ့ ရႈတည္တည္ မ်က္နာေႀကာတင္းတင္းနဲ႔ အပ်ိဳႀကီးမဟုတ္ေတာ့ပဲ ခုန္ေပါက္ရင္းလက္ခုပ္တီးေနတဲ့ အပ်ိဳေပါက္မေလးျဖစ္ေန
တယ္ေကာဗ်။
အထူးသျဖင့္ ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ့ မ်က္နာႏုႏုကေလးရယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေထြးေထြးေလးကို တမင္ စူတူတူ ေထာ္ေတာ္ေတာ္ေလးလုပ္ထားပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ဟန္ပန္ေလးျဖစ္ေနတာရယ္ကို သတိထားမိတယ္။ အနီးအနားမွာ
ဘယ္သူမွမရွိေနလို႔မ်ား ဂုဏ္သေရရွိ ဆရာမဟန္မေပါက္
ေတာ့တာမ်ားလားဗ်ာ။ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ရင္း သူ႔ကို သတိလက္လႊတ္ေငးေမာေနတဲ့ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ခုန္ေပါက္ရင္း လက္ခုပ္တီးေနရာက က်ေနာ္ အံ့ႀသတႀကီး ေငးေနမွန္းသတိလည္းထားမိေရာ လွ်ာကေလးတစ္လစ္
လုပ္ပီးေျပာင္ျပေနျပန္ေရာ။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲမသိေတာ့ပါဘူးေလ။
ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္ျပလာမွ သတိ၀င္လာပီး ကိုယ့္ပစၥည္းေတြကိုယ္အိတ္ထဲျပန္ထည့္ပီး သိမ္းလိုက္မိတယ္။ ေရေတြစိုသြားတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီကိုေတာ့ ျပန္မ၀တ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ပုခံုးေပၚတင္ထားလိုက္ပီး ဂြအိတ္ကို
လြယ္ရင္း ျပန္ဖို႔မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ကိုလည္း
မ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ေတာ့ပဲ ခ်ာကနဲလွည့္အထြက္မွာ ဂြေတြထည့္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ႀကိဳးကို လွမ္းဆြဲထားတာ ခံလိုက္ရလို႔ ဆတ္ကနဲလွည့္ႀကည့္လိုက္တယ္။
ဘာလဲဗ်?
အမေလး ... စက္ဆရာေလးရယ္ ေအာ္လိုက္တာ.. ေႀကာက္ပါတယ္ .. ဟိုစက္ျပင္ခ ဘယ္ေလာက္က်ပါသလဲရွင္ (ေလသံက မူႏြဲ႕ေနသလို မ်က္နာကလည္း မ်က္စမ်က္နေတြခ်ီပင့္ပီးျပံဳးစိစိနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္)
က်ဳပ္ ပိုက္ဆံနဲ႔ျပင္စားတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး ... ခင္ဗ်ာ့အိမ္မွန္းသိရင္ လာေတာင္မလာဘူး ဟုတ္ပီလား?
ေႀသာ! ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေမ့လို႔ ... ဆရာေလးက စက္ကိုအေပ်ာ္ျပင္ပီး ဖဲပဲရိုက္စားတာဆိုလား အဟိ
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ!!
ရွင္!
ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို.... ..... (ေဒါသတႀကီးနဲ႔ မ်က္နာကို လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးရင္း တစ္ခုခုေျပာဖို႔ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ညွိဳးကို ခပ္တင္းတင္းဖမ္းဆုပ္ကိုင္လာလို႔ က်ေနာ္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး)
ရွဴးး ရွဴးး ရႊတ္ (သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းတင္ပီး တိတ္ေတာ့ဆိုတဲ့ပံုစံေလးနဲ႔ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြကို တမင္ျပဴးျပေနေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ အမူအရာေလးမို႔ က်ေနာ္ျငိမ္က်သြားရတယ္)
က်ေနာ့္လက္ညွိဳးကိုဆုပ္ထားတာ မလႊတ္ပဲခပ္တင္းတင္းေလး ကိုင္ထားရင္း ေရတြင္းနားက မီးဖိုေဆာင္ကေလးထဲကို အတင္းဆြဲေခၚသြားေတာ့ ဒရန္႔ဒရန္႔နဲ႔ က်ေနာ္ေပကပ္ကပ္လုပ္ရင္းပါသြားတယ္။
မီးဖိုခန္းထဲေရာက္သြားေတာ့ ထမင္းစား စားပြဲမွာ အတင္းဆြဲထိုင္ခိုင္းပီး ေနရာခ်ထားလိုက္တယ္။ မီးဖိုေပၚက ခရားအိုးႀကီးထဲက ႏွပ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးေလးကို မတ္ခြက္အႀကီးတစ္ခုထဲငွဲ႕ပီး ဂြပ္ကနဲ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ
လာခ်ေပးတယ္။ ေကာ္ဖီျမင္ရင္မေနႏိုင္၊ အနံ႔ရွဳရတာနဲ႔
တင္ေသာက္ခ်င္ေနေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေကာက္ယူလိုက္ပီး တစိမ့္စိမ့္ က်ိဳက္ေနမိတယ္။ ေႀကာင္အိမ္ထဲက ထုတ္လာတဲ့ ေျကြပန္းကန္ျပားနဲ႔ထည့္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာေထာပတ္ေႀကာ္ ၀၀အိအိေလးေတြလည္း
ခ်ေကၽြးလာေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ခပ္တည္တည္နဲ႔
ယူပီး စားပစ္လိုက္လိုက္ေတာ့ ခ်ိဳစိမ့္ပီး အရသာတကယ္ရွိတယ္ဗ်။ တေနကုန္ထံုးစံအတိုင္းအလုပ္မ်ားေနခဲ့ေတာ့ ေန႔လည္စာ မစားရေသးဘူး။ ဖီးႀကမ္းငွက္ေပ်ာသီးကို ေထာပတ္ေတြနဲ႔ အိေနေအာင္ေႀကာ္ထားတာကို
ေကာ္ဖီေမႊးခါးခါးေလးနဲ႔ တြဲပီးျမည္းေနရေတာ့ အားရပါးရ
ကိုဇိမ္ယူပီး စားပစ္လိုက္မိတယ္။ အင္မတန္အရသာထူးတဲ့ အစားအေသာက္နဲ႔ေတြ႔ေနေတာ့ ခုနက စိတ္တိုေနတာေတြေတာင္ ဘာမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ေကာ္ဖီမတ္ခြက္ႀကီးလည္း ေျပာင္သြားေအာင္ ေသာက္ပစ္လိုက္သ
လို ပန္းကန္ထဲက ငွက္ေပ်ာေႀကာ္ေတြလည္း အကုန္စား
ပစ္လိုက္မိတယ္။ ေကာ္ဖီကို အကုန္ေမာ့ပီး စားပြဲေပၚခြက္ကို ခ်လိုက္တာနဲ႔ ေစာ္ဘြားႏႈတ္ခမ္းေမႊး လက္ဖက္ေျခာက္ခတ္ထားတဲ့ ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းေျကြပန္းကန္ေလးက ေရွ႕ေရာက္လာျပန္ေရာ။
ေရေႏြးႀကမ္းဖန္ခါးခါးေလးကို အရသာခံ မႈတ္ေသာက္ေနရင္း ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာ
မတ္တပ္ရပ္ လက္ကေလးပိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကို "က ကေလးငယ္ ခ်စ္စဖြယ္" ေလးပါလား ဆိုတဲ့ အႀကင္နာအႀကည့္ ေလးေတြနဲ႔ စိုက္ႀကည့္ေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး။ ဗိုက္၀သလိုျဖစ္သြားလို႔လားမသိဘူး။ ခုနက
စိတ္တိုေနတာ၊ မာန္မာနထားေနတာေတြေပ်ာက္ကုန္သလိုလို။
ဗိုက္အေတာ္ဆာေနရွာတယ္.. ကေလးေလးႀကေနတာပဲ စားေနတာႀကည့္ပီး အားရစရာေနာ္ ... ေန႔လည္စာမစားရေသးဘူးဟုတ္လား?
အိမ္ အလုပ္နည္းနည္းရႈပ္ေနလို႔ စားဖို႔ေမ့ေနတာဗ်
ဟ.. ဟုတ္လွေခ်လား? အိမ္အလုပ္တကယ္ကူလုပ္တယ္ေပါ့ေလ
ခင္ဗ်ား.. က်ေနာ့္ကို ဘာထင္ထင္ဗ်ာ ဂရုမစိုက္...
ေဟးးး ရွဴး ရွဴး အဲ့လိုစိတ္မဆတ္ေႀကးကြာ ေနာက္လို႔မရဘူးလား ရွင့္ေဒၚေလး ခင္ခက္ က်မကို အျမဲေျပာပါ့ ငါ့တူေလးက သူ႔ဖာသူ အျပင္မွာဆိုးတာ အိမ္မွာေတာ့ အင္မတန္အားကိုးရတဲ့ေကာင္တဲ့ သိပါတယ္ေတာ္
.... ..... ....
ေကာ္ဖီႏွပ္ထားတာ ေကာင္းတယ္မလား ... ငွက္ေပ်ာေထာပတ္လွိမ့္ေႀကာ္ေလးေကာ ႀကိဳက္တယ္ေနာ္ .. စားလိုက္တာ ပလုတ္ပေလာင္း ..
တအားေကာင္းတယ္ဗ်.. တသက္လံုးဒီေလာက္အရသာရွိတဲ့ ေကာ္ဖီနဲ႔ ငွက္ေပ်ာေႀကာ္မေတြ႔ဖူးေသးဘူး.. ဆရာမစားဖို႔ေတာင္ မခ်န္လိုက္မိဘူး ေဆာရီးေနာ္
ႀကိဳက္တယ္ေပါ့?
ဟုတ္!
အျမဲစားခ်င္သြားသလား
ဗ်ာ!
တသက္လံုးစားမလားလို႔ေမးေနတာ
..... ..... ..... (က်ေနာ္သူ႔ကိုေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္အမူအရာမေတြ႔ရပဲ မ်က္၀န္းညိဳေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စိုက္ႀကည့္ေနတယ္ဗ်)
ဘယ္လိုလဲ? ေမးေနတယ္
..... ..... ..... (ရင္ခုန္သံေတြတအားျမန္လာလို႔ က်ေနာ္စကားနဲ႔ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ကေလး ျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္)
ရွင္ေလးကို ရွင္ခ်စ္တဲ့ မိန္းမက မဆိုးမမိုက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုရင္ လိုက္ေလ်ာမွာေပါ့ ဟုတ္လား?
..... ..... ..... (အာေစးမိေနတဲ့လူလိုပဲ က်ေနာ္ ေခါင္းပဲတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပႏိုင္တယ္ လူက ထူပူေနပီဗ် ရင္တုန္လိုက္တာဗ်ာ)
က်စ္ဆံျမီးအရွည္ႀကီးက ရင္ဘတ္အေရွ႕နား တြဲေလ်ာင္းျဖစ္ေနတာကို ၀ဲကနဲ ေနာက္ေက်ာဖက္ကို လႊဲတင္လိုက္ရင္း ရူပေဗဒဆရာမေလး ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္အနားကို တိုးကပ္လာတယ္။ က်ေနာ့္ပုခံုးကို
စံုကိုင္လာတယ္။ ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့
သူမ ခမ်ာလည္း တစ္ကိုယ္လံုးကို တုန္ခါေနတာသတိထားလိုက္မိတယ္။ မႀကာခင္ပဲ ေခြလဲက်သြားေတာ့မလိုပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းနီနီေလးေတြက တဆတ္ဆတ္ခါေနရွာတယ္။ က်ေနာ္ ၀ုန္းကနဲထရပ္လိုက္ေတာ့ ဒူးေပ်ာ့ပီးေခြက်
သြားဟန္တူတဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမတစ္ေယာက္
က်ေနာ့္ ပုခံုးေပၚ မ်က္နာေလးကို ထိုးအပ္လာလို႔ အလိုက္သင့္ကေလး ခါးက်င္က်င္ေလးကိုတစ္ဖက္ ပုခံုးသားအိအိေလးကို တစ္ဖက္ ထိန္းထားရင္းေပြ႕ဖက္လိုက္ရတယ္။ ကိုယ္လံုးေလးက တသိမ့္သိမ့္တုန္တက္လာမွ
ခါးက်င္က်င္ေလးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း သူ႔မ်က္နာေလး
ကိုခြာႀကည့္လိုက္ေတာ့ အင္မတန္မ်က္နာေႀကာတင္းတဲ့ဆရာမေလးရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါးမႈန္မႈန္ေလးေတြက မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းေလးေတြေႀကာင့္ ပ်က္ျပယ္စျပဳေနရွာပီ။ ေဟာဗ်ာ! က်ေနာ့္ဆရာမေလးက
ခ်စ္စဖြယ္ေလးျပံဳးရင္း မ်က္ရည္က်ေနပါေကာလားေလ။
နဖူးခ်င္း တိုက္ထားရင္း မ်က္နာခ်င္းကပ္ထားရင္ခ်င္း အပ္ထားလိုက္ႀကတာ တစ္ေယာက္ရင္ခုန္သံတစ္ေယာက္ႀကားေနရတယ္။
လူဆိုး လူရမ္းကား... ရွင္ေလး မေကာင္းဘူး "ခ်ိဳ႕" ကိုခ်စ္တယ္လို႔လည္းေျပာေသးတယ္ ေရွာင္ေနတယ္ .. ၀မ္းနည္းတယ္ဟာ!
က်ေနာ့္ကို ဆို႔နင့္နင့္ အသံေလးနဲ႔ တိုးတိုးေလးခၽြဲရင္း မ်က္ရည္က်ေနတာ ဆရာမေလးမွဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ။
က်ေနာ္ခုထိ ဆရာမေလးကို စကားျပန္မေျပာျဖစ္ေသးဘူး။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေလထဲေျမွာက္ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ တကယ္ရသြားပီ ဆိုတဲ့ ၀မ္းသာစိတ္ရယ္။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလး
ခုေတာ့ က်ေနာ့္ကို အရမ္းတြယ္တာေနပီဆိုတာကိုသိလိုက္
ရတာရယ္အကုန္ေပါင္းပီး လူက အိပ္မက္လိုလိုဘာလိုလိုႀကီးေလ။
"ခ်ိဳ" ကပဲ အရွက္မရွိ တပည့္တစ္ေယာက္လႊတ္ပီး အေခၚခိုင္းရတယ္တဲ့ .... ရွင္ ခ်ိဳ႕ ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ မယံုပါဘူး..ေတာ္ပါပီ (ေျပာရင္း အသံက တိမ္၀င္သြားရွာတယ္)
က် ... က်ေနာ္ .. အ.. အရမ္းရွက္သြားလို႔ပါ ဆရာမေလးရာ မခ်စ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ တိတ္.. တိတ္
ခ်ိဳ ေတာ့ တသက္လံုးႏိုင္စား မယ့္ေကာင္ေလးကို တအားတြယ္တာမိသြားပီ ... ဒုကၡေရာက္ပီေနမယ္
အာ! မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမေလးရာ .. က်ေနာ္ေနာက္ကို အဲ့လို မလုပ္ေတာ့ဘူးေနာ္ .. ဟုတ္ပီလား တိတ္ေတာ့
တသိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ့ ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးရင္းေခ်ာ့ေပးေနလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ အင္မတန္ လင္းျမ တဲ့ခံစားခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ လူကို တလွပ္လွပ္နဲ႔ဗ်ာ။
က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလး ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္တဲ့။ ဟားဟား! ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။ ဖိုးသက္ကြ.. မာနခဲ ဆရာမေခ်ာေခ်ာေလးရဲ႕ ခ်စ္သူကြ လို႔ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဆူညံေနေအာင္ေအာ္ဟစ္ေနမိတယ္။
ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ေပးေနရာက မ်က္နာဖူးဖူးေလးကို
လက္ဖ၀ါး၂ခုထဲညွပ္ထားပီး ေသခ်ာအနီးကပ္စိုက္ႀကည့္ထားေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေႀကာင္ေပါက္စကေလး
လိုပဲ
ျငိမ္ျငိမ္ေလးခံေနရွာတာကို စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို
ပါးပါးခ်င္းပြတ္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ပြတ္နမ္းရင္း သုတ္ေပးလိုက္မိတယ္။
ငိုထားေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ႏွာေရ ေတြပါ က်ေနာ့္ပါးျပင္မွာ ေပပြကုန္ေတာ့ ငိုေနတဲ့ဆရာမေလးက တဟီးဟီးနဲ႔ ရယ္လာပီး က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚတင္ထားတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီနဲ႔ က်ေနာ့္ပါးျပင္ကို သုတ္ေပးတယ္။ ပီးေတာ့မွ
က်ေနာ့္မ်က္နာကို ေမာ့ႀကည့္ရင္း ရင္ခြင္ထဲကေန က်ေနာ့္နဖူးေပၚ၀ဲက်
ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ကေလးနဲ႔သပ္တင္ရင္း ခ်စ္လိုက္တာ လူဆိုးေလးရာ! လို႔စိုက္ႀကည့္ရင္းေျပာလာျပန္တယ္။
ဟင္းးး
ပလြတ္!
ႏႈတ္ခမ္းနီေထြးေထြးေလးေတြကို ငံု႕ပီးနမ္းစုပ္လိုက္ေတာ့ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ပီး က်ေနာ့္ ဂုတ္ပိုးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ ဟီးေလးခိုလာတာကို ခါးက်င္က်င္ေလးကိုသိုင္းဖက္ထားရင္း ထိန္းထားလိုက္မိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္မတတ္စုပ္ရင္း နမ္းေနတာက က်ေနာ္မဟုတ္ဘူး ဆရာမေလးဗ်။ ရင္ဘတ္ခ်င္းတအားကပ္ထားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ထြားတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးက အိကနဲအိကနဲ ျဖစ္ျဖစ္ေန
တယ္။ ခုနက ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္ကေလးေတြကေနခု
လိင္စိတ္ဖက္ကို ၂ေယာက္လံုးေျပာင္းစျပဳလာလို႔ ႀကမ္းခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ ႀကည္ႀကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ခ်စ္ပြဲတစ္ခါမွ မ၀င္ဖူးေသးဘူးေလ။ ခုနက ေငးႀကည့္ပီး သြားရည္က်ခ်င္သလိုျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ တင္ပါးအိစက္စက္ႀကီးေတြ
ကို က်ေနာ္ခု လက္၂ဖက္နဲ႔ အားရပါးရဆြဲပင့္ကိုင္ရင္း
ညွစ္ေခ်ေနသလို ဆရာမေလးကလဲ အငမ္းမရ က်ေနာ္ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းရင္း တဟင္းဟင္းနဲ႔ အသက္ရွဴသံျပင္းထန္လာတယ္။ ေအာက္က က်ေနာ့္လိင္တံကလဲ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေထာင္ထလာပီး ဆရာမေလးရဲ႕ ဆီးခံုေပၚကို
ေထာက္ထားမိတာကို သူလည္းသိေနမွာေပါ့ေလ။
စိတ္မထိန္းေတာ့ပဲ အိမ္ေနရင္း၀တ္တဲ့ ဘေလာက္စ္အင္းက်ီအေပၚကေန ညာဖက္ႏို႔ႀကီးတစ္လံုးကို အားရပါးရ ဖိဆုပ္ညွစ္ေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ အာ့! ကနဲျမည္သံေလးထြက္လာပီး ေျခဖ်ားေလးပိုေထာက္လာတယ္။ ခါးက
ထမီေလးကို အသာေလးေျဖခ်ပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ
မ၀တ္ထားမွန္းစမ္းလိုက္မိေတာ့ ေခ်ာမြတ္အိစက္လြန္းတဲ့ တင္ပါး၂ခုအေပၚ လက္က ေရာက္သြားတယ္။ တင္ပါး အသားေလးေတြက ေအးစက္စက္ကေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဆုပ္ကိုင္ညွစ္ေခ်လို႔ကလည္း ေကာင္းလိုက္တာ
ဗ်ာ။
ဒီေနရာႀကီးမွာ မေကာင္းဘူးကြာ .. ေနာ္..... ခ်ိဳ႕ အိပ္ခန္းကို လိုက္လာခဲ့ တစ္မိနစ္အတြင္း ... ဒါပဲ
ရုတ္တရက္ က်ေနာ့္ကို တြန္းဖယ္ မီးဖိုေခ်ာင္ႀကမ္းျပင္ေပၚ ဂြင္းလံုးပံုက်ေနတဲ့ ထမီေလးကို ေကာက္၀တ္လို႔ ယုန္မ ကေလးလို လွစ္ကနဲေျပးထြက္သြားတယ္။
ေအာက္က ေထာင္ထေနတဲ့ လိင္တံႀကီးနဲ႔ ေႀကာင္အအ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္လည္း အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ ပူပူေႏြးေႏြးခ်စ္သူျဖစ္စ ဆရာမေလးရွိရာ အိမ္အေပၚထက္ကို ေျပးလိုက္သြားမိပီ။ ျခံ၀င္းအက်ယ္ႀကီးထဲက
ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးထဲမွာ လူသူေလးပါးကင္းရွင္းလို႔
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ႀကားထဲက ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနတဲ့ ခ်စ္သူ၂ဦး အိမ္အေပၚထပ္မွာ ေနာက္ ထပ္ စကၠန္႔အနည္းငယ္ႀကာရင္ ပြဲႀကမ္းႀကေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပီမဟုတ္လားဗ်ာ။
အိမ္အေပၚထပ္ကို ေလွကားထစ္ေတြေက်ာ္နင္းပီး တက္ခဲ့မိတာေသခ်ာတယ္။
ဆရာမေလးရဲ႕ အိပ္ခန္းေရွ႕ကို ရင္ခုန္လိႈက္ေမာစြာနဲ႔ ေရာက္သြားပီ။ ဒါေပမယ့္ အခန္းတံခါးက ပိတ္ထားလ်က္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ အသာဖိတြန္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ပြင့္သြားတယ္။ အခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွလဲရွိမေနဘူးဗ်။
ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ရွာႀကည့္ေနမိဆဲမွာပဲ အခန္းေထာင့္
က ဆင္းဂါးအပ္ခ်ဳပ္စက္ႀကီးက ဂ်ံဳးဂ်ံဳး ဆိုပီး ဘီးလံုးတစ္ပတ္လွည့္သြားတယ္။ က်ေနာ္အသာအယာျပံဳးမိရင္း အခန္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္ပီး ကလန္႔ထိုးလို္က္တယ္။ အခန္းနံရံနားကပ္လွ်က္က အပ္ခ်ဳပ္စက္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို
ဖုန္မတင္ေအာင္ လႊားထားတဲ့ အ၀တ္စအျဖဴေရာင္
ႀကီးကို အသာေလး ဟိတ္! ကနဲဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္ ေျခနင္းခံုေပၚမွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ပီး ပုန္းေနရွာတဲ့ ဆရာမေလးကို ဘြားကနဲေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔
ကိုက္ထားရင္း က်ေနာ့္ကို ရွက္ျပံဳးေလးနဲ႔ ေမာ့ႀကည့္ေနရွာ
တဲ့ ခ်စ္သူေလး။ သူ႔ခမ်ာ ရွက္ေသြးျဖာ တဲ့အျပင္စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ မ်က္နာေလးက နီရဲတြတ္လို႔ေပါ့။
မိပီကြ! ဟားဟား လာခဲ့ တုတူပုန္းေနတဲ့ ဆရာမေလး
ေဟ့ေအး လာဘူး "ခ်ိဳ"ေႀကာက္တယ္ သူမ်ားကို အႀကမ္းပတမ္းေတြလုပ္ေပးေတာ့မွာ ေဟ့ေအးေနာ္ ေဟ့ေအး ခစ္!
ေႀသာ! မလာဘူးလား ကဲ.. ႀကာပါတယ္ကြာ အေႀကာင္းျပရေသးတာေပါ့
အေမ့ .. .. ေဟးးး လူဆိုးေလး
အပ္ခ်ဳပ္စက္ခံုကို ကြယ္ပီး ထိုင္ေနတဲ့ ကိုယ္လံုးအိေထြးေထြးေလးကို အတင္းဆြဲထုတ္ပီး ထူမ လိုက္တယ္။ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပဲ ဘေလာက္အင္းက်ီႏွိပ္စိေလးေတြကို တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္ေအာင္ ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ဟင္းလင္းပြင့္
ထြက္သြားတာနဲ႔ အနက္ေရာင္ဘရာစီယာေလး မႏိုင္၀န္ထမ္းထားရတဲ့ ၀ါ၀င္းစိုေျပတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂မႊာက ၀င္းကနဲေပၚလာတယ္။ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ ဘေလာက္လက္ျပတ္ကေလးကို ခၽြတ္ခ်ရင္း ဘရာ ခ်ိတ္ကေလးေတြကိုပါ
သူမဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန လက္လွ်ိဳပီး ျဖဳတ္ပစ္လိုက္မိ
တယ္။ ခုဆိုရင္ က်ေနာ့္ဆရာမေလးခမ်ာ အေပၚပိုင္းဗလာ ျဖစ္သြားရွာပီ။ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ မ်က္လံုးေလးစံုမွိတ္လို႔ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာတယ္။ နားရြက္ကေလးေတြက
နီရဲေနတာ.. မ်က္နာတစ္ခုလံုးပန္းေသြးေရာင္ထေနရွာတာ
ကိုႀကည့္ျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ့္ ရူပေဗဒ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ခမ်ာ ေယာက်ာ္းဆိုလို႔ က်ေနာ္နဲ႔ပဲ ဆံုဖူးေႀကာင္းသိသာေနတယ္။ ခါးမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စည္းေႏွာင္ထားတဲ့ ထမီေလးကိုပါ ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့
ေအာက္ခံမ၀တ္ထားတဲ့ ဆရာမေလး တစ္ကိုယ္လံုး၀စ္လစ္
စလစ္ျဖစ္သြားရွာပီ။ မ်က္လႊာကေလးခ်လို႔ ေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ႀကည့္လိုက္ႀကစမ္းပါဗ်ာ။ အဆီပိုမရွိတဲ့ ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ကေလး၊ ခ်က္နက္နက္ကေလး၊ ၀ါ၀င္းေနတဲ့
အသားရည္၊ သာမန္ထက္ထြားတဲ့ ခ်ိဳဗူးႀကီးႏွစ္လံုးက တင္းရင္း
လံုးက်စ္လို႔ တြဲမေနဘူး။ ေအာက္ဖက္ကိုႀကည့္ပါဦး.. အေမႊးႏုႏုေလးေတြဖံုးအုပ္ထားတဲ့ ေ-ာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းကေလး။ ဆင္စြယ္လို ေခ်ာမႊတ္ေနတဲ့ လက္ေမာင္းအိုးကေလး၂ခုကို ကိုင္လိုက္ရင္း သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို
တစ္ပတ္လွည့္ေပးလိုက္တယ္။ ေက်ာေပးထားတဲ့
ကိုယ္ေနဟန္ထားေလးကလည္း တပ္မက္စရာပါေလ။ ေက်ာျပင္ေကာ့ေတာ့ေတာ့ေလးက အျပစ္အနာဆာ ကင္းပီးေျပဆင္းအလာ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေကာ့တက္သြားတဲ့ အိုး၀ိုင္းကားကားေလးက ေအာက္ကို
ျပန္ေကာက္ပီး ေပါင္တံ လွလွေလးမွာ အဆံုးသတ္လို႔ေပါ့။
အျပစ္ဆိုစရာမရွိတဲ့ ကိုယ္လံုးအလွပိုင္ရွင္ကေလးကိုႀကည့္ပီး က်ေနာ့္လိင္စိတ္ေတြအရမ္းဆူပြက္ေနမိပီ။ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းလြန္းတဲ့ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္ႀကီးကလည္း တင္ပါး အေက်ာ္နားအထိ တြဲေလ်ာင္းက်ေနေတာ့
ဒီက်စ္ဆံျမီးႀကီးကို အားရပါးရလက္နဲ႔ဆြဲပီး ေလးဖက္
ေထာက္ -ိုး လိုက္ခ်င္စိတ္က တားမရေတာ့ဘူး။ ဘာမွစကားမဆိုမိပဲ တုန္ရီေနတဲ့ က်ေနာ္ ပုဆိုးနဲ႔အတြင္းခံကို ျမန္ျမန္ခၽြတ္ခ်လိုက္ပီး မာတင္းေနတဲ့ လိင္တံႀကီးကို တင္ပါး၂ခုႀကားထဲေထာက္ထားရင္း ဂုုတ္သား၀င္း၀င္း
ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ရြရြေလးနမ္း၊ လက္၂ဖက္ကလဲဂ်ိဳင္း
ေအာက္က လွ်ိဳပီး ႏို႔၂လံုးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အို! ဆိုတဲ့ ညည္းသံကေလးနဲ႔ တင္ပါးေလးကို အေရွ႕ဖက္ ေကာ့ပစ္တယ္။
ဟင္းးး ဖိုးသ..သက္ေလး "ခ်ိဳ" အရမ္းေမာလိုက္တာကြယ္
ခ်စ္တယ္.. ဆရာမေလးရာ.. ပလြတ္.. ျပြတ္စ္..ျပြတ္စ္
ေက်ာေပးထားတဲ့ခ်စ္သူ ဆရာမေလးကို ႏို႔၂လံုးကိုအုပ္ကိုင္ ညွစ္ေခ်ရင္းသနပ္ခါးရနံ႔ေလးေတြေမႊးႀကိဳင္ေနတဲ့.. ပုခံုး၊ဂုတ္ပိုး၊ ပါးျပင္၊နားရြက္ဖ်ားကေလး.. အဲ့ဒီလိုေနရာ အနံ႔ ေလွ်ာက္နမ္းေပးေနမိတယ္။ ေအာက္က
ေရွ႕ေျပးအရည္ႀကည္ေလးေတြစိုစျပဳေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံမာမာႀကီးနဲ႔လည္း
သူ႔တင္ပါးေျပာင္ေခ်ာေခ်ာအိအိေလးကို ဟိုေထာက္ဒီေထာက္ လိုက္ေထာက္ရင္းေညွာင့္ေပးေနမိတယ္။ ႏို႔၂လံုးကို အုပ္ကိုင္ထားရင္းလည္း ႏို႔သီးေခါင္း စူစူေလးေတြကို လက္ညွိဳးလက္မ ႀကားညွပ္ကိုင္ပီး လွိမ့္ေပးေနလိုက္
မိတယ္။
ခ်ိဳ ... ခ်ိဳ ဒူးေတြတအားေပ်ာ့လာပီကြာ မတ္တပ္ဆက္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.. အေမ့!
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေခြက်ခ်င္သလိုျဖစ္လာတဲ့ ကိုယ္လံုး ပံု႔ပံု႔ေလးကို ဖမ္းထိန္းထားရင္း ေျခလႊတ္လက္လႊတ္ ယက္ကန္ကန္ေလးျဖစ္သြားေအာင္ ဆြဲေပြ႕ခ်ီလိုက္မိတယ္။
ေျခလွမ္းခပ္က်ဲက်ဲလွမ္းလို႔ ကုတင္ေပၚအသာအယာခ်ထားေပးလိုက္ပီး ပက္လက္လွန္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားျဖစ္ေအာင္ အေနအထားျပင္ထားေပးလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ေအာက္ကေနကုတင္ေပၚလွမ္းမတက္ပဲ ႀကမ္းျပင္ေပၚ
ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ေပါင္ကားထားတဲ့ ဆရာမေလး
ကို ကုတင္ေစာင္းနားအထိ ဆြဲယူလိုက္တယ္။ ရင္ဘတ္ကေလး က ဖားဖိုလို ျမင့္လိုက္ႏွိမ့္လိုက္ျဖစ္ပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဆရာမေလးက ေခါင္းေထာင္ႀကည့္လာတယ္။ က်ေနာ္က ဂရုမစိုက္သလိုလုပ္ရင္း ေခါင္းအံုးတစ္
လံုးကို ဆြဲယူပီး ဆရာမ တင္ပါးေတြေအာက္ကိုထိုးထည့္ဖို႔ႀကိဳးစား
မိတယ္။ ရသြားပီ။ တင္ပါးေအာက္ ေခါင္းအံုးခံလိုက္ေတာ့ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေလးျဖစ္လာတဲ့ အျပင္ နီရဲေနတဲ့ အကြဲေႀကာင္းေလးက ပိုလို႔ေတာင္ ျပဲအာအာေလးျဖစ္လာသလိုပဲ။ အဖုတ္ေမႊးေလးေတြေပၚမွာ အကြဲေႀကာင္းထဲက
ေတာက္ေတာက္ယိုက်လာတဲ့ အရည္ေလးေတြက သီးလို႔ေတာင္ေန
ပါပီေကာေလ။
ဆရာမေလး?
ရွင္! (ေခါင္းကေလးေထာင္ထ လာပီး ရီေ၀ေ၀ ရွက္၀ဲ၀ဲေလးနဲ႔ သူ႔ေပါင္ႀကားထဲ မ်က္နာအပ္မလိုလုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေငးႀကည့္ေနတယ္)
က်ေနာ့္ကို အထင္ေသးမွာလားဗ်ာ?
ေဟ့ေအး .. ေသးဘူး ပို... ပိုပီးေတာင္ ခ်စ္မိလာတာ ... ဘယ္ေတာ့မွ အထင္မေသးပါ.. အာ့ အာ့ ရွီးးးး
ေခါင္းနဲ႔ ေမႊ႕ယာ ရိုက္ခတ္သံ ဘုတ္ကနဲျမည္သြားတဲ့အထိ ဆရာမေလးေနာက္ျပန္လွဲအိပ္သြားရွာတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း အက်ယ္ႀကီးပဲ ေအာ္ညည္းလို႔ေပါ့။ ဆရာမေလး ျပန္ေျဖတာမွ မဆံုးလိုက္ဘူး ေဖာင္းျကြေနတဲ့
အရည္ရႊဲရႊဲ အဖုတ္ေဖာင္းေလးကို က်ေနာ္
ရွလႊတ္ကနဲေကာက္လွ်က္ပစ္လိုက္တာကိုးဗ်။ ခ်ိဳျမတဲ့ အဖုတ္ရည္အရသာနဲ႔အတူ(နည္းနည္းေတာ့ငံတယ္ဗ်) အနံ႔ယဥ္ယဥ္ေလးပါ ရွဴမိတာမို႔ လိင္စိတ္ေတာင္ပိုျကြလာသလိုပဲ။ အဖုတ္အကြဲေႀကာင္းအတိုင္း လွ်ာကို
ေတာင့္ေတာင့္ကေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ပီး အစုန္အဆန္ထိုး
ခြဲေပးေနမိတယ္။ နည္းနည္းေလးလွ်ာေညာင္းသလိုျဖစ္လာရင္ အစိအေပၚကို လွ်ာနဲ႔ တရုတ္စာေရးသလို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ကေလး စုတ္တံနဲ႔ျခစ္သလို ဘယ္ညာကစား။ ပင္ပန္းသလိုျဖစ္လာရင္ အစိကို သႀကားလံုးစုတ္သလို
တျပြတ္ျပြတ္စုပ္။ အေပါက္၀ကိုႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ေတ့ထားပီး
လွ်ာကို ၀င္ႏိုင္သေလာက္သြင္းပီးေမႊ႕ေပးနဲ႔ ဆက္တိုက္ တိုက္စစ္ဆင္ေပးလိုက္တာ က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို လက္၂ဖက္နဲ႔ အတင္းဆြဲပီး တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ အေႀကာေတြဆြဲရင္း တစ္ခ်ီပီးသြားရွာတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ
က်ေနာ္လည္း အသက္၀၀ရွဴႏိုင္ေတာ့လို႔ ဆီးခံုေလး
ေပၚမ်က္နာအပ္ပီး ၂မိနစ္ေလာက္ အသက္ျပင္းျပင္းရွဴရင္း အေမာေျဖေနမိတယ္။
အေမာေျပသြားတာနဲ႔ မတ္တပ္ခ်က္ခ်င္းရပ္ နီရဲေနတဲ့ က်ေနာ့္ ထိပ္ဖူးနဲ႔ အရည္ေတြအိုင္ထြန္းေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ေသခ်ာခ်ိန္ပီး ေတ့ထားလိုက္တယ္။
အ -ိုး ခံရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိေႀကာင့္ ဆရာမေလး မ်က္လံုးမိွိတ္ပီး မိွန္းေနရာက ဖ်တ္ကနဲ မ်က္လံုးပြင့္လာပီး ေခါင္းေထာင္ထလာတယ္။ ေခၽြးစက္ကေလးေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ ႀကားက မ်က္နာဖူးဖူးေလးက ဆံႏြယ္ေခြေခြ
ေလးေတြ၀ဲက်ေနတာ ခ်စ္စရာေလးဗ်ာ။ အင္မတန္ေကာင္း
တဲ့ အဖုတ္အလွ်က္ခံပီးတဲ့ေနာက္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ကာမ အရသာကို ခံစားရေတာ့မွာမို႔ တက္ျကြလာတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြဆိုတာ သူ႔အႀကည့္က ေဖာ္ျပေနတယ္။
အိ!
အားးး ေကာင္းလိုက္တာ.. စီးပိုင္ေနတာပဲ ဆရာမရာ နာလားဟင္?
သာသာေလး ဖိေနာ္ ... မနာဘူး ... နည္းနည္းေတာ့ ရင္ေခါင္းထဲမွာ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ... ဒါေပမယ့္ ခ်ိဳ ခံႏိုင္ပါတယ္ ... အားးးး ရွိ.. ရွီးးး
က်ေနာ္ တအားမလုပ္ပါဘူး .. ဖြဖြေလးပဲ ေဆာင့္မယ္ေနာ္ ဆရာမ
လိင္တံက လည္းသံပိုက္လံုးတစ္ေခ်ာင္းလို မာေက်ာလြန္းေနေတာ့ ႏူးညံ့လြန္းတဲ့ အဖုတ္နံရံေတြကို ထိုးထိုးခြဲပီး ၀င္သြားသလို ဆြဲထုတ္လိုက္တိုင္းလဲ ထိပ္ဖူး -စ္ နဲ႔ ဆြဲခ်ိတ္ထုတ္လိုက္သလို အဖုတ္တစ္ျပင္လံုး စူခံုးျကြပီး
ပါပါလာတာဗ်။
က်ေနာ္ လူနီႀကီးေစခိုင္းခ်က္အရ ပက္ပက္စက္စက္ တက္ -ိုး သြားတာ ခံလိုက္ရပီးကထဲက တစ္ခါမွ အ -ိုး မခံထားရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ခက္ခဲေနတယ္။ ခုထိ တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ မနည္းထိုးထည့္ေနရ
ေသးတယ္။ အတြင္းနားေရာက္ဖို႔နည္းနည္းလိုေနေသးတယ္။
စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ႏို႔၂လံုးကို လွမ္းဆုပ္ပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းပဲ ဆြဲ -ိုး ေနလိုက္တာ စိတ္ထဲမွာ ဟာ ကနဲျဖစ္သြားလို႔ ငံု႔ႀကည့္လိုက္ေတာ့ လိင္တံက အဆံုးထိ၀င္သြားပီ။ ခုဆို ဆီးခံု၂ခုက ဂေဟဆက္မိေနပီေလ။ ေနာက္ထပ္
၁၀ခ်က္ေလာက္ အစအဆံုး အသြင္းအထုတ္လုပ္ႀကည့္လိုက္
ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေခ်ာသြားပီမို႔ အားထည့္ပီး ခပ္ဆဆေလး ေဆာင့္ေပးေနလို္က္တယ္။
အင့္ အင့္ အင့္ ဟူးးးး ကၽြတ္ကၽြတ္! ဖိုးသက္ေလး .. "ခ်ိဳ" ျပန္.. ျပန္ျဖစ္လာျပန္ပီ.. ေမာလိုက္တာ... မရပ္နဲ႔ေနာ္.. ဆက္တိုက္ေလးေဆာင့္ေပး ... အားး ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိဘူးကြာ ..မရေတာ့ဘူးသိလား ... အုိးးးးး
ဆရာမေလး ပီးျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္ပီမို႔ ဒီအခ်ိန္မွာ အဖုတ္ကြဲေအာင္ ေဆာင့္လည္း မနာေတာ့ဘူးလို႔ မီးစိမ္းျပလာတာမွန္းရိပ္မိပီး ႏို႔ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ခါးက်င္က်င္ေလးဆီေျပာင္းကိုင္ရင္း အသားကုန္
ေဆာင့္ -ိုး ေနမိတယ္။
က်ေနာ့္ လိင္တံကို အသားကုန္ အဖုတ္ျကြက္သားေတြက ဆြဲညွစ္္လိုက္တာခံလိုက္ရေတာ့ သူအရမ္းေကာင္းပီး ကာမအရသာရသြားပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္မရပ္ေသးပဲ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ေဆာင့္
လိုးေနတံုးပဲ။
ဆရာမ.. ဆရာမ က်ေနာ္လည္း မရေတာ့ဘူးဗ်ာ ထြက္ေတာ့မယ္ ... ဟားးးး
"ခ်ိဳ" ေသေတာ့မယ္ကြာာာာ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူးးးး ေနာက္တခါ ေမာလာျပန္ပီ... မရေတာ့ျပန္ဘူး... မရေတာ့ဘူး မရပ္နဲ႔ေနာ္.... မရပ္ေပးနဲ႔ အားးးးးးး
ဖတ္.. ဖတ္... ေျဖာင္း..ေျဖာင္းးး ... အီးးး
ပံုမွန္အားျဖင့္ ကာမပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ မလြယ္တဲ့ မိန္းမေတြထဲမပါတဲ့ က်ေနာ့္ဆရာမေလးဟာ ပီးသြားတာကို ဆက္တိုက္ႀကမ္းႀကမ္းေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထပ္ထပ္ပီးတတ္မွန္းက်ေနာ္ရိပ္မိပီး
မီးပြင့္မတတ္ေဆာင့္ -ိုး ရင္း
က်ေနာ့္ လိင္တံကို အဖုတ္က တဇိဇိနဲ႔ ဆြဲအညွစ္မွာ ဘယ္လိုမွမထိန္းထားႏိုင္ေတာ့ ပဲ အျပင္းထန္ဆံုးေဆာင့္ -ိုးရင္း သုတ္ရည္ပူေႏြးေႏြးေတြကို ပန္းထည့္ပစ္လိုက္မိပီ။ အင္မတန္ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဆာေလာင္ေနသမွ်
အားရပါးရ ပီးလိုက္ရလို႔လားမသိဘူး သုတ္ရည္ပန္း
အထုတ္မွာ က်ေနာ့္နားထဲက ေလေတြက တရွဴး၂နဲ႔ထြက္သြားသလိုပဲ။ နားထဲမွာ တ၀ီ၀ီေတာင္ျမည္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ သုတ္ရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္ေလာက္ကို ညွစ္ထုတ္ရင္း အဖုတ္နဲ႔ လိင္တံတပ္ထားလွ်က္
နဲ႔ ဆရာမေလး ကိုယ္ေပၚကို က်ေနာ္ေမွာက္က်သြားခဲ့
တယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရွင္ေလးက ေမွာ္ဆရာေလးလားဟင္?
အမ္! ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆရာမ
သိပူး ... က်မ ေသေတာ့မတတ္ပဲ မျမင္ဘူးလား ခုနက လူးလွိမ့္ေနတာ ဟြန္း!
နာလို႔လား
ဟုတ္ပါပူး.. အာကြာ.. ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး ရွက္လို႔ေသေတာ့မယ္ေနာ္ အက်င့္ပုတ္ေလး .. သူပီးသြားလို႔ေတာ္ေသးတယ္.. မဟုတ္ရင္ အဲ့ဒီလိုေမာတာႀကီးေတြဆက္တိုက္ ျဖစ္ရလြန္းလို႔ က်မ ေသသြားမလားလို႔ေတာင္
ထင္ေနတာ
ဘာျဖစ္လို႔ေမာ တာလဲ
အာကာသထဲ ေျမွာက္တက္သြားပီး ျပန္အက်... ကိုဖိုးသက္ေလးေနာ္ .. မေျပာတတ္ဘူး ေတာ္ပီ လာမေမးနဲ႔
ဟီးဟီး ... ဆရာမမ်က္နာေလးကရွက္ေနတာ ခ်စ္စရာေလး.. ျပြတ္စ္
အိပ္ယာေပၚမွာ ဖင္တံုးလံုးေလးေတြနဲ႔ ပူးကပ္ေနရင္း တီတီတာတာခ်စ္စကားဆိုေနႀကတဲ့ခ်စ္သူ၂ေယာက္အဖို႔ကမၻာေလာကႀကီးက သာယာေနမယ္ဆိုတာ ေျပာစရာေတာင္မလိုေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။
ဒီေန႔ အိမ္မျပန္ပဲညဒီမွာ အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္
ဟမ္! ဆရာမ တပည့္ေတြ ျပန္လာရင္ေကာ? က်ဴရွင္သင္ရမွာမလား ေက်ာင္းသူေတြလည္းဒီမွာေနတာမလား?
လွ်ာမရွည္နဲ႔ တိတ္တိတ္ေန.. ခ်စ္တယ္ဆို? ရဘူး ဒီအခန္းထဲမွာ ပုန္းေန.. ညစာပါ အခန္းထဲယူေပးမယ္.. ဒါပဲ
မခြဲႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား?
အမယ္! ရွင္ေနာ္ ... အထက္စီးႀကီးက .. ေတာ္ပီ မိန္းကေလးေစ်းက်လိုက္တာ
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲကေန မူႏြဲ႕ရင္း ခ်စ္စကားဆိုေနတဲ့ ဆရာမေလးက ဆတ္ကနဲ ေက်ာေပးပီး ဟိုဖက္လွည့္လို႔ စိတ္ေကာက္သြားျပန္တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ အပ်ိဳႀကီး မ်က္နာေႀကာတင္းတင္းကေလးက စိတ္ေကာက္တတ္သားပဲ။
ႀကည္ေမႊ႕ေနတဲ့ ခပ္ရႊင္ရႊင္စိတ္ကေလးနဲ႔ ေက်ာေပးထားတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးကို အထက္ေအာက္ အစုန္အဆန္ လက္ဖ၀ါးနဲ႔ေလွ်ာက္ပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္။ ပုခံုးေလး၊လက္ေမာင္း၊ေက်ာျပင္ေခ်ာေခ်ာေလး၊ တင္ပါးအိအိႀကီး.
. က်ေနာ့္လက္ကို လွည့္မႀကည့္ပဲပုတ္ပုတ္ခ်တယ္
ဗ်။ စိတ္ေကာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အေႀကာင္းဆႏၵျပေနတာေလ ဒင္းကေလးက။ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မ်ိဳသိပ္ရင္း က်စ္ဆံျမီးအရွည္ႀကီးကို လွမ္းကို္င္လိုက္ပီး နားရြက္နားကိုကပ္လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္။
ဆရာမေလးရဲ႕ မဟာဆန္တဲ့ ေဟာဒီ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ဆြဲ၊ ေလးဖက္ေထာက္ပီး တင္ပါးေလးေကာ့ထားတာကို အေနာက္ကေန အားရပါးရေဆာင့္ပီး ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ သိလားးးး
..... ..... ..... (ကိုယ္လံုးေလးက တြန္႔သြားေပမယ့္ ေက်ာေပးထားတံုးပဲ)
ဟင္ လို႔ ဆရာမေလး?? အဲ့လိုခ်စ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ
က်ေနာ့္စကားအဆံုးမွာ ဆတ္ကနဲ က်ေနာ့္ဖက္ကို လွည့္လာတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ အံကေလးႀကိတ္လို႔ သြားႀကားထဲက ေလသံေလးနဲ႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ကေလးေမးလာတယ္။
ဒါဆို ရွင္ေလး က်မ နဲ႔ဒီည တူတူအိပ္မွာလား တဲ့
က်ေနာ္ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္ ထင္တာပဲဗ်။
မိုးတြင္းကာလမို႔လားမသိဘူး တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာ ဖားေအာ္သံ အုံအြမ္.. အံုအြမ္ သံေတြက ဆူညံေနတာပဲ။
ေန႔လည္က က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမနဲ႔ ဆက္ပီး ဟိုဟာမလုပ္ျဖစ္ပဲ စလိုက္ ေနာက္လိုက္ ဟိုကလိဒီကလိ လုပ္လိုက္နဲ႔ ကလူႀကည္စယ္ရင္း အားရပါးရ ေပါက္ကြဲပီးခ်စ္ခဲ့ႀကတဲ့ အရွိန္ေႀကာင့္လားမသိဘူး
၂ေယာက္သားကုိယ္လံုးတီးေတြနဲ႔ အ၀တ္မပါပဲဖက္လွ်က္
ကေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားႀကတာ က်ဴရွင္သင္ခါနီး အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ အသံႀကားမွ လန္႔ႏိုးလာႀကတယ္။ ဆရာမေလး လည္းလူးလဲထ ထိုင္ အ၀တ္ေတြေကာက္၀တ္
ပီး က်ေနာ့္ကို တိတ္တိတ္ကေလးေနေနာ္လို႔အမူ
အရာျပရင္း ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြ တစ္ထပ္လိုက္ခ်ေပးထားခဲ့ပီး အခန္းတံခါးကို အျပင္ကေနေသာ့ခတ္လို႔ အိမ္ေအာက္ကို အေျပးေလးဆင္းသြားေတာ့တယ္။ က်ဴရွင္ခ်ိန္ေတြ အကုန္ပီးသြားေတာ့ ညေနေစာင္းမိုးခ်ဳပ္စ
ေတာင္ျပဳေနပီ။ စာသင္ရတာေမာလာဟန္တူတဲ့ ဆရာမ
ေလးက ညစာမခ်က္ခင္ ေခၽြးျပန္ေနတဲ့ရုပ္ကေလးနဲ႔ အိမ္အေပၚထပ္ကို လွစ္ကနဲတက္လာပီး က်ေနာ့္ဆီလာလိုက္ေသးတယ္။ အိပ္ယာေပၚမွာ ေခြေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အုပ္မိုးပီး ခ်စ္လိုက္တာဟာ! လို႔ တိုးတိုးေလးေျပာရင္း
တရႊတ္ရႊတ္နမ္းသြားေသးတယ္။ ကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္လာ
တဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ရင္သားေတြကို အသာေလး အင္းက်ီေပၚကဆုပ္ေခ်မိလိုက္ေတာ့ ဟြန္း! လက္ေဆာ့လိုက္တာ လစ္တာနဲ႔ ႏိႈက္တယ္ကြာ ဆိုပီး မ်က္နာေလးရႈံ႕မဲ့ပီး ... ကဲ! ခ်ိဳ ညစာသြားခ်က္ဦးမယ္ေနာ္ ခ်ိဳ႕ပါးကိုတစ္
ခါနမ္းေပး ဆိုပီးေျပာလာလို႔ ဘယ္ျပန္ညာျပန္တျပြတ္ျပြတ္
နဲ႔ နမ္းေပးလိုက္ရေသးတယ္ဗ်။
ညစာကို လင္ဗန္းေလးနဲ႔ အခန္းထဲယူလာေပးေတာ့ ဆရာမေလးခြံ႕ေကၽြးတာကို ပလုတ္ပေလာင္းစားလိုက္တာေပါ့။
ခရမ္းသီးအိုးကပ္နဲ႔ ကုလားပဲဟင္းရည္.. ႀကက္ေႀကာ္.. ဟင္းေတြထက္ ခ်စ္သူကိုယ္တိုင္က ဟ ဆိုတဲ့အမူအရာေလးလုပ္လုပ္ပီး အခြံ႔ခံရလို႔လားမသိဘူး။ တသက္မေမ့ႏိုင္မယ့္ ညစာေလးေပါ့ဗ်ာ။ ညနည္းနည္းမိုးခ်ဳပ္လာ
ေတာ့ က်ေနာ္ေရခ်ိဳးခ်င္လာတယ္။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ
အေဆာင္ေနတဲ့ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေတြရွိတာေႀကာင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးေရတြင္းဆီကို က်ေနာ့္ကို ေခၚသြားဖို႔ ဆရာမေလးက လန္႔ေနရွာတယ္။ ေရမခ်ိဳးရင္ ေနလို႔ထိုင္လို႔မရျဖစ္တတ္တဲ့ က်ေနာ္က အတင္းပူဆာေတာ့မွ
ေက်ာင္းသူေလးေတြကို ပုစၦာတြက္ခိုင္းထားပီး ဆရာမ
ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ဆိုပီး အိမ္ေပၚေျပးတက္လာ.. က်ေနာ့္ကို အိမ္ေနာက္ေဖးေလွကားကေန တိတ္တိတ္ေလး ေရတြင္းနားက အုတ္ကန္ေလးဆီလက္ဆြဲပီး ေခၚသြားေပးတယ္။ အရွက္အေႀကာက္ႀကီးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေလးမို႔
လူမိမွာ ေႀကာက္ပီး လက္ကေလးေတြကို တုန္တုန္ရီရီ
ျဖစ္ေနရွာတယ္။ ခါးေစာင္းေလာက္အျမင့္ရွိတဲ့ အုတ္ကန္ေလးကို ကြယ္လို႔ ၂ေယာက္သား တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ေရကို တဗြမ္းဗြမ္းျမည္ေအာင္ သြက္သြက္ေလးခ်ိဳးေနႀကတယ္။ အိမ္မႀကီးဖက္ကေန တစ္ေယာက္
ေယာက္လာေနရင္လဲ က်ေနာ္တို႔က အေမွာင္ထဲကေနဆို
ေတာ့ အရင္ျမင္ေနရတာမို႔ သိပ္ေတာ့ကိစၥမရွိဘူးေပါ့ေလ။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းေပမယ့္ တခြိခြိနဲ႔ ႀကိတ္ရယ္ေနႀကရင္း ေပ်ာ္ေနႀကတာေပါ့။ အိမ္ေအာက္ထပ္က က်ဴရွင္သင္တဲ့ေနရာမွာ ေလးေပဖန္ေခ်ာင္း၃ေခ်ာင္း
ေအာက္မွာ ေက်ာင္းသူေလးေတြအုပ္စုလိုက္က စာက်က္
လိုက္ စကားေျပာလိုက္ ဆူညံေနႀကတာကို လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ေနရာမွာ ခ်စ္သူဆရာမေလးနဲ႔ ေရတူတူခ်ိဳးေနရတာေလ။
ကိုဖိုးသက္ေလး .. ရွင္အဲ့လိုမကဲနဲ႕ကြာ ဟိုမွာ ကေလးေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ေနာ္ ကၽြတ္..ဟာ.. "ခ်ိဳ" စိတ္တိုလာပီေနာ္ .. လုပ္နဲ႔ဆိုေန
ေရခ်ိဳးရင္းဆပ္ျပာတိုက္ႀကေတာ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ထမီရင္လ်ားေလးကို ဆြဲခၽြတ္ပီး ႏို႔ေတြ အဖုတ္ေတြ ေက်ာျပင္ေတြကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဆပ္ျပာတိုက္ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္။
ျငိမ္ျငိမ္ေလးက်ေနာ္ လုပ္ေပးသမွ်ခံေနတဲ့ ဆရာမကို ေရေလာင္းေပးရင္းဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ ဖင္တံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အတင္းျပန္ဖက္တြယ္လာတယ္။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ့္ေအာက္က လိင္တံက အလုိက္မသိပဲေဖ်ာင္း
ကနဲေထာင္လာေတာ့တာဗ်။ က်စ္ဆံျမီးအရွည္ႀကီးကို
အေခြလိုက္ကေလးေခါင္းေပၚတင္ပီး ဆံညွပ္နဲ႔ညွပ္ထားေတာ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးျဖစ္ပီး ထမီရင္လ်ားဂြင္းလံုးကၽြတ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ဒီေနရာမွာတင္ က်ေနာ္ အရမ္း -ိုး ပစ္ခ်င္စိတ္က ထိန္းမရေတာ့ဘူးျဖစ္လာ
တယ္။ ပံုမွန္ဖက္တာမဟုတ္ေတာ့ပဲ ႏို႔ႀကီးေတြကို
ငံု႔ပီး စို႔၊ ဖင္ေတြကို ေခ်၊ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ပီး လွ်ာကိုထိုးထည့္ထားရင္းကစား လုပ္လာေတာ့ စိတ္အိုက္လာဟန္တူတဲ့ ဆရာမေလးက အတင္းတြန္းထုတ္ရင္း ျငင္းတယ္။ ဖားေအာ္သံေတြဆူညံေနတဲ့ညအေမွာင္မွာ လူရိပ္
၂ခုဟာတြန္းထိုးေနႀကရင္း ပူေႏြးမာေတာင့္ေနတဲ့လိင္
တံကို ဆရာမလက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးထဲထည့္ေပးလိုက္ေတာ့..
ေဟာေတာ့ ရွင္ေလးဟာႀကီးကလဲ ဒံုးပ်ံႀကီးႀကေနတာပဲ.. အရမ္းျဖစ္ေနပီ ..အိပ္ခန္းထဲေရာက္တဲ့ထိေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ ကၽြတ္! ဒုကၡေနာ္.. စိတ္ညစ္လိုက္တာ
တုန္ရီေနတဲ့အသံကေလးနဲ႔ ေျပာရင္း မတ္တပ္ရပ္ေနရာက ထိုင္ခ်လိုက္ပီး ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ပလြတ္ကနဲေကာက္စုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲဗ်။
ရွီးးး ကနဲအသံထြက္ညည္းမိရင္း အဲ့လိုလုပ္လိမ့္မယ္လို႔မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ က်ေနာ္ ေျခဖ်ားေထာက္လို႔ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ ေခါင္းကေလးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ စံုကိုင္ရင္း ေကာ့ထားေပးမိတယ္။ -စ္ ထိပ္ဖူးကို ငံုထားရင္း
လွ်ာေႏြးေနြးကေလးနဲ႔ ခတ္ပီးေဆာ့ေပးေနရာက လိင္တံ
တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္သြားတဲ့အထိ စုပ္ယူပစ္လိုက္ေတာ့ က်င္တက္သြားေအာင္ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။
အု..အု..အု.. ၀ူးး
အသံတိတ္ေအာ္ညည္းသံေလးေတြထြက္က်လာတဲ့အထိ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ ပါးစပ္ထဲကို လိင္တံသြင္းပီးေဆာင့္ပစ္လိုက္မိတယ္။ သနားညွာတာရေကာင္းမွန္းေတာင္မစဥ္းစားမိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
၅မိနစ္ေလာက္ အဲ့လိုလုပ္ေနရာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးစိတ္ရိုင္း၀င္လာေတာ့မွ ပါးစပ္ထဲက လိင္တံႀကီးကို ဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ပီးေတာ့မွ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမကို ဆြဲထူပီး ေရကန္ေဘာင္ေပၚေပြ႕ခ်ီတင္
ပီး -ိုးဖို႔ျပင္တယ္။ လူမိမွာေႀကာက္လန္႔ေနရတဲ့အေျခေန
ေပမယ့္ ဆရာမေလးက ျငင္းဆန္တာေတြဘာေတြမလုပ္ေတာ့ဘူးဗ်။
ဟားးးးး ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ ... ႀကပ္လိုက္တာကြယ္.. ဖူးးးး
အဖုတ္၀ကိုေတ့မိတာနဲ႔ ဖိပီး အဆံုးထိသြင္းပစ္လိုက္ေတာ့ လိင္တံတစ္ေခ်ာင္းလံုး ေႏြးကနဲျဖစ္သြားပီး ႀကပ္သိပ္စီးပိုင္လြန္းတဲ့ အရသာကိုခံစားလိုက္ရတယ္။
ေရကန္ေဘာင္တစ္ဖက္ျခမ္းကို အိက်ေနတဲ့ ဖင္၂ျခမ္းကို စံုကိုင္ထားရင္း အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ ပဲ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္က်ေနာ္ေစာင့္ -ိုး မိေနပီ။ ဆရာမေလးကေတာ့ က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚ မ်က္နာအပ္ထားရင္း အတင္းဖက္ထား
တယ္။ ေအာ္ညည္းမိမွာစိုးလို႔လားမသိဘူး ပုခံုးကိုသြားနဲ႔
လာကိုက္ထားတယ္။ က်ေနာ္ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ေဆာင့္ေလေလ ပိုကိုက္လာေလေလပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲမ်က္စိထဲျမင္ႀကည့္ႀကစမ္းပါဗ်ာ။ ဟိုးအေ၀းမွာ စာက်က္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေတြကို လွမ္းျမင္ေနရပီး ဆရာမေလး
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ ကိုေပြ႕ -ိုး ေနရတဲ့ က်ေနာ့္အျဖစ္ကို။ လူေတြေရွ႕
မွာ ခ်စ္တဲ့သူကို -ိုး ေနရသလိုခံစားမေနရဘူးလားဗ်။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ ပိုပီး စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းတယ္ေလ။
အာကြာ! ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ ... ဘာလုပ္ဦးမလို႔လဲ..
ခဏေအာက္ဆင္းေပးေနာ္... အုတ္ကန္ေဘာင္ကို ကိုင္ပီး လက္ေထာက္လိုက္.. တင္ပါးကို ေကာ့ထားေပး အေနာက္ကေန မတ္တပ္ရပ္ပီး ေဆာင့္ခ်င္လို႔..
ဆိုးတယ္ကြာ.. ႀကံ၂ဖန္၂ေတြ.. စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္..
တျငီးျငီးတျငဴျငဴနဲ႔ က်ေနာ္ေျပာသလိုလုပ္ေပးရွာတယ္။
တင္ပါးအိအိႀကီး၂ျခမ္းကိုျဖဲပီး ခါးက်င္က်င္ေလးကို ကိုင္လို႔ က်ေနာ့္ လိင္တံကို ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းလို္က္တယ္။ ၂-၃ခ်က္ေလာက္ အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္ေတာ့ အ၀င္ေခ်ာသြားပီ။ ဒါေပမယ့္ အုတ္ကန္ေဘာင္ကို
လက္ေထာက္ပီး ကုန္းထား ေကာ့ထားေပးတာကို မတ္တပ္
အေနာက္ကေန -ိုး ေနရေတာ့ ပံုမွန္ထက္ ပို႔ပီးထိတယ္။ ႀကပ္တယ္ဗ်။ ႏို႔၂လံုးကို လွမ္းကို္င္လိုက္ပီး ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ ဆက္ -ိုး ေနလိုက္တယ္။
ေဖာက္.. ေဖာက္... ဖတ္..ဖတ္.. အင့္ အင့္.. အီးးးး ဖူးးးး.. အာ့ အာ့ ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးေတာ့ ေကာင္းလာပီ... မရေတာ့ဘူးးးး ... ဖိုးသက္ေလး ခ်ိဳ ျဖစ္လာျပန္ပီ ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္
ႀကာႀကာ မ -ိုး လိုက္ရပါဘူး။ တင္ပါးကို က်ေနာ့္ဆီးခံုရိုက္သံ.. ဆရာမေလးရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြဟာ ဖားေအာ္သံေတြဆူညံေနတဲ့ႀကားထဲမွာ ပ်ံ႕လႊင့္ရင္း သူမ ပီးခ်င္လာမွန္းသိလိုက္ရေတာ့ စိတ္ကိုထိန္းမေနေတာ့ပဲ
တင္ပါး၂ဖက္ဆီလက္ေျပာင္းကိုင္
လို႔ အားကုန္ ပင့္ေဆာင့္ -ိုး ရင္း က်ေနာ္လည္း သုတ္ရည္ေတြ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့အဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္သလို ပီးသြားတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာလည္း ဒူးေပ်ာ့ပီး အုတ္ကန္ေဘာင္ကို ကိုင္ထားရာက တေျဖးေျဖးခ်င္း
ေခြညႊတ္က်သြားလို႔ အျမန္ဖမ္းထိန္းထားလိုက္ရေသး
တယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ထေတာ့ ဆရာမေလး အေအးမိမယ္..
ထႏိုင္ေတာ့ပူး.. သူမ်ားကို တအားလုပ္ပစ္တာ ခုဒူးေပ်ာ့ေနတယ္.. ေပြ႕ပီး ေခၚသြားေတာ့
အာ.. ဒါဆို ဆပ္ျပာေတြဘာေတြ ထားခဲ့ပစ္မွရေတာ့မယ္.. ကဲျမန္ျမန္လာ က်ေနာ္ ကုန္းပိုးမယ္ တက္..
တက္ပီ အဟိ
ေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့ဆရာမေလးကို ထိန္းထားရင္း အဖုတ္ကိုေဆးေႀကာ၊က်ေနာ့္လိင္တံကိုလည္းေဆးေႀကာပီးေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္ဖို႔ျပင္တာကို ေညာင္စိန္လုပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ အသာေလးကုန္းပိုးပီး
အေမွာင္ထုကို အကာကြယ္ယူလို႔
ခပ္သုတ္သုတ္ကေလးေျပးလာခဲ့ရတယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးေလွခါးဆီမေရာက္ခင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ားျမင္လိုက္လို႔ကေတာ့ ဖင္တံုးလံုးဆရာမေလးကို ေဂြးတန္းလန္း ဖိုးသက္က ကုန္းပိုးပီး ေျပးေနတာကို ျမင္ရရင္
ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးလို႔ေတြးရင္း ရယ္ခ်င္စိတ္က
ထိန္းမရျဖစ္လာလို႔ အံႀကိတ္ထားလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ့္ေက်ာေပၚပါလာတဲ့ဆရာမေလးကေတာ့ ခပ္ရႊင္ရႊင္အသံေလးနဲ႔ က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး ေဖ့သားေရ! ေျပးထားေဟ့ လို႔ ေနာက္ေတာက္ေတာက္အသံေလးနဲ႔
စေနတယ္ဗ်ာ။
အဲ့ဒီတေလာက မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္ရႈပ္ေနေပမယ့္ သန္တံုးျမန္တံုး လူငယ္ကေလး က်ေနာ္တစ္ေယာက္ ရူပေဗဒဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကို ညတိုင္းနီးပါးေရာက္ေရာက္လာတတ္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀မွာ တသက္မေမ့ႏိုင္မယ့္ ေန႔ရက္အခ်ိန္ေတြကို ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ျဖတ္သန္းခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ေရာက္မလာမခ်င္း ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးဖြင့္ မီးေခ်ာင္းအလင္းေရာင္ျဖဴျဖဴေအာက္က အိပ္ယာေႏြးေႏြး
ကေလးေပၚ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ျဖန္႔ခင္းထားရင္း
၀မ္းလ်ားေမွာက္အိပ္ စာဖတ္ရင္းေမွ်ာ္ေနတတ္တဲ့ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးခမ်ာ သူခိုးငတက္ျပား ဆန္ဆန္ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကေန တြယ္တက္လာတတ္တဲ့ က်ေနာ့္ကို ျမင္တိုင္း မထီတရီညွိဳ႕ျမွဴတဲ့ အႀကည့္ေလး
နဲ႔ဆီးလို႔ႀကိဳတတ္ပါ့ဗ်ာ။
"ငါ့အခ်စ္ကေလး တေနကုန္ အိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္လာရတာ ေမာေနရွာမယ္"ဆိုပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ေမွာက္အိပ္ခိုင္း ေက်ာေတြ၊ေျခသလံုးေတြ၊ဇက္ေတြကို(သူက က်ေနာ့္ထက္ အသက္ႀကီးေပမယ့္) ယုယုယယႏွိပ္နယ္
ေပးတတ္တယ္။
အဲ့လိုအျပဳစုအယုယေလးေတြေႀကာင့္ က်ေနာ္သူ႔ကို ရူးမတတ္ခ်စ္ရပါတယ္ေလ။ ခဏေလာက္ ဆရာမေလးေက်နပ္ေအာင္ အနင္းအႏွိပ္ခံပီးတာနဲ႔ လာပါဦးဗ်ာ ဆိုပီး ကိုယ္လံုးအိေထြးေထြးေလးကို ဆြဲေပြ႕ပီး လည္တိုင္
ေလး၊ပါးကေလးေတြကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းေပးလိုက္ရင္
လည္း ဟင္း ကနဲသက္ျပင္းေလးခ်ပီး အတင္းျပန္ဖက္ထားရင္း က်မရဲ႕ ကိုဖိုးသက္ကေလး.. ရွင့္ကို ခ်စ္လို္က္တာဟာ ဆိုပီး ရင္ထဲေခါင္းနဲ႔ေခြ႕ပီး ေကာင္မေပါက္စကေလးလို ခၽြဲလာျပန္ကေရာဗ်။ ဟိုထိဒီထိလုပ္ႀကရင္း
က်ေနာ့္ ပုဆိုးေအာက္က မာေတာင့္ေနတဲ့ လိင္တံႀကီး
ကို မေတာ္တဆကိုင္လိုက္မိသြားရင္လည္း..
ေဟာေတာ့! လူကသာ အလုပ္မ်ားပီးပင္ပန္းေနတာ .. ဒီဟာက က်န္းမာသန္စြမ္းေနတယ္ မေျပာလို္က္ခ်င္ဘူး ဟြန္႔ ..
လို႔ မူႏႊဲ႕ႏႊဲ႔ အသံေလးနဲ႔ ေနာက္ေတာက္ေတာက္လုပ္ ပက္လက္လွန္အိပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ျငိမ္ျငိမ္ကေလးေနေနာ္လို႔ေျပာရင္း အ၀တ္ေတြကိုခၽြတ္.. ႏို႔အိထြားထြားႀကီးေတြကို က်ေနာ့္မ်က္နာနားကပ္ပီး စို႔ခိုင္း..
