“မို႔မို႔
… ညက အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား … ”
“ ဟင္ … အို … ”
“ ဟင္ … အို … ”
ကုတင္ေစာင္းတြင္
ထိုင္၍ေငါင္ေနေသာ မို႔မို႔တစ္ေယာက္ အသံလာရာသို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ဝင္ကာ
သူ႔ထံ ေလွ်ာက္လာေသာ မ်ဳိးဝင္းသူကိုေတြ႔လိုက္ရၿပီး ‘အို’ ကနဲ ရွက္ေသြးျဖာ၍ ေခါင္းေလးငုံ႔ထားလိုက္မိသည္။
ညက မမခင္သီတာႏွင့္ မ်ဳိးဝင္းသူတုိ႔ဆီမွ အသံမ်ားကိုၾကားရသျဖင့္ မေနႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ဂ်က္ခ်မထားေသာ
မမတို႔အခန္းကို အသာေလးဟၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္။ ဒါကို ဒီလူႀကီး အမွတ္တမဲ့ ေတြ႔သြားခဲ့တာျဖစ္မည္။
“ေျပာပါအုံး
… မို႔မို႔ရဲ႕ … အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လားလို႔ … ”
သူမ၏
အနားတြင္ ရပ္လိုက္ေသာ မ်ဳိးဝင္းသူက သူမ၏ ဆံပင္ေလးေတြကို လက္ျဖင့္သပ္ရင္း သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို
ၾကင္ၾကင္နာနာေလး ငု႔ံ၍ၾကည့္ေနရင္းမွ ထပ္၍ေမးလာျပန္သည္။
“မသိဘူး…
”
“ဟဲဟဲ … မုိ႔မုိ႔က ကိုယ္တုိ႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး … ခံခ်င္ေနတာမဟုတ္လား … ”
“ဟဲဟဲ … မုိ႔မုိ႔က ကိုယ္တုိ႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး … ခံခ်င္ေနတာမဟုတ္လား … ”
မ်ဳိးဝင္းသူက
မုိ႔မုိ႔၏ ပုခုံးသားလုံးလုံးေလး တစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ ဆုပ္ရင္းေမးသည္။ မုိ႔မို႔ရင္ေတြ
တဒိန္းဒိန္းခုန္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ယင္လာသည္။ မုိ႔မုိ႔ကို ၾကည့္ရင္း မခ်င့္မရဲျဖစ္လာေသာ
မ်ဳိးဝင္းသူက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း နမ္းလိုက္သည္။
“အို
… ကြ်တ္ … .ကြ်တ္ … မမ ေတြ႔လိမ့္မယ္ …”
“သီတာ ခုေလးတင္ ေစ်းသြားဝယ္တယ္ေနာ္ … တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ျပန္လာမွာ …”
“သီတာ ခုေလးတင္ ေစ်းသြားဝယ္တယ္ေနာ္ … တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ျပန္လာမွာ …”
ေျပာလည္းေျပာ
မ်ဳိးဝင္းသူက သူမ၏ အဝတ္အစားေတြကို ဆြဲခြ်တ္သည္။ မို႔မုိ႔ ဘာမွမေျပာ … ႐ုန္းဖယ္ျခင္းလည္းမျပဳ
… ညကတည္းက သူတုိ႔ကိုၾကည့္ရင္း ‘မ်ဳိးဝင္းသူက သူမကိုလုပ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ’ ဟု ခဏခဏ ေတြးမိသားျဖစ္သည္။
မို႔မို႔က တစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္အစားေတြလည္း ကင္းကြာသြားေရာ… မ်ဳိးဝင္းသူက သူ႔ကိုယ္ေပၚက
အဝတ္အစားေတြကိုပါ ခြ်တ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မို႔မုိ႔အား သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး
အငမ္းမရ နမ္းရင္းက ႏို႔ေလးေတြကို ညႇစ္သည္။
“အာ…
ဟာ … ဦးကလည္း အရမ္းဘဲ … ”
ႏုိ႔အုံအိအိေလးကို
ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္နယ္မိသျဖင့္ မုိ႔မုိ႔က ညီးသည္။ လက္တစ္ဆုပ္စာေလးသာရွိေသာ ႏို႔အုံေလးမွာ