လက္တစ္ဖက္က က်ေနာ့္လိင္တံကို အုပ္ကိုင္ပီး -ြင္းတိုက္ေပး၊
က်ေနာ့္ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုပါ သြားနဲ႔မနာေအာင္ကိုက္ရင္းစို႔.. က်ေနာ္က မရေတာ့ဘူး ဆရာမေလးရာလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ တက္ခြပီး က်ေနာ့္ကို ျမင္းတက္စီးေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။ တုန္ခါေနတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးနဲ႔ ဖားလ်ားခ်ထားတဲ့
ဆံႏြယ္ရွည္ႀကီးေတြက အရိုင္းဆန္လြန္းလို႔ ပိုပီးလိင္
စိတ္ျကြေစသလို၊ အံကေလးတင္းတင္းႀကိတ္ရင္း က်ေနာ့္ကို တက္ -ိုး ေနရင္းက ခ်စ္တယ္ကြာ... ရွီးးး ခ်စ္လိုက္တာ လို႔ အဆက္မျပတ္ေျပာတတ္တဲ့ ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ပိုလို႔ စြဲမက္လာခဲ့တာေပါ့ေလ။ သူစိတ္ႀကိဳက္
တက္ -ိုး ရင္းပီးသြားပီဆိုရင္ေတာင္ က်ေနာ္မပီးႏိုင္
ေသးမွန္း သိေတာ့ အလိုက္သိသိနဲ႔
"ခ်ိဳ" ကုတင္ေစာင္းမွာ ေလးဖက္ေထာက္ေပးမယ္ေလ.. ခ်ိဳ႕ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ဆြဲပီး ေနာက္ကေန လုပ္.. လာ
ဆိုပီး ဖင္တံုးႀကီး၂ခု ကားထြက္လာေအာင္ ဖင္ကုန္းထားေပးေတာ့ ႀကမ္းျပင္ေအာက္ကေန မတ္တပ္ရပ္ရင္း ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အားရပါးရရစ္ပတ္ပီးဆြဲ၊ က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က တင္ပါးေဖြးေဖြးႀကီး
၂ျခမ္းကို ဆုပ္ေခ်၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏို႔၂လံုးကို
မမွီမကမ္းလွမ္းဆြဲရင္း အားရပါးရေဆာင့္ -ိုး ပစ္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရတာ ေဆြမ်ိဳးေမ့မတတ္ေပါ့ဗ်ာ။ ပီးသြားလို႔ က်ေနာ့္လိင္တံကို ဆရာမေလးရဲ႕ အဖုတ္ထဲက ဆြဲထုတ္ပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္မယ္ျပင္
တိုင္းလည္း ခ်ိဳ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုပီး တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔
စိုလက္ေနတဲ့ လိင္တံမေပ်ာ့တေပ်ာ့ကို ေျပာင္လက္သြားေအာင္ ပါးစပ္နဲ႔ စုပ္လွ်က္ေပးပီး ကဲ! သန္႔သြားပီ အိပ္စို႔ ဆိုပီး ျပံဳးစိစိနဲ႔ က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ထားရင္း ၂ေယာက္သားေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ႀကတာေပါ့။
မနက္ေ၀လီေ၀လင္းေလာက္ဆို ဆရာမေလးက ႏိုး
ေနပီ။ အသာအယာထသြားပီး မ်က္နာသစ္ကိုယ္လက္သန္႔စင္၊ဘုရားဆြမ္းကပ္ပီးမွ အိမ္ျပန္ဖို႔ က်ေနာ့္ကို အသာအယာေလး လႈပ္ႏိုးတိုင္း အတင္းဆြဲဖက္ လင္းဆြဲေလးဆြဲရေအာင္ ဆိုပီး သနပ္ခါးနံ႔ေလးသင္းေနတဲ့
ကိုယ္လံုးေလးကို ကုတင္ေပၚဆြဲတင္၊ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ
ထမီကို အသာဆြဲလွန္ပီး ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး တခ်ီ -ိုး ပီးမွ အိပ္ျပန္တတ္တယ္ေလ။ ကံေကာင္းတာတစ္ခ်က္က က်ေနာ့္ရည္းစား အပ်ိဳႀကီးေလးက ဘာေႀကာင့္မွန္းမသိပဲ ေ-ာက္ဖုတ္အရည္စိုလာေအာင္သိပ္ဆြစရာမ
လိုတာရယ္၊ ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး -ိုး လိုက္ရင္ဘာမွ
မႀကာလိုက္ပဲ အပီး ျမန္တာရယ္ေႀကာင့္ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ေကာက္ လုပ္ အဆင္ေျပေနတတ္ျပန္ေရာဗ်။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဒီေန႔ညေတာ့ ဆရာမေလးဆီမေရာက္ျဖစ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ဗ်။
အိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္ေပးရင္း ရပ္ကြက္ထဲက မမိခ်ိဳေလးတို႔ အဘိုး ဦးမွတ္ႀကီး ဆံုးသြားလို႔ အသုဘအိမ္မွာ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ေတြသြားလုပ္ကူေပးရမယ္ေလ။ အဲ့ဒီမမိခ်ိဳေလးက ကိုေရႊဘနဲ႔ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ျဖစ္ေနတာ
ေတာ့ရိပ္မိတယ္။ အသုဘမွာလုပ္ကူကိုင္ကူရင္း အေျခေန
ဘယ္လိုလဲဆိုတာတစ္ခ်က္ေလာက္အကဲခတ္လိုက္ဦးမွလို႔ ေတးထားလိုက္ရေသးတယ္။
ရပ္ကြက္ထံုးစံအတိုင္း အသုဘရႈလာတဲ့သူေတြကို ေကၽြးေမြးဖို႔ အခ်က္အျပဳတ္အတိုအထြာေလးေတြကူလုပ္ေပး၊ေအာက္လင္းမီးအိမ္ေတြထြန္း၊ ဖဲ၀ိုင္းအေကာက္၀င္ေကာက္ေပးနဲ႔ လုပ္ကူကိုင္ကူေပးေနရေပမယ့္
စိတ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေမွ်ာ္ေနရွာမယ့္
က်ေနာ့္ ဆရာမေလးဆီေရာက္ေနမိတယ္။ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာနဲ႔ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔ မမိခ်ိဳေလးတို႔ရဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျပီတီတီ အႀကည့္ေတြကို သတိထားမိေပမယ့္ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔ မကပ္ဘူးျဖစ္
ေနတယ္။ ဒီည ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေျပာမ
ထားခဲ့မိေတာ့ က်ေနာ့္ ဆရာမေလး "ခ်ိဳ" တစ္ေယာက္ ေရႊစိတ္ေတာ္ေကာက္ေနရွာမလားလို႔ ေတြးေနမိတာဗ်ာ့။
ဖိုးသက္!
ဗ်ာ
ညဥ္႔နက္ေနပီ မမ၀ါျပန္ေတာ့မယ္ မိုးကလည္း တအားရြာေနတာ အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔စမ္းကြယ္
ဟုတ္ မမ၀ါ
အသုဘအိမ္မွာ လာကူေပးေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္အနားေရာက္လာပီး အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ခိုင္းေတာ့မွ သတိ၀င္လာတယ္။ ထီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ဆြဲပီး မမ၀ါကို လက္ဆြဲလို႔ အသုဘအိမ္ကေန အျပင္ထြက္
လာေတာ့ မိုးက တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေကာင္း
တံုးပဲ။ မိုးစိုမွာေႀကာက္လို႔ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးကပ္ေနတဲ့ မမ၀ါကို ထီးတစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္ထားရင္း အေမွာင္ထုထဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ကတၱရာလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔မကပ္ေပမယ့္ တစ္ခ်က္
တစ္ခ်က္ က်ေနာ့္ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ မမ၀ါရဲ႕လက္ေတြက
အျငိမ္မေနတာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ မိုးကလည္းသည္း ေလကလည္းသုတ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ၂ေယာက္သား ေတာ္ေတာ္ေလး စိုကုန္ကေရာဗ်။ မမ၀ါတို႔ျခံတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္လိုက္ရင္း အိမ္ တံစက္ျမိတ္ေအာက္ေရာက္
ေတာ့မွ နည္းနည္းသက္သာသြားတယ္။ လိုက္ပို႔ပီးပီဆိုေတာ့
အသာေလး မသိဟန္ေဆာင္ပီး လစ္ထြက္ေတာ့မယ့္ ဟန္ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လက္မလႊတ္ေသးပဲ မမ၀ါက စကားစေျပာလာတယ္။
ေမာင္ေလးဖိုးသက္ မိုးက တအားႀကီးသည္းေနတယ္ ခဏေစာင့္လိုက္ဦး
အာ.. ရပါတယ္ မမ၀ါ က်ေနာ္ အသုဘအိမ္ျပန္ေရာက္မွ မမိခ်ိဳရဲ႕ ေမာင္တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီက ပုဆိုးယူပီး လဲ၀တ္ထားလိုက္မယ္
ကၽြတ္! ခဏေနပါဦးဆိုေနမွ.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငါနားရင္းအုပ္လိုက္ရ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ မိုးေရထိလို႔ ခ်မ္းတုန္ေနဟန္တူတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္လာတယ္။
ေမႊးေတးေတးကိုယ္နံ႔ေလးနဲ႔ ေအးစက္စက္ ကိုယ္လံုးေလးက ခ်မ္းလို႔လား၊စိတ္လႈပ္ရွားလို႔လားမသိဘူး တုန္ေနသလိုပဲ။ မမ၀ါနဲ႔က်ေနာ္ ဟိုလိုမျဖစ္ပဲ ေသေသခ်ာခ်ာမ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ခဲ့တာ အေတာ္ႀကာခဲ့ပီဗ်။
ပိုဆိုးတာက က်ေနာ့္မွာခ်စ္သူဆရာမေလးရွိေနပီ။ အရင္လို
ရူးသလိုေပါသလိုလုပ္ပီး ခိုးစားေနလို႔မသင့္ေတာ့ဘူးေလ။ ေဖာက္ျပန္ခ်င္လာတဲ့ စိတ္ကို ထိန္းထားပီး မမ၀ါကို ကိုယ့္အမႀကီးလိုပဲသေဘာထားရင္း အခ်မ္းသက္သာသြားပါေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အိမ္နံရံကို မွီထားရင္း ရင္ခြင္ထဲ
ျမဳပ္သြားေအာာင္ဖက္ထားေပးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးထူပူစျပဳလာေနပီ။ မမ၀ါရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက က်ေနာ့္ လိင္တံကို ပုဆိုးအေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ဆိုတာ အေမွာင္ထဲမွာ မျမင္ရေပမယ့္ အထိအေတြ႔ေႀကာင့္ က်ေနာ္သိလိုက္ရပီေလ။
ဒုကၡပါပဲဗ်ာ က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။ က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚေမး
တင္ထားတဲ့ မမ၀ါက မိုးသံတေ၀ါေ၀ါႀကားထဲမွာ က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး စကားေျပာလာတယ္။
ဒီရက္ပိုင္း ေမာင္ေလးဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲမသိဘူး မမ၀ါလိုက္ရွာေနတာသိလား
ဟုတ္..က်ေနာ္..
မမ၀ါ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ စိတ္တအားျဖစ္ေနတယ္ သိလား... ညဖက္ေတြဆို ေမာင္ေလးမ်ားေပၚလာမလားလို႔ ေမွ်ာ္ရင္း အိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္တာ..
အင္း..
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? မယံုရင္ဒီမွာႀကည့္ကြာ.. အရမ္းျဖစ္ေနတယ္
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူပီး ေျဖေလ်ာ့ထားဟန္တူတဲ့ ထမီေအာက္က အတြင္းခံမ၀တ္ထားတဲ့ ေ-ာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းပူေႏြးေႏြးႀကီးဆီကို ဆြဲယူပီးထိကပ္ေပးလိုက္တယ္။
အရည္ေတြရႊဲနစ္ပီး ေဖာင္းကားေနဟန္တူတာကို က်ေနာ့္စမ္းလိုက္မိပီ။ မိုးေအးေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေနတဲ့ အပူေႀကာင့္ ေဇာေခၽြးေတြျပန္စျပဳလာေနတယ္ဗ်ာ။
စတိုခန္းထဲက သစ္သားရုပ္ထုကေလးကို ထုတ္ယူလာပီး ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို ကုတင္ေပၚ၀ုန္းကနဲလဲွခ်လိုက္ရင္း ပက္လက္လွန္အိပ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။
ကာမဘံုသား ဆံုလည္ႏြားပီသစြာနဲ႔ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂နာရီေလာက္က က်ေနာ္တစ္ေယာက္ မမ၀ါနဲ႔ လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးထပ္ျဖစ္ခဲ့မိျပန္ပီဗ်ာ။ အခ်စ္ကို ငတ္မႊတ္ေနရွာတဲ့ အရြယ္ေကာင္းတစ္ခုလပ္မေလး မမ၀ါနဲ႔ အေတြ႔ကိုမ
ေရွာင္ႏိုင္တဲ့ ေမာင္ေလးအရြယ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိုးသံေလ
သံေတြႀကားထဲက အရိုင္းေခၚသံ(ဟီး! ဂ်က္လန္ဒန္ ၀တၳဳနာမည္ႀကီး) ေတြကို ျပန္မႀကားခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။ အိမ္နံရံကို မီွတြယ္ ပီး မတ္တပ္ ေဆာ္ပစ္လိုက္တာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲဗ်။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း
စုပ္ပီး မတ္တပ္ -ိုး ပစ္လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မွ
ေတာင္မွမႀကာလိုက္ဘူး အဖုတ္ ေႏြးေႏြးႀကီးထဲ သုတ္ရည္ေတြပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရင္းပီးသြားတယ္။ အိမ္အေပၚထပ္တက္တဲ့ အျပင္ေလွခါးေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚကို အသာေလး တြဲေခၚသြားပီး ခဏေလာက္
တူတူဖက္ပီး လဲေလ်ာင္းရင္းအေမာေျဖေနလိုက္ႀကေသး
တယ္။ မိုးစက္ေတြက တိုက္ရိုက္ မထိေပမယ့္ မိုးမႈန္မႊားေလးေတြ စင္ ေနတာမို႔ ေႏြးေနေအာင္ အတင္းဖက္ထားေပးလိုက္မိတာေပါ့ေလ။ မိနစ္၂၀ေတာင္မႀကာလိုက္ပါဘူး။ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ လိင္တံကို
ကိုင္ပီးဆြေနရင္း အသာအယာေလး ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ေန
ရာကေန ေအာက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားပီး ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြအေျပာမ်ားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလးနဲ႔ ငံုစုပ္ေပးေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုအလုပ္ခံရမွေတာ့ သေကာင့္သားလည္းဘယ္ခံႏိုင္ရွာမလဲဗ်ာ။ လိင္တံက ျပန္ပီး
ေတာင့္တင္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ့။ မမ၀ါတစ္ေယာက္
ခမ်ာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေလာင္ေနဟန္တူပါရဲ႕ က်ေနာ့္လိင္တံမာလာတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း တက္ထိုင္ပီး ႀကမ္းေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ ရိုးရိုးတက္ေဆာင့္တာကို မဟုတ္တာဗ်။ စေကာ၀ိုင္းသလိုမ်ိဳး တဇြိဇြိျမည္ေအာင္ လွည့္ရင္း
ေမႊရင္းနဲ႔ကို -ိုး ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း ပက္လက္ကို
မေနႏို္င္ေတာ့လို႔ ထထိုင္လိုက္ရင္း တင္ပါး ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာအိအိႀကီးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ထိန္းထားရင္း တအီးအီးနဲ႔အသံထြက္ကို ညည္းေနမိေတာ့တာေပါ့။ သူလည္းျမင္းတက္စီးေနရင္းနဲ႔ ေဘာ္လီအင္းက်ီကို က်င္က်င္လည္
လည္ျဖဳတ္ေပးပီး ဆူထြားထြားႏို႔၂လံုးကို က်ေနာ့္
မ်က္နာနဲ႔ အတင္းဆြဲကပ္ပီးပြတ္ေနေတာ့ အလိုက္တသိနဲ႔ ဘယ္ညာေျပာင္းစို႔ေပးေနရတာေပါ့။ အဲ့လိုသူက်ေနာ့္ကို တက္ -ိုး ပစ္တာ သူ၃-၄ခါေလာက္ ဆက္တိုက္ပီးသြားတယ္တဲ့။ သူစိတ္ေက်နပ္သြားမွ အသာအယာ
ေလး ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ေခြေခြေလးတစ္ေစာင္းအိပ္ခိုင္းထားရင္း
အေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ကပ္ပီး ပုဇြန္ထုပ္ေကြး -ိုးရင္း ဇိမ္က်က်နဲ႔ က်ေနာ္တစ္ခ်ီပီး လိုက္ရတယ္။ သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားေတာ့မွ ထမီေတြ ေဘာ္လီေတြ ေသခ်ာျပင္၀တ္ က်ေနာ့္ပါး၂ဖက္ကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းရင္း အ
ရမ္းေကာင္းတယ္သိလား လို႔ တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာပီးမွ အိမ္
ေပၚတက္သြားေလရဲ႕ဗ်ာ။
အသုဘအိမ္ကို ျပန္မသြားျဖစ္ေတာ့ပဲ လမ္းမ တစ္ဖက္ျခမ္းက ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္လာျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဆူပြက္ေနတဲ့ ေသြးေတြ ေအးသြားေတာ့မွ က်ေနာ့္စိတ္ထဲေနာင္တရသလိုလိုျဖစ္လာပီေလ။ က်ေနာ့္မွာ အခု ရူေပေဗဒ ဆရာမေလးရွိေနတယ္မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ကလည္း အလြန္ခ်စ္သလို က်ေနာ့္ကိုလည္း
တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ခ်ိဳ ကေလ ခ်ိဳ ကေလလို႔
ေျပာတတ္တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဆရာမေလး.. က်ေနာ္ဒီလိုတျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပါတယ္ဆိုတာ သိသြားလို႔ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲလို႔ စဥ္းစားေနမိရင္း စိတ္ေမာလာတယ္။
ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အစဟာ က်ေနာ္ အိမ္သာတြင္းတူးရင္း
ရလာတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ သစ္သားရုပ္ထုကေလးေႀကာင့္ပဲ။ အဲ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးထဲမွာ စီမံျခင္းခံထားရတဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ လူနီႀကီးရဲ႕ ကာမသိဒၶိ အစြမ္းေတြေႀကာင့္မဟုတ္လား။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္နဲ႔
ျမင္တဲ့ေယာက်္ားတိုင္းက တပ္မက္စဖြယ္အမ်ိဳးသမီးေလး
လို႔ ေျပာႀကတဲ့ မမ၀ါနဲ႔ ခုလို လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးျဖစ္ရတာကို ခု က်ေနာ္အင္မတန္ေႀကာက္လန္႔သလိုလိုခံစားလာရပီ။ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဆရာမေလး ရိပ္မိသြားႏိုင္တယ္။ ရင္ေမာလိုက္တာဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ေမွးကနဲတစ္ခ်က္အျဖစ္မွာ က်ေနာ့္ကုတင္ သိမ့္ကနဲျဖစ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရလို႔ မ်က္လံုးကို အတင္းဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မေတြ႔တာႀကာပီျဖစ္တဲ့ လူနီႀကီးကို ၀ိုးတ၀ါးျမင္လိုက္ရတယ္။
ပင္ပန္းထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ လူက မူးတူးေ၀ေတႀကီး။ ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ရသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေရာင္ထံုးႀကီးနဲ႔ လူနီႀကီးရဲ႕ မ်က္နာက အခါတိုင္းနဲ႔မတူသလိုလို။ တစ္ခုခုကို ပူပန္ေနသလိုလို ဘာလိုလိုႀကီးဗ်။
ေဟ့လူ! ဘာမွထပ္ပီး ဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ေတာ္ေလာက္ပါပီ
.... .... ....
ဒီမယ္.. ခုေနာက္ပိုင္း က်ဳပ္ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ စိတ္ထဲက မပစ္မွားရဲဘူး.. ခင္ဗ်ားေရာက္လာပီး အတင္းေခၚသြားမွာေႀကာက္လြန္းလို႔ ဘယ္မိန္းမဖင္ကိုမွ မ်က္စိမကစားရဲတာႀကာပါပီ.. က်ဳပ္ဖာက်ဳပ္အိပ္ပါရေစဗ်ာ.
.ေတာင္းပန္ပါတယ္
..... .... ....
ခုဒီအရုပ္ကို စတိုထဲကျပန္ထုတ္လာတာကလဲ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ မီးရိႈႈ႕ပစ္လိုက္ဖို႔ ေတြးမိလို႔ဗ်.. ခင္ဗ်ားကိုလည္း လြတ္ရာကၽြတ္ရာ သြားႏိုင္ေအာင္ ဆြမ္းသြပ္ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ..
က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ပဲေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္ မရဘူးဗ်။ ရုတ္တရက္ ပက္လက္အိပ္ေနရာက ဆတ္ကနဲထထိုင္မိပီး ထံုးစံအတိုင္း လူက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသြက္လက္ျဖစ္စျပဳလာျပန္ပီ။
အသိစိတ္က လံုး၀ မလႊတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဟိုင္းရားး
ပါးစပ္က အက်ယ္ႀကီးမေအာ္မိေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုကေလး ေအာ္ရင္း အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန က်ေနာ္ ဂၽြမ္းပစ္ပီး ခုန္ထြက္သြားျပန္ပီ။
မိုးေရေတြစိုစြတ္ေနဆဲ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ ဖိနပ္မပါေျခဗလာနဲ႔ ေလေပြတစ္ခုလို ရႊတ္ကနဲ ရႊတ္ကနဲ က်ေနာ္ေျပးေနတယ္။ က်ေနာ္ဘယ္ကိုသြားေနမွန္း က်ေနာ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းမႈတစ္ခုကို ဆက္ပီး
က်ဴးလြန္ရေတာ့မယ္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာေနျပန္ပီ။
ျငင္းဆန္လို႔လဲမရ၊ ရုန္းကန္လို႔လဲမရတဲ့ အေျခေနမွာ ဒီျဂိဳဟ္ေမႊတဲ့ အရုပ္ကို စတိုထဲက ျပန္ထုတ္ပီးႀကည့္လိုက္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ အျပစ္တင္ေနမိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ကတုတ္က်င္းေတြ.. သံဆူးႀကိဳးေတြကို လႊားကနဲလႊားကနဲ ပ်ံ၀ဲခုန္ေက်ာ္ေနမိတာကိုေတာ့ သတိထားမိေပမယ့္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူးဗ်။
ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကို လမ္းလိမ္လိမ္ကေလးေတြပတ္ထားတဲ့ေနရာဆိုတာ သတိထားလိုက္မိမွ ဟိုက္! ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါျမိဳ႕အစြန္က စစ္တပ္ႀကီးဗ်။ ျမစ္ကမ္းပါး အစြန္းေျခာက္ကမ္းပါး မွာေမွးတင္ထားတဲ့ ၂ထပ္အ
ေဆာက္အအံုမည္းမည္းႀကီး ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အလိုလို
ရပ္လိုက္မိတယ္။ အထပ္ထပ္ခ်ထားတဲ့ ကင္းေတြကို က်ေနာ္ဘယ္လိုျဖတ္ခဲ့မိတာလဲ နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ပီးေတာ့ ဒီအထဲကို လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ကိုဘာျဖစ္လို႔ ေခၚလာျပန္တာလဲ စဥ္းစားလို႔မရဘူးဗ်။
ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အဦးႀကီးေပၚကို ေဘးဖက္က ေလွကားအတိုင္း က်ေနာ္ေျပးတက္သြားမိတယ္။
တံခါးမႀကီးက ေစ့ရံုေစ့ထားေတာ့ အသာယာတြန္းဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ပြင့္သြားတယ္။ ၀ါက်င့္က်င့္ ၄၀အားမီးေရာင္ေအာက္မွာ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္အေပၚထပ္။ အဲ့ဒီအလယ္တည့္တည့္မွာ ဧည့္ခန္းေတြမွာထား
ေလ့ထားထရွိတဲ့ ၃ေခ်ာင္းေထာက္ ပီယာႏိုႀကီးတစ္လံုး။
စိတၱဇညမ်ား.. ကုန္ဆံုး လြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္ဟယ္.. စိတၱဇညမ်ား ကုန္ဆံုးလြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္..
ဆြဲငင္တဲ့ ေဆြးရီရီေလသံနဲ႔ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ပီယာႏိုႀကီးေဘးမွာရပ္လို႔။ ပီယာႏိုတီးေနတာကလည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲဗ်။
၂ေယာက္စလံုး အနက္ေရာင္၀မ္းဆက္ေတြ၀တ္ထားႀကပီး ဆံပင္ေတြက ပုခံုးေက်ာ္ရံုေလးေတြ ဖားလ်ားခ်လို႔။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ က်ေနာ္ အဲ့ဒီမိန္းမ ၂ေယာက္အနားကို တိုးကပ္သြားမိတယ္။
က်ေနာ္လာေနတာကို သိေနတဲ့ အတိုင္းပဲ ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ့
မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းႀကည့္လာႀကတယ္။ အံ့ႀသစရာေကာင္းလြန္းေနတာက ႏွစ္ေယာက္စလံုးက တစ္ေထရာထဲ တူေနတာပဲ။ အလံုးတူအရပ္တူ ၀တ္ပံုစားပံုတူေနသလို ေခါင္းမွာ ပန္ထားတဲ့ ပန္းပြင့္အစိမ္း
ေရာင္ေလးပါတဲ့ ဘီးကုတ္အနီေလးေတြကအစ အားလံုး
တူတူပဲဗ်။ ၂ေယာက္စလံုးရဲ႕မ်က္နာကို ႀကည့္ရတာ လြန္ေရာက္ကၽြံေရာ အသက္၂၁ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တယ္။ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္တဲ့ ရူပကာေလးေတြ အျပင္ ရိႈက္ႀကီးဖိုငယ္ အသြယ္သြယ္ေလးေတြ အေ၀့အ၀န္းေလး
ေတြက အစ ပံုတူပတ္တူေလးေတြဗ်။ အသားအရည္ကညိဳ
စိမ့္စိမ့္ေလးေတြ၊ မ်က္၀န္းမ်က္ဆံေလးေတြက ေအာက္အရပ္က ဗမာေျပသူမွန္းသိသာေနတယ္။
ရုတ္တရက္ ပီယာႏိုသံရပ္သြားသလို ညွိဳ႕ျမွဴေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ စိုက္ႀကည့္ရင္း ၂ေယာက္စလံုး က်ေနာ့္ လက္ေတြကို ျပိဳင္တူဆြဲကိုင္လာႀကတယ္။
အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရမွ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလးေတြမွန္း သတိထားမိတယ္။ သူတbို႔ဆီက ရေနတဲ့ စံပယ္ပန္းလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အနံ႔လို ရနံ႔က က်ေနာ့္ကို ပိုလို႔ေတာင္ တိမ္းမူးေစလာပီ။ တစ္ေယာက္က
က်ေနာ့္ကို ေက်ာဖက္က သိုင္းဖက္လာသလို၊ေနာက္တစ္ေယာက္
ကလဲ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ အတင္းရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္လာတယ္။ အသားခ်င္းထိမိတာနဲ႔ က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုး အိေထြးတဲ့ အထိအေတြ႔အာရံုေနာက္ကို လိုက္သြားမိပီ။ က်ေနာ့္ဂုတ္ပိုးကို အေနာက္က သိုင္းဖက္ထားရင္း
ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖိကပ္ပီး နမ္းရွံဳ႕ေနသလို.. အေရွ႕ဖက္က တစ္ေယာက္
ကလည္း က်ေနာ္၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီႀကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ခ်ပီး က်ေနာ့္ရင္အံုကို လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ကစားေနတယ္။ ညိဳစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ မိန္းကေလး၂ေယာက္ရဲ႕ အထိဆြေတြကို ခံေနရေတာ့
လူကို တစ္ကိုယ္လံုး နတ္ပူးသလို တုန္တုန္ရီရီႀကီးျဖစ္လာ
ေနပီဗ်။
မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ထားရင္း သာယာတဲ့အထိအေတြ႔ေနာက္လိုက္ေနမိတဲ့ က်ေနာ္.. လိင္တံကို ပါ ခပ္ဖြဖြအကိုင္ခံလိုက္ရေတာ့ ေျခဖ်ားေတာင္ ေထာက္ထားမိပီ။
ေနာက္ေက်ာဖက္က တစ္ေယာက္က အ၀တ္ေတြကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ပီး ႏို႔၂လံုးနဲ႔ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ရင္းကစားလာသလို၊ အေရွ႕ဖက္က တစ္ေယာက္ကလဲ ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္ေအာင္ခၽြတ္ခ်လိုက္တာ ျမင္ေနရတယ္။
မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္သြားေတာ့မွ ဆံပင္နက္နက္
ပုခံုးေက်ာ္ရံု၊ ၀ိုင္းစက္တဲ့ ႏို႔ညိဳညိဳႀကီး၂လံုး၊ ခါးက်င္က်င္ေလးေအာက္က အေမႊးနက္နက္ေတြဖံုးထားတဲ့ အဖုတ္.. ကားဆင္းသြားတဲ့ တင္ပဆံုအိအိႀကီးေတြကို က်ေနာ္ေသေသခ်ာခ်ာႀကည့္ေနမိတယ္။ ခြိကနဲ တစ္ခ်က္
ရယ္ျပရင္း.. က်ေနာ့္ေအာက္က ေဘာင္းဘီတိုကို ခၽြတ္ခ်
ေနျပန္တယ္။ မီးေရာင္၀ါ က်င့္က်င့္ေအာက္မွာ ေျဖာင္းကနဲထြက္က်လာတဲ့ က်ေနာ့္ လိင္တံႀကီးကလည္း မာေတာင့္ေတာင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ အစာငတ္ေနတဲ့ ငန္းေျမြႀကီးတစ္ေကာင္လို တစ္ရမ္းရမ္းျဖစ္လို႔ေပါ့။
အေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက က်ေနာ့္ေက်ာေတြကို
ႏို႔နဲ႔ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းကပ္ပြတ္ေနသလို.. က်ေနာ့္ဂုတ္ပိုးေတြ လက္ျပင္ေတြကို ႏႈတ္ခမ္းအိအိေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္နမ္းေနေတာ့ လူကို တစ္ကိုယ္လံုး တရြရြျဖစ္လာေနပီ။ ဒီႀကားထဲ အေရွ႕ ကတစ္ေယာက္ကလဲ ေတာင္မတ္ေနတဲ့
က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း
ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကစားလိုက္၊ က်ေနာ့္ရင္အံုကို သြားစြယ္ေလးေတြနဲ႔ မနာေအာင္ တဆတ္ဆတ္လိုက္ကိုက္လိုက္ လုပ္ေနျပန္ေတာ့ လိင္ဆက္ဆံခ်င္တဲ့ စိတ္က ေပါက္ကြဲခါနီး မီးေတာင္တစ္ခုလိုပဲ။ ဘယ္လိုမွ
မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲက ေကာင္မေလးကို
ဆတ္ကနဲ ဆြဲေပြ႕ပီး မလွမ္းမကမ္းက ပီယာႏိုႀကီးေပၚ ပက္လက္လွန္အေနအထားနဲ႔ ဆြဲတင္လိုက္တယ္။ လိင္စိတ္ျကြလြန္းလို႔ က်ေနာ့္ ဆီက တရွဴးရွဴးႏွာမႈတ္သံက တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညဥ့္ယံမွာ ဆူညံေနတယ္။
ညိဳစိမ့္စိမ့္ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ေကာင္မေလး ခမ်ာပက္လက္
ကေလး လွန္ထားရင္း က်ေနာ္သူ႔ကို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း -ိုး ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့အလား ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ငံ့လင့္ေနရွာတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တိုင္ကပ္နာရီအိုႀကီးဆီက ေလးနာရီထိုးတဲ့
ဒင္!!!! ဒင္!!!! ဒင္!!!!! ဒင္!!!! ဆိုတဲ့ေခါင္းေလာင္း
ျမည္သံ အက်ယ္ႀကီးထြက္လာတယ္။
ဒိုင္း... ဒက္.. ဒက္.. ၀ုန္း... သူပုန္ေတြေဟ့.. ရန္သူ ရန္သူ
@#$%&*#$@ &*^%$$#@!
ဘာေတြျဖစ္သြားမွန္းမသိပဲ နားကြဲမတတ္ ေပါက္ကြဲသံ.. ေသနတ္ပစ္သံ.. ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆက္တိုက္ႀကားလိုက္ရပီး မီးေရာင္လည္းေပ်ာက္.. အေမွာင္တိက်သြားတယ္။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ၀မ္းလ်ားေမွာက္လွ်က္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ အရာရာအားလံုးဟာ ေမွာင္မိုက္ေနတာပဲဗ်။ အဲ့ဒီေနာက္မွာ က်ေနာ္ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဗ်ဴဟာကုန္းနားကို ေတာ္ရံုလူ ဘယ္သူမွမသြားရဲႀကဘူးကြ
... ... .....
ဗကပနဲ႔တိုင္းရင္းသားသူပုန္၂ဖြဲ႔ ေပါင္းပီး တက္တိုက္သြားတာ အစိုးရဖက္က တစ္ေယာက္မွ မက်န္သလို ဟိုေကာင္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေသကုန္တာေပါ့
... ... .....
ဗ်ဳဟာမွဴးပါ မလႊတ္သြားဘူး.. ဗမာစစ္သားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ျမစ္ကမ္းပါးေခ်ာက္ကေန ျမစ္ထဲခုန္ခ်ေျပးတာ လႊတ္သြားတယ္ႀကားတာပဲ... သနားစရာေကာင္းတာက ဗ်ဴဟာမွဴးသမီး အပ်ိဳမေလး၂ေယာက္ကြာ..
အျမႊာညီအမ..
ကိုယ္လံုးလွလွ အသားညိဳစိမ့္စိမ့္ေလးေတြနဲ႔ ငါတို႔ကာလသားေတြႀကားမွာစူပါစတားေလးေတြေပါ့.. သူတို႔၂ေယာက္ပါ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ အထဲေသကုန္ရွာတယ္ဟ.. အိပ္လို႔ေကာင္းတံုး မနက္ေ၀လီေ၀လင္းႀကီး ခ်ႀကႏွက္ႀက
တာဟ
... ..... .....
ငါတို႔ျမိဳ႕ကေနဆို အဲ့ဒီေနရာက အျမင့္ပိုင္းဆိုေတာ့ လွမ္းျမင္ေနရတာဆရာ.. ေမာ္တာေတြထု၊ သူပုန္ေတြေသနတ္က မီးတအားပြင့္တဲ့ အမ်ိဳးဆိုေတာ့မီးေရာင္ တလက္လက္နဲ႔ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ပစ္ေနခတ္ေနႀကတာ..
ေအာ္သံဟစ္သံေတြကအစႀကား
ေနရတာေပါ့
.... .... .....
စစ္ကူလာတဲ့အခ်ိန္ သူပုန္ေတြက ျပန္ဆုတ္သြားတာဟ... ဒါေပမယ့္ အစိုးရဖက္က အကုန္နီးပါး ေသတယ္... ဗ်ဴဟာကုန္းလဲ မြမြေႀကသြားေရာ... အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ဖုန္းဆိုးေျမႀကီးလိုျဖစ္ပီး တပ္ကလည္း စခန္းမထိုင
ေတာ့သလို.. လူေတြကလည္းသိပ္
မသြားရဲႀကေတာ့လို႔ က်တ္ကုန္းလိုလိုျဖစ္သြားတာေပါ့.. ေနစမ္းပါဦး ဖိုးသက္ မင္းက အဲ့ဒီေနရာအေႀကာင္းဘာလို႔လာေမးေနတာလဲ?
ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး.. ကိုေရႊဘရာ.. ရႈခင္းလည္းေကာင္း လူလည္းျပတ္ေတာ့ က်ေနာ့္ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမနဲ႔ အဲ့ဒီေနရာမွာ သြားခ်ိန္းေတြ႔ရင္ေကာင္းမလားေတြးမိလို႔ အဟီး
ခ်ီး! ခင္ခ်ိဳေမနဲ႔ တျခားခ်ိန္းစရာလားကြ.. သူ႔အိမ္သြားတက္ေပါ့.. အဆင္ေျပရင္ မင္းနဲ႔သူနဲ႔ အုပ္ေနတာကို သူ႔တပည့္မေလးေတြက ေခ်ာင္းပီးဖီးလ္တက္.. ရတနာ၀င္းထိန္၀တၳဳထဲကလို .. တပည့္မေလးေတြပါ ဆြဲစား..
နင္စားရရင္ငါ့လည္းေခၚ ဟိဟိ
ဒီတဏွာရူးကလည္း တစ္ေမွာင့္ဗ်ာ!
ကိုေရႊဘ ေျပာပံုအရဆို က်ေနာ္မေန႔ညက ႀကံဳခဲ့တာ ေသသြားတဲ့ ဗ်ဴဟာမွဴးသမီး အျမႊာညီအမ ဆိုတာေသခ်ာတယ္ဗ်။ စိတ္ထဲမွာ မသက္မသာျဖစ္စျပဳလာလို႔ စီးကရက္ကို တစ္လိပ္ပီးတစ္လိပ္ဖိဖြာေနမိတယ္။
မေန႔ညက အသိစိတ္ေပ်ာက္သြားပီး မိုက္
ကနဲျဖစ္သြားလိုက္တာ မိုးစင္စင္လင္းလို႔ ကိုေရႊဘ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လာေခၚေတာ့မွ ကိုယ့္အိပ္ယာေပၚကိုယ္ျပန္ေရာက္ေနမွန္းသိလိုက္တာဗ်။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့မွန္းမသိျဖစ္ေနလို႔ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း
ကိုေရႊဘကို ဟိုေမးဒီေမး ေမးႀကည့္လိုက္မွ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အတန္
ႀကာ က်ေနာ္ကေလးဘ၀က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းကို အျပည့္အစံုသိရေတာ့တာကိုးဗ်။ ႀကက္သီးေမႊးညွင္းထသလိုျဖစ္သြားေပမယ့္ ခပ္ရြတ္ရြတ္စိတ္ေႀကာင့္ သိပ္ေတာ့ မတုန္လႈပ္ပါဘူးေလ။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ က ထလာေတာ့.. ဒီေန႔ အိမ္မွာဘာအလုပ္မွ မရွိမွန္းသတိရသြားလို႔ ထံုးစံအတိုင္း အေလလိုက္ခ်င္စိတ္က ေပၚလာျပန္တယ္။
ကိုေရႊဘကို က်ေနာ္ဒီေန႔အားတယ္ လို႔ ေယာင္ကန္းပီး ေျပာလိုက္မိတာနဲ႔ ၂ေကာင္သား ျမိဳ႕ျပင္ဖက္ အလိုလိုေျခဦးလွည့္သြားမိတယ္။ ၀က္သားဖုတ္(ေျမႀကီးထဲတစ္ေကာင္လံုးထည့္ဖုတ္တာ) နဲ႔ ေခါင္ရည္တြဲေရာင္းတဲ့
ျခံ၀င္းနဲ႔ဆိုင္ထဲ၀င္ထိုင္လိုက္ပီး စားလိုက္ေသာက္လိုက္
အာလူးဖုတ္လိုက္နဲ႔ မိုးခ်ဳပ္လို႔ခ်ဳပ္မွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ အိမ္ျပန္ဖို႔ေကာင္းပီဆိုပီး ၂ေကာင္သား ဒရီးဒယိုင္နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲဖက္ ျပန္လာႀကတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးဆီမေရာက္ျဖစ္တာႀကာပီဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာတာနဲ႔
ေတာ္၏မေတာ္၏ မေတြးေတာ့ပဲ ျမိဳ႕ထဲမွာ ႀကက္သား
ဆန္ျပဳတ္တူတူ၀င္ေသာက္ရင္းတန္းလန္းက ကိုေရႊဘကို က်ေနာ္သြားစရာရွိေသးတယ္လို႔ ခ်န္ပစ္ထားခဲ့ပီး ရူပေဗဒ ဆရာမေလးဆီကို စက္ဘီးျမန္ျမန္နင္းပီး ဒိုးလာခဲ့တယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေထာင္းကနဲ ေဒါသစိတ္က ထြက္က်လာတယ္။
ျခံ၀င္းထဲမွာ အခါတိုင္းလို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ရႈပ္မေနလို႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ႀကည့္ရင္း စက္ဘီးကို ေဒါက္ေထာက္ထားခဲ့ပီး အိမ္အေနာက္ဖက္ မီးဖိုေဆာင္ဖက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့ က်ေနာ္ ဆရာမေလးကို ပထမဆံုး
ဖက္နမ္းမိခဲ့တဲ့ စကားပင္ေလးေအာက္မွာ လူတစ္ေယာက္
နဲ႔ ဆရာမေလး ရယ္ေမာျပံဳးရႊင္လို႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေနတယ္။ လယ္ဂတံုးရွပ္အျဖဴ၊ ေယာလံုခ်ည္နဲ႔ အလွဴသြားမလို ဂိုက္နဲ႔ ဘဲႀကီးတစ္ေပြ(ဆရာမေလးနဲ႔အသက္ရြယ္တူေလာက္) က စကားေျပာရင္း ေျခပုတ္ေခါင္းပုတ္
လုပ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ခါးေထာက္ပီး
မလွမ္းမကမ္းကေန ခပ္ေစာင္းေစာင္းႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးထားတဲ့ ဟိုေကာင္က မျမင္ေပမယ့္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမက အရင္ျမင္သြားတယ္။
ေႀသာ! ဖိုးသက္ ... လာေလ.. ဒီမွာ ဆရာမ သူငယ္ခ်င္းေရာက္ေနတာ.. သားဘာလာလုပ္တာလဲ??
ဟိုလူနဲ႔ျပံဳးခ်ိဳေနရာက က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားတာနဲ႔ ခပ္တည္တည္ ဆရာမရုပ္ဖမ္းပီး စကားလွမ္းေျပာတယ္ဗ်။ ဟိုလူလည္း က်ေနာ့္ဖက္လွည့္ႀကည့္လာပီး ခ်ာတိတ္ေက်ာင္းသားေလးဆိုတဲ့ အႀကည့္နဲ႔ အထက္စီးက
ႀကည့္ေနတယ္။
ဗိုက္ဆာလို႔ ထမင္းလာစားတာ ဆရာမ!
ေလသံမာမာနဲ႔ ပါးစပ္ထဲေတြ႔ရာ ေလွ်ာက္ေျပာရင္း ေျခလွမ္းမယိုင္သြားေအာင္ ထိန္းပီး မီးဖိုေဆာင္ထဲခပ္တည္တည္ ၀င္လာခဲ့တယ္။
အိုးေတြခြက္ေတြကို ဂလံုဂလြမ္ျမည္ေအာင္ လွန္ေလွာရင္း ေတြ႔တဲ့ ထမင္းေတြဟင္းေတြကို ခူးခပ္ပီး ဇလံုတစ္လံုးထဲထည့္ နယ္ဖတ္ပီးစားေနမိတယ္။ ေခါင္ရည္က မူး၊ ေဒါသကထြက္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ ထမင္းက
စားလို႔ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ဗိုက္ကိုကားထြက္သြားတာပဲ။
စားေသာက္ပီးသြားေတာ့မွ ေဘစင္မွာ ပန္းကန္ေဆး၊လက္ေဆး၊ပလုတ္က်င္း သန္႔စင္ေနမိတယ္။
အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္လာတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး?
.... ..... .....
အမူးသမားရုပ္နဲ႔ က်မ ဆီလာရဲသလား ... ဧည့္သည္က "ခ်ိဳ႕" ကို တစ္မ်ိဳးမထင္သြားဘူးလား ေျပာေလ
ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ခင္ဗ်ာ့ တပည့္လိုလို လုပ္ျပေနတာပါဗ်ာ ... မသိတာလိုက္လို႔ ဟာဟ
ဖိုးသက္ေလးးးး ရွင္ေလး မူးေနတာမလား ... အိမ္ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္...
မျပန္ဘူးဗ်ာ! ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မလဲ ကဲ ... ဟိုေကာင့္ကိုလည္း တစ္ခါထဲေျပာျပထားလိုက္ ေနာက္တစ္ခါ ခင္ခ်ိဳေမ့ကို ဟိုတို႔ဒီထိ လုပ္ရင္ လုပ္တဲ့ လက္ေတြက်ိဳးေအာင္ အခ်ိဳးခံရမယ္လို႔ ဟုတ္ပီလား?
ဖိုးသက္!!!!!!!!!!!
ဘာတံုးးးးးးးးးးးး
က်ေနာ့္အာေခါင္ျခစ္ပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္သံေႀကာင့္ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္သြားပီး ေႀကာက္လန္႔သြားဟန္နဲ႔ ဆရာမေလး ခမ်ာ ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ မ်က္လံုး၀ိုင္းကေလးေတြနဲ႔ မွင္တက္ပီးေငးငိုင္သြားတယ္။
ကို္ယ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလး လန္႔သြားရွာတာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ သနားစိတ္ကေလး လိႈက္ကနဲျဖစ္လာေပမယ့္ သ၀န္တိုေနတဲ့ေဒါသစိတ္က ဖံုးလႊမ္းသြားတာေႀကာင့္ မသိဟန္ေဆာင္လိုက္မိတယ္။
ေအးေလ.. ငါက မင့္လို လူဆိုးကို ရည္းစားေတာ္မိတာကိုး .. ငါ့အျပစ္ေတြပါ (မ်က္ရည္ေတြရစ္၀ဲေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက က်ေနာ့္ကို မႀကည့္ပဲ အေ၀းကိုေငးထားတယ္)
ဘာလဲ? ေနာင္တရတယ္ေပါ့ .. ဟားဟား ..က်ေနာ္က လူရမ္းကား လူမိုက္ ဟုတ္ပါ့ ခင္ဗ်ားခု အားကိုးရွိသြားပီကိုးဗ် ေျပာပီေပါ့
"ခ်ိဳ" စိတ္တအားတိုလာပီ ရွင္ေတာ္လိုက္ေတာ့ .. ထပ္ေျပာရွင္ က်မကို အဆိုးမဆိုနဲ႔ေနာ္
.... ..... ..... (က်ေနာ္ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ အိမ္ေနရင္း၀တ္ထားတဲ့ ဘေလာက္စ္လက္ျပတ္ကေလးေအာက္က ပုခံုးသား၀င္း၀င္းေလးေတြကို လက္၂ဖက္နဲ႔ စံုကိုင္ထားရင္း စိုက္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အံႀကိတ္ပီး
မ်က္နာကို လႊဲထားတယ္)
အရက္ မူးပီးေတာ့မ်ား ဒီကိုလာရဲေသးတယ္.. မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအေရွ႕မွာ အရွက္လာခြဲတယ္.. ငါက သိကၡာနဲ႔ေနရတဲ့ ဆရာမ တစ္ေယာက္ဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား
ေႀသာ္! သိကၡာရွိတဲ့သူက ထိပ္ပုတ္ ေခါင္းပုတ္အလုပ္ခံေနတယ္ေပါ့ ဟာဟ
ဖိုးသက္! နင္အရွက္မရွိဘူးလား အဲ့ဒါ ငါ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း.. ပီးေတာ့ သူက..
မလိုခ်င္ဘူးဗ်ာ.. က်ဳပ္ရည္းစားကို ဘယ္သူမွထိတာ ကိုင္တာ လာမလုပ္နဲ႔ အကုန္ရိုက္ခြဲပစ္မယ္.. ေတာက္!
အဲ့ဒီလို မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လွ်က္နဲ႔ အခ်ီအခ် ေအာ္ဟစ္ရန္ျဖစ္ျပႆနာတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ မီးဖိုခန္းထဲ လူတစ္ေယာက္ရိပ္ကနဲ၀င္လာတာကို ေက်ာေပးထားေပမယ့္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕မ်က္နာ အမူအရာရယ္..
ဖ်တ္ကနဲ သူ႔ပုခံုးကို ကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္
လက္ေတြကို ပုတ္ခ်သြားတာရယ္ေႀကာင့္ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ေပမယ့္ လွည့္မႀကည့္ျဖစ္ဘူး။
ခ်ိဳေမ! ဘာျဖစ္တာလဲဟ? (ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အသံ ဆိုေတာ့ ခုနက သူေတာင္းစားမွန္းသိလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ္ ေက်ာေပးထားဆဲပဲ)
ဘာ.. ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကိုထြန္း.. နင္မျပန္ေသးဘူးလား?
မဟုတ္ေသးပါဘူးဟာ ... ဒီခ်ာတိတ္က ဘယ္သူလဲ? နင္နဲ႔ခုဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ?
ကိုထြန္း.. ငါ့ျပႆနာ ငါရွင္းမယ္ နင္ျပန္ေတာ့ဟာ.. ငါစိတ္ညစ္လာပီ.. သြားေတာ့
နင္ကသာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေျပာေနတယ္.. ဒီခ်ာတိတ္က အေတာ္မိုက္ရိုင္းေနတာ ငါႀကားပါတယ္ ... ေဟ့ေကာင္ မင္းက ဘာေကာင္ ... အာ့အာ့!!
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ပုခံုးတစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တဲ့ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ ခ်က္ခ်င္းေနာင္တရသြားတယ္။
အက်င့္ပါေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္က ပုခံုးကိုလာကိုင္တဲ့ သူ႔လက္ကို ခ်က္ခ်င္းလိမ္ယူလိုက္ပီး ကိုယ္ကို အသာရို႕ ပီး ေဘးကိုထြက္၊ သူ႔ေျခဒေခါက္ေကြးကိုအသာ နင္းလိုက္ပီးသားျဖစ္သြားေတာ့ သေကာင့္သားခမ်ာ
လက္ျပန္အလိမ္ခံထားရရံုတင္မက သံမံသလင္းေပၚ ဒူးကေလး
ေထာက္လွ်က္သားျဖစ္သြားရွာတယ္။ မူးယစ္ရီေ၀ေနတဲ့ စိတ္ေႀကာင့္ အလိုလို ေသြးဆူသလိုျဖစ္ေနရတဲ့ အထဲ က်ေနာ့္ခ်စ္သူကို ဟိုတို႔ဒီထိ လုပ္ထားတာကို ျမင္ထားတဲ့ ေဒါသစိတ္အခံေႀကာင့္ နံေဘးနားက ထမင္းစာ
း စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ဘိလပ္ရည္ပုလင္းကို အလိုလို
ဆတ္ကနဲ ဆြဲယူမိသြားတယ္။ လက္ကိုေနာက္ျပန္အလိမ္ခ်ိဳးခံထားရပီး သံမံတလင္းေပၚ ဒူးေထာက္လွ်က္ အခ်ဳပ္ခံထားရတဲ့ အဲ့ဒီေကာင့္ မ်က္ခြက္ကို ျဖတ္ရိုက္ခ်လိုက္ဖို႔ ပုလင္းကို္င္လက္ က အလိုလိုေျမွာက္တက္သြားပီ။
ဖိုးသက္!!!!!!!!!!!!!!!!
က်ေနာ့္ရူပေဗဒ ဆရာမေလးရဲ႕ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လိုက္သံေႀကာင့္ က်ေနာ့္လက္က ေလထဲမွာတန္႔သြားတယ္။ ေဒါသစိတ္ရယ္၊အမူးစိတ္ရယ္ေႀကာင့္ က်ေနာ့္လက္ေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ခါပီး ေသြးဆာေနတာ
ေတာ့အမွန္ပဲဗ်။
ေဟ့ေကာင္! မင္းမွတ္ထား ငါ့နာမည္ ဖိုးသက္.. ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ကို အသက္ပံုေပးပီးခ်စ္တဲ့ေကာင္.. မင္းခုနက သူ႔ကို ဟိုတို႔ဒီဆိတ္လုပ္တာမ်ိဳး ထပ္လုပ္ရင္ မင့္ေမးရိုးကို ငါခ်ိဳးပစ္မယ္.. ငါေျပာတာႀကားလားေဟ့ေကာင္
ဖိုးသက္.. နင့္လက္ထဲက ပုလင္းကိုခုခ်လိုက္စမ္း ....
ဂေလာက္...ဂေလာက္!!
ဟိုေကာင့္ကို ခ်ဳပ္ထားရာက လႊတ္ေပးလိုက္သလို လက္ထဲက ဘိလပ္ရည္ပုလင္းကို လဲ သံမံတလင္းေပၚလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့ မကြဲသြားပဲ ဂေလာက္ဂေလာက္ျမည္ပီး လွိမ့္သြားတယ္။
ဂမူးရွဴးတိုးပံုစံနဲ႔ ကိုထြန္းဆိုတဲ့ေကာင္ မတ္တပ္ထရပ္လာတာကို က်ေနာ္ သတိနဲ႔ ႀကည့္ေနဆဲမွာပဲ ျဖန္းကနဲ ျမည္သံနဲ႔ အတူ က်ေနာ့္ ဘယ္ဖက္ပါးျပင္တစ္ခုလံုး ပူထူသြားတယ္။ အံ့ႀသတႀကီး လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့
က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလး က်ေနာ့္ကိုပါးလွမ္းရိုက္လိုက္
တာမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်ဥ္တက္သြားတဲ့ေ၀ဒနာက ႀကီးစိုးသြားပီဗ်ာ။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားရင္း မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ႀကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ဆရာမေလး။
က်ေနာ့္ကို ရႊံရွာစက္ဆုတ္သြားပီလို႔ေတာင္ထင္မွတ္
မွားရပီ။
သြား...သြား.. ခုငါ့အိမ္ကေနထြက္သြား ... နင့္မ်က္နာတစ္သက္မျမင္ခ်င္ဘူး .. ကိုထြန္း နင္လည္းသြားေတာ့ ၂ေယာက္စလံုး ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြား.. ငါေတာ့ရွက္လြန္းလို႔ေသခ်င္လာပီ အီးဟီးဟီး
အဲ့ဒီလို ဗလံုးဗေထြးေတြ ေအာ္ဟစ္ပီး မ်က္နာကို လက္၀ါးနဲ႔အုပ္ရင္း ဆရာမေလး မီးဖိုခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားရွာတယ္။
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ ေရအိုးစင္က ေရတစ္ခြက္ခပ္ေသာက္ရင္း ဟိုေကာင့္ကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ အသာေလး လစ္သြားတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ပုဆိုးျပင္၀တ္ရင္း မီးဖိုခန္းထဲက
ထြက္လို္က္ေတာ့ အျပင္မွာ မိုးအေတာ္ခ်ဳပ္ေနတာကိုသတိ
ထားလိုက္မိတယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိမ္မွာ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေကာင္မေလးေတြက စူးစမ္းတဲ့အႀကည့္ေတြနဲ႔ ၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတာကို မျမင္ဟန္ျပဳလို႔ စက္ဘီးကို ေဒါက္ျဖဳတ္ပီး ျခံအျပင္ဖက္ကိုလစ္ထြက္ခဲ့တယ္။
ေသခ်ာတယ္ က်ေနာ့္ခ်စ္သူ က်ေနာ့္ကို ေတာ္ေတာ္
ေလးမုန္းတီးသြားပီေနမယ္ဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ခ်ီး! မင္းလဲ ဒီေလာက္စာေတြေပေတြဖတ္ဖတ္ပီးေတာ့ ဦးေဏွာက္က ေခ်းစားတဲ့ဦးေဏွာက္ အဆင့္ကေနတက္မလာပါလား
..... ..... .....
ျပႆနာတက္တဲ့ အခ်ိန္က မင္းမူးေနတာေလ.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင့္အမွားပဲ ဖိုးသက္
ဟိုေကာင္ လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ေပါက္က က်ေနာ့္ရည္းစားကို ပါးကို္င္နားကိုင္ဗ် .. ခင္ဗ်ားမွမျမင္တာ ကိုေရႊဘကလဲ
ဟ! အဲ့ဒါ ဒီလိုလုပ္စရာမွမလိုတာ.. မင္းမေက်နပ္ရင္ အသာေလးလွ်ိဳပီးမွတ္ထားခဲ့ ... ပီးမွ အျပင္မွာ အဲ့ေကာင္ကိုဂုတ္ဆြဲပီး ေနာက္ မင့္ဆရာမနားမကပ္ဖို႔ ငါကိုယ္တိုင္လိုက္ရွင္းေပးလို႔မရဘူးလား
ဒါကေတာ့ က်ေနာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းဆိုေတာ့ ေသြးဆူမိတာေလ.. အဲ့လိုဘယ္ေတြးမိမလဲဗ်
ေအးေလ.. ျဖစ္ပီးမွေတာ့ ငါမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ... ခုခင္ခ်ိဳေမက အရွက္ကြဲရပီ ... နဂိုက မာနကခပ္ႀကီးႀကီးရယ္ .. မင္းဘယ္လိုျပန္ေခ်ာ့မလဲခု?
မေခ်ာ့ပါဘူး.. က်ေနာ္သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ သူသိသားပဲ.. အိမ္ကိုေနာက္ေန႔သြားတာ က်ေနာ့္ကို စကားလည္းျပန္မေျပာဘူး မ်က္နာခ်င္းလည္းမဆိုင္ဘူး... ကိစၥမရွိဘူးေနပါေစ ပါးအခ်ခံရတာ က်ေနာ္ဗ်..
ဒါေတာင္သူက မေလွ်ာ့ခ်င္ဘူး က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ဘူးဗ်ာ
ရပ္ကြက္ထိပ္ ႀကက္ခြပ္ပင္ႀကီးေတြ ေအာက္က မီးကင္းတဲအမုိးေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ပက္လက္လွန္လွဲရင္း ေဆးေပါ့လိပ္ကိုယ္စီဖြာလို႔ ဟိုတေန႔က ျဖစ္တဲ့အေႀကာင္း ကိုေရႊဘကို တိုင္ပင္ေနမိေတာ့ အဲ့ဒီလို အျပစ္တင္
ခံ အေဟာက္ခံလိုက္ရတယ္။
မိုးကုန္ခါနီး ညဆိုေတာ့ ေျခခင္းလက္ခင္းသာစျပဳလာလို႔ မီးကင္းတဲမွာ ထံုးစံအတိုင္းစကား၀ိုင္းဖြဲ႕ ႀကရင္း က်ေနာ့္ျပႆနာဆီေရာက္သြားႀကတာေပါ့။ ခ်ာတိတ္၃-၄ေကာင္ရယ္၊က်ေနာ္ရယ္ ကိုေရႊဘရယ္ အျပင္
ထူးထူးျခားျခား ဦးရဲေထာင္(ေမာင္ေမာင္ရဲ) ေခၚ ဘႀကီးေထာင္
ပါ မီးကင္းတဲက က်ေနာ္တို႔စကား၀ိုင္းေဘးမွာ ကြမ္းတျမံဳ႕ျမံဳ႕လုပ္ရင္း လာ၀င္ထိုင္ေနတာဗ်။ အဲ့ဒီဘိုးေတာ္ႀကီးက က်ေနာ့္အသည္းကြဲဇာတ္လမ္းကို ျပီတီတီမ်က္နာေပးနဲ႔ ၀င္နားေထာင္ရင္း ကြမ္းေသြးတစ္ပ်စ္ေထြးထုတ္
လိုက္ရင္း စကား၀င္ေရာလာတယ္။
မထူးပါဘူး ငါ့တူဖိုးသက္ရာ ... နင့္ရည္းစားဆရာမေလးကို ေခ်ာ့မရရင္လည္း လူရွင္းတဲ့ အခ်ိန္ေခ်ာင္းပီး အတင္း တစ္ခ်ီေလာက္ ၀င္ဆြဲပစ္လိုက္ပါလားဟီးဟီး အဆင္ျပန္ေျပခ်င္ေျပသြားမွာေပါ့
အာ! ဘႀကီးေထာင္က တစ္မ်ိဳး ... ခင္ဗ်ာ့ ကုန္စိမ္းသမေလးေတြက မုန္႔ဖိုးရေတာ့ အဲ့လိုအလုပ္ခံခ်င္ ခံမယ္ ဟိုဟာက ဆရာမ ဗ်.. ပီးေတာ့က်ေနာ့္ထက္ႀကီးတယ္.. မဟုတ္တရုတ္ေတြလာေျပာေနတယ္ ...
က်ေနာ္ ေဂ်းေအာင္းသြားေအာင္လာ "မ" ေနျပန္ပီ
ဟီးဟီး! ငါက ငါ့တူေလး အသည္းကြဲေနတာ သနားလို႔ပါကြာ ... ဒါမွမဟုတ္ ဒူးေထာက္ပီးေတာင္းပန္သလို သြားလုပ္ေခ်.. လစ္ပီဆိုမွ ထမီ ဆြဲခၽြတ္ပီး ဘာဂ်ာဆြဲမႈတ္ပစ္ .. ခ်က္ခ်င္း စိတ္ဆိုးမေျပရင္ ငါ့ပါးလာခ်
ရည္းစားကိုျပန္ေခ်ာ့တာ ဘာဂ်ာမႈတ္ပီးေခ်ာ့ရတယ္တဲ့ ... မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ
ငါေတာ့ ငါ့ေက်ာင္းအမႀကီး မေသခင္က ငါနဲ႔ေနာင္ဂ်ိန္ခ်ပီး စိတ္ေကာက္တိုင္း ဒီနည္းပဲသံုးတယ္ေမာင္ ... ေရလည္အဆင္ေျပတာ.. ေနာက္ပို္င္း ေက်ာင္းအမႀကီးက အမႈတ္ခံခ်င္ပီဆို ငါ့ရန္ရွာေတာ့တာေဟ့ ခြိခြိ
အဆီျပန္ေနတဲ့ ျပံဳးျဖီးျဖီးမ်က္ခြက္ႀကီးနဲ႔ ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေကာ့ေကာ့နဲ႔ ဘႀကီးေထာင္ကို ေဘးနားက ခ်ာတိတ္ေတြက ဂ်ာႀကီးေထာင္.. ဂ်ာႀကီးေထာင္ လို႔၀ိုင္းႀသဘာေပးႀကေတာ့
တ၀ါး၀ါးနဲ႔ပြဲက်ကုန္ျပန္တယ္။
ကိုေရႊဘကေတာ့ ဘႀကီးေထာင္ကို စပ္ျမင္ကပ္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ႀကည့္ရင္း မႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အျပံဳးနဲ႔ျပံဳးျပေနတယ္။ ဘႀကီးေထာင္က ကြမ္းေသြးတစ္ပ်စ္ေလာက္ လွမ္းေထြးရင္းဆက္ေျပာတယ္..
ဒါထက္နင့္ ဆရာမေလးကို နင္ေနာက္ေပါက္ဖြင့္ဖူးလား ဖိုးသက္?
ဟာ! ယုတ္ယုတ္ပတ္ပတ္ေတြဗ်ာ ... ေအာ့ေအာ့ႀကီး က်ေနာ္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး
ေအး..ဒါေႀကာင့္နင္တို႔လူငယ္ေတြခက္တာေပါ့ ... ေနာက္ေပါက္ဆိုတာ လုပ္တတ္ရင္သိပ္ေကာင္းတာေနာ့္ .. ေနာက္ေပါက္အဖြင့္ခံထားရတဲ့ေစာ္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွစိတ္မေကာက္ေတာ့ပဲ ကိုယ္မွကုိယ္ျဖစ္သြားတာ
ငါ့ကိုယ္ေတြ႔ဟီးဟီး
အဲ့ဒါေတာ့ နည္းနည္းမွန္တယ္ဟ ဟီးဟီး(ကိုေရႊဘ ရဲ႕စကားသံ)
ေတြ႔လား နင့္ဆရာေရႊဘေတာင္ေထာက္ခံတယ္.. စမ္းႀကည့္စမ္းပါ ဖိုးသက္ရာ... ငါကမဟုတ္ပဲမေျပာပါဘူး ... အုန္းဆီေလးဘာေလးသံုးပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းလုပ္ႀကည့္ -င္ အေဆာ္ခံထားဖူးတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ကိုတန္းတန္းစြဲဆို
တာ ဘႀကီးအသိဆံုးဟဲဟဲ
ေတာ္ပီဗ်ာ! ရည္းစားနဲ႔ကြဲသလိုျဖစ္လို႔စိတ္ညစ္ေနပါတယ္ဆို ခင္ဗ်ားတို႔ မဟုတ္တရုတ္ေတြ နားေထာင္ရတာ ေအာ့ႏွလံုးနာလိုက္တာ.. အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္.. ကိုေရႊဘ နက္ဖန္ျမိဳ႕သစ္ဖက္မွာ ဖဲ၀ိုင္းခ်ိန္းပြဲရွိတယ္တဲ့
အဲ့ဒါသြားခ်မယ္လာေခၚလာ ဒါပဲ
ဘႀကီးေထာင္ရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ဇာတ္လမ္းစံုေတြလာေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလို႔ ခ်က္ခ်င္းထပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။
မီးကင္းတဲ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာေတာ့ ဘႀကီးေထာင္ရဲ႕ လိင္ဇာတ္လမ္းစံုကို ရင္တဖိုဖိုနဲ႔ ကိုေရႊဘအပါအ၀င္ခ်ာတိတ္ေတြတစ္အုပ္ႀကီး စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနႀကတံုးပဲ။
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕နဲ႔ မိုင္၂၀ေလာက္ေ၀းတဲ့ ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ သက္ကယ္မိုး ဗလာတဲကေလးေတြ ၃-၄လံုးထိုးထားတာေတြ႔ရတယ္။
မနက္ေစာေစာ ထ၊ ဗိုက္ျဖည့္ပီးတာနဲ႔ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ကိုေရႊဘနဲ႔က်ေနာ္ အင္းဂလိပ္ေခတ္က ေဖာက္သြားခဲ့တဲ့ လမ္းအတိုင္း စက္ဘီးတစ္စီး၂ေယာက္တက္စီးပီး ထြက္လာခဲ့တာ ေနတအားမျမင့္ခင္ေရာက္လာႀကတာ
ေလ။ ဒီေနရာအထိေအာင္ကျမင္းေႀကာထပီးလာခဲ့ရ
ျခင္းအေႀကာင္းရင္းက ဖဲ၀ိုင္းခ်ိန္း၀ိုင္းေတြအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတာႀကားလို႔ဗ်။ ေက်ာက္တံုးေတြႀကားထဲ ေရစီးသံတေ၀ါေ၀ါျမည္ေနတဲ့ ရွမ္းနဲ႔ကခ်င္နယ္စပ္က ေဟာ့ဒီျမစ္ နံေဘးမွာ ရြာနီးခ်ံဳစပ္က နာမည္ေက်ာ္ဖဲသမား
ေတြ အကုန္စုျပံဳပီး သူေသကိုယ္ေသ ပိုက္ဆံထုပ္ေတြ
နဲ႔ေဆာ္ေနႀကတယ္ႀကားလို႔ အခ်ိန္မီ ေရာက္လာတာေပါ့။ ဟိုဖက္ေတာင္နဲ႔ဒီဖက္ေတာင္ကို ဆက္ထားတဲ့ ႀကိဳးတံတားအႀကီးႀကီး ေအာက္တည့္တည့္ျမစ္ကမ္းနားမွာ တဲေလးေတြထိုးလို႔ ၀ိုင္းအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတယ္။
ရဲေတြဘာေတြလား? အင္း! ခင္ဗ်ားတို႔နားလည္ေအာင္
ေျပာရရင္ ဒီနယ္ေျမက အစိုးရေကာ သူပုန္ေကာ အရမ္းကေရာ ၀င္မလာရဲတဲ့ နယ္ေျမဆုိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီးကိုးဗ်။ အရင္ေခတ္က ဗကပနဲ႔တိုင္းရင္းသားသူပုန္ေတြမကြဲခင္ သူတို႔ႀကီးစိုးတဲ့နယ္ေျမပဲ။
ေနာက္ပိုင္း အခ်င္းခ်င္း အကြဲအျပဲေတြျဖစ္ေတာ့ ဒီနယ္ေျမက
၃ဖြဲ႔စလံုး မသိမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ႀကားခံနယ္သက္သက္လိုျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေပါ့။ အေတာ္အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ေနရာပါ။ သို႔ေသာ္ အေတာ္လည္း လြတ္လပ္တယ္လို႔ေျပာရမယ္ေလ။ ခုလည္းႀကည့္ ဖဲ၀ိုင္းလာတဲ့လူေတြ အကုန္လံုး
ေက်ာမွာ ဓားရွည္ေတြလြယ္ထားႀကတယ္။ အနက္ေရာင္
နယ္ေျမဆိုေတာ့ ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ကာကြယ္ဖို႔လိုမယ္ေလ။
ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ့္ပံုစံကိုလည္းႀကည့္ဦး ... ေအာက္က ကြန္မင္ဒိုေပ်ာက္ႀကား ေဘာင္းဘီရွည္၊ကင္းဘတ္ဖိနပ္ကိုယ္စီ၊ အေပၚကဖရီးဂ်က္ကက္စစ္စိမ္းေရာင္ ကိုယ္စီနဲ႔ မသိရင္ ရွမ္းသူပုန္ေတြလိုလိုဘာလိုလို။
ဒီႀကားထဲ ကိုေရႊဘက ေနကာမ်က္မွန္ အမဲေရာင္ႀကီးတပ္လို႔ မသိရင္ ႏ်ဴးေယာ့ခ္ေျမေအာက္ေလာက ကနာမည္ႀကီးမာဖီးယားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေမယာလန္းစကီးလ္ ႀကေနတာပဲအဟီး။ သူက ေမယာလန္းစကီးလ္ ဆိုေတာ့
လည္း က်ေနာ္က လပ္ကီးလူစီယာႏို ေပါ့ဗ်ာ။ ဖဲသမား
ေတြက ကုန္းအျမင့္ႀကီးဆီက ဆင္းခ်လာတဲ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကို အသာအယာအကဲခတ္ေနႀကေသးတယ္။ အနားေရာက္မွ ၄ျမိဳ႕နယ္အိပ္ဖန္ေစာင့္ညီေနာင္ ဆိုပီး အသိမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ အားလံုးက ေမးဆတ္ျပပီး
သူတို႔ဖဲ၀ိုင္းကို ဆက္ေဆာ့ေနႀကတယ္။ ဖဲ၀ိုင္းေတြက
စုစုေပါင္း၇-၈၀ိုင္းေလာက္ျဖစ္ေနတာဗ်။ က်ေနာ့္ေက်ာေပၚက လြယ္လာတဲ့ စစ္ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေျဖလိုက္ပီး ယူလာတဲ့ ပို္က္ဆံ၈ေသာင္းထဲက တစ္၀က္ကို ကိုေရႊဘလက္ထဲလႊဲေပးလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္တစ္၀က္
လူခြဲပီး ႀကိဳက္တဲ့၀ိုင္း၀င္ေဆာ့ႀကမယ္ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္းေတြ
၀င္အကဲခတ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတြကေတာ့ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနေပမယ့္ ရိုက္ေနတာက ဘူႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဂဏန္းေပါင္းတဲ့ကေလး ကစားနည္းေတြက်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူးဗ်။ ရိုက္ေနတဲ့လူေတြကလည္း ေတာသူေဌး
ရုပ္ေတြနဲ႔မို႔ စိတ္မ၀င္စားပဲ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ႀကည့္ေန
လိုက္မိတယ္။ ပိုက္က်ဴး(ဖိုက္က်ိဳး) ၀ိုင္း၂၀ိုင္းေတာ့ေတြ႔ေပမယ့္ တစ္၀ိုင္းကို လူ၄ေယာက္စီပဲမို႔ ၀င္ရိုက္ဖို႔မအားေသးဘူးဆိုတာနဲ႔ ထပ္ရွာရျပန္တယ္။ ေနာက္ဆံုး တစ္ခ်ပ္ေမွာက္(ရိွဳး)ရိုက္ေနတဲ့ ၀ိုင္းတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္
လႊတ္ေနတာနဲ႔၀င္ထိုင္လို္က္တယ္။
ဘယ္ေလာက္ကုတ္လဲဗ်?
၁၀၀၀! ဒါေပမယ့္ မင္းခု၀င္ခ်င္ရင္ ၅၀၀၀ ခ်ရိုက္မွရေတာ့မယ္ အရွိန္တက္ေနပီ ေကာင္ေလး
အိုေကေလ ခ်တာေပါ့
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ကိုးဆယ္တန္တစ္အုပ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ပီး ၀ါးကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚ တက္ထိုင္ရင္း တင္ပလင္ေခြထိုင္ပီးေနရာယူလိုက္တယ္။
အသာေလးအကဲခတ္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္ျမိဳ႕နယ္က သစ္ေတာ၀န္ေထာက္ဘိုးေတာ္ရယ္၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊးရွည္ရွည္နဲ႔တရုတ္အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္၊ အသားမဲမဲေအာက္သား(ဗမာေျပသား) မ်က္နာစိမ္း၂ေယာက္ရယ္ဗ်။
ဖဲကစားတဲ့နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးထဲက အခုရိုက္မယ့္တစ္ခ်ပ္ေမွာက္
ကစားနည္းက က်ေနာ့္ေဖးဘရိတ္။ ကံသက္သက္မဟုတ္ပဲ ဥာဏ္ကစားရတာ၊ တဖက္လူကိုယ့္ကို လိမ္မလိမ္ ကိုယ္ႏႈတ္အမူအရာႀကည့္ပီးခန္႔မွန္းယူရတာ.. ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ဆိုက္ကိုေတြ အမ်ားႀကီးပါတဲ့
ဖဲကစားနည္းေပါ့။ မ်က္နာစိမ္း၂ေယာက္ကို က်ေနာ္သတိထားမွရမယ္
ဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အလိုလိုသိလိုက္တယ္။ နယ္လွည့္ဖဲသမားနယ္ေက်ာ္လာတဲ့ေကာင္ေတြက "အလုပ္သမား"(ဖဲ၀ိဇၨာ) ေတြက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတဲ့ ျမစ္ျပင္ေဘးမွာ မြန္ထရီ စီးကရက္ေတြ
တစ္ဖြာဖြာလုပ္ရင္း ၀ါးကြပ္ပ်စ္ေပၚဖဲရိုက္ရတဲ့ အရသာက
အေတာ္ဇိမ္ရွိတာကလား။ တျခား၀ိုင္းေတြက တေဟးေဟး တဟားဟား ဆူညံေနသေလာက္ က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲဗ်။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ဖဲရိုက္ရတာ အရင္ေခါက္ေတြထက္ ပိုပီးစိတ္
တက္ျကြေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ထင္သလိုပါပဲ။ က်ေနာ့္ဂ်က္ကင္
အိတ္ေထာင္ထဲမွာ ဟို သစ္သားရုပ္ထုေလးပါလာတာေပါ့။ အဲ့ဒီအတြက္ က်ေနာ္ရံႈးကို မရႈံးဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ဖက္မွာပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုေႀကာက္ရဦးမွာလဲေပါ့။ စစခ်င္းကေတာ့ တိတ္တိတ္ဆိတ္
ဆိတ္ပံုမွန္ေလး ရိုက္ေနႀကေပမယ့္ နည္းနည္း၀ိုင္းအရွိန္တက္လာ
ေတာ့ က်ေနာ့္ဗီဇက ျပျပလာတယ္။ ဥပမာ.. တစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႔လို႔ က်ေနာ္က ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေဟာက္ေခၚေခၚလိုက္တယ္.. အဲ့ဒီမွာ တစ္ဖက္လူက က်ေနာ့္အျမင္ဖဲကို ႀကည့္ပီး သူ႔ထက္သာေလာက္တယ္ထင္ပီး
မလိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ေရွာင္ေျပးသြားရင္ က်ေနာ္က ေမွာက္ထားတဲ့
ေအာက္ဖဲကို လွန္ျပပီး ဟာ.. က်ေနာ့္ေအာက္ဖဲက A ပါလား အေပၚဖဲေလးခ်ပ္က 9,J,Q,K ဆိုေတာ့ A,9,J,Q,K ဖဲအပ်က္ႀကီးပဲ ... ခင္ဗ်ာ့ဖဲက J,J,Q,Q,10 ဆိုေတာ့ တူးပဲ ၂ပူးေလ ဘာျဖစ္လို႔ထြက္ေျပးတာတံုး
က်ေနာ္အလကားလိမ္စားသလိုမျဖစ္ဘူးလားဗ်ာ.. အားနာလိုက္တာ
ဘာညာ ဆိုပီး ရိသဲ့သဲ့ေတြစေျပာေတာ့တာကိုး။ က်ေနာ္အဲ့လို စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးလုပ္ေလေလ တစ္ဖက္လူက ေဒါသထြက္ပီး အေယာင္ေယာင္အမွားမွားေတြလုပ္ေလေလျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လိမ္မယ္ထင္
ပီး လိုက္လာျပန္ေတာ့လဲ က်ေနာ့္ဖဲက အမွန္အကန္ျဖစ္ေနပီး
အလွည့္တိုင္းဘယ္လိမ္မွာတံုးဗ်.. မိုက္လိုက္တဲ့လူပဲ ဆိုပီး ပို္က္ဆံေတြဆြဲစားလိုက္ျပန္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ၀ိုင္းက ေတာ္ေတာ္ႀကမ္းသလို.. ဆူဆူပူပူေတြပါျဖစ္စျပဳလာပီ။
နံေဘးမွာခ်ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ေတြထဲက ေန ပို္က္ဆံအကပ္လိုက္ေတြ တဖံုးဖံုး ၀ါးႀကမ္းခင္းေပၚ ပစ္တင္ပီး အထုပ္လိုက္ေဆာ္ႀကေတာ့ ဖဲ၀ိုင္းထဲမွာေငြစကၠဴေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတာပဲ။
က်ေနာ့္ ပိုက္ဆံအပံုကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားလာသလို တစ္နာရီခ်င္းရိုက္တဲ့ ဆက္ရွင္ေတြကို ၂နာရီစီေျပာင္းပီး ဆက္ေတာ့ႀကတာ ညေနေတာင္ေစာင္းစျပဳလာတယ္။ တရုတ္အဖိုးႀကီးကေတာ့ ပါသမွ်ေျပာင္ပီဆိုပီး
ေဘးထြက္ထိုင္ေနတယ္။ ျမစ္ေဘးမွာ ၀က္တစ္ေကာင္ေပၚပီး
ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ဆီက ၀က္ကလီစာခ်က္နဲ႔နံကင္တခ်ိဳ႕ .. လာပို႔ထားေတာ့ ဂါလံပံုးနဲ႔ေထာင္ထားေပးတဲ့ ရွမ္းမီးေတာက္အရက္ေတြနဲ႔ အားလံုးေသာက္စားေနႀကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဖဲရိုက္ေနရင္ အရက္ေသာက္
ေလ့ေသာက္ထ မရွိတဲ့အတြက္ အျမည္းေလးနည္းနည္းယူစားပီး
စီးကရက္ပဲဖြာေနလိုက္တယ္။ သစ္ေတာ၀န္ေထာက္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ထိေနေပမယ့္ ဟိုလူစိမ္း၂ေယာက္က သိပ္မရံႈးသလို ပံုမွန္ေလးပဲဆက္ကစားေနႀကတယ္ဗ်။ က်န္တဲ့လူေတြလို သိပ္ပီး ပ်ာယာခတ္မေနဘူး။
က်ေနာ္လည္းသူတို႔၂ေယာက္ကိုပဲ သတိထားေနရတယ္။ တခ်က္တခ်က္
စြတ္ပီး ဖိန္႔ရမွာကို နည္းနည္းလန္႔လာတယ္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အခ်က္ျပပီး ပင္းရိုက္မလားဆိုတဲ့အေတြးက ဖိစီးလာလို႔ မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ပီး အသာအကဲခတ္ေနရတယ္။
ဖိုးသက္ေရ! အေျခေနဘယ္လိုလဲ.. ငါေတာ့ ေတာ္ခဲ့ပီ ျပန္မယ္ေလဟ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္
ဒီ ဆက္ရွင္ျပည့္ရင္ျပန္တာေပါ့ဗ်ာ.. အေျခေနကေတာ့ ဒီအပံုကိုႀကည့္ေလ
ဟ! မနည္းပါလား
က်ေနာ့္ေဘးနားကိုေရႊဘက ၀င္ထိုင္လိုက္ရင္း က်ေနာ္တို႔ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံေတြထည့္ေနတယ္။ သူလည္း ႏိုင္လာပံုေပၚတယ္ဗ်။ သူဘယ္ေလာက္ႏိုင္လာသလဲေတာ့ မသိဘူး က်ေနာ့္အပံုထဲက ပိုက္ဆံကေတာ့
သိန္းခ်ီေနပီဆိုတာေသခ်ာတယ္။
ကဲ! အခ်ိန္ေစ့ပီ ေနာက္ဆံုး၀မ္နင္၃လက္ ရိုက္ႀကမယ္
က်ေနာ့္စကားသံအဆံုးမွာ က်န္တဲ့လူေတြအကုန္လံုး ပိုက္ဆံေတြထပ္ထုပ္ပီး သူတို႔အပံုထဲ ထပ္ျဖည့္ႀကတယ္။
ေနာက္ဆံုး၃လက္မို႔ သူျပဳတ္ကုိယ္ျပဳတ္ေဆာ္ဖို႔ျပင္ႀကပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုေရႊဘက က်ေနာ့္ကို အသာေလးလက္ကုတ္လာတယ္။ အဓိပၸါယ္က ေတာ္ပီ မလုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔ ေျပာခ်င္တာ။ တစ္ခ်ပ္ေမွာက္ဖဲက တစ္ခ်ိန္လံုး
ဘယ္ေလာက္ႏိုင္ခဲ့ႏိုင္ခဲ့ ၀ိုင္းသိမ္းခါနီးတစ္ခ်က္မွားလိုက္
ရင္ အပံုလိုက္ႀကီးလည္း ျပဳတ္သြားႏိုင္တာကိုး။ ဒါေႀကာင့္ က်ေနာ့္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ဖို႔ေျပာေနတာ။ ဆိုလိုတာက တစ္ဖက္လူ ဘယ္ေလာက္ေခၚေခၚ မလိုက္ဘူးဆိုပီး ေျပးခိုင္းတာ။ ဥေပဒအရ ဖဲမေကာင္းလို႔ မလိုက္ဘူးဆိုလဲ
ေနလို႔ရေနတာကိုးဗ်။ ပထမတစ္လက္ ဖဲစေ၀ကထဲ
ကတ၀ံုး၀ံုးနဲ႔ ပိုက္ဆံေတြ အလယ္ပံုကို ပစ္သြင္းပီးေခၚႀကတယ္။ က်ေနာ္မလိုက္ဘူး။ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီးေျပးလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါကို ဟိုလူစိမ္း၂ေယာက္ထဲက တစ္ေကာင္က မဲ့သလိုလိုလုပ္ျပတယ္။ ဇ မရွိတဲ့ စေႀကာက္
ေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ ဗီဇကျပလာတယ္။ ဒုတိယအလွည့္ဖဲေ၀
လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ အေပၚဖဲက စပိတ္ A။ ေမွာက္ထားတဲ့ေအာက္ဖဲကို လွန္မႀကည့္ရေသးပဲ ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းအုပ္ အလယ္ကိုပစ္သြင္းလိုက္တယ္။
ဇ ရွိရင္ လိုက္ႀကည့္လိုက္ တစ္ေသာင္း!
တစ္ေသာင္းစီ အားလံုးပစ္ထည့္လိုက္ႀကတယ္။ တတိယဖဲတစ္ခ်ပ္စီထပ္ေ၀တယ္။ က်ေနာ့္မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ကေကာင္ အျမင္မွာ J,J ျဖစ္သြားပီ။ ၀န္ေထာက္ႀကီးက 9,9။ ေနာက္တစ္ေယာက္က Q,9။
၅ေသာင္းေခၚတယ္ကြာ
လိုက္တယ္.. လိုက္တယ္.. ခ်တယ္.. ဖုန္း..ဖုန္း...ဖုန္း
J ပူးထားတဲ့ေကာင္က ၅ေသာင္းဆိုတာကို က်ေနာ္အပါအ၀င္အားလံုးက ပိုက္ဆံအုပ္ေတြပစ္ထည့္လိုက္ႀကတယ္။ စတၳဳထဖဲခ်ပ္ဆက္ေ၀ႀကျပန္တယ္။ က်ေနာ္ခုထိ ေမွာက္ထားတဲ့ဖဲခ်ပ္ကို မႀကည့္ရေသးဘူး။ အေပၚမွာ
လွန္ထားတာက A,Q,10။
ခုနက J,J ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ဆီ 9 တက္သြားလို႔ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္တယ္။ ၀န္ေထာက္ဘိုးေတာ္က 9,9,10။ က်န္တဲ့ တစ္ေယာက္က Q,9,10။
တစ္သိန္း!!
က်ေနာ့္ေမွာက္ဖဲကို က်ေနာ္လံုး၀ ပြတ္မႀကည့္ေသးတာ သူတို႔ျမင္ထားေတာ့ တစ္သိန္းဆိုပီး ပစ္ထည့္လိုက္တာကို နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အႀကည့္ေတြနဲ႔ႀကည့္ေနႀကတယ္။ ၀န္ေထာက္နဲ႔ဟိုတစ္ေကာင္ကေတာ့ မလိုက္ေတာ့
ဘူး ေျပးတယ္ဆိုပီးရပ္သြားတယ္။
J,J,9 က်ထားတဲ့ လူစိမ္းက စီးကရက္တစ္လိပ္မီးျငွိသလိုလုပ္ရင္း သူ႔ပိုက္ဆံအပံုကို ကိုင္လိုက္၊ သူ႔ေအာက္ဖဲေမွာက္ထားတာကို ႀကည့္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ ပီးမွ ဆတ္ကနဲ ပိုက္ဆံတစ္သိန္းအုပ္ကို ပစ္ထည့္လာတယ္။
လိုက္တယ္ေပါ့ေလ။ ပဥၥမ ေျမွာက္ဖဲခ်ပ္ကို ဆက္ေ၀လိုက္
ႀကတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းရင္ဆိုင္ရပီ။
ဟာ! ဟင္! ဟယ္!
တျခား၀ိုင္းေတြဆီ လူေတြလည္း ၀ိုင္းသိမ္းသြားပီးက်ေနာ္တို႔အနားမွာ လာရပ္ႀကည့္ေနႀကတာမို႔ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္။ ဟိုေကာင့္ဖဲက အျမင္မွာ ထရြိဳင္ ျဖစ္သြားပီကိုး။ J,J,9,J နဲ႔ေအာက္ကေမွာက္ဖဲ။
က်ေနာ့္ဟာက အျမင္မွာ A,Q,10,K။
ပြဲက အေတာ္လွေနပီ။ လံုး၀မႀကည့္ရေသးတဲ့ ေအာက္ဖဲကို က်ေနာ္ အသာအယာပြတ္ႀကည့္ဖို႔ျပင္တယ္။ မပြတ္ခင္ ဂ်ာကင္ အိတ္ကပ္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကို အသာယာ လက္နဲ႔ဖြဖြေလးပြတ္လိုက္ေသးတယ္။
စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်ထားရင္း က်ေနာ့္ေအာက္ဖဲကို အသာေလး
ပြတ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ J ျဖစ္ေနတယ္။ အေပၚကဖဲေတြနဲ႔ေပါင္းလိုက္ရင္ A,K,Q,J,10 စီနီယာ။ သူ႔ဖဲ J ၃လံုး ထရြိဳင္ထက္သာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေအာက္ဖဲရွိေသးတယ္။ သူ႔ေအာက္ဖဲက 9 ျဖစ္ေနရင္ J,J,J,9,9 ေဟာက္စ္။
အဲ့လိုျဖစ္ေနရင္ က်ေနာ္ရံႈးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြက္ေျပး
သြားတဲ့ ဟိုလူ၂ေယာက္ဆီမွာ 9 သံုးခ်ပ္ပါသြားပီ.. သူ႔ဆီက 9 တစ္ခ်ပ္ေပါင္းလိုက္ရင္ 9 ေလးခ်ပ္ကုန္ပီ။ ဖဲတစ္ထုပ္မွာ ဂဏန္းတစ္ခုကို ၄ခ်ပ္စီပဲပါတာမလား။ ဒါဆိုသူ႔ေအာက္က 9 မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ေအာက္ဖဲ J
ဆိုရင္ေတာ့ J,J,J,J,9 ၄ခု တက္ထရာ ျဖစ္ပီး က်ေနာ့္ကိုႏိုင္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ J က က်ေနာ့္ေမွာက္ဖဲျဖစ္ေနပီ။ ဒီထက္ပီတာ ဘာရွိဦးမလဲဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ လူေတြအျမင္မွာ သူ႔ဖဲက အျမင္သာေနတယ္။ က်ေနာ္မထီတရီျပံဳးပီး ခြိ ကနဲတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိ
ေသးတယ္။
ေျဖာင္း! ရွိဳးးး အပံုေျပာင္းးး
တစ္ဖက္လူက ရွိတဲ့ပိုက္ဆံေတြအကုန္လံုးကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ပုတ္လိုက္ရင္း ေခၚလိုက္ပီ။ အလယ္ပံုက ပိုက္ဆံေတြအပါအ၀င္ သူေကာကိုယ္ေကာရွိတာ အကုန္ရိုက္မယ္တဲ့။ သနားစရာသတၱ၀ါေပပဲဟာဟ။ က်ေနာ့္ေအာက္
က ဘာဖဲေမွာက္ထားမွန္းမသိပဲ
ဇြတ္စိမ္ေခၚေတာ့တာကိုးကြယ္။ က်ေနာ္ဘာမွျပန္မေျပာေသးပဲ အလယ္ပံုထဲက ပိုက္ဆံေတြကို အစီအရီေလးျဖစ္ေအာင္ထပ္ေနမိေသးတယ္။ ပီးမွ ျပံဳးစိစိႀကည့္ရင္း..
လိုက္တယ္ဗ်ာ! အပံုတိုက္
ေအးး လိုက္ရင္ ...ငါစားတယ္ အကုန္
အမယ္.. ဘာကိစၥ စားမွာလဲ ခင္ဗ်ာ့ေအာက္ဖဲက ဘာမွမက်န္ေတာ့တာေလ
ေဟာ့ဒီမွာ... ဒါနဲ႔စားတာကြာာာ
ပိုက္ဆံအပံုကို သိမ္းယူဖို႔ျပင္ေနတဲ့ အဲ့ဒီလူက ေမွာက္ထားတဲ့ သူ႔ဖဲကို လွန္ျပ လိုက္ေတာ့ J???? J,J,J,J,9 J ၄လံုး တက္ထရာ။
ဖဲတစ္ထုပ္မွာ J က ၄ခ်ပ္ပဲရွိတာ ခု က်ေနာ့္ေအာက္ဖဲတစ္ခ်ပ္နဲ႔ဆို ၅ခ်ပ္ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ သေဘာေပါက္သြားတဲ့က်ေနာ္ ေအာက္ဖဲကို ခ်က္ခ်င္းလွန္ျပလို္က္တယ္။ က်ေနာ့္ဖဲက A,K,Q,J,10 စီနီယာ။
က်ေနာ့္ေအာက္ကလည္း J ပဲဗ်.. J ၅ခ်ပ္ျဖစ္ေနတယ္.. ကဲ ေရာ့ေရာ့
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔က်ေနာ့္ေျခသလံုးမွာ သားရည္ႀကိဳးနဲ႔ စည္းပီးဖြက္ယူလာတဲ့ ဆင္စြယ္ရိုးတပ္ ေမာင္းခ်ဓားနဲ႔ ပိုက္ဆံအပံုကို လွမ္းယူဟန္ျပင္ေနတဲ့ အဲ့ဒီလူရဲ႕လက္ကို လွမ္းတြက္လိုက္တယ္။ လက္ကိုဓားနဲ႔အခြဲခံလိုက္ရလို႔
ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ က်ေနာ္
ေနာက္ျပန္လွဲအိပ္ပီး သူ႔ မ်က္ခြက္ကိုတည့္တည့္ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္ေတာ့ အင့္ ကနဲ ကြပ္ပ်စ္ေပၚကေနျပဳတ္က်သြားတယ္။ က်ေနာ့္လႈပ္ရွားမႈေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလိုျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ေဘးက ကိုေရႊဘက
ပိုက္ဆံအထပ္လို္က္ကို လုယူပီး ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္ပီးသြားပီ။
ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကုန္တဲ့ အေျခေနမွာ အသားမဲမဲေနာက္တစ္ေကာင္ကို ကိုေရႊဘအရက္ပုလင္းနဲ႔ ရိုက္ခ်လိုက္တာျမင္လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္က ၀ါးႀကမ္းခင္းေပၚကေန ေျမႀကီးေပၚ ေနာက္ျပန္လိမ့္ခ်လိုက္ပီ။ ေန၀င္ရီတ
ေယာမွာ လူရိပ္ေတြရႈပ္ေထြးသြားသလို ဖုံး..ဒိုင္း..ခြပ္
က်ား..အား သံေတြဆူညံကုန္တယ္။ ဟိုေကာင္ေတြက အုပ္စု ေတာ္ေတာ္ေတာင့္တယ္ဗ်။ တျခား၀ိုင္းကေန ထလာတဲ့လူေတြထဲမွာ သူတို႔ လူေတြအမ်ားႀကီးပါလာမွန္းအခုမွသိရတယ္။ အရပ္ျမင့္ပီး ဗလေတာင့္တဲ့
ကိုေရႊဘရဲ႕ တခြပ္ခြပ္ထိုးခ်က္၊ ေတြ႔ကရာ ေရအိုး၊၀ါးဆစ္ပိတ္
ေတြနဲ႔ ဆြဲရိုက္တာေတာင္ လူေတြက တစ္ေယာက္ပီးတစ္ေယာက္အံုလာတံုးပဲ။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက ဓားလႊတ္ကို္င္ထားတဲ့ ေကာင္ေတြပါ ၀ိုင္းလာပီ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ့ လူတခ်ိဳ႕လဲ ေျပးကုန္ပီဗ်။
ဖိုးသက္ ငါ့အနားက မခြါနဲ႔ ေက်ာခ်င္းကပ္ထား
သူတို႔ အုပ္စုက တေျဖးေျဖး၀ိုင္းလာတယ္ဗ်။ ေက်ာခ်င္းကပ္ထားတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ ခံဆုတ္ဆုတ္လာႀကရင္း ေနာက္ထပ္ဆုတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အေနာက္မွာ ေရတေ၀ါေ၀ါစီးေနတဲ့ ေရႊလီျမစ္။
ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာက ထြက္ေပါက္မရွိေအာင္ ၀ို္င္းထားတဲ့ ဓားရွည္ေတြ တလက္လက္နဲ႔ လူအုပ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီအေျခေနေရာက္ေနတာေတာင္ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္စလံုးက ေႀကာက္စိတ္နည္းနည္းကေလး
ေတာင္ မရွိဘူးဆရာ။
ဒိုင္း..ဒိုင္း.. ေဖာက္.. ေဖာက္!
ေသနတ္သံ၂ခ်က္ဆက္ႀကားလိုက္ရပီး က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္နဲ႔ ဓားလႊတ္ကိုင္ လူအုပ္ႀကားထဲက သဲနဲ႔ေက်ာက္စရစ္ေရာ ေနတဲ့ ေျမသားပြပြေတြ ေဖာက္ကနဲ ေဖာက္ကနဲ ဖြာတက္သြားလို႔ အားလံုး ျငိမ္က်သြားတယ္။
ျမစ္ေအာက္ေျခကေန ကမ္းစပ္နားအတိုင္း လူ၃ေယာက္ တက္လာတဲ့အထဲက လွမ္းပစ္တာဗ်။ သူပုန္ေတြထင္ပီး ၂ဖက္စလံုး တစ္ေယာက္မွ တုတ္တုတ္မလႈပ္ရဲေတာ့ဘူး။ အနားေရာက္လာလို႔ မသိမသာအကဲခတ္လိုက္
ေတာ့မွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူတဲ့လူက သားရည္တု
ဂ်ာကင္နီညိဳေရာင္ ၀တ္ထားတဲ့လူ၀ႀကီး၊ ပုဆိုးတိုတို၀တ္လို႔ ခါးမွာ စစ္ခါးပတ္နဲ႔ ဓားေျမွာင္တစ္လက္နဲ႔ ေသနတ္အိတ္ကိုပတ္ထားလို႔ လက္ထဲမွာေတာ့ စစ္သံုးပစၥတို တစ္လက္။ တပည့္ျဖစ္ဟန္တူတဲ့ ခပ္ပိန္ပိန္လူ၂
ေယာက္ရဲ႕လက္ထဲမွာ ဗလခ်ိဳက္ေသနတ္လို႔ ေခၚတဲ့ ေတာ္မီ
ဂန္းေတြကိုင္လို႔။
ဓားေတြအကုန္ ပစ္ခ်လိုက္စမ္း.. အကုန္ေသကုန္မယ္.. ဒူးေထာက္ထား ေခါင္းေပၚလက္ေတြတင္ထား ေခြးမသားေတြ
.... ..... .....
မင္းတို႔ ၂ေကာင္ကိုလည္း ငါနားရင္းအုပ္မိေတာ့မယ္.. ဒီေနရာအထိ လာကျမင္းေႀကာထတယ္ ... ဟုတ္လား
ဟာ! ကိုပန္းရိုင္း (အဲေလ.. ေရာကုန္ပီခြိခြိ မွားလို႔ ပန္းရိုင္းမဟုတ္ဘူး) ဟာ! ကိုျမင့္ေအာင္ႀကီး ... ဟီးဟီး ေလးျမင့္ေအာင္ပါလား
(ကဲ! နည္းနည္းေတာ့ရွင္းျပမွရေတာ့မယ္ဗ်။ အခု အဲ့ဒီျမင့္ေအာင္ဆိုတဲ့လူက သူပုန္လည္းမဟုတ္ဘူး။ စစ္ဖက္ကလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဓားျပ ပါခင္ဗ်။ ဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႔နယ္မွာ အင္မတန္ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ရ
တဲ့ ဓားျပႀကီးပါ။ ဟိုအရင္တစ္ခါက
က်ေနာ္အာလူးဖုတ္ဖူးတဲ့ ဗကပ က်ားႀကီးရဲ႕တပည့္ေက်ာ္ေပါ့။ ရင္ကြဲေတာင္ တိုက္ပြဲမွာ ဗကပေတြျပိဳကြဲသြားေတာ့ သူက ဟိုဖက္ကိုလည္း ထြက္မေျပး၊ လက္နက္လည္းမခ်ပဲ ရူးသလိုေပါသလိုလုပ္၊ လက္နက္ေတြ
တစ္ေနရာမွာဖြက္ခဲ့ပီး က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ထဲျပန္၀င္လာပီးခပ္တည္တည္
လာေနတာဗ်။ နဂိုကထဲကလည္း က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္က သူ႔ခ်က္ျမဳပ္ကိုး။ ဘယ္သူမွလဲ သူ႔ကို ဒုကၡမေပးႀကေတာ့ေအးေဆးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ခ်န္ထားခဲ့တဲ့လက္နက္ေတြ သြားသြားယူပီး တျခားနယ္ေတြမွာ ဓားျပ
ပတ္တိုက္ေတာ့တာပဲဗ်။ ကိုယ့္ျမိဳ႕ကိုယ့္ရြာတစ္ခုပဲခ်မ္းသာေပး
တယ္။ က်န္တဲ့ေနရာေတြ လွည့္ပီးတိုက္ေနေတာ့တာ။ သူအဲ့လိုလုပ္ေနမွန္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရိပ္မိေပမယ့္ ဒဲ့ေတာ့ ဘယ္သူမွမေျပာရဲဘူး။ ရဲဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔လို မျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေဒသမ်ိဳးမွာ
ဘာမွအာဏာစက္ျပရဲတာမွမဟုတ္တာကိုး။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ပီး မ်က္နာခ်ိဳေသြးေနႀကတာမ်ိဳးေလ။ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေရႊဘကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပီး အလိုလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ အဘိုးမ်က္နာနဲ႔ ပ စားေပးရွာတာပါ။ ရယ္စရာေျပာရရင္ က်ေနာ့္အဘိုးအသုဘမွာ အေလာင္းေျမ
ခ် ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ လူေတြႀကားထဲ "အေလးနီ" ျပဳရင္း ရဲေဘာ္ႀကီး
သြားလိုရာသို႔သြားႏိုင္ပီလို႔ ေအာ္၊ ခါးႀကားထဲက ဖြက္ယူလာတဲ့ ေသနတ္ကို မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ပစ္လိုက္တာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲကိုျဖစ္ဖူးတယ္။ နည္းနည္း ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ရယ္ဗ်။ က်ေနာ့္အဘိုးခမ်ာေသတာေတာင္
ဓားျပေတြက လာအေလးျပဳတာခံရရွာမွန္းမသိသြားရရွာဘူးဟီးဟီး။
ဧရာ၀တီျမစ္ဖ်ားကေန စက္ေလွတစ္စင္းကို လုပီး ျမစ္ေႀကာင္းအတိုင္းစုန္ဆင္းသြားရင္း ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ရြာေတြဓားျပ ၀င္တိုက္သြားတာ မန္းေလးေရာက္သြားတယ္။ မန္းေလး ေရာက္ေတာ့ သႀကၤန္တြင္းႀကီးဆုိပဲ။
အဲ့မွာ ဓားျပ ျမင့္ေအာင္ႀကီး သႀကၤန္မွာမူးေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔၀င္ကဲရင္း
အမူးလြန္ပီး မ႑ပ္ေပၚတက္ကတာ ခါးႀကားထဲက ေသနတ္ကို လူျမင္ပီး အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ သူ႔ကိုဖမ္းသြားတာေတာင္ အမူးေျပမွသိတယ္ဆိုပဲ။ အမႈေတြက မ်ားလြန္းလို႔ အမႈစစ္တာေတာင္ ႏွစ္ခ်ီတယ္။ ေထာင
္က်ေတာ့လဲ အားလံုးေပါင္း လိုက္ရင္ အႏွစ္တစ္ရာေလာက္ရွိမလားမသိဘူး။
ျပန္ကို မလႊတ္ေတာ့ဘူးထင္ေနတာ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အာဏာသိမ္းပီး တက္လာတဲ့အစိုးရလက္ထက္မွာ လႊတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ျပန္ထြက္လာတာဗ်။ တခါတေလ အရက္မူးရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး နာမည္တတပီး ဒီမ
ေအ -ိုး ႀကီးက ငါ့ေက်းဇူးရွင္ပါကြာလို႔ ေမတၱာပို႔တတ္တယ္ဟီးဟီး။ ဒါေပမယ့္
အဲ့ဒီျပန္လႊတ္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ မေနေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေတြေရာက္ေနမွန္းလဲေသခ်ာမသိရေပမယ့္ တခါတေလႀကေတာ့ ျပန္ျပန္ေပၚခ်င္ေပၚလာတတ္တယ္။ သူလုပ္လို႔ က်ေနာ္နဲ႔ကိုေရႊဘ ဒုကၡေရာက္ဖူး
ေသးတယ္ဗ်။ အသုဘတစ္ခုမွာ က်ေနာ္တို႔ဖဲခ်ေနတံုး ညဖက္ႀကီးဘြားကနဲ
ေပၚလာပီး သူ႔ပစၥည္းေတြသိမ္းထားေပးဖို႔လာေညာင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ဖဲအရွိန္တက္ေနေတာ့ အင္းအင္း အိမ္မွာ၀င္ထားသြားလိုက္လို႔ အလြယ္ေျပာလိုက္တာေပါ့။ ၂ေယာက္သား ဖဲ၀ိုင္းသိမ္းလို႔ ေ၀လီေ၀လင္း
အိမ္ျပန္လာေတာ့ ကိုေရႊဘက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ေနပီမို႔ ထံုးစံအတိုင္းနံျပား
ရိုက္ဖို႔ မီးေမႊးမယ္ဆိုပီးနံျပားဖိုကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေသာက္က်ိဳးနဲ! ဂုန္နီအိတ္နဲ႔ထုပ္ထားတဲ့ စစ္သံုးရိုင္ဖယ္၄လက္ရယ္၊လက္ပစ္ဗံုး၅လံုး၊ က်ည္ဆံေတြျဖစ္ေနလို႔ ၂ေယာက္သားထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္ပီး ဖြက္လိုက္ရတာဗ်ာ။
သူ႔ပစၥည္းေတြျပန္လာမယူမခ်င္း ညဖက္ ၂ေယာက္လံုးအိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္တာ။ မေတာ္စစ္ေထာက္
လွမ္းေရးက သတင္းရလို႔လိုက္လာရင္ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေဂ်းေအာင္းရမယ့္အေပါက္ဗ်။ တသက္လံုးဓားျပ တိုက္စားေနေပမယ့္ ခ်မ္းလည္းမခ်မ္းသာပါဘူး။ လူကသာ၀တုတ္တုတ္ပံုဆိုးဆိုးႀကီးနဲ႔ က်ပ္သိပ္မျပည့္တာ ..
ဖြန္ကအေသေႀကာင္တာကိုး။ မိန္းမေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားယူပီး အကုန္လံုးကို ပံ့ပိုး
ေနရတယ္လို႔လည္းႀကားဖူးတယ္။ ကဲ.. က်ေနာ္လည္း ေလေႀကာရွည္သြားပီ ဇာတ္လမ္းျပန္ဆက္ရေအာင္ဟီး)
ဖဲ၀ိဇၹာမ်ား အဖြဲ႔က အဖြဲ႕သားေတြခု ျမစ္ကမ္းေဘးက မွာ ဒူးကေလးေတြေထာက္ပီး ေခါင္းေပၚလက္ကေလးေတြတင္လို႔ မ်က္နာငယ္ေလးေတြနဲ႔ျဖစ္ေနရွာပီ။
ခုနက ခုတ္ႀကထစ္ႀကေဆာ္ႀကပီဆိုပီး ထြက္ေျပးသြားတဲ့ က်ေနာ္တို႔နယ္သား ဖဲသမားေတြကလည္း ခုမွ အနားျပန္ကပ္လာပီး အေျခေနႀကည့္ေနႀကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ခ်လိုက္လို႔ ေမာေမာနဲ႔ ေက်ာက္စ
ရစ္ခဲေတြအေပၚ ဖင္ခ်ထိုင္ပီး ေခၽြးသုတ္ရင္း မြန္ထရီတစ္လိပ္ေလာက္
ဖြာေနလိုက္တယ္။ ဟိုေကာင္ေတြရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေန ဓားျပျမင့္ေအာင္ႀကီး ရဲ႕ တပည့္၂ေယာက္က ဗလခ်ိဳက္ ေသနတ္ေတြနဲ႔ခ်ိန္ထားတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာ္ဟိန္းဂိုက္ဖမ္းထားတဲ့ ကိုျမင့္ေအာင္က သူတို႔အေရွ႕မွာ
ခါးေထာက္ပီး တစ္ေယာက္ခ်င္း မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေစ့ေစ့လိုက္ႀကည့္ေနတယ္။
မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ေအာက္ေျပေအာက္ရြာကေန ဒီေနရာအထိတက္လာပီး လူပါးလာ၀တယ္ ... ေအး.. ဒီေနရာမင္းတို႔ သခၤ်ိဳင္းလို႔သာမွတ္ေပေတာ့
က်ေနာ္.. က်ေနာ္တို႔ မသိလို႔ပါ ဗိုလ္လံု
-ီး ဗိုလ္လံု လား ရဲေဘာ္ျမင့္ေအာင္ကြ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကကြ ... မင္းတို႔ အေပ်ာက္ရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့သူေတြက ငါ့ညီနဲ႔ငါ့တူပဲ လူလူခ်င္းေခါင္းပံုျဖတ္လွည့္စား၊ႏိုင့္ထက္စီးနင္းလုပ္တဲ့ မင္းတို႔ေကာင္ေတြကို
ငါေသဒဏ္ေပးမယ္ (ဟီး! ကိုျမင့္ေအာင္ေျပာတာလဲ ဟုတ္သလိုလိုပဲေနာ္လို႔ေတြးမိပီးရယ္ခ်င္လာလို႔ မနည္းေအာင့္ထားရေသးတယ္)
မလုပ္ပါနဲ႔ရဲေဘာ္ႀကီး ... က်ေနာ္တို႔ေနာင္တရပါပီ ေနာက္မလုပ္ရဲေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ..အီးဟီးဟီး
သူတို႔အဖြဲ႔ထဲက တစ္ေကာင္က ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေအာ္ငိုလိုက္တယ္။ အေနာက္က ကိုျမင့္ေအာင္တပည့္၂ေယာက္ကလည္း ေသနတ္ေမာင္းေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းဆြဲတင္လိုက္ပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ပိုက္ပီး ရပ္ႀကည့္ေန
တဲ့ ကိုေရႊဘက တစ္စခန္းထျပန္တယ္။
ဟိုေကာင္ေတြပစ္ခ်ထားတဲ့ ဓားရွည္တစ္လက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ပီး ဒူးေထာက္ေနတဲ့ လူအုပ္ေရွ႕ကိုသြားရပ္လိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ က်ေနာ္သိတယ္
ဒီလူ ေဒါသတအားထြက္ေနတယ္။ ေဒါသထြက္ရင္ ဘာျဖစ္တတ္လဲဆိုတာ က်ေနာ္က ဆရာတပည့္မို႔ေသခ်ာသိတယ္ဗ်။
လူအုပ္နဲ႔မ်ား ငါတို႔ကို၀ိုင္းလုပ္ခ်င္ေသးတယ္ ...ဟုတ္လား မေအေပး ေအာက္သားေတြ.. မင္းတို႔လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရမယ္ ထင္ေနလား ... ဒီမွာႀကည့္စမ္း..ေတြ႔လား .. ဒီမွာ.. ဒီမွာ
ဟာ! ဟင္! ဟယ္!
ေဘးကရပ္ႀကည့္ေနတဲ့ လူေတြဆီက အာေမဋိတ္ေတြဆူညံသြားတယ္။ ဒူးေထာက္ထားတဲ့ လူအုပ္ကလည္း မ်က္လံုးျပဴးပီး ကိုေရႊဘ ကိုေမာ့ႀကည့္ေနႀကတယ္။ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ တရွဴးရွဴးတရွားရွားျဖစ္ရင္း
ကိုယ့္လက္ကိုကိုယ္ဓားရွည္နဲ႔ခုတ္ျပ လွီးျပ
ေနတာကိုးဗ်။ ရာဘာတံုးကို လွီးေနတဲ့အတိုင္း ဘာမွကိုမျဖစ္တာဗ်။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက ဓားကိုေျပာင္းျပန္ကိုင္၊ဓားဦးအခၽြန္နဲ႔ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ျပန္ ထိုးဆြျပလိုက္၊ ဗိုက္ေပၚမွာ လႊဆြဲသလို အသြားနဲ႔ အင္းက်ီလွန္ပီး
ဆြဲျပေနတာ။ ျခစ္ရာကေလးေတာင္မထင္ဘူးေလ။ ဒီနယ္သားမဟုတ္တဲ့လူေတြကေတာ့ နားမလည္တဲ့မ်က္နာေလးေတြနဲ႔ေႀကာက္လန္႔တႀကား
ႀကည့္ေနေပမယ့္ ရပ္ႀကည့္ေနတဲ့ လူေတြဆီက ၀က္ကုန္းေဟ့.. ၀က္ကုန္းဆိုတဲ့ ေအာ္သံေတြထြက္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်! အဲ့ဒါ၀က္ကုန္းထတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔နယ္မွာေခၚတယ္။ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ကာယသိဒၶိ ပီး
တာပါပဲ။ အဲ့ဒီဟာကို ၀က္ကုန္းေဆးထိုးထားတယ္လို႔ေခၚတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္လံုး ျဖစ္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ။ ေဒါသထြက္လာပီဆို
ဘာနဲ႔ ခုတ္ခုတ္ ဘာနဲ႔ရိုက္ရိုက္ ဘာမွကိုမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုေရႊဘ လူပ်ိဳဘ၀က ရွမ္းဘုန္းႀကီးတစ္ပါးဆီမွာ အဲ့ဒီအင္းကို ေႀကးစုတ္ႀကီးနဲ႔ေက်ာမွာ ထိုးပီးတင္ထားတယ္လို႔ေျပာဖူးတယ္။ ထိုးတဲ့လူစုစုေပါင္း၃ေယာက္မွာ
က်န္တဲ့လူ၂ေယာက္ က ဆက္မထိုးႏိုင္ပဲ ေဆးမေအာင္ခင္ရပ္လိုက္ရတယ္။ ခပ္ရြတ္ရြတ္ကို္ေရႊဘ ကေတာ့ ပီးေအာင္ဆက္ထိုးလိုက္တာ ၀က္ကုန္းေမွာ္
ေအာင္တယ္လို႔ေျပာတာပဲ။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ဒီလိုမ်ိဳး ၀က္ကုန္းထ လာရင္ အားလံုးေ၀းေ၀းကေရွာင္ရေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ့္မ်က္စိေရွ႕တင္ အဲ့လိုထထျဖစ္တာ ၃-၄ခါေလာက္ျမင္ဖူးတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ပံုမွန္အခ်ိ္န္
အလစ္ေခ်ာင္းပီး တြယ္အပ္နဲ႔ ထိုးႀကည့္တာ နာလို႔ အဆဲခံရဖူးတယ္။ သူ႔ဟာက ေဒါသထြက္မွ စြမ္းတာမ်ိဳးႀကီး။ ဘယ္လိုမွန္းမသိပါဘူး။
(၀က္ကုန္းေဆး စြမ္းမစြမ္းေတာ့မသိဘူး ေနာက္ပိုင္း ဦးဇင္း၀တ္ႀကီးနဲ႔ မန္းေလးမွာ ေဆးရံုတင္ရေသးတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြက သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းမကုေပးလို႔ဆိုပီး ေဒါသထြက္ေနတာ၊ လူကျဖင့္အိပ္ယာေပၚမွာ
ပက္လက္ကေလး။ နာ့စ္မေတြ သူ႔အသားထဲအပ္ထိုးတာ အပ္၃-၄ေခ်ာင္းကုန္သြားတယ္ ထိုးလို႔ကိုမရဘူး။ ေဘးနားကေန ဦးဇင္းစိတ္ေလွ်ာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘုရားသားေတာ္
ျဖစ္ေနပီဆိုတာေလး ႏွလံုးသြင္းဆိုေတာ့မွ ေအးးး တဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့မွ အပ္က ပလြတ္ဆို၀င္သြားတယ္ဟီး)
ကိုေရႊဘ.. ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ
က်ေနာ္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ထရပ္လိုက္ရင္း ကိုေရႊဘ လက္ထဲက ဓားရွည္ကိုလုပီး လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ ခုနက ဒီေလာက္စိတ္မညစ္ဘူး ခုမွေခါင္းပူလာတယ္။ ဟိုဓားျပျမင့္ေအာင္က စိတ္သိပ္မွန္တာမဟုတ္ဘူး။ အကုန္လံုး
ပစ္သတ္ပစ္ေတာ့မလိုလုပ္ေနပီ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေႀကာင့္ လူ႔အသက္ေသမွာကိုေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ကိုေရႊဘကို အတင္း ေရစပ္နားကိုဆြဲေခၚလာပီး။ ေတာ္ပီဆရာသမား.. လစ္ႀကစို႔လို႔ အတင္းေျဖာင္းျဖေနရတယ္။ ဟိုဘိုးေတာ္ကိုလည္း ႀကည့္
က်က္ေျပာဦး အကုန္သတ္ပစ္ေတာ့မွာလားမသိဘူး! က်ေနာ့္စကားကိုအေရးမစိုက္သလိုလုပ္ပီး ပိုက္ဆံထည့္ထားတဲ့စစ္ေက်ာပိုး
အိတ္ကို ပစ္ေပးရင္းကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ျမစ္ေရနဲ႔ မ်က္နာသစ္ေျခလက္ေဆးေနတယ္။
ပီေအာင္း ေအာက္သားမ်ား နားမလည္ေ၀း သြားပေစေတာ့
စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ဟန္တူတဲ့ ကိုေရႊဘက (ကိုေအာင္ ဗမာေျပက လူေတြမို႔နားလည္ပါးမလည္လာလုပ္တာပါ လႊတ္ေပးလိုက္ပါ) လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
ထ..ထ.. အကုန္ထြက္သြား .. ေနာက္ေနာင္ ဒီနယ္တစ္၀ိုက္ထပ္ေတြ႔ရင္ အေသသတ္ပစ္မယ္ ႀကားလား
ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ေက်းဇူးႀကီးပါေပတယ္ ဆရာႀကီး
ခုမွသတၱိျပခ်င္တဲ့ ရပ္ႀကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးထဲက က်ေနာ္တို႔နယ္သား ဖဲသမားေတြက တုန္တုန္ရီရီထလာတဲ့ ေကာင္ေတြကို ေသကုန္မယ္..ဘာမွတ္သလဲ ဘာညာနဲ႔ နားရင္း၀င္အုပ္၊ဖင္ပိတ္ကန္ ၀င္လုပ္လိုက္ႀကေသး
တာျမင္ရလို႔ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္
လိုက္ရေသးတယ္။ အားလံုးရွင္းသြားေတာ့မွ က်ေနာ့္ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ၂ရာတန္အုပ္တခ်ိဳ႕ထုတ္ပီး ပိုက္ဆံ၅ေသာင္းေလာက္ယူ၊ ကိုျမင့္ေအာင္ႀကီးကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္။
ေရာ့! ေလးျမင့္ေအာင္ ဟီးဟီး
အမယ္.. ငါက မင့္ပို္က္ဆံဘာလုပ္ရမွာလဲ
ပါတီရံပံုေငြလို႔ သေဘာထားလိုက္ ဟီးဟီး ယူပါဗ်
ေအး.. ငါလည္း လုပ္ငန္းသိပ္မေကာင္းတာႀကာပီ ေပးကြာ.. ေအေဘးမင္းတို႔၂ေကာင္ ေနာက္ထပ္ဒီဖက္လာပီး မကျမင္းနဲ႔ ထပ္ေတြ႔ရင္ နားရင္းတီးခံရမယ္ ခုေတာင္ ငါနဲ႔ေတြ႔လို႔ကံေကာင္းတယ္မွတ္ဟြန္း
လာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ တာ့တာ မိုးခ်ဳပ္ေနပီ ျပန္ေတာ့မယ္
xxxxx xxxxx xxxxx
အျပန္လမ္းမွာ ခုနက က်ေနာ္နဲ႔တစ္၀ိုင္းထဲ ရိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ေတာ၀န္ေထာက္ႀကီးရဲ႕ ဂ်စ္ကားနဲ႔ လမ္းႀကံဳေနလို႔ စက္ဘီးပါတင္ပီး ကိုေရႊဘနဲ႔က်ေနာ္လိုက္လာခဲ့တယ္။
တျခားလမ္းႀကံဳလိုက္လာတဲ့ဖဲသမားေတြလည္း ပါလာလို႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔လာႀကတာေပါ့ေလ။ ဓားျပျမင့္ေအာင္ႀကီး အေႀကာင္း၀ိုင္းေမးေနႀကလို႔ သူနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ကိုေရႊဘက အတိတ္ဇာတ္ေႀကာင္းေတြျပန္ေျပာျပေန
တာကို အားလံုးက စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနႀကတယ္။
တခါက ေက်ာက္သြားတူးရင္း (အမွန္ကေတာ့ ေက်ာက္တြင္းေမွာ္ထဲ ဂ်ပိုးသြားထိုးတာပါ) အျပန္မွာ(တစ္ပတ္ေလွ်ာက္ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ရတဲ့ေခတ္) စားရိတ္ျပတ္လို႔စားစရာမရွိတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ
ဓားျပျမင့္ေအာင္နဲ႔လမ္းမွာေတြ႔တဲ့အေႀကာင္း၊ အားကိုးတႀကီး အကူညီေတာင္းလိုက္ေတာ့ သူ႔မွာလည္း ပို္က္ဆံတစ္ျပားမွမရွိဘူး၊ဒါေပမယ့္ မပူနဲ႔ကြာ
ဆိုပီး စားရိတ္ေပးရန္အလို႔ငွာ ကားလမ္းမေပၚတက္ပီး ျဖတ္လာတဲ့ကားကို ေသနတ္ေဖာက္ပီး ဓားျပတိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့အခါ .. တားမိတဲ့ကားက ညေနမိုးခ်ဳပ္စဆိုေတာ့ စစ္ကားျဖစ္ေနမွန္းမသိျဖစ္ေနေတာ့ ကားေပၚကေန
ေသနတ္ေတြနဲ႔လွမ္းေဆာ္ေတာ့ ၂ေကာင္သားေခြးေျပး၀က္ေျပး ေျပးခဲ့ရေႀကာင္း အစရွိသျဖင့္ ဟာသေလးေတြေဖာက္ပီး အာလူးဖုတ္ေတာ့
တစ္ကားလံုး တ၀ါး၀ါးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ စြန္႔စားမႈနဲ႔စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ငယ္ကထဲက အလိုလိုေနရင္း ႀကိဳက္မိခဲ့ပီး လူဆိုးလူမိုက္ျဖစ္လာရတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ဖဲသိန္းခ်ီႏိုင္လာေပမယ့္ ေပ်ာ္မေနပဲ.. စိတ္ေကာက္ပီး အေတြ႔မခံေတာ့
တဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးဆီကိုပဲ စိတ္ေရာက္ေနမိေတာ့
သူတို႔ေျပာေနတာေတြႀကားတစ္ခ်က္မႀကားတစ္ခ်က္ပဲ။ အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ေရာက္ခ်င္ေနပီဗ်ာ။ က်ေနာ့္ဆရာမေလးကိုလြမ္းလွပီဗ်။
ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္လို႔ည ၈နာရီစြန္းစြန္းေလာက္မွာ က်ေနာ္ အိမ္ကေန တိတ္တိတ္ကေလး လစ္ထြက္လာခဲ့တယ္။
က်ေနာ့္ေျခလွမ္းေတြ ဦးတည္ရာက ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ ျခံဖက္ဆီကို ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ရိပ္မိမွာပါေလ။ ျမစ္နံေဘးမွာ ခုတ္ႀကထစ္ႀကတဲ့ ဇာတ္လမ္းက ျပန္ေရာက္ပီး ေနာက္တေန႔မနက္မွာပဲ အလိုလိုသတင္းပ်ံ႕
ႏွံ႔ကုန္ေတာ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္၂ေယာက္မွာ ဒုကၡေတြ
မ်ားကုန္တာေပါ့။ ကိုေရႊဘ အေဖ တရုတ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ က်ေနာ့္အဖြားဆီလိုက္လာပီး သူႀကားထားသမွ်ေတြလာတိုင္တာကိုးဗ်။ အေဒၚေတြေကာ၊အဖြားေကာ၊ကိုေရႊဘအေဖေကာ၀ိုင္းပီး ဆူပစ္လိုက္တာ ေရဆူမွတ္ေက်ာ္
သြားသလားမွတ္ရတယ္။ ငုတ္တုတ္ကေလးတရားခံ
ထိုင္ ထိုင္ပီး မ်က္လႊာေလးေတြခ်ထားတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔က်ေနာ္ခမ်ာ အျမီးေလးကုပ္ လို႔ဟီးဟီး။ ကိုေရႊဘ အကို ကိုေရႊတင္ကလည္း လမ္းႀကံဳသလိုလိုဘာလိုလို ၀င္လာပီး ၂ေယာက္စလံုးကို နားရင္းတစ္ခ်က္စီ၀င္တီးသြား
ေသးတယ္။ လက္သံေျပာင္ခ်က္ကေတာ့ ၂ေယာက္
စလံုး ေႀကးစည္ထုတဲ့ ၀ီ၀ီ ၀ီ၀ီ အသံေတြ ၅မိနစ္ေလာက္ဆက္တိုက္ႀကားလိုက္ရတယ္။ မီးေမရိုး.. မင္းတို႔၂ေကာင္ တပ္တပ္စီ ေန(တတြဲတြဲမေနနဲ႔) ေအရိုးေတြ ! လို႔ႀကိမ္းပီး တရုတ္ႀကီးက သူ႔သားလိိမၼာ ေရႊဘေလးကို
၀ါးဆစ္ပိတ္နဲ႔ ေက်ာကို ၃ခ်က္ေလာက္ဗ်င္းပီး ကၽြဲေမာင္း
သလို အိမ္ကိုေမာင္းေခၚသြားတယ္။ အမယ္.. ဒီအခ်ိန္မွာ ႀကေတာ့ သူ႔၀က္ကုန္းေဆးက မထဘူးဆရာ။ အားရိုးရိုး! အတယ္.. ကိုယ့္သားသမီး မေတာ္က်ိဳးပဲ့သြားမွျဖင့္.. အရမ္းႀကီးရိုက္ရလား .. ဘာညာေတြေအာ္ရင္း
တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးပီး ပါသြားရွာတယ္ဟီးဟီး။ က်န္
ခဲ့တဲ့ ဖိုးသက္လည္း သက္သာမယ္မထင္နဲ႔ အေဒၚအပ်ိဳႀကီးေတြရဲ႕ လက္သီးဆုပ္ေတြက ေက်ာေတြေကာ နဖူးေတြေကာ(တစ္ေယာက္ကဆို စီးထားတဲ့ ခံုဖိနပ္နဲ႔ခ်တာဗ် :( ) ထူပူေနေအာင္ အဗ်င္းခံေနရတာ။ ဒီႀကားထဲ
ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြေကာေခြးေတြေကာကျခံ
၀မွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္နဲ႔ လူသတ္ပြဲက်င္းပ ေနတာကို အားရ၀မ္းသာတဲ့ မ်က္နာေတြနဲ႔ ၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတာေလ။ မမ၀ါတစ္ေယာက္လည္း သူတို႔အိမ္ေရွ႕ ၀ရန္တာကေန လွမ္းႀကည့္ေနတယ္။ လာပီးမ်ား ဆြဲေပးမလားမွတ္
တာ ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ကေလး တစ္ခါထဲအေသသတ္
ဆိုပီး လွမ္းေအာ္လိုက္ေသးတယ္အဟင့္ ;( ။
ကိုေရႊဘနဲ႔ဖိုးသက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္ကိုလည္း တစ္ရပ္ကြက္လံုးက သိပီးသားမလား။
စထဲကကိုယဥ္သကို ဆိုသလိုဗ်။ က်ေနာ္ကေလးဘ၀.. အင္း ေတာ္ေတာ့္ကိုငယ္ဦးမယ္ဗ်။ ေက်ာင္းသြားခါနီး ပါးကြက္က်ားေလး ေက်ာင္းစိမ္းေလး၀တ္ထားတဲ့ ဖိုးသက္.. အမိႈက္ပစ္စရာဟင္းရြက္ေတာင္းက ျပည့္ေနပါ
တယ္လို႔ အေဒၚေတြလွမ္းေအာ္ေတာ့ သားပစ္ေပးမယ္
ဆိုပီး( အိမ္အေရွ႕ လမ္းမတစ္ဖက္ျခမ္းက ျမစ္) အမိႈက္ေတာင္းကေလးယူပီး လွစ္ကနဲေျပးသြားလိုက္တယ္။ ေရစပ္နားေရာက္ေတာ့ အမႈိက္သြန္ေနတံုး ကြန္ပစ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုသြားေတြ႔တယ္။ ဆယ္တန္းတဖံုးဖံုး
က်ပီး ေက်ာင္းထြက္သြားတဲ့ လူပ်ိဳျဖစ္စ ကိုေရႊဘပါပဲ။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကြန္ပစ္ပီး ဆြဲယူလိုက္ရင္ ပါလာတာက ငါးတစ္ေထြးႀကီး၊ အားရစရာေကာင္းလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ရလာတဲ့ငါးေတြကို ႏွီးနဲ႔သီ၊ ပိုက္ကြန္က လက္တစ္ဖက္ကနဲ႔ ကသီလင္တျဖစ္ေနေတာ့..
ကိုေခၽြဘ.. အေနာ္ ငါးကိုင္ေပးရမရား? (အဲ့တံုးက ေရွ႕သြားေတြအကုန္က်ိဳးထားတယ္ဟီး)
ဆိုပီး သူကြန္ပစ္တဲ့ေနာက္ ျမစ္ရိုးအတိုင္းလိုက္သြားမိတယ္။ ငါးေတြကလည္းရလိုက္တာမွ ဖိုးသက္တစ္ကိုယ္လံုး ရမ္ဘိုဇာတ္ကားထဲကလို ငါးေတြကို က်ည္ဆံေတြလိုသီပီး ပတ္ထားရတာေပါ့။
ျမစ္ေႀကာင္းအတိုင္း ျပန္စုန္ဆင္းလာႀကတဲ့ အခ်ိန္ႀကေတာ့ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္သြားပီဗ်။ အမိႈက္သြားပစ္တာက မနက္ခင္း ေက်ာင္းမသြားခင္ကေလးကိုး။ က်ေနာ္တို႔အိမ္ေရွ႕က ျမစ္ဆိပ္မယ္ လူေတြဘာ
လုပ္ေနႀကတယ္ထင္သလဲ? ဟီဟိ.. ေရငုတ္သမားေတြ
ငါးဖမ္းပို္က္ အႀကီးႀကီးေတြ စက္ေလွေတြနဲ႔ သဲ့ပီး မနက္က ေရနစ္ေသသြားရွာတဲ့ ဖိုးသက္ကေလးရဲ႕ အေလာင္းကိုရွာေနႀကတာေလ။ အမိႈက္ေတာင္းကေလးနဲ႔ ဆင္ႀကယ္ဖိနပ္ကေလးပဲ ရွာေတြ႔ႀကတာကိုး။ ေရဆင္းအ
ေဆာ့မွာ လိႈင္းပုတ္ပီးပါသြားရွာ တယ္ေပါ့။ အေဒၚေတြဆို
အမေလး.. က်မတို႔ တူေလးကိုယ္က်ိဳးနည္းသြားရွာပါေပါ့လား .. အေလာင္းေတာင္ျပန္မရတဲ့ အျဖစ္ ... ကေလးက လိမၼာရွာတာ အမိႈက္ကေလးပစ္ကူ၊ လူႀကီးေတြကိုကူခ်င္လြန္းလို႔ ခုလို အျဖစ္ဆိုးရပါတယ္ ဆိုပီး
ျမစ္ကမ္းေဘးမွာမပဋာေျမလူးေနတာေပါ့ခြိ။ အဲ့လိုအေျခေနဆိုး
ႀကီးျဖစ္ေနတံုး ျမစ္အထက္ဖက္ကေန ငါးေတြအမ်ားႀကီး လြယ္ထားတဲ့ ျပံဳးစိစိ ဖိုးသက္(ငါ့ကို ကိုေရႊဘက တစ္၀က္ယူလို႔ေျပာထားတာ ေဒၚႀကီးေဒၚေလးတို႔ကို ဒီငါးေတြေပးမယ္ဆိုပီးေပ်ာ္ေနတာ) နဲ႔ ကြန္ကေလးလြယ္ထား
တဲ့ ေရႊဘ တို႔ဘြားကနဲေပၚလာေရာ။ အင္းးးးး
ျပန္ေတာင္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ေျပာတာကိုေတာ့ ယံု ... အမ်ိဳးေတြတင္မက ဘူး ရပ္ကြက္ထဲက လူႀကီးေတြပါ က်ေနာ့္ကို ၀ိုင္းအုပ္တာ အိမ္ကို လမ္းမေလွ်ာက္လိုက္ရပဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ပိတ္ ပိတ္ပီး
လွိမ့္ကန္တာကိုး။ ကိုေရႊဘ လည္းေခါင္းေပါက္သြားတယ္ဗ်။
သူ႔အေမ တရုတ္မႀကီး ခုံဖိနပ္နဲ႔ခုတ္ပစ္တာ ေသြးေတြကိုျဖာသြားတာေပါ့။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ၂ေယာက္ေပါင္းမိတဲ့အခါတိုင္း ခုလိုမ်ိဳး တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ထထေသာင္းက်န္းေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။
ရပ္ကြက္ကလည္း က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကို ၂အိမ္စလံုးကလူႀကီး
ေတြသတ္ပီဆို ျပန္ႀကားေရးရုပ္ရွင္ျပသလိုပဲ အံုပီးကို လာႀကည့္ႀကေတာ့တာအဟိ။
ခုဒီကိစၥေတြျဖစ္ပီး ေနာက္ပိုင္း အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ေတာင္မထြက္ရေတာ့တာ တစ္ပတ္ေလာက္ႀကာသြားတယ္ဗ်။
ကိုေရႊဘတို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားပီး အဖြားအတြက္ နံျပားနဲ႔လက္ဖက္ရည္ သြား၀ယ္တာေတာင္ သူ႔အေဖက က်ေနာ္တို႔ ဘာေျပာမလဲ လာရပ္ပီး နားေထာင္ေနတာ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကလဲ ... ရုပ္တည္ႀကီး
ေတြနဲ႔ အကို! ေဒၚခင္ က နံျပားျကြပ္ျကြပ္ကေလးလို႔
မွာတယ္.. ေအး ညီေလး! ဘယ္နားက ေဒၚခင္ ကိုေျပာတာလဲ? ဘာညာနဲ႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးသလိုေလွ်ာက္ေျပာေနႀကတာ အတိုင္အေဖာက္ညီပါ့ဟိဟိ။ က်ေနာ္နဲ႔ကိုေရႊဘ တမင္ေလွ်ာက္ေျပာ
ေနတာကို အူလည္လည္ျဖစ္သြားတဲ့ တရုတ္ႀကီးက နေ၀တိမ္
ေတာင္ႀကည့္ေနရင္း သေဘာေပါက္သြားေတာ့မွ မီးေမရိုးေလးေတြ! ဆိုပီး ကေလာ္ဆဲေတာ့တာဗ်။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ ခဏေျချငိမ္လိုက္ရင္ တစ္လေလာက္ဆို လူႀကီးေတြ စိတ္ေျပသြားမွာပါ။ အဲ့ဒီေတာ့
မွ ၂ေယာက္ေပါင္းပီး ရႈပ္ႀကေသးတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္
ေတာ့ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ႀကေနႀကတာေပါ့ေလ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရက္နည္းနည္းႀကာလာေတာ့ က်ေနာ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်။
ဘာလဲ ကိုေရႊဘနဲ႔မေပါင္းရလို႔ထင္ေနႀကလား။ ဟုတ္ဘူးရယ္။ (အဲ့ဒီေသာက္ခြက္ႀကီး မျမင္ရေလ ထမင္းစား၀င္ေလ) က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးကို လြန္းတာ(လြမ္းတာ)ဗ်။ သူ႔ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြဆီက ရတဲ့
ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕တေရာ္ကင္ပြန္းနံ႔ကေလးေတြ၊ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါး
နဲ႔ေခၽြးေရာထားတဲ့ ကိုယ္နံ႔ကေလးေတြကို လြမ္းလြန္းလို႔ရူးခ်င္လာတယ္။ က်ေနာ့္နဖူးေပၚ၀ဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြနဲ႔ သပ္တင္ေပးရင္း ဖိုးသက္ေလး... လူဆိုး ... "ခ်ိဳ႕" ကိုခ်စ္ရင္
လိမၼာရမယ္ကြာလို႔ မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး မ်က္နာနားကပ္ပီး ခၽြဲတာေလးေတြ။
က်ေနာ့္ကို ပါးရိုက္လိုက္တံုးက ေဒါသစိတ္တစ္၀က္ ခ်စ္တဲ့သူကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္လိုက္မိပီဆိုပီး ေနာင္တနဲ႔၀မ္းနည္းသြားတဲ့စိတ္က တစ္ဖက္နဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္သြားရွာတဲ့ မ်က္နာငယ္ငယ္ကေလးကို က်ေနာ္တခ်ိန္လံုးျပန္
ျပန္ျမင္ေနမိတယ္။ အင္းေလ.. မညာတမ္း၀န္ခံရရင္ အိပ္ယာေပၚ
က အခ်စ္ဇာတ္ႀကမ္း၊ဇာတ္ႏု၊ ဇာတ္မႏုမႀကမ္းေလးေတြကို ပါအရမ္းသတိရေနတာလည္းပါပါရဲ႕။
ဒါေႀကာင့္ဒီေန႔ည မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ လူႀကီးေတြေရွ႕မွာ အဖြားကို ဇက္ေႀကာေလးဘာေလးဆြဲ၊ တရားစာအုပ္ေလးဘာေလးေဆြးေႏြးျပပီးေတာ့ ေနာင္တ တရားအေတာ္ရေနသလိုလိုဂိုက္ဖမ္းပီး ေစာေစာအိပ္ေတာ့မလိုလုပ္..
ဒီဖက္အိမ္ထဲ၀င္လာခဲ့တယ္။
ပီးေတာ့မွ လူအလစ္မွာ ျခံစည္းရိုးေက်ာ္ပီး လစ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့အိမ္ဖက္ကို ခပ္သြက္သြက္ကေလး ေျခလ်င္လစ္လာခဲ့တာေပါ့။
ေသခ်ာႀကည့္ထား ... ဒီပုစၦာမွာ လွည့္ကြက္ကေလးေတြပါတယ္.. အကယ္လို႔.. ဒီေနရာကို သတိမထားလိုက္မိရင္.....