မ်ဳိးဝင္းသူ၏ လက္ထဲတြင္ ဆုတ္ေခ်အနယ္ခံေနရၿပီး က်န္တစ္လုံးမွာလည္း ပါးစပ္ျဖင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္
အစုိ႔ခံေနရသည္။ မုိ႔မို႔၏ ႏို႔အုံေလးမွာ တေျဖးေျဖးဆူ ႂကြလာသည္။ လက္တစ္ဆုပ္ေလာက္သာရွိေသာ္လည္း
ဆုပ္နယ္ရတာေကာင္းလွသလို စုိ႔ရတာလည္း ေကာင္းလွသည္။
မ်ဳိးဝင္းသူ၏
အႏိုးအဆြမ်ားမွာ ထိမိလြန္းသျဖင့္ မုိ႔မုိ႔ထံမွ အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္းေလးႏွင့္ ညီးသံေလးမ်ား
ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ မ်ဳိးဝင္းသူက သူမ၏ ေပါင္တံလုံးလုံးေလးမ်ား ဗိုက္သားျပန္႔ျပန္႔ေလးႏွင့္
ဖင္သားအိအိကားကားႀကီးမ်ားအား တလွည့္စီႏွံ႔ေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ေပးၿပီးေနာက္ ေစာက္ပတ္အုံ
ေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚသုိ႔ ေရြ႕လိုက္သည္။ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ လက္ျဖင့္ ဆြဲပြတ္လိုက္သည့္အခါ
မုိ႔မုိ႔မွာ ဖင္ဆုံႀကီးႂကြသြားၿပီး တဟင္းဟင္းညီးသံေလးမ်ား ထြက္သြားသည့္အျပင္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား
စိုရႊဲ၍က်လာသည္။ ေမႊးႀကိဳင္ႏုအိလွေသာ မို႔မုိ႔၏ကိုယ္လုံးေလးကို အငမ္းမရနမ္းလိုက္၊ လွ်ာျဖင့္
ယက္လိုက္လုပ္ရင္း မုိ႔မုိ႔တစ္ေယာက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဟု တြက္ဆ၍ သူမ၏ကိုယ္ေပၚသုိ႔ မ်ဳိးဝင္းသူက
တက္၍ ခြလိုက္ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမ၏ ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ပတ္ဝသုိ႔ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို
ေတ့၍ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာတုိက္၍ ပြတ္ဆြဲေပးေနေလသည္။
“ဟင့္
… ဟင့္ … ဦး … ဘာလုပ္ေနတာလဲ … ဟင့္ … ”
စိတ္မရွည္စြာျဖင့္
ၿငီးေျပာေလး ေျပာလိုက္ၿပီး မို႔မို႔က သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံေပၚရွိ ပူေႏြးမာေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးအား
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မခ်င့္မရဲျဖစ္လာပုံျဖင့္ မုိ႔မုိ႔ကသူမ၏
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး လီးထိပ္ကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ေတ့ကာ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေကာ့တင္လိုက္စဥ္
မ်ဳိးဝင္းသူကလည္း ဖိ၍သြင္းလိုက္ေတာ့ရာ လီးႀကီးမွာ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ တစ္ဝက္ေလာက္ ထိုးဝင္သြားေလသည္။
“ျဗစ္
… ျဗစ္ … အို… အီး … ျဗစ္ … ”
“ျဗစ္ … ျဗစ္ … အီး … အီး … အား … အား … ႁပြတ္ … ျဗစ္ … ျဗစ္ … ”
“မို႔မို႔ … နာလား … ”
ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးေပးအၿပီးတြင္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ျဗစ္ … ျဗစ္ … အီး … အီး … အား … အား … ႁပြတ္ … ျဗစ္ … ျဗစ္ … ”