အသံေလးတစာစာနဲ႔ စာသင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးက ေခ်ာလိုက္တာဗ်ာ။ ေလးေပမီးေခ်ာင္းေအာက္က ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚ ေျမျဖဴခဲနဲ႔ တစ္ေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ရင္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို
စာရွင္းျပေနတဲ့ ဟန္ေလးက မာန္ပါပါ
ေလး၊ တင္ကေလးက ေကာ့၊ရင္ကေလးခ်ီလို႔ မ်က္နာထားတင္းတင္းကေလး။ ေအာက္က အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မွာ အျဖဴေရာင္ စေပါ့ေလးေတြပါတဲ့ ထမီကို၀တ္ထားပီး ၊ အေပၚက နက္ျပာေရာင္ခါးတို အင္းက်ီေလးနဲ႔။
ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို လက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႔စည္းေႏွာင္ပီး
ေနာက္ေက်ာဖက္ကိုခ်ထားေတာ့ တရမ္းရမ္းေလးနဲ႔စိတ္ယားစရာဗ်ာ။ စာသင္ခံုေတြရဲ႕အေနာက္နားက တိုင္တစ္တိုင္ကို မွီတြယ္ထားရင္း က်ေနာ္ သတိလက္လႊတ္ေငးႀကည့္ေနမိတာေပါ့။ က်ေနာ္ေရာက္ေနတာကို
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အပါအ၀င္ ဆရာမေလးေကာသတိ
မထားမိဘူးထင္ပါတယ္။ ရက္ေတြအႀကာႀကီး ခြဲထားရတာေႀကာင့္မို႔လားမသိဘူး ေျပးပီး ဆြဲေပြ႕ခ်င္စိတ္က ျဖစ္လာလို႔ မနည္းေအာင့္ထားရတယ္ဗ်ာ။ ေက်ာက္သင္ပုန္းဖက္လွည့္ပီး စာတြက္ျပေနရာက ေက်ာင္းသားေတြ
ဖက္ကို ဆတ္ကနဲ လွည့္လာရင္း အေမွာင္ရိပ္မက်တက်မွာ
တိုင္ကိုမွီပီး ရပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လွမ္းျမင္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြရိပ္မိသြားမွာ စိုးတဲ့အလား ခ်က္ခ်င္း မျမင္ဟန္ေဆာင္သြားတယ္။
ခု ဆရာမ တြက္ျပသြားတာ ရွင္းတယ္ေနာ္
ဟုတ္! ရွင္းပါတယ္
အင္း စာေမးပြဲမွာလည္း ဒီအတိုင္းတြက္ပီးေျဖပါ.. ခုပုစၦာအေျဖထြက္တဲ့အထိ တစ္မ်က္နာေလာက္ရွည္မယ္... တခါက ဆရာမတပည့္တစ္ေယာက္ ဒီပုစၦာမ်ိဳးကို ၃-၄ေႀကာင္းေလာက္နဲ႔အေျဖထြက္ေအာင္
တြက္ျပသြားဖူးတယ္ကြဲ႕
.... ..... .....
အဲ့ဒီေက်ာင္းသားက သူ႔အဖိုးရဲ႕ဗီရိုထဲက ရူပဗဒ အေျခခံဆိုတဲ့စာအုပ္မ်ိဳးကို အလႊတ္နီးပါးဖတ္ဖူးထားတာဆိုပဲ... ကမၻာေက်ာ္ အဏုျမဴဗံုးလုပ္ပံုလုပ္နည္းကိုေတာင္ ဆရာမကို ေျပာျပသြားဖူးေသးတယ္
ဟယ္.. ဟာ.. အဲ့ဒီေက်ာင္းသား ဘာျဖစ္သြားလဲ ဆရာမ?
ဖဲသမားေလး ျဖစ္သြားရွာတယ္ ...
၀ါး..ဟား..ဟား
သူအသိ သူအတတ္လုပ္ပီးဆရာကို အာခံတာကိုး.. တပည့္တို႔လည္း ဆရာကို မပစ္မွားႀကနဲ႔ ဟုတ္ပီလား
က်ေနာ့္ကို လွမ္းဗ်င္းလိုက္တာဗ်။ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္ထားပီး အေမွာင္ဖက္အျခမ္းကို ေရႊ႕ပီးရပ္လိုက္ရတယ္။ ေအာ္ရယ္မိေတာ့မွာစိုးလို႔။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးက ဒီလိုႀကေတာ့လည္း ခ်စ္စရာေလးဗ်ာ။
က်ေနာ္ အေမွာင္ထဲကေနေခ်ာင္း
ေနမွန္းသူသိပါတယ္ဆိုတာကို အခ်က္လွမ္းျပတာေပါ့။
ကဲ.. ဒီပုစၦာတြက္ပီးရင္ ျပန္လို႔ရပါပီ.. အေဆာင္က ေက်ာင္းသူေတြလည္း ေရခ်ိဳးထမင္းစားနားလို႔ရပါပီ ... ဆရာမ ေခါင္းနည္းနည္းေနာက္လာလို႔ သြားနားလိုက္ဦးမယ္ကြယ္
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြအေရွ႕ကေနလွစ္ကနဲေပ်ာက္သြားတဲ့ ဆရာမေလး အိမ္အေပၚထပ္ကို လစ္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ က်ေနာ္လည္း အေမွာင္ထုကိုု အကာကြယ္ျပဳပီး အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ပတ္ပီး
ေနာက္ေဖးေလွကားကေနအိမ္အေပၚ
ထပ္ကို တက္ဖို႔ျပင္တယ္။ ေလွကားရင္းမွာ ၀ပ္ေနတဲ့ ေခြးသမင္ႀကီးေတြက က်ေနာ့္ကို ျမင္ေတာ့ အျမွီးႏွံ႔ျပတယ္။ ကၽြတ္ကၽြတ္.. ဆုိပီး စုပ္သပ္ရင္း သူတို႔ကိုေက်ာ္ခြလို႔ ေလွကားအတိုင္း အိမ္အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ေပၚထပ္က ဆရာမေလး အခန္းေပါက္၀ကိုေရာက္
ေတာ့ ရင္ေတြတအားခုန္လာတယ္ဗ်ာ။ စိတ္ေကာက္ေနတံုးလား၊ ပါးပဲထပ္ခ်ဦးမလားဆိုတာ က်ေနာ္စိုးထိတ္ေနတာကိုးဗ်။ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေစ့ထားတဲ့ အိပ္ခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ မွန္တင္ခံု အေရွ႕မွာ
ထမီရင္ေခါင္းလ်ားေလးနဲ႔ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ေခါက္ပီး
ကလစ္နဲ႔ ေခါင္းေပၚတင္ပီး ညွပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ မွန္ထဲကေန က်ေနာ္၀င္လာတာကို လွမ္းျမင္ဟန္တူေပမယ့္ အေရးမလုပ္သလို ခပ္တည္တည္ပဲဗ်။ လြမ္းဆြတ္တဲ့စိတ္ ႀကီးစိုးေနတဲ့ က်ေနာ္
ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ကိုယ္လံုးပံု႔ပံု႔
အိေထြးေထြးေလးကို တအားေပြ႕ဖက္လို္က္မိတယ္။ ေတာင့္ေတာင့္ကေလးရပ္ေနရင္း တံေတာင္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ျပန္တြန္းထုတ္တယ္။ က်ေနာ္က အတင္းပဲ ခ်ဳပ္ထားရင္း ဆံပင္ေတြကလစ္နဲ႔ညွပ္လိုက္လို႔ ေျပာင္
ရွင္းေနတဲ့ လည္တိုင္နဲ႔ဂုတ္ပိုးေလးေတြကို တရႊတ္ရႊတ္ျမည္
ေအာင္ ေမႊးေမႊးေပးေနမိတယ္။
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..ကၽြတ္!
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ မသိဘူးလားဗ်ာ... ဒီမယ္လြမ္းလို႔ေသေတာ့မယ္... ရႊတ္..ျပြတ္..ရႊတ္
ေခၽြးေတြသံေတြနဲ႔ သူမ်ားေရခ်ိဳးမလို႔ဟာ... လႊတ္စမ္းကြာာ
ဟင့္အင္း .. လႊတ္ပူး ... ဒီကိုယ္နံ႔ေလးကို လြမ္းလို႔.. ျငိမ္ျငိမ္ေနပါဗ်ာ..
ေဟ့ ... ေျပာလို႔မရဘူးလား အာကြာာာ
ေနာက္ေက်ာဖက္ကေနသိုင္းဖက္ထားရင္း အနမ္းစက္ေသနတ္နဲ႔ တရစပ္ပစ္ခတ္ေနရာက ကိုယ္လံုးကေလးကို ဆြဲလွည့္ပီး မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လိုက္ေတာ့ မ်က္နာထားတင္းတင္းေလးက ပိန္ေညွာင္ေညွာင္ရုပ္နည္းနည္း
ေပါက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္နာကို
ႀကည့္ပီး ခ်က္ခ်င္း သနားဟန္ေပါက္သြားတယ္။ တင္းေနတဲ့မ်က္နာေလးက နည္းနည္းေပ်ာ့သြားတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ဆရာမေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနီေစြးေစြးေလးကို အတင္းစုပ္ေပးလိုက္မိတယ္။ အသက္ရွဴမွားသြားေအာင္
၂ေယာက္စလံုး ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း အျပန္အလွန္နမ္းစုပ္
ပစ္လိုက္မိတာ တစ္မိနစ္မကေလာက္ဘူးဗ်။ ရုတ္ရက္ ဆရာမေလးက က်ေနာ့္ကို နမ္းေနရာက တြန္းခြာလိုက္ရင္း ခပ္မာမာေလသံေလးနဲ႔ေျပာလာတယ္။
တံခါးကို ကလန္႔သြားထိုးေခ် .. တဲ့
တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနတဲ့ လက္အစံုနဲ႔ တံခါးကလန္႔ကို မနည္းထိုးလိုက္ရတယ္။
တံခါးပိတ္ပီးတာနဲ႔ ရီေ၀ေ၀ေလးေငးႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးဆီကို ေလရဲ႕အလွ်င္နဲ႔ အတူ အေျပးေလးတိုးကပ္သြားမိေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကို လက္၂ဖက္ဆန္႔တန္းလို႔ ဆီးႀကိဳေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို
အတင္းတိုး၀င္မိပီး လႊတ္ထြက္သြားမွာ စိုးတဲ့အလား
အားကုန္ဆြဲဖက္ထားမိတယ္။ လူခ်င္းကပ္လိုက္မိေတာ့မွ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ လည္း က်ေနာ့္လိုပဲ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ခါပီး ဒိန္းဒလိန္းနတ္ပူးကပ္ေနရွာတယ္ဆိုတာ ခံစားသိရွိလိုက္ရပီ။ ေခၽြးနဲ႔သနပ္ခါးသင္းသင္းအနံ႔
ေလးေရာေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္နံ႔ေလးကို ရွဴရိႈက္ရင္း လည္
တိုင္ႏုႏုေလးတစ္ေလွ်ာက္ က်ေနာ္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ နမ္းေနမိတယ္။ က်ေနာ္ဒီအနံ႔ေလးကို လြမ္းလြန္းလို႔ရူးမတတ္ခံ ခဲ့ရသမွ် အတိုးခ်ေနတာေလ။ ခါးက်င္က်င္ေလးကိုလည္း အတင္းသိုင္းဖက္ထားမိတာေပါ့။ ေသာင္း
က်န္းလြန္းတဲ့ က်ေနာ့္ အနမ္းမိုးေတြေႀကာင့္ ဆရာမ
ေလးခမ်ာ တဟင္းဟင္းညည္းတြားရင္း ေျခဖ်ားေလးေထာက္ ေခါင္းကေလးေမာ့လို႔ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ထားရွာတယ္။ လည္တိုင္ေလးကိုနမ္းလို႔၀သြားမွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဂေဟဆက္ပီး တျပႊတ္ျပႊတ္ျမည္ေအာင္ နမ္းစုပ္လိုက္
ေတာ့၊ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအိေထြးေထြး
ေလးေတြနဲ႔ အတင္းျပန္ငံုဖို႔ႀကိဳးစားလာတယ္။ မ်က္နာ၂ခုဟာ ဘယ္ညာယိမ္းႏြဲ႕ရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္း၊ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္း အျပန္အလွန္ငံုစုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနႀကရင္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း ေအာက္ပိုင္းမွာ လက္ေဆာ့ကုန္
ပီဗ်။ က်ေနာ့္ပုဆိုးက ဘယ္လိုကၽြတ္သြားမွန္းမသိပဲ
အိပ္ခါနီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ၀တ္ဖို႔ေမ့လာေတာ့ ဆင္စြယ္ႀကီးလို ေငါေငါထြက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံကို လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ ပင့္ကိုင္ထားရင္း ေလွ်ာတိုက္ကစားေပးေနသလို... က်ေနာ့္ လက္အစံုကလည္း တင္ပါးအိအိ
ေပၚမွာ တစ္ဖက္၊ ႏို႔သီးေခါင္းေတြမာေတာင့္စူထြက္စျပဳ
လာတဲ့ သူမ ႏို႔ထြားထြားႀကီးေပၚမွာ တစ္ဖက္ အလုပ္ေတြရႈပ္ပီး ေခ်မြပြတ္သပ္ေပးေနခဲ့ပီ။
ဟင္းးးး .... ျပြတ္... ခ်စ္တယ္ကြာ.. အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ (ဆရာမေလး ကေယာင္ကတမ္းေတြျမည္တမ္းေနတယ္)
က်..က်ေနာ္ အရမ္း လုပ္ခ်င္ လာပီ ... ထည့္စို႔ေနာ္.. ဆ.. ဆရာမေလး
"ခ်ိဳ႕" ဟာေလးလဲ အရမ္းရြ..ရြလာပီ ... ေပြ႕ ... ေပြ႕ပီးလုပ္ကြာ
၂ေယာက္သား တြန္းထိုး ေပြ႔ဖက္ လက္ေတြရႈပ္ရင္း အခန္းနံရံနားကို အလိုလိုတိုးကပ္သြားမိႀကတယ္။
အင့္ ကနဲျမည္သြားေအာင္ ဆရာမေလးကို နံရံနဲ႔ေက်ာထိမိတဲ့ အထိတြန္းကပ္လိုက္ေတာ့ ဆံႏြယ္အရွည္ႀကီးေတြက ေထြးကနဲေျပက်သြားပီး ကပိုကရိုပံုစံေလးျဖစ္သြားရွာတယ္။ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ျပန္စည္းေႏွာင္ဖို႔
အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ ၀ါ၀င္းစိုေျပလြန္းတဲ့ ရူပေဗဒ
ဆရာမေလးရဲ႕ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို တျပတ္ျပတ္ျမည္ေအာင္ က်ေနာ္ လွ်ာနဲ႔ အျပားလိုက္ လွ်က္လိုက္တာကို မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ အလား က်ေနာ့္ကို အတင္းဆြဲမေနတယ္။ ဘယ္လိုမွ အဆြမခံေတာ့ပဲ -ိုး ေစခ်င္ေနပီဆိုတာ
သေဘာေပါက္သြားတဲ့ က်ေနာ္ ဆရာမရဲ႕ေပါင္တံရွည္သြယ္
သြယ္ေလး တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမယူပီး က်ေနာ့္ဒူးေတြကို ေကြး၊ အဖုတ္၀မွာ က်ေနာ့္လိင္တံကိုေတ့ထားရင္း ခါးတစ္ဖက္ကို အသာေလးလက္နဲ႔ထိန္းထားရင္း ေကာ့သြင္းလိုက္တယ္။
အာ့... အာ့... ရွီးးးး ေျဖးေျဖးကြာ ... ဒီေလာက္အရည္ေတြရႊဲေနတာေတာင္ ျပည့္သိပ္ေနတာာပဲ... ကၽြတ္ကၽြတ္!
နံရံကပ္ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းဆြဲမပီး က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးကို က်ေနာ္ေျဖးေျဖးခ်င္း ေကာ့ေကာ့သြင္းပီး -ိုး ေနပီ။
နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္စလံုးကို ဖံုးလႊမ္းထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲက မ်က္လံုးေလးေမွးစင္းပီး ဖီးလ္တက္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို စိုက္စိုက္ႀကည့္ေနရင္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုး
ႀကင္နာစြာနဲ႔ -ိုး ေနရတဲ့အရသာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္း
မလဲခင္ဗ်ားတို႔ေတြးႀကည့္ႀကစမ္းပါဗ်ာ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရွိန္ရလာေတာ့ မညွာမတာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းကို က်ေနာ္ ပစ္ေဆာင့္ေနမိပီ။ မတ္တပ္ရပ္ထားေတာ့ တြဲမေနပဲ တင္းရင္းေနတဲ့ ရင္သားႏွစ္ျမႊာက က်ေနာ္နဲ႔ ကိုယ္
လံုးခ်င္းရိုက္မိတိုင္း ခုန္ခုန္တက္သြားတာကို ျမင္ေနရတာ
လဲဖီလင္တစ္မ်ိဳးေပါ့။
အေမ့..ဟာာ... ရွီးးး
ဆရာမေလးအထိတ္တလန္႔ေအာ္သံနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ဂုတ္ပိုးကို ဟီးေလးခိုလာရွာတယ္။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းဆြဲမ ထားရာကေန တစ္ကိုယ္လံုးကို ဆြဲေပြ႕ခ်ီမလိုက္တာ အဖုတ္နဲ႔လိင္တံကို မခၽြတ္ပဲ လုပ္လိုက္မိေတာ့
ဇြိကနဲျဖစ္သြားတယ္ေလ။
တင္းေျပာင္ေနတဲ့ တင္ပါး၂ဖက္ကို ပင့္ကိုင္ထားရင္း ေပြ႔ -ိုး ေလး က်ေနာ္ဆက္ -ိုး ေနမိပီ။ ဖင္နဲ႔တင္ ႀကီးသေလာက္ ပိန္သြယ္သြယ္ေလး မို႔ က်ေနာ္ ေပါ့ေပါ့ကေလး ဆြဲေပြ႕ပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ တေဖာက္ေဖာက္ျမည္ေအာင္
ေျမွာက္တင္လိုက္ ..ေအာက္အက်မွာ ေဆာင့္ေဆာင့္ပီး
-ိုး လိုက္နဲ႔ အသားကုန္ေသာင္းက်န္းလို႔ရေနတာေပါ့။ ပိုပီး စိတ္ျကြစရာေကာင္းတာက မလွမ္းမကမ္းက မွန္ႀကီးထဲမွာ သူ႔ကို က်ေနာ္ေပြ႕ပီး -ိုးေနတာကို လွမ္းျမင္ေနရတာကိုး။ ဆရာမ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြ လိႈင္းထသလို
တြန္႔တြန္႔ တြန္႔တြန္႔ျဖစ္ေနတာ၊ တင္ပါးေဖြးေဖြးေအာက္က
က်ေနာ့္ မာတင္းေျပာင္လက္ပီး အရည္ေတြစိုေနတဲ့ လိင္တံႀကီး ေကာ့ေကာ့ပီး ၀င္သြားတာေတြကို ျမင္ျမင္ေနရေတာ့ ပိုပီး စိတ္ျကြလာလို႔ ပိုပီး ႀကမ္းလာမိတယ္။
ေဖာက္..ေဖာက္.. အင့္.. အင့္... အို အို အို ဟင့္ အင့္ အင့္
ဖူးးးး ... ခ်စ္လား ဆရာမေလး ... ရွီးး
ခ်စ္တယ္ေလ ... ခုေတာင္ ခ်စ္လြန္းလို႔ ေသေတာ့မလို ျဖစ္ေန... အားးး ... "ခ်ိဳ" ဆက္တိုက္ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ၃ခါေလာက္ရွိ... အားးး ရွီးးး
ေျဖာက္ ေျဖာက္ ... ေဖာက္... အင့္
အာ အာ အာ မရေတာ့ဘူးးး ျဖစ္လာျပန္ပီ.. ဟားးးးးးးးးးးးး မရပ္နဲ႔တအား... တအား လုပ္ေပး... ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္.. အားးး အေမ့ မရဘူးးးးးးး
ကေယာင္ကတမ္းေတြဆက္တိုက္ေအာ္ပီး ေပါက္ကြဲပြင့္ထြက္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ ဆရာမေလး ကာမပန္းတိုင္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ေပြ႔ပီး -ိုးေနလွ်က္နဲ႔ အတင္းဖက္ပီး က်ေနာ့္ခါးေပၚမွာ စီးေဆာ ေဆာ့သလို ေကာ့ေကာ့
ထိုးရင္း တြန္႔လိမ္သြားတာကို
ႀကည့္တာနဲ႔သိလိုက္ရတယ္။ အတန္ငယ္ေမာလာတဲ့ က်ေနာ္လည္း ဆရာမေလးကို ႀကမ္းျပင္ေပၚ အသာအယာခ်လို႔ ေပါင္၂လံုးနဲ႔ သူမ ရင္ဘတ္ ထိသြားေအာင္ တြန္းကပ္ထားလိုက္ရင္း အသားကုန္ေဆာင့္ခ် ဖိ -ိုး
ေနလိုက္တာ ၁၀ခ်က္ေလာက္ပဲ ေဆာင့္ရေသးတယ္ ထပ္
ပီး မေအာင့္ထားႏိုင္ေတာ့ပဲ တာတမံက်ိဳးသလို ပန္းထြက္လာတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို အေမႊးပါးပါးေလးေတြေအာက္က ေဖာင္းျကြေနတဲ့ အဖုတ္ အနီရဲရဲေလးထဲ ငံု႔ႀကည့္ေနရင္း အားရပါးရ ပန္းထည့္ပစ္လိုက္မိတယ္ဗ်ာ။
နားထဲကေန ေလေတြတ၀ူး၀ူးထြက္လာတဲ့အထိ တစ္စက္မွ
မက်န္ေအာင္ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္တာ ကုန္သြားေတာ့မွ ဆရာမေလးရင္ခြင္ထဲ ၀ုန္းကနဲပစ္သြင္းလိုက္ပီး အားရပါးရဖက္ထားမိေတာ့တယ္။ ျပန္ဆြဲမထုတ္ရေသးတဲ့ အဖုတ္ကေလးက က်ေနာ့္ လိင္တံကို တဇြိဇြိနဲ႔
ဆြဲညွစ္ေနတာကို ဇိမ္ခံရင္း မွိန္းေနလိုက္မိတာေပါ့။
xxxxx xxxxx xxxxx
မုန္တိုင္းထန္ခဲ့တဲ့ အခန္းကေလးက ခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လြန္းေနျပန္တယ္။
အ၀တ္မဲ့တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခု ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပူးကပ္ေနႀကတယ္။ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စိုက္ႀကည့္ရင္း ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ႀကေသးဘူး။ တစ္ေယာက္ပါးျပင္၊နဖူးျပင္ေတြကို တစ္ေယာက္က
ဆြဲညွစ္လိုက္၊ပြတ္သပ္လိုက္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ပီးစိတ္ေကာက္ခဲ့
တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြအတြက္ ေနာင္တရေနႀကတယ္။
က်ေနာ့္ကို!! "ခ်ိဳ႕"ကို!!
ခြိ! ဟိ!
ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ ေျပာမလို႔မလား ျပိဳင္တူေတာင္ ေျပာမိေနႀကတာ အဟိ
က်ေနာ္ မွားပါတယ္ဆရာမေလးရာ ... က်ေနာ္ အရမ္းရိုင္းသြားခဲ့တယ္ေနာ္... ေအာက္တန္းစားလိုလိုလုပ္လိုက္မိတယ္.. အမွန္က ဆရာမေလးကို ခ်စ္လြန္းေတာ့ အူအရမ္းတိုသြားမိတာပါ.. ေနာက္ကိုေလ.. အု၀ု!
(က်ေနာ့္ပါးစပ္ကို လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ လာအုပ္ထားပီး မ်က္ရည္ေတြရစ္၀ဲေနတဲ့ အႀကည့္နဲ႔ စိုက္ႀကည့္ေနတယ္)
ေဟ့ေအး! တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္မိတာ "ခ်ိဳ" ပါ က်မေကာင္ေလးရာ .. ခ်ိဳေလ ညတိုင္းအဲ့ဒါကိုေတြးမိပီး ႀကိတ္ငိုေနတာ ... ခ်ိဳက ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနသင့္တဲ့ သူမို႔လို႔ တအားရွက္ပီးလုပ္လိုက္မိတာ
ပါ..
.... .... ....
ဖိုးသက္ေလး က်မ ဆီေနာက္ရက္ ေရာက္လာေတာ့လဲ ဘယ္လိုျပန္ေခ်ာ့ရမွန္းမသိေတာ့လို႔ ျငိမ္ေနမိတာပါ .... ေနာက္ရက္ေတြေပ်ာက္သြားေတာ့ ငါ့ကို ပစ္ေျပးပီထင္တယ္ စိတ္နာသြားပါပီဆိုပီး ညတိုင္းငို.. ငိုဖို႔အားမရွိ
ေတာ့ေအာင္ ေမာလာမွ အိပ္ေပ်ာ္သြား
ခဲ့ရတာ ညတိုင္းပဲ သိလား (ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာျပန္လို႔ က်ေနာ္က တကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ စုပ္သပ္ပီး ေခ်ာ့ရင္း မ်က္ရည္သုတ္ေပးေနရတယ္)
.... ..... ....
အရမ္းနာ သြားသလားဟင္? (က်ေနာ့္ဘယ္ဖက္ပါးကို လက္နဲ႔ဖြဖြပြတ္ေပးပီး သနားႀကင္နာဟန္ေလးနဲ႔ေမးေနတယ္)
နာတာေပါ့ဗ် ... ထမင္းေတာင္မစားႏိုင္ဘူး... ဖိုးသက္ခ်စ္ခ်စ္လို႔ မေျပာရဘူး လက္သံေျပာင္ခ်က္က အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ပါးကေယာင္ကိုင္းလာတာဟားဟား ... ေဒၚႀကီးကေတာင္ မသာေလး ဘယ္မွာရန္ျဖစ္လို႔
အထိုးခံခဲ့ရျပန္ပီလဲတဲ့ခြိ
ေဆာရီးကြာ.. က်မ ကို ျပန္ရိုက္လိုက္.. ေရာ့ေရာ့ (မ်က္လံုးေလး စံုမွိတ္ပီး ပါးကို ထိုးေပးလာတယ္... တမင္မလုပ္မွန္းသိလို႔ ေလ..အျမင္ကပ္စရာ ဆရာမေလးဟြန္း)
ရိုက္ခ်င္ပါပူး ... ဒါမယ့္ အျပစ္ေတာ့ ေပးရမယ္
ဘာ အျပစ္လဲဟင္?
က်ေနာ္ျပန္မေျဖပဲ အမူအရာနဲ႔လုပ္ျပလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ညွိဳးေလးကို ဆြဲယူပီး ပါးစပ္နဲ႔ျပြတ္ျပြတ္ဆို စုပ္ျပလိုက္တယ္။ ျပံဳးစိစိမ်က္နာေပးေလးနဲ႔ ဒါမ်ား ဆိုပီး ခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္ထိုင္ ပြေယာင္းေယာင္းျဖစ္ေနတဲ့
ဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔သိမ္း တစ္ပတ္
လွ်ိဳ ဆံထံုးျဖစ္ေအာင္ ခပ္ျမန္ျမန္ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ပီး ပက္လက္လွန္ ထားတဲ့ က်ေနာ့္ ေပါင္ႀကားထဲ မ်က္နာေလးအပ္ခ်လိုက္ပီး မေပ်ာ့တေပ်ာ့ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံကို ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ စုပ္ယူလို္က္တယ္။
ေခါင္းေထာင္ထႀကည့္ေနရင္း က်ေနာ့္ကို ပါးစပ္ကစုပ္၊လက္
ကေလွ်ာတိုက္ပီး ထုေပးေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ .....
ဒါေလာက္နဲ႔ေတာ့ မေက်ဘူးေနာ္.. ဟြန္းဟြန္း ... လယ္ဒီျဖစ္တာနဲ႔ ဟတ္ကလုတ္ တက္စီးေပးရမွာ ... ဒါပဲ
အြန္းးး (ပါးစပ္ထဲမွာ ဟိုဟာကို ငံုထားရေတာ့ အဲ့လိုအသံပဲထြက္လာတယ္၊ မ်က္လံုးကေလးကေတာ့ ျပဴးျပဴးေလးလုပ္ျပတယ္.. ပီးေတာမွ လက္က ဆက္ထုေပးေနရင္း ပါးစပ္ထဲက လိင္တံကိုဆြဲခၽြတ္လို္က္ပီး..)
ဒီတစ္ခါ "ခ်ိဳ" ႀကမ္းရမယ့္ ကလွည့္ေပါ့ ... အဟိ.. ေအာက္ထပ္က ကေလးေတြ သူတို႔ ဆရာမ ႀကိဳးခုန္ေနတယ္လို႔ထင္မလား .. ငလ်င္လုပ္ေနတယ္ထင္မလားပဲေနာ္
ပက္လက္လွန္အိပ္ထားရာကေန ေခါင္းေထာင္ထပီး အေပၚေအာက္ တုန္ခါ ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ ၀ါ၀င္းစိုေျပအိထြားတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို လက္ဖ၀ါး၂ဖက္နဲ႔အုပ္ကိုင္ထားရင္း ေခ်မြဆုပ္နယ္ေပးေနမိတယ္။
ဒီတစ္ခါ သူႀကမ္းရမယ့္ အလွည့္ဆိုတဲ့ အတို္င္း အံကေလးတင္းတင္းႀကိတ္လို႔ က်ေနာ့္ကို ျမင္းတက္စီးေနတဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးက ေခၽြးသီးေလးေတြနဲ႔စိုလက္လက္ကေလး။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္
ကို လက္နဲ႔ေထာက္ထားရင္း ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္လို႔
တဖန္းဖန္းေဆာင့္ခ်ရင္း သူမအဖုတ္ထဲ စီးပိုင္တင္းႀကပ္စြာ ထိုးခြဲ၀င္ေရာက္သြားတဲ့ လိင္တံကိုလည္း ငံု႔ငံု႔ႀကည့္ေနေသးတယ္။ နည္းနည္းေလးေဆာင့္ခ်လိုက္.. ေညာင္းလာပီဆို အဆံုးထိဖိသြင္းထားရင္း တဇြိဇြိနဲ႔
မုန္႔ႀကိတ္ဆံု လွည့္သလို ေမႊလိုက္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုစိတ္ရွိလက္ရွိ
တက္ပီးေသာင္းက်န္းေနေတာ့တာပဲဗ်။ ခံေနရတဲ့ က်ေနာ့္ခမ်ာလည္း အံကိုႀကိတ္ပီး ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကာမအရသာကို အျပည့္အ၀ရေနတာေပါ့။
ေဖာက္...ေဖာက္... ဖတ္..ဖတ္..ပလြတ္
ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်ေနရာက ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေလး ၃-၄ခ်က္ ေဆာင့္အပီး အဖုတ္ထဲက က်ေနာ္ လိင္တံကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ဟာကနဲျဖစ္သြားပီး လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာမေလးက်ေနာ့္ ကိုယ္ေပၚက
ဆင္းသြားပီး ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ကေလးေထာက္.. တင္ကေလးေကာ့ထားေပးေနတာေတြ႔ရလို႔ ဆတ္ကနဲထထိုင္လိုက္ပီး ျပဴစစျဖစ္ေနတဲ့ တင္ပါး ေဖြးေဖြးႀကီး၂ခု ႀကားက အရည္ေတြစိုအိေနတဲ့ အဖုတ္၀မွာ လိင္တံကိုေတ့ပီး
ဒူးေထာက္လွ်က္ ဖိသြင္းလိုက္တယ္။
အားးးး
တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆံုးထိ၀င္သြားေတာ့ ဖင္ကုန္းထားေပးတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ခါးကေလး ပိုညႊတ္က်သြားပီး လည္တိုင္ကေလးေမာ့ကနဲျဖစ္သြားရွာတယ္။
နက္ေမွာင္တဲ့ဆံႏြယ္ေတြကို ဆံထံုးကေလးျဖစ္သလို ကပိုကရိုထံုးဖြဲ႔ထားတဲ့ ခ်စ္သူဆရာမေလးကို ေလးဖက္ေထာက္လွ်က္ကေလး အေနာက္ကေန ေဆာင့္ -ိုး ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ ဇိမ္ရွိလိမ့္မလဲဆိုတာ
ေတြးသာႀကည့္ႀကပါေတာ့ဗ်ာ။ အားရစရာေကာင္းလြန္းတဲ့ တင္ပါး၂ခု
ကို စံုကိုင္ထားရင္း ဖင္၂ျခမ္းကို ျဖဲလို႔ တေဖာင္းေဖာင္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းေနမိတာေပါ့။ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ရလာေတာ့ က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မညွာမတာျဖစ္လာပီ။
ဖိုးသက္ေလး ေဆာင့္..ေဆာင့္ကြာာာ ... "ခ်ိဳ" မနာေတာ့ဘူး ျမန္ျမန္ေလးလုပ္... ရွီးးးး
ဖန္း...ဖန္း...ေဖ်ာက္..ေဖ်ာက္..
ခ်စ္တယ္ဗ်ာ... ဆရာမေလး.. က်ေနာ္တအားေကာင္းလာပီ.. က်ေနာ္ပန္းထုတ္မိေတာ့မယ္.. ဖူးးးး
အားးး ... ခ်ိဳတအားေမာ ..ေမာ လာပီ ...အားးးး
က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ဘယ္ေလာက္ျပင္းသြားသလဲဆိုရင္ ဆရာမေလးရဲ႕ဆံပင္ေတြခ်ည္ထံုးတာေတာင္ အကုန္ေျပက်သြားတယ္။
ေခါင္းကေလး ငံု႔ထားရင္း က်ေနာ္ေဆာင့္အသြင္းမွာ ေနာက္ျပန္ေကာ့ပီး တင္ပါးနဲ႔ ျပန္ေဆာင့္လာတာ အေတြ႔ ေဖာင္းကနဲ.. ေဖာင္းကနဲေတာင္ ျမည္သြားတယ္။ ၀ိုင္းစက္စက္ တင္းေျပာင္လြန္းတဲ့တင္ပါးသားႀကီးေတြ
ေတာင္ လိႈင္းထပီး တုန္ခါသြားတဲ့အထိ ၂ေယာက္စလံုးရဲ႕
ေဆာင့္အားက ျပင္းထန္လြန္းေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး မ်က္လံုးထဲမွာ မီးပြင့္ေတြျမင္လိုက္ရတဲ့အထိ အျပင္းထန္ဆံုး ေဆာင့္ -ိုး ရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ ပူေႏြးတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို အဖုတ္ရဲရဲကေလးထဲ ပန္းထုတ္ပစ္လိုုက္ပီး
ေဆာင့္ -ိုး ေနတာကို အရပ္မွာ ေလးဖက္ေထာက္ထားတဲ့
ဆရာမေလး ႀကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္လွ်က္ ၀ုန္းကနဲ ပစ္က်သြားရွာတယ္။ အဖုတ္နဲ႔ လိင္တံဆြဲမခၽြတ္ေသးပဲ တပ္လွ်က္တန္းလန္းႀကီး က်ေနာ္လည္း အေပၚကေန ထပ္လွ်ပ္ပါသြားေတာ့ ေအာက္က ဆရာမေလးခမ်ာ အင့္
ကနဲေနေအာင္ အသံထြက္ညည္းသြားရွာတယ္။
အဖုတ္ထဲက လိင္တံက တင္းကနဲတင္းကနဲဇိမ္ယူေနသလို က်ေနာ့္ေအာက္က တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ နားရြက္ကေလးေတြ၊ဂုတ္ပိုးေလးေတြကို က်ေနာ္ ဖြဖြေလး ကိုက္လိုက္ လွ်ာနဲ႔လိုက္
လွ်က္လိုက္ လုပ္ေပးေနဆဲပဲ။
ေဒါက္..ေဒါက္.. ခ်ိဳေမ... ခ်ိဳေမ
@_@
မိခ်ိဳေမ ... တံခါးဖြင့္စမ္း .. ေဒါက္..ေဒါက္..ဒံုး
.... .... ....
တံခါး အခုဖြင့္စမ္း ... ငါေျပာေနတယ္ေနာ္
၂ေယာက္သား ၀ရုန္းသံုးကားေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ခၽြတ္ခ်ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကို အေျပးအလႊား၀တ္ေနရတယ္။ အျပင္က တံခါးေခါက္သံက ဆူညံေနသလို ေအာ္ေခၚသံေတြကလည္း ေဒါသသံေတြပါေနတာကိုး။
နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ ဆရာမ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အရိုက္ခံရေတာ့မွာ ေႀကာက္ေနရွာတဲ့ ကေလးမေလးလို မ်က္လံုးေလး၀ိုင္း ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ အေမ့ အသံ.. အေမ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲမသိဘူး
လို႔ ငိုသံပါေလးနဲ႔ တိုးတိုးကပ္ေျပာလာလို႔ က်ေနာ္ေခါင္း
နပမ္းႀကီးသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုလုပ္ႀကမလဲ.. ျပဴတင္းေပါက္ကေန သစ္ပင္ေပၚတက္ပီး ဆင္းေျပးရမလား။ ဒါေပမယ့္ အခုေအာ္ေခၚေနတဲ့ ေဒါသ သံကိုနားေထာင္တာနဲ႔ က်ေနာ္သိလိုက္ပါပီ။ ဆရာမေလးရဲ႕
အေမဟာ က်ေနာ္တို႔ ေသာင္းက်န္းတဲ့ အသံေတြႀကားပီး
ေလာက္ပါပီ။ ဒါေႀကာင့္ အျပင္ကေန အသားကုန္ေအာ္ဟစ္ေနတာေပါ့။ ဆရာမေလးကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကူကယ္ရာမဲ့ေနတဲ့ရုပ္ကေလးနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ကေလး မ်က္ရည္၀ိုင္းပီး က်ေနာ့္ကို ႀကည့္ေနရွာတယ္။
အသက္ကို ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွဴလိုက္ရင္း က်ေနာ့္အ၀တ္
အစားေတြကို ျပန္႔ျပန္႔ရံ႕ရံ႕ျဖစ္သြားေအာင္ တစ္ခ်က္ဆြဲဆန္႔ပီးတာနဲ႔ အိပ္ခန္းတံခါးဆီ ေျခလွမ္းလိုက္တယ္။ ကလန္႔ျဖဳတ္လိုက္တာနဲ႔ အသားျဖဴျဖဴရုပ္သန္႔သန္႔နဲ႔ အသက္ ၅၀ေက်ာ္ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ ဘြားကနဲေပၚ
လာတယ္။
ဘယ္မလဲ.. ခ်ိဳေမ.. (ေျပာေျပာ ဆိုဆိုနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမေလးဆီ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးနဲ႔ ကပ္သြားပီး ဆရာမဆံပင္ရွည္ေတြကို ဖမ္းဆြဲ.. ဆတ္ကနဲ ပါးဆြဲခ်လိုက္တယ္)
ျဖန္း! ျဖန္း! အရွက္မရွိတဲ့ ဟာမ (ဆရာမေလးခမ်ာ အံကေလးႀကိတ္ပီး မ်က္လံုးစံုမွိတ္ခံေနရွာတယ္)
.... .... .....
ကိုယ့္တပည့္နဲ႔ ဒီအရြယ္ႀကီးေရာက္မွ ျဖစ္ရသလား .... နင့္ကိုအေသသတ္တာပဲ ေအးမယ္... ကဲဟယ္! ကဲဟယ္! ျဖန္း! ျဖန္း
အီးဟီးဟီး.. ခ်ိဳေမကို အေမသတ္ခ်င္လည္းသတ္ပါ ... ဒါခ်ိဳေမ့ ခ်စ္သူပါ ... ခ်ိဳေမ အေမ့စကားတသက္လံုးနာေထာင္ခဲ့ပါတယ္ ... ဒီတစ္ခါေတာ့ ... အီးဟီးး
က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းမကို ဒီေလာက္ႀကီးရိုက္ႏွက္ေနတာျမင္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ မခ်ိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး အတင္း၀င္ပီး ဆရာမေလးကို ဖက္ထားေပးရင္း က်ေနာ့္ကိုယ္နဲ႔ကာထားေပးလိုက္မိတယ္။
အဖြားႀကီးက ၂ေယာက္စလံုးကို သိမ္းႀကံဳးပီး တေျဖာင္းေျဖာင္းခ်တယ္ဗ်။ ကုတင္ေပၚမွာ လံုးေထြးကုန္ေရာ။ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလး ခမ်ာ သက္သာရာနည္းနည္းရသြားရွာေပမယ့္ ကာထားေပးတဲ့
က်ေနာ့္ ေက်ာျပင္ကို တအံုးအံုးနဲ႔ ထုေနတဲ့ အဖြားႀကီး
လက္ဆက ျပင္းလြန္းတယ္။ လႊဲရိုက္ရင္းနဲ႔ ေမာလာသလားမသိဘူး ရပ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ မွ က်ေနာ္ေခါင္းေထာင္ထ လာပီး မ်က္နာခ်င္းဆိုင္စကားေျပာ ဖို႔ ဟန္အျပင္ ပါးေတြထူပူသြားျပန္ေရာ။
နင္လား ငါ့သမီးေလးကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ေကာင္...ျဖန္း..ျဖန္း
အေမ! အေမ.. သမီးကို သတ္ခ်င္သတ္လိုက္ပါ ... သမီးေကာင္ေလးမွာ အျပစ္မရွိပါဘူး .. အီးး မလုပ္ေပးပါနဲ႔ ... ေတာ္ပါေတာ့ အေမရယ္
ဆရာမေလးက ဘယ္ျပန္ညာျပန္ က်ေနာ့္ကိုပါးပိတ္တီးေနတဲ့ သူ႔အေမကိုဆြဲထားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနရင္းက ေတာင္းပန္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ ႀကည့္ပီး ေပခံေနလို္က္တယ္။
အဲ့ဒီေနာက္မွာ အရာရာအားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိ္မ္သက္သြားပီ။ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက ေခါင္းကေလးငံု႔ပီး ကုတင္ေပၚမွာ ဒူးေပၚမ်က္နာအပ္ထားတယ္။ ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ အဖြားႀကီးက
ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ေငးသလိုလုပ္ရင္း ရွက္ရွာ
လြန္းလို႔ က်ခဲ့မိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ခိုးသုတ္ေနတယ္။
က်.. က်ေနာ္ ဆရာမေလးရဲ႕ တပည့္ မဟုတ္ပါဘူး ေဒၚေဒၚခင္ဗ် (က်ေနာ္စကားစလုိက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲ လွမ္းႀကည့္လာတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး)
..... ...... .....
က်ေနာ္ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးပါခင္ဗ်ာ ... ဒီလိုျဖစ္တာလဲ က်ေနာ့္အျပစ္ပါ ေဒၚေဒၚ့သမီးေလး အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး ... က်ေနာ့္ေႀကာင့္ပါ သူ႔ကို မရိုက္ေပးပါနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ထပ္ရိုက္ခ်င္ေသးရင္ရိုက္ပါ
က်ေနာ္ခံပါ့မယ္
ေအး! မိေကာင္းဖခင္ သားသမီး ဆိုပီး ဘယ္လိုလုပ္ငါ့သမီး အိပ္ခန္းထဲ၀င္ေနတာလဲ ... ငါ့သမီးအျပစ္ရွိမရွိ မင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး
က်..က်ေနာ္ ဆရာမေလးကို မိသားဖသားပီပီ လာေတာင္းရမ္းပီး ယူပါ့မယ္
မင္းက ဘယ္ကေကာင္မွန္းမသိ ငါ့သမီးေလးကို ဟင္းရြက္ကစြန္းမွတ္ေနလို႔လားကြယ့္ ... ေျပာလိုက္ရမေကာင္းရွိေတာ့မယ္
က်ေနာ့္ အဖြားက ေဒၚခင္ပါခင္ဗ်ာ
ဘယ္က ေဒၚခင္လဲ?
မယ္မယ္ခင္ပါ ... ေဒၚေဒၚသေဘာတူရင္ နက္ဖန္ မနက္ အဖြားကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေခၚပီး လာေႀကာင္းလွမ္းပါ့မယ္
ဒါဆို ေမာင္ရင္က ေဒ၀ီခင့္ေျမးလား?
ဟုတ္
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕က မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီနယ္တ၀ိုက္လူတိုင္းသိတဲ့က်ေနာ့္အဖြားအေႀကာင္းေတာ့ ႀကားဖူးပံုရတဲ့ ဆရာမေလး အေမ ျငိမ္က်သြားပီး မ်က္နာမွာ အတန္ငယ္စိတ္သက္သာရာရာသြားသလိုျဖစ္သြားတယ္။
တဟင့္ဟင့္ရႈိက္ငိုေနဆဲ ဆရာမေလးကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို အားကိုးတႀကီးမ်က္နာေလးနဲ႔ေငးေနရွာတယ္။ အားေပးတဲ့အျပံဳးနဲ႔က်ေနာ္ ျပံဳးျပလိုက္ရင္း .. ..
"ခ်ိဳ" ဘာမွမစိုးရိမ္နဲ႔ေနာ္ "ေမာင္" နက္ဖန္မနက္ အဖြားကို ေခၚပီးလာခဲ့မယ္ ဘာမွေႀကာက္စရာမလိုဘူး သိလား
ရည္းစားျဖစ္လာတဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆရာမနဲ႔ဖိုးသက္ ပဲေခၚလာရာက သူ႔အေမႀကီးေရွ႕မွာ မွ ခ်ိဳေတြေမာင္ေတြဇြတ္ေခၚပစ္လိုက္တာကို မ်က္လံုးေလးျပဴးပီး အံ့ႀသသလိုေငးေနတယ္။
ေဒၚေဒၚ က်ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါဦး ခင္ဗ် ... လူငယ္ေတြမို႔ ေဒၚေဒၚစိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိခဲ့တာေတြကိုလည္း ခြင့္လႊတ္ေပးပါခင္ဗ်ာ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ႀကမ္းျပင္ေပၚေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ခ်လိုက္ပီး ကုတင္ေပၚတင္ပါးလႊဲထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ အေမကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထိုင္ကန္ေတာ့ပစ္လိုက္တယ္။ (ဟိုေသနာႀကီး ကိုေရႊဘသာေတြ႔ရင္
ေအေဘးေလး မင္းကေတာ့ဖဲသမားလို႔မေျပာရဘူး ဥာဏ္ခ်ည္းပဲ
လို႔ေျပာမွာေသခ်ာတယ္) လက္အုပ္ခ်ီပီး ထိုင္ကန္ေတာ့ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို သူ႔အေမရဲ႕ ကိုယ္လံုးေနာက္ကေန ေခ်ာင္းႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ငိုမဲ့မဲ့မ်က္နာကေလးေတာင္ ျပံဳးေယာင္ေယာင္ေလးျဖစ္သြားတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
နက္ဖန္မနက္ အိပ္ယာထတာနဲ႔ အဖြားရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေခြ႕ပီး မိန္းမလိုက္ေတာင္းေပးေတာ့လို႔ က်ေနာ္ပူဆာတဲ့ အခါ အဖြားက မနက္စာစားပီးလို႔ လက္ဖက္ရည္အခ်ိဳေသာက္ရင္း ဆစ္ကလက္(စီးကရက္) ေလးတဖြာဖြာ
လုပ္ေနရာက ေဟ!အဟုတ္လား
လို႔ အံ့ႀသ သြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကို ဘာမဆို အလိုလိုက္တဲ့အဖြားမို႔ သြားႀကတာေပါ့လကြယ္လို႔ ေျပာမွာေသခ်ာတယ္။ က်ေနာ့္ကိုခုထက္ထိ ဆိုးေပေတလို႔ေကာင္းေနဆဲ ကေလးေပါက္စေလးလို႔ မွတ္ယူ
ေနႀကတဲ့ အေဒၚေတြက တပြမ္ပြမ္နဲ႔ တစ္အိမ္လံုးဆူညံသြားေအာင္
ေသာင္းက်န္းလိမ့္မယ္။ ကိစၥမရွိဘူး။ က်ေနာ့္ေကာင္မေလး ဗိုက္ႀကီးေနပီဗ်လို႔ လိမ္လိုက္မယ္ဗ်ာ။ ဒါဆို သူတို႔ျငိမ္က်သြားပီး မျဖစ္မေန အတင္းလိုက္ေတာင္းေပးေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ေဒၚေလးခင္ခက္ကေတာ့
သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေခ်ာေခ်ာလွလွအပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလးဟာ က်ေနာ့္
ဇနီးေလာင္းဆိုတာ သိသြားရင္ ဘယ္လိုေနမယ္မသိပါဘူးဗ်ာအဟီး။
မနက္ခင္း ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တု႔ိ ျခံ၀င္းထဲ လူေတြရႈပ္ေထြးစည္ကားေနပါတယ္။
ဒီေန႔ မနက္ခင္းမွာ လူမိုက္ကေလးနဲ႕သူ႔ဆရာမေလး တို႔ရဲ႕ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးရွိတယ္ေလ။ သတို႔သမီးက ဧည့္ခံပြဲ မဟုတ္ေသးပဲ သံဃာေတာ္ေတြဆြမ္းေကၽြးမယ့္ မနက္ဆိုေတာ့ ခပ္ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးပဲ ၀တ္စားထားပီး
အဖြားနားမွာေျခဆုပ္လက္နယ္လုပ္ရင္း ကပ္ခၽြဲေန
သလို က်ေနာ့္ အေဒၚေတြကေတာ့ မမ၀ါ.. ကိုေရႊဘတို႔နဲ႔အတူ ခ်က္ျပဳတ္ေရးမွာ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ပီး အလုပ္ရႈပ္ေနႀကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ အတူ စတိုခန္းထဲကဖြက္ထားတဲ့
ဂ်ပ္စကၠဴဗူးကေလးကို သြားထုတ္ယူလာခဲ့တယ္။ ျခံေထာင့္က
လူရွင္းတဲ့ ငွက္ေပ်ာပင္ အုပ္အုပ္ နားေရာက္ေတာ့မွ ေဘးနားမွာ အသင့္ရွိထားတဲ့ ထင္းပံုထဲက ထင္းေခ်ာင္းေတြကို ယူလိုက္ပီး မီးပံုတစ္ခုဖိုလိုက္တယ္။ မီးေတာက္ေတြ အရွိန္ေကာင္းလာေတာ့ စကၠဴဗူးထဲက သစ္သားရုပ္
ထုေလးကို ထုတ္ယူလိုက္ပီး ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔စူးစိုက္
ႀကည့္ေနမိတယ္။ ကံအေကာင္းအေႀကာင္းမလွစြာနဲ႔ မကၽြတ္မလႊတ္ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ေဟာ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးထဲက အမည္မသိ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးဟာ ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ႀကာေအာင္ ၀ဋ္ေျကြးေတြဆပ္ေနခဲ့ရသလဲက်ေနာ္
မသိပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါမွာေတာ့ ကၽြတ္လႊတ္သြားေစ
ခ်င္ပါပီ။ လူေကာင္းသူေကာင္း မဟုတ္သူ ေတြလက္ထဲေရာက္သြားရင္ မေတာ္တေရာ္ေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေႀကာင့္လည္း က်ေနာ္ ဒီအရုပ္ကေလးကို မီးရွိဳ႕ပစ္လိုက္ခ်င္တာပါ။ မႀကာခင္ ျကြလာမယ့္
ရဟန္းေတာ္ေတြဆီက တရားနာယူပီ အမွ်ေပးေ၀တဲ့အခါ က်ေနာ္
သူ႔ကိုလည္း အမွ်ေပးပါ့မယ္။ ေနာင္ သံသရာ အဆက္ဆက္မွာ ဒီလို ဘ၀မ်ိဳး မႀကံဳပါေစနဲ႔ေတာ့လို႔ လူနီႀကီး ကို လက္နက္ခ်သြားပီျဖစ္တဲ့ လူမို္က္ကေလး ဖိုးသက္က ေမတၱာပို႔ေတာင္းဆုေခၽြခ်င္ပါတယ္။
ဟေကာင္! ေအေဘးေလး ဘာေတြမီးရွိဳ႕ေနတာလဲဟ? နင့္ရည္းစားေဟာင္းရဲ႕စာေတြ ေဖ်ာက္ဖ်က္ေနတာလား
မဟုတ္ပါဘူး ကိုေရႊဘရယ္ ... ဟိုးတေလာက ဘုရားပြဲသြားႀကတဲ့ညက ခင္ဗ်ား ဒုကၡေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္မလား.. အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းရဲ႕ လက္သယ္တရားခံကို ခု မီးသင္းျဂိဳလ္ေနတာဗ်ိဳ႕
ဟင္! နင္အဲ့ဒါ ဘယ္လိုသိေနတာလဲ .. ငါလည္းမေျပာဘူူးပါဘူး .. ငါက ဘာဒုကၡေရာက္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး
အတိက်ေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္သိပါ့မလဲဗ် ... ဒါေပမယ့္ လူနီႀကီးလာေခၚသြားတယ္မလား ခြိ ... ကိုယ့္ဆရာက တစ္ညထဲမွာ တစ္ေယာက္မက ေလွ်ာက္တြယ္ပစ္လိုက္ပံုရတယ္ ...ေနာက္တေန႔မနက္ခင္ဗ်ာ့မ်က္နာက
ေခ်ာင္က်ေနတာေလဟီဟိ
ဟမ္.. ဖိုးသက္ ... အဲ့ဒါ.. အဲ့ဒါ
ဟားဟား နားေထာင္.. က်ေနာ္ရွင္းျပမယ္ #@!$%&*!@#$%&*%$#
xxxxx xxxxx xxxxx
ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲကလို စာတမ္းထိုးလိုက္ရရင္ေတာ့ "တစ္ႏွစ္ခန္႔ႀကာေသာ္" ေပါ့။
ေမာင္ေရ! ေမာင္
.... .... ....
ေမာင္လို႔ ... ခ်ိဳ ေခၚေနတယ္ကြာ ..
.... .... ....
ေဟ့ေကာင္ "ငသက္" ငါဒီေလာက္ေအာ္ေခၚေနတာ နားပင္းေနသလား ငါႏြားႏို႔ခြက္နဲ႔ လွမ္းထုလိုက္ရ..
"ခ်ိဳႀကီး" ေမာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ မျမင္ဘူးလား ... ဘာျဖစ္လို႔ဆူညံေနရတာလဲ ခြီးတယ္ဗ်ာ
ေဟ့ေအး! မသိပူး ငါပ်င္းတယ္ ဗီဒီယို ေခြသြားငွါးေပးေခ် .. ေခ်ာင္ယြန္ဖတ္ ဇာတ္ကားအသစ္ထြက္တယ္တဲ့ေအ့ "ဖဲဘုရင္" တဲ့ ... အရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ေျပာတယ္ ခုထ..ခုထ.. ခုသြားငွါးေပး ... ေမာင္ မထရင္
ငါ့ဖာငါသြားငွါးမွာေနာ္ ဘာမွတ္လဲဟြန္း!
ဖိုးသက္!!!
ဗ်ာ.. အဖြား?
င့ါေျမးမေလး နင့္ကို ဘာလုပ္ခိုင္းေနသလဲ မႀကားဘူးလား .. အခု သြားငွါးေပးလိုက္စမ္း
ကၽြတ္!
အဖြားရဲ႕တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ခ်မွတ္တဲ့ေနာက္ ဘာမွျပန္မေျပာရဲေတာ့ပဲ ကုန္အ၀ယ္စာရင္း လယ္ဂ်ာ စာအုပ္ကို ဆတ္ကနဲပိတ္ပီး ထထြက္ခဲ့ရတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲက ဆက္တီခံုရွည္ေပၚမွာ ေခါင္းအံုးေတြႀကားထဲ ဘုရင္မစတိုင္နဲ႔ လွဲေနရင္းက ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္နာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းႀကည့္ေနတဲ့ ဗိုက္ႀကီးသည္ ႀကီးကို မင္းေတာ့နာမယ္ ဆိုတဲ့ အႀကည့္နဲ႔
ဂ်ိဳႀကည့္တစ္ခ်က္ႀကည့္ရင္း ရပ္ကြက္ထိပ္က ဗီဒီယိုအေခြငွါးဆိုင္
ဆီ ခပ္သုတ္သုတ္ကေလးေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ဒီဟာမ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ။ ဗိုက္ႀကီးလာကထဲက ဖဲထုပ္၀ယ္ေပးဆိုပီး ဇာတ္လမ္းစလာတာ။ ေနာက္ပိုင္း ဖဲရိုက္တာပါသင္ေပးဆိုပီး ပူဆာလာေရာ။ အိမ္ေထာင္
က်ပီဆိုပီး မဆိုးမမိုက္ေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ ခုမွ၀ဋ္လည္ေနပီေလ။
ညအိပ္ပီဆိုလည္း "ေဟာလီး၀ုဒ္" တစ္ပြဲေလာက္ ဆြဲဦးမယ္ဘာညာေတြ ေညာင္တယ္။ ေတာ္ပီလို႔ ျငင္းရင္ ငါ နက္ဖန္ နင့္အလစ္မွာ ဒီဗိုက္ႀကီးနဲ႔ ႀကိဳးခုန္ပစ္လိုက္ရမလား လို႔ ျခိမ္းေျခာက္တာနဲ႔ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္
ဖဲတစ္ပြဲႏွစ္ပြဲေလာက္ မအိပ္ခင္တူတူရိုက္ေပးေနရတယ္။
အဲ့လိုျခိမ္းေျခာက္တာက တစ္ပိုင္း က်ေနာ့္ကို ညစာမေကၽြးမွာေႀကာက္တာကလဲ တစ္ပို္င္းေပါ့ေလ ဟီးဟီး။ ဗိုက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ လုပ္တံုးလားလို႔ေမးရင္ လုပ္ပါ့လို႔ေျဖရမွာပဲ။ ခင္ညားတို႔ ရူပေပဒဆရာမေလးက ဗိုက္ကေလး
ပူလာမွ ျပည့္ျပည့္ လံုးလံုးဟာသရုပ္ကေလးေပါက္ပီးပိုပိုလွလာ
တာကိုးဗ်။ ခ်ိဳဗူးႀကီးေတြက ပိုဆူျဖိဳးလာသလို.. ကိုယ္လံုးေလးကလဲ ပိုေတာင့္ပိုထြားလာသလိုျဖစ္လာေတာ့(ရုပ္ကေလးကလည္း က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ ပိုလွလာတယ္) က်ေနာ္မလုပ္ပဲမေနႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ အဲ့ဒါကို ဒင္းက
ေဟာက္ေသးတယ္.. ေမာင္! နင့္ကေလး ေမြးလာမွဆံပင္ေတြေဖြးေဖြး
ျဖဴတာမ်ိဳးျဖစ္ေနရင္ နင္တရားခံေနာ္ တဲ့ဟားဟား။
က်ေနာ့္ အေဒၚေတြကလဲ သူ႔ကိုဆိုသည္းသည္းလႈပ္ခ်စ္ႀကရာကေန(ခ်စ္မွာ ေပါ့ေလ သူတို႔ တူေလးအပိုးက်ိဳးသြားတာ ဒီမိန္းမေႀကာင့္ကိုး) ခုလို ကိုယ္ေလးလက္၀န္ရွိလာေတာ့ ပိုေတာင္သည္းလာႀကတယ္။
အဲ့လိုသည္းလာေလေလ ဒင္းက အိမ္မွာ ဘုရင္မႀကီး စတိုင္ဖမ္းလာေလေလမို႔ စပ္ျမင္ေတာင္ကပ္လာတယ္။ ခုနက အျဖစ္အပ်က္ပဲႀကည့္ေတာ့ေလ။
ဟဲ့! ဒါကဘယ္တံုး ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာနဲ႔
မမ၀ါ.. မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ... အိမ္က "ကို၀င္းႀကည္" က ဖဲခ်တဲ့ ဗီဒီယိုႀကည့္ခ်င္ပါတယ္ဆိုလို႔ အေခြသြားငွါးမလို႔ဗ်
ဟာဟ.. နင္ေတာ့ သားေလး ေမြးလာရင္ ၀ဋ္လည္ဦးမွာျမင္ေယာင္ေသးတယ္ ကြယ္ ...
မမ၀ါတို႔ေကာ ကေလးေတြဘာေတြ မယူေတာ့ဘူးလားဟီးဟီး
ဟဲ့! နင့္အမ ကို ကေလးတြဲေလာင္း မုဆိုးမ ဘ၀နဲ႔က်န္ခဲ့ေစခ်င္တာလား ... ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္မေျပာစမ္းနဲ႔ ဟြန္းး အမယ္မယ္..ရွင္ႀကီးက ဘာျပီတီတီလုပ္ပီး ကေလးကို မ်က္စိမွိတ္ျပေနတာလဲ လာ အိမ္ျပန္မယ္
မမ၀ါရဲ႕ေဆာင့္ဆြဲမႈေႀကာင့္ သူ႔ေယာက်္ားႀကီး က်ေနာ့္ကိုေတာင္ စကားလွမ္းမေျပာႏိုင္ပဲ ဒရန္႔ဒရန္႔နဲ႔ပါသြားရွာတယ္။
သူ႔ေယာက်ာ္းက သူ႔ထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတာကိုးဗ်။ အင္း! က်ေနာ္ေျပာဖို႔ေမ့ေနလို႔ သူ႔ေယာက်္ားနာမည္က ... ... "ဘႀကီးေထာင္" တဲ့ဗ်ားးး။ ေခ်ာေခ်ာလွလွ တစ္ခုလပ္ကေလး မမ၀ါ ဒီႏႈတ္ခမ္းေမႊးႀကီးကို
ဘယ္လိုလုပ္ႀကိဳက္သြားသလဲ က်ေနာ္လည္းနားမလည္ပါဘူးဗ်ာ။
တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ သစ္သားရုပ္ထုေလးကို မီးရွိဳ႕ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တဲ့ ေန႔က ညေနေစာင္းႀကီး အူယားဖားယားနဲ႔ ဘႀကီးေထာင္က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာေသးတယ္။ ဟိုေကာင္ေရႊဘ မူးမူးနဲ႔ငါ့ကိုခုမွေျပာလို႔သိရတာ
နစ္နာလိုက္တာကြာတဲ့.. ဘယ္မလဲ အဲ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုမီးရွိဳ႕ထားတဲ့ေနရာ
ဆိုလို႔ က်ေနာ္လိုက္ျပလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိမ္က ေပါက္ျပားေတာင္းပီး မီးဖို ေနရာပတ္ခ်ာလည္က ျပာ မႈန္ေတြကို ေျမႀကီးပါမက်န္ ေပါက္ျပားနဲ႔ေပါက္ယူပီး ဂုန္နီအိတ္နဲ႔ထည့္ယူသြားတာပဲ။ ဒီအဘိုးႀကီးက
အင္းေတြ၊ေဆးေတြ အင္မတန္လို္က္စားတာဆိုေတာ့ ေဆးေဖာ္ေတာ့မယ္ဆိုပဲ။
သူ႔ေဆးပဲေအာင္သြားတာလားဘာလားေတာ့မသိဘူး ေနာက္ထပ္ ၃-၄လေလာက္ေနေတာ့ မမ၀ါနဲ႔ လူႀကီးေတြေရွ႕လက္မွတ္ထိုးလက္ဖက္ရည္တိုက္ပီး ယူပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲဗ်။ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ရပ္ကြက္ထဲက
ကုန္စံုဆိုင္မွာ အုန္းဆီ၀ယ္ေနတာ ျမင္ရင္ အင္းးး သူ႔ဆံပင္ေတြလိမ္းဖို႔လား
ဘႀကီးေထာင္ ေနာက္ေပါက္ဖြင့္ဖို႔လားလို႔ က်ေနာ္ေတြးမိပီး မရယ္မိေအာင္မနည္းထိန္းထားရတယ္။ ဟိုလူႀကီးက ေနာက္ေပါက္၀ါသနာရွင္ဆိုေတာ့ လုပ္ေတာ့ လုပ္မွာေသခ်ာတယ္ေလခြိခြိ။ (ဘႀကီးခင္ညာ့ ဆႏၵျဖည့္ေပး
လိုက္ပီေနာ္ :D :D )
ငွါးလာတဲ့ ဗီဒီယိုအေခြကို အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဟိုဗိုက္ပူရဲ႕လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ရင္း ညက်ရင္ အေခြငွါးခ တစ္ေႀကာင္းေလာက္လာထား.. လို႔ျပံဳးစိစိနဲ႔စ လိုက္ေတာ့ လက္၂ေခ်ာင္းေထာင္ျပပီး တစ္ေႀကာင္း
ေလာက္ေတာ့ မ၀ေသးဘူး လို႔တိုးတိုးေလး ျပန္ေျပာ
လာလို႔ တဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္။ ဗီဒီယို ဇာတ္လမ္းကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာေမာ့ ေတာ္မူေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးကို က်ေနာ္ ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ေငးႀကည့္ရင္း သူတို႔ထင္သလို ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးဟာ
သားေလးမဟုတ္ပဲ သမီးေလးျဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနမိတယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ့္သမီးေလးဟာ သူ႔ေမေမလို ဆံပင္နက္နက္အိအိေလးေတြပို္င္ဆိုင္မွာေသခ်ာတယ္။ မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းအသား ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေလးျဖစ္ေနမွာေပါ့ လို႔ေတြးမိပီး မျမင္ရေသးတဲ့ ကေလးေလးကို
ပံုေဖာ္ႀကည့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ့္သမီးေလးသိတတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လာရင္
ရင္ခြင္ထဲထည့္ပီး ဗင္းနစ္ျမိဳ႕မွကုန္သည္ ဆိုတဲ့စာအုပ္မ်ိဳးကို ပံုျပင္ေျပာသလိုဖတ္ျပခ်င္တယ္။ ေကာင္းကင္ႀကီးက ဘာလို႔အျပာေရာင္ျဖစ္ေနရတာလဲ ဆိုတာကို ရွင္းျပခ်င္တယ္။ သူမျမင္ဖူးလိုက္တဲ့မတရားမႈေတြကို
မုန္းတီးတဲ့ သူ႔အဖိုး အေႀကာင္းဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ေျပာျပပီး အမွန္တရားကို
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ သမီးလိမၼာေလးျဖစ္ေအာင္မသိမသာေလးသြန္သင္ေပးခ်င္မိတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါ ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္တဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလးျဖစ္ေစခ်င္သလို ... ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ခါေလာက္
အိပ္မိလိုက္တာနဲ႔ ယူစရာမလိုတဲ့အေႀကာင္း.. ေလာကမွာအေသာက္အစား
ေလာင္းကစားကင္းတဲ့ ေယာက်္ားေတြဟာ ထံုအအ ေယာက်္ားေတြသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေႀကာင္း... ေပေတဆိုးမိုက္ေပမယ့္ သူတပါးအေပၚႏိုင့္ထက္စီးနင္းမလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔ေဖေဖလို လူမ်ိဳးကိုသာ လက္ထပ္ေစခ်င္တယ္
ဆိုတဲ့အေႀကာင္းေတြပါ က်ေနာ္သြန္သင္ဆံုးမခ်င္တယ္။ လူ႔ေလာကထဲေရာက္မလာေသးတဲ့
သမီးေလးအေႀကာင္း က်ေနာ္စိတ္ကူးေတြယဥ္ေနမိတာမ်ားသြားပီလားမသိပါဘူးေလ။
နိဂံုး
ေခတ္စနစ္ေျပာင္းလာပီျဖစ္တဲ့ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အုတ္ကန္နဲ႔ေရစစ္ကန္ေတြပါတဲ့အိမ္သာေတြတူးလာႀကပါတယ္။ အမ်ားနည္းတူ အုတ္အိမ္သာေဆာက္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ျခံထဲမွာ ခပ္နက္နက္တြင္းတစ္တြင္း
ျခံေထာင့္မွာ ထပ္တူးႀကရပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း အိမ္သာတြင္းတူးေရး တာ၀န္ခံကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ အနီးကပ္စီစဥ္ညႊန္ႀကားရင္း တြင္းထဲခဏခဏဆင္းဆင္းႀကည့္ေနတာကို က်ေနာ္သတိထားမိလိုက္တယ္။
ဟာ! ဒါေလးကဘာေလးလဲဟ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ ထြက္လာပါလား
ဘယ္မွာလဲ ... ေနဦး ငါႀကည့္မယ္ ျပစမ္းျပစမ္း
တြင္းႏႈတ္ခမ္းကေန လႊားကနဲ ခုန္ဆင္းသြားတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ လက္ထဲမွာ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ကိုင္ပီးျပန္တက္လာတယ္။ သစ္သားရုပ္ထုကေလးပါလားဗ်။
ဒါေပမယ့္ ဟိုယခင္က သစ္သားရုပ္ထုကေလးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ သစ္သားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ဗံုတီးေနတဲ့ ၀က္၀ံ ရုပ္ကေလးမွန္း ေျမႀကီးေတြကို ဖယ္ထုတ္သန္႔စင္လိုက္မွသိလိုက္ရ
တယ္
။ ဒီေနရာက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက အိမ္သာတြင္းေဟာင္းႀကီးေလ။
ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားရင္း ဒီအရုပ္ကေလးကို အိမ္သာထဲပစ္ခ်ခဲ့မိတာကို ခုမွသတိရေတာ့တယ္။ သူရွာေနတဲ့ အရုပ္ကေလး မဟုတ္ပဲ ကေလး ကစားစရာ အရုပ္ျဖစ္သြားေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားတဲ့ ကိုေရႊဘရဲ႕မ်က္နာကို
လွမ္းႀကည့္ရင္း က်ေနာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ထိုင္ရယ္လိုက္မိတယ္ဗ်ာ။
ဟားဟားဟားဟား!
ကဲ.. ပီးသြားပါပီခင္ဗ်ာ။
သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ။ က်ေနာ့္ပို႔စ္ေအာက္မွာ က်ေနာ့္ကို အာလူးနည္းနည္းေတာ့ ထပ္ဖုတ္ခြင့္ျပဳႀကပါ။ ဓာတ္ရွင္ေလာကမွာ ဟိုးေရွးေရွးေခတ္ဆီတံုးက ဆရာ့ဆရာဒါရိုက္တာႀကီးမ်ား သံုးခဲ့တဲ့ အကြက္တစ္ကြက္ရွိသတဲ့
ဗ်။ ရုပ္ရွင္းဆရာႀကီးမ်ားစတင္သံုးစြဲခဲ့တယ္လို႔ေဆာင္း
ပါးတစ္ပုဒ္ထဲဖတ္ဖူးသလိုလိုပဲ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ ယေန႔ေခတ္ ဓာတ္ရွင္ေတြမွာေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားပါ ပါတယ္။ alternate ending: ဆိုတာပါ။ ဗမာဓာတ္ရွင္ေလာကမွာေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ လက္၀ဲယိမ္း
ဓာတ္ရွင္မင္းသားဒါရိုက္တာႀကီး ရိုက္ျပသြားတဲ့ ဇာတ္ကားမွာဇာတ္
သိမ္းခန္း.. တစ္ျခမ္းက ပိရိသတ္အႀကိဳက္ျဖစ္ေနပီး၊ေနာက္ထပ္တစ္ျခမ္းမွာက သူသိမ္းခ်င္တဲ့ဇာတ္သိမ္းခန္းျပကြက္ကို ျပိဳင္တူျပသြားခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။
က်ေနာ္ဘာလို႔အဲ့ဒါေတြေျပာေနရသလဲဆိုေတာ့ ခုဒီဇာတ္လမ္းက ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါပီ။
စာဖတ္သူေတြျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါ ဖိုးနီရဲ႕ ဇာတ္လမ္းဆံုးရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိေနေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ ဆိုတဲ့ စကားကို က်ေနာ္အေလးထားမိခဲ့ေႀကာင္း၀န္ခံလို္က္ပါတယ္။
ဒါေႀကာင့္အားလံုးေပ်ာ္ေအာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလး
ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ပထမဆံုး အေပ်ာ္နဲ႔ဆံုးတဲ့ဇာတ္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာရွိလာျပန္ပါပီ။ ဟိုစိတ္ဒီစိတ္ျကြယံုသက္သက္ က်ေနာ့္စာကို ဖတ္တဲ့သူေတြကေတာ့
ထားလိုက္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာကိုဖတ္ႀကပါတယ္။
အဲ့ဒီလူေတြက က်ေနာ္ေရးလိုက္တဲ့ဘယ္အေႀကာင္းအရာဟာ ရိုးသားမႈရွိတယ္၊ ဘယ္နားေလးကေတာ့ျဖင့္ ဒီေကာင္ရႊီးေနပီဆိုတာမ်ိဳး အေသခ်ာသိႀကမွာပါ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္လဲ က်ေနာ္ရိုးရိုးသားသား တင္ျပဖို႔ႀကိဳးစား
ခဲ့ပါတယ္။ ယခုေအာက္မွာေရးသားမယ့္ အေႀကာင္း
အရာက ခုနက ေျပာသလို alternate ending မဟုတ္ရပါဘူး။ တမင္သက္သက္ ျပန္ရႈပ္သြားေအာင္လုပ္ခ်င္တာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ပီဒီအက္ဖ္ လုပ္ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ႀကိဳမွာခ်င္တာကလည္း
ဒီဇာတ္လမ္းကို စာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အခါဒီခုေရးေနတဲ့ ပို႔စ္ကို ခ်န္ထားခဲ့ေစ
ခ်င္ပါတယ္။ တျခားအျပင္ကို ကူးယူေဖာ္ျပခ်င္တဲ့ ဆရာသမားမ်ားကိုလဲ အေပၚက ဇာတ္သိမ္းအထိပဲကူးပါလို႔ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်။
၁၉၉၇ မိုးတြင္းကာလႀကီး
ဧရာ၀တီ တတိယျမစ္ျပင္အက်ဥ္းဆံုးေနရာရဲ႕မလွမ္း မကမ္းမွာ အဲ့ဒီေခတ္က ဗမာေျပကို တင္သြင္းလာတဲ့ တရုတ္၃ထပ္အျမန္သေဘၤာ တစ္စီး ေလနီႀကမ္းနဲ႔တိုးပါတယ္။ ေရစူးတိမ္ပီး အထပ္ျမင့္တဲ့ေရတိမ္သြား
သေဘၤာဟာ လိႈင္းထန္စျပဳလာတဲ့ ျမစ္ျပင္ေပၚမွာ စက္အားျပင္း
ျပင္းနဲ႔ရုန္းကန္ေနရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုမွ မရေတာ့လို႔ အနီးဆံုး ျမစ္ကမ္းကို ထိုးကပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ျမစ္ကမ္းနားကို ကပ္မိခါနီး အေျခေနေလးမွာ ျမစ္ျပင္ကို ကန္႔လန္႔ခံလိုက္သလိုျဖစ္သြားတဲ့ သေဘၤာကို
ေလနီႀကမ္းက ေဆာင့္တိုးလိုက္ေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
ျမစ္ကမ္းနဲ႔ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ တစ္ျခမ္းေစာင္းပီးေမွာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ လူ၆၀၀ေလာက္တင္ေဆာင္လာတဲ့ သေဘၤာဟာ ေရထဲမွာတစ္၀က္၊ ေရျပင္ေပၚတစ္၀က္ တစ္ေစာင္းလွဲအိပ္လွ်က္ျဖစ္သြားပီး လူေတြဟာ
အသက္ေဘးလႊတ္ေအာင္ ရုန္းကန္ကူးခတ္ႀကရပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီသေဘၤာရဲ႕ တစ္ျခမ္းမွာရွိတဲ့ အထက္တန္းအိပ္ခန္းေတြဟာ ေရေအာက္ကိုေဇာက္ထိုး ႏွစ္ျမဳပ္သြားပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ လူေတြဟာ ေရေအာက္မွာ ပိတ္မိသြားပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့ႀကရပါေတာ့တယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ရူပေဗဒဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတာ ေရျမဳပ္သြားတဲ့အဲ့ဒီအထက္တန္းအိပ္ခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ပါသြားရွာတဲ့တစ္ေယာက္ပါပဲဗ်ာ။
လူေသရင္ဘာျဖစ္လဲဆိုတာကို ဖိုးသက္ဆိုတဲ့ ေကာင္က အမႈန္ေတြျဖစ္သြားတယ္လို႔ ယံုႀကည္သတဲ့။ ဘဒၵကမၻာႀကီးဟာ လည္း အမႈန္ေတြနဲ႔ပဲဖြဲ႕စည္းထားတာလို႔ အျမဲေျပာတတ္သတဲ့။ တစ္စံုတစ္ရာဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြား
တိုင္း အမႈန္ေတြအျဖစ္ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းသြားတာမ်ိဳး
ပါပဲေလ။ အကယ္လို႔မ်ား ခင္ဗ်ားတို႔ ယခုအခ်ိန္မွာ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္ေနပီျဖစ္တဲ့ ဖိုးသက္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ခဲ့ရင္ ကိုဖိုးသက္ေလးခ်စ္တဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး ဘယ္မွာလဲလို႔ ေမးႀကည့္လိုက္ႀကပါ။
"ေလာေလာဆယ္သူ အခုဒီမွာမရွိဘူး အမႈန္ေတြအျဖစ္ဖြဲ႕စည္းေနတယ္"လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့မွာေသခ်ာတယ္ဗ်။
ပါးပါးခ်င္းပြတ္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ပြတ္နမ္းရင္း သုတ္ေပးလိုက္မိတယ္။
ငိုထားေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ႏွာေရ ေတြပါ က်ေနာ့္ပါးျပင္မွာ ေပပြကုန္ေတာ့ ငိုေနတဲ့ဆရာမေလးက တဟီးဟီးနဲ႔ ရယ္လာပီး က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚတင္ထားတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီနဲ႔ က်ေနာ့္ပါးျပင္ကို သုတ္ေပးတယ္။ ပီးေတာ့မွ
က်ေနာ့္မ်က္နာကို ေမာ့ႀကည့္ရင္း ရင္ခြင္ထဲကေန က်ေနာ့္နဖူးေပၚ၀ဲက်
ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ကေလးနဲ႔သပ္တင္ရင္း ခ်စ္လိုက္တာ လူဆိုးေလးရာ! လို႔စိုက္ႀကည့္ရင္းေျပာလာျပန္တယ္။
ဟင္းးး
ပလြတ္!
ႏႈတ္ခမ္းနီေထြးေထြးေလးေတြကို ငံု႕ပီးနမ္းစုပ္လိုက္ေတာ့ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ပီး က်ေနာ့္ ဂုတ္ပိုးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ ဟီးေလးခိုလာတာကို ခါးက်င္က်င္ေလးကိုသိုင္းဖက္ထားရင္း ထိန္းထားလိုက္မိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္မတတ္စုပ္ရင္း နမ္းေနတာက က်ေနာ္မဟုတ္ဘူး ဆရာမေလးဗ်။ ရင္ဘတ္ခ်င္းတအားကပ္ထားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ထြားတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးက အိကနဲအိကနဲ ျဖစ္ျဖစ္ေန
တယ္။ ခုနက ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္ကေလးေတြကေနခု
လိင္စိတ္ဖက္ကို ၂ေယာက္လံုးေျပာင္းစျပဳလာလို႔ ႀကမ္းခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ ႀကည္ႀကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ခ်စ္ပြဲတစ္ခါမွ မ၀င္ဖူးေသးဘူးေလ။ ခုနက ေငးႀကည့္ပီး သြားရည္က်ခ်င္သလိုျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ တင္ပါးအိစက္စက္ႀကီးေတြ
ကို က်ေနာ္ခု လက္၂ဖက္နဲ႔ အားရပါးရဆြဲပင့္ကိုင္ရင္း
ညွစ္ေခ်ေနသလို ဆရာမေလးကလဲ အငမ္းမရ က်ေနာ္ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းရင္း တဟင္းဟင္းနဲ႔ အသက္ရွဴသံျပင္းထန္လာတယ္။ ေအာက္က က်ေနာ့္လိင္တံကလဲ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေထာင္ထလာပီး ဆရာမေလးရဲ႕ ဆီးခံုေပၚကို
ေထာက္ထားမိတာကို သူလည္းသိေနမွာေပါ့ေလ။
စိတ္မထိန္းေတာ့ပဲ အိမ္ေနရင္း၀တ္တဲ့ ဘေလာက္စ္အင္းက်ီအေပၚကေန ညာဖက္ႏို႔ႀကီးတစ္လံုးကို အားရပါးရ ဖိဆုပ္ညွစ္ေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ အာ့! ကနဲျမည္သံေလးထြက္လာပီး ေျခဖ်ားေလးပိုေထာက္လာတယ္။ ခါးက
ထမီေလးကို အသာေလးေျဖခ်ပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ
မ၀တ္ထားမွန္းစမ္းလိုက္မိေတာ့ ေခ်ာမြတ္အိစက္လြန္းတဲ့ တင္ပါး၂ခုအေပၚ လက္က ေရာက္သြားတယ္။ တင္ပါး အသားေလးေတြက ေအးစက္စက္ကေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဆုပ္ကိုင္ညွစ္ေခ်လို႔ကလည္း ေကာင္းလိုက္တာ
ဗ်ာ။
ဒီေနရာႀကီးမွာ မေကာင္းဘူးကြာ .. ေနာ္..... ခ်ိဳ႕ အိပ္ခန္းကို လိုက္လာခဲ့ တစ္မိနစ္အတြင္း ... ဒါပဲ
ရုတ္တရက္ က်ေနာ့္ကို တြန္းဖယ္ မီးဖိုေခ်ာင္ႀကမ္းျပင္ေပၚ ဂြင္းလံုးပံုက်ေနတဲ့ ထမီေလးကို ေကာက္၀တ္လို႔ ယုန္မ ကေလးလို လွစ္ကနဲေျပးထြက္သြားတယ္။
ေအာက္က ေထာင္ထေနတဲ့ လိင္တံႀကီးနဲ႔ ေႀကာင္အအ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္လည္း အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ ပူပူေႏြးေႏြးခ်စ္သူျဖစ္စ ဆရာမေလးရွိရာ အိမ္အေပၚထက္ကို ေျပးလိုက္သြားမိပီ။ ျခံ၀င္းအက်ယ္ႀကီးထဲက
ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးထဲမွာ လူသူေလးပါးကင္းရွင္းလို႔
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ႀကားထဲက ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနတဲ့ ခ်စ္သူ၂ဦး အိမ္အေပၚထပ္မွာ ေနာက္ ထပ္ စကၠန္႔အနည္းငယ္ႀကာရင္ ပြဲႀကမ္းႀကေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပီမဟုတ္လားဗ်ာ။
အိမ္အေပၚထပ္ကို ေလွကားထစ္ေတြေက်ာ္နင္းပီး တက္ခဲ့မိတာေသခ်ာတယ္။
ဆရာမေလးရဲ႕ အိပ္ခန္းေရွ႕ကို ရင္ခုန္လိႈက္ေမာစြာနဲ႔ ေရာက္သြားပီ။ ဒါေပမယ့္ အခန္းတံခါးက ပိတ္ထားလ်က္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ အသာဖိတြန္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ပြင့္သြားတယ္။ အခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွလဲရွိမေနဘူးဗ်။
ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ရွာႀကည့္ေနမိဆဲမွာပဲ အခန္းေထာင့္
က ဆင္းဂါးအပ္ခ်ဳပ္စက္ႀကီးက ဂ်ံဳးဂ်ံဳး ဆိုပီး ဘီးလံုးတစ္ပတ္လွည့္သြားတယ္။ က်ေနာ္အသာအယာျပံဳးမိရင္း အခန္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္ပီး ကလန္႔ထိုးလို္က္တယ္။ အခန္းနံရံနားကပ္လွ်က္က အပ္ခ်ဳပ္စက္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို
ဖုန္မတင္ေအာင္ လႊားထားတဲ့ အ၀တ္စအျဖဴေရာင္
ႀကီးကို အသာေလး ဟိတ္! ကနဲဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္ ေျခနင္းခံုေပၚမွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ပီး ပုန္းေနရွာတဲ့ ဆရာမေလးကို ဘြားကနဲေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔
ကိုက္ထားရင္း က်ေနာ့္ကို ရွက္ျပံဳးေလးနဲ႔ ေမာ့ႀကည့္ေနရွာ
တဲ့ ခ်စ္သူေလး။ သူ႔ခမ်ာ ရွက္ေသြးျဖာ တဲ့အျပင္စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ မ်က္နာေလးက နီရဲတြတ္လို႔ေပါ့။
မိပီကြ! ဟားဟား လာခဲ့ တုတူပုန္းေနတဲ့ ဆရာမေလး
ေဟ့ေအး လာဘူး "ခ်ိဳ"ေႀကာက္တယ္ သူမ်ားကို အႀကမ္းပတမ္းေတြလုပ္ေပးေတာ့မွာ ေဟ့ေအးေနာ္ ေဟ့ေအး ခစ္!
ေႀသာ! မလာဘူးလား ကဲ.. ႀကာပါတယ္ကြာ အေႀကာင္းျပရေသးတာေပါ့
အေမ့ .. .. ေဟးးး လူဆိုးေလး
အပ္ခ်ဳပ္စက္ခံုကို ကြယ္ပီး ထိုင္ေနတဲ့ ကိုယ္လံုးအိေထြးေထြးေလးကို အတင္းဆြဲထုတ္ပီး ထူမ လိုက္တယ္။ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပဲ ဘေလာက္အင္းက်ီႏွိပ္စိေလးေတြကို တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္ေအာင္ ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ဟင္းလင္းပြင့္
ထြက္သြားတာနဲ႔ အနက္ေရာင္ဘရာစီယာေလး မႏိုင္၀န္ထမ္းထားရတဲ့ ၀ါ၀င္းစိုေျပတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂မႊာက ၀င္းကနဲေပၚလာတယ္။ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ ဘေလာက္လက္ျပတ္ကေလးကို ခၽြတ္ခ်ရင္း ဘရာ ခ်ိတ္ကေလးေတြကိုပါ
သူမဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန လက္လွ်ိဳပီး ျဖဳတ္ပစ္လိုက္မိ
တယ္။ ခုဆိုရင္ က်ေနာ့္ဆရာမေလးခမ်ာ အေပၚပိုင္းဗလာ ျဖစ္သြားရွာပီ။ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ မ်က္လံုးေလးစံုမွိတ္လို႔ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာတယ္။ နားရြက္ကေလးေတြက
နီရဲေနတာ.. မ်က္နာတစ္ခုလံုးပန္းေသြးေရာင္ထေနရွာတာ
ကိုႀကည့္ျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ့္ ရူပေဗဒ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ခမ်ာ ေယာက်ာ္းဆိုလို႔ က်ေနာ္နဲ႔ပဲ ဆံုဖူးေႀကာင္းသိသာေနတယ္။ ခါးမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စည္းေႏွာင္ထားတဲ့ ထမီေလးကိုပါ ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့
ေအာက္ခံမ၀တ္ထားတဲ့ ဆရာမေလး တစ္ကိုယ္လံုး၀စ္လစ္
စလစ္ျဖစ္သြားရွာပီ။ မ်က္လႊာကေလးခ်လို႔ ေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ႀကည့္လိုက္ႀကစမ္းပါဗ်ာ။ အဆီပိုမရွိတဲ့ ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ကေလး၊ ခ်က္နက္နက္ကေလး၊ ၀ါ၀င္းေနတဲ့
အသားရည္၊ သာမန္ထက္ထြားတဲ့ ခ်ိဳဗူးႀကီးႏွစ္လံုးက တင္းရင္း
လံုးက်စ္လို႔ တြဲမေနဘူး။ ေအာက္ဖက္ကိုႀကည့္ပါဦး.. အေမႊးႏုႏုေလးေတြဖံုးအုပ္ထားတဲ့ ေ-ာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းကေလး။ ဆင္စြယ္လို ေခ်ာမႊတ္ေနတဲ့ လက္ေမာင္းအိုးကေလး၂ခုကို ကိုင္လိုက္ရင္း သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို
တစ္ပတ္လွည့္ေပးလိုက္တယ္။ ေက်ာေပးထားတဲ့
ကိုယ္ေနဟန္ထားေလးကလည္း တပ္မက္စရာပါေလ။ ေက်ာျပင္ေကာ့ေတာ့ေတာ့ေလးက အျပစ္အနာဆာ ကင္းပီးေျပဆင္းအလာ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေကာ့တက္သြားတဲ့ အိုး၀ိုင္းကားကားေလးက ေအာက္ကို
ျပန္ေကာက္ပီး ေပါင္တံ လွလွေလးမွာ အဆံုးသတ္လို႔ေပါ့။
အျပစ္ဆိုစရာမရွိတဲ့ ကိုယ္လံုးအလွပိုင္ရွင္ကေလးကိုႀကည့္ပီး က်ေနာ့္လိင္စိတ္ေတြအရမ္းဆူပြက္ေနမိပီ။ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းလြန္းတဲ့ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္ႀကီးကလည္း တင္ပါး အေက်ာ္နားအထိ တြဲေလ်ာင္းက်ေနေတာ့
ဒီက်စ္ဆံျမီးႀကီးကို အားရပါးရလက္နဲ႔ဆြဲပီး ေလးဖက္
ေထာက္ -ိုး လိုက္ခ်င္စိတ္က တားမရေတာ့ဘူး။ ဘာမွစကားမဆိုမိပဲ တုန္ရီေနတဲ့ က်ေနာ္ ပုဆိုးနဲ႔အတြင္းခံကို ျမန္ျမန္ခၽြတ္ခ်လိုက္ပီး မာတင္းေနတဲ့ လိင္တံႀကီးကို တင္ပါး၂ခုႀကားထဲေထာက္ထားရင္း ဂုုတ္သား၀င္း၀င္း
ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ရြရြေလးနမ္း၊ လက္၂ဖက္ကလဲဂ်ိဳင္း
ေအာက္က လွ်ိဳပီး ႏို႔၂လံုးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အို! ဆိုတဲ့ ညည္းသံကေလးနဲ႔ တင္ပါးေလးကို အေရွ႕ဖက္ ေကာ့ပစ္တယ္။
ဟင္းးး ဖိုးသ..သက္ေလး "ခ်ိဳ" အရမ္းေမာလိုက္တာကြယ္
ခ်စ္တယ္.. ဆရာမေလးရာ.. ပလြတ္.. ျပြတ္စ္..ျပြတ္စ္
ေက်ာေပးထားတဲ့ခ်စ္သူ ဆရာမေလးကို ႏို႔၂လံုးကိုအုပ္ကိုင္ ညွစ္ေခ်ရင္းသနပ္ခါးရနံ႔ေလးေတြေမႊးႀကိဳင္ေနတဲ့.. ပုခံုး၊ဂုတ္ပိုး၊ ပါးျပင္၊နားရြက္ဖ်ားကေလး.. အဲ့ဒီလိုေနရာ အနံ႔ ေလွ်ာက္နမ္းေပးေနမိတယ္။ ေအာက္က
ေရွ႕ေျပးအရည္ႀကည္ေလးေတြစိုစျပဳေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံမာမာႀကီးနဲ႔လည္း
သူ႔တင္ပါးေျပာင္ေခ်ာေခ်ာအိအိေလးကို ဟိုေထာက္ဒီေထာက္ လိုက္ေထာက္ရင္းေညွာင့္ေပးေနမိတယ္။ ႏို႔၂လံုးကို အုပ္ကိုင္ထားရင္းလည္း ႏို႔သီးေခါင္း စူစူေလးေတြကို လက္ညွိဳးလက္မ ႀကားညွပ္ကိုင္ပီး လွိမ့္ေပးေနလိုက္
မိတယ္။
ခ်ိဳ ... ခ်ိဳ ဒူးေတြတအားေပ်ာ့လာပီကြာ မတ္တပ္ဆက္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.. အေမ့!
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေခြက်ခ်င္သလိုျဖစ္လာတဲ့ ကိုယ္လံုး ပံု႔ပံု႔ေလးကို ဖမ္းထိန္းထားရင္း ေျခလႊတ္လက္လႊတ္ ယက္ကန္ကန္ေလးျဖစ္သြားေအာင္ ဆြဲေပြ႕ခ်ီလိုက္မိတယ္။
ေျခလွမ္းခပ္က်ဲက်ဲလွမ္းလို႔ ကုတင္ေပၚအသာအယာခ်ထားေပးလိုက္ပီး ပက္လက္လွန္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားျဖစ္ေအာင္ အေနအထားျပင္ထားေပးလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ေအာက္ကေနကုတင္ေပၚလွမ္းမတက္ပဲ ႀကမ္းျပင္ေပၚ
ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ေပါင္ကားထားတဲ့ ဆရာမေလး
ကို ကုတင္ေစာင္းနားအထိ ဆြဲယူလိုက္တယ္။ ရင္ဘတ္ကေလး က ဖားဖိုလို ျမင့္လိုက္ႏွိမ့္လိုက္ျဖစ္ပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဆရာမေလးက ေခါင္းေထာင္ႀကည့္လာတယ္။ က်ေနာ္က ဂရုမစိုက္သလိုလုပ္ရင္း ေခါင္းအံုးတစ္
လံုးကို ဆြဲယူပီး ဆရာမ တင္ပါးေတြေအာက္ကိုထိုးထည့္ဖို႔ႀကိဳးစား
မိတယ္။ ရသြားပီ။ တင္ပါးေအာက္ ေခါင္းအံုးခံလိုက္ေတာ့ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေလးျဖစ္လာတဲ့ အျပင္ နီရဲေနတဲ့ အကြဲေႀကာင္းေလးက ပိုလို႔ေတာင္ ျပဲအာအာေလးျဖစ္လာသလိုပဲ။ အဖုတ္ေမႊးေလးေတြေပၚမွာ အကြဲေႀကာင္းထဲက
ေတာက္ေတာက္ယိုက်လာတဲ့ အရည္ေလးေတြက သီးလို႔ေတာင္ေန
ပါပီေကာေလ။
ဆရာမေလး?
ရွင္! (ေခါင္းကေလးေထာင္ထ လာပီး ရီေ၀ေ၀ ရွက္၀ဲ၀ဲေလးနဲ႔ သူ႔ေပါင္ႀကားထဲ မ်က္နာအပ္မလိုလုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေငးႀကည့္ေနတယ္)
က်ေနာ့္ကို အထင္ေသးမွာလားဗ်ာ?
ေဟ့ေအး .. ေသးဘူး ပို... ပိုပီးေတာင္ ခ်စ္မိလာတာ ... ဘယ္ေတာ့မွ အထင္မေသးပါ.. အာ့ အာ့ ရွီးးးး
ေခါင္းနဲ႔ ေမႊ႕ယာ ရိုက္ခတ္သံ ဘုတ္ကနဲျမည္သြားတဲ့အထိ ဆရာမေလးေနာက္ျပန္လွဲအိပ္သြားရွာတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း အက်ယ္ႀကီးပဲ ေအာ္ညည္းလို႔ေပါ့။ ဆရာမေလး ျပန္ေျဖတာမွ မဆံုးလိုက္ဘူး ေဖာင္းျကြေနတဲ့
အရည္ရႊဲရႊဲ အဖုတ္ေဖာင္းေလးကို က်ေနာ္
ရွလႊတ္ကနဲေကာက္လွ်က္ပစ္လိုက္တာကိုးဗ်။ ခ်ိဳျမတဲ့ အဖုတ္ရည္အရသာနဲ႔အတူ(နည္းနည္းေတာ့ငံတယ္ဗ်) အနံ႔ယဥ္ယဥ္ေလးပါ ရွဴမိတာမို႔ လိင္စိတ္ေတာင္ပိုျကြလာသလိုပဲ။ အဖုတ္အကြဲေႀကာင္းအတိုင္း လွ်ာကို
ေတာင့္ေတာင့္ကေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ပီး အစုန္အဆန္ထိုး
ခြဲေပးေနမိတယ္။ နည္းနည္းေလးလွ်ာေညာင္းသလိုျဖစ္လာရင္ အစိအေပၚကို လွ်ာနဲ႔ တရုတ္စာေရးသလို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ကေလး စုတ္တံနဲ႔ျခစ္သလို ဘယ္ညာကစား။ ပင္ပန္းသလိုျဖစ္လာရင္ အစိကို သႀကားလံုးစုတ္သလို
တျပြတ္ျပြတ္စုပ္။ အေပါက္၀ကိုႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ေတ့ထားပီး
လွ်ာကို ၀င္ႏိုင္သေလာက္သြင္းပီးေမႊ႕ေပးနဲ႔ ဆက္တိုက္ တိုက္စစ္ဆင္ေပးလိုက္တာ က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို လက္၂ဖက္နဲ႔ အတင္းဆြဲပီး တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ အေႀကာေတြဆြဲရင္း တစ္ခ်ီပီးသြားရွာတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ
က်ေနာ္လည္း အသက္၀၀ရွဴႏိုင္ေတာ့လို႔ ဆီးခံုေလး
ေပၚမ်က္နာအပ္ပီး ၂မိနစ္ေလာက္ အသက္ျပင္းျပင္းရွဴရင္း အေမာေျဖေနမိတယ္။
အေမာေျပသြားတာနဲ႔ မတ္တပ္ခ်က္ခ်င္းရပ္ နီရဲေနတဲ့ က်ေနာ့္ ထိပ္ဖူးနဲ႔ အရည္ေတြအိုင္ထြန္းေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ေသခ်ာခ်ိန္ပီး ေတ့ထားလိုက္တယ္။
အ -ိုး ခံရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိေႀကာင့္ ဆရာမေလး မ်က္လံုးမိွိတ္ပီး မိွန္းေနရာက ဖ်တ္ကနဲ မ်က္လံုးပြင့္လာပီး ေခါင္းေထာင္ထလာတယ္။ ေခၽြးစက္ကေလးေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ ႀကားက မ်က္နာဖူးဖူးေလးက ဆံႏြယ္ေခြေခြ
ေလးေတြ၀ဲက်ေနတာ ခ်စ္စရာေလးဗ်ာ။ အင္မတန္ေကာင္း
တဲ့ အဖုတ္အလွ်က္ခံပီးတဲ့ေနာက္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ကာမ အရသာကို ခံစားရေတာ့မွာမို႔ တက္ျကြလာတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြဆိုတာ သူ႔အႀကည့္က ေဖာ္ျပေနတယ္။
အိ!
အားးး ေကာင္းလိုက္တာ.. စီးပိုင္ေနတာပဲ ဆရာမရာ နာလားဟင္?
သာသာေလး ဖိေနာ္ ... မနာဘူး ... နည္းနည္းေတာ့ ရင္ေခါင္းထဲမွာ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ... ဒါေပမယ့္ ခ်ိဳ ခံႏိုင္ပါတယ္ ... အားးးး ရွိ.. ရွီးးး
က်ေနာ္ တအားမလုပ္ပါဘူး .. ဖြဖြေလးပဲ ေဆာင့္မယ္ေနာ္ ဆရာမ
လိင္တံက လည္းသံပိုက္လံုးတစ္ေခ်ာင္းလို မာေက်ာလြန္းေနေတာ့ ႏူးညံ့လြန္းတဲ့ အဖုတ္နံရံေတြကို ထိုးထိုးခြဲပီး ၀င္သြားသလို ဆြဲထုတ္လိုက္တိုင္းလဲ ထိပ္ဖူး -စ္ နဲ႔ ဆြဲခ်ိတ္ထုတ္လိုက္သလို အဖုတ္တစ္ျပင္လံုး စူခံုးျကြပီး
ပါပါလာတာဗ်။
က်ေနာ္ လူနီႀကီးေစခိုင္းခ်က္အရ ပက္ပက္စက္စက္ တက္ -ိုး သြားတာ ခံလိုက္ရပီးကထဲက တစ္ခါမွ အ -ိုး မခံထားရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ခက္ခဲေနတယ္။ ခုထိ တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ မနည္းထိုးထည့္ေနရ
ေသးတယ္။ အတြင္းနားေရာက္ဖို႔နည္းနည္းလိုေနေသးတယ္။
စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ႏို႔၂လံုးကို လွမ္းဆုပ္ပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းပဲ ဆြဲ -ိုး ေနလိုက္တာ စိတ္ထဲမွာ ဟာ ကနဲျဖစ္သြားလို႔ ငံု႔ႀကည့္လိုက္ေတာ့ လိင္တံက အဆံုးထိ၀င္သြားပီ။ ခုဆို ဆီးခံု၂ခုက ဂေဟဆက္မိေနပီေလ။ ေနာက္ထပ္
၁၀ခ်က္ေလာက္ အစအဆံုး အသြင္းအထုတ္လုပ္ႀကည့္လိုက္
ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေခ်ာသြားပီမို႔ အားထည့္ပီး ခပ္ဆဆေလး ေဆာင့္ေပးေနလို္က္တယ္။
အင့္ အင့္ အင့္ ဟူးးးး ကၽြတ္ကၽြတ္! ဖိုးသက္ေလး .. "ခ်ိဳ" ျပန္.. ျပန္ျဖစ္လာျပန္ပီ.. ေမာလိုက္တာ... မရပ္နဲ႔ေနာ္.. ဆက္တိုက္ေလးေဆာင့္ေပး ... အားး ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိဘူးကြာ ..မရေတာ့ဘူးသိလား ... အုိးးးးး
ဆရာမေလး ပီးျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္ပီမို႔ ဒီအခ်ိန္မွာ အဖုတ္ကြဲေအာင္ ေဆာင့္လည္း မနာေတာ့ဘူးလို႔ မီးစိမ္းျပလာတာမွန္းရိပ္မိပီး ႏို႔ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ခါးက်င္က်င္ေလးဆီေျပာင္းကိုင္ရင္း အသားကုန္
ေဆာင့္ -ိုး ေနမိတယ္။
က်ေနာ့္ လိင္တံကို အသားကုန္ အဖုတ္ျကြက္သားေတြက ဆြဲညွစ္္လိုက္တာခံလိုက္ရေတာ့ သူအရမ္းေကာင္းပီး ကာမအရသာရသြားပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္မရပ္ေသးပဲ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ေဆာင့္
လိုးေနတံုးပဲ။
ဆရာမ.. ဆရာမ က်ေနာ္လည္း မရေတာ့ဘူးဗ်ာ ထြက္ေတာ့မယ္ ... ဟားးးး
"ခ်ိဳ" ေသေတာ့မယ္ကြာာာာ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူးးးး ေနာက္တခါ ေမာလာျပန္ပီ... မရေတာ့ျပန္ဘူး... မရေတာ့ဘူး မရပ္နဲ႔ေနာ္.... မရပ္ေပးနဲ႔ အားးးးးးး
ဖတ္.. ဖတ္... ေျဖာင္း..ေျဖာင္းးး ... အီးးး
ပံုမွန္အားျဖင့္ ကာမပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ မလြယ္တဲ့ မိန္းမေတြထဲမပါတဲ့ က်ေနာ့္ဆရာမေလးဟာ ပီးသြားတာကို ဆက္တိုက္ႀကမ္းႀကမ္းေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထပ္ထပ္ပီးတတ္မွန္းက်ေနာ္ရိပ္မိပီး
မီးပြင့္မတတ္ေဆာင့္ -ိုး ရင္း
က်ေနာ့္ လိင္တံကို အဖုတ္က တဇိဇိနဲ႔ ဆြဲအညွစ္မွာ ဘယ္လိုမွမထိန္းထားႏိုင္ေတာ့ ပဲ အျပင္းထန္ဆံုးေဆာင့္ -ိုးရင္း သုတ္ရည္ပူေႏြးေႏြးေတြကို ပန္းထည့္ပစ္လိုက္မိပီ။ အင္မတန္ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဆာေလာင္ေနသမွ်
အားရပါးရ ပီးလိုက္ရလို႔လားမသိဘူး သုတ္ရည္ပန္း
အထုတ္မွာ က်ေနာ့္နားထဲက ေလေတြက တရွဴး၂နဲ႔ထြက္သြားသလိုပဲ။ နားထဲမွာ တ၀ီ၀ီေတာင္ျမည္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ သုတ္ရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္ေလာက္ကို ညွစ္ထုတ္ရင္း အဖုတ္နဲ႔ လိင္တံတပ္ထားလွ်က္
နဲ႔ ဆရာမေလး ကိုယ္ေပၚကို က်ေနာ္ေမွာက္က်သြားခဲ့
တယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရွင္ေလးက ေမွာ္ဆရာေလးလားဟင္?
အမ္! ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆရာမ
သိပူး ... က်မ ေသေတာ့မတတ္ပဲ မျမင္ဘူးလား ခုနက လူးလွိမ့္ေနတာ ဟြန္း!
နာလို႔လား
ဟုတ္ပါပူး.. အာကြာ.. ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး ရွက္လို႔ေသေတာ့မယ္ေနာ္ အက်င့္ပုတ္ေလး .. သူပီးသြားလို႔ေတာ္ေသးတယ္.. မဟုတ္ရင္ အဲ့ဒီလိုေမာတာႀကီးေတြဆက္တိုက္ ျဖစ္ရလြန္းလို႔ က်မ ေသသြားမလားလို႔ေတာင္
ထင္ေနတာ
ဘာျဖစ္လို႔ေမာ တာလဲ
အာကာသထဲ ေျမွာက္တက္သြားပီး ျပန္အက်... ကိုဖိုးသက္ေလးေနာ္ .. မေျပာတတ္ဘူး ေတာ္ပီ လာမေမးနဲ႔
ဟီးဟီး ... ဆရာမမ်က္နာေလးကရွက္ေနတာ ခ်စ္စရာေလး.. ျပြတ္စ္
အိပ္ယာေပၚမွာ ဖင္တံုးလံုးေလးေတြနဲ႔ ပူးကပ္ေနရင္း တီတီတာတာခ်စ္စကားဆိုေနႀကတဲ့ခ်စ္သူ၂ေယာက္အဖို႔ကမၻာေလာကႀကီးက သာယာေနမယ္ဆိုတာ ေျပာစရာေတာင္မလိုေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။
ဒီေန႔ အိမ္မျပန္ပဲညဒီမွာ အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္
ဟမ္! ဆရာမ တပည့္ေတြ ျပန္လာရင္ေကာ? က်ဴရွင္သင္ရမွာမလား ေက်ာင္းသူေတြလည္းဒီမွာေနတာမလား?
လွ်ာမရွည္နဲ႔ တိတ္တိတ္ေန.. ခ်စ္တယ္ဆို? ရဘူး ဒီအခန္းထဲမွာ ပုန္းေန.. ညစာပါ အခန္းထဲယူေပးမယ္.. ဒါပဲ
မခြဲႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား?
အမယ္! ရွင္ေနာ္ ... အထက္စီးႀကီးက .. ေတာ္ပီ မိန္းကေလးေစ်းက်လိုက္တာ
က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲကေန မူႏြဲ႕ရင္း ခ်စ္စကားဆိုေနတဲ့ ဆရာမေလးက ဆတ္ကနဲ ေက်ာေပးပီး ဟိုဖက္လွည့္လို႔ စိတ္ေကာက္သြားျပန္တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ အပ်ိဳႀကီး မ်က္နာေႀကာတင္းတင္းကေလးက စိတ္ေကာက္တတ္သားပဲ။
ႀကည္ေမႊ႕ေနတဲ့ ခပ္ရႊင္ရႊင္စိတ္ကေလးနဲ႔ ေက်ာေပးထားတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးကို အထက္ေအာက္ အစုန္အဆန္ လက္ဖ၀ါးနဲ႔ေလွ်ာက္ပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္။ ပုခံုးေလး၊လက္ေမာင္း၊ေက်ာျပင္ေခ်ာေခ်ာေလး၊ တင္ပါးအိအိႀကီး.
. က်ေနာ့္လက္ကို လွည့္မႀကည့္ပဲပုတ္ပုတ္ခ်တယ္
ဗ်။ စိတ္ေကာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အေႀကာင္းဆႏၵျပေနတာေလ ဒင္းကေလးက။ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မ်ိဳသိပ္ရင္း က်စ္ဆံျမီးအရွည္ႀကီးကို လွမ္းကို္င္လိုက္ပီး နားရြက္နားကိုကပ္လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္။
ဆရာမေလးရဲ႕ မဟာဆန္တဲ့ ေဟာဒီ က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ဆြဲ၊ ေလးဖက္ေထာက္ပီး တင္ပါးေလးေကာ့ထားတာကို အေနာက္ကေန အားရပါးရေဆာင့္ပီး ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ သိလားးးး
..... ..... ..... (ကိုယ္လံုးေလးက တြန္႔သြားေပမယ့္ ေက်ာေပးထားတံုးပဲ)
ဟင္ လို႔ ဆရာမေလး?? အဲ့လိုခ်စ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ
က်ေနာ့္စကားအဆံုးမွာ ဆတ္ကနဲ က်ေနာ့္ဖက္ကို လွည့္လာတယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ အံကေလးႀကိတ္လို႔ သြားႀကားထဲက ေလသံေလးနဲ႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ကေလးေမးလာတယ္။
ဒါဆို ရွင္ေလး က်မ နဲ႔ဒီည တူတူအိပ္မွာလား တဲ့
က်ေနာ္ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္ ထင္တာပဲဗ်။
မိုးတြင္းကာလမို႔လားမသိဘူး တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာ ဖားေအာ္သံ အုံအြမ္.. အံုအြမ္ သံေတြက ဆူညံေနတာပဲ။
ေန႔လည္က က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမနဲ႔ ဆက္ပီး ဟိုဟာမလုပ္ျဖစ္ပဲ စလိုက္ ေနာက္လိုက္ ဟိုကလိဒီကလိ လုပ္လိုက္နဲ႔ ကလူႀကည္စယ္ရင္း အားရပါးရ ေပါက္ကြဲပီးခ်စ္ခဲ့ႀကတဲ့ အရွိန္ေႀကာင့္လားမသိဘူး
၂ေယာက္သားကုိယ္လံုးတီးေတြနဲ႔ အ၀တ္မပါပဲဖက္လွ်က္
ကေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားႀကတာ က်ဴရွင္သင္ခါနီး အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ အသံႀကားမွ လန္႔ႏိုးလာႀကတယ္။ ဆရာမေလး လည္းလူးလဲထ ထိုင္ အ၀တ္ေတြေကာက္၀တ္
ပီး က်ေနာ့္ကို တိတ္တိတ္ကေလးေနေနာ္လို႔အမူ
အရာျပရင္း ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြ တစ္ထပ္လိုက္ခ်ေပးထားခဲ့ပီး အခန္းတံခါးကို အျပင္ကေနေသာ့ခတ္လို႔ အိမ္ေအာက္ကို အေျပးေလးဆင္းသြားေတာ့တယ္။ က်ဴရွင္ခ်ိန္ေတြ အကုန္ပီးသြားေတာ့ ညေနေစာင္းမိုးခ်ဳပ္စ
ေတာင္ျပဳေနပီ။ စာသင္ရတာေမာလာဟန္တူတဲ့ ဆရာမ
ေလးက ညစာမခ်က္ခင္ ေခၽြးျပန္ေနတဲ့ရုပ္ကေလးနဲ႔ အိမ္အေပၚထပ္ကို လွစ္ကနဲတက္လာပီး က်ေနာ့္ဆီလာလိုက္ေသးတယ္။ အိပ္ယာေပၚမွာ ေခြေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အုပ္မိုးပီး ခ်စ္လိုက္တာဟာ! လို႔ တိုးတိုးေလးေျပာရင္း
တရႊတ္ရႊတ္နမ္းသြားေသးတယ္။ ကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္လာ
တဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ရင္သားေတြကို အသာေလး အင္းက်ီေပၚကဆုပ္ေခ်မိလိုက္ေတာ့ ဟြန္း! လက္ေဆာ့လိုက္တာ လစ္တာနဲ႔ ႏိႈက္တယ္ကြာ ဆိုပီး မ်က္နာေလးရႈံ႕မဲ့ပီး ... ကဲ! ခ်ိဳ ညစာသြားခ်က္ဦးမယ္ေနာ္ ခ်ိဳ႕ပါးကိုတစ္
ခါနမ္းေပး ဆိုပီးေျပာလာလို႔ ဘယ္ျပန္ညာျပန္တျပြတ္ျပြတ္
နဲ႔ နမ္းေပးလိုက္ရေသးတယ္ဗ်။
ညစာကို လင္ဗန္းေလးနဲ႔ အခန္းထဲယူလာေပးေတာ့ ဆရာမေလးခြံ႕ေကၽြးတာကို ပလုတ္ပေလာင္းစားလိုက္တာေပါ့။
ခရမ္းသီးအိုးကပ္နဲ႔ ကုလားပဲဟင္းရည္.. ႀကက္ေႀကာ္.. ဟင္းေတြထက္ ခ်စ္သူကိုယ္တိုင္က ဟ ဆိုတဲ့အမူအရာေလးလုပ္လုပ္ပီး အခြံ႔ခံရလို႔လားမသိဘူး။ တသက္မေမ့ႏိုင္မယ့္ ညစာေလးေပါ့ဗ်ာ။ ညနည္းနည္းမိုးခ်ဳပ္လာ
ေတာ့ က်ေနာ္ေရခ်ိဳးခ်င္လာတယ္။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ
အေဆာင္ေနတဲ့ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေတြရွိတာေႀကာင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးေရတြင္းဆီကို က်ေနာ့္ကို ေခၚသြားဖို႔ ဆရာမေလးက လန္႔ေနရွာတယ္။ ေရမခ်ိဳးရင္ ေနလို႔ထိုင္လို႔မရျဖစ္တတ္တဲ့ က်ေနာ္က အတင္းပူဆာေတာ့မွ
ေက်ာင္းသူေလးေတြကို ပုစၦာတြက္ခိုင္းထားပီး ဆရာမ
ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ဆိုပီး အိမ္ေပၚေျပးတက္လာ.. က်ေနာ့္ကို အိမ္ေနာက္ေဖးေလွကားကေန တိတ္တိတ္ေလး ေရတြင္းနားက အုတ္ကန္ေလးဆီလက္ဆြဲပီး ေခၚသြားေပးတယ္။ အရွက္အေႀကာက္ႀကီးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေလးမို႔
လူမိမွာ ေႀကာက္ပီး လက္ကေလးေတြကို တုန္တုန္ရီရီ
ျဖစ္ေနရွာတယ္။ ခါးေစာင္းေလာက္အျမင့္ရွိတဲ့ အုတ္ကန္ေလးကို ကြယ္လို႔ ၂ေယာက္သား တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ေရကို တဗြမ္းဗြမ္းျမည္ေအာင္ သြက္သြက္ေလးခ်ိဳးေနႀကတယ္။ အိမ္မႀကီးဖက္ကေန တစ္ေယာက္
ေယာက္လာေနရင္လဲ က်ေနာ္တို႔က အေမွာင္ထဲကေနဆို
ေတာ့ အရင္ျမင္ေနရတာမို႔ သိပ္ေတာ့ကိစၥမရွိဘူးေပါ့ေလ။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းေပမယ့္ တခြိခြိနဲ႔ ႀကိတ္ရယ္ေနႀကရင္း ေပ်ာ္ေနႀကတာေပါ့။ အိမ္ေအာက္ထပ္က က်ဴရွင္သင္တဲ့ေနရာမွာ ေလးေပဖန္ေခ်ာင္း၃ေခ်ာင္း
ေအာက္မွာ ေက်ာင္းသူေလးေတြအုပ္စုလိုက္က စာက်က္
လိုက္ စကားေျပာလိုက္ ဆူညံေနႀကတာကို လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ေနရာမွာ ခ်စ္သူဆရာမေလးနဲ႔ ေရတူတူခ်ိဳးေနရတာေလ။
ကိုဖိုးသက္ေလး .. ရွင္အဲ့လိုမကဲနဲ႕ကြာ ဟိုမွာ ကေလးေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ေနာ္ ကၽြတ္..ဟာ.. "ခ်ိဳ" စိတ္တိုလာပီေနာ္ .. လုပ္နဲ႔ဆိုေန
ေရခ်ိဳးရင္းဆပ္ျပာတိုက္ႀကေတာ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ထမီရင္လ်ားေလးကို ဆြဲခၽြတ္ပီး ႏို႔ေတြ အဖုတ္ေတြ ေက်ာျပင္ေတြကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဆပ္ျပာတိုက္ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္။
ျငိမ္ျငိမ္ေလးက်ေနာ္ လုပ္ေပးသမွ်ခံေနတဲ့ ဆရာမကို ေရေလာင္းေပးရင္းဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ ဖင္တံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အတင္းျပန္ဖက္တြယ္လာတယ္။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ့္ေအာက္က လိင္တံက အလုိက္မသိပဲေဖ်ာင္း
ကနဲေထာင္လာေတာ့တာဗ်။ က်စ္ဆံျမီးအရွည္ႀကီးကို
အေခြလိုက္ကေလးေခါင္းေပၚတင္ပီး ဆံညွပ္နဲ႔ညွပ္ထားေတာ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးျဖစ္ပီး ထမီရင္လ်ားဂြင္းလံုးကၽြတ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ဒီေနရာမွာတင္ က်ေနာ္ အရမ္း -ိုး ပစ္ခ်င္စိတ္က ထိန္းမရေတာ့ဘူးျဖစ္လာ
တယ္။ ပံုမွန္ဖက္တာမဟုတ္ေတာ့ပဲ ႏို႔ႀကီးေတြကို
ငံု႔ပီး စို႔၊ ဖင္ေတြကို ေခ်၊ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ပီး လွ်ာကိုထိုးထည့္ထားရင္းကစား လုပ္လာေတာ့ စိတ္အိုက္လာဟန္တူတဲ့ ဆရာမေလးက အတင္းတြန္းထုတ္ရင္း ျငင္းတယ္။ ဖားေအာ္သံေတြဆူညံေနတဲ့ညအေမွာင္မွာ လူရိပ္
၂ခုဟာတြန္းထိုးေနႀကရင္း ပူေႏြးမာေတာင့္ေနတဲ့လိင္
တံကို ဆရာမလက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးထဲထည့္ေပးလိုက္ေတာ့..
ေဟာေတာ့ ရွင္ေလးဟာႀကီးကလဲ ဒံုးပ်ံႀကီးႀကေနတာပဲ.. အရမ္းျဖစ္ေနပီ ..အိပ္ခန္းထဲေရာက္တဲ့ထိေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ ကၽြတ္! ဒုကၡေနာ္.. စိတ္ညစ္လိုက္တာ
တုန္ရီေနတဲ့အသံကေလးနဲ႔ ေျပာရင္း မတ္တပ္ရပ္ေနရာက ထိုင္ခ်လိုက္ပီး ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ပလြတ္ကနဲေကာက္စုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲဗ်။
ရွီးးး ကနဲအသံထြက္ညည္းမိရင္း အဲ့လိုလုပ္လိမ့္မယ္လို႔မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ က်ေနာ္ ေျခဖ်ားေထာက္လို႔ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ ေခါင္းကေလးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ စံုကိုင္ရင္း ေကာ့ထားေပးမိတယ္။ -စ္ ထိပ္ဖူးကို ငံုထားရင္း
လွ်ာေႏြးေနြးကေလးနဲ႔ ခတ္ပီးေဆာ့ေပးေနရာက လိင္တံ
တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္သြားတဲ့အထိ စုပ္ယူပစ္လိုက္ေတာ့ က်င္တက္သြားေအာင္ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။
အု..အု..အု.. ၀ူးး
အသံတိတ္ေအာ္ညည္းသံေလးေတြထြက္က်လာတဲ့အထိ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ ပါးစပ္ထဲကို လိင္တံသြင္းပီးေဆာင့္ပစ္လိုက္မိတယ္။ သနားညွာတာရေကာင္းမွန္းေတာင္မစဥ္းစားမိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
၅မိနစ္ေလာက္ အဲ့လိုလုပ္ေနရာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးစိတ္ရိုင္း၀င္လာေတာ့မွ ပါးစပ္ထဲက လိင္တံႀကီးကို ဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ပီးေတာ့မွ ေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမကို ဆြဲထူပီး ေရကန္ေဘာင္ေပၚေပြ႕ခ်ီတင္
ပီး -ိုးဖို႔ျပင္တယ္။ လူမိမွာေႀကာက္လန္႔ေနရတဲ့အေျခေန
ေပမယ့္ ဆရာမေလးက ျငင္းဆန္တာေတြဘာေတြမလုပ္ေတာ့ဘူးဗ်။
ဟားးးးး ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ ... ႀကပ္လိုက္တာကြယ္.. ဖူးးးး
အဖုတ္၀ကိုေတ့မိတာနဲ႔ ဖိပီး အဆံုးထိသြင္းပစ္လိုက္ေတာ့ လိင္တံတစ္ေခ်ာင္းလံုး ေႏြးကနဲျဖစ္သြားပီး ႀကပ္သိပ္စီးပိုင္လြန္းတဲ့ အရသာကိုခံစားလိုက္ရတယ္။
ေရကန္ေဘာင္တစ္ဖက္ျခမ္းကို အိက်ေနတဲ့ ဖင္၂ျခမ္းကို စံုကိုင္ထားရင္း အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ ပဲ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္က်ေနာ္ေစာင့္ -ိုး မိေနပီ။ ဆရာမေလးကေတာ့ က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚ မ်က္နာအပ္ထားရင္း အတင္းဖက္ထား
တယ္။ ေအာ္ညည္းမိမွာစိုးလို႔လားမသိဘူး ပုခံုးကိုသြားနဲ႔
လာကိုက္ထားတယ္။ က်ေနာ္ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ေဆာင့္ေလေလ ပိုကိုက္လာေလေလပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲမ်က္စိထဲျမင္ႀကည့္ႀကစမ္းပါဗ်ာ။ ဟိုးအေ၀းမွာ စာက်က္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေတြကို လွမ္းျမင္ေနရပီး ဆရာမေလး
ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ ကိုေပြ႕ -ိုး ေနရတဲ့ က်ေနာ့္အျဖစ္ကို။ လူေတြေရွ႕
မွာ ခ်စ္တဲ့သူကို -ိုး ေနရသလိုခံစားမေနရဘူးလားဗ်။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ ပိုပီး စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းတယ္ေလ။
အာကြာ! ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ ... ဘာလုပ္ဦးမလို႔လဲ..
ခဏေအာက္ဆင္းေပးေနာ္... အုတ္ကန္ေဘာင္ကို ကိုင္ပီး လက္ေထာက္လိုက္.. တင္ပါးကို ေကာ့ထားေပး အေနာက္ကေန မတ္တပ္ရပ္ပီး ေဆာင့္ခ်င္လို႔..
ဆိုးတယ္ကြာ.. ႀကံ၂ဖန္၂ေတြ.. စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္..
တျငီးျငီးတျငဴျငဴနဲ႔ က်ေနာ္ေျပာသလိုလုပ္ေပးရွာတယ္။
တင္ပါးအိအိႀကီး၂ျခမ္းကိုျဖဲပီး ခါးက်င္က်င္ေလးကို ကိုင္လို႔ က်ေနာ့္ လိင္တံကို ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းလို္က္တယ္။ ၂-၃ခ်က္ေလာက္ အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္ေတာ့ အ၀င္ေခ်ာသြားပီ။ ဒါေပမယ့္ အုတ္ကန္ေဘာင္ကို
လက္ေထာက္ပီး ကုန္းထား ေကာ့ထားေပးတာကို မတ္တပ္
အေနာက္ကေန -ိုး ေနရေတာ့ ပံုမွန္ထက္ ပို႔ပီးထိတယ္။ ႀကပ္တယ္ဗ်။ ႏို႔၂လံုးကို လွမ္းကို္င္လိုက္ပီး ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲ ဆက္ -ိုး ေနလိုက္တယ္။
ေဖာက္.. ေဖာက္... ဖတ္..ဖတ္.. အင့္ အင့္.. အီးးးး ဖူးးးး.. အာ့ အာ့ ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးေတာ့ ေကာင္းလာပီ... မရေတာ့ဘူးးးး ... ဖိုးသက္ေလး ခ်ိဳ ျဖစ္လာျပန္ပီ ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္
ႀကာႀကာ မ -ိုး လိုက္ရပါဘူး။ တင္ပါးကို က်ေနာ့္ဆီးခံုရိုက္သံ.. ဆရာမေလးရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြဟာ ဖားေအာ္သံေတြဆူညံေနတဲ့ႀကားထဲမွာ ပ်ံ႕လႊင့္ရင္း သူမ ပီးခ်င္လာမွန္းသိလိုက္ရေတာ့ စိတ္ကိုထိန္းမေနေတာ့ပဲ
တင္ပါး၂ဖက္ဆီလက္ေျပာင္းကိုင္
လို႔ အားကုန္ ပင့္ေဆာင့္ -ိုး ရင္း က်ေနာ္လည္း သုတ္ရည္ေတြ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့အဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္သလို ပီးသြားတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာလည္း ဒူးေပ်ာ့ပီး အုတ္ကန္ေဘာင္ကို ကိုင္ထားရာက တေျဖးေျဖးခ်င္း
ေခြညႊတ္က်သြားလို႔ အျမန္ဖမ္းထိန္းထားလိုက္ရေသး
တယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ထေတာ့ ဆရာမေလး အေအးမိမယ္..
ထႏိုင္ေတာ့ပူး.. သူမ်ားကို တအားလုပ္ပစ္တာ ခုဒူးေပ်ာ့ေနတယ္.. ေပြ႕ပီး ေခၚသြားေတာ့
အာ.. ဒါဆို ဆပ္ျပာေတြဘာေတြ ထားခဲ့ပစ္မွရေတာ့မယ္.. ကဲျမန္ျမန္လာ က်ေနာ္ ကုန္းပိုးမယ္ တက္..
တက္ပီ အဟိ
ေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့ဆရာမေလးကို ထိန္းထားရင္း အဖုတ္ကိုေဆးေႀကာ၊က်ေနာ့္လိင္တံကိုလည္းေဆးေႀကာပီးေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္ဖို႔ျပင္တာကို ေညာင္စိန္လုပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ အသာေလးကုန္းပိုးပီး
အေမွာင္ထုကို အကာကြယ္ယူလို႔
ခပ္သုတ္သုတ္ကေလးေျပးလာခဲ့ရတယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးေလွခါးဆီမေရာက္ခင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ားျမင္လိုက္လို႔ကေတာ့ ဖင္တံုးလံုးဆရာမေလးကို ေဂြးတန္းလန္း ဖိုးသက္က ကုန္းပိုးပီး ေျပးေနတာကို ျမင္ရရင္
ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးလို႔ေတြးရင္း ရယ္ခ်င္စိတ္က
ထိန္းမရျဖစ္လာလို႔ အံႀကိတ္ထားလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ့္ေက်ာေပၚပါလာတဲ့ဆရာမေလးကေတာ့ ခပ္ရႊင္ရႊင္အသံေလးနဲ႔ က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး ေဖ့သားေရ! ေျပးထားေဟ့ လို႔ ေနာက္ေတာက္ေတာက္အသံေလးနဲ႔
စေနတယ္ဗ်ာ။
အဲ့ဒီတေလာက မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္ရႈပ္ေနေပမယ့္ သန္တံုးျမန္တံုး လူငယ္ကေလး က်ေနာ္တစ္ေယာက္ ရူပေဗဒဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကို ညတိုင္းနီးပါးေရာက္ေရာက္လာတတ္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀မွာ တသက္မေမ့ႏိုင္မယ့္ ေန႔ရက္အခ်ိန္ေတြကို ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ျဖတ္သန္းခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ေရာက္မလာမခ်င္း ျပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးဖြင့္ မီးေခ်ာင္းအလင္းေရာင္ျဖဴျဖဴေအာက္က အိပ္ယာေႏြးေႏြး
ကေလးေပၚ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ျဖန္႔ခင္းထားရင္း
၀မ္းလ်ားေမွာက္အိပ္ စာဖတ္ရင္းေမွ်ာ္ေနတတ္တဲ့ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးခမ်ာ သူခိုးငတက္ျပား ဆန္ဆန္ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကေန တြယ္တက္လာတတ္တဲ့ က်ေနာ့္ကို ျမင္တိုင္း မထီတရီညွိဳ႕ျမွဴတဲ့ အႀကည့္ေလး
နဲ႔ဆီးလို႔ႀကိဳတတ္ပါ့ဗ်ာ။
"ငါ့အခ်စ္ကေလး တေနကုန္ အိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္လာရတာ ေမာေနရွာမယ္"ဆိုပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ေမွာက္အိပ္ခိုင္း ေက်ာေတြ၊ေျခသလံုးေတြ၊ဇက္ေတြကို(သူက က်ေနာ့္ထက္ အသက္ႀကီးေပမယ့္) ယုယုယယႏွိပ္နယ္
ေပးတတ္တယ္။
အဲ့လိုအျပဳစုအယုယေလးေတြေႀကာင့္ က်ေနာ္သူ႔ကို ရူးမတတ္ခ်စ္ရပါတယ္ေလ။ ခဏေလာက္ ဆရာမေလးေက်နပ္ေအာင္ အနင္းအႏွိပ္ခံပီးတာနဲ႔ လာပါဦးဗ်ာ ဆိုပီး ကိုယ္လံုးအိေထြးေထြးေလးကို ဆြဲေပြ႕ပီး လည္တိုင္
ေလး၊ပါးကေလးေတြကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းေပးလိုက္ရင္
လည္း ဟင္း ကနဲသက္ျပင္းေလးခ်ပီး အတင္းျပန္ဖက္ထားရင္း က်မရဲ႕ ကိုဖိုးသက္ကေလး.. ရွင့္ကို ခ်စ္လို္က္တာဟာ ဆိုပီး ရင္ထဲေခါင္းနဲ႔ေခြ႕ပီး ေကာင္မေပါက္စကေလးလို ခၽြဲလာျပန္ကေရာဗ်။ ဟိုထိဒီထိလုပ္ႀကရင္း
က်ေနာ့္ ပုဆိုးေအာက္က မာေတာင့္ေနတဲ့ လိင္တံႀကီး
ကို မေတာ္တဆကိုင္လိုက္မိသြားရင္လည္း..
ေဟာေတာ့! လူကသာ အလုပ္မ်ားပီးပင္ပန္းေနတာ .. ဒီဟာက က်န္းမာသန္စြမ္းေနတယ္ မေျပာလို္က္ခ်င္ဘူး ဟြန္႔ ..
လို႔ မူႏႊဲ႕ႏႊဲ႔ အသံေလးနဲ႔ ေနာက္ေတာက္ေတာက္လုပ္ ပက္လက္လွန္အိပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ျငိမ္ျငိမ္ကေလးေနေနာ္လို႔ေျပာရင္း အ၀တ္ေတြကိုခၽြတ္.. ႏို႔အိထြားထြားႀကီးေတြကို က်ေနာ့္မ်က္နာနားကပ္ပီး စို႔ခိုင္း..
လက္တစ္ဖက္က က်ေနာ့္လိင္တံကို အုပ္ကိုင္ပီး -ြင္းတိုက္ေပး၊
က်ေနာ့္ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုပါ သြားနဲ႔မနာေအာင္ကိုက္ရင္းစို႔.. က်ေနာ္က မရေတာ့ဘူး ဆရာမေလးရာလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ တက္ခြပီး က်ေနာ့္ကို ျမင္းတက္စီးေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။ တုန္ခါေနတဲ့ ႏို႔ႀကီး၂လံုးနဲ႔ ဖားလ်ားခ်ထားတဲ့
ဆံႏြယ္ရွည္ႀကီးေတြက အရိုင္းဆန္လြန္းလို႔ ပိုပီးလိင္
စိတ္ျကြေစသလို၊ အံကေလးတင္းတင္းႀကိတ္ရင္း က်ေနာ့္ကို တက္ -ိုး ေနရင္းက ခ်စ္တယ္ကြာ... ရွီးးး ခ်စ္လိုက္တာ လို႔ အဆက္မျပတ္ေျပာတတ္တဲ့ ဆရာမေလးကို က်ေနာ္ပိုလို႔ စြဲမက္လာခဲ့တာေပါ့ေလ။ သူစိတ္ႀကိဳက္
တက္ -ိုး ရင္းပီးသြားပီဆိုရင္ေတာင္ က်ေနာ္မပီးႏိုင္
ေသးမွန္း သိေတာ့ အလိုက္သိသိနဲ႔
"ခ်ိဳ" ကုတင္ေစာင္းမွာ ေလးဖက္ေထာက္ေပးမယ္ေလ.. ခ်ိဳ႕ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ဆြဲပီး ေနာက္ကေန လုပ္.. လာ
ဆိုပီး ဖင္တံုးႀကီး၂ခု ကားထြက္လာေအာင္ ဖင္ကုန္းထားေပးေတာ့ ႀကမ္းျပင္ေအာက္ကေန မတ္တပ္ရပ္ရင္း ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အားရပါးရရစ္ပတ္ပီးဆြဲ၊ က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က တင္ပါးေဖြးေဖြးႀကီး
၂ျခမ္းကို ဆုပ္ေခ်၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏို႔၂လံုးကို
မမွီမကမ္းလွမ္းဆြဲရင္း အားရပါးရေဆာင့္ -ိုး ပစ္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရတာ ေဆြမ်ိဳးေမ့မတတ္ေပါ့ဗ်ာ။ ပီးသြားလို႔ က်ေနာ့္လိင္တံကို ဆရာမေလးရဲ႕ အဖုတ္ထဲက ဆြဲထုတ္ပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္မယ္ျပင္
တိုင္းလည္း ခ်ိဳ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုပီး တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔
စိုလက္ေနတဲ့ လိင္တံမေပ်ာ့တေပ်ာ့ကို ေျပာင္လက္သြားေအာင္ ပါးစပ္နဲ႔ စုပ္လွ်က္ေပးပီး ကဲ! သန္႔သြားပီ အိပ္စို႔ ဆိုပီး ျပံဳးစိစိနဲ႔ က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ထားရင္း ၂ေယာက္သားေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ႀကတာေပါ့။
မနက္ေ၀လီေ၀လင္းေလာက္ဆို ဆရာမေလးက ႏိုး
ေနပီ။ အသာအယာထသြားပီး မ်က္နာသစ္ကိုယ္လက္သန္႔စင္၊ဘုရားဆြမ္းကပ္ပီးမွ အိမ္ျပန္ဖို႔ က်ေနာ့္ကို အသာအယာေလး လႈပ္ႏိုးတိုင္း အတင္းဆြဲဖက္ လင္းဆြဲေလးဆြဲရေအာင္ ဆိုပီး သနပ္ခါးနံ႔ေလးသင္းေနတဲ့
ကိုယ္လံုးေလးကို ကုတင္ေပၚဆြဲတင္၊ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ
ထမီကို အသာဆြဲလွန္ပီး ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး တခ်ီ -ိုး ပီးမွ အိပ္ျပန္တတ္တယ္ေလ။ ကံေကာင္းတာတစ္ခ်က္က က်ေနာ့္ရည္းစား အပ်ိဳႀကီးေလးက ဘာေႀကာင့္မွန္းမသိပဲ ေ-ာက္ဖုတ္အရည္စိုလာေအာင္သိပ္ဆြစရာမ
လိုတာရယ္၊ ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး -ိုး လိုက္ရင္ဘာမွ
မႀကာလိုက္ပဲ အပီး ျမန္တာရယ္ေႀကာင့္ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ေကာက္ လုပ္ အဆင္ေျပေနတတ္ျပန္ေရာဗ်။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဒီေန႔ညေတာ့ ဆရာမေလးဆီမေရာက္ျဖစ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ဗ်။
အိမ္အလုပ္ေတြကူလုပ္ေပးရင္း ရပ္ကြက္ထဲက မမိခ်ိဳေလးတို႔ အဘိုး ဦးမွတ္ႀကီး ဆံုးသြားလို႔ အသုဘအိမ္မွာ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ေတြသြားလုပ္ကူေပးရမယ္ေလ။ အဲ့ဒီမမိခ်ိဳေလးက ကိုေရႊဘနဲ႔ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ျဖစ္ေနတာ
ေတာ့ရိပ္မိတယ္။ အသုဘမွာလုပ္ကူကိုင္ကူရင္း အေျခေန
ဘယ္လိုလဲဆိုတာတစ္ခ်က္ေလာက္အကဲခတ္လိုက္ဦးမွလို႔ ေတးထားလိုက္ရေသးတယ္။
ရပ္ကြက္ထံုးစံအတိုင္း အသုဘရႈလာတဲ့သူေတြကို ေကၽြးေမြးဖို႔ အခ်က္အျပဳတ္အတိုအထြာေလးေတြကူလုပ္ေပး၊ေအာက္လင္းမီးအိမ္ေတြထြန္း၊ ဖဲ၀ိုင္းအေကာက္၀င္ေကာက္ေပးနဲ႔ လုပ္ကူကိုင္ကူေပးေနရေပမယ့္
စိတ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေမွ်ာ္ေနရွာမယ့္
က်ေနာ့္ ဆရာမေလးဆီေရာက္ေနမိတယ္။ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာနဲ႔ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔ မမိခ်ိဳေလးတို႔ရဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျပီတီတီ အႀကည့္ေတြကို သတိထားမိေပမယ့္ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔ မကပ္ဘူးျဖစ္
ေနတယ္။ ဒီည ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေျပာမ
ထားခဲ့မိေတာ့ က်ေနာ့္ ဆရာမေလး "ခ်ိဳ" တစ္ေယာက္ ေရႊစိတ္ေတာ္ေကာက္ေနရွာမလားလို႔ ေတြးေနမိတာဗ်ာ့။
ဖိုးသက္!
ဗ်ာ
ညဥ္႔နက္ေနပီ မမ၀ါျပန္ေတာ့မယ္ မိုးကလည္း တအားရြာေနတာ အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔စမ္းကြယ္
ဟုတ္ မမ၀ါ
အသုဘအိမ္မွာ လာကူေပးေနတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္အနားေရာက္လာပီး အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ခိုင္းေတာ့မွ သတိ၀င္လာတယ္။ ထီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ဆြဲပီး မမ၀ါကို လက္ဆြဲလို႔ အသုဘအိမ္ကေန အျပင္ထြက္
လာေတာ့ မိုးက တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေကာင္း
တံုးပဲ။ မိုးစိုမွာေႀကာက္လို႔ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးကပ္ေနတဲ့ မမ၀ါကို ထီးတစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္ထားရင္း အေမွာင္ထုထဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ကတၱရာလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ လူနဲ႔စိတ္နဲ႔မကပ္ေပမယ့္ တစ္ခ်က္
တစ္ခ်က္ က်ေနာ့္ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ မမ၀ါရဲ႕လက္ေတြက
အျငိမ္မေနတာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ မိုးကလည္းသည္း ေလကလည္းသုတ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ၂ေယာက္သား ေတာ္ေတာ္ေလး စိုကုန္ကေရာဗ်။ မမ၀ါတို႔ျခံတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္လိုက္ရင္း အိမ္ တံစက္ျမိတ္ေအာက္ေရာက္
ေတာ့မွ နည္းနည္းသက္သာသြားတယ္။ လိုက္ပို႔ပီးပီဆိုေတာ့
အသာေလး မသိဟန္ေဆာင္ပီး လစ္ထြက္ေတာ့မယ့္ ဟန္ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လက္မလႊတ္ေသးပဲ မမ၀ါက စကားစေျပာလာတယ္။
ေမာင္ေလးဖိုးသက္ မိုးက တအားႀကီးသည္းေနတယ္ ခဏေစာင့္လိုက္ဦး
အာ.. ရပါတယ္ မမ၀ါ က်ေနာ္ အသုဘအိမ္ျပန္ေရာက္မွ မမိခ်ိဳရဲ႕ ေမာင္တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီက ပုဆိုးယူပီး လဲ၀တ္ထားလိုက္မယ္
ကၽြတ္! ခဏေနပါဦးဆိုေနမွ.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငါနားရင္းအုပ္လိုက္ရ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ မိုးေရထိလို႔ ခ်မ္းတုန္ေနဟန္တူတဲ့ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္လာတယ္။
ေမႊးေတးေတးကိုယ္နံ႔ေလးနဲ႔ ေအးစက္စက္ ကိုယ္လံုးေလးက ခ်မ္းလို႔လား၊စိတ္လႈပ္ရွားလို႔လားမသိဘူး တုန္ေနသလိုပဲ။ မမ၀ါနဲ႔က်ေနာ္ ဟိုလိုမျဖစ္ပဲ ေသေသခ်ာခ်ာမ်က္နာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ခဲ့တာ အေတာ္ႀကာခဲ့ပီဗ်။
ပိုဆိုးတာက က်ေနာ့္မွာခ်စ္သူဆရာမေလးရွိေနပီ။ အရင္လို
ရူးသလိုေပါသလိုလုပ္ပီး ခိုးစားေနလို႔မသင့္ေတာ့ဘူးေလ။ ေဖာက္ျပန္ခ်င္လာတဲ့ စိတ္ကို ထိန္းထားပီး မမ၀ါကို ကိုယ့္အမႀကီးလိုပဲသေဘာထားရင္း အခ်မ္းသက္သာသြားပါေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အိမ္နံရံကို မွီထားရင္း ရင္ခြင္ထဲ
ျမဳပ္သြားေအာာင္ဖက္ထားေပးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးထူပူစျပဳလာေနပီ။ မမ၀ါရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက က်ေနာ့္ လိင္တံကို ပုဆိုးအေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ဆိုတာ အေမွာင္ထဲမွာ မျမင္ရေပမယ့္ အထိအေတြ႔ေႀကာင့္ က်ေနာ္သိလိုက္ရပီေလ။
ဒုကၡပါပဲဗ်ာ က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။ က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚေမး
တင္ထားတဲ့ မမ၀ါက မိုးသံတေ၀ါေ၀ါႀကားထဲမွာ က်ေနာ့္နားရြက္နားကပ္ပီး စကားေျပာလာတယ္။
ဒီရက္ပိုင္း ေမာင္ေလးဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲမသိဘူး မမ၀ါလိုက္ရွာေနတာသိလား
ဟုတ္..က်ေနာ္..
မမ၀ါ ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ စိတ္တအားျဖစ္ေနတယ္ သိလား... ညဖက္ေတြဆို ေမာင္ေလးမ်ားေပၚလာမလားလို႔ ေမွ်ာ္ရင္း အိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္တာ..
အင္း..
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? မယံုရင္ဒီမွာႀကည့္ကြာ.. အရမ္းျဖစ္ေနတယ္
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူပီး ေျဖေလ်ာ့ထားဟန္တူတဲ့ ထမီေအာက္က အတြင္းခံမ၀တ္ထားတဲ့ ေ-ာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းပူေႏြးေႏြးႀကီးဆီကို ဆြဲယူပီးထိကပ္ေပးလိုက္တယ္။
အရည္ေတြရႊဲနစ္ပီး ေဖာင္းကားေနဟန္တူတာကို က်ေနာ့္စမ္းလိုက္မိပီ။ မိုးေအးေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေနတဲ့ အပူေႀကာင့္ ေဇာေခၽြးေတြျပန္စျပဳလာေနတယ္ဗ်ာ။
စတိုခန္းထဲက သစ္သားရုပ္ထုကေလးကို ထုတ္ယူလာပီး ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို ကုတင္ေပၚ၀ုန္းကနဲလဲွခ်လိုက္ရင္း ပက္လက္လွန္အိပ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။
ကာမဘံုသား ဆံုလည္ႏြားပီသစြာနဲ႔ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂နာရီေလာက္က က်ေနာ္တစ္ေယာက္ မမ၀ါနဲ႔ လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးထပ္ျဖစ္ခဲ့မိျပန္ပီဗ်ာ။ အခ်စ္ကို ငတ္မႊတ္ေနရွာတဲ့ အရြယ္ေကာင္းတစ္ခုလပ္မေလး မမ၀ါနဲ႔ အေတြ႔ကိုမ
ေရွာင္ႏိုင္တဲ့ ေမာင္ေလးအရြယ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိုးသံေလ
သံေတြႀကားထဲက အရိုင္းေခၚသံ(ဟီး! ဂ်က္လန္ဒန္ ၀တၳဳနာမည္ႀကီး) ေတြကို ျပန္မႀကားခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။ အိမ္နံရံကို မီွတြယ္ ပီး မတ္တပ္ ေဆာ္ပစ္လိုက္တာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပဲဗ်။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း
စုပ္ပီး မတ္တပ္ -ိုး ပစ္လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မွ
ေတာင္မွမႀကာလိုက္ဘူး အဖုတ္ ေႏြးေႏြးႀကီးထဲ သုတ္ရည္ေတြပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရင္းပီးသြားတယ္။ အိမ္အေပၚထပ္တက္တဲ့ အျပင္ေလွခါးေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚကို အသာေလး တြဲေခၚသြားပီး ခဏေလာက္
တူတူဖက္ပီး လဲေလ်ာင္းရင္းအေမာေျဖေနလိုက္ႀကေသး
တယ္။ မိုးစက္ေတြက တိုက္ရိုက္ မထိေပမယ့္ မိုးမႈန္မႊားေလးေတြ စင္ ေနတာမို႔ ေႏြးေနေအာင္ အတင္းဖက္ထားေပးလိုက္မိတာေပါ့ေလ။ မိနစ္၂၀ေတာင္မႀကာလိုက္ပါဘူး။ မမ၀ါတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ လိင္တံကို
ကိုင္ပီးဆြေနရင္း အသာအယာေလး ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ေန
ရာကေန ေအာက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားပီး ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြအေျပာမ်ားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလးနဲ႔ ငံုစုပ္ေပးေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုအလုပ္ခံရမွေတာ့ သေကာင့္သားလည္းဘယ္ခံႏိုင္ရွာမလဲဗ်ာ။ လိင္တံက ျပန္ပီး
ေတာင့္တင္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ့။ မမ၀ါတစ္ေယာက္
ခမ်ာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေလာင္ေနဟန္တူပါရဲ႕ က်ေနာ့္လိင္တံမာလာတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း တက္ထိုင္ပီး ႀကမ္းေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ ရိုးရိုးတက္ေဆာင့္တာကို မဟုတ္တာဗ်။ စေကာ၀ိုင္းသလိုမ်ိဳး တဇြိဇြိျမည္ေအာင္ လွည့္ရင္း
ေမႊရင္းနဲ႔ကို -ိုး ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း ပက္လက္ကို
မေနႏို္င္ေတာ့လို႔ ထထိုင္လိုက္ရင္း တင္ပါး ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာအိအိႀကီးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ထိန္းထားရင္း တအီးအီးနဲ႔အသံထြက္ကို ညည္းေနမိေတာ့တာေပါ့။ သူလည္းျမင္းတက္စီးေနရင္းနဲ႔ ေဘာ္လီအင္းက်ီကို က်င္က်င္လည္
လည္ျဖဳတ္ေပးပီး ဆူထြားထြားႏို႔၂လံုးကို က်ေနာ့္
မ်က္နာနဲ႔ အတင္းဆြဲကပ္ပီးပြတ္ေနေတာ့ အလိုက္တသိနဲ႔ ဘယ္ညာေျပာင္းစို႔ေပးေနရတာေပါ့။ အဲ့လိုသူက်ေနာ့္ကို တက္ -ိုး ပစ္တာ သူ၃-၄ခါေလာက္ ဆက္တိုက္ပီးသြားတယ္တဲ့။ သူစိတ္ေက်နပ္သြားမွ အသာအယာ
ေလး ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ေခြေခြေလးတစ္ေစာင္းအိပ္ခိုင္းထားရင္း
အေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ကပ္ပီး ပုဇြန္ထုပ္ေကြး -ိုးရင္း ဇိမ္က်က်နဲ႔ က်ေနာ္တစ္ခ်ီပီး လိုက္ရတယ္။ သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားေတာ့မွ ထမီေတြ ေဘာ္လီေတြ ေသခ်ာျပင္၀တ္ က်ေနာ့္ပါး၂ဖက္ကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းရင္း အ
ရမ္းေကာင္းတယ္သိလား လို႔ တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာပီးမွ အိမ္
ေပၚတက္သြားေလရဲ႕ဗ်ာ။
အသုဘအိမ္ကို ျပန္မသြားျဖစ္ေတာ့ပဲ လမ္းမ တစ္ဖက္ျခမ္းက ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္လာျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဆူပြက္ေနတဲ့ ေသြးေတြ ေအးသြားေတာ့မွ က်ေနာ့္စိတ္ထဲေနာင္တရသလိုလိုျဖစ္လာပီေလ။ က်ေနာ့္မွာ အခု ရူေပေဗဒ ဆရာမေလးရွိေနတယ္မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ကလည္း အလြန္ခ်စ္သလို က်ေနာ့္ကိုလည္း
တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ခ်ိဳ ကေလ ခ်ိဳ ကေလလို႔
ေျပာတတ္တဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဆရာမေလး.. က်ေနာ္ဒီလိုတျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပါတယ္ဆိုတာ သိသြားလို႔ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲလို႔ စဥ္းစားေနမိရင္း စိတ္ေမာလာတယ္။
ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အစဟာ က်ေနာ္ အိမ္သာတြင္းတူးရင္း
ရလာတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ သစ္သားရုပ္ထုကေလးေႀကာင့္ပဲ။ အဲ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးထဲမွာ စီမံျခင္းခံထားရတဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ လူနီႀကီးရဲ႕ ကာမသိဒၶိ အစြမ္းေတြေႀကာင့္မဟုတ္လား။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္နဲ႔
ျမင္တဲ့ေယာက်္ားတိုင္းက တပ္မက္စဖြယ္အမ်ိဳးသမီးေလး
လို႔ ေျပာႀကတဲ့ မမ၀ါနဲ႔ ခုလို လြန္လြန္ႀကဴးႀကဴးျဖစ္ရတာကို ခု က်ေနာ္အင္မတန္ေႀကာက္လန္႔သလိုလိုခံစားလာရပီ။ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဆရာမေလး ရိပ္မိသြားႏိုင္တယ္။ ရင္ေမာလိုက္တာဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ေမွးကနဲတစ္ခ်က္အျဖစ္မွာ က်ေနာ့္ကုတင္ သိမ့္ကနဲျဖစ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရလို႔ မ်က္လံုးကို အတင္းဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မေတြ႔တာႀကာပီျဖစ္တဲ့ လူနီႀကီးကို ၀ိုးတ၀ါးျမင္လိုက္ရတယ္။
ပင္ပန္းထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ လူက မူးတူးေ၀ေတႀကီး။ ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ရသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေရာင္ထံုးႀကီးနဲ႔ လူနီႀကီးရဲ႕ မ်က္နာက အခါတိုင္းနဲ႔မတူသလိုလို။ တစ္ခုခုကို ပူပန္ေနသလိုလို ဘာလိုလိုႀကီးဗ်။
ေဟ့လူ! ဘာမွထပ္ပီး ဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ေတာ္ေလာက္ပါပီ
.... .... ....
ဒီမယ္.. ခုေနာက္ပိုင္း က်ဳပ္ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ စိတ္ထဲက မပစ္မွားရဲဘူး.. ခင္ဗ်ားေရာက္လာပီး အတင္းေခၚသြားမွာေႀကာက္လြန္းလို႔ ဘယ္မိန္းမဖင္ကိုမွ မ်က္စိမကစားရဲတာႀကာပါပီ.. က်ဳပ္ဖာက်ဳပ္အိပ္ပါရေစဗ်ာ.
.ေတာင္းပန္ပါတယ္
..... .... ....
ခုဒီအရုပ္ကို စတိုထဲကျပန္ထုတ္လာတာကလဲ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ မီးရိႈႈ႕ပစ္လိုက္ဖို႔ ေတြးမိလို႔ဗ်.. ခင္ဗ်ားကိုလည္း လြတ္ရာကၽြတ္ရာ သြားႏိုင္ေအာင္ ဆြမ္းသြပ္ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ..
က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ပဲေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္ မရဘူးဗ်။ ရုတ္တရက္ ပက္လက္အိပ္ေနရာက ဆတ္ကနဲထထိုင္မိပီး ထံုးစံအတိုင္း လူက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသြက္လက္ျဖစ္စျပဳလာျပန္ပီ။
အသိစိတ္က လံုး၀ မလႊတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဟိုင္းရားး
ပါးစပ္က အက်ယ္ႀကီးမေအာ္မိေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုကေလး ေအာ္ရင္း အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန က်ေနာ္ ဂၽြမ္းပစ္ပီး ခုန္ထြက္သြားျပန္ပီ။
မိုးေရေတြစိုစြတ္ေနဆဲ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ ဖိနပ္မပါေျခဗလာနဲ႔ ေလေပြတစ္ခုလို ရႊတ္ကနဲ ရႊတ္ကနဲ က်ေနာ္ေျပးေနတယ္။ က်ေနာ္ဘယ္ကိုသြားေနမွန္း က်ေနာ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းမႈတစ္ခုကို ဆက္ပီး
က်ဴးလြန္ရေတာ့မယ္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာေနျပန္ပီ။
ျငင္းဆန္လို႔လဲမရ၊ ရုန္းကန္လို႔လဲမရတဲ့ အေျခေနမွာ ဒီျဂိဳဟ္ေမႊတဲ့ အရုပ္ကို စတိုထဲက ျပန္ထုတ္ပီးႀကည့္လိုက္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ အျပစ္တင္ေနမိတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ကတုတ္က်င္းေတြ.. သံဆူးႀကိဳးေတြကို လႊားကနဲလႊားကနဲ ပ်ံ၀ဲခုန္ေက်ာ္ေနမိတာကိုေတာ့ သတိထားမိေပမယ့္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူးဗ်။
ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကို လမ္းလိမ္လိမ္ကေလးေတြပတ္ထားတဲ့ေနရာဆိုတာ သတိထားလိုက္မိမွ ဟိုက္! ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါျမိဳ႕အစြန္က စစ္တပ္ႀကီးဗ်။ ျမစ္ကမ္းပါး အစြန္းေျခာက္ကမ္းပါး မွာေမွးတင္ထားတဲ့ ၂ထပ္အ
ေဆာက္အအံုမည္းမည္းႀကီး ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အလိုလို
ရပ္လိုက္မိတယ္။ အထပ္ထပ္ခ်ထားတဲ့ ကင္းေတြကို က်ေနာ္ဘယ္လိုျဖတ္ခဲ့မိတာလဲ နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ပီးေတာ့ ဒီအထဲကို လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ကိုဘာျဖစ္လို႔ ေခၚလာျပန္တာလဲ စဥ္းစားလို႔မရဘူးဗ်။
ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အဦးႀကီးေပၚကို ေဘးဖက္က ေလွကားအတိုင္း က်ေနာ္ေျပးတက္သြားမိတယ္။
တံခါးမႀကီးက ေစ့ရံုေစ့ထားေတာ့ အသာယာတြန္းဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ပြင့္သြားတယ္။ ၀ါက်င့္က်င့္ ၄၀အားမီးေရာင္ေအာက္မွာ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္အေပၚထပ္။ အဲ့ဒီအလယ္တည့္တည့္မွာ ဧည့္ခန္းေတြမွာထား
ေလ့ထားထရွိတဲ့ ၃ေခ်ာင္းေထာက္ ပီယာႏိုႀကီးတစ္လံုး။
စိတၱဇညမ်ား.. ကုန္ဆံုး လြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္ဟယ္.. စိတၱဇညမ်ား ကုန္ဆံုးလြန္ေျမွာက္ပါေစကြယ္..
ဆြဲငင္တဲ့ ေဆြးရီရီေလသံနဲ႔ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ပီယာႏိုႀကီးေဘးမွာရပ္လို႔။ ပီယာႏိုတီးေနတာကလည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲဗ်။
၂ေယာက္စလံုး အနက္ေရာင္၀မ္းဆက္ေတြ၀တ္ထားႀကပီး ဆံပင္ေတြက ပုခံုးေက်ာ္ရံုေလးေတြ ဖားလ်ားခ်လို႔။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ က်ေနာ္ အဲ့ဒီမိန္းမ ၂ေယာက္အနားကို တိုးကပ္သြားမိတယ္။
က်ေနာ္လာေနတာကို သိေနတဲ့ အတိုင္းပဲ ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ့
မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းႀကည့္လာႀကတယ္။ အံ့ႀသစရာေကာင္းလြန္းေနတာက ႏွစ္ေယာက္စလံုးက တစ္ေထရာထဲ တူေနတာပဲ။ အလံုးတူအရပ္တူ ၀တ္ပံုစားပံုတူေနသလို ေခါင္းမွာ ပန္ထားတဲ့ ပန္းပြင့္အစိမ္း
ေရာင္ေလးပါတဲ့ ဘီးကုတ္အနီေလးေတြကအစ အားလံုး
တူတူပဲဗ်။ ၂ေယာက္စလံုးရဲ႕မ်က္နာကို ႀကည့္ရတာ လြန္ေရာက္ကၽြံေရာ အသက္၂၁ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တယ္။ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္တဲ့ ရူပကာေလးေတြ အျပင္ ရိႈက္ႀကီးဖိုငယ္ အသြယ္သြယ္ေလးေတြ အေ၀့အ၀န္းေလး
ေတြက အစ ပံုတူပတ္တူေလးေတြဗ်။ အသားအရည္ကညိဳ
စိမ့္စိမ့္ေလးေတြ၊ မ်က္၀န္းမ်က္ဆံေလးေတြက ေအာက္အရပ္က ဗမာေျပသူမွန္းသိသာေနတယ္။
ရုတ္တရက္ ပီယာႏိုသံရပ္သြားသလို ညွိဳ႕ျမွဴေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ စိုက္ႀကည့္ရင္း ၂ေယာက္စလံုး က်ေနာ့္ လက္ေတြကို ျပိဳင္တူဆြဲကိုင္လာႀကတယ္။
အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရမွ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလးေတြမွန္း သတိထားမိတယ္။ သူတbို႔ဆီက ရေနတဲ့ စံပယ္ပန္းလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အနံ႔လို ရနံ႔က က်ေနာ့္ကို ပိုလို႔ေတာင္ တိမ္းမူးေစလာပီ။ တစ္ေယာက္က
က်ေနာ့္ကို ေက်ာဖက္က သိုင္းဖက္လာသလို၊ေနာက္တစ္ေယာက္
ကလဲ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ အတင္းရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္လာတယ္။ အသားခ်င္းထိမိတာနဲ႔ က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုး အိေထြးတဲ့ အထိအေတြ႔အာရံုေနာက္ကို လိုက္သြားမိပီ။ က်ေနာ့္ဂုတ္ပိုးကို အေနာက္က သိုင္းဖက္ထားရင္း
ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖိကပ္ပီး နမ္းရွံဳ႕ေနသလို.. အေရွ႕ဖက္က တစ္ေယာက္
ကလည္း က်ေနာ္၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အင္းက်ီႀကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ခ်ပီး က်ေနာ့္ရင္အံုကို လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ကစားေနတယ္။ ညိဳစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ မိန္းကေလး၂ေယာက္ရဲ႕ အထိဆြေတြကို ခံေနရေတာ့
လူကို တစ္ကိုယ္လံုး နတ္ပူးသလို တုန္တုန္ရီရီႀကီးျဖစ္လာ
ေနပီဗ်။
မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ထားရင္း သာယာတဲ့အထိအေတြ႔ေနာက္လိုက္ေနမိတဲ့ က်ေနာ္.. လိင္တံကို ပါ ခပ္ဖြဖြအကိုင္ခံလိုက္ရေတာ့ ေျခဖ်ားေတာင္ ေထာက္ထားမိပီ။
ေနာက္ေက်ာဖက္က တစ္ေယာက္က အ၀တ္ေတြကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ပီး ႏို႔၂လံုးနဲ႔ က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ရင္းကစားလာသလို၊ အေရွ႕ဖက္က တစ္ေယာက္ကလဲ ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္ေအာင္ခၽြတ္ခ်လိုက္တာ ျမင္ေနရတယ္။
မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္သြားေတာ့မွ ဆံပင္နက္နက္
ပုခံုးေက်ာ္ရံု၊ ၀ိုင္းစက္တဲ့ ႏို႔ညိဳညိဳႀကီး၂လံုး၊ ခါးက်င္က်င္ေလးေအာက္က အေမႊးနက္နက္ေတြဖံုးထားတဲ့ အဖုတ္.. ကားဆင္းသြားတဲ့ တင္ပဆံုအိအိႀကီးေတြကို က်ေနာ္ေသေသခ်ာခ်ာႀကည့္ေနမိတယ္။ ခြိကနဲ တစ္ခ်က္
ရယ္ျပရင္း.. က်ေနာ့္ေအာက္က ေဘာင္းဘီတိုကို ခၽြတ္ခ်
ေနျပန္တယ္။ မီးေရာင္၀ါ က်င့္က်င့္ေအာက္မွာ ေျဖာင္းကနဲထြက္က်လာတဲ့ က်ေနာ့္ လိင္တံႀကီးကလည္း မာေတာင့္ေတာင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ အစာငတ္ေနတဲ့ ငန္းေျမြႀကီးတစ္ေကာင္လို တစ္ရမ္းရမ္းျဖစ္လို႔ေပါ့။
အေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက က်ေနာ့္ေက်ာေတြကို
ႏို႔နဲ႔ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းကပ္ပြတ္ေနသလို.. က်ေနာ့္ဂုတ္ပိုးေတြ လက္ျပင္ေတြကို ႏႈတ္ခမ္းအိအိေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္နမ္းေနေတာ့ လူကို တစ္ကိုယ္လံုး တရြရြျဖစ္လာေနပီ။ ဒီႀကားထဲ အေရွ႕ ကတစ္ေယာက္ကလဲ ေတာင္မတ္ေနတဲ့
က်ေနာ့္လိင္တံႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း
ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကစားလိုက္၊ က်ေနာ့္ရင္အံုကို သြားစြယ္ေလးေတြနဲ႔ မနာေအာင္ တဆတ္ဆတ္လိုက္ကိုက္လိုက္ လုပ္ေနျပန္ေတာ့ လိင္ဆက္ဆံခ်င္တဲ့ စိတ္က ေပါက္ကြဲခါနီး မီးေတာင္တစ္ခုလိုပဲ။ ဘယ္လိုမွ
မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲက ေကာင္မေလးကို
ဆတ္ကနဲ ဆြဲေပြ႕ပီး မလွမ္းမကမ္းက ပီယာႏိုႀကီးေပၚ ပက္လက္လွန္အေနအထားနဲ႔ ဆြဲတင္လိုက္တယ္။ လိင္စိတ္ျကြလြန္းလို႔ က်ေနာ့္ ဆီက တရွဴးရွဴးႏွာမႈတ္သံက တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညဥ့္ယံမွာ ဆူညံေနတယ္။
ညိဳစိမ့္စိမ့္ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ေကာင္မေလး ခမ်ာပက္လက္
ကေလး လွန္ထားရင္း က်ေနာ္သူ႔ကို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း -ိုး ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့အလား ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ငံ့လင့္ေနရွာတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တိုင္ကပ္နာရီအိုႀကီးဆီက ေလးနာရီထိုးတဲ့
ဒင္!!!! ဒင္!!!! ဒင္!!!!! ဒင္!!!! ဆိုတဲ့ေခါင္းေလာင္း
ျမည္သံ အက်ယ္ႀကီးထြက္လာတယ္။
ဒိုင္း... ဒက္.. ဒက္.. ၀ုန္း... သူပုန္ေတြေဟ့.. ရန္သူ ရန္သူ
@#$%&*#$@ &*^%$$#@!
ဘာေတြျဖစ္သြားမွန္းမသိပဲ နားကြဲမတတ္ ေပါက္ကြဲသံ.. ေသနတ္ပစ္သံ.. ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆက္တိုက္ႀကားလိုက္ရပီး မီးေရာင္လည္းေပ်ာက္.. အေမွာင္တိက်သြားတယ္။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ၀မ္းလ်ားေမွာက္လွ်က္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ အရာရာအားလံုးဟာ ေမွာင္မိုက္ေနတာပဲဗ်။ အဲ့ဒီေနာက္မွာ က်ေနာ္ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။
xxxxx xxxxx xxxxx
ဗ်ဴဟာကုန္းနားကို ေတာ္ရံုလူ ဘယ္သူမွမသြားရဲႀကဘူးကြ
... ... .....
ဗကပနဲ႔တိုင္းရင္းသားသူပုန္၂ဖြဲ႔ ေပါင္းပီး တက္တိုက္သြားတာ အစိုးရဖက္က တစ္ေယာက္မွ မက်န္သလို ဟိုေကာင္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေသကုန္တာေပါ့
... ... .....
ဗ်ဳဟာမွဴးပါ မလႊတ္သြားဘူး.. ဗမာစစ္သားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ျမစ္ကမ္းပါးေခ်ာက္ကေန ျမစ္ထဲခုန္ခ်ေျပးတာ လႊတ္သြားတယ္ႀကားတာပဲ... သနားစရာေကာင္းတာက ဗ်ဴဟာမွဴးသမီး အပ်ိဳမေလး၂ေယာက္ကြာ..
အျမႊာညီအမ..
ကိုယ္လံုးလွလွ အသားညိဳစိမ့္စိမ့္ေလးေတြနဲ႔ ငါတို႔ကာလသားေတြႀကားမွာစူပါစတားေလးေတြေပါ့.. သူတို႔၂ေယာက္ပါ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ အထဲေသကုန္ရွာတယ္ဟ.. အိပ္လို႔ေကာင္းတံုး မနက္ေ၀လီေ၀လင္းႀကီး ခ်ႀကႏွက္ႀက
တာဟ
... ..... .....
ငါတို႔ျမိဳ႕ကေနဆို အဲ့ဒီေနရာက အျမင့္ပိုင္းဆိုေတာ့ လွမ္းျမင္ေနရတာဆရာ.. ေမာ္တာေတြထု၊ သူပုန္ေတြေသနတ္က မီးတအားပြင့္တဲ့ အမ်ိဳးဆိုေတာ့မီးေရာင္ တလက္လက္နဲ႔ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ပစ္ေနခတ္ေနႀကတာ..
ေအာ္သံဟစ္သံေတြကအစႀကား
ေနရတာေပါ့
.... .... .....
စစ္ကူလာတဲ့အခ်ိန္ သူပုန္ေတြက ျပန္ဆုတ္သြားတာဟ... ဒါေပမယ့္ အစိုးရဖက္က အကုန္နီးပါး ေသတယ္... ဗ်ဴဟာကုန္းလဲ မြမြေႀကသြားေရာ... အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ဖုန္းဆိုးေျမႀကီးလိုျဖစ္ပီး တပ္ကလည္း စခန္းမထိုင
ေတာ့သလို.. လူေတြကလည္းသိပ္
မသြားရဲႀကေတာ့လို႔ က်တ္ကုန္းလိုလိုျဖစ္သြားတာေပါ့.. ေနစမ္းပါဦး ဖိုးသက္ မင္းက အဲ့ဒီေနရာအေႀကာင္းဘာလို႔လာေမးေနတာလဲ?
ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး.. ကိုေရႊဘရာ.. ရႈခင္းလည္းေကာင္း လူလည္းျပတ္ေတာ့ က်ေနာ့္ ဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမနဲ႔ အဲ့ဒီေနရာမွာ သြားခ်ိန္းေတြ႔ရင္ေကာင္းမလားေတြးမိလို႔ အဟီး
ခ်ီး! ခင္ခ်ိဳေမနဲ႔ တျခားခ်ိန္းစရာလားကြ.. သူ႔အိမ္သြားတက္ေပါ့.. အဆင္ေျပရင္ မင္းနဲ႔သူနဲ႔ အုပ္ေနတာကို သူ႔တပည့္မေလးေတြက ေခ်ာင္းပီးဖီးလ္တက္.. ရတနာ၀င္းထိန္၀တၳဳထဲကလို .. တပည့္မေလးေတြပါ ဆြဲစား..
နင္စားရရင္ငါ့လည္းေခၚ ဟိဟိ
ဒီတဏွာရူးကလည္း တစ္ေမွာင့္ဗ်ာ!
ကိုေရႊဘ ေျပာပံုအရဆို က်ေနာ္မေန႔ညက ႀကံဳခဲ့တာ ေသသြားတဲ့ ဗ်ဴဟာမွဴးသမီး အျမႊာညီအမ ဆိုတာေသခ်ာတယ္ဗ်။ စိတ္ထဲမွာ မသက္မသာျဖစ္စျပဳလာလို႔ စီးကရက္ကို တစ္လိပ္ပီးတစ္လိပ္ဖိဖြာေနမိတယ္။
မေန႔ညက အသိစိတ္ေပ်ာက္သြားပီး မိုက္
ကနဲျဖစ္သြားလိုက္တာ မိုးစင္စင္လင္းလို႔ ကိုေရႊဘ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လာေခၚေတာ့မွ ကိုယ့္အိပ္ယာေပၚကိုယ္ျပန္ေရာက္ေနမွန္းသိလိုက္တာဗ်။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့မွန္းမသိျဖစ္ေနလို႔ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း
ကိုေရႊဘကို ဟိုေမးဒီေမး ေမးႀကည့္လိုက္မွ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အတန္
ႀကာ က်ေနာ္ကေလးဘ၀က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းကို အျပည့္အစံုသိရေတာ့တာကိုးဗ်။ ႀကက္သီးေမႊးညွင္းထသလိုျဖစ္သြားေပမယ့္ ခပ္ရြတ္ရြတ္စိတ္ေႀကာင့္ သိပ္ေတာ့ မတုန္လႈပ္ပါဘူးေလ။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ က ထလာေတာ့.. ဒီေန႔ အိမ္မွာဘာအလုပ္မွ မရွိမွန္းသတိရသြားလို႔ ထံုးစံအတိုင္း အေလလိုက္ခ်င္စိတ္က ေပၚလာျပန္တယ္။
ကိုေရႊဘကို က်ေနာ္ဒီေန႔အားတယ္ လို႔ ေယာင္ကန္းပီး ေျပာလိုက္မိတာနဲ႔ ၂ေကာင္သား ျမိဳ႕ျပင္ဖက္ အလိုလိုေျခဦးလွည့္သြားမိတယ္။ ၀က္သားဖုတ္(ေျမႀကီးထဲတစ္ေကာင္လံုးထည့္ဖုတ္တာ) နဲ႔ ေခါင္ရည္တြဲေရာင္းတဲ့
ျခံ၀င္းနဲ႔ဆိုင္ထဲ၀င္ထိုင္လိုက္ပီး စားလိုက္ေသာက္လိုက္
အာလူးဖုတ္လိုက္နဲ႔ မိုးခ်ဳပ္လို႔ခ်ဳပ္မွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ အိမ္ျပန္ဖို႔ေကာင္းပီဆိုပီး ၂ေကာင္သား ဒရီးဒယိုင္နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲဖက္ ျပန္လာႀကတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးဆီမေရာက္ျဖစ္တာႀကာပီဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာတာနဲ႔
ေတာ္၏မေတာ္၏ မေတြးေတာ့ပဲ ျမိဳ႕ထဲမွာ ႀကက္သား
ဆန္ျပဳတ္တူတူ၀င္ေသာက္ရင္းတန္းလန္းက ကိုေရႊဘကို က်ေနာ္သြားစရာရွိေသးတယ္လို႔ ခ်န္ပစ္ထားခဲ့ပီး ရူပေဗဒ ဆရာမေလးဆီကို စက္ဘီးျမန္ျမန္နင္းပီး ဒိုးလာခဲ့တယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
ေထာင္းကနဲ ေဒါသစိတ္က ထြက္က်လာတယ္။
ျခံ၀င္းထဲမွာ အခါတိုင္းလို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ရႈပ္မေနလို႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ႀကည့္ရင္း စက္ဘီးကို ေဒါက္ေထာက္ထားခဲ့ပီး အိမ္အေနာက္ဖက္ မီးဖိုေဆာင္ဖက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့ က်ေနာ္ ဆရာမေလးကို ပထမဆံုး
ဖက္နမ္းမိခဲ့တဲ့ စကားပင္ေလးေအာက္မွာ လူတစ္ေယာက္
နဲ႔ ဆရာမေလး ရယ္ေမာျပံဳးရႊင္လို႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေနတယ္။ လယ္ဂတံုးရွပ္အျဖဴ၊ ေယာလံုခ်ည္နဲ႔ အလွဴသြားမလို ဂိုက္နဲ႔ ဘဲႀကီးတစ္ေပြ(ဆရာမေလးနဲ႔အသက္ရြယ္တူေလာက္) က စကားေျပာရင္း ေျခပုတ္ေခါင္းပုတ္
လုပ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ခါးေထာက္ပီး
မလွမ္းမကမ္းကေန ခပ္ေစာင္းေစာင္းႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးထားတဲ့ ဟိုေကာင္က မျမင္ေပမယ့္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမက အရင္ျမင္သြားတယ္။
ေႀသာ! ဖိုးသက္ ... လာေလ.. ဒီမွာ ဆရာမ သူငယ္ခ်င္းေရာက္ေနတာ.. သားဘာလာလုပ္တာလဲ??
ဟိုလူနဲ႔ျပံဳးခ်ိဳေနရာက က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားတာနဲ႔ ခပ္တည္တည္ ဆရာမရုပ္ဖမ္းပီး စကားလွမ္းေျပာတယ္ဗ်။ ဟိုလူလည္း က်ေနာ့္ဖက္လွည့္ႀကည့္လာပီး ခ်ာတိတ္ေက်ာင္းသားေလးဆိုတဲ့ အႀကည့္နဲ႔ အထက္စီးက
ႀကည့္ေနတယ္။
ဗိုက္ဆာလို႔ ထမင္းလာစားတာ ဆရာမ!
ေလသံမာမာနဲ႔ ပါးစပ္ထဲေတြ႔ရာ ေလွ်ာက္ေျပာရင္း ေျခလွမ္းမယိုင္သြားေအာင္ ထိန္းပီး မီးဖိုေဆာင္ထဲခပ္တည္တည္ ၀င္လာခဲ့တယ္။
အိုးေတြခြက္ေတြကို ဂလံုဂလြမ္ျမည္ေအာင္ လွန္ေလွာရင္း ေတြ႔တဲ့ ထမင္းေတြဟင္းေတြကို ခူးခပ္ပီး ဇလံုတစ္လံုးထဲထည့္ နယ္ဖတ္ပီးစားေနမိတယ္။ ေခါင္ရည္က မူး၊ ေဒါသကထြက္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ ထမင္းက
စားလို႔ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ဗိုက္ကိုကားထြက္သြားတာပဲ။
စားေသာက္ပီးသြားေတာ့မွ ေဘစင္မွာ ပန္းကန္ေဆး၊လက္ေဆး၊ပလုတ္က်င္း သန္႔စင္ေနမိတယ္။
အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္လာတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး?
.... ..... .....
အမူးသမားရုပ္နဲ႔ က်မ ဆီလာရဲသလား ... ဧည့္သည္က "ခ်ိဳ႕" ကို တစ္မ်ိဳးမထင္သြားဘူးလား ေျပာေလ
ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ခင္ဗ်ာ့ တပည့္လိုလို လုပ္ျပေနတာပါဗ်ာ ... မသိတာလိုက္လို႔ ဟာဟ
ဖိုးသက္ေလးးးး ရွင္ေလး မူးေနတာမလား ... အိမ္ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္...
မျပန္ဘူးဗ်ာ! ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မလဲ ကဲ ... ဟိုေကာင့္ကိုလည္း တစ္ခါထဲေျပာျပထားလိုက္ ေနာက္တစ္ခါ ခင္ခ်ိဳေမ့ကို ဟိုတို႔ဒီထိ လုပ္ရင္ လုပ္တဲ့ လက္ေတြက်ိဳးေအာင္ အခ်ိဳးခံရမယ္လို႔ ဟုတ္ပီလား?
ဖိုးသက္!!!!!!!!!!!
ဘာတံုးးးးးးးးးးးး
က်ေနာ့္အာေခါင္ျခစ္ပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္သံေႀကာင့္ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္သြားပီး ေႀကာက္လန္႔သြားဟန္နဲ႔ ဆရာမေလး ခမ်ာ ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ မ်က္လံုး၀ိုင္းကေလးေတြနဲ႔ မွင္တက္ပီးေငးငိုင္သြားတယ္။
ကို္ယ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမေလး လန္႔သြားရွာတာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ သနားစိတ္ကေလး လိႈက္ကနဲျဖစ္လာေပမယ့္ သ၀န္တိုေနတဲ့ေဒါသစိတ္က ဖံုးလႊမ္းသြားတာေႀကာင့္ မသိဟန္ေဆာင္လိုက္မိတယ္။
ေအးေလ.. ငါက မင့္လို လူဆိုးကို ရည္းစားေတာ္မိတာကိုး .. ငါ့အျပစ္ေတြပါ (မ်က္ရည္ေတြရစ္၀ဲေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက က်ေနာ့္ကို မႀကည့္ပဲ အေ၀းကိုေငးထားတယ္)
ဘာလဲ? ေနာင္တရတယ္ေပါ့ .. ဟားဟား ..က်ေနာ္က လူရမ္းကား လူမိုက္ ဟုတ္ပါ့ ခင္ဗ်ားခု အားကိုးရွိသြားပီကိုးဗ် ေျပာပီေပါ့
"ခ်ိဳ" စိတ္တအားတိုလာပီ ရွင္ေတာ္လိုက္ေတာ့ .. ထပ္ေျပာရွင္ က်မကို အဆိုးမဆိုနဲ႔ေနာ္
.... ..... ..... (က်ေနာ္ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ အိမ္ေနရင္း၀တ္ထားတဲ့ ဘေလာက္စ္လက္ျပတ္ကေလးေအာက္က ပုခံုးသား၀င္း၀င္းေလးေတြကို လက္၂ဖက္နဲ႔ စံုကိုင္ထားရင္း စိုက္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အံႀကိတ္ပီး
မ်က္နာကို လႊဲထားတယ္)
အရက္ မူးပီးေတာ့မ်ား ဒီကိုလာရဲေသးတယ္.. မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအေရွ႕မွာ အရွက္လာခြဲတယ္.. ငါက သိကၡာနဲ႔ေနရတဲ့ ဆရာမ တစ္ေယာက္ဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား
ေႀသာ္! သိကၡာရွိတဲ့သူက ထိပ္ပုတ္ ေခါင္းပုတ္အလုပ္ခံေနတယ္ေပါ့ ဟာဟ
ဖိုးသက္! နင္အရွက္မရွိဘူးလား အဲ့ဒါ ငါ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း.. ပီးေတာ့ သူက..
မလိုခ်င္ဘူးဗ်ာ.. က်ဳပ္ရည္းစားကို ဘယ္သူမွထိတာ ကိုင္တာ လာမလုပ္နဲ႔ အကုန္ရိုက္ခြဲပစ္မယ္.. ေတာက္!
အဲ့ဒီလို မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လွ်က္နဲ႔ အခ်ီအခ် ေအာ္ဟစ္ရန္ျဖစ္ျပႆနာတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ မီးဖိုခန္းထဲ လူတစ္ေယာက္ရိပ္ကနဲ၀င္လာတာကို ေက်ာေပးထားေပမယ့္ ဆရာမေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕မ်က္နာ အမူအရာရယ္..
ဖ်တ္ကနဲ သူ႔ပုခံုးကို ကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္
လက္ေတြကို ပုတ္ခ်သြားတာရယ္ေႀကာင့္ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ေပမယ့္ လွည့္မႀကည့္ျဖစ္ဘူး။
ခ်ိဳေမ! ဘာျဖစ္တာလဲဟ? (ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အသံ ဆိုေတာ့ ခုနက သူေတာင္းစားမွန္းသိလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ္ ေက်ာေပးထားဆဲပဲ)
ဘာ.. ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကိုထြန္း.. နင္မျပန္ေသးဘူးလား?
မဟုတ္ေသးပါဘူးဟာ ... ဒီခ်ာတိတ္က ဘယ္သူလဲ? နင္နဲ႔ခုဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ?
ကိုထြန္း.. ငါ့ျပႆနာ ငါရွင္းမယ္ နင္ျပန္ေတာ့ဟာ.. ငါစိတ္ညစ္လာပီ.. သြားေတာ့
နင္ကသာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေျပာေနတယ္.. ဒီခ်ာတိတ္က အေတာ္မိုက္ရိုင္းေနတာ ငါႀကားပါတယ္ ... ေဟ့ေကာင္ မင္းက ဘာေကာင္ ... အာ့အာ့!!
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ပုခံုးတစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တဲ့ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ ခ်က္ခ်င္းေနာင္တရသြားတယ္။
အက်င့္ပါေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္က ပုခံုးကိုလာကိုင္တဲ့ သူ႔လက္ကို ခ်က္ခ်င္းလိမ္ယူလိုက္ပီး ကိုယ္ကို အသာရို႕ ပီး ေဘးကိုထြက္၊ သူ႔ေျခဒေခါက္ေကြးကိုအသာ နင္းလိုက္ပီးသားျဖစ္သြားေတာ့ သေကာင့္သားခမ်ာ
လက္ျပန္အလိမ္ခံထားရရံုတင္မက သံမံသလင္းေပၚ ဒူးကေလး
ေထာက္လွ်က္သားျဖစ္သြားရွာတယ္။ မူးယစ္ရီေ၀ေနတဲ့ စိတ္ေႀကာင့္ အလိုလို ေသြးဆူသလိုျဖစ္ေနရတဲ့ အထဲ က်ေနာ့္ခ်စ္သူကို ဟိုတို႔ဒီထိ လုပ္ထားတာကို ျမင္ထားတဲ့ ေဒါသစိတ္အခံေႀကာင့္ နံေဘးနားက ထမင္းစာ
း စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ဘိလပ္ရည္ပုလင္းကို အလိုလို
ဆတ္ကနဲ ဆြဲယူမိသြားတယ္။ လက္ကိုေနာက္ျပန္အလိမ္ခ်ိဳးခံထားရပီး သံမံတလင္းေပၚ ဒူးေထာက္လွ်က္ အခ်ဳပ္ခံထားရတဲ့ အဲ့ဒီေကာင့္ မ်က္ခြက္ကို ျဖတ္ရိုက္ခ်လိုက္ဖို႔ ပုလင္းကို္င္လက္ က အလိုလိုေျမွာက္တက္သြားပီ။
ဖိုးသက္!!!!!!!!!!!!!!!!
က်ေနာ့္ရူပေဗဒ ဆရာမေလးရဲ႕ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လိုက္သံေႀကာင့္ က်ေနာ့္လက္က ေလထဲမွာတန္႔သြားတယ္။ ေဒါသစိတ္ရယ္၊အမူးစိတ္ရယ္ေႀကာင့္ က်ေနာ့္လက္ေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ခါပီး ေသြးဆာေနတာ
ေတာ့အမွန္ပဲဗ်။
ေဟ့ေကာင္! မင္းမွတ္ထား ငါ့နာမည္ ဖိုးသက္.. ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ကို အသက္ပံုေပးပီးခ်စ္တဲ့ေကာင္.. မင္းခုနက သူ႔ကို ဟိုတို႔ဒီဆိတ္လုပ္တာမ်ိဳး ထပ္လုပ္ရင္ မင့္ေမးရိုးကို ငါခ်ိဳးပစ္မယ္.. ငါေျပာတာႀကားလားေဟ့ေကာင္
ဖိုးသက္.. နင့္လက္ထဲက ပုလင္းကိုခုခ်လိုက္စမ္း ....
ဂေလာက္...ဂေလာက္!!
ဟိုေကာင့္ကို ခ်ဳပ္ထားရာက လႊတ္ေပးလိုက္သလို လက္ထဲက ဘိလပ္ရည္ပုလင္းကို လဲ သံမံတလင္းေပၚလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့ မကြဲသြားပဲ ဂေလာက္ဂေလာက္ျမည္ပီး လွိမ့္သြားတယ္။
ဂမူးရွဴးတိုးပံုစံနဲ႔ ကိုထြန္းဆိုတဲ့ေကာင္ မတ္တပ္ထရပ္လာတာကို က်ေနာ္ သတိနဲ႔ ႀကည့္ေနဆဲမွာပဲ ျဖန္းကနဲ ျမည္သံနဲ႔ အတူ က်ေနာ့္ ဘယ္ဖက္ပါးျပင္တစ္ခုလံုး ပူထူသြားတယ္။ အံ့ႀသတႀကီး လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့
က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလး က်ေနာ့္ကိုပါးလွမ္းရိုက္လိုက္
တာမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်ဥ္တက္သြားတဲ့ေ၀ဒနာက ႀကီးစိုးသြားပီဗ်ာ။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ထားရင္း မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ႀကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ဆရာမေလး။
က်ေနာ့္ကို ရႊံရွာစက္ဆုတ္သြားပီလို႔ေတာင္ထင္မွတ္
မွားရပီ။
သြား...သြား.. ခုငါ့အိမ္ကေနထြက္သြား ... နင့္မ်က္နာတစ္သက္မျမင္ခ်င္ဘူး .. ကိုထြန္း နင္လည္းသြားေတာ့ ၂ေယာက္စလံုး ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြား.. ငါေတာ့ရွက္လြန္းလို႔ေသခ်င္လာပီ အီးဟီးဟီး
အဲ့ဒီလို ဗလံုးဗေထြးေတြ ေအာ္ဟစ္ပီး မ်က္နာကို လက္၀ါးနဲ႔အုပ္ရင္း ဆရာမေလး မီးဖိုခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားရွာတယ္။
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ ေရအိုးစင္က ေရတစ္ခြက္ခပ္ေသာက္ရင္း ဟိုေကာင့္ကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ အသာေလး လစ္သြားတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ပုဆိုးျပင္၀တ္ရင္း မီးဖိုခန္းထဲက
ထြက္လို္က္ေတာ့ အျပင္မွာ မိုးအေတာ္ခ်ဳပ္ေနတာကိုသတိ
ထားလိုက္မိတယ္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ အိမ္မွာ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေကာင္မေလးေတြက စူးစမ္းတဲ့အႀကည့္ေတြနဲ႔ ၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတာကို မျမင္ဟန္ျပဳလို႔ စက္ဘီးကို ေဒါက္ျဖဳတ္ပီး ျခံအျပင္ဖက္ကိုလစ္ထြက္ခဲ့တယ္။
ေသခ်ာတယ္ က်ေနာ့္ခ်စ္သူ က်ေနာ့္ကို ေတာ္ေတာ္
ေလးမုန္းတီးသြားပီေနမယ္ဗ်ာ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ခ်ီး! မင္းလဲ ဒီေလာက္စာေတြေပေတြဖတ္ဖတ္ပီးေတာ့ ဦးေဏွာက္က ေခ်းစားတဲ့ဦးေဏွာက္ အဆင့္ကေနတက္မလာပါလား
..... ..... .....
ျပႆနာတက္တဲ့ အခ်ိန္က မင္းမူးေနတာေလ.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင့္အမွားပဲ ဖိုးသက္
ဟိုေကာင္ လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ေပါက္က က်ေနာ့္ရည္းစားကို ပါးကို္င္နားကိုင္ဗ် .. ခင္ဗ်ားမွမျမင္တာ ကိုေရႊဘကလဲ
ဟ! အဲ့ဒါ ဒီလိုလုပ္စရာမွမလိုတာ.. မင္းမေက်နပ္ရင္ အသာေလးလွ်ိဳပီးမွတ္ထားခဲ့ ... ပီးမွ အျပင္မွာ အဲ့ေကာင္ကိုဂုတ္ဆြဲပီး ေနာက္ မင့္ဆရာမနားမကပ္ဖို႔ ငါကိုယ္တိုင္လိုက္ရွင္းေပးလို႔မရဘူးလား
ဒါကေတာ့ က်ေနာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းဆိုေတာ့ ေသြးဆူမိတာေလ.. အဲ့လိုဘယ္ေတြးမိမလဲဗ်
ေအးေလ.. ျဖစ္ပီးမွေတာ့ ငါမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ... ခုခင္ခ်ိဳေမက အရွက္ကြဲရပီ ... နဂိုက မာနကခပ္ႀကီးႀကီးရယ္ .. မင္းဘယ္လိုျပန္ေခ်ာ့မလဲခု?
မေခ်ာ့ပါဘူး.. က်ေနာ္သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ သူသိသားပဲ.. အိမ္ကိုေနာက္ေန႔သြားတာ က်ေနာ့္ကို စကားလည္းျပန္မေျပာဘူး မ်က္နာခ်င္းလည္းမဆိုင္ဘူး... ကိစၥမရွိဘူးေနပါေစ ပါးအခ်ခံရတာ က်ေနာ္ဗ်..
ဒါေတာင္သူက မေလွ်ာ့ခ်င္ဘူး က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ဘူးဗ်ာ
ရပ္ကြက္ထိပ္ ႀကက္ခြပ္ပင္ႀကီးေတြ ေအာက္က မီးကင္းတဲအမုိးေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ပက္လက္လွန္လွဲရင္း ေဆးေပါ့လိပ္ကိုယ္စီဖြာလို႔ ဟိုတေန႔က ျဖစ္တဲ့အေႀကာင္း ကိုေရႊဘကို တိုင္ပင္ေနမိေတာ့ အဲ့ဒီလို အျပစ္တင္
ခံ အေဟာက္ခံလိုက္ရတယ္။
မိုးကုန္ခါနီး ညဆိုေတာ့ ေျခခင္းလက္ခင္းသာစျပဳလာလို႔ မီးကင္းတဲမွာ ထံုးစံအတိုင္းစကား၀ိုင္းဖြဲ႕ ႀကရင္း က်ေနာ့္ျပႆနာဆီေရာက္သြားႀကတာေပါ့။ ခ်ာတိတ္၃-၄ေကာင္ရယ္၊က်ေနာ္ရယ္ ကိုေရႊဘရယ္ အျပင္
ထူးထူးျခားျခား ဦးရဲေထာင္(ေမာင္ေမာင္ရဲ) ေခၚ ဘႀကီးေထာင္
ပါ မီးကင္းတဲက က်ေနာ္တို႔စကား၀ိုင္းေဘးမွာ ကြမ္းတျမံဳ႕ျမံဳ႕လုပ္ရင္း လာ၀င္ထိုင္ေနတာဗ်။ အဲ့ဒီဘိုးေတာ္ႀကီးက က်ေနာ့္အသည္းကြဲဇာတ္လမ္းကို ျပီတီတီမ်က္နာေပးနဲ႔ ၀င္နားေထာင္ရင္း ကြမ္းေသြးတစ္ပ်စ္ေထြးထုတ္
လိုက္ရင္း စကား၀င္ေရာလာတယ္။
မထူးပါဘူး ငါ့တူဖိုးသက္ရာ ... နင့္ရည္းစားဆရာမေလးကို ေခ်ာ့မရရင္လည္း လူရွင္းတဲ့ အခ်ိန္ေခ်ာင္းပီး အတင္း တစ္ခ်ီေလာက္ ၀င္ဆြဲပစ္လိုက္ပါလားဟီးဟီး အဆင္ျပန္ေျပခ်င္ေျပသြားမွာေပါ့
အာ! ဘႀကီးေထာင္က တစ္မ်ိဳး ... ခင္ဗ်ာ့ ကုန္စိမ္းသမေလးေတြက မုန္႔ဖိုးရေတာ့ အဲ့လိုအလုပ္ခံခ်င္ ခံမယ္ ဟိုဟာက ဆရာမ ဗ်.. ပီးေတာ့က်ေနာ့္ထက္ႀကီးတယ္.. မဟုတ္တရုတ္ေတြလာေျပာေနတယ္ ...
က်ေနာ္ ေဂ်းေအာင္းသြားေအာင္လာ "မ" ေနျပန္ပီ
ဟီးဟီး! ငါက ငါ့တူေလး အသည္းကြဲေနတာ သနားလို႔ပါကြာ ... ဒါမွမဟုတ္ ဒူးေထာက္ပီးေတာင္းပန္သလို သြားလုပ္ေခ်.. လစ္ပီဆိုမွ ထမီ ဆြဲခၽြတ္ပီး ဘာဂ်ာဆြဲမႈတ္ပစ္ .. ခ်က္ခ်င္း စိတ္ဆိုးမေျပရင္ ငါ့ပါးလာခ်
ရည္းစားကိုျပန္ေခ်ာ့တာ ဘာဂ်ာမႈတ္ပီးေခ်ာ့ရတယ္တဲ့ ... မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ
ငါေတာ့ ငါ့ေက်ာင္းအမႀကီး မေသခင္က ငါနဲ႔ေနာင္ဂ်ိန္ခ်ပီး စိတ္ေကာက္တိုင္း ဒီနည္းပဲသံုးတယ္ေမာင္ ... ေရလည္အဆင္ေျပတာ.. ေနာက္ပို္င္း ေက်ာင္းအမႀကီးက အမႈတ္ခံခ်င္ပီဆို ငါ့ရန္ရွာေတာ့တာေဟ့ ခြိခြိ
အဆီျပန္ေနတဲ့ ျပံဳးျဖီးျဖီးမ်က္ခြက္ႀကီးနဲ႔ ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေကာ့ေကာ့နဲ႔ ဘႀကီးေထာင္ကို ေဘးနားက ခ်ာတိတ္ေတြက ဂ်ာႀကီးေထာင္.. ဂ်ာႀကီးေထာင္ လို႔၀ိုင္းႀသဘာေပးႀကေတာ့
တ၀ါး၀ါးနဲ႔ပြဲက်ကုန္ျပန္တယ္။
ကိုေရႊဘကေတာ့ ဘႀကီးေထာင္ကို စပ္ျမင္ကပ္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ႀကည့္ရင္း မႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အျပံဳးနဲ႔ျပံဳးျပေနတယ္။ ဘႀကီးေထာင္က ကြမ္းေသြးတစ္ပ်စ္ေလာက္ လွမ္းေထြးရင္းဆက္ေျပာတယ္..
ဒါထက္နင့္ ဆရာမေလးကို နင္ေနာက္ေပါက္ဖြင့္ဖူးလား ဖိုးသက္?
ဟာ! ယုတ္ယုတ္ပတ္ပတ္ေတြဗ်ာ ... ေအာ့ေအာ့ႀကီး က်ေနာ္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး
ေအး..ဒါေႀကာင့္နင္တို႔လူငယ္ေတြခက္တာေပါ့ ... ေနာက္ေပါက္ဆိုတာ လုပ္တတ္ရင္သိပ္ေကာင္းတာေနာ့္ .. ေနာက္ေပါက္အဖြင့္ခံထားရတဲ့ေစာ္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွစိတ္မေကာက္ေတာ့ပဲ ကိုယ္မွကုိယ္ျဖစ္သြားတာ
ငါ့ကိုယ္ေတြ႔ဟီးဟီး
အဲ့ဒါေတာ့ နည္းနည္းမွန္တယ္ဟ ဟီးဟီး(ကိုေရႊဘ ရဲ႕စကားသံ)
ေတြ႔လား နင့္ဆရာေရႊဘေတာင္ေထာက္ခံတယ္.. စမ္းႀကည့္စမ္းပါ ဖိုးသက္ရာ... ငါကမဟုတ္ပဲမေျပာပါဘူး ... အုန္းဆီေလးဘာေလးသံုးပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းလုပ္ႀကည့္ -င္ အေဆာ္ခံထားဖူးတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ကိုတန္းတန္းစြဲဆို
တာ ဘႀကီးအသိဆံုးဟဲဟဲ
ေတာ္ပီဗ်ာ! ရည္းစားနဲ႔ကြဲသလိုျဖစ္လို႔စိတ္ညစ္ေနပါတယ္ဆို ခင္ဗ်ားတို႔ မဟုတ္တရုတ္ေတြ နားေထာင္ရတာ ေအာ့ႏွလံုးနာလိုက္တာ.. အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္.. ကိုေရႊဘ နက္ဖန္ျမိဳ႕သစ္ဖက္မွာ ဖဲ၀ိုင္းခ်ိန္းပြဲရွိတယ္တဲ့
အဲ့ဒါသြားခ်မယ္လာေခၚလာ ဒါပဲ
ဘႀကီးေထာင္ရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ဇာတ္လမ္းစံုေတြလာေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလို႔ ခ်က္ခ်င္းထပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။
မီးကင္းတဲ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာေတာ့ ဘႀကီးေထာင္ရဲ႕ လိင္ဇာတ္လမ္းစံုကို ရင္တဖိုဖိုနဲ႔ ကိုေရႊဘအပါအ၀င္ခ်ာတိတ္ေတြတစ္အုပ္ႀကီး စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနႀကတံုးပဲ။
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕နဲ႔ မိုင္၂၀ေလာက္ေ၀းတဲ့ ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ သက္ကယ္မိုး ဗလာတဲကေလးေတြ ၃-၄လံုးထိုးထားတာေတြ႔ရတယ္။
မနက္ေစာေစာ ထ၊ ဗိုက္ျဖည့္ပီးတာနဲ႔ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ကိုေရႊဘနဲ႔က်ေနာ္ အင္းဂလိပ္ေခတ္က ေဖာက္သြားခဲ့တဲ့ လမ္းအတိုင္း စက္ဘီးတစ္စီး၂ေယာက္တက္စီးပီး ထြက္လာခဲ့တာ ေနတအားမျမင့္ခင္ေရာက္လာႀကတာ
ေလ။ ဒီေနရာအထိေအာင္ကျမင္းေႀကာထပီးလာခဲ့ရ
ျခင္းအေႀကာင္းရင္းက ဖဲ၀ိုင္းခ်ိန္း၀ိုင္းေတြအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတာႀကားလို႔ဗ်။ ေက်ာက္တံုးေတြႀကားထဲ ေရစီးသံတေ၀ါေ၀ါျမည္ေနတဲ့ ရွမ္းနဲ႔ကခ်င္နယ္စပ္က ေဟာ့ဒီျမစ္ နံေဘးမွာ ရြာနီးခ်ံဳစပ္က နာမည္ေက်ာ္ဖဲသမား
ေတြ အကုန္စုျပံဳပီး သူေသကိုယ္ေသ ပိုက္ဆံထုပ္ေတြ
နဲ႔ေဆာ္ေနႀကတယ္ႀကားလို႔ အခ်ိန္မီ ေရာက္လာတာေပါ့။ ဟိုဖက္ေတာင္နဲ႔ဒီဖက္ေတာင္ကို ဆက္ထားတဲ့ ႀကိဳးတံတားအႀကီးႀကီး ေအာက္တည့္တည့္ျမစ္ကမ္းနားမွာ တဲေလးေတြထိုးလို႔ ၀ိုင္းအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတယ္။
ရဲေတြဘာေတြလား? အင္း! ခင္ဗ်ားတို႔နားလည္ေအာင္
ေျပာရရင္ ဒီနယ္ေျမက အစိုးရေကာ သူပုန္ေကာ အရမ္းကေရာ ၀င္မလာရဲတဲ့ နယ္ေျမဆုိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီးကိုးဗ်။ အရင္ေခတ္က ဗကပနဲ႔တိုင္းရင္းသားသူပုန္ေတြမကြဲခင္ သူတို႔ႀကီးစိုးတဲ့နယ္ေျမပဲ။
ေနာက္ပိုင္း အခ်င္းခ်င္း အကြဲအျပဲေတြျဖစ္ေတာ့ ဒီနယ္ေျမက
၃ဖြဲ႔စလံုး မသိမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ႀကားခံနယ္သက္သက္လိုျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေပါ့။ အေတာ္အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ေနရာပါ။ သို႔ေသာ္ အေတာ္လည္း လြတ္လပ္တယ္လို႔ေျပာရမယ္ေလ။ ခုလည္းႀကည့္ ဖဲ၀ိုင္းလာတဲ့လူေတြ အကုန္လံုး
ေက်ာမွာ ဓားရွည္ေတြလြယ္ထားႀကတယ္။ အနက္ေရာင္
နယ္ေျမဆိုေတာ့ ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ကာကြယ္ဖို႔လိုမယ္ေလ။
ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ့္ပံုစံကိုလည္းႀကည့္ဦး ... ေအာက္က ကြန္မင္ဒိုေပ်ာက္ႀကား ေဘာင္းဘီရွည္၊ကင္းဘတ္ဖိနပ္ကိုယ္စီ၊ အေပၚကဖရီးဂ်က္ကက္စစ္စိမ္းေရာင္ ကိုယ္စီနဲ႔ မသိရင္ ရွမ္းသူပုန္ေတြလိုလိုဘာလိုလို။
ဒီႀကားထဲ ကိုေရႊဘက ေနကာမ်က္မွန္ အမဲေရာင္ႀကီးတပ္လို႔ မသိရင္ ႏ်ဴးေယာ့ခ္ေျမေအာက္ေလာက ကနာမည္ႀကီးမာဖီးယားဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ေမယာလန္းစကီးလ္ ႀကေနတာပဲအဟီး။ သူက ေမယာလန္းစကီးလ္ ဆိုေတာ့
လည္း က်ေနာ္က လပ္ကီးလူစီယာႏို ေပါ့ဗ်ာ။ ဖဲသမား
ေတြက ကုန္းအျမင့္ႀကီးဆီက ဆင္းခ်လာတဲ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကို အသာအယာအကဲခတ္ေနႀကေသးတယ္။ အနားေရာက္မွ ၄ျမိဳ႕နယ္အိပ္ဖန္ေစာင့္ညီေနာင္ ဆိုပီး အသိမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ အားလံုးက ေမးဆတ္ျပပီး
သူတို႔ဖဲ၀ိုင္းကို ဆက္ေဆာ့ေနႀကတယ္။ ဖဲ၀ိုင္းေတြက
စုစုေပါင္း၇-၈၀ိုင္းေလာက္ျဖစ္ေနတာဗ်။ က်ေနာ့္ေက်ာေပၚက လြယ္လာတဲ့ စစ္ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေျဖလိုက္ပီး ယူလာတဲ့ ပို္က္ဆံ၈ေသာင္းထဲက တစ္၀က္ကို ကိုေရႊဘလက္ထဲလႊဲေပးလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္တစ္၀က္
လူခြဲပီး ႀကိဳက္တဲ့၀ိုင္း၀င္ေဆာ့ႀကမယ္ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္းေတြ
၀င္အကဲခတ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတြကေတာ့ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနေပမယ့္ ရိုက္ေနတာက ဘူႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဂဏန္းေပါင္းတဲ့ကေလး ကစားနည္းေတြက်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူးဗ်။ ရိုက္ေနတဲ့လူေတြကလည္း ေတာသူေဌး
ရုပ္ေတြနဲ႔မို႔ စိတ္မ၀င္စားပဲ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ႀကည့္ေန
လိုက္မိတယ္။ ပိုက္က်ဴး(ဖိုက္က်ိဳး) ၀ိုင္း၂၀ိုင္းေတာ့ေတြ႔ေပမယ့္ တစ္၀ိုင္းကို လူ၄ေယာက္စီပဲမို႔ ၀င္ရိုက္ဖို႔မအားေသးဘူးဆိုတာနဲ႔ ထပ္ရွာရျပန္တယ္။ ေနာက္ဆံုး တစ္ခ်ပ္ေမွာက္(ရိွဳး)ရိုက္ေနတဲ့ ၀ိုင္းတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္
လႊတ္ေနတာနဲ႔၀င္ထိုင္လို္က္တယ္။
ဘယ္ေလာက္ကုတ္လဲဗ်?
၁၀၀၀! ဒါေပမယ့္ မင္းခု၀င္ခ်င္ရင္ ၅၀၀၀ ခ်ရိုက္မွရေတာ့မယ္ အရွိန္တက္ေနပီ ေကာင္ေလး
အိုေကေလ ခ်တာေပါ့
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ကိုးဆယ္တန္တစ္အုပ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ပီး ၀ါးကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚ တက္ထိုင္ရင္း တင္ပလင္ေခြထိုင္ပီးေနရာယူလိုက္တယ္။
အသာေလးအကဲခတ္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္ျမိဳ႕နယ္က သစ္ေတာ၀န္ေထာက္ဘိုးေတာ္ရယ္၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊးရွည္ရွည္နဲ႔တရုတ္အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္၊ အသားမဲမဲေအာက္သား(ဗမာေျပသား) မ်က္နာစိမ္း၂ေယာက္ရယ္ဗ်။
ဖဲကစားတဲ့နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးထဲက အခုရိုက္မယ့္တစ္ခ်ပ္ေမွာက္
ကစားနည္းက က်ေနာ့္ေဖးဘရိတ္။ ကံသက္သက္မဟုတ္ပဲ ဥာဏ္ကစားရတာ၊ တဖက္လူကိုယ့္ကို လိမ္မလိမ္ ကိုယ္ႏႈတ္အမူအရာႀကည့္ပီးခန္႔မွန္းယူရတာ.. ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ဆိုက္ကိုေတြ အမ်ားႀကီးပါတဲ့
ဖဲကစားနည္းေပါ့။ မ်က္နာစိမ္း၂ေယာက္ကို က်ေနာ္သတိထားမွရမယ္
ဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အလိုလိုသိလိုက္တယ္။ နယ္လွည့္ဖဲသမားနယ္ေက်ာ္လာတဲ့ေကာင္ေတြက "အလုပ္သမား"(ဖဲ၀ိဇၨာ) ေတြက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတဲ့ ျမစ္ျပင္ေဘးမွာ မြန္ထရီ စီးကရက္ေတြ
တစ္ဖြာဖြာလုပ္ရင္း ၀ါးကြပ္ပ်စ္ေပၚဖဲရိုက္ရတဲ့ အရသာက
အေတာ္ဇိမ္ရွိတာကလား။ တျခား၀ိုင္းေတြက တေဟးေဟး တဟားဟား ဆူညံေနသေလာက္ က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲဗ်။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ဖဲရိုက္ရတာ အရင္ေခါက္ေတြထက္ ပိုပီးစိတ္
တက္ျကြေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ထင္သလိုပါပဲ။ က်ေနာ့္ဂ်က္ကင္
အိတ္ေထာင္ထဲမွာ ဟို သစ္သားရုပ္ထုေလးပါလာတာေပါ့။ အဲ့ဒီအတြက္ က်ေနာ္ရံႈးကို မရႈံးဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ လူနီႀကီးက က်ေနာ့္ဖက္မွာပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုေႀကာက္ရဦးမွာလဲေပါ့။ စစခ်င္းကေတာ့ တိတ္တိတ္ဆိတ္
ဆိတ္ပံုမွန္ေလး ရိုက္ေနႀကေပမယ့္ နည္းနည္း၀ိုင္းအရွိန္တက္လာ
ေတာ့ က်ေနာ့္ဗီဇက ျပျပလာတယ္။ ဥပမာ.. တစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႔လို႔ က်ေနာ္က ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေဟာက္ေခၚေခၚလိုက္တယ္.. အဲ့ဒီမွာ တစ္ဖက္လူက က်ေနာ့္အျမင္ဖဲကို ႀကည့္ပီး သူ႔ထက္သာေလာက္တယ္ထင္ပီး
မလိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ေရွာင္ေျပးသြားရင္ က်ေနာ္က ေမွာက္ထားတဲ့
ေအာက္ဖဲကို လွန္ျပပီး ဟာ.. က်ေနာ့္ေအာက္ဖဲက A ပါလား အေပၚဖဲေလးခ်ပ္က 9,J,Q,K ဆိုေတာ့ A,9,J,Q,K ဖဲအပ်က္ႀကီးပဲ ... ခင္ဗ်ာ့ဖဲက J,J,Q,Q,10 ဆိုေတာ့ တူးပဲ ၂ပူးေလ ဘာျဖစ္လို႔ထြက္ေျပးတာတံုး
က်ေနာ္အလကားလိမ္စားသလိုမျဖစ္ဘူးလားဗ်ာ.. အားနာလိုက္တာ
ဘာညာ ဆိုပီး ရိသဲ့သဲ့ေတြစေျပာေတာ့တာကိုး။ က်ေနာ္အဲ့လို စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးလုပ္ေလေလ တစ္ဖက္လူက ေဒါသထြက္ပီး အေယာင္ေယာင္အမွားမွားေတြလုပ္ေလေလျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လိမ္မယ္ထင္
ပီး လိုက္လာျပန္ေတာ့လဲ က်ေနာ့္ဖဲက အမွန္အကန္ျဖစ္ေနပီး
အလွည့္တိုင္းဘယ္လိမ္မွာတံုးဗ်.. မိုက္လိုက္တဲ့လူပဲ ဆိုပီး ပို္က္ဆံေတြဆြဲစားလိုက္ျပန္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ၀ိုင္းက ေတာ္ေတာ္ႀကမ္းသလို.. ဆူဆူပူပူေတြပါျဖစ္စျပဳလာပီ။
နံေဘးမွာခ်ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ေတြထဲက ေန ပို္က္ဆံအကပ္လိုက္ေတြ တဖံုးဖံုး ၀ါးႀကမ္းခင္းေပၚ ပစ္တင္ပီး အထုပ္လိုက္ေဆာ္ႀကေတာ့ ဖဲ၀ိုင္းထဲမွာေငြစကၠဴေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတာပဲ။
က်ေနာ့္ ပိုက္ဆံအပံုကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားလာသလို တစ္နာရီခ်င္းရိုက္တဲ့ ဆက္ရွင္ေတြကို ၂နာရီစီေျပာင္းပီး ဆက္ေတာ့ႀကတာ ညေနေတာင္ေစာင္းစျပဳလာတယ္။ တရုတ္အဖိုးႀကီးကေတာ့ ပါသမွ်ေျပာင္ပီဆိုပီး
ေဘးထြက္ထိုင္ေနတယ္။ ျမစ္ေဘးမွာ ၀က္တစ္ေကာင္ေပၚပီး
ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ဆီက ၀က္ကလီစာခ်က္နဲ႔နံကင္တခ်ိဳ႕ .. လာပို႔ထားေတာ့ ဂါလံပံုးနဲ႔ေထာင္ထားေပးတဲ့ ရွမ္းမီးေတာက္အရက္ေတြနဲ႔ အားလံုးေသာက္စားေနႀကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဖဲရိုက္ေနရင္ အရက္ေသာက္
ေလ့ေသာက္ထ မရွိတဲ့အတြက္ အျမည္းေလးနည္းနည္းယူစားပီး
စီးကရက္ပဲဖြာေနလိုက္တယ္။ သစ္ေတာ၀န္ေထာက္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ထိေနေပမယ့္ ဟိုလူစိမ္း၂ေယာက္က သိပ္မရံႈးသလို ပံုမွန္ေလးပဲဆက္ကစားေနႀကတယ္ဗ်။ က်န္တဲ့လူေတြလို သိပ္ပီး ပ်ာယာခတ္မေနဘူး။
က်ေနာ္လည္းသူတို႔၂ေယာက္ကိုပဲ သတိထားေနရတယ္။ တခ်က္တခ်က္
စြတ္ပီး ဖိန္႔ရမွာကို နည္းနည္းလန္႔လာတယ္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အခ်က္ျပပီး ပင္းရိုက္မလားဆိုတဲ့အေတြးက ဖိစီးလာလို႔ မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ပီး အသာအကဲခတ္ေနရတယ္။
ဖိုးသက္ေရ! အေျခေနဘယ္လိုလဲ.. ငါေတာ့ ေတာ္ခဲ့ပီ ျပန္မယ္ေလဟ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္
ဒီ ဆက္ရွင္ျပည့္ရင္ျပန္တာေပါ့ဗ်ာ.. အေျခေနကေတာ့ ဒီအပံုကိုႀကည့္ေလ
ဟ! မနည္းပါလား
က်ေနာ့္ေဘးနားကိုေရႊဘက ၀င္ထိုင္လိုက္ရင္း က်ေနာ္တို႔ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံေတြထည့္ေနတယ္။ သူလည္း ႏိုင္လာပံုေပၚတယ္ဗ်။ သူဘယ္ေလာက္ႏိုင္လာသလဲေတာ့ မသိဘူး က်ေနာ့္အပံုထဲက ပိုက္ဆံကေတာ့
သိန္းခ်ီေနပီဆိုတာေသခ်ာတယ္။
ကဲ! အခ်ိန္ေစ့ပီ ေနာက္ဆံုး၀မ္နင္၃လက္ ရိုက္ႀကမယ္
က်ေနာ့္စကားသံအဆံုးမွာ က်န္တဲ့လူေတြအကုန္လံုး ပိုက္ဆံေတြထပ္ထုပ္ပီး သူတို႔အပံုထဲ ထပ္ျဖည့္ႀကတယ္။
ေနာက္ဆံုး၃လက္မို႔ သူျပဳတ္ကုိယ္ျပဳတ္ေဆာ္ဖို႔ျပင္ႀကပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုေရႊဘက က်ေနာ့္ကို အသာေလးလက္ကုတ္လာတယ္။ အဓိပၸါယ္က ေတာ္ပီ မလုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔ ေျပာခ်င္တာ။ တစ္ခ်ပ္ေမွာက္ဖဲက တစ္ခ်ိန္လံုး
ဘယ္ေလာက္ႏိုင္ခဲ့ႏိုင္ခဲ့ ၀ိုင္းသိမ္းခါနီးတစ္ခ်က္မွားလိုက္
ရင္ အပံုလိုက္ႀကီးလည္း ျပဳတ္သြားႏိုင္တာကိုး။ ဒါေႀကာင့္ က်ေနာ့္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ဖို႔ေျပာေနတာ။ ဆိုလိုတာက တစ္ဖက္လူ ဘယ္ေလာက္ေခၚေခၚ မလိုက္ဘူးဆိုပီး ေျပးခိုင္းတာ။ ဥေပဒအရ ဖဲမေကာင္းလို႔ မလိုက္ဘူးဆိုလဲ
ေနလို႔ရေနတာကိုးဗ်။ ပထမတစ္လက္ ဖဲစေ၀ကထဲ
ကတ၀ံုး၀ံုးနဲ႔ ပိုက္ဆံေတြ အလယ္ပံုကို ပစ္သြင္းပီးေခၚႀကတယ္။ က်ေနာ္မလိုက္ဘူး။ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီးေျပးလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါကို ဟိုလူစိမ္း၂ေယာက္ထဲက တစ္ေကာင္က မဲ့သလိုလိုလုပ္ျပတယ္။ ဇ မရွိတဲ့ စေႀကာက္
ေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ ဗီဇကျပလာတယ္။ ဒုတိယအလွည့္ဖဲေ၀
လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ အေပၚဖဲက စပိတ္ A။ ေမွာက္ထားတဲ့ေအာက္ဖဲကို လွန္မႀကည့္ရေသးပဲ ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းအုပ္ အလယ္ကိုပစ္သြင္းလိုက္တယ္။
ဇ ရွိရင္ လိုက္ႀကည့္လိုက္ တစ္ေသာင္း!
တစ္ေသာင္းစီ အားလံုးပစ္ထည့္လိုက္ႀကတယ္။ တတိယဖဲတစ္ခ်ပ္စီထပ္ေ၀တယ္။ က်ေနာ့္မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ကေကာင္ အျမင္မွာ J,J ျဖစ္သြားပီ။ ၀န္ေထာက္ႀကီးက 9,9။ ေနာက္တစ္ေယာက္က Q,9။
၅ေသာင္းေခၚတယ္ကြာ
လိုက္တယ္.. လိုက္တယ္.. ခ်တယ္.. ဖုန္း..ဖုန္း...ဖုန္း
J ပူးထားတဲ့ေကာင္က ၅ေသာင္းဆိုတာကို က်ေနာ္အပါအ၀င္အားလံုးက ပိုက္ဆံအုပ္ေတြပစ္ထည့္လိုက္ႀကတယ္။ စတၳဳထဖဲခ်ပ္ဆက္ေ၀ႀကျပန္တယ္။ က်ေနာ္ခုထိ ေမွာက္ထားတဲ့ဖဲခ်ပ္ကို မႀကည့္ရေသးဘူး။ အေပၚမွာ
လွန္ထားတာက A,Q,10။
ခုနက J,J ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ဆီ 9 တက္သြားလို႔ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္တယ္။ ၀န္ေထာက္ဘိုးေတာ္က 9,9,10။ က်န္တဲ့ တစ္ေယာက္က Q,9,10။
တစ္သိန္း!!
က်ေနာ့္ေမွာက္ဖဲကို က်ေနာ္လံုး၀ ပြတ္မႀကည့္ေသးတာ သူတို႔ျမင္ထားေတာ့ တစ္သိန္းဆိုပီး ပစ္ထည့္လိုက္တာကို နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အႀကည့္ေတြနဲ႔ႀကည့္ေနႀကတယ္။ ၀န္ေထာက္နဲ႔ဟိုတစ္ေကာင္ကေတာ့ မလိုက္ေတာ့
ဘူး ေျပးတယ္ဆိုပီးရပ္သြားတယ္။
J,J,9 က်ထားတဲ့ လူစိမ္းက စီးကရက္တစ္လိပ္မီးျငွိသလိုလုပ္ရင္း သူ႔ပိုက္ဆံအပံုကို ကိုင္လိုက္၊ သူ႔ေအာက္ဖဲေမွာက္ထားတာကို ႀကည့္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ ပီးမွ ဆတ္ကနဲ ပိုက္ဆံတစ္သိန္းအုပ္ကို ပစ္ထည့္လာတယ္။
လိုက္တယ္ေပါ့ေလ။ ပဥၥမ ေျမွာက္ဖဲခ်ပ္ကို ဆက္ေ၀လိုက္
ႀကတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းရင္ဆိုင္ရပီ။
ဟာ! ဟင္! ဟယ္!
တျခား၀ိုင္းေတြဆီ လူေတြလည္း ၀ိုင္းသိမ္းသြားပီးက်ေနာ္တို႔အနားမွာ လာရပ္ႀကည့္ေနႀကတာမို႔ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္။ ဟိုေကာင့္ဖဲက အျမင္မွာ ထရြိဳင္ ျဖစ္သြားပီကိုး။ J,J,9,J နဲ႔ေအာက္ကေမွာက္ဖဲ။
က်ေနာ့္ဟာက အျမင္မွာ A,Q,10,K။
ပြဲက အေတာ္လွေနပီ။ လံုး၀မႀကည့္ရေသးတဲ့ ေအာက္ဖဲကို က်ေနာ္ အသာအယာပြတ္ႀကည့္ဖို႔ျပင္တယ္။ မပြတ္ခင္ ဂ်ာကင္ အိတ္ကပ္ထဲက သစ္သားရုပ္ထုေလးကို အသာယာ လက္နဲ႔ဖြဖြေလးပြတ္လိုက္ေသးတယ္။
စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်ထားရင္း က်ေနာ့္ေအာက္ဖဲကို အသာေလး
ပြတ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ J ျဖစ္ေနတယ္။ အေပၚကဖဲေတြနဲ႔ေပါင္းလိုက္ရင္ A,K,Q,J,10 စီနီယာ။ သူ႔ဖဲ J ၃လံုး ထရြိဳင္ထက္သာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေအာက္ဖဲရွိေသးတယ္။ သူ႔ေအာက္ဖဲက 9 ျဖစ္ေနရင္ J,J,J,9,9 ေဟာက္စ္။
အဲ့လိုျဖစ္ေနရင္ က်ေနာ္ရံႈးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြက္ေျပး
သြားတဲ့ ဟိုလူ၂ေယာက္ဆီမွာ 9 သံုးခ်ပ္ပါသြားပီ.. သူ႔ဆီက 9 တစ္ခ်ပ္ေပါင္းလိုက္ရင္ 9 ေလးခ်ပ္ကုန္ပီ။ ဖဲတစ္ထုပ္မွာ ဂဏန္းတစ္ခုကို ၄ခ်ပ္စီပဲပါတာမလား။ ဒါဆိုသူ႔ေအာက္က 9 မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ေအာက္ဖဲ J
ဆိုရင္ေတာ့ J,J,J,J,9 ၄ခု တက္ထရာ ျဖစ္ပီး က်ေနာ့္ကိုႏိုင္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ J က က်ေနာ့္ေမွာက္ဖဲျဖစ္ေနပီ။ ဒီထက္ပီတာ ဘာရွိဦးမလဲဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ လူေတြအျမင္မွာ သူ႔ဖဲက အျမင္သာေနတယ္။ က်ေနာ္မထီတရီျပံဳးပီး ခြိ ကနဲတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိ
ေသးတယ္။
ေျဖာင္း! ရွိဳးးး အပံုေျပာင္းးး
တစ္ဖက္လူက ရွိတဲ့ပိုက္ဆံေတြအကုန္လံုးကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔ ပုတ္လိုက္ရင္း ေခၚလိုက္ပီ။ အလယ္ပံုက ပိုက္ဆံေတြအပါအ၀င္ သူေကာကိုယ္ေကာရွိတာ အကုန္ရိုက္မယ္တဲ့။ သနားစရာသတၱ၀ါေပပဲဟာဟ။ က်ေနာ့္ေအာက္
က ဘာဖဲေမွာက္ထားမွန္းမသိပဲ
ဇြတ္စိမ္ေခၚေတာ့တာကိုးကြယ္။ က်ေနာ္ဘာမွျပန္မေျပာေသးပဲ အလယ္ပံုထဲက ပိုက္ဆံေတြကို အစီအရီေလးျဖစ္ေအာင္ထပ္ေနမိေသးတယ္။ ပီးမွ ျပံဳးစိစိႀကည့္ရင္း..
လိုက္တယ္ဗ်ာ! အပံုတိုက္
ေအးး လိုက္ရင္ ...ငါစားတယ္ အကုန္
အမယ္.. ဘာကိစၥ စားမွာလဲ ခင္ဗ်ာ့ေအာက္ဖဲက ဘာမွမက်န္ေတာ့တာေလ
ေဟာ့ဒီမွာ... ဒါနဲ႔စားတာကြာာာ
ပိုက္ဆံအပံုကို သိမ္းယူဖို႔ျပင္ေနတဲ့ အဲ့ဒီလူက ေမွာက္ထားတဲ့ သူ႔ဖဲကို လွန္ျပ လိုက္ေတာ့ J???? J,J,J,J,9 J ၄လံုး တက္ထရာ။
ဖဲတစ္ထုပ္မွာ J က ၄ခ်ပ္ပဲရွိတာ ခု က်ေနာ့္ေအာက္ဖဲတစ္ခ်ပ္နဲ႔ဆို ၅ခ်ပ္ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ သေဘာေပါက္သြားတဲ့က်ေနာ္ ေအာက္ဖဲကို ခ်က္ခ်င္းလွန္ျပလို္က္တယ္။ က်ေနာ့္ဖဲက A,K,Q,J,10 စီနီယာ။
က်ေနာ့္ေအာက္ကလည္း J ပဲဗ်.. J ၅ခ်ပ္ျဖစ္ေနတယ္.. ကဲ ေရာ့ေရာ့
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔က်ေနာ့္ေျခသလံုးမွာ သားရည္ႀကိဳးနဲ႔ စည္းပီးဖြက္ယူလာတဲ့ ဆင္စြယ္ရိုးတပ္ ေမာင္းခ်ဓားနဲ႔ ပိုက္ဆံအပံုကို လွမ္းယူဟန္ျပင္ေနတဲ့ အဲ့ဒီလူရဲ႕လက္ကို လွမ္းတြက္လိုက္တယ္။ လက္ကိုဓားနဲ႔အခြဲခံလိုက္ရလို႔
ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ က်ေနာ္
ေနာက္ျပန္လွဲအိပ္ပီး သူ႔ မ်က္ခြက္ကိုတည့္တည့္ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္ေတာ့ အင့္ ကနဲ ကြပ္ပ်စ္ေပၚကေနျပဳတ္က်သြားတယ္။ က်ေနာ့္လႈပ္ရွားမႈေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလိုျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ေဘးက ကိုေရႊဘက
ပိုက္ဆံအထပ္လို္က္ကို လုယူပီး ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္ပီးသြားပီ။
ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကုန္တဲ့ အေျခေနမွာ အသားမဲမဲေနာက္တစ္ေကာင္ကို ကိုေရႊဘအရက္ပုလင္းနဲ႔ ရိုက္ခ်လိုက္တာျမင္လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္က ၀ါးႀကမ္းခင္းေပၚကေန ေျမႀကီးေပၚ ေနာက္ျပန္လိမ့္ခ်လိုက္ပီ။ ေန၀င္ရီတ
ေယာမွာ လူရိပ္ေတြရႈပ္ေထြးသြားသလို ဖုံး..ဒိုင္း..ခြပ္
က်ား..အား သံေတြဆူညံကုန္တယ္။ ဟိုေကာင္ေတြက အုပ္စု ေတာ္ေတာ္ေတာင့္တယ္ဗ်။ တျခား၀ိုင္းကေန ထလာတဲ့လူေတြထဲမွာ သူတို႔ လူေတြအမ်ားႀကီးပါလာမွန္းအခုမွသိရတယ္။ အရပ္ျမင့္ပီး ဗလေတာင့္တဲ့
ကိုေရႊဘရဲ႕ တခြပ္ခြပ္ထိုးခ်က္၊ ေတြ႔ကရာ ေရအိုး၊၀ါးဆစ္ပိတ္
ေတြနဲ႔ ဆြဲရိုက္တာေတာင္ လူေတြက တစ္ေယာက္ပီးတစ္ေယာက္အံုလာတံုးပဲ။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက ဓားလႊတ္ကို္င္ထားတဲ့ ေကာင္ေတြပါ ၀ိုင္းလာပီ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ့ လူတခ်ိဳ႕လဲ ေျပးကုန္ပီဗ်။
ဖိုးသက္ ငါ့အနားက မခြါနဲ႔ ေက်ာခ်င္းကပ္ထား
သူတို႔ အုပ္စုက တေျဖးေျဖး၀ိုင္းလာတယ္ဗ်။ ေက်ာခ်င္းကပ္ထားတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔ က်ေနာ္ ခံဆုတ္ဆုတ္လာႀကရင္း ေနာက္ထပ္ဆုတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အေနာက္မွာ ေရတေ၀ါေ၀ါစီးေနတဲ့ ေရႊလီျမစ္။
ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာက ထြက္ေပါက္မရွိေအာင္ ၀ို္င္းထားတဲ့ ဓားရွည္ေတြ တလက္လက္နဲ႔ လူအုပ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီအေျခေနေရာက္ေနတာေတာင္ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္စလံုးက ေႀကာက္စိတ္နည္းနည္းကေလး
ေတာင္ မရွိဘူးဆရာ။
ဒိုင္း..ဒိုင္း.. ေဖာက္.. ေဖာက္!
ေသနတ္သံ၂ခ်က္ဆက္ႀကားလိုက္ရပီး က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္နဲ႔ ဓားလႊတ္ကိုင္ လူအုပ္ႀကားထဲက သဲနဲ႔ေက်ာက္စရစ္ေရာ ေနတဲ့ ေျမသားပြပြေတြ ေဖာက္ကနဲ ေဖာက္ကနဲ ဖြာတက္သြားလို႔ အားလံုး ျငိမ္က်သြားတယ္။
ျမစ္ေအာက္ေျခကေန ကမ္းစပ္နားအတိုင္း လူ၃ေယာက္ တက္လာတဲ့အထဲက လွမ္းပစ္တာဗ်။ သူပုန္ေတြထင္ပီး ၂ဖက္စလံုး တစ္ေယာက္မွ တုတ္တုတ္မလႈပ္ရဲေတာ့ဘူး။ အနားေရာက္လာလို႔ မသိမသာအကဲခတ္လိုက္
ေတာ့မွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူတဲ့လူက သားရည္တု
ဂ်ာကင္နီညိဳေရာင္ ၀တ္ထားတဲ့လူ၀ႀကီး၊ ပုဆိုးတိုတို၀တ္လို႔ ခါးမွာ စစ္ခါးပတ္နဲ႔ ဓားေျမွာင္တစ္လက္နဲ႔ ေသနတ္အိတ္ကိုပတ္ထားလို႔ လက္ထဲမွာေတာ့ စစ္သံုးပစၥတို တစ္လက္။ တပည့္ျဖစ္ဟန္တူတဲ့ ခပ္ပိန္ပိန္လူ၂
ေယာက္ရဲ႕လက္ထဲမွာ ဗလခ်ိဳက္ေသနတ္လို႔ ေခၚတဲ့ ေတာ္မီ
ဂန္းေတြကိုင္လို႔။
ဓားေတြအကုန္ ပစ္ခ်လိုက္စမ္း.. အကုန္ေသကုန္မယ္.. ဒူးေထာက္ထား ေခါင္းေပၚလက္ေတြတင္ထား ေခြးမသားေတြ
.... ..... .....
မင္းတို႔ ၂ေကာင္ကိုလည္း ငါနားရင္းအုပ္မိေတာ့မယ္.. ဒီေနရာအထိ လာကျမင္းေႀကာထတယ္ ... ဟုတ္လား
ဟာ! ကိုပန္းရိုင္း (အဲေလ.. ေရာကုန္ပီခြိခြိ မွားလို႔ ပန္းရိုင္းမဟုတ္ဘူး) ဟာ! ကိုျမင့္ေအာင္ႀကီး ... ဟီးဟီး ေလးျမင့္ေအာင္ပါလား
(ကဲ! နည္းနည္းေတာ့ရွင္းျပမွရေတာ့မယ္ဗ်။ အခု အဲ့ဒီျမင့္ေအာင္ဆိုတဲ့လူက သူပုန္လည္းမဟုတ္ဘူး။ စစ္ဖက္ကလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဓားျပ ပါခင္ဗ်။ ဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႔နယ္မွာ အင္မတန္ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ရ
တဲ့ ဓားျပႀကီးပါ။ ဟိုအရင္တစ္ခါက
က်ေနာ္အာလူးဖုတ္ဖူးတဲ့ ဗကပ က်ားႀကီးရဲ႕တပည့္ေက်ာ္ေပါ့။ ရင္ကြဲေတာင္ တိုက္ပြဲမွာ ဗကပေတြျပိဳကြဲသြားေတာ့ သူက ဟိုဖက္ကိုလည္း ထြက္မေျပး၊ လက္နက္လည္းမခ်ပဲ ရူးသလိုေပါသလိုလုပ္၊ လက္နက္ေတြ
တစ္ေနရာမွာဖြက္ခဲ့ပီး က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ထဲျပန္၀င္လာပီးခပ္တည္တည္
လာေနတာဗ်။ နဂိုကထဲကလည္း က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္က သူ႔ခ်က္ျမဳပ္ကိုး။ ဘယ္သူမွလဲ သူ႔ကို ဒုကၡမေပးႀကေတာ့ေအးေဆးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ခ်န္ထားခဲ့တဲ့လက္နက္ေတြ သြားသြားယူပီး တျခားနယ္ေတြမွာ ဓားျပ
ပတ္တိုက္ေတာ့တာပဲဗ်။ ကိုယ့္ျမိဳ႕ကိုယ့္ရြာတစ္ခုပဲခ်မ္းသာေပး
တယ္။ က်န္တဲ့ေနရာေတြ လွည့္ပီးတိုက္ေနေတာ့တာ။ သူအဲ့လိုလုပ္ေနမွန္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရိပ္မိေပမယ့္ ဒဲ့ေတာ့ ဘယ္သူမွမေျပာရဲဘူး။ ရဲဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔လို မျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေဒသမ်ိဳးမွာ
ဘာမွအာဏာစက္ျပရဲတာမွမဟုတ္တာကိုး။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ပီး မ်က္နာခ်ိဳေသြးေနႀကတာမ်ိဳးေလ။ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေရႊဘကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပီး အလိုလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ အဘိုးမ်က္နာနဲ႔ ပ စားေပးရွာတာပါ။ ရယ္စရာေျပာရရင္ က်ေနာ့္အဘိုးအသုဘမွာ အေလာင္းေျမ
ခ် ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ လူေတြႀကားထဲ "အေလးနီ" ျပဳရင္း ရဲေဘာ္ႀကီး
သြားလိုရာသို႔သြားႏိုင္ပီလို႔ ေအာ္၊ ခါးႀကားထဲက ဖြက္ယူလာတဲ့ ေသနတ္ကို မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ပစ္လိုက္တာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲကိုျဖစ္ဖူးတယ္။ နည္းနည္း ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ရယ္ဗ်။ က်ေနာ့္အဘိုးခမ်ာေသတာေတာင္
ဓားျပေတြက လာအေလးျပဳတာခံရရွာမွန္းမသိသြားရရွာဘူးဟီးဟီး။
ဧရာ၀တီျမစ္ဖ်ားကေန စက္ေလွတစ္စင္းကို လုပီး ျမစ္ေႀကာင္းအတိုင္းစုန္ဆင္းသြားရင္း ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ရြာေတြဓားျပ ၀င္တိုက္သြားတာ မန္းေလးေရာက္သြားတယ္။ မန္းေလး ေရာက္ေတာ့ သႀကၤန္တြင္းႀကီးဆုိပဲ။
အဲ့မွာ ဓားျပ ျမင့္ေအာင္ႀကီး သႀကၤန္မွာမူးေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔၀င္ကဲရင္း
အမူးလြန္ပီး မ႑ပ္ေပၚတက္ကတာ ခါးႀကားထဲက ေသနတ္ကို လူျမင္ပီး အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ သူ႔ကိုဖမ္းသြားတာေတာင္ အမူးေျပမွသိတယ္ဆိုပဲ။ အမႈေတြက မ်ားလြန္းလို႔ အမႈစစ္တာေတာင္ ႏွစ္ခ်ီတယ္။ ေထာင
္က်ေတာ့လဲ အားလံုးေပါင္း လိုက္ရင္ အႏွစ္တစ္ရာေလာက္ရွိမလားမသိဘူး။
ျပန္ကို မလႊတ္ေတာ့ဘူးထင္ေနတာ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အာဏာသိမ္းပီး တက္လာတဲ့အစိုးရလက္ထက္မွာ လႊတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ျပန္ထြက္လာတာဗ်။ တခါတေလ အရက္မူးရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး နာမည္တတပီး ဒီမ
ေအ -ိုး ႀကီးက ငါ့ေက်းဇူးရွင္ပါကြာလို႔ ေမတၱာပို႔တတ္တယ္ဟီးဟီး။ ဒါေပမယ့္
အဲ့ဒီျပန္လႊတ္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ မေနေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေတြေရာက္ေနမွန္းလဲေသခ်ာမသိရေပမယ့္ တခါတေလႀကေတာ့ ျပန္ျပန္ေပၚခ်င္ေပၚလာတတ္တယ္။ သူလုပ္လို႔ က်ေနာ္နဲ႔ကိုေရႊဘ ဒုကၡေရာက္ဖူး
ေသးတယ္ဗ်။ အသုဘတစ္ခုမွာ က်ေနာ္တို႔ဖဲခ်ေနတံုး ညဖက္ႀကီးဘြားကနဲ
ေပၚလာပီး သူ႔ပစၥည္းေတြသိမ္းထားေပးဖို႔လာေညာင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ဖဲအရွိန္တက္ေနေတာ့ အင္းအင္း အိမ္မွာ၀င္ထားသြားလိုက္လို႔ အလြယ္ေျပာလိုက္တာေပါ့။ ၂ေယာက္သား ဖဲ၀ိုင္းသိမ္းလို႔ ေ၀လီေ၀လင္း
အိမ္ျပန္လာေတာ့ ကိုေရႊဘက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ေနပီမို႔ ထံုးစံအတိုင္းနံျပား
ရိုက္ဖို႔ မီးေမႊးမယ္ဆိုပီးနံျပားဖိုကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေသာက္က်ိဳးနဲ! ဂုန္နီအိတ္နဲ႔ထုပ္ထားတဲ့ စစ္သံုးရိုင္ဖယ္၄လက္ရယ္၊လက္ပစ္ဗံုး၅လံုး၊ က်ည္ဆံေတြျဖစ္ေနလို႔ ၂ေယာက္သားထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္ပီး ဖြက္လိုက္ရတာဗ်ာ။
သူ႔ပစၥည္းေတြျပန္လာမယူမခ်င္း ညဖက္ ၂ေယာက္လံုးအိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္တာ။ မေတာ္စစ္ေထာက္
လွမ္းေရးက သတင္းရလို႔လိုက္လာရင္ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေဂ်းေအာင္းရမယ့္အေပါက္ဗ်။ တသက္လံုးဓားျပ တိုက္စားေနေပမယ့္ ခ်မ္းလည္းမခ်မ္းသာပါဘူး။ လူကသာ၀တုတ္တုတ္ပံုဆိုးဆိုးႀကီးနဲ႔ က်ပ္သိပ္မျပည့္တာ ..
ဖြန္ကအေသေႀကာင္တာကိုး။ မိန္းမေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားယူပီး အကုန္လံုးကို ပံ့ပိုး
ေနရတယ္လို႔လည္းႀကားဖူးတယ္။ ကဲ.. က်ေနာ္လည္း ေလေႀကာရွည္သြားပီ ဇာတ္လမ္းျပန္ဆက္ရေအာင္ဟီး)
ဖဲ၀ိဇၹာမ်ား အဖြဲ႔က အဖြဲ႕သားေတြခု ျမစ္ကမ္းေဘးက မွာ ဒူးကေလးေတြေထာက္ပီး ေခါင္းေပၚလက္ကေလးေတြတင္လို႔ မ်က္နာငယ္ေလးေတြနဲ႔ျဖစ္ေနရွာပီ။
ခုနက ခုတ္ႀကထစ္ႀကေဆာ္ႀကပီဆိုပီး ထြက္ေျပးသြားတဲ့ က်ေနာ္တို႔နယ္သား ဖဲသမားေတြကလည္း ခုမွ အနားျပန္ကပ္လာပီး အေျခေနႀကည့္ေနႀကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ခ်လိုက္လို႔ ေမာေမာနဲ႔ ေက်ာက္စ
ရစ္ခဲေတြအေပၚ ဖင္ခ်ထိုင္ပီး ေခၽြးသုတ္ရင္း မြန္ထရီတစ္လိပ္ေလာက္
ဖြာေနလိုက္တယ္။ ဟိုေကာင္ေတြရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေန ဓားျပျမင့္ေအာင္ႀကီး ရဲ႕ တပည့္၂ေယာက္က ဗလခ်ိဳက္ ေသနတ္ေတြနဲ႔ခ်ိန္ထားတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာ္ဟိန္းဂိုက္ဖမ္းထားတဲ့ ကိုျမင့္ေအာင္က သူတို႔အေရွ႕မွာ
ခါးေထာက္ပီး တစ္ေယာက္ခ်င္း မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေစ့ေစ့လိုက္ႀကည့္ေနတယ္။
မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ေအာက္ေျပေအာက္ရြာကေန ဒီေနရာအထိတက္လာပီး လူပါးလာ၀တယ္ ... ေအး.. ဒီေနရာမင္းတို႔ သခၤ်ိဳင္းလို႔သာမွတ္ေပေတာ့
က်ေနာ္.. က်ေနာ္တို႔ မသိလို႔ပါ ဗိုလ္လံု
-ီး ဗိုလ္လံု လား ရဲေဘာ္ျမင့္ေအာင္ကြ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကကြ ... မင္းတို႔ အေပ်ာက္ရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့သူေတြက ငါ့ညီနဲ႔ငါ့တူပဲ လူလူခ်င္းေခါင္းပံုျဖတ္လွည့္စား၊ႏိုင့္ထက္စီးနင္းလုပ္တဲ့ မင္းတို႔ေကာင္ေတြကို
ငါေသဒဏ္ေပးမယ္ (ဟီး! ကိုျမင့္ေအာင္ေျပာတာလဲ ဟုတ္သလိုလိုပဲေနာ္လို႔ေတြးမိပီးရယ္ခ်င္လာလို႔ မနည္းေအာင့္ထားရေသးတယ္)
မလုပ္ပါနဲ႔ရဲေဘာ္ႀကီး ... က်ေနာ္တို႔ေနာင္တရပါပီ ေနာက္မလုပ္ရဲေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ..အီးဟီးဟီး
သူတို႔အဖြဲ႔ထဲက တစ္ေကာင္က ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေအာ္ငိုလိုက္တယ္။ အေနာက္က ကိုျမင့္ေအာင္တပည့္၂ေယာက္ကလည္း ေသနတ္ေမာင္းေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းဆြဲတင္လိုက္ပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ပိုက္ပီး ရပ္ႀကည့္ေန
တဲ့ ကိုေရႊဘက တစ္စခန္းထျပန္တယ္။
ဟိုေကာင္ေတြပစ္ခ်ထားတဲ့ ဓားရွည္တစ္လက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ပီး ဒူးေထာက္ေနတဲ့ လူအုပ္ေရွ႕ကိုသြားရပ္လိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ကိုေရႊဘကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ က်ေနာ္သိတယ္
ဒီလူ ေဒါသတအားထြက္ေနတယ္။ ေဒါသထြက္ရင္ ဘာျဖစ္တတ္လဲဆိုတာ က်ေနာ္က ဆရာတပည့္မို႔ေသခ်ာသိတယ္ဗ်။
လူအုပ္နဲ႔မ်ား ငါတို႔ကို၀ိုင္းလုပ္ခ်င္ေသးတယ္ ...ဟုတ္လား မေအေပး ေအာက္သားေတြ.. မင္းတို႔လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရမယ္ ထင္ေနလား ... ဒီမွာႀကည့္စမ္း..ေတြ႔လား .. ဒီမွာ.. ဒီမွာ
ဟာ! ဟင္! ဟယ္!
ေဘးကရပ္ႀကည့္ေနတဲ့ လူေတြဆီက အာေမဋိတ္ေတြဆူညံသြားတယ္။ ဒူးေထာက္ထားတဲ့ လူအုပ္ကလည္း မ်က္လံုးျပဴးပီး ကိုေရႊဘ ကိုေမာ့ႀကည့္ေနႀကတယ္။ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ တရွဴးရွဴးတရွားရွားျဖစ္ရင္း
ကိုယ့္လက္ကိုကိုယ္ဓားရွည္နဲ႔ခုတ္ျပ လွီးျပ
ေနတာကိုးဗ်။ ရာဘာတံုးကို လွီးေနတဲ့အတိုင္း ဘာမွကိုမျဖစ္တာဗ်။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက ဓားကိုေျပာင္းျပန္ကိုင္၊ဓားဦးအခၽြန္နဲ႔ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ျပန္ ထိုးဆြျပလိုက္၊ ဗိုက္ေပၚမွာ လႊဆြဲသလို အသြားနဲ႔ အင္းက်ီလွန္ပီး
ဆြဲျပေနတာ။ ျခစ္ရာကေလးေတာင္မထင္ဘူးေလ။ ဒီနယ္သားမဟုတ္တဲ့လူေတြကေတာ့ နားမလည္တဲ့မ်က္နာေလးေတြနဲ႔ေႀကာက္လန္႔တႀကား
ႀကည့္ေနေပမယ့္ ရပ္ႀကည့္ေနတဲ့ လူေတြဆီက ၀က္ကုန္းေဟ့.. ၀က္ကုန္းဆိုတဲ့ ေအာ္သံေတြထြက္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်! အဲ့ဒါ၀က္ကုန္းထတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔နယ္မွာေခၚတယ္။ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ကာယသိဒၶိ ပီး
တာပါပဲ။ အဲ့ဒီဟာကို ၀က္ကုန္းေဆးထိုးထားတယ္လို႔ေခၚတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္လံုး ျဖစ္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ။ ေဒါသထြက္လာပီဆို
ဘာနဲ႔ ခုတ္ခုတ္ ဘာနဲ႔ရိုက္ရိုက္ ဘာမွကိုမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုေရႊဘ လူပ်ိဳဘ၀က ရွမ္းဘုန္းႀကီးတစ္ပါးဆီမွာ အဲ့ဒီအင္းကို ေႀကးစုတ္ႀကီးနဲ႔ေက်ာမွာ ထိုးပီးတင္ထားတယ္လို႔ေျပာဖူးတယ္။ ထိုးတဲ့လူစုစုေပါင္း၃ေယာက္မွာ
က်န္တဲ့လူ၂ေယာက္ က ဆက္မထိုးႏိုင္ပဲ ေဆးမေအာင္ခင္ရပ္လိုက္ရတယ္။ ခပ္ရြတ္ရြတ္ကို္ေရႊဘ ကေတာ့ ပီးေအာင္ဆက္ထိုးလိုက္တာ ၀က္ကုန္းေမွာ္
ေအာင္တယ္လို႔ေျပာတာပဲ။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ဒီလိုမ်ိဳး ၀က္ကုန္းထ လာရင္ အားလံုးေ၀းေ၀းကေရွာင္ရေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ့္မ်က္စိေရွ႕တင္ အဲ့လိုထထျဖစ္တာ ၃-၄ခါေလာက္ျမင္ဖူးတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ပံုမွန္အခ်ိ္န္
အလစ္ေခ်ာင္းပီး တြယ္အပ္နဲ႔ ထိုးႀကည့္တာ နာလို႔ အဆဲခံရဖူးတယ္။ သူ႔ဟာက ေဒါသထြက္မွ စြမ္းတာမ်ိဳးႀကီး။ ဘယ္လိုမွန္းမသိပါဘူး။
(၀က္ကုန္းေဆး စြမ္းမစြမ္းေတာ့မသိဘူး ေနာက္ပိုင္း ဦးဇင္း၀တ္ႀကီးနဲ႔ မန္းေလးမွာ ေဆးရံုတင္ရေသးတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြက သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းမကုေပးလို႔ဆိုပီး ေဒါသထြက္ေနတာ၊ လူကျဖင့္အိပ္ယာေပၚမွာ
ပက္လက္ကေလး။ နာ့စ္မေတြ သူ႔အသားထဲအပ္ထိုးတာ အပ္၃-၄ေခ်ာင္းကုန္သြားတယ္ ထိုးလို႔ကိုမရဘူး။ ေဘးနားကေန ဦးဇင္းစိတ္ေလွ်ာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘုရားသားေတာ္
ျဖစ္ေနပီဆိုတာေလး ႏွလံုးသြင္းဆိုေတာ့မွ ေအးးး တဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့မွ အပ္က ပလြတ္ဆို၀င္သြားတယ္ဟီး)
ကိုေရႊဘ.. ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ
က်ေနာ္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ထရပ္လိုက္ရင္း ကိုေရႊဘ လက္ထဲက ဓားရွည္ကိုလုပီး လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ ခုနက ဒီေလာက္စိတ္မညစ္ဘူး ခုမွေခါင္းပူလာတယ္။ ဟိုဓားျပျမင့္ေအာင္က စိတ္သိပ္မွန္တာမဟုတ္ဘူး။ အကုန္လံုး
ပစ္သတ္ပစ္ေတာ့မလိုလုပ္ေနပီ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေႀကာင့္ လူ႔အသက္ေသမွာကိုေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ကိုေရႊဘကို အတင္း ေရစပ္နားကိုဆြဲေခၚလာပီး။ ေတာ္ပီဆရာသမား.. လစ္ႀကစို႔လို႔ အတင္းေျဖာင္းျဖေနရတယ္။ ဟိုဘိုးေတာ္ကိုလည္း ႀကည့္
က်က္ေျပာဦး အကုန္သတ္ပစ္ေတာ့မွာလားမသိဘူး! က်ေနာ့္စကားကိုအေရးမစိုက္သလိုလုပ္ပီး ပိုက္ဆံထည့္ထားတဲ့စစ္ေက်ာပိုး
အိတ္ကို ပစ္ေပးရင္းကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ ျမစ္ေရနဲ႔ မ်က္နာသစ္ေျခလက္ေဆးေနတယ္။
ပီေအာင္း ေအာက္သားမ်ား နားမလည္ေ၀း သြားပေစေတာ့
စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ဟန္တူတဲ့ ကိုေရႊဘက (ကိုေအာင္ ဗမာေျပက လူေတြမို႔နားလည္ပါးမလည္လာလုပ္တာပါ လႊတ္ေပးလိုက္ပါ) လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
ထ..ထ.. အကုန္ထြက္သြား .. ေနာက္ေနာင္ ဒီနယ္တစ္၀ိုက္ထပ္ေတြ႔ရင္ အေသသတ္ပစ္မယ္ ႀကားလား
ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ေက်းဇူးႀကီးပါေပတယ္ ဆရာႀကီး
ခုမွသတၱိျပခ်င္တဲ့ ရပ္ႀကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးထဲက က်ေနာ္တို႔နယ္သား ဖဲသမားေတြက တုန္တုန္ရီရီထလာတဲ့ ေကာင္ေတြကို ေသကုန္မယ္..ဘာမွတ္သလဲ ဘာညာနဲ႔ နားရင္း၀င္အုပ္၊ဖင္ပိတ္ကန္ ၀င္လုပ္လိုက္ႀကေသး
တာျမင္ရလို႔ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္
လိုက္ရေသးတယ္။ အားလံုးရွင္းသြားေတာ့မွ က်ေနာ့္ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ၂ရာတန္အုပ္တခ်ိဳ႕ထုတ္ပီး ပိုက္ဆံ၅ေသာင္းေလာက္ယူ၊ ကိုျမင့္ေအာင္ႀကီးကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္။
ေရာ့! ေလးျမင့္ေအာင္ ဟီးဟီး
အမယ္.. ငါက မင့္ပို္က္ဆံဘာလုပ္ရမွာလဲ
ပါတီရံပံုေငြလို႔ သေဘာထားလိုက္ ဟီးဟီး ယူပါဗ်
ေအး.. ငါလည္း လုပ္ငန္းသိပ္မေကာင္းတာႀကာပီ ေပးကြာ.. ေအေဘးမင္းတို႔၂ေကာင္ ေနာက္ထပ္ဒီဖက္လာပီး မကျမင္းနဲ႔ ထပ္ေတြ႔ရင္ နားရင္းတီးခံရမယ္ ခုေတာင္ ငါနဲ႔ေတြ႔လို႔ကံေကာင္းတယ္မွတ္ဟြန္း
လာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ တာ့တာ မိုးခ်ဳပ္ေနပီ ျပန္ေတာ့မယ္
xxxxx xxxxx xxxxx
အျပန္လမ္းမွာ ခုနက က်ေနာ္နဲ႔တစ္၀ိုင္းထဲ ရိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ေတာ၀န္ေထာက္ႀကီးရဲ႕ ဂ်စ္ကားနဲ႔ လမ္းႀကံဳေနလို႔ စက္ဘီးပါတင္ပီး ကိုေရႊဘနဲ႔က်ေနာ္လိုက္လာခဲ့တယ္။
တျခားလမ္းႀကံဳလိုက္လာတဲ့ဖဲသမားေတြလည္း ပါလာလို႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔လာႀကတာေပါ့ေလ။ ဓားျပျမင့္ေအာင္ႀကီး အေႀကာင္း၀ိုင္းေမးေနႀကလို႔ သူနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ကိုေရႊဘက အတိတ္ဇာတ္ေႀကာင္းေတြျပန္ေျပာျပေန
တာကို အားလံုးက စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနႀကတယ္။
တခါက ေက်ာက္သြားတူးရင္း (အမွန္ကေတာ့ ေက်ာက္တြင္းေမွာ္ထဲ ဂ်ပိုးသြားထိုးတာပါ) အျပန္မွာ(တစ္ပတ္ေလွ်ာက္ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ရတဲ့ေခတ္) စားရိတ္ျပတ္လို႔စားစရာမရွိတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ
ဓားျပျမင့္ေအာင္နဲ႔လမ္းမွာေတြ႔တဲ့အေႀကာင္း၊ အားကိုးတႀကီး အကူညီေတာင္းလိုက္ေတာ့ သူ႔မွာလည္း ပို္က္ဆံတစ္ျပားမွမရွိဘူး၊ဒါေပမယ့္ မပူနဲ႔ကြာ
ဆိုပီး စားရိတ္ေပးရန္အလို႔ငွာ ကားလမ္းမေပၚတက္ပီး ျဖတ္လာတဲ့ကားကို ေသနတ္ေဖာက္ပီး ဓားျပတိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့အခါ .. တားမိတဲ့ကားက ညေနမိုးခ်ဳပ္စဆိုေတာ့ စစ္ကားျဖစ္ေနမွန္းမသိျဖစ္ေနေတာ့ ကားေပၚကေန
ေသနတ္ေတြနဲ႔လွမ္းေဆာ္ေတာ့ ၂ေကာင္သားေခြးေျပး၀က္ေျပး ေျပးခဲ့ရေႀကာင္း အစရွိသျဖင့္ ဟာသေလးေတြေဖာက္ပီး အာလူးဖုတ္ေတာ့
တစ္ကားလံုး တ၀ါး၀ါးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ စြန္႔စားမႈနဲ႔စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ငယ္ကထဲက အလိုလိုေနရင္း ႀကိဳက္မိခဲ့ပီး လူဆိုးလူမိုက္ျဖစ္လာရတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ဖဲသိန္းခ်ီႏိုင္လာေပမယ့္ ေပ်ာ္မေနပဲ.. စိတ္ေကာက္ပီး အေတြ႔မခံေတာ့
တဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးဆီကိုပဲ စိတ္ေရာက္ေနမိေတာ့
သူတို႔ေျပာေနတာေတြႀကားတစ္ခ်က္မႀကားတစ္ခ်က္ပဲ။ အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ေရာက္ခ်င္ေနပီဗ်ာ။ က်ေနာ့္ဆရာမေလးကိုလြမ္းလွပီဗ်။
ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္လို႔ည ၈နာရီစြန္းစြန္းေလာက္မွာ က်ေနာ္ အိမ္ကေန တိတ္တိတ္ကေလး လစ္ထြက္လာခဲ့တယ္။
က်ေနာ့္ေျခလွမ္းေတြ ဦးတည္ရာက ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမရဲ႕ ျခံဖက္ဆီကို ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ရိပ္မိမွာပါေလ။ ျမစ္နံေဘးမွာ ခုတ္ႀကထစ္ႀကတဲ့ ဇာတ္လမ္းက ျပန္ေရာက္ပီး ေနာက္တေန႔မနက္မွာပဲ အလိုလိုသတင္းပ်ံ႕
ႏွံ႔ကုန္ေတာ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္၂ေယာက္မွာ ဒုကၡေတြ
မ်ားကုန္တာေပါ့။ ကိုေရႊဘ အေဖ တရုတ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ က်ေနာ့္အဖြားဆီလိုက္လာပီး သူႀကားထားသမွ်ေတြလာတိုင္တာကိုးဗ်။ အေဒၚေတြေကာ၊အဖြားေကာ၊ကိုေရႊဘအေဖေကာ၀ိုင္းပီး ဆူပစ္လိုက္တာ ေရဆူမွတ္ေက်ာ္
သြားသလားမွတ္ရတယ္။ ငုတ္တုတ္ကေလးတရားခံ
ထိုင္ ထိုင္ပီး မ်က္လႊာေလးေတြခ်ထားတဲ့ ကိုေရႊဘနဲ႔က်ေနာ္ခမ်ာ အျမီးေလးကုပ္ လို႔ဟီးဟီး။ ကိုေရႊဘ အကို ကိုေရႊတင္ကလည္း လမ္းႀကံဳသလိုလိုဘာလိုလို ၀င္လာပီး ၂ေယာက္စလံုးကို နားရင္းတစ္ခ်က္စီ၀င္တီးသြား
ေသးတယ္။ လက္သံေျပာင္ခ်က္ကေတာ့ ၂ေယာက္
စလံုး ေႀကးစည္ထုတဲ့ ၀ီ၀ီ ၀ီ၀ီ အသံေတြ ၅မိနစ္ေလာက္ဆက္တိုက္ႀကားလိုက္ရတယ္။ မီးေမရိုး.. မင္းတို႔၂ေကာင္ တပ္တပ္စီ ေန(တတြဲတြဲမေနနဲ႔) ေအရိုးေတြ ! လို႔ႀကိမ္းပီး တရုတ္ႀကီးက သူ႔သားလိိမၼာ ေရႊဘေလးကို
၀ါးဆစ္ပိတ္နဲ႔ ေက်ာကို ၃ခ်က္ေလာက္ဗ်င္းပီး ကၽြဲေမာင္း
သလို အိမ္ကိုေမာင္းေခၚသြားတယ္။ အမယ္.. ဒီအခ်ိန္မွာ ႀကေတာ့ သူ႔၀က္ကုန္းေဆးက မထဘူးဆရာ။ အားရိုးရိုး! အတယ္.. ကိုယ့္သားသမီး မေတာ္က်ိဳးပဲ့သြားမွျဖင့္.. အရမ္းႀကီးရိုက္ရလား .. ဘာညာေတြေအာ္ရင္း
တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးပီး ပါသြားရွာတယ္ဟီးဟီး။ က်န္
ခဲ့တဲ့ ဖိုးသက္လည္း သက္သာမယ္မထင္နဲ႔ အေဒၚအပ်ိဳႀကီးေတြရဲ႕ လက္သီးဆုပ္ေတြက ေက်ာေတြေကာ နဖူးေတြေကာ(တစ္ေယာက္ကဆို စီးထားတဲ့ ခံုဖိနပ္နဲ႔ခ်တာဗ် :( ) ထူပူေနေအာင္ အဗ်င္းခံေနရတာ။ ဒီႀကားထဲ
ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြေကာေခြးေတြေကာကျခံ
၀မွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္နဲ႔ လူသတ္ပြဲက်င္းပ ေနတာကို အားရ၀မ္းသာတဲ့ မ်က္နာေတြနဲ႔ ၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတာေလ။ မမ၀ါတစ္ေယာက္လည္း သူတို႔အိမ္ေရွ႕ ၀ရန္တာကေန လွမ္းႀကည့္ေနတယ္။ လာပီးမ်ား ဆြဲေပးမလားမွတ္
တာ ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ကေလး တစ္ခါထဲအေသသတ္
ဆိုပီး လွမ္းေအာ္လိုက္ေသးတယ္အဟင့္ ;( ။
ကိုေရႊဘနဲ႔ဖိုးသက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္ကိုလည္း တစ္ရပ္ကြက္လံုးက သိပီးသားမလား။
စထဲကကိုယဥ္သကို ဆိုသလိုဗ်။ က်ေနာ္ကေလးဘ၀.. အင္း ေတာ္ေတာ့္ကိုငယ္ဦးမယ္ဗ်။ ေက်ာင္းသြားခါနီး ပါးကြက္က်ားေလး ေက်ာင္းစိမ္းေလး၀တ္ထားတဲ့ ဖိုးသက္.. အမိႈက္ပစ္စရာဟင္းရြက္ေတာင္းက ျပည့္ေနပါ
တယ္လို႔ အေဒၚေတြလွမ္းေအာ္ေတာ့ သားပစ္ေပးမယ္
ဆိုပီး( အိမ္အေရွ႕ လမ္းမတစ္ဖက္ျခမ္းက ျမစ္) အမိႈက္ေတာင္းကေလးယူပီး လွစ္ကနဲေျပးသြားလိုက္တယ္။ ေရစပ္နားေရာက္ေတာ့ အမႈိက္သြန္ေနတံုး ကြန္ပစ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုသြားေတြ႔တယ္။ ဆယ္တန္းတဖံုးဖံုး
က်ပီး ေက်ာင္းထြက္သြားတဲ့ လူပ်ိဳျဖစ္စ ကိုေရႊဘပါပဲ။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကြန္ပစ္ပီး ဆြဲယူလိုက္ရင္ ပါလာတာက ငါးတစ္ေထြးႀကီး၊ အားရစရာေကာင္းလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ရလာတဲ့ငါးေတြကို ႏွီးနဲ႔သီ၊ ပိုက္ကြန္က လက္တစ္ဖက္ကနဲ႔ ကသီလင္တျဖစ္ေနေတာ့..
ကိုေခၽြဘ.. အေနာ္ ငါးကိုင္ေပးရမရား? (အဲ့တံုးက ေရွ႕သြားေတြအကုန္က်ိဳးထားတယ္ဟီး)
ဆိုပီး သူကြန္ပစ္တဲ့ေနာက္ ျမစ္ရိုးအတိုင္းလိုက္သြားမိတယ္။ ငါးေတြကလည္းရလိုက္တာမွ ဖိုးသက္တစ္ကိုယ္လံုး ရမ္ဘိုဇာတ္ကားထဲကလို ငါးေတြကို က်ည္ဆံေတြလိုသီပီး ပတ္ထားရတာေပါ့။
ျမစ္ေႀကာင္းအတိုင္း ျပန္စုန္ဆင္းလာႀကတဲ့ အခ်ိန္ႀကေတာ့ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္သြားပီဗ်။ အမိႈက္သြားပစ္တာက မနက္ခင္း ေက်ာင္းမသြားခင္ကေလးကိုး။ က်ေနာ္တို႔အိမ္ေရွ႕က ျမစ္ဆိပ္မယ္ လူေတြဘာ
လုပ္ေနႀကတယ္ထင္သလဲ? ဟီဟိ.. ေရငုတ္သမားေတြ
ငါးဖမ္းပို္က္ အႀကီးႀကီးေတြ စက္ေလွေတြနဲ႔ သဲ့ပီး မနက္က ေရနစ္ေသသြားရွာတဲ့ ဖိုးသက္ကေလးရဲ႕ အေလာင္းကိုရွာေနႀကတာေလ။ အမိႈက္ေတာင္းကေလးနဲ႔ ဆင္ႀကယ္ဖိနပ္ကေလးပဲ ရွာေတြ႔ႀကတာကိုး။ ေရဆင္းအ
ေဆာ့မွာ လိႈင္းပုတ္ပီးပါသြားရွာ တယ္ေပါ့။ အေဒၚေတြဆို
အမေလး.. က်မတို႔ တူေလးကိုယ္က်ိဳးနည္းသြားရွာပါေပါ့လား .. အေလာင္းေတာင္ျပန္မရတဲ့ အျဖစ္ ... ကေလးက လိမၼာရွာတာ အမိႈက္ကေလးပစ္ကူ၊ လူႀကီးေတြကိုကူခ်င္လြန္းလို႔ ခုလို အျဖစ္ဆိုးရပါတယ္ ဆိုပီး
ျမစ္ကမ္းေဘးမွာမပဋာေျမလူးေနတာေပါ့ခြိ။ အဲ့လိုအေျခေနဆိုး
ႀကီးျဖစ္ေနတံုး ျမစ္အထက္ဖက္ကေန ငါးေတြအမ်ားႀကီး လြယ္ထားတဲ့ ျပံဳးစိစိ ဖိုးသက္(ငါ့ကို ကိုေရႊဘက တစ္၀က္ယူလို႔ေျပာထားတာ ေဒၚႀကီးေဒၚေလးတို႔ကို ဒီငါးေတြေပးမယ္ဆိုပီးေပ်ာ္ေနတာ) နဲ႔ ကြန္ကေလးလြယ္ထား
တဲ့ ေရႊဘ တို႔ဘြားကနဲေပၚလာေရာ။ အင္းးးးး
ျပန္ေတာင္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ေျပာတာကိုေတာ့ ယံု ... အမ်ိဳးေတြတင္မက ဘူး ရပ္ကြက္ထဲက လူႀကီးေတြပါ က်ေနာ့္ကို ၀ိုင္းအုပ္တာ အိမ္ကို လမ္းမေလွ်ာက္လိုက္ရပဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ပိတ္ ပိတ္ပီး
လွိမ့္ကန္တာကိုး။ ကိုေရႊဘ လည္းေခါင္းေပါက္သြားတယ္ဗ်။
သူ႔အေမ တရုတ္မႀကီး ခုံဖိနပ္နဲ႔ခုတ္ပစ္တာ ေသြးေတြကိုျဖာသြားတာေပါ့။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ၂ေယာက္ေပါင္းမိတဲ့အခါတိုင္း ခုလိုမ်ိဳး တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ထထေသာင္းက်န္းေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။
ရပ္ကြက္ကလည္း က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကို ၂အိမ္စလံုးကလူႀကီး
ေတြသတ္ပီဆို ျပန္ႀကားေရးရုပ္ရွင္ျပသလိုပဲ အံုပီးကို လာႀကည့္ႀကေတာ့တာအဟိ။
ခုဒီကိစၥေတြျဖစ္ပီး ေနာက္ပိုင္း အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ေတာင္မထြက္ရေတာ့တာ တစ္ပတ္ေလာက္ႀကာသြားတယ္ဗ်။
ကိုေရႊဘတို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားပီး အဖြားအတြက္ နံျပားနဲ႔လက္ဖက္ရည္ သြား၀ယ္တာေတာင္ သူ႔အေဖက က်ေနာ္တို႔ ဘာေျပာမလဲ လာရပ္ပီး နားေထာင္ေနတာ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ကလဲ ... ရုပ္တည္ႀကီး
ေတြနဲ႔ အကို! ေဒၚခင္ က နံျပားျကြပ္ျကြပ္ကေလးလို႔
မွာတယ္.. ေအး ညီေလး! ဘယ္နားက ေဒၚခင္ ကိုေျပာတာလဲ? ဘာညာနဲ႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးသလိုေလွ်ာက္ေျပာေနႀကတာ အတိုင္အေဖာက္ညီပါ့ဟိဟိ။ က်ေနာ္နဲ႔ကိုေရႊဘ တမင္ေလွ်ာက္ေျပာ
ေနတာကို အူလည္လည္ျဖစ္သြားတဲ့ တရုတ္ႀကီးက နေ၀တိမ္
ေတာင္ႀကည့္ေနရင္း သေဘာေပါက္သြားေတာ့မွ မီးေမရိုးေလးေတြ! ဆိုပီး ကေလာ္ဆဲေတာ့တာဗ်။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ ခဏေျချငိမ္လိုက္ရင္ တစ္လေလာက္ဆို လူႀကီးေတြ စိတ္ေျပသြားမွာပါ။ အဲ့ဒီေတာ့
မွ ၂ေယာက္ေပါင္းပီး ရႈပ္ႀကေသးတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္
ေတာ့ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ႀကေနႀကတာေပါ့ေလ။
xxxxx xxxxx xxxxx
ရက္နည္းနည္းႀကာလာေတာ့ က်ေနာ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်။
ဘာလဲ ကိုေရႊဘနဲ႔မေပါင္းရလို႔ထင္ေနႀကလား။ ဟုတ္ဘူးရယ္။ (အဲ့ဒီေသာက္ခြက္ႀကီး မျမင္ရေလ ထမင္းစား၀င္ေလ) က်ေနာ့္ရူပေဗဒဆရာမေလးကို လြန္းတာ(လြမ္းတာ)ဗ်။ သူ႔ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြဆီက ရတဲ့
ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕တေရာ္ကင္ပြန္းနံ႔ကေလးေတြ၊ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါး
နဲ႔ေခၽြးေရာထားတဲ့ ကိုယ္နံ႔ကေလးေတြကို လြမ္းလြန္းလို႔ရူးခ်င္လာတယ္။ က်ေနာ့္နဖူးေပၚ၀ဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြနဲ႔ သပ္တင္ေပးရင္း ဖိုးသက္ေလး... လူဆိုး ... "ခ်ိဳ႕" ကိုခ်စ္ရင္
လိမၼာရမယ္ကြာလို႔ မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး မ်က္နာနားကပ္ပီး ခၽြဲတာေလးေတြ။
က်ေနာ့္ကို ပါးရိုက္လိုက္တံုးက ေဒါသစိတ္တစ္၀က္ ခ်စ္တဲ့သူကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္လိုက္မိပီဆိုပီး ေနာင္တနဲ႔၀မ္းနည္းသြားတဲ့စိတ္က တစ္ဖက္နဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္သြားရွာတဲ့ မ်က္နာငယ္ငယ္ကေလးကို က်ေနာ္တခ်ိန္လံုးျပန္
ျပန္ျမင္ေနမိတယ္။ အင္းေလ.. မညာတမ္း၀န္ခံရရင္ အိပ္ယာေပၚ
က အခ်စ္ဇာတ္ႀကမ္း၊ဇာတ္ႏု၊ ဇာတ္မႏုမႀကမ္းေလးေတြကို ပါအရမ္းသတိရေနတာလည္းပါပါရဲ႕။
ဒါေႀကာင့္ဒီေန႔ည မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ လူႀကီးေတြေရွ႕မွာ အဖြားကို ဇက္ေႀကာေလးဘာေလးဆြဲ၊ တရားစာအုပ္ေလးဘာေလးေဆြးေႏြးျပပီးေတာ့ ေနာင္တ တရားအေတာ္ရေနသလိုလိုဂိုက္ဖမ္းပီး ေစာေစာအိပ္ေတာ့မလိုလုပ္..
ဒီဖက္အိမ္ထဲ၀င္လာခဲ့တယ္။
ပီးေတာ့မွ လူအလစ္မွာ ျခံစည္းရိုးေက်ာ္ပီး လစ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့အိမ္ဖက္ကို ခပ္သြက္သြက္ကေလး ေျခလ်င္လစ္လာခဲ့တာေပါ့။
ေသခ်ာႀကည့္ထား ... ဒီပုစၦာမွာ လွည့္ကြက္ကေလးေတြပါတယ္.. အကယ္လို႔.. ဒီေနရာကို သတိမထားလိုက္မိရင္.....
အသံေလးတစာစာနဲ႔ စာသင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးက ေခ်ာလိုက္တာဗ်ာ။ ေလးေပမီးေခ်ာင္းေအာက္က ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚ ေျမျဖဴခဲနဲ႔ တစ္ေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ရင္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို
စာရွင္းျပေနတဲ့ ဟန္ေလးက မာန္ပါပါ
ေလး၊ တင္ကေလးက ေကာ့၊ရင္ကေလးခ်ီလို႔ မ်က္နာထားတင္းတင္းကေလး။ ေအာက္က အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မွာ အျဖဴေရာင္ စေပါ့ေလးေတြပါတဲ့ ထမီကို၀တ္ထားပီး ၊ အေပၚက နက္ျပာေရာင္ခါးတို အင္းက်ီေလးနဲ႔။
ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို လက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႔စည္းေႏွာင္ပီး
ေနာက္ေက်ာဖက္ကိုခ်ထားေတာ့ တရမ္းရမ္းေလးနဲ႔စိတ္ယားစရာဗ်ာ။ စာသင္ခံုေတြရဲ႕အေနာက္နားက တိုင္တစ္တိုင္ကို မွီတြယ္ထားရင္း က်ေနာ္ သတိလက္လႊတ္ေငးႀကည့္ေနမိတာေပါ့။ က်ေနာ္ေရာက္ေနတာကို
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အပါအ၀င္ ဆရာမေလးေကာသတိ
မထားမိဘူးထင္ပါတယ္။ ရက္ေတြအႀကာႀကီး ခြဲထားရတာေႀကာင့္မို႔လားမသိဘူး ေျပးပီး ဆြဲေပြ႕ခ်င္စိတ္က ျဖစ္လာလို႔ မနည္းေအာင့္ထားရတယ္ဗ်ာ။ ေက်ာက္သင္ပုန္းဖက္လွည့္ပီး စာတြက္ျပေနရာက ေက်ာင္းသားေတြ
ဖက္ကို ဆတ္ကနဲ လွည့္လာရင္း အေမွာင္ရိပ္မက်တက်မွာ
တိုင္ကိုမွီပီး ရပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လွမ္းျမင္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြရိပ္မိသြားမွာ စိုးတဲ့အလား ခ်က္ခ်င္း မျမင္ဟန္ေဆာင္သြားတယ္။
ခု ဆရာမ တြက္ျပသြားတာ ရွင္းတယ္ေနာ္
ဟုတ္! ရွင္းပါတယ္
အင္း စာေမးပြဲမွာလည္း ဒီအတိုင္းတြက္ပီးေျဖပါ.. ခုပုစၦာအေျဖထြက္တဲ့အထိ တစ္မ်က္နာေလာက္ရွည္မယ္... တခါက ဆရာမတပည့္တစ္ေယာက္ ဒီပုစၦာမ်ိဳးကို ၃-၄ေႀကာင္းေလာက္နဲ႔အေျဖထြက္ေအာင္
တြက္ျပသြားဖူးတယ္ကြဲ႕
.... ..... .....
အဲ့ဒီေက်ာင္းသားက သူ႔အဖိုးရဲ႕ဗီရိုထဲက ရူပဗဒ အေျခခံဆိုတဲ့စာအုပ္မ်ိဳးကို အလႊတ္နီးပါးဖတ္ဖူးထားတာဆိုပဲ... ကမၻာေက်ာ္ အဏုျမဴဗံုးလုပ္ပံုလုပ္နည္းကိုေတာင္ ဆရာမကို ေျပာျပသြားဖူးေသးတယ္
ဟယ္.. ဟာ.. အဲ့ဒီေက်ာင္းသား ဘာျဖစ္သြားလဲ ဆရာမ?
ဖဲသမားေလး ျဖစ္သြားရွာတယ္ ...
၀ါး..ဟား..ဟား
သူအသိ သူအတတ္လုပ္ပီးဆရာကို အာခံတာကိုး.. တပည့္တို႔လည္း ဆရာကို မပစ္မွားႀကနဲ႔ ဟုတ္ပီလား
က်ေနာ့္ကို လွမ္းဗ်င္းလိုက္တာဗ်။ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္ထားပီး အေမွာင္ဖက္အျခမ္းကို ေရႊ႕ပီးရပ္လိုက္ရတယ္။ ေအာ္ရယ္မိေတာ့မွာစိုးလို႔။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးက ဒီလိုႀကေတာ့လည္း ခ်စ္စရာေလးဗ်ာ။
က်ေနာ္ အေမွာင္ထဲကေနေခ်ာင္း
ေနမွန္းသူသိပါတယ္ဆိုတာကို အခ်က္လွမ္းျပတာေပါ့။
ကဲ.. ဒီပုစၦာတြက္ပီးရင္ ျပန္လို႔ရပါပီ.. အေဆာင္က ေက်ာင္းသူေတြလည္း ေရခ်ိဳးထမင္းစားနားလို႔ရပါပီ ... ဆရာမ ေခါင္းနည္းနည္းေနာက္လာလို႔ သြားနားလိုက္ဦးမယ္ကြယ္
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြအေရွ႕ကေနလွစ္ကနဲေပ်ာက္သြားတဲ့ ဆရာမေလး အိမ္အေပၚထပ္ကို လစ္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ က်ေနာ္လည္း အေမွာင္ထုကိုု အကာကြယ္ျပဳပီး အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ပတ္ပီး
ေနာက္ေဖးေလွကားကေနအိမ္အေပၚ
ထပ္ကို တက္ဖို႔ျပင္တယ္။ ေလွကားရင္းမွာ ၀ပ္ေနတဲ့ ေခြးသမင္ႀကီးေတြက က်ေနာ့္ကို ျမင္ေတာ့ အျမွီးႏွံ႔ျပတယ္။ ကၽြတ္ကၽြတ္.. ဆုိပီး စုပ္သပ္ရင္း သူတို႔ကိုေက်ာ္ခြလို႔ ေလွကားအတိုင္း အိမ္အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ေပၚထပ္က ဆရာမေလး အခန္းေပါက္၀ကိုေရာက္
ေတာ့ ရင္ေတြတအားခုန္လာတယ္ဗ်ာ။ စိတ္ေကာက္ေနတံုးလား၊ ပါးပဲထပ္ခ်ဦးမလားဆိုတာ က်ေနာ္စိုးထိတ္ေနတာကိုးဗ်။ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေစ့ထားတဲ့ အိပ္ခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ မွန္တင္ခံု အေရွ႕မွာ
ထမီရင္ေခါင္းလ်ားေလးနဲ႔ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ေခါက္ပီး
ကလစ္နဲ႔ ေခါင္းေပၚတင္ပီး ညွပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ မွန္ထဲကေန က်ေနာ္၀င္လာတာကို လွမ္းျမင္ဟန္တူေပမယ့္ အေရးမလုပ္သလို ခပ္တည္တည္ပဲဗ်။ လြမ္းဆြတ္တဲ့စိတ္ ႀကီးစိုးေနတဲ့ က်ေနာ္
ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ကိုယ္လံုးပံု႔ပံု႔
အိေထြးေထြးေလးကို တအားေပြ႕ဖက္လို္က္မိတယ္။ ေတာင့္ေတာင့္ကေလးရပ္ေနရင္း တံေတာင္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ျပန္တြန္းထုတ္တယ္။ က်ေနာ္က အတင္းပဲ ခ်ဳပ္ထားရင္း ဆံပင္ေတြကလစ္နဲ႔ညွပ္လိုက္လို႔ ေျပာင္
ရွင္းေနတဲ့ လည္တိုင္နဲ႔ဂုတ္ပိုးေလးေတြကို တရႊတ္ရႊတ္ျမည္
ေအာင္ ေမႊးေမႊးေပးေနမိတယ္။
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..ကၽြတ္!
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ မသိဘူးလားဗ်ာ... ဒီမယ္လြမ္းလို႔ေသေတာ့မယ္... ရႊတ္..ျပြတ္..ရႊတ္
ေခၽြးေတြသံေတြနဲ႔ သူမ်ားေရခ်ိဳးမလို႔ဟာ... လႊတ္စမ္းကြာာ
ဟင့္အင္း .. လႊတ္ပူး ... ဒီကိုယ္နံ႔ေလးကို လြမ္းလို႔.. ျငိမ္ျငိမ္ေနပါဗ်ာ..