“မို႔မို႔ … နာလား … ”
ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးေပးအၿပီးတြင္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ဟင့္အင္း
… ရပါတယ္ … ေဆာင့္ ေဆာင့္ မုိ႔မုိ႔ မနာဘူး … ခံႏိုင္တယ္ … ”
ဖင္ဆုံႀကီးကို
ျပန္ႂကြေပးရင္း မုိ႔မုိ႔က ေျပာလိုက္သည္။ မ်ဳိးဝင္းသူက မုိ႔မုိ႔၏ ပုခုံးသားေလးမ်ားအား
ဂ်ဳိင္းၾကားမွလွ်ဳိဆြဲၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငုံစုပ္ကာ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း တိုးဝင္ေနေသာ
လီးတန္ႀကီးကို ဖိဖိသြင္းေနရသည္မွာ အရသာထူးလွေပသည္။ မုိ႔မုိ႔၏ ေမႊးႀကိဳင္ႏုအိေနေသာ လုံးလုံးက်စ္က်စ္
ကုိယ္လုံးေလးကို ဖက္ထားရသည္မွာ ေႏြးေထြးစီးပိုင္၍ အရသာရွိလွသလို ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးကလည္း
ဝင္ေနေသာလီးတန္ႀကီးကို မဆန္႔မၿပဲငုံထားရသျဖင့္ ရွိရင္းစြဲထက္ ပုိမုိေဖာင္းႂကြ၍ေနကာ
လီးႀကီး ဖိဝင္သြားတိုင္း ခ်ဳိင့္ခ်ဳိင့္သြားရၿပီး လီးႀကီး ထြက္လာတိုင္း စုႂကြ၍ ပါလာၾကသည္။
အဝင္အထြက္ လုပ္ေနသည့္ လီးတန္ႀကီးကို ေနရာမေပးႏိုင္သည့္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက လီးတန္ႀကီးကို
အတင္းႀကီးရစ္ ပတ္ထားေလရာ မ်ဳိးဝင္းသူမွာ အရသာေတြ႔လွေပသည္။ မုိ႔မုိ႔၏ ဖင္ႀကီးကို ေမြ႔ယာထဲအိက်သြားေအာင္
လိုက္၍ ေဆာင့္ေနၿပီး ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာကာ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ အဆုံးထိဝင္ေနၿပီး ဆီးခုံျခင္း
တဖတ္ဖတ္႐ိုက္သံက စည္းခ်က္က်က် ထြက္ေပၚ၍ လာသည္။
မုိ႔မုိ႔ကလည္း
သူမ၏ ေပါင္တံေလးႏွစ္ဖက္ကို အစြမ္းကုန္ကား၍ ေပးထားသည္။ သူမ၏ ဖင္ဆုံကိုလည္း အေပၚက ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ
ျပန္ေကာ့ေပးမိသည္။ သူမ၏ စိတ္ထဲမွာလည္း မ႐ိုးမရြႏွင့္ အ႐ူးအမူးျဖစ္ကာ မ်ဳိးဝင္းသူ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို
လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသည့္အလား အတင္းပင္ ျပန္ဖက္ထားမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းျပင္းႏွင့္
လီးအဝင္ပိုမ်ားၿပီး ဆီးခုံခ်င္း ပူး၍ ပူး၍ ကပ္သြားရသည္။
“ျဗစ္…
ျဗစ္ … ျဗစ္ … ဟင္း … ဟင္း … ျဗစ္ … ဟင္း … ဟင္း … ျဗစ္ … ႁပြတ္ … ျဗြတ္ … ျဗစ္ … ျဗစ္
… အား … အ … ”
လီးတန္ႀကီး
တစ္ခုလုံး ဝင္ေနၿပီမို႔ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဆုိ႔ၾကပ္စြာခံစားေနရသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္
လုပ္ေနေသာ လီးႀကီးက အ႐ူးအမူးျဖစ္ေလာက္စရာ ထူးျခားေသာ အရသာမ်ားကို ေပးေနသည္။ မာတင္းေနသည့္
လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္း သားမ်ားအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္တိုက္ေနမႈသည္ သူမ၏ ရင္ထဲတြင္
ျဗစ္ကနဲ ျဗစ္ကနဲပင္ ခံစားေနရသည္။ ေလးလံေသာကိုယ္လုံးႀကီးက အေပၚက ဖိေဆာင့္ေပးေနမႈကို
လည္းေကာင္း၊ ႀကီးထြားရွည္လ်ားလွသည့္ လီးတန္ႀကီးအား မဆန္႔မၿပဲႏွင့္ က်ဥ္းၾကပ္လွသည့္