ေဟ့ ... ေျပာလို႔မရဘူးလား အာကြာာာ
ေနာက္ေက်ာဖက္ကေနသိုင္းဖက္ထားရင္း အနမ္းစက္ေသနတ္နဲ႔ တရစပ္ပစ္ခတ္ေနရာက ကိုယ္လံုးကေလးကို ဆြဲလွည့္ပီး မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လိုက္ေတာ့ မ်က္နာထားတင္းတင္းေလးက ပိန္ေညွာင္ေညွာင္ရုပ္နည္းနည္း
ေပါက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္နာကို
ႀကည့္ပီး ခ်က္ခ်င္း သနားဟန္ေပါက္သြားတယ္။ တင္းေနတဲ့မ်က္နာေလးက နည္းနည္းေပ်ာ့သြားတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ဆရာမေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနီေစြးေစြးေလးကို အတင္းစုပ္ေပးလိုက္မိတယ္။ အသက္ရွဴမွားသြားေအာင္
၂ေယာက္စလံုး ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း အျပန္အလွန္နမ္းစုပ္
ပစ္လိုက္မိတာ တစ္မိနစ္မကေလာက္ဘူးဗ်။ ရုတ္ရက္ ဆရာမေလးက က်ေနာ့္ကို နမ္းေနရာက တြန္းခြာလိုက္ရင္း ခပ္မာမာေလသံေလးနဲ႔ေျပာလာတယ္။
တံခါးကို ကလန္႔သြားထိုးေခ် .. တဲ့
တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနတဲ့ လက္အစံုနဲ႔ တံခါးကလန္႔ကို မနည္းထိုးလိုက္ရတယ္။
တံခါးပိတ္ပီးတာနဲ႔ ရီေ၀ေ၀ေလးေငးႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးဆီကို ေလရဲ႕အလွ်င္နဲ႔ အတူ အေျပးေလးတိုးကပ္သြားမိေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကို လက္၂ဖက္ဆန္႔တန္းလို႔ ဆီးႀကိဳေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို
အတင္းတိုး၀င္မိပီး လႊတ္ထြက္သြားမွာ စိုးတဲ့အလား
အားကုန္ဆြဲဖက္ထားမိတယ္။ လူခ်င္းကပ္လိုက္မိေတာ့မွ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ လည္း က်ေနာ့္လိုပဲ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ခါပီး ဒိန္းဒလိန္းနတ္ပူးကပ္ေနရွာတယ္ဆိုတာ ခံစားသိရွိလိုက္ရပီ။ ေခၽြးနဲ႔သနပ္ခါးသင္းသင္းအနံ႔
ေလးေရာေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္နံ႔ေလးကို ရွဴရိႈက္ရင္း လည္
တိုင္ႏုႏုေလးတစ္ေလွ်ာက္ က်ေနာ္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ နမ္းေနမိတယ္။ က်ေနာ္ဒီအနံ႔ေလးကို လြမ္းလြန္းလို႔ရူးမတတ္ခံ ခဲ့ရသမွ် အတိုးခ်ေနတာေလ။ ခါးက်င္က်င္ေလးကိုလည္း အတင္းသိုင္းဖက္ထားမိတာေပါ့။ ေသာင္း
က်န္းလြန္းတဲ့ က်ေနာ့္ အနမ္းမိုးေတြေႀကာင့္ ဆရာမ
ေလးခမ်ာ တဟင္းဟင္းညည္းတြားရင္း ေျခဖ်ားေလးေထာက္ ေခါင္းကေလးေမာ့လို႔ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ထားရွာတယ္။ လည္တိုင္ေလးကိုနမ္းလို႔၀သြားမွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဂေဟဆက္ပီး တျပႊတ္ျပႊတ္ျမည္ေအာင္ နမ္းစုပ္လိုက္
ေတာ့၊ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအိေထြးေထြး
ေလးေတြနဲ႔ အတင္းျပန္ငံုဖို႔ႀကိဳးစားလာတယ္။ မ်က္နာ၂ခုဟာ ဘယ္ညာယိမ္းႏြဲ႕ရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္း၊ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္း အျပန္အလွန္ငံုစုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနႀကရင္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း ေအာက္ပိုင္းမွာ လက္ေဆာ့ကုန္
ပီဗ်။ က်ေနာ့္ပုဆိုးက ဘယ္လိုကၽြတ္သြားမွန္းမသိပဲ
အိပ္ခါနီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ၀တ္ဖို႔ေမ့လာေတာ့ ဆင္စြယ္ႀကီးလို ေငါေငါထြက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံကို လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ ပင့္ကိုင္ထားရင္း ေလွ်ာတိုက္ကစားေပးေနသလို... က်ေနာ့္ လက္အစံုကလည္း တင္ပါးအိအိ
ေပၚမွာ တစ္ဖက္၊ ႏို႔သီးေခါင္းေတြမာေတာင့္စူထြက္စျပဳ
လာတဲ့ သူမ ႏို႔ထြားထြားႀကီးေပၚမွာ တစ္ဖက္ အလုပ္ေတြရႈပ္ပီး ေခ်မြပြတ္သပ္ေပးေနခဲ့ပီ။
ဟင္းးးး .... ျပြတ္... ခ်စ္တယ္ကြာ.. အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ (ဆရာမေလး ကေယာင္ကတမ္းေတြျမည္တမ္းေနတယ္)
က်..က်ေနာ္ အရမ္း လုပ္ခ်င္ လာပီ ... ထည့္စို႔ေနာ္.. ဆ.. ဆရာမေလး
"ခ်ိဳ႕" ဟာေလးလဲ အရမ္းရြ..ရြလာပီ ... ေပြ႕ ... ေပြ႕ပီးလုပ္ကြာ
၂ေယာက္သား တြန္းထိုး ေပြ႔ဖက္ လက္ေတြရႈပ္ရင္း အခန္းနံရံနားကို အလိုလိုတိုးကပ္သြားမိႀကတယ္။
အင့္ ကနဲျမည္သြားေအာင္ ဆရာမေလးကို နံရံနဲ႔ေက်ာထိမိတဲ့ အထိတြန္းကပ္လိုက္ေတာ့ ဆံႏြယ္အရွည္ႀကီးေတြက ေထြးကနဲေျပက်သြားပီး ကပိုကရိုပံုစံေလးျဖစ္သြားရွာတယ္။ ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို ျပန္စည္းေႏွာင္ဖို႔
အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ ၀ါ၀င္းစိုေျပလြန္းတဲ့ ရူပေဗဒ
ဆရာမေလးရဲ႕ ႏို႔ႀကီး၂လံုးကို တျပတ္ျပတ္ျမည္ေအာင္ က်ေနာ္ လွ်ာနဲ႔ အျပားလိုက္ လွ်က္လိုက္တာကို မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ အလား က်ေနာ့္ကို အတင္းဆြဲမေနတယ္။ ဘယ္လိုမွ အဆြမခံေတာ့ပဲ -ိုး ေစခ်င္ေနပီဆိုတာ
သေဘာေပါက္သြားတဲ့ က်ေနာ္ ဆရာမရဲ႕ေပါင္တံရွည္သြယ္
သြယ္ေလး တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမယူပီး က်ေနာ့္ဒူးေတြကို ေကြး၊ အဖုတ္၀မွာ က်ေနာ့္လိင္တံကိုေတ့ထားရင္း ခါးတစ္ဖက္ကို အသာေလးလက္နဲ႔ထိန္းထားရင္း ေကာ့သြင္းလိုက္တယ္။
အာ့... အာ့... ရွီးးးး ေျဖးေျဖးကြာ ... ဒီေလာက္အရည္ေတြရႊဲေနတာေတာင္ ျပည့္သိပ္ေနတာာပဲ... ကၽြတ္ကၽြတ္!
နံရံကပ္ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းဆြဲမပီး က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးကို က်ေနာ္ေျဖးေျဖးခ်င္း ေကာ့ေကာ့သြင္းပီး -ိုး ေနပီ။
နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္စလံုးကို ဖံုးလႊမ္းထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲက မ်က္လံုးေလးေမွးစင္းပီး ဖီးလ္တက္ေနတဲ့ ဆရာမေလးကို စိုက္စိုက္ႀကည့္ေနရင္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုး
ႀကင္နာစြာနဲ႔ -ိုး ေနရတဲ့အရသာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္း
မလဲခင္ဗ်ားတို႔ေတြးႀကည့္ႀကစမ္းပါဗ်ာ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရွိန္ရလာေတာ့ မညွာမတာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းကို က်ေနာ္ ပစ္ေဆာင့္ေနမိပီ။ မတ္တပ္ရပ္ထားေတာ့ တြဲမေနပဲ တင္းရင္းေနတဲ့ ရင္သားႏွစ္ျမႊာက က်ေနာ္နဲ႔ ကိုယ္
လံုးခ်င္းရိုက္မိတိုင္း ခုန္ခုန္တက္သြားတာကို ျမင္ေနရတာ
လဲဖီလင္တစ္မ်ိဳးေပါ့။
အေမ့..ဟာာ... ရွီးးး
ဆရာမေလးအထိတ္တလန္႔ေအာ္သံနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ဂုတ္ပိုးကို ဟီးေလးခိုလာရွာတယ္။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းဆြဲမ ထားရာကေန တစ္ကိုယ္လံုးကို ဆြဲေပြ႕ခ်ီမလိုက္တာ အဖုတ္နဲ႔လိင္တံကို မခၽြတ္ပဲ လုပ္လိုက္မိေတာ့
ဇြိကနဲျဖစ္သြားတယ္ေလ။
တင္းေျပာင္ေနတဲ့ တင္ပါး၂ဖက္ကို ပင့္ကိုင္ထားရင္း ေပြ႔ -ိုး ေလး က်ေနာ္ဆက္ -ိုး ေနမိပီ။ ဖင္နဲ႔တင္ ႀကီးသေလာက္ ပိန္သြယ္သြယ္ေလး မို႔ က်ေနာ္ ေပါ့ေပါ့ကေလး ဆြဲေပြ႕ပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ တေဖာက္ေဖာက္ျမည္ေအာင္
ေျမွာက္တင္လိုက္ ..ေအာက္အက်မွာ ေဆာင့္ေဆာင့္ပီး
-ိုး လိုက္နဲ႔ အသားကုန္ေသာင္းက်န္းလို႔ရေနတာေပါ့။ ပိုပီး စိတ္ျကြစရာေကာင္းတာက မလွမ္းမကမ္းက မွန္ႀကီးထဲမွာ သူ႔ကို က်ေနာ္ေပြ႕ပီး -ိုးေနတာကို လွမ္းျမင္ေနရတာကိုး။ ဆရာမ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြ လိႈင္းထသလို
တြန္႔တြန္႔ တြန္႔တြန္႔ျဖစ္ေနတာ၊ တင္ပါးေဖြးေဖြးေအာက္က
က်ေနာ့္ မာတင္းေျပာင္လက္ပီး အရည္ေတြစိုေနတဲ့ လိင္တံႀကီး ေကာ့ေကာ့ပီး ၀င္သြားတာေတြကို ျမင္ျမင္ေနရေတာ့ ပိုပီး စိတ္ျကြလာလို႔ ပိုပီး ႀကမ္းလာမိတယ္။
ေဖာက္..ေဖာက္.. အင့္.. အင့္... အို အို အို ဟင့္ အင့္ အင့္
ဖူးးးး ... ခ်စ္လား ဆရာမေလး ... ရွီးး
ခ်စ္တယ္ေလ ... ခုေတာင္ ခ်စ္လြန္းလို႔ ေသေတာ့မလို ျဖစ္ေန... အားးး ... "ခ်ိဳ" ဆက္တိုက္ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ၃ခါေလာက္ရွိ... အားးး ရွီးးး
ေျဖာက္ ေျဖာက္ ... ေဖာက္... အင့္
အာ အာ အာ မရေတာ့ဘူးးး ျဖစ္လာျပန္ပီ.. ဟားးးးးးးးးးးးး မရပ္နဲ႔တအား... တအား လုပ္ေပး... ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္.. အားးး အေမ့ မရဘူးးးးးးး
ကေယာင္ကတမ္းေတြဆက္တိုက္ေအာ္ပီး ေပါက္ကြဲပြင့္ထြက္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ ဆရာမေလး ကာမပန္းတိုင္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ေပြ႔ပီး -ိုးေနလွ်က္နဲ႔ အတင္းဖက္ပီး က်ေနာ့္ခါးေပၚမွာ စီးေဆာ ေဆာ့သလို ေကာ့ေကာ့
ထိုးရင္း တြန္႔လိမ္သြားတာကို
ႀကည့္တာနဲ႔သိလိုက္ရတယ္။ အတန္ငယ္ေမာလာတဲ့ က်ေနာ္လည္း ဆရာမေလးကို ႀကမ္းျပင္ေပၚ အသာအယာခ်လို႔ ေပါင္၂လံုးနဲ႔ သူမ ရင္ဘတ္ ထိသြားေအာင္ တြန္းကပ္ထားလိုက္ရင္း အသားကုန္ေဆာင့္ခ် ဖိ -ိုး
ေနလိုက္တာ ၁၀ခ်က္ေလာက္ပဲ ေဆာင့္ရေသးတယ္ ထပ္
ပီး မေအာင့္ထားႏိုင္ေတာ့ပဲ တာတမံက်ိဳးသလို ပန္းထြက္လာတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို အေမႊးပါးပါးေလးေတြေအာက္က ေဖာင္းျကြေနတဲ့ အဖုတ္ အနီရဲရဲေလးထဲ ငံု႔ႀကည့္ေနရင္း အားရပါးရ ပန္းထည့္ပစ္လိုက္မိတယ္ဗ်ာ။
နားထဲကေန ေလေတြတ၀ူး၀ူးထြက္လာတဲ့အထိ တစ္စက္မွ
မက်န္ေအာင္ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္တာ ကုန္သြားေတာ့မွ ဆရာမေလးရင္ခြင္ထဲ ၀ုန္းကနဲပစ္သြင္းလိုက္ပီး အားရပါးရဖက္ထားမိေတာ့တယ္။ ျပန္ဆြဲမထုတ္ရေသးတဲ့ အဖုတ္ကေလးက က်ေနာ့္ လိင္တံကို တဇြိဇြိနဲ႔
ဆြဲညွစ္ေနတာကို ဇိမ္ခံရင္း မွိန္းေနလိုက္မိတာေပါ့။
xxxxx xxxxx xxxxx
မုန္တိုင္းထန္ခဲ့တဲ့ အခန္းကေလးက ခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လြန္းေနျပန္တယ္။
အ၀တ္မဲ့တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခု ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပူးကပ္ေနႀကတယ္။ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စိုက္ႀကည့္ရင္း ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ႀကေသးဘူး။ တစ္ေယာက္ပါးျပင္၊နဖူးျပင္ေတြကို တစ္ေယာက္က
ဆြဲညွစ္လိုက္၊ပြတ္သပ္လိုက္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ပီးစိတ္ေကာက္ခဲ့
တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြအတြက္ ေနာင္တရေနႀကတယ္။
က်ေနာ့္ကို!! "ခ်ိဳ႕"ကို!!
ခြိ! ဟိ!
ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ ေျပာမလို႔မလား ျပိဳင္တူေတာင္ ေျပာမိေနႀကတာ အဟိ
က်ေနာ္ မွားပါတယ္ဆရာမေလးရာ ... က်ေနာ္ အရမ္းရိုင္းသြားခဲ့တယ္ေနာ္... ေအာက္တန္းစားလိုလိုလုပ္လိုက္မိတယ္.. အမွန္က ဆရာမေလးကို ခ်စ္လြန္းေတာ့ အူအရမ္းတိုသြားမိတာပါ.. ေနာက္ကိုေလ.. အု၀ု!
(က်ေနာ့္ပါးစပ္ကို လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ လာအုပ္ထားပီး မ်က္ရည္ေတြရစ္၀ဲေနတဲ့ အႀကည့္နဲ႔ စိုက္ႀကည့္ေနတယ္)
ေဟ့ေအး! တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္မိတာ "ခ်ိဳ" ပါ က်မေကာင္ေလးရာ .. ခ်ိဳေလ ညတိုင္းအဲ့ဒါကိုေတြးမိပီး ႀကိတ္ငိုေနတာ ... ခ်ိဳက ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနသင့္တဲ့ သူမို႔လို႔ တအားရွက္ပီးလုပ္လိုက္မိတာ
ပါ..
.... .... ....
ဖိုးသက္ေလး က်မ ဆီေနာက္ရက္ ေရာက္လာေတာ့လဲ ဘယ္လိုျပန္ေခ်ာ့ရမွန္းမသိေတာ့လို႔ ျငိမ္ေနမိတာပါ .... ေနာက္ရက္ေတြေပ်ာက္သြားေတာ့ ငါ့ကို ပစ္ေျပးပီထင္တယ္ စိတ္နာသြားပါပီဆိုပီး ညတိုင္းငို.. ငိုဖို႔အားမရွိ
ေတာ့ေအာင္ ေမာလာမွ အိပ္ေပ်ာ္သြား
ခဲ့ရတာ ညတိုင္းပဲ သိလား (ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာျပန္လို႔ က်ေနာ္က တကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ စုပ္သပ္ပီး ေခ်ာ့ရင္း မ်က္ရည္သုတ္ေပးေနရတယ္)
.... ..... ....
အရမ္းနာ သြားသလားဟင္? (က်ေနာ့္ဘယ္ဖက္ပါးကို လက္နဲ႔ဖြဖြပြတ္ေပးပီး သနားႀကင္နာဟန္ေလးနဲ႔ေမးေနတယ္)
နာတာေပါ့ဗ် ... ထမင္းေတာင္မစားႏိုင္ဘူး... ဖိုးသက္ခ်စ္ခ်စ္လို႔ မေျပာရဘူး လက္သံေျပာင္ခ်က္က အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ပါးကေယာင္ကိုင္းလာတာဟားဟား ... ေဒၚႀကီးကေတာင္ မသာေလး ဘယ္မွာရန္ျဖစ္လို႔
အထိုးခံခဲ့ရျပန္ပီလဲတဲ့ခြိ
ေဆာရီးကြာ.. က်မ ကို ျပန္ရိုက္လိုက္.. ေရာ့ေရာ့ (မ်က္လံုးေလး စံုမွိတ္ပီး ပါးကို ထိုးေပးလာတယ္... တမင္မလုပ္မွန္းသိလို႔ ေလ..အျမင္ကပ္စရာ ဆရာမေလးဟြန္း)
ရိုက္ခ်င္ပါပူး ... ဒါမယ့္ အျပစ္ေတာ့ ေပးရမယ္
ဘာ အျပစ္လဲဟင္?
က်ေနာ္ျပန္မေျဖပဲ အမူအရာနဲ႔လုပ္ျပလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ညွိဳးေလးကို ဆြဲယူပီး ပါးစပ္နဲ႔ျပြတ္ျပြတ္ဆို စုပ္ျပလိုက္တယ္။ ျပံဳးစိစိမ်က္နာေပးေလးနဲ႔ ဒါမ်ား ဆိုပီး ခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္ထိုင္ ပြေယာင္းေယာင္းျဖစ္ေနတဲ့
ဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔သိမ္း တစ္ပတ္
လွ်ိဳ ဆံထံုးျဖစ္ေအာင္ ခပ္ျမန္ျမန္ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ပီး ပက္လက္လွန္ ထားတဲ့ က်ေနာ့္ ေပါင္ႀကားထဲ မ်က္နာေလးအပ္ခ်လိုက္ပီး မေပ်ာ့တေပ်ာ့ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လိင္တံကို ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ စုပ္ယူလို္က္တယ္။
ေခါင္းေထာင္ထႀကည့္ေနရင္း က်ေနာ့္ကို ပါးစပ္ကစုပ္၊လက္
ကေလွ်ာတိုက္ပီး ထုေပးေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ .....
ဒါေလာက္နဲ႔ေတာ့ မေက်ဘူးေနာ္.. ဟြန္းဟြန္း ... လယ္ဒီျဖစ္တာနဲ႔ ဟတ္ကလုတ္ တက္စီးေပးရမွာ ... ဒါပဲ
အြန္းးး (ပါးစပ္ထဲမွာ ဟိုဟာကို ငံုထားရေတာ့ အဲ့လိုအသံပဲထြက္လာတယ္၊ မ်က္လံုးကေလးကေတာ့ ျပဴးျပဴးေလးလုပ္ျပတယ္.. ပီးေတာမွ လက္က ဆက္ထုေပးေနရင္း ပါးစပ္ထဲက လိင္တံကိုဆြဲခၽြတ္လို္က္ပီး..)
ဒီတစ္ခါ "ခ်ိဳ" ႀကမ္းရမယ့္ ကလွည့္ေပါ့ ... အဟိ.. ေအာက္ထပ္က ကေလးေတြ သူတို႔ ဆရာမ ႀကိဳးခုန္ေနတယ္လို႔ထင္မလား .. ငလ်င္လုပ္ေနတယ္ထင္မလားပဲေနာ္
ပက္လက္လွန္အိပ္ထားရာကေန ေခါင္းေထာင္ထပီး အေပၚေအာက္ တုန္ခါ ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ ၀ါ၀င္းစိုေျပအိထြားတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို လက္ဖ၀ါး၂ဖက္နဲ႔အုပ္ကိုင္ထားရင္း ေခ်မြဆုပ္နယ္ေပးေနမိတယ္။
ဒီတစ္ခါ သူႀကမ္းရမယ့္ အလွည့္ဆိုတဲ့ အတို္င္း အံကေလးတင္းတင္းႀကိတ္လို႔ က်ေနာ့္ကို ျမင္းတက္စီးေနတဲ့ ဆရာမေလးေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးက ေခၽြးသီးေလးေတြနဲ႔စိုလက္လက္ကေလး။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္
ကို လက္နဲ႔ေထာက္ထားရင္း ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္လို႔
တဖန္းဖန္းေဆာင့္ခ်ရင္း သူမအဖုတ္ထဲ စီးပိုင္တင္းႀကပ္စြာ ထိုးခြဲ၀င္ေရာက္သြားတဲ့ လိင္တံကိုလည္း ငံု႔ငံု႔ႀကည့္ေနေသးတယ္။ နည္းနည္းေလးေဆာင့္ခ်လိုက္.. ေညာင္းလာပီဆို အဆံုးထိဖိသြင္းထားရင္း တဇြိဇြိနဲ႔
မုန္႔ႀကိတ္ဆံု လွည့္သလို ေမႊလိုက္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုစိတ္ရွိလက္ရွိ
တက္ပီးေသာင္းက်န္းေနေတာ့တာပဲဗ်။ ခံေနရတဲ့ က်ေနာ့္ခမ်ာလည္း အံကိုႀကိတ္ပီး ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကာမအရသာကို အျပည့္အ၀ရေနတာေပါ့။
ေဖာက္...ေဖာက္... ဖတ္..ဖတ္..ပလြတ္
ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်ေနရာက ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေလး ၃-၄ခ်က္ ေဆာင့္အပီး အဖုတ္ထဲက က်ေနာ္ လိင္တံကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ဟာကနဲျဖစ္သြားပီး လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာမေလးက်ေနာ့္ ကိုယ္ေပၚက
ဆင္းသြားပီး ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔
ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ကေလးေထာက္.. တင္ကေလးေကာ့ထားေပးေနတာေတြ႔ရလို႔ ဆတ္ကနဲထထိုင္လိုက္ပီး ျပဴစစျဖစ္ေနတဲ့ တင္ပါး ေဖြးေဖြးႀကီး၂ခု ႀကားက အရည္ေတြစိုအိေနတဲ့ အဖုတ္၀မွာ လိင္တံကိုေတ့ပီး
ဒူးေထာက္လွ်က္ ဖိသြင္းလိုက္တယ္။
အားးးး
တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆံုးထိ၀င္သြားေတာ့ ဖင္ကုန္းထားေပးတဲ့ ဆရာမေလးခမ်ာ ခါးကေလး ပိုညႊတ္က်သြားပီး လည္တိုင္ကေလးေမာ့ကနဲျဖစ္သြားရွာတယ္။
နက္ေမွာင္တဲ့ဆံႏြယ္ေတြကို ဆံထံုးကေလးျဖစ္သလို ကပိုကရိုထံုးဖြဲ႔ထားတဲ့ ခ်စ္သူဆရာမေလးကို ေလးဖက္ေထာက္လွ်က္ကေလး အေနာက္ကေန ေဆာင့္ -ိုး ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ ဇိမ္ရွိလိမ့္မလဲဆိုတာ
ေတြးသာႀကည့္ႀကပါေတာ့ဗ်ာ။ အားရစရာေကာင္းလြန္းတဲ့ တင္ပါး၂ခု
ကို စံုကိုင္ထားရင္း ဖင္၂ျခမ္းကို ျဖဲလို႔ တေဖာင္းေဖာင္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းေနမိတာေပါ့။ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ရလာေတာ့ က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မညွာမတာျဖစ္လာပီ။
ဖိုးသက္ေလး ေဆာင့္..ေဆာင့္ကြာာာ ... "ခ်ိဳ" မနာေတာ့ဘူး ျမန္ျမန္ေလးလုပ္... ရွီးးးး
ဖန္း...ဖန္း...ေဖ်ာက္..ေဖ်ာက္..
ခ်စ္တယ္ဗ်ာ... ဆရာမေလး.. က်ေနာ္တအားေကာင္းလာပီ.. က်ေနာ္ပန္းထုတ္မိေတာ့မယ္.. ဖူးးးး
အားးး ... ခ်ိဳတအားေမာ ..ေမာ လာပီ ...အားးးး
က်ေနာ့္ေဆာင့္ခ်က္ဘယ္ေလာက္ျပင္းသြားသလဲဆိုရင္ ဆရာမေလးရဲ႕ဆံပင္ေတြခ်ည္ထံုးတာေတာင္ အကုန္ေျပက်သြားတယ္။
ေခါင္းကေလး ငံု႔ထားရင္း က်ေနာ္ေဆာင့္အသြင္းမွာ ေနာက္ျပန္ေကာ့ပီး တင္ပါးနဲ႔ ျပန္ေဆာင့္လာတာ အေတြ႔ ေဖာင္းကနဲ.. ေဖာင္းကနဲေတာင္ ျမည္သြားတယ္။ ၀ိုင္းစက္စက္ တင္းေျပာင္လြန္းတဲ့တင္ပါးသားႀကီးေတြ
ေတာင္ လိႈင္းထပီး တုန္ခါသြားတဲ့အထိ ၂ေယာက္စလံုးရဲ႕
ေဆာင့္အားက ျပင္းထန္လြန္းေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး မ်က္လံုးထဲမွာ မီးပြင့္ေတြျမင္လိုက္ရတဲ့အထိ အျပင္းထန္ဆံုး ေဆာင့္ -ိုး ရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ ပူေႏြးတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို အဖုတ္ရဲရဲကေလးထဲ ပန္းထုတ္ပစ္လိုုက္ပီး
ေဆာင့္ -ိုး ေနတာကို အရပ္မွာ ေလးဖက္ေထာက္ထားတဲ့
ဆရာမေလး ႀကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္လွ်က္ ၀ုန္းကနဲ ပစ္က်သြားရွာတယ္။ အဖုတ္နဲ႔ လိင္တံဆြဲမခၽြတ္ေသးပဲ တပ္လွ်က္တန္းလန္းႀကီး က်ေနာ္လည္း အေပၚကေန ထပ္လွ်ပ္ပါသြားေတာ့ ေအာက္က ဆရာမေလးခမ်ာ အင့္
ကနဲေနေအာင္ အသံထြက္ညည္းသြားရွာတယ္။
အဖုတ္ထဲက လိင္တံက တင္းကနဲတင္းကနဲဇိမ္ယူေနသလို က်ေနာ့္ေအာက္က တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ နားရြက္ကေလးေတြ၊ဂုတ္ပိုးေလးေတြကို က်ေနာ္ ဖြဖြေလး ကိုက္လိုက္ လွ်ာနဲ႔လိုက္
လွ်က္လိုက္ လုပ္ေပးေနဆဲပဲ။
ေဒါက္..ေဒါက္.. ခ်ိဳေမ... ခ်ိဳေမ
@_@
မိခ်ိဳေမ ... တံခါးဖြင့္စမ္း .. ေဒါက္..ေဒါက္..ဒံုး
.... .... ....
တံခါး အခုဖြင့္စမ္း ... ငါေျပာေနတယ္ေနာ္
၂ေယာက္သား ၀ရုန္းသံုးကားေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ခၽြတ္ခ်ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကို အေျပးအလႊား၀တ္ေနရတယ္။ အျပင္က တံခါးေခါက္သံက ဆူညံေနသလို ေအာ္ေခၚသံေတြကလည္း ေဒါသသံေတြပါေနတာကိုး။
နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ ဆရာမ ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ့ကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အရိုက္ခံရေတာ့မွာ ေႀကာက္ေနရွာတဲ့ ကေလးမေလးလို မ်က္လံုးေလး၀ိုင္း ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ အေမ့ အသံ.. အေမ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲမသိဘူး
လို႔ ငိုသံပါေလးနဲ႔ တိုးတိုးကပ္ေျပာလာလို႔ က်ေနာ္ေခါင္း
နပမ္းႀကီးသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုလုပ္ႀကမလဲ.. ျပဴတင္းေပါက္ကေန သစ္ပင္ေပၚတက္ပီး ဆင္းေျပးရမလား။ ဒါေပမယ့္ အခုေအာ္ေခၚေနတဲ့ ေဒါသ သံကိုနားေထာင္တာနဲ႔ က်ေနာ္သိလိုက္ပါပီ။ ဆရာမေလးရဲ႕
အေမဟာ က်ေနာ္တို႔ ေသာင္းက်န္းတဲ့ အသံေတြႀကားပီး
ေလာက္ပါပီ။ ဒါေႀကာင့္ အျပင္ကေန အသားကုန္ေအာ္ဟစ္ေနတာေပါ့။ ဆရာမေလးကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကူကယ္ရာမဲ့ေနတဲ့ရုပ္ကေလးနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ကေလး မ်က္ရည္၀ိုင္းပီး က်ေနာ့္ကို ႀကည့္ေနရွာတယ္။
အသက္ကို ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွဴလိုက္ရင္း က်ေနာ့္အ၀တ္
အစားေတြကို ျပန္႔ျပန္႔ရံ႕ရံ႕ျဖစ္သြားေအာင္ တစ္ခ်က္ဆြဲဆန္႔ပီးတာနဲ႔ အိပ္ခန္းတံခါးဆီ ေျခလွမ္းလိုက္တယ္။ ကလန္႔ျဖဳတ္လိုက္တာနဲ႔ အသားျဖဴျဖဴရုပ္သန္႔သန္႔နဲ႔ အသက္ ၅၀ေက်ာ္ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ ဘြားကနဲေပၚ
လာတယ္။
ဘယ္မလဲ.. ခ်ိဳေမ.. (ေျပာေျပာ ဆိုဆိုနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမေလးဆီ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးနဲ႔ ကပ္သြားပီး ဆရာမဆံပင္ရွည္ေတြကို ဖမ္းဆြဲ.. ဆတ္ကနဲ ပါးဆြဲခ်လိုက္တယ္)
ျဖန္း! ျဖန္း! အရွက္မရွိတဲ့ ဟာမ (ဆရာမေလးခမ်ာ အံကေလးႀကိတ္ပီး မ်က္လံုးစံုမွိတ္ခံေနရွာတယ္)
.... .... .....
ကိုယ့္တပည့္နဲ႔ ဒီအရြယ္ႀကီးေရာက္မွ ျဖစ္ရသလား .... နင့္ကိုအေသသတ္တာပဲ ေအးမယ္... ကဲဟယ္! ကဲဟယ္! ျဖန္း! ျဖန္း
အီးဟီးဟီး.. ခ်ိဳေမကို အေမသတ္ခ်င္လည္းသတ္ပါ ... ဒါခ်ိဳေမ့ ခ်စ္သူပါ ... ခ်ိဳေမ အေမ့စကားတသက္လံုးနာေထာင္ခဲ့ပါတယ္ ... ဒီတစ္ခါေတာ့ ... အီးဟီးး
က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းမကို ဒီေလာက္ႀကီးရိုက္ႏွက္ေနတာျမင္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ မခ်ိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး အတင္း၀င္ပီး ဆရာမေလးကို ဖက္ထားေပးရင္း က်ေနာ့္ကိုယ္နဲ႔ကာထားေပးလိုက္မိတယ္။
အဖြားႀကီးက ၂ေယာက္စလံုးကို သိမ္းႀကံဳးပီး တေျဖာင္းေျဖာင္းခ်တယ္ဗ်။ ကုတင္ေပၚမွာ လံုးေထြးကုန္ေရာ။ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနတဲ့ ဆရာမေလး ခမ်ာ သက္သာရာနည္းနည္းရသြားရွာေပမယ့္ ကာထားေပးတဲ့
က်ေနာ့္ ေက်ာျပင္ကို တအံုးအံုးနဲ႔ ထုေနတဲ့ အဖြားႀကီး
လက္ဆက ျပင္းလြန္းတယ္။ လႊဲရိုက္ရင္းနဲ႔ ေမာလာသလားမသိဘူး ရပ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ မွ က်ေနာ္ေခါင္းေထာင္ထ လာပီး မ်က္နာခ်င္းဆိုင္စကားေျပာ ဖို႔ ဟန္အျပင္ ပါးေတြထူပူသြားျပန္ေရာ။
နင္လား ငါ့သမီးေလးကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ေကာင္...ျဖန္း..ျဖန္း
အေမ! အေမ.. သမီးကို သတ္ခ်င္သတ္လိုက္ပါ ... သမီးေကာင္ေလးမွာ အျပစ္မရွိပါဘူး .. အီးး မလုပ္ေပးပါနဲ႔ ... ေတာ္ပါေတာ့ အေမရယ္
ဆရာမေလးက ဘယ္ျပန္ညာျပန္ က်ေနာ့္ကိုပါးပိတ္တီးေနတဲ့ သူ႔အေမကိုဆြဲထားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနရင္းက ေတာင္းပန္တဲ့ အႀကည့္နဲ႔ ႀကည့္ပီး ေပခံေနလို္က္တယ္။
အဲ့ဒီေနာက္မွာ အရာရာအားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိ္မ္သက္သြားပီ။ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေနတဲ့ ဆရာမေလးက ေခါင္းကေလးငံု႔ပီး ကုတင္ေပၚမွာ ဒူးေပၚမ်က္နာအပ္ထားတယ္။ ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ အဖြားႀကီးက
ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ေငးသလိုလုပ္ရင္း ရွက္ရွာ
လြန္းလို႔ က်ခဲ့မိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ခိုးသုတ္ေနတယ္။
က်.. က်ေနာ္ ဆရာမေလးရဲ႕ တပည့္ မဟုတ္ပါဘူး ေဒၚေဒၚခင္ဗ် (က်ေနာ္စကားစလုိက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲ လွမ္းႀကည့္လာတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး)
..... ...... .....
က်ေနာ္ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးပါခင္ဗ်ာ ... ဒီလိုျဖစ္တာလဲ က်ေနာ့္အျပစ္ပါ ေဒၚေဒၚ့သမီးေလး အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး ... က်ေနာ့္ေႀကာင့္ပါ သူ႔ကို မရိုက္ေပးပါနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ထပ္ရိုက္ခ်င္ေသးရင္ရိုက္ပါ
က်ေနာ္ခံပါ့မယ္
ေအး! မိေကာင္းဖခင္ သားသမီး ဆိုပီး ဘယ္လိုလုပ္ငါ့သမီး အိပ္ခန္းထဲ၀င္ေနတာလဲ ... ငါ့သမီးအျပစ္ရွိမရွိ မင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး
က်..က်ေနာ္ ဆရာမေလးကို မိသားဖသားပီပီ လာေတာင္းရမ္းပီး ယူပါ့မယ္
မင္းက ဘယ္ကေကာင္မွန္းမသိ ငါ့သမီးေလးကို ဟင္းရြက္ကစြန္းမွတ္ေနလို႔လားကြယ့္ ... ေျပာလိုက္ရမေကာင္းရွိေတာ့မယ္
က်ေနာ့္ အဖြားက ေဒၚခင္ပါခင္ဗ်ာ
ဘယ္က ေဒၚခင္လဲ?
မယ္မယ္ခင္ပါ ... ေဒၚေဒၚသေဘာတူရင္ နက္ဖန္ မနက္ အဖြားကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေခၚပီး လာေႀကာင္းလွမ္းပါ့မယ္
ဒါဆို ေမာင္ရင္က ေဒ၀ီခင့္ေျမးလား?
ဟုတ္
က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕က မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီနယ္တ၀ိုက္လူတိုင္းသိတဲ့က်ေနာ့္အဖြားအေႀကာင္းေတာ့ ႀကားဖူးပံုရတဲ့ ဆရာမေလး အေမ ျငိမ္က်သြားပီး မ်က္နာမွာ အတန္ငယ္စိတ္သက္သာရာရာသြားသလိုျဖစ္သြားတယ္။
တဟင့္ဟင့္ရႈိက္ငိုေနဆဲ ဆရာမေလးကို လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို အားကိုးတႀကီးမ်က္နာေလးနဲ႔ေငးေနရွာတယ္။ အားေပးတဲ့အျပံဳးနဲ႔က်ေနာ္ ျပံဳးျပလိုက္ရင္း .. ..
"ခ်ိဳ" ဘာမွမစိုးရိမ္နဲ႔ေနာ္ "ေမာင္" နက္ဖန္မနက္ အဖြားကို ေခၚပီးလာခဲ့မယ္ ဘာမွေႀကာက္စရာမလိုဘူး သိလား
ရည္းစားျဖစ္လာတဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆရာမနဲ႔ဖိုးသက္ ပဲေခၚလာရာက သူ႔အေမႀကီးေရွ႕မွာ မွ ခ်ိဳေတြေမာင္ေတြဇြတ္ေခၚပစ္လိုက္တာကို မ်က္လံုးေလးျပဴးပီး အံ့ႀသသလိုေငးေနတယ္။
ေဒၚေဒၚ က်ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါဦး ခင္ဗ် ... လူငယ္ေတြမို႔ ေဒၚေဒၚစိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိခဲ့တာေတြကိုလည္း ခြင့္လႊတ္ေပးပါခင္ဗ်ာ
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ႀကမ္းျပင္ေပၚေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ခ်လိုက္ပီး ကုတင္ေပၚတင္ပါးလႊဲထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ အေမကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထိုင္ကန္ေတာ့ပစ္လိုက္တယ္။ (ဟိုေသနာႀကီး ကိုေရႊဘသာေတြ႔ရင္
ေအေဘးေလး မင္းကေတာ့ဖဲသမားလို႔မေျပာရဘူး ဥာဏ္ခ်ည္းပဲ
လို႔ေျပာမွာေသခ်ာတယ္) လက္အုပ္ခ်ီပီး ထိုင္ကန္ေတာ့ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို သူ႔အေမရဲ႕ ကိုယ္လံုးေနာက္ကေန ေခ်ာင္းႀကည့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ငိုမဲ့မဲ့မ်က္နာကေလးေတာင္ ျပံဳးေယာင္ေယာင္ေလးျဖစ္သြားတယ္။
xxxxx xxxxx xxxxx
နက္ဖန္မနက္ အိပ္ယာထတာနဲ႔ အဖြားရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေခြ႕ပီး မိန္းမလိုက္ေတာင္းေပးေတာ့လို႔ က်ေနာ္ပူဆာတဲ့ အခါ အဖြားက မနက္စာစားပီးလို႔ လက္ဖက္ရည္အခ်ိဳေသာက္ရင္း ဆစ္ကလက္(စီးကရက္) ေလးတဖြာဖြာ
လုပ္ေနရာက ေဟ!အဟုတ္လား
လို႔ အံ့ႀသ သြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကို ဘာမဆို အလိုလိုက္တဲ့အဖြားမို႔ သြားႀကတာေပါ့လကြယ္လို႔ ေျပာမွာေသခ်ာတယ္။ က်ေနာ့္ကိုခုထက္ထိ ဆိုးေပေတလို႔ေကာင္းေနဆဲ ကေလးေပါက္စေလးလို႔ မွတ္ယူ
ေနႀကတဲ့ အေဒၚေတြက တပြမ္ပြမ္နဲ႔ တစ္အိမ္လံုးဆူညံသြားေအာင္
ေသာင္းက်န္းလိမ့္မယ္။ ကိစၥမရွိဘူး။ က်ေနာ့္ေကာင္မေလး ဗိုက္ႀကီးေနပီဗ်လို႔ လိမ္လိုက္မယ္ဗ်ာ။ ဒါဆို သူတို႔ျငိမ္က်သြားပီး မျဖစ္မေန အတင္းလိုက္ေတာင္းေပးေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ေဒၚေလးခင္ခက္ကေတာ့
သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေခ်ာေခ်ာလွလွအပ်ိဳႀကီးေပါက္စေလးဟာ က်ေနာ့္
ဇနီးေလာင္းဆိုတာ သိသြားရင္ ဘယ္လိုေနမယ္မသိပါဘူးဗ်ာအဟီး။
မနက္ခင္း ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တု႔ိ ျခံ၀င္းထဲ လူေတြရႈပ္ေထြးစည္ကားေနပါတယ္။
ဒီေန႔ မနက္ခင္းမွာ လူမိုက္ကေလးနဲ႕သူ႔ဆရာမေလး တို႔ရဲ႕ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးရွိတယ္ေလ။ သတို႔သမီးက ဧည့္ခံပြဲ မဟုတ္ေသးပဲ သံဃာေတာ္ေတြဆြမ္းေကၽြးမယ့္ မနက္ဆိုေတာ့ ခပ္ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးပဲ ၀တ္စားထားပီး
အဖြားနားမွာေျခဆုပ္လက္နယ္လုပ္ရင္း ကပ္ခၽြဲေန
သလို က်ေနာ့္ အေဒၚေတြကေတာ့ မမ၀ါ.. ကိုေရႊဘတို႔နဲ႔အတူ ခ်က္ျပဳတ္ေရးမွာ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ပီး အလုပ္ရႈပ္ေနႀကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ အတူ စတိုခန္းထဲကဖြက္ထားတဲ့
ဂ်ပ္စကၠဴဗူးကေလးကို သြားထုတ္ယူလာခဲ့တယ္။ ျခံေထာင့္က
လူရွင္းတဲ့ ငွက္ေပ်ာပင္ အုပ္အုပ္ နားေရာက္ေတာ့မွ ေဘးနားမွာ အသင့္ရွိထားတဲ့ ထင္းပံုထဲက ထင္းေခ်ာင္းေတြကို ယူလိုက္ပီး မီးပံုတစ္ခုဖိုလိုက္တယ္။ မီးေတာက္ေတြ အရွိန္ေကာင္းလာေတာ့ စကၠဴဗူးထဲက သစ္သားရုပ္
ထုေလးကို ထုတ္ယူလိုက္ပီး ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔စူးစိုက္
ႀကည့္ေနမိတယ္။ ကံအေကာင္းအေႀကာင္းမလွစြာနဲ႔ မကၽြတ္မလႊတ္ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ေဟာ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုေလးထဲက အမည္မသိ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးဟာ ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ႀကာေအာင္ ၀ဋ္ေျကြးေတြဆပ္ေနခဲ့ရသလဲက်ေနာ္
မသိပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါမွာေတာ့ ကၽြတ္လႊတ္သြားေစ
ခ်င္ပါပီ။ လူေကာင္းသူေကာင္း မဟုတ္သူ ေတြလက္ထဲေရာက္သြားရင္ မေတာ္တေရာ္ေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေႀကာင့္လည္း က်ေနာ္ ဒီအရုပ္ကေလးကို မီးရွိဳ႕ပစ္လိုက္ခ်င္တာပါ။ မႀကာခင္ ျကြလာမယ့္
ရဟန္းေတာ္ေတြဆီက တရားနာယူပီ အမွ်ေပးေ၀တဲ့အခါ က်ေနာ္
သူ႔ကိုလည္း အမွ်ေပးပါ့မယ္။ ေနာင္ သံသရာ အဆက္ဆက္မွာ ဒီလို ဘ၀မ်ိဳး မႀကံဳပါေစနဲ႔ေတာ့လို႔ လူနီႀကီး ကို လက္နက္ခ်သြားပီျဖစ္တဲ့ လူမို္က္ကေလး ဖိုးသက္က ေမတၱာပို႔ေတာင္းဆုေခၽြခ်င္ပါတယ္။
ဟေကာင္! ေအေဘးေလး ဘာေတြမီးရွိဳ႕ေနတာလဲဟ? နင့္ရည္းစားေဟာင္းရဲ႕စာေတြ ေဖ်ာက္ဖ်က္ေနတာလား
မဟုတ္ပါဘူး ကိုေရႊဘရယ္ ... ဟိုးတေလာက ဘုရားပြဲသြားႀကတဲ့ညက ခင္ဗ်ား ဒုကၡေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္မလား.. အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းရဲ႕ လက္သယ္တရားခံကို ခု မီးသင္းျဂိဳလ္ေနတာဗ်ိဳ႕
ဟင္! နင္အဲ့ဒါ ဘယ္လိုသိေနတာလဲ .. ငါလည္းမေျပာဘူူးပါဘူး .. ငါက ဘာဒုကၡေရာက္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး
အတိက်ေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္သိပါ့မလဲဗ် ... ဒါေပမယ့္ လူနီႀကီးလာေခၚသြားတယ္မလား ခြိ ... ကိုယ့္ဆရာက တစ္ညထဲမွာ တစ္ေယာက္မက ေလွ်ာက္တြယ္ပစ္လိုက္ပံုရတယ္ ...ေနာက္တေန႔မနက္ခင္ဗ်ာ့မ်က္နာက
ေခ်ာင္က်ေနတာေလဟီဟိ
ဟမ္.. ဖိုးသက္ ... အဲ့ဒါ.. အဲ့ဒါ
ဟားဟား နားေထာင္.. က်ေနာ္ရွင္းျပမယ္ #@!$%&*!@#$%&*%$#
xxxxx xxxxx xxxxx
ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲကလို စာတမ္းထိုးလိုက္ရရင္ေတာ့ "တစ္ႏွစ္ခန္႔ႀကာေသာ္" ေပါ့။
ေမာင္ေရ! ေမာင္
.... .... ....
ေမာင္လို႔ ... ခ်ိဳ ေခၚေနတယ္ကြာ ..
.... .... ....
ေဟ့ေကာင္ "ငသက္" ငါဒီေလာက္ေအာ္ေခၚေနတာ နားပင္းေနသလား ငါႏြားႏို႔ခြက္နဲ႔ လွမ္းထုလိုက္ရ..
"ခ်ိဳႀကီး" ေမာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ မျမင္ဘူးလား ... ဘာျဖစ္လို႔ဆူညံေနရတာလဲ ခြီးတယ္ဗ်ာ
ေဟ့ေအး! မသိပူး ငါပ်င္းတယ္ ဗီဒီယို ေခြသြားငွါးေပးေခ် .. ေခ်ာင္ယြန္ဖတ္ ဇာတ္ကားအသစ္ထြက္တယ္တဲ့ေအ့ "ဖဲဘုရင္" တဲ့ ... အရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ေျပာတယ္ ခုထ..ခုထ.. ခုသြားငွါးေပး ... ေမာင္ မထရင္
ငါ့ဖာငါသြားငွါးမွာေနာ္ ဘာမွတ္လဲဟြန္း!
ဖိုးသက္!!!
ဗ်ာ.. အဖြား?
င့ါေျမးမေလး နင့္ကို ဘာလုပ္ခိုင္းေနသလဲ မႀကားဘူးလား .. အခု သြားငွါးေပးလိုက္စမ္း
ကၽြတ္!
အဖြားရဲ႕တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ခ်မွတ္တဲ့ေနာက္ ဘာမွျပန္မေျပာရဲေတာ့ပဲ ကုန္အ၀ယ္စာရင္း လယ္ဂ်ာ စာအုပ္ကို ဆတ္ကနဲပိတ္ပီး ထထြက္ခဲ့ရတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲက ဆက္တီခံုရွည္ေပၚမွာ ေခါင္းအံုးေတြႀကားထဲ ဘုရင္မစတိုင္နဲ႔ လွဲေနရင္းက ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္နာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းႀကည့္ေနတဲ့ ဗိုက္ႀကီးသည္ ႀကီးကို မင္းေတာ့နာမယ္ ဆိုတဲ့ အႀကည့္နဲ႔
ဂ်ိဳႀကည့္တစ္ခ်က္ႀကည့္ရင္း ရပ္ကြက္ထိပ္က ဗီဒီယိုအေခြငွါးဆိုင္
ဆီ ခပ္သုတ္သုတ္ကေလးေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ဒီဟာမ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ။ ဗိုက္ႀကီးလာကထဲက ဖဲထုပ္၀ယ္ေပးဆိုပီး ဇာတ္လမ္းစလာတာ။ ေနာက္ပိုင္း ဖဲရိုက္တာပါသင္ေပးဆိုပီး ပူဆာလာေရာ။ အိမ္ေထာင္
က်ပီဆိုပီး မဆိုးမမိုက္ေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ ခုမွ၀ဋ္လည္ေနပီေလ။
ညအိပ္ပီဆိုလည္း "ေဟာလီး၀ုဒ္" တစ္ပြဲေလာက္ ဆြဲဦးမယ္ဘာညာေတြ ေညာင္တယ္။ ေတာ္ပီလို႔ ျငင္းရင္ ငါ နက္ဖန္ နင့္အလစ္မွာ ဒီဗိုက္ႀကီးနဲ႔ ႀကိဳးခုန္ပစ္လိုက္ရမလား လို႔ ျခိမ္းေျခာက္တာနဲ႔ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္
ဖဲတစ္ပြဲႏွစ္ပြဲေလာက္ မအိပ္ခင္တူတူရိုက္ေပးေနရတယ္။
အဲ့လိုျခိမ္းေျခာက္တာက တစ္ပိုင္း က်ေနာ့္ကို ညစာမေကၽြးမွာေႀကာက္တာကလဲ တစ္ပို္င္းေပါ့ေလ ဟီးဟီး။ ဗိုက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ လုပ္တံုးလားလို႔ေမးရင္ လုပ္ပါ့လို႔ေျဖရမွာပဲ။ ခင္ညားတို႔ ရူပေပဒဆရာမေလးက ဗိုက္ကေလး
ပူလာမွ ျပည့္ျပည့္ လံုးလံုးဟာသရုပ္ကေလးေပါက္ပီးပိုပိုလွလာ
တာကိုးဗ်။ ခ်ိဳဗူးႀကီးေတြက ပိုဆူျဖိဳးလာသလို.. ကိုယ္လံုးေလးကလဲ ပိုေတာင့္ပိုထြားလာသလိုျဖစ္လာေတာ့(ရုပ္ကေလးကလည္း က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ ပိုလွလာတယ္) က်ေနာ္မလုပ္ပဲမေနႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ အဲ့ဒါကို ဒင္းက
ေဟာက္ေသးတယ္.. ေမာင္! နင့္ကေလး ေမြးလာမွဆံပင္ေတြေဖြးေဖြး
ျဖဴတာမ်ိဳးျဖစ္ေနရင္ နင္တရားခံေနာ္ တဲ့ဟားဟား။
က်ေနာ့္ အေဒၚေတြကလဲ သူ႔ကိုဆိုသည္းသည္းလႈပ္ခ်စ္ႀကရာကေန(ခ်စ္မွာ ေပါ့ေလ သူတို႔ တူေလးအပိုးက်ိဳးသြားတာ ဒီမိန္းမေႀကာင့္ကိုး) ခုလို ကိုယ္ေလးလက္၀န္ရွိလာေတာ့ ပိုေတာင္သည္းလာႀကတယ္။
အဲ့လိုသည္းလာေလေလ ဒင္းက အိမ္မွာ ဘုရင္မႀကီး စတိုင္ဖမ္းလာေလေလမို႔ စပ္ျမင္ေတာင္ကပ္လာတယ္။ ခုနက အျဖစ္အပ်က္ပဲႀကည့္ေတာ့ေလ။
ဟဲ့! ဒါကဘယ္တံုး ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာနဲ႔
မမ၀ါ.. မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ... အိမ္က "ကို၀င္းႀကည္" က ဖဲခ်တဲ့ ဗီဒီယိုႀကည့္ခ်င္ပါတယ္ဆိုလို႔ အေခြသြားငွါးမလို႔ဗ်
ဟာဟ.. နင္ေတာ့ သားေလး ေမြးလာရင္ ၀ဋ္လည္ဦးမွာျမင္ေယာင္ေသးတယ္ ကြယ္ ...
မမ၀ါတို႔ေကာ ကေလးေတြဘာေတြ မယူေတာ့ဘူးလားဟီးဟီး
ဟဲ့! နင့္အမ ကို ကေလးတြဲေလာင္း မုဆိုးမ ဘ၀နဲ႔က်န္ခဲ့ေစခ်င္တာလား ... ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္မေျပာစမ္းနဲ႔ ဟြန္းး အမယ္မယ္..ရွင္ႀကီးက ဘာျပီတီတီလုပ္ပီး ကေလးကို မ်က္စိမွိတ္ျပေနတာလဲ လာ အိမ္ျပန္မယ္
မမ၀ါရဲ႕ေဆာင့္ဆြဲမႈေႀကာင့္ သူ႔ေယာက်္ားႀကီး က်ေနာ့္ကိုေတာင္ စကားလွမ္းမေျပာႏိုင္ပဲ ဒရန္႔ဒရန္႔နဲ႔ပါသြားရွာတယ္။
သူ႔ေယာက်ာ္းက သူ႔ထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတာကိုးဗ်။ အင္း! က်ေနာ္ေျပာဖို႔ေမ့ေနလို႔ သူ႔ေယာက်္ားနာမည္က ... ... "ဘႀကီးေထာင္" တဲ့ဗ်ားးး။ ေခ်ာေခ်ာလွလွ တစ္ခုလပ္ကေလး မမ၀ါ ဒီႏႈတ္ခမ္းေမႊးႀကီးကို
ဘယ္လိုလုပ္ႀကိဳက္သြားသလဲ က်ေနာ္လည္းနားမလည္ပါဘူးဗ်ာ။
တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ သစ္သားရုပ္ထုေလးကို မီးရွိဳ႕ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တဲ့ ေန႔က ညေနေစာင္းႀကီး အူယားဖားယားနဲ႔ ဘႀကီးေထာင္က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာေသးတယ္။ ဟိုေကာင္ေရႊဘ မူးမူးနဲ႔ငါ့ကိုခုမွေျပာလို႔သိရတာ
နစ္နာလိုက္တာကြာတဲ့.. ဘယ္မလဲ အဲ့ဒီသစ္သားရုပ္ထုမီးရွိဳ႕ထားတဲ့ေနရာ
ဆိုလို႔ က်ေနာ္လိုက္ျပလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိမ္က ေပါက္ျပားေတာင္းပီး မီးဖို ေနရာပတ္ခ်ာလည္က ျပာ မႈန္ေတြကို ေျမႀကီးပါမက်န္ ေပါက္ျပားနဲ႔ေပါက္ယူပီး ဂုန္နီအိတ္နဲ႔ထည့္ယူသြားတာပဲ။ ဒီအဘိုးႀကီးက
အင္းေတြ၊ေဆးေတြ အင္မတန္လို္က္စားတာဆိုေတာ့ ေဆးေဖာ္ေတာ့မယ္ဆိုပဲ။
သူ႔ေဆးပဲေအာင္သြားတာလားဘာလားေတာ့မသိဘူး ေနာက္ထပ္ ၃-၄လေလာက္ေနေတာ့ မမ၀ါနဲ႔ လူႀကီးေတြေရွ႕လက္မွတ္ထိုးလက္ဖက္ရည္တိုက္ပီး ယူပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲဗ်။ မမ၀ါတစ္ေယာက္ ရပ္ကြက္ထဲက
ကုန္စံုဆိုင္မွာ အုန္းဆီ၀ယ္ေနတာ ျမင္ရင္ အင္းးး သူ႔ဆံပင္ေတြလိမ္းဖို႔လား
ဘႀကီးေထာင္ ေနာက္ေပါက္ဖြင့္ဖို႔လားလို႔ က်ေနာ္ေတြးမိပီး မရယ္မိေအာင္မနည္းထိန္းထားရတယ္။ ဟိုလူႀကီးက ေနာက္ေပါက္၀ါသနာရွင္ဆိုေတာ့ လုပ္ေတာ့ လုပ္မွာေသခ်ာတယ္ေလခြိခြိ။ (ဘႀကီးခင္ညာ့ ဆႏၵျဖည့္ေပး
လိုက္ပီေနာ္ :D :D )
ငွါးလာတဲ့ ဗီဒီယိုအေခြကို အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဟိုဗိုက္ပူရဲ႕လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ရင္း ညက်ရင္ အေခြငွါးခ တစ္ေႀကာင္းေလာက္လာထား.. လို႔ျပံဳးစိစိနဲ႔စ လိုက္ေတာ့ လက္၂ေခ်ာင္းေထာင္ျပပီး တစ္ေႀကာင္း
ေလာက္ေတာ့ မ၀ေသးဘူး လို႔တိုးတိုးေလး ျပန္ေျပာ
လာလို႔ တဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္။ ဗီဒီယို ဇာတ္လမ္းကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာေမာ့ ေတာ္မူေနတဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလးကို က်ေနာ္ ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ေငးႀကည့္ရင္း သူတို႔ထင္သလို ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးဟာ
သားေလးမဟုတ္ပဲ သမီးေလးျဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနမိတယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ့္သမီးေလးဟာ သူ႔ေမေမလို ဆံပင္နက္နက္အိအိေလးေတြပို္င္ဆိုင္မွာေသခ်ာတယ္။ မ်က္နာ၀ိုင္း၀ိုင္းအသား ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေလးျဖစ္ေနမွာေပါ့ လို႔ေတြးမိပီး မျမင္ရေသးတဲ့ ကေလးေလးကို
ပံုေဖာ္ႀကည့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ့္သမီးေလးသိတတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လာရင္
ရင္ခြင္ထဲထည့္ပီး ဗင္းနစ္ျမိဳ႕မွကုန္သည္ ဆိုတဲ့စာအုပ္မ်ိဳးကို ပံုျပင္ေျပာသလိုဖတ္ျပခ်င္တယ္။ ေကာင္းကင္ႀကီးက ဘာလို႔အျပာေရာင္ျဖစ္ေနရတာလဲ ဆိုတာကို ရွင္းျပခ်င္တယ္။ သူမျမင္ဖူးလိုက္တဲ့မတရားမႈေတြကို
မုန္းတီးတဲ့ သူ႔အဖိုး အေႀကာင္းဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ေျပာျပပီး အမွန္တရားကို
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ သမီးလိမၼာေလးျဖစ္ေအာင္မသိမသာေလးသြန္သင္ေပးခ်င္မိတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါ ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္တဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလးျဖစ္ေစခ်င္သလို ... ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ခါေလာက္
အိပ္မိလိုက္တာနဲ႔ ယူစရာမလိုတဲ့အေႀကာင္း.. ေလာကမွာအေသာက္အစား
ေလာင္းကစားကင္းတဲ့ ေယာက်္ားေတြဟာ ထံုအအ ေယာက်္ားေတြသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေႀကာင္း... ေပေတဆိုးမိုက္ေပမယ့္ သူတပါးအေပၚႏိုင့္ထက္စီးနင္းမလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔ေဖေဖလို လူမ်ိဳးကိုသာ လက္ထပ္ေစခ်င္တယ္
ဆိုတဲ့အေႀကာင္းေတြပါ က်ေနာ္သြန္သင္ဆံုးမခ်င္တယ္။ လူ႔ေလာကထဲေရာက္မလာေသးတဲ့
သမီးေလးအေႀကာင္း က်ေနာ္စိတ္ကူးေတြယဥ္ေနမိတာမ်ားသြားပီလားမသိပါဘူးေလ။
နိဂံုး
ေခတ္စနစ္ေျပာင္းလာပီျဖစ္တဲ့ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အုတ္ကန္နဲ႔ေရစစ္ကန္ေတြပါတဲ့အိမ္သာေတြတူးလာႀကပါတယ္။ အမ်ားနည္းတူ အုတ္အိမ္သာေဆာက္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ျခံထဲမွာ ခပ္နက္နက္တြင္းတစ္တြင္း
ျခံေထာင့္မွာ ထပ္တူးႀကရပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း အိမ္သာတြင္းတူးေရး တာ၀န္ခံကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ အနီးကပ္စီစဥ္ညႊန္ႀကားရင္း တြင္းထဲခဏခဏဆင္းဆင္းႀကည့္ေနတာကို က်ေနာ္သတိထားမိလိုက္တယ္။
ဟာ! ဒါေလးကဘာေလးလဲဟ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ ထြက္လာပါလား
ဘယ္မွာလဲ ... ေနဦး ငါႀကည့္မယ္ ျပစမ္းျပစမ္း
တြင္းႏႈတ္ခမ္းကေန လႊားကနဲ ခုန္ဆင္းသြားတဲ့ ကိုေရႊဘတစ္ေယာက္ လက္ထဲမွာ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ကိုင္ပီးျပန္တက္လာတယ္။ သစ္သားရုပ္ထုကေလးပါလားဗ်။
ဒါေပမယ့္ ဟိုယခင္က သစ္သားရုပ္ထုကေလးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ သစ္သားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ဗံုတီးေနတဲ့ ၀က္၀ံ ရုပ္ကေလးမွန္း ေျမႀကီးေတြကို ဖယ္ထုတ္သန္႔စင္လိုက္မွသိလိုက္ရ
တယ္
။ ဒီေနရာက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက အိမ္သာတြင္းေဟာင္းႀကီးေလ။
ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားရင္း ဒီအရုပ္ကေလးကို အိမ္သာထဲပစ္ခ်ခဲ့မိတာကို ခုမွသတိရေတာ့တယ္။ သူရွာေနတဲ့ အရုပ္ကေလး မဟုတ္ပဲ ကေလး ကစားစရာ အရုပ္ျဖစ္သြားေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားတဲ့ ကိုေရႊဘရဲ႕မ်က္နာကို
လွမ္းႀကည့္ရင္း က်ေနာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ထိုင္ရယ္လိုက္မိတယ္ဗ်ာ။
ဟားဟားဟားဟား!
ကဲ.. ပီးသြားပါပီခင္ဗ်ာ။
သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ။ က်ေနာ့္ပို႔စ္ေအာက္မွာ က်ေနာ့္ကို အာလူးနည္းနည္းေတာ့ ထပ္ဖုတ္ခြင့္ျပဳႀကပါ။ ဓာတ္ရွင္ေလာကမွာ ဟိုးေရွးေရွးေခတ္ဆီတံုးက ဆရာ့ဆရာဒါရိုက္တာႀကီးမ်ား သံုးခဲ့တဲ့ အကြက္တစ္ကြက္ရွိသတဲ့
ဗ်။ ရုပ္ရွင္းဆရာႀကီးမ်ားစတင္သံုးစြဲခဲ့တယ္လို႔ေဆာင္း
ပါးတစ္ပုဒ္ထဲဖတ္ဖူးသလိုလိုပဲ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ ယေန႔ေခတ္ ဓာတ္ရွင္ေတြမွာေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားပါ ပါတယ္။ alternate ending: ဆိုတာပါ။ ဗမာဓာတ္ရွင္ေလာကမွာေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ လက္၀ဲယိမ္း
ဓာတ္ရွင္မင္းသားဒါရိုက္တာႀကီး ရိုက္ျပသြားတဲ့ ဇာတ္ကားမွာဇာတ္
သိမ္းခန္း.. တစ္ျခမ္းက ပိရိသတ္အႀကိဳက္ျဖစ္ေနပီး၊ေနာက္ထပ္တစ္ျခမ္းမွာက သူသိမ္းခ်င္တဲ့ဇာတ္သိမ္းခန္းျပကြက္ကို ျပိဳင္တူျပသြားခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။
က်ေနာ္ဘာလို႔အဲ့ဒါေတြေျပာေနရသလဲဆိုေတာ့ ခုဒီဇာတ္လမ္းက ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါပီ။
စာဖတ္သူေတြျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါ ဖိုးနီရဲ႕ ဇာတ္လမ္းဆံုးရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိေနေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ ဆိုတဲ့ စကားကို က်ေနာ္အေလးထားမိခဲ့ေႀကာင္း၀န္ခံလို္က္ပါတယ္။
ဒါေႀကာင့္အားလံုးေပ်ာ္ေအာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလး
ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ပထမဆံုး အေပ်ာ္နဲ႔ဆံုးတဲ့ဇာတ္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာရွိလာျပန္ပါပီ။ ဟိုစိတ္ဒီစိတ္ျကြယံုသက္သက္ က်ေနာ့္စာကို ဖတ္တဲ့သူေတြကေတာ့
ထားလိုက္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာကိုဖတ္ႀကပါတယ္။
အဲ့ဒီလူေတြက က်ေနာ္ေရးလိုက္တဲ့ဘယ္အေႀကာင္းအရာဟာ ရိုးသားမႈရွိတယ္၊ ဘယ္နားေလးကေတာ့ျဖင့္ ဒီေကာင္ရႊီးေနပီဆိုတာမ်ိဳး အေသခ်ာသိႀကမွာပါ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္လဲ က်ေနာ္ရိုးရိုးသားသား တင္ျပဖို႔ႀကိဳးစား
ခဲ့ပါတယ္။ ယခုေအာက္မွာေရးသားမယ့္ အေႀကာင္း
အရာက ခုနက ေျပာသလို alternate ending မဟုတ္ရပါဘူး။ တမင္သက္သက္ ျပန္ရႈပ္သြားေအာင္လုပ္ခ်င္တာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ပီဒီအက္ဖ္ လုပ္ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ႀကိဳမွာခ်င္တာကလည္း
ဒီဇာတ္လမ္းကို စာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အခါဒီခုေရးေနတဲ့ ပို႔စ္ကို ခ်န္ထားခဲ့ေစ
ခ်င္ပါတယ္။ တျခားအျပင္ကို ကူးယူေဖာ္ျပခ်င္တဲ့ ဆရာသမားမ်ားကိုလဲ အေပၚက ဇာတ္သိမ္းအထိပဲကူးပါလို႔ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်။
၁၉၉၇ မိုးတြင္းကာလႀကီး
ဧရာ၀တီ တတိယျမစ္ျပင္အက်ဥ္းဆံုးေနရာရဲ႕မလွမ္း မကမ္းမွာ အဲ့ဒီေခတ္က ဗမာေျပကို တင္သြင္းလာတဲ့ တရုတ္၃ထပ္အျမန္သေဘၤာ တစ္စီး ေလနီႀကမ္းနဲ႔တိုးပါတယ္။ ေရစူးတိမ္ပီး အထပ္ျမင့္တဲ့ေရတိမ္သြား
သေဘၤာဟာ လိႈင္းထန္စျပဳလာတဲ့ ျမစ္ျပင္ေပၚမွာ စက္အားျပင္း
ျပင္းနဲ႔ရုန္းကန္ေနရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုမွ မရေတာ့လို႔ အနီးဆံုး ျမစ္ကမ္းကို ထိုးကပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ျမစ္ကမ္းနားကို ကပ္မိခါနီး အေျခေနေလးမွာ ျမစ္ျပင္ကို ကန္႔လန္႔ခံလိုက္သလိုျဖစ္သြားတဲ့ သေဘၤာကို
ေလနီႀကမ္းက ေဆာင့္တိုးလိုက္ေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
ျမစ္ကမ္းနဲ႔ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ တစ္ျခမ္းေစာင္းပီးေမွာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ လူ၆၀၀ေလာက္တင္ေဆာင္လာတဲ့ သေဘၤာဟာ ေရထဲမွာတစ္၀က္၊ ေရျပင္ေပၚတစ္၀က္ တစ္ေစာင္းလွဲအိပ္လွ်က္ျဖစ္သြားပီး လူေတြဟာ
အသက္ေဘးလႊတ္ေအာင္ ရုန္းကန္ကူးခတ္ႀကရပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီသေဘၤာရဲ႕ တစ္ျခမ္းမွာရွိတဲ့ အထက္တန္းအိပ္ခန္းေတြဟာ ေရေအာက္ကိုေဇာက္ထိုး ႏွစ္ျမဳပ္သြားပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ လူေတြဟာ ေရေအာက္မွာ ပိတ္မိသြားပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့ႀကရပါေတာ့တယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ရူပေဗဒဆရာမေလး ေဒၚခင္ခ်ိဳေမ ဆိုတာ ေရျမဳပ္သြားတဲ့အဲ့ဒီအထက္တန္းအိပ္ခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ပါသြားရွာတဲ့တစ္ေယာက္ပါပဲဗ်ာ။
လူေသရင္ဘာျဖစ္လဲဆိုတာကို ဖိုးသက္ဆိုတဲ့ ေကာင္က အမႈန္ေတြျဖစ္သြားတယ္လို႔ ယံုႀကည္သတဲ့။ ဘဒၵကမၻာႀကီးဟာ လည္း အမႈန္ေတြနဲ႔ပဲဖြဲ႕စည္းထားတာလို႔ အျမဲေျပာတတ္သတဲ့။ တစ္စံုတစ္ရာဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြား
တိုင္း အမႈန္ေတြအျဖစ္ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းသြားတာမ်ိဳး
ပါပဲေလ။ အကယ္လို႔မ်ား ခင္ဗ်ားတို႔ ယခုအခ်ိန္မွာ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္ေနပီျဖစ္တဲ့ ဖိုးသက္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ခဲ့ရင္ ကိုဖိုးသက္ေလးခ်စ္တဲ့ ရူပေဗဒဆရာမေလး ဘယ္မွာလဲလို႔ ေမးႀကည့္လိုက္ႀကပါ။
"ေလာေလာဆယ္သူ အခုဒီမွာမရွိဘူး အမႈန္ေတြအျဖစ္ဖြဲ႕စည္းေနတယ္"လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့မွာေသခ်ာတယ္ဗ်။
No comments:
Post a Comment