ေဖာင္းေဖာင္းအိအိ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသုိ႔ မညႇာမတာ အဆုံးထိဖိသြင္းျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊
လီးဝင္လီးထြက္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက ေစာက္ေခါင္းထဲ ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း
မုိ႔မုိ႔မမႈေတာ့ မညီးညဴေတာ့ ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ အခ်က္က်က် ေကာ့ေကာ့ၿပီး အလိုးခံလ်က္ ရွိေလသည္။
“မုိ႔မုိ႔
… ေကာင္းလားဟင္ … ”
“ေကာင္းတယ္ ဦး … နည္းနည္းေတာ့ ေအာင့္တယ္ … ဒါေပမယ့္ ခံႏိုင္ပါတယ္ … ဦးဟာႀကီးက အရွည္ႀကီးပဲေနာ္ … မုိ႔ခ်က္နားထိ ေရာက္သလားမသိဘူး … ၿပီးေတာ့ … က်င္လိုက္တာ … မုိ႔ဟာေလး အရမ္းနာက်င္ေအာင္ ခံစားရတယ္သိလား … ”
“ေကာင္းတယ္ ဦး … နည္းနည္းေတာ့ ေအာင့္တယ္ … ဒါေပမယ့္ ခံႏိုင္ပါတယ္ … ဦးဟာႀကီးက အရွည္ႀကီးပဲေနာ္ … မုိ႔ခ်က္နားထိ ေရာက္သလားမသိဘူး … ၿပီးေတာ့ … က်င္လိုက္တာ … မုိ႔ဟာေလး အရမ္းနာက်င္ေအာင္ ခံစားရတယ္သိလား … ”
ေဆာင့္ခ်က္ကို
ရပ္၍ ဆီးခုံခ်င္းဖိကပ္ကာ ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
“မုိ႔
မခံႏိုင္ရင္ ေျပာ … ဦး ေလွ်ာ့လိုးမယ္ … ”
“ေၾသာ္ … ဦးကလည္း ခံႏိုင္ပါတယ္ … ဒီေလာက္အထိ ခံၿပီးၿပီပဲဟာ လိုးမွာသာလိုးစမ္းပါ … ”
မို႔မို႔က ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေျပာလိုက္သျဖင့္ ခဏနားေနမႈကိုရပ္ကာ မ်ဳိးဝင္းသူက ခပ္ေျဖးေျဖးေဆာင့္သည္။ သူမ၏ ပုခုံးသားတင္းတင္းေလးကို ဆြဲၿပီးလိုးေနရာမွ သူမ၏ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ေမြ႔ယာေပၚသုိ႔ လက္ေထာက္ကာ ေဆာင့္လိုးသည္။
“ေၾသာ္ … ဦးကလည္း ခံႏိုင္ပါတယ္ … ဒီေလာက္အထိ ခံၿပီးၿပီပဲဟာ လိုးမွာသာလိုးစမ္းပါ … ”
မို႔မို႔က ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေျပာလိုက္သျဖင့္ ခဏနားေနမႈကိုရပ္ကာ မ်ဳိးဝင္းသူက ခပ္ေျဖးေျဖးေဆာင့္သည္။ သူမ၏ ပုခုံးသားတင္းတင္းေလးကို ဆြဲၿပီးလိုးေနရာမွ သူမ၏ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ေမြ႔ယာေပၚသုိ႔ လက္ေထာက္ကာ ေဆာင့္လိုးသည္။
“ျဗစ္
… ျဗစ္ … အင့္ … အင့္ … ျဗစ္ … ျဗစ္ … ႁပြတ္ … ျဗြတ္ … ျဗစ္ … .”
လူလုံးခ်င္း
ကြာသြားသျဖင့္ ေဖာင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံေသးေသးေလးထဲသုိ႔ ႀကီးထြားရွည္လ်ားေသာ လီးတန္ႀကီး
တစြပ္စြပ္ႏွင့္ တိုးဝင္ေနပုံမွာ မုိ႔မုိ႔ စိတ္ထစရာ ျဖစ္ေနသည္။ မ်ဳိးဝင္းသူကလည္း ျမင္ေနရသလို
မုိ႔မုိ႔ကလည္း ျမင္ေနရသည္။ မနက္ဖက္ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီ လိုးေနခံေနၾကေလသည္။
“ဦး
… မို႔ကို ခုလို ေန႔တိုင္းလုပ္ေပးမွာလား … ဟင္ … ”
မ်ဳိးဝင္းသူ
ၿပံဳးလိုက္သည္။ ေကာင္မေလး အရသာသိသြားၿပီး တန္းတန္းစြဲ ျဖစ္ေနသည္။
“လုပ္ေပးမွာေပါ့
… မို႔မို႔ရဲ႕ … ”
“အင္း … မမ မရွိတဲ့အခ်ိန္မွ လုပ္ရမွာေနာ္ … ”
“ဒါေပါ့ … မို႔မုိ႔ရဲ႕ သူသိလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ … ”
“ေနာက္ရွိေသးတယ္ … ဦး … မမကို မလုပ္နဲ႔ေတာ့ မုိ႔ကိုပဲလုပ္ ရတယ္ … ”
“အာ … ဒါကေတာ့ … ”
“အင္း … မမ မရွိတဲ့အခ်ိန္မွ လုပ္ရမွာေနာ္ … ”
“ဒါေပါ့ … မို႔မုိ႔ရဲ႕ သူသိလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ … ”
“ေနာက္ရွိေသးတယ္ … ဦး … မမကို မလုပ္နဲ႔ေတာ့ မုိ႔ကိုပဲလုပ္ ရတယ္ … ”
“အာ … ဒါကေတာ့ … ”
မ်ဳိးဝင္းသူ
စိတ္ထဲ ‘မိန္းမေတြမ်ား’ ဟုေတြးရင္း ၿပံဳးမိလိုက္ျပန္သည္။
“တတ္ႏိုင္သမွ်
ေရွာင္ေနေပါ့ … ဘာလဲ … မုိ႔ကို လုပ္ရတာ မေကာင္းလုိ႔လား … ”
“ဟာ … မဟုတ္ပါဘူး … ”
“ဟာ … မဟုတ္ပါဘူး … ”
ႏႈတ္ခမ္းစူ၍
မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ေျပာေတာ့ မ်ဳိးဝင္းသူ ျပာျပာသလဲ ျပန္ေျပာသည္။
“ဦး
… အႀကိဳက္ေျပာေပါ့ မုိ႔ အကုန္လုပ္ေပးမယ္ … ”
“ဟဲ … ဟဲ … ဟဲ … ”
“ဟဲ … ဟဲ … ဟဲ … ”
မ်ဳိးဝင္းသူ ပုံစံေျပာင္းသည္။ မို႔မို႔၏ ေျဖာင့္ဆင္းေသာ ေပါင္တန္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဒေကာက္ေကြးမွ လက္ျဖင့္မတင္လိုက္သည္။ ေမြ႔ယာႏွင့္ ကပ္ေနေသာ ဖင္ေလးကႂကြတက္သြားၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးက ပုိ၍စူေဖာင္းထြက္လာသည္။ ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံေလးထဲသုိ႔ လီးႀကီးကို အဆုံးထိ စိုက္စိုက္လိုးသည္။ လီးဝင္ကာ အလုိးခံေနရေသာ မုိ႔မုိ႔အတြက္ က်င္ကနဲ က်င္ကနဲ ခံစားေနရသည္။ သုိ႔ေသာ္ မုိ႔မုိ႔ မေအာ္ … မညီး … မ႐ုန္း နာက်င္ေနမႈကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ အရြယ္ႏွင့္မလုိက္ေအာင္ မဆန္႔မၿပဲ မတန္တဆ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္အေတြ႔ကို မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ႀကိတ္မွိတ္၍ ခံေနေလသည္။ နာျခင္း၊ ေအာင့္ျခင္းထဲတြင္ ေကာင္းျခင္း၊ ဆိမ့္ျခင္းမ်ား ပါဝင္ေနသည္ကို သူမသိရွိခံစားေနရၿပီျဖစ္ေလသည္။ ဒေကာက္ေကြးႏွစ္ဖက္ကို မ၍လွန္တင္ၿပီး ခပ္တင္းတင္း ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ ဝက္တုတ္တုတ္သလို ခ်ဳပ္ၿပီး စိတ္ပါလက္ပါ အားရပါးရ မညႇာ တန္းေဆာင့္လိုးေနေသာ မ်ဳိးဝင္းသူမွာ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာၿပီး ၿပီးခ်င္လာေခ်ၿပီ။ မၾကာမီမွာပင္ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္လာၿပီး ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း နက္နက္႐ွိဳင္း႐ွဳိင္း တိုးဝင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွ ပူေႏြးျပစ္ခြ်ဲေသာ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားစဥ္မွာပင္ … မို႔မုိ႔ခမ်ာမွာလည္း မ်ဳိးဝင္းသူက အတင္းဖိထားသည့္ၾကားမွ ေကာ့တက္လာၿပီး တဟင္းဟင္းျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္လာေလေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ မ်ဳိးဝင္းသူ၏ လည္ပင္းႀကီးကို လွမ္းဖက္လိုက္ေလေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